Poliflw

Delegeren moeten we leren. Het is geen geheim dat lokale overheden de afgelopen jaren er veel taken bij hebben gekregen. De gemeente kreeg de jeugdzorg, de provincie kreeg de energietransitie enstikstofproblematiek en ook de waterschappen krijgen in het kader van natuurbehoud een grotere verantwoordelijkheid.

Natuurlijk valt er veel te zeggen voor het delegeren van bevoegdheden aan lagere overheden. Om maar een paar voordelen te noemen: lokale overheden hebben een beter beeld van de lokale problematiek en staan dichter bij de burger.

Maar keerzijden zijn er ook, en die merken we steeds vaker. Want de vaak kleine lokale overheid is niet altijd opgewassen tegen het grote geld. Logisch ook, de middelen van grote multinationals zijn haast onuitputbaar vergeleken met het (te) kleine ambtenarenapparaat dat een gemiddelde gemeente tot zijn beschikking heeft.

Wat er zich in Oosterhout heeft afgespeeld is een mooi voorbeeld hiervan. Hoewel van origine een provinciale taak, heeft de provincie Noord-Brabant in 2019 besloten dat bepaalde energieprojecten onder de verantwoordelijkheid van de gemeente vallen. Het resultaat? Multinationale energiebedrijven hebben in Oosterhout een enorme vinger in de pap gekregen bij het uitkiezen van een locatie voor een nieuw energiepark. Logisch ook, als gemeente van 55.000 inwoners sta je juridisch lang niet zo stevig in de schoenen als een miljardenbedrijf als Shell. De gemeente onderzocht zodoende voor vergunningverlening alleen locaties die de bedrijven hadden aangewezen. Dit tot frustratie van de inwoners van Oosterhout, die in verzet kwamen. Het grote geld leek het even te winnen van de overheid, maar de rechter vernietigde in februari de verleende vergunning. Het belangrijke groene energieproject ligt nu weer stil. Dit allemaal ten koste van draagvlak, natuur en goed bestuur.

Maar ook op andere gebieden zien we dit soort taferelen. Van de zorg tot de woningbouw, en van energie tot openbaar vervoer. Het systeem van de onbegrensde vrije markt heeft sommige marktpartijen vaak sterker gemaakt dan overheden. De oplossing van (lokale) overheden is het zich verenigen in nieuwe 'bestuursregio's'. Hoogleraar staatsrecht Douwe Jan Elzinga schreef hier een interessant boek over. Want deze nieuwe regio's onttrekken zich vaak geheel uit democratische controle. De gemeenteraad of Provinciale Staten zit vaak niet aan de tafel van het regiobestuur.

Enorm belangrijk dus dat we dit tij keren. Ten aanzien van het energiepark in Oosterhout heb ik vragen gesteld aan Gedeputeerde Staten. De strijd voor een grotere en vooral sterkere publieke sector houdt daarbij echter niet op. Net als professor Elzinga zou ik willen pleiten: op naar nieuwe vormen van decentraal bestuur!

Oscar van Raak is Statenlid in de Provinciale staten van Noord-Brabant en heeft onder andere de portefeuille: vergunning en energie

Onze Statenfractie heeft op 23 september 2022 een werkbezoek  gebracht aan het Kempisch Bedrijvenpark (KBp) in Hapert (gemeente Bladel). Het gesprek ging over hoe de tijdens de aanleg de duurzaamheidsaspecten van het KBp vorm hadden gekregen,  hoe dat bestuurlijk georganiseerd is, en in hoeverre de aanpak overdraagbaar is op andere bedrijventerreinen.

Het KBp is een bedrijventerrein in de zware milieucategorie t/m 4.2. Het bestemmingsplan is 170 hectare bruto, waarvan 69 hectare netto voor de industrie. Daarnaast zijn er wegen en is er nieuwe natuur en waterberging en (buiten het eigenlijke industriële gedeelte) wat woningbouw.

Het plan verscheen ongeveer 15 jaar geleden op de tekentafel als gemeenschappelijke WGR-constructie van de gemeenten Bladel, Bergeijk, Reusel- de Mierden en Eersel. Nu onlangs het laatste industriële perceel verkocht is, gaat het beheer over naar de gemeente Bladel. Het terrein is nadrukkelijk opgezet ten behoeve van de regionale maakindustrie, vaak bestaande bedrijven die (zoals Diffutherm) op de bestaande locatie niet meer te handhaven waren. Men heeft distributiedozen buiten het gebied weten te houden.

Bij de aankoop van een kavel verplicht een onderneming zich om toe te treden tot een beheerstichting. Het belang van een gezamenlijke aanpak van energie-, klimaat- en circulariteitszaken werd tijdens het werkbezoek met nadruk benoemd.

Het KBp ligt bijvoorbeeld in  een rampgebied van het elektriciteitsnetwerk. Het is een van de gebieden in Nederland waar geen nieuwe aansluitingen meer mogelijk zijn, hooguit kleinere tussentijdse aanpassingen. Pas in 2030 is een verzwaring van het trafostation in Hapert voorzien. Daardoor liggen er op veel bedrijfsdaken zonnepanelen die nu niet kunnen worden aangesloten. Bij andere panden staat de constructie het gewicht van zonnepanelen niet toe. Daar valt soms  wel wat aan te doen, maar het loont niet als je als bedrijf zelf weinig stroom nodig hebt, en je het niet naar buiten toe kunt afzetten. Het KBp heeft ingenieursbureau Tebodin om een plan  gevraagd hoe men het elektriciteitsprobleem in eigen beheer kan oplossen of op zijn minst verbeteren. Er is veel dak, maar ook veel industriële- en transportvraag. Het zou een hub kunnen worden in het Energielandschap de Kempen, georganiseerd rond een nog vast te stellen juridische constructie waarin de bedrijven, de gemeente en de provincie. In een discussie hierover vroeg onze fractie of die rechtsvorm bijvoorbeeld ook een overheids-NV zou kunnen zijn. Een interessante gedachte om mee te nemen, vond men.

Een deel van de kaders voor een nieuw bedrijventerrein ligt vast, bijvoorbeeld in het Bouwbesluit. Andere onderwerpen kennen een grotere beleidsvrijheid. Er is bijvoorbeeld gekozen voor een gesloten grondbalans (elke  bult op het terrein bestaat uit elders op het terrein opgegraven grond) en voor waterbeheer en ecologische inpassing die aansluit op recente opvattingen (bijvoorbeeld een brede ecozone aan de westkant, waar woonbebouwing ligt). Men probeert ook de bereikbaarheid te verduurzamen in de geest van zoals dat bij de provincie bedoeld wordt. Er liggen plannen voor een snelfietsroute naar Eindhoven (duurt alleen lang) en het KBp  heeft op eigen kosten een bushalte aangelegd – maar helaas is inmiddels de bus wegbezuinigd.  

Al met al een goed en informatief werkbezoek.

Na zo’n tweeëneenhalve maand zit het reces(vakantie) van Provinciale Staten er weer op.

Tijdens deze vakantie heb ik nog wel een paar werkbezoeken gedaan en bijeenkomsten bijgewoond. Een drietal wil ik h9ier graag kort vermelden.

Digitale bijeenkomst over stalsystemen Deze stond al in onze kalender en viel toevallig net na de uitspraak over de emissiearme stalvloeren.

Interessant was dat de beleidsmedewerkers de uitspraak van de Raad van State opvatten als een verbod op 2 specifieke typen emissiearme stalvloeren. Over de andere emissiearme vloeren wilden ze geen oordeel geven. Ik vind dat een riskante opvatting. Nu nog grotere vergunningen verstrekken en boeren verleiden tot de aanschaf van een dure, emissiearme vloer is nogal een gok, met name voor het budget van die boeren. Nieuwe tegenslag voor boeren: rechter veegt 'emissiearme' stalvloer van tafel | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl

Werkbezoek Natuur

Een interessante dag met wat minder voor de hand liggende voorbeelden van natuurbeheer. De Graafse Akker, een door crowdfunding aangekocht gebied midden in Den Bosch dat door geïnteresseerden en omwonenden gebruikt wordt. De ‘Makkers’ van de Graafse Akker kunnen hun eigen project aanplanten en ze kunnen de groenten/fruit/kruiden naar behoefte oogsten. Een mooi burgerinitiatief dat in meer plaatsen zou moeten kunnen. Ook aanwezig was de directeur van Heijmans Vastgoed die vertelde over duurzaam bouwen en het belang van natuur daarbij.

Waterdag

Het rapport droogte kwam uit: Zonder water, geen later

Brabant heeft te kampen met droogte, met vele gevolgen van dien. We hebben deze zomer alweer een stuk Peel in brand zien staan, natuurgebieden verpieteren en er is een beregeningsverbod. We moeten dus water zien vast te houden. Tegelijkertijd moeten we, vanwege steeds heviger weersomstandigheden, ook snel water kunnen afvoeren. De grond in Brabant moet dus weer meer een spons worden. Conclusie van de commissie was ook dat water veel te goedkoop is, daar ben ik het wel mee eens wanneer het gaat om grote bedrijven. Die hebben namelijk een ander, veel lager,  tarief en een fors deel aan  vrijstelling. Niet meer van deze tijd natuurlijk.

Eindrapport adviescommissie Droogte: Zonder water, geen later - Provincie Noord-Brabant

Irma Koopman

De commissie Remkes waarschuwde voor “de neiging om hoge ambities vast te stellen, maar realisatietermijnen vooruit te blijven schuiven en te reageren op wat op korte termijn prioriteit heeft”. Maar dat is precies wat het nieuwe Brabantse college doet. Voor de aangekondigde nieuwe Brabantse Ontwikkelaanpak Stikstof (BOS) laat men de oren volledig hangen naar de minister van LNV en het IPO. Belangrijkste wapenfeit wordt daarmee wat extra bedenktijd voor veehouders. Betrokken veehouders die overwegen te stoppen, doen dat nu ruim een jaar later. Met als gevolg een minder snelle reductie van de stikstofdepositie in Natura2000-gebieden, minder snel herstel van de natuurwaarden en voorlopig ook minder stikstofruimte voor economische ontwikkelingen.

Terwijl de minister op allerlei manieren (met verlaging van de snelheid op snelwegen, aanpassingen van het veevoer) een weliswaar marginale maar dan toch gegarandeerde afname van stikstofdepositie in Natura2000-gebieden probeert te realiseren, zet uitgerekend Brabant de hakken in het zand. De door Brabant in 2017 ingezette - en recent door de rechter toegestane - versnelling in de transitie wordt grotendeels teniet gedaan. Voor de echte keuzes die er uiteindelijk toe doen verschuilt het college zich vooral achter de minister van LNV en het IPO. Hoewel het nieuwe BOS pas komende winter wordt gepresenteerd, is nu al duidelijk dat dat niet meer wordt dan landelijk beleid aangevuld met de reeds in het bestuursakkoord aangekondigde maatregelen.

Brabantse Ontwikkelaanpak Stikstof

Aan de hand van de beantwoording van onze vragen (zie bijlage) valt op te maken dat de nieuwe aanpak (pas) komende winter aan Provinciale Staten zal worden voorgelegd. Het provinciebestuur heeft daarbij geen eigen inzet voor ogen. Men wil “samen met de minister en de overige provincies een oplossing formuleren”. Voor wat betreft reacties op het slotrapport van de commissie Remkes schaart men zich eveneens achter de reacties van de minister en van het IPO.

Wat wordt het doel?

Het college zegt voor de “doelen voor Natura2000-gebieden” aan te sluiten bij de door het ministerie van LNV geformuleerde aanwijzingsbesluiten per Natura2000-gebied. Deze doelen werden in 2006 geformuleerd waarbij realisatie van die doelen voor de meest urgentie situaties in een periode van zo’n 10 jaar zou plaatsvinden. Nu zegt het college, met de minister, realisatie in 2050 (bijna 30 jaar later) na te streven.

Waar de commissie Remkes stelt dat het, voor een robuust herstel van de natuur, essentieel is dat de stikstofdepositie uiteindelijk onder de Kritische Depositie Waarde (KDW) wordt gebracht, ziet het Brabants college dat als “geen doel op zichzelf”. Toch schaart het college zich even gemakkelijk achter het doel van de minister van LNV om landelijk 50% van de Natura2000-gebieden in 2030 onder de KDW te brengen. Maar als dat vervolgens zou gaan betekenen dat Brabant een hogere reductie opgave krijgt, wil het college daar weer niet aan meewerken. Hier blijkt het effect van gebrek aan een eigen visie.

Duidelijk wordt dat men niet uit is op een robuust natuurherstel, maar slechts aan de minimale juridische voorwaarden wil voldoen. Men zwakt zelfs het herstel van natuurwaarden af door genoegen te nemen met “(zicht op) het realiseren van de doelen voor beschermde natuurwaarden”.

Resultaatverplichting

Ook volgt het Brabantse college de minister waar het gaat om een wettelijk verankerde resultaatverplichting, maar ontwijkt een antwoord op mogelijke verplichtende maatregelen om dat resultaat ook te kunnen afdwingen met “dit is vooralsnog niet aan de orde”.

Aanpassing Natura2000-gebieden

Voor de met veel bravoure aangekondigde “aanpassing van Natura2000-gebieden” volgt het college eveneens de minister en schetst de commissie Remkes dat de mogelijkheden daartoe nihil zijn. Het is daarmee vooral een zoethoudertje voor met name VVD en FvD, die niet zoveel op lijken te hebben met biodiversiteit.

Stikstof is GEEN uitsluitend juridisch probleem

Saillant detail in de beantwoording is dat het voltallige college zich distantieert van de mening van het FvD dat stikstof een puur juridisch probleem zou zijn. Blijkbaar zijn de bestuurders van deze partij inmiddels tot inkeer gekomen.

(Hieronder vindt u de beantwoording van de vragen die we eerder over dit onderwerp stelden.)

Bijlage: 

antwoorden_gevolgen_adviescollege_remkes.pdf

Refresco Benelux BV in Maarheeze vult heel veel blikjes frisdrank met uit de eigen diepte opgepompt grondwater. De onderneming wil de opgepompte hoeveelheid verhogen van 500.000 naar 750.000 m3. De uitbreidende onttrekking vindt plaats op enige tientallen meters diepte en zal invloed hebben op de grondwaterspiegel in de omgeving. Daar staan woningen en liggen Natura2000-gebieden. De provincie wil toestemming geven, maar die wordt door twee organisaties van omwonenden en door de Brabantse Milieu Federatie (BMF) aangevochten. In deze zaak heeft de Rechtbank Oost-Brabant onlangs een kritische tussenuitspraak gedaan, maar nog geen eindvonnis gewezen.

De bestreden vergunning stelt eisen aan de monitoring van het grondwater. Daartoe moet een monitoringsplan worden opgesteld, waarvan de uitkomsten op gezette tijden in een op te richten werkgroep worden besproken. In die werkgroep moeten “minimaal de provincie, de gemeente, het Waterschap en Refresco zijn vertegenwoordigd”. De Dorpsraad Maarheeze is één keer op een heel laat moment in kennis gesteld van de eerste bijeenkomst van deze werkgroep, waardoor iemand van de Dorpsraad op het nippertje aanwezig kon zijn. Daarna is er niets meer vernomen.

De Socialistische Partij  (SP) in Provinciale Staten, bij monde van milieuwoordvoerder Swinkels, had hier vragen over gesteld. Zie hieronder Gedeputeerde Staten (GS) hebben die op 30 juni 2020 beantwoord.

GS erkennen dat de grondwaterstand kan leiden tot water in de kelders en lokaal op verzakkende funderingen. Burgers, en dus ook omwonenden van Refresco, hebben dus een direct belang en de natuur ook. Daarom wil GS dat “(een vertegenwoordiger van) omwonenden agendalid en toehoorder is van de monitoringswerkgroep.” Omdat de aanwezigheid van bewoners niet in de letterlijke tekst van de vergunning genoemd is, is hun aanwezigheid, volgens GS, de verantwoordelijkheid van Refresco. De bewoners kunnen hun reactie op het concept-monitoringsplan inbrengen via de gemeente Cranendonck, waaronder Maarheeze valt. De gemeente wordt geacht de bevolking te vertegenwoordigen.

In genoemde eerste bijeenkomst (dd 05 dec 2019) is een concept-monitoringsplan voorgelegd. Daarna heeft het werk stilgelegen in afwachting van de einduitspraak van de Rechtbank. Als die voor Refresco positief is (en de nog af te geven milieuvergunning en Natuurvergunning ook), kan Refresco vier weken na het opleveren van het definitieve monitoringsplan starten. Het agendalid krijgt namens de omwonenden het plan, en ook de gemeente kan het beschikbaar stellen.

De expliciete erkenning van de rechten van omwonenden is een stap vooruit. Een volgende stap vooruit zou kunnen zijn om de omwonenden een rechtstreekse stem in de monitoringswerkgroep te geven, en niet via de omweg van de gemeente. De voorliggende vergunning benoemt deze mogelijkheid niet, maar wijst hem ook niet af. Er staat ‘minstens’. Misschien kan hier nog eens over nagedacht worden.

Bijlage: 

200609monitorwater.doc

Refresco Benelux BV te Maarheeze vult flesjes en blikjes met frisdrank, die in opdracht van anderen. De contractfiller pompt op dit moment 500.000 m3 grondwater op, deels uit een diepe en deels uit een ondiepe laag. Het bedrijf wil 250.000 m3 grondwater extra oppompen uit de ondiepe laag en heeft daarvoor van de provincie vergunning gekregen.

Over dit voornemen bestaat veel onrust. De ondiepe boring beïnvloedt de grondwaterspiegel. De bewoners van de nabije woningen, die inmiddels opgerukt zijn tot de grens van het bedrijfsterrein, zijn bezorgd over de stabiliteit van de kleilagen onder hun woningen en natuur- en milieuorganisaties vrezen voor verdroging van nabijgelegen Natura2000-gebieden.

Vanwege de zorgen loopt er nu een rechtszaak tussen enerzijds de provincie en anderzijds individuele en georganiseerde bewoners (o.a. de Dorpsraad), en milieuorganisaties (o.a. de Brabantse Milieu Federatie). In deze zaak deed de Rechtbank onlangs een tussenuitspraak die erg kritisch was over de provincie, maar het proces is nog steeds onder de rechter. Het heeft daarom geen zin daarover nu in debat te gaan.

Een onderdeel van de vergunning is de  monitoring van de grondwaterspiegel nabij Refresco Maarheeze. Onomstreden is dat die monitoring moet verbeteren en daartoe is een werkgroep opgericht. Bij de eerste bijeenkomst kon iemand van de Dorpsraad op het nippertje aansluiten en daarna hebben de omwonenden en hun organisaties niets meer vernomen.

De SP heeft hierover vragen gesteld. Is er al een monitoringsplan en wordt dat beschikbaar gesteld aan de omwonenden, en krijgen die omwonenden de gelegenheid om in de werkgroep mee te doen en hoe wordt dat georganiseerd?

Hieronder vindt u de volledige tekst van de vragen.

Bijlage: 

200609monitorwater.pdf

De SP-fractie heeft op 10 januari 2020 een werkbezoek afgelegd bij Staatsbosbeheer (SBB) Noord-Brabant. In het beheerkantoor in het Leenderbos werd de SP ontvangen door communicatiemedewerkster Mireille Oonk en boswachter Jos Kerssemakers.

SBB Noord-Brabant beheert  30577ha in Noord-Brabant, gespreid over de beheergebieden Oost (kantoor in Leende) en West. De organisatie kent veel aspecten. SBB doet aan natuurbeheer, maar ook aan dienstverlening, voorlichting en productie. Voor dit alles zie www.staatsbosbeheer.nl/over-staatsbosbeheer/feiten-en-cijfers/noord-brabant  .

Sociaal heden en verleden SBB Noord-Brabant heeft ca 70 medewerkers. Daarnaast zijn er 760 vrijwilligers actief. Die doen bosbeheer en werken mee aan jeugdactiviteiten en educatieprogramma’s. Daarnaast vangt SBB leerlingen uit het speciaal voortgezet onderwijs op, biedt ruimte voor uitvoering van taakstraffen en werkt samen met zorginstellingen.

Het Leenderbos heeft ook een ‘sociaal’ verleden. Het grootste deel is ontstaan als werkverschaffingsproject in de jaren ’30 van de vorige eeuw – met de schop en inclusief kinderarbeid. De betaalkeet van de werkverschaffing is nu rijksmonument. Een bordje geeft geschiedenisles.

Foto: SP

Foto: SP

Foto: SP

Foto: SP

Boswerkzaamheden leiden tot zaaghout (dat veruit het meeste geld opbrengt)  en tot restmateriaal. Veel restmateriaal blijft in het bos achter. Het wel geoogste restmateriaal (altijd minder dan de jaarlijkse bijgroei) wordt via het cascaderingsbeginsel verwerkt (de meest hoogwaardige  toepassingen het  eerst). Onderaan die hierarchie komen de houtsnippers voor verbranding in bijvoorbeeld een biomassacentrale. Meer informatie op www.staatsbosbeheer.nl/over-staatsbosbeheer/dossiers/bos-en-hout/veelgestelde-vragen .

Staatsbosbeheer en de politiek hebben veel met elkaar te maken.

We zouden inmiddels beter moeten weten. Na zeker 30 jaar “visieloze knutselpolitiek van het CDA en de VVD en de boerenlobby “ (Marjan Slob, Volkskrant 20 oktober 2019), is dat beleid onhoudbaar geworden. de natuur hebben we te lang willens en wetens genegeerd. Maar de uitspraak van de Raad van State verplicht ons nu de binnenlandse stikstof-emissie met zo’n 50% te reduceren. En alleen als we er eerst en slagen de stikstofdepositie daadwerkelijk te doen dalen, ontstaat er ook weer ruimte voor andere economische ontwikkelingen, zoals de woningbouw. Maar vooralsnog blijven we zwabberen en dweilen, terwijl de kraan wagenwijd open blijft staan. Het wordt tijd, nee noodzakelijk, om nu ook de kraan dicht te gaan draaien.

Het provinciebestuur in Brabant zag deze situatie al eerderaankomen. In juli 2017 besloot het provinciebestuur, toen nog met de SP in de coalitie, om serieus vaart te maken met een beperking van de stikstof-uitstoot. En ondanks een flink pakket aan compensatie mogelijkheden, ging dat ook toen niet zonder slag of stoot. Ook toen waren er politieke partijen die alleen het boerenbelang zagen en vast wilden houden aan het oude beleid. Liever deelden zij nog wat extra dweilen uit, dan het probleem bij de bron aan te pakken. 

De uitspraak van de Raad van State, die de in feite de noodzaak van de maatregelen van de provincie legitimeert, zou hen echter nu tot inkeer hebben moeten brengen. Het CDA zou zich, nu het weer zitting heeft genomen in het Brabantse provinciebestuur, eens kunnen ontdoen van de enorme boterberg op het hoofd. Maar dat blijkt niet het geval, men wenst het hoofd nogmaals te stoten. Hun “eisen voor Brabants landbouwbeleid”  die afgelopen vrijdag naar buiten kwamen, getuigen daarvan. Het zijn oude voorstellen, meer van hetzelfde, waaruit blijkt dat men stijfkoppig volhard in de inmiddels achterhaalde knutselpolitiek. Weer wordt ingezet op vertraging, uitstel en het versoepelen van regels en normering.

Het lijkt er op dat deze zelfverklaarde boerenpartij nog volop ruimte ziet om onze natuur verder te belasten met stikstof. Maar dan heeft men de uitspraak van de Raad van State misbegrepen. Er is eenvoudig geen onderhandelingsruimte meer. En dus zeker geen ruimte voor de theoretische-, niet-gebruikte of latente-ruimte in de eerder verleende vergunningen. Het is immers het deel van de stikstof-emissie waarvoor wel een vergunning is afgegeven, maar die nog niet daadwerkelijk plaatsvindt. Het is de ruimte waardoor de natuur op dit moment dus nog niet belast wordt. Het beschikbaar houden van die ruimte zou de “stikstof-kraan” alleen maar verder opendraaien en nog meer vragen van hen die moeten blijven zwabberen en dweilen.

Voor een daadwerkelijke daling van de emissie, ontkomen we dus niet aan stringentere maatregelen. Met alleen de theoretische of “papieren” ruimte helpen we de natuur helemaal niets. Het gaat juist om het terugdringen van de emissieruimte in een vergunning die al wel in gebruik is. Een eis, zoals het CDA dat nu stelt aan het eigen provinciebestuur, dat boeren hun “latente ruimte” mogen behouden, zal de toets van de Raad van State niet overleven. Maar triester, het zal onze natuur verder decimeren. 

Als SP staan we voor maatregelen die ook effect hebben, waarbij we erkennen dat de ontstane situatie niet aan de individuele boeren te wijten is. We zullen ruimhartig moeten uitkopen en afkopen en vervolgens niet de aldus verkregen ruimte meteen weer allemaal in andere vervuilende activiteiten inzetten. Wat de SP betreft draaien we de kraan zover mogelijk dicht, zodat we ook niet meer hoeven te dweilen. Dat dat een stuk efficiënter is, kan iedereen met een beetje boerenverstand zelf bedenken.

Henri Swinkels 

SP Lid Provinciale Staten Noord-Brabant

Frank Futselaar

SP lid Tweede Kamer

De SP heeft mondelinge vragen gesteld aan het college van Gedeputeerde Staten over de dreigende vernietiging van 120.000 m2 aan bos voor de aanleg van hoogspanningsmasten. Dit is overbodig, want 2,5km verderop ligt er een ondergronds buizentracé, waar voldoende plek is voor de hoogspanningskabels.

In Bergen op Zoom en omstreken is er hier terecht onrust over ontstaan. Ruim 19.000 mensen hebben op dit moment een petitie ondertekent. Ook de SP kan deze petitie van harte ondersteunen.

In antwoord op onze vragen gaf GS aan de dreigende kap van bomen in een waardevol natuurgebied niet te zien zitten. Samen met de betrokken lokale overheden gaan zij de minister adviseren de kabels alsnog ondergronds aan te leggen. Dit advies moet komende week de deur uit gaan. Het besluit van de minister valt dan naar verwachting in het najaar.

De SP is blij dat het Brabants college inziet dat de dreigende aantasting van het natuurgebied de Brabantse Wal niet wenselijk is en zich daar tegen verzet. De bomen zijn voor de SP belangrijker dan de extra kosten die nodig zijn om de kabels in het buizentracé aan te kunnen leggen.