Zojuist is Jack Snelders als burgercommissielid beëdigd!
Hij komt onze fractie versterken met zijn kennis van het reilen en zeilen van de gemeente. Wij kijken uit naar een goede samenwerking!
GEFELICTEERD, JACK!
6 documenten
Wie de jeugd heeft, heeft oog voor onderwijshuisvesting in de toekomst
CDA
Geldrop-Mierlo
08-09-2020 09:40
De gemeente Geldrop-Mierlo heeft 15 schoolgebouwen, waarvan er 8 (zeer) gedateerd zijn en niet meer voldoen aan de huidige eisen voor het verzorgen van ‘passend onderwijs’. Het CDA Geldrop-Mierlo heeft daarom, mede naar aanleiding van recente vraagstukken met betrekking tot onderwijshuisvesting in de afgelopen jaren, haar visie met betrekking tot (toekomstige) onderwijshuisvesting voor onze gemeente geformuleerd. Pak het planmatig aan: neem al onze oudere schoolgebouwen onder de loep. Maak, per school, een ‘plan van eisen’ in nauw overleg met de gebruiker van de school. Bespreek hier ook de samenwerking en het hebben van een gezamenlijke verantwoording voor een gebouw waar naast de school ook andere gebruikers (wellicht in de toekomst) gehuisvest zijn. Alleen zo kunnen onze schoolgebouwen uitgroeien tot plaatsen die voor verbinding in onze buurten en wijken zorgen. Uitgangspunten onderwijshuisvesting Voor het CDA zijn de volgende uitgangspunten richtinggevend voor (toekomstige) onderwijshuisvesting binnen onze gemeente: Wij willen het aanwezige aanbod voor voortgezet onderwijs (VO) binnen onze gemeentegrenzen behouden. Daar waar de mogelijkheid zich aandient serieus bezien of uitbreiding van dit aanbod mogelijk is. Een zodanige (‘gebouwelijke’ & geografische) spreiding van het aanbod van primair onderwijs (basisscholen, hierna: PO) over onze gemeente dat voor elk kind in of in de directe omgeving van de wijk waarin het woont PO wordt aangeboden. Dit omdat voor kinderen in de basisschoolleeftijd het veelal belangrijk wordt gevonden ‘de school’ dicht in de buurt te hebben. Bij toekomstige nieuwbouw van scholen dient het een standaard afweging te zijn om te bekijken of met de nieuwbouw van een school synergievoordelen te realiseren zijn, als daar ook andere maatschappelijke functies gehuisvest worden. Zodat zowel jongeren, ouderen, verenigingen en organisaties hier gebruik van kunnen maken (zie ook de CDA notitie: Accommodatiebeleid in Geldrop-Mierlo: Toekomstbestendige multifunctionele gebouwen). Het spreekt voor zich dat hierbij ‘maatwerk’ per wijk in acht wordt genomen. Dit betekent dat zulke nieuwbouw altijd in nauwe samenspraak met schoolbestuur en betrokken geledingen uit de wijk plaatsvindt. Nieuwbouw van scholen dient ‘energie neutraal’ te zijn. Bij nieuwbouw wordt rekening gehouden met de meest recente inzichten met betrekking tot een (fysiek) gezond ‘binnenklimaat’ van het gehele gebouw. Wettelijke regels (inclusief onze gemeentelijke verordening) met betrekking tot schoolgebouwen zijn te allen tijde maatgevend bij het ontwikkelen van een schoolgebouw. Wettelijke kaders Onderwijshuisvesting is een thema dat omgeven is door veel, en vaak gedetailleerde, regelgeving. Dit zorgt dat de gemeentelijke beleidsvrijheid op het gebied van onderwijs relatief klein is. Grofweg kan men immers stellen dat de onderwijsinhoud het exclusieve domein is van de schoolbesturen en dat de onderwijsgebouwen dat zijn van de gemeente. De centrale overheid heeft voor beide partijen, op beider terrein, wetgeving gemaakt met kaders waarin veelal scherp geformuleerde minimum eisen zijn opgenomen. Als het om de huisvesting van scholen gaat dan moet de hiertoe strekkende verordening van de gemeente Geldrop-Mierlo rekening houden met (onder meer) de Wet op het primair onderwijs (WPO), de Wet op het voortgezet onderwijs (WVO), de Gemeentewet en de Wet op de expertisecentra. Huidige stand van zaken Geldrop-Mierlo telt momenteel 15 schoolgebouwen (PO & VO). Voor het bepalen van de (economische) levensduur/afschrijvingstermijn van een schoolgebouw wordt in het algemeen uitgegaan van een termijn van 40 jaar. Zo bezien zijn er binnen onze gemeente 8 van de 15 scholen (53%) “economisch versleten”. School Bouwwijze Bouwjaar Wijk De Branding Permanent 2015 Coevering Beneden Beekloop Permanent/tijdelijk 1959 Hulst-Skandia Dommeldal Permanent/tijdelijk 1972 Hulst-Skandia De Ganzebloem Permanent 1997 Genoenhuis St. Jozef Permanent 1969-1987 Zesgehuchten ‘t Klokhuis Permanent 2006 Akert De Regenboog Permanent 2015 Coevering ‘t Vijfblad Permanent 1969 Braakhuizen Noord De Vlinder Permanent 1932 Braakhuizen Zuid De Kersentuin Permanent 1976 (renovatie juli 2015) Mierlo Loeswijk Permanent 1973 Mierlo Sint Lucia Permanent 1984 Mierlo ’t Schrijverke Dislocatie Luchen Permanent/tijdelijk Permanent 1995 Juli 2015 Mierlo Luchen Burg. v.d. Puttschool Permanent tijdelijk 1957-1959 2002 Centrum Strabrecht College Permanent 2020 Coevering *Bron: IHP 2015-2020 gemeente Geldrop-Mierlo Het voorgaande betekent niet dat Geldrop-Mierlo per direct 8 gebouwen moeten vervangen; dat zou ook organisatorisch niet mogelijk zijn. Het betekent wel dat met betrekking tot deze gebouwen geïnventariseerd moet worden: De bouwkundige staat van deze gebouwen en hun installaties en de mate waarin zij voldoen aan de eerder genoemde uitgangspunten. De mate waarin het gebouw nog geschikt is, dan wel geschikt te maken is, om te kunnen voldoen aan de huidige eisen voor het verzorgen van ‘passend onderwijs’ en de door ons eerder genoemde uitgangspunten. Hierbij is het van groot belang dat de gebruikers, vooral op het punt van ‘voldoen voor het verzorgen van ‘passend onderwijs’, in de gelegenheid worden gesteld hun visie/wensen op dit punt goed voor het voetlicht te kunnen brengen. Op basis van deze inventarisatie wordt een plan opgesteld dat er uiteindelijk toe leidt dat binnen een termijn van (wat ons betreft maximaal) 10 jaar alle onderwijshuisvesting voldoet aan de geformuleerde uitgangspunten en ook onderwijskundig bij de tijd is. Vormgeving van het onderwijs en het schoolgebouw De WPO en WVO regelen de doelstelling, inhoud en onderwijsinhoudelijke uitgangspunten die per schoolsoort (minimaal )in acht moet worden genomen. De uitwerking c.q. de vorm waarin deze wettelijke inhoud wordt gegoten is het domein van de besturen van de scholen. Hier heeft de gemeente nadrukkelijk geen taak. Waar de gemeente wel een taak heeft: haar verplichting tot het verzorgen van de huisvesting van scholen, en wel op een zodanige manier dat die huisvesting aansluit bij de wijze waarop de bevoegde gezagen het onderwijs in hun scholen vorm geven. Dit betekent dat het gebouw in dienst moet staan van het te verzorgen onderwijs en niet omgekeerd. De ontwikkeling in het onderwijs sluit aan bij de maatschappelijke ontwikkeling van individualisering. Onderwijs moet meer en meer ‘onderwijs op maat’; ‘passend onderwijs’ worden. Dit heeft ook consequenties voor het gebouw waarin dit onderwijs wordt verzorgd. Een moderne school heeft behoefte aan andere ruimtes dan de klassieke school die wij gewend zijn. Steeds meer onderwijsconcepten doorbreken het klassieke ‘leerstofjaarklassensysteem’. Kort door de bocht: een gebouw met 8 klaslokalen is niet langer een prima gebouw voor een school voor PO. Het is om die reden dat wij als CDA er voor pleiten dat we planmatig al onze oudere schoolgebouwen onder de loep te nemen. Maak, per school, een ‘plan van eisen’ in nauw overleg met de gebruiker van de school. Bespreek ook de samenwerking en het hebben van een gezamenlijke verantwoording voor een gebouw waar naast de school ook andere gebruikers gehuisvest zijn. Alleen zo kunnen deze gebouwen uitgroeien tot plaatsen die voor verbinding in onze buurten en wijken zorgen. “Het CDA Geldrop-Mierlo staat voor een actief, eerlijk, alert en zorgzaam beleid” Namens het team van het CDA Geldrop-Mierlo Mark van Schaijk Irene Neele-Janssen Mark Claasen Miel Somers Nico van Dijck Jan-Willem Wouters Corine Remmers Paul Font Freide
Stikstofdebat Brabant
SP
Geldrop-Mierlo
11-10-2019 17:03
Vandaag werd er in het Provinciehuis gedebatteerd over stikstof. Lees hier wat Henri Swinkels, statenlid van de SP, hierbij inbracht.
SP IN STIKSTOFDEBAT: NIET HERVERDELEN MAAR REDUCEREN!Het debat over het Rapport van Remkes over de stikstof problemen werd vandaag bezocht door vele belangstellenden. Henri Swinkels voerde het woord namens de SP: “ Voorzitter, Elk land, elke overheid kan besluiten – ten behoeve van economische groei – de investeringen die nodig zijn voor het reduceren van luchtvervuiling (zoals stikstofemissie) uit te stellen, maar dat kan alleen door de verder aantasting van het milieu, de natuur en biodiversiteit, welke vervolgens alleen tegen nog veel hogere kosten hersteld kan worden."
Deze constatering, die ons moet manen niet langer te dralen met maatregelen tegen luchtvervuiling omdat uitstel hoe dan ook tot meerkosten zal leiden, deed de Club van Rome in 1972, 47 jaar geleden.
Bijna 47 jaar lang hebben overheden, ook in Noord-Brabant, willens en wetens deze investeringen uitgesteld, inderdaad steeds weer ten behoeve van de noodzakelijk geachte economische groei. En bijna 47 jaar lang hebben we willens en wetens de aantasting van onze natuur op de koop toe genomen.
En toch lijken we ons – in al onze naïviteit – te verbazen over de enorme maatschappelijke gevolgen, consequenties en kosten die inmiddels gemoeid zijn met het herstel van onze natuur. Want - laten we dat ons ook blijven realiseren - stikstof is maar een van de problemen.
De vele waarschuwingen – niet alleen van de club van Rome maar ook van vele anderen die volgden, tot aan die van de VN – slaan we steevast in de lucht. En steeds namen en nemen we weer een voorschot op de toekomst. Alles en dan ook alles om het sprookje van de eeuwigdurende economische groei kost wat het kost overeind te houden.
En misschien was de PAS wel het summum. En of dat nu aan de twee ontwerpers (Diederick Samsom en Ger Koopmans) lag of diegene die er vervolgens mee aan de haal zijn gegaan, hier wisten een aantal wat al te kortzichtige rekenmeesters de toekomstige rekening van het natuurherstel (zoals dat heet) naar voren te halen. Om als een soort aflaat extra ruimte te kopen voor wederom ongebreidelde en kortzichtige economische groei.
En nog, zijn en blijven we stijfkoppig en hardleers. Zelfs nu we de veranderingen in onze eigen omgeving niet alleen theoretisch in modellen kunnen lezen, maar feitelijk al meten, zelfs voelen. (Een stadium wat de Club van Rome juist probeerde voor te blijven) kunnen we blijkbaar niets anders dan doordenderen op het ingeslagen weg. Wijken we niet meer van het pad waarin we waarde uitsluitend in geld kunnen uitdrukken. Allemaal aardig die natuur, maar we moeten natuurlijk wel geld blijven verdienen. De bizarre suggestie – of moet ik zeggen geloof – dat niet wij maar de markt het werk doet en dat ieder van ons, dat wij vooral egoïstische zelfzuchtige wezens zijn. Voor geld, draaien we de wereld op zijn kop. Beter ten hele gedwaald, dan halverwege gekeerd.
Kijk waarin we terecht zijn gekomen! Een bizarre tombola van partijen die allemaal de grootste stikstofproducent van Brabant willen worden. Bouwend Nederland aast – zonder enige schroom – op de emmissieruimte die mogelijk vrijkomt als veehouders moeten stoppen. Gaan we allemaal voor de grootste hap of punt uit de stikstof-taart. Helpt dat onze natuur er weer bovenop? Dat is de weg die we de afgelopen 47 jaren hebben gelopen. En als er een ding duidelijk is, dan is het dat we daar van af moeten.
De Club van Rome had het over: “ de investeringen die nodig zijn voor het reduceren van luchtvervuiling “
We moeten dus niet de ruimte voor luchtvervuiling (stikstof emissie in dit geval) herverdelen maar reduceren. En dat moet ook niet een beetje, maar fors:
De Nederlandse emissie van de totale hoeveelheid stikstof per hectare is vier keer (400%!) zo groot als het Europese gemiddelde. Gezien het aandeel van landbouw (m.n. veeteelt) in deze emissie en de concentratie daarvan in Noord-Brabant ligt de emissie hier zelfs nog hoger.
We kunnen er dus niet langer meer mee wachten. Het moet hier en het moet nu.
Maar wat zien we? Ook nu weer. De voorgestelde maatregelen gaan vooralsnog uitsluitend over herverdelen en niet over reduceren. De natuur schiet er dus nog steeds niets mee op. Het enige wat nu zogenaamd “vrijgespeeld” wordt met intern salderen is immers de onbenutte ruimte in de vergunde activiteit, ofwel theoretische stikstofemissie die er nu al niet plaatsvond. Daar heeft de natuur helemaal niets aan.
De nog niet gebruikte capaciteit mag zelf nog ingezet worden – dat zal juridisch waarschijnlijk niet anders kunnen – waarmee de stikstofemissie niet daalt, niet stabiliseert, maar toeneemt. Dit is nog steeds uitstellen van reductie-maatregelen ten behoeve van economische groei. De natuur wordt blij gemaakt met een dode mus. Al heeft de natuur natuurlijk al lang en breed het vertrouwen in ons verloren.
De enige ruimte die er in de maatregelen zit die uiteindelijk tot enige reductie van de stikstofemissie kan gaan leiden, zit in het extern-salderen. Een maatregel die overigens pas later in werking zal treden. Op de korte termijn geen enkele reductie.
Maar ook daar zien we dat economische groei het nog steeds wint van de noodzakelijke emissie-reductie. Ondanks dat we inmiddels – 45 jaar na de Club van Rome – uit en te na weten dat dit dubbel en dwars op ons terug zal slaan.
De aanpak is – blijkbaar met de provincies gezamenlijk overeengekomen (het is merkbaar dat we daar als SP geen deel meer van uitmaken) – om maar liefst 70% van de emissie-ruimte die vrijkomt door het stoppen van boeren weer in te zetten voor andere vervuilende activiteiten.
Het is beschamend naar de natuur maar ook naar de boeren.
Terwijl we maar liefst 400% boven het Europees gemiddelde aan stikstof per ha uitstoten, gaan we slechts 30% van door boeren ingeleverde emissie capaciteit daadwerkelijk inzetten voor die noodzakelijke reductie. Dat is een lange neus naar de natuur.
En het betekent dat het grootste deel van de bijdrage die van boeren wordt gevraagd om onze natuur te herstellen even zo vrolijk weer elders tot nieuwe stikstofvervuiling mag leiden. Dat is geen sterk verhaal.
En het steekt de boeren, zo beluisterde ik vanmorgen. Waarom moeten zij rechten inleveren als andere sectoren dat niet hoeven, sterker nog: die rechten vervolgens mogen gebruiken om wel te groeien, en wel verder te vervuilen?
En natuurlijk is het antwoord van de gedeputeerde dat de beleidsregel niet alleen geldt voor boerenbedrijven. Dat klopt. Maar in de praktijk zal het toch vooral daarover gaan.
Dat valt niet uit te leggen, dat is geen solidariteit. We hebben allemaal, hoewel (en dat mag ook gezegd) de een beduidend meer dan de ander, geprofiteerd van de welvaart. Het lijkt mij fair en solidair als we de rekening, de last en de pijn (want dat zal het hoe dan ook geven) dan ook zo rechtvaardig mogelijk met elkaar delen.
Daarvoor moet een groter aandeel van de bij extern salderen vrijkomende emissie capaciteit ingezet worden voor de echte reductie van de stikstofuitstoot. Dat komt niet alleen direct ten goede aan de natuur (waarvoor we de hele exercitie tenslotte doen), maar doet tevens een groter beroep op andere sectoren om ook zelf een grotere bijdrage te leveren aan het reduceren van de stikstofemissie. Als niet alles meer kan, dan bij iedereen.
De vrijkomende emissie capaciteit bij extern salderen mag daarom wat ons betreft voor niet meer dan 50% ingezet worden voor andere projecten en activiteiten (motie)
Maar daarmee zijn we er nog niet. Hoewel we begrijpen dat er ruimte moet komen voor ontwikkelingen, maakt het natuurlijk uit aan wie die emissie capaciteit vergund gaat worden. Daarover verwijst het provinciebestuur naar het bestuursakkoord, maar dat spreekt zich hier niet expliciet over uit.
Wat de SP betreft belandt de vrijkomende beschikbare emissie capaciteit prioritair in duurzaamheidsprojecten, ofwel projecten die weliswaar kortstondig extra stikstofemissie kennen, maar op de langere termijn een reductie van stikstofemissie met zich meebrengen. En minstens zo relevant is dat vrijgekomen stikstofemissierechten nooit zullen worden ingezet voor activiteiten die een structureel hoge emissie van stikstof met zich meebrengen.
En tot slot. Laten we niet vergeten wat er in de wereld, met onze aarde momenteel gebeurd. Aan alle kanten komen de grenzen van de aarde in beeld. Iedereen die nu denkt dat stikstof het enige probleem is moet ik teleurstellen. Dit is slechts een onderdeel, een klein onderdeel zelfs. Of we het nu leuk vinden of niet. Dit is nog maar het begin. De aarde, de natuur laat steeds meer van zich horen en het lijkt me verstandig de oproep van de Club van Rome niet langer in de wind te slaan.
En nu ook echt te gaan luisteren.
Het debat over het Rapport van Remkes over de stikstof problemen werd vandaag bezocht door vele belangstellenden. Henri Swinkels voerde het woord namens de SP: “ Voorzitter, Elk land, elke overheid kan besluiten – ten behoeve van economische groei – de investeringen die nodig zijn voor het reduceren van luchtvervuiling (zoals stikstofemissie) uit te stellen, maar dat kan alleen door de verder aantasting van het milieu, de natuur en biodiversiteit, welke vervolgens alleen tegen nog veel hogere kosten hersteld kan worden."
Deze constatering, die ons moet manen niet langer te dralen met maatregelen tegen luchtvervuiling omdat uitstel hoe dan ook tot meerkosten zal leiden, deed de Club van Rome in 1972, 47 jaar geleden.
Bijna 47 jaar lang hebben overheden, ook in Noord-Brabant, willens en wetens deze investeringen uitgesteld, inderdaad steeds weer ten behoeve van de noodzakelijk geachte economische groei. En bijna 47 jaar lang hebben we willens en wetens de aantasting van onze natuur op de koop toe genomen.
En toch lijken we ons – in al onze naïviteit – te verbazen over de enorme maatschappelijke gevolgen, consequenties en kosten die inmiddels gemoeid zijn met het herstel van onze natuur. Want - laten we dat ons ook blijven realiseren - stikstof is maar een van de problemen.
De vele waarschuwingen – niet alleen van de club van Rome maar ook van vele anderen die volgden, tot aan die van de VN – slaan we steevast in de lucht. En steeds namen en nemen we weer een voorschot op de toekomst. Alles en dan ook alles om het sprookje van de eeuwigdurende economische groei kost wat het kost overeind te houden.
En misschien was de PAS wel het summum. En of dat nu aan de twee ontwerpers (Diederick Samsom en Ger Koopmans) lag of diegene die er vervolgens mee aan de haal zijn gegaan, hier wisten een aantal wat al te kortzichtige rekenmeesters de toekomstige rekening van het natuurherstel (zoals dat heet) naar voren te halen. Om als een soort aflaat extra ruimte te kopen voor wederom ongebreidelde en kortzichtige economische groei.
En nog, zijn en blijven we stijfkoppig en hardleers. Zelfs nu we de veranderingen in onze eigen omgeving niet alleen theoretisch in modellen kunnen lezen, maar feitelijk al meten, zelfs voelen. (Een stadium wat de Club van Rome juist probeerde voor te blijven) kunnen we blijkbaar niets anders dan doordenderen op het ingeslagen weg. Wijken we niet meer van het pad waarin we waarde uitsluitend in geld kunnen uitdrukken. Allemaal aardig die natuur, maar we moeten natuurlijk wel geld blijven verdienen. De bizarre suggestie – of moet ik zeggen geloof – dat niet wij maar de markt het werk doet en dat ieder van ons, dat wij vooral egoïstische zelfzuchtige wezens zijn. Voor geld, draaien we de wereld op zijn kop. Beter ten hele gedwaald, dan halverwege gekeerd.
Kijk waarin we terecht zijn gekomen! Een bizarre tombola van partijen die allemaal de grootste stikstofproducent van Brabant willen worden. Bouwend Nederland aast – zonder enige schroom – op de emmissieruimte die mogelijk vrijkomt als veehouders moeten stoppen. Gaan we allemaal voor de grootste hap of punt uit de stikstof-taart. Helpt dat onze natuur er weer bovenop? Dat is de weg die we de afgelopen 47 jaren hebben gelopen. En als er een ding duidelijk is, dan is het dat we daar van af moeten.
De Club van Rome had het over: “ de investeringen die nodig zijn voor het reduceren van luchtvervuiling “
We moeten dus niet de ruimte voor luchtvervuiling (stikstof emissie in dit geval) herverdelen maar reduceren. En dat moet ook niet een beetje, maar fors:
De Nederlandse emissie van de totale hoeveelheid stikstof per hectare is vier keer (400%!) zo groot als het Europese gemiddelde. Gezien het aandeel van landbouw (m.n. veeteelt) in deze emissie en de concentratie daarvan in Noord-Brabant ligt de emissie hier zelfs nog hoger.
We kunnen er dus niet langer meer mee wachten. Het moet hier en het moet nu.
Maar wat zien we? Ook nu weer. De voorgestelde maatregelen gaan vooralsnog uitsluitend over herverdelen en niet over reduceren. De natuur schiet er dus nog steeds niets mee op. Het enige wat nu zogenaamd “vrijgespeeld” wordt met intern salderen is immers de onbenutte ruimte in de vergunde activiteit, ofwel theoretische stikstofemissie die er nu al niet plaatsvond. Daar heeft de natuur helemaal niets aan.
De nog niet gebruikte capaciteit mag zelf nog ingezet worden – dat zal juridisch waarschijnlijk niet anders kunnen – waarmee de stikstofemissie niet daalt, niet stabiliseert, maar toeneemt. Dit is nog steeds uitstellen van reductie-maatregelen ten behoeve van economische groei. De natuur wordt blij gemaakt met een dode mus. Al heeft de natuur natuurlijk al lang en breed het vertrouwen in ons verloren.
De enige ruimte die er in de maatregelen zit die uiteindelijk tot enige reductie van de stikstofemissie kan gaan leiden, zit in het extern-salderen. Een maatregel die overigens pas later in werking zal treden. Op de korte termijn geen enkele reductie.
Maar ook daar zien we dat economische groei het nog steeds wint van de noodzakelijke emissie-reductie. Ondanks dat we inmiddels – 45 jaar na de Club van Rome – uit en te na weten dat dit dubbel en dwars op ons terug zal slaan.
De aanpak is – blijkbaar met de provincies gezamenlijk overeengekomen (het is merkbaar dat we daar als SP geen deel meer van uitmaken) – om maar liefst 70% van de emissie-ruimte die vrijkomt door het stoppen van boeren weer in te zetten voor andere vervuilende activiteiten.
Het is beschamend naar de natuur maar ook naar de boeren.
Terwijl we maar liefst 400% boven het Europees gemiddelde aan stikstof per ha uitstoten, gaan we slechts 30% van door boeren ingeleverde emissie capaciteit daadwerkelijk inzetten voor die noodzakelijke reductie. Dat is een lange neus naar de natuur.
En het betekent dat het grootste deel van de bijdrage die van boeren wordt gevraagd om onze natuur te herstellen even zo vrolijk weer elders tot nieuwe stikstofvervuiling mag leiden. Dat is geen sterk verhaal.
En het steekt de boeren, zo beluisterde ik vanmorgen. Waarom moeten zij rechten inleveren als andere sectoren dat niet hoeven, sterker nog: die rechten vervolgens mogen gebruiken om wel te groeien, en wel verder te vervuilen?
En natuurlijk is het antwoord van de gedeputeerde dat de beleidsregel niet alleen geldt voor boerenbedrijven. Dat klopt. Maar in de praktijk zal het toch vooral daarover gaan.
Dat valt niet uit te leggen, dat is geen solidariteit. We hebben allemaal, hoewel (en dat mag ook gezegd) de een beduidend meer dan de ander, geprofiteerd van de welvaart. Het lijkt mij fair en solidair als we de rekening, de last en de pijn (want dat zal het hoe dan ook geven) dan ook zo rechtvaardig mogelijk met elkaar delen.
Daarvoor moet een groter aandeel van de bij extern salderen vrijkomende emissie capaciteit ingezet worden voor de echte reductie van de stikstofuitstoot. Dat komt niet alleen direct ten goede aan de natuur (waarvoor we de hele exercitie tenslotte doen), maar doet tevens een groter beroep op andere sectoren om ook zelf een grotere bijdrage te leveren aan het reduceren van de stikstofemissie. Als niet alles meer kan, dan bij iedereen.
De vrijkomende emissie capaciteit bij extern salderen mag daarom wat ons betreft voor niet meer dan 50% ingezet worden voor andere projecten en activiteiten (motie)
Maar daarmee zijn we er nog niet. Hoewel we begrijpen dat er ruimte moet komen voor ontwikkelingen, maakt het natuurlijk uit aan wie die emissie capaciteit vergund gaat worden. Daarover verwijst het provinciebestuur naar het bestuursakkoord, maar dat spreekt zich hier niet expliciet over uit.
Wat de SP betreft belandt de vrijkomende beschikbare emissie capaciteit prioritair in duurzaamheidsprojecten, ofwel projecten die weliswaar kortstondig extra stikstofemissie kennen, maar op de langere termijn een reductie van stikstofemissie met zich meebrengen. En minstens zo relevant is dat vrijgekomen stikstofemissierechten nooit zullen worden ingezet voor activiteiten die een structureel hoge emissie van stikstof met zich meebrengen.
En tot slot. Laten we niet vergeten wat er in de wereld, met onze aarde momenteel gebeurd. Aan alle kanten komen de grenzen van de aarde in beeld. Iedereen die nu denkt dat stikstof het enige probleem is moet ik teleurstellen. Dit is slechts een onderdeel, een klein onderdeel zelfs. Of we het nu leuk vinden of niet. Dit is nog maar het begin. De aarde, de natuur laat steeds meer van zich horen en het lijkt me verstandig de oproep van de Club van Rome niet langer in de wind te slaan.
En nu ook echt te gaan luisteren.
De VVD maakt het verschil!
VVD
Geldrop-Mierlo
17-03-2018 07:56
Zit je eraan te denken toch maar thuis te blijven aanstaande woensdag? Omdat je in de media leest dat er toch weinig verschillen zijn? NIET DOEN! We maken met elkaar het verschil.
De VVD is onderscheidend terwijl het grootste verschil tussen de overige partijen vooral zit in hoeveel meer van jouw geld ze willen uitgeven. Zo maakt de VVD het verschil:
✅ Hardere aanpak overlast in wijken: meer wijkagenten, ook in de avonduren;
✅ Betere en efficientere jeugd- en ouderenzorg;
✅ Betrouwbaar openbaar bestuur: de spelregels moeten we niet veranderen tijdens het spel. Daarom was de VVD tegen de strijd om de Aldi. Dit had de gemeente miljoenen kunnen kosten;
✅ Lagere lasten: sowieso geen verhoging OZB;
✅ Goed zwembad: geen subsidie meer voor de Laco;
✅ Meer mensen uit de bijstand naar werk begeleiden;
✅ Gratis parkeren: gemiste inkomsten goedmaken door elders minder uit te geven (afschaffen Laco subsidie, buurtsportcoaches, externe inhuur);
✅ Minder geld naar externe bureaus, €70.000 in Braakhuizen investeren, geen externe spekken;
✅ Buurtsportcoaches afschaffen: geen nut, niet bekend;
✅ Nieuwe raadszaal: de komst is een gepasseerd station, kritisch blijven op de uitgaven. Geen cent uitgeven zonder gedetailleerd plan van wat er gaat komen;
✅ Onderwijs: luisteren naar wensen van ouders. Onderlinge conflicten in schoolbesturen moeten eerst opgelost worden;
✅ Duurzaamheid: Wij gaan voor beleid dat recht doet aan de mens en de natuur zonder dat het de hoofdprijs kost. Hier moeten we publiek-private samenwerking niet uit de weg gaan.
✅ Onze VVD raadsleden gaan voor het algemene belang, niet het eigen belang.
Hier is de link naar ons volledige programma. Hieronder tref je ook een samenvatting van ons programma.
Kortom: het verschil tussen de VVD en de overige partijen is groot. Wij gaan voor een overheid die faciliteert en niet eentje die regisseert. Jouw leven ligt bij jou en komt niet uit het gemeentehuis. Als je het daarmee eens bent, vragen we 21 maart om jouw stem. Thuisblijven is meer achterkamertjes en meer lasten.
#doemee
VVD en Onderwijs
VVD
Geldrop-Mierlo
02-03-2018 07:34
VVD en Onderwijs
Voor een gemeente waar onze kinderen, onze ouderen, en wijzelf ons veilig voelen.
Goed aanbod van onderwijs is daarin een belangrijke pijler!
GroenLinks organiseert samen met D'66 en CDA in Geldrop-Mierlo een politiek café over Onderwijs en arbeidsmarkt. | Geldrop-Mierlo
GroenLinks
D66
CDA
Geldrop-Mierlo
30-05-2017 00:00
PERSBERICHT
Op maandagavond 19 juni 2017 organiseert D66 in samenwerking met het CDA en GroenLinks in Geldrop-Mierlo een politiek café over het thema Onderwijs en arbeidsmarkt. De avond vindt plaats in Heerenhuys 23, Heuvel 23 in Geldrop, inloop 19.30 uur, aanvang 19.45 uur. Einde uiterlijk 22.00 uur.
PERSBERICHT
Op maandagavond 19 juni 2017 organiseert D66 in samenwerking met het CDA en GroenLinks in Geldrop-Mierlo een politiek café over het thema Onderwijs en arbeidsmarkt. De avond vindt plaats in Heerenhuys 23, Heuvel 23 in Geldrop, inloop 19.30 uur, aanvang 19.45 uur. Einde uiterlijk 22.00 uur.
Voor dit politiek café hebben de volgende inleiders toegezegd: - Paul van Meenen, D66 Tweede Kamerlid woordvoerder onderwijs: over de rol van de overheid in het onderwijsbeleid; - Leenderd van der Deijl, rector Strabrechtcollege, Brainportschool en model Skunskapsskolan; - Peter Cox, Brainport Development, programma manager onderwijs: kansen in Brainport regio; - Jan Verweij, Tilburg, docent van het jaar 2012: perspectief onderwijs op lange termijn. Zij houden ieder een korte presentatie en nemen ook deel aan de discussie met het publiek. Daarvoor heeft de organisatie enkele prikkelende stellingen gemaakt die gaan over het onderwijs in de gemeente en in de regio. De politieke partijen willen hierover graag in discussie met de inwoners. Mocht je een stelling ter discussie willen inbrengen voor dit politiek café, dan kun je die vooraf al indienen via ton.vanhappen@gmail.com. Het belooft een interessante bijeenkomst te worden voor ouders, docenten en verder iedereen die het belang inziet van goed en toekomstbestendig onderwijs.
De toegang, de koffie en de thee zijn gratis voor de bezoekers van dit eerste gezamenlijke politieke café in Geldrop.
Namens: CDA Geldrop-Mierlo, Roland Janssen, tel. 06 38 20 56 67 GroenLinks Geldrop-Mierlo, Rob van Otterdijk, tel. 06 21 27 24 75 D66 Geldrop-Mierlo, Ton van Happen, tel. 06 53 17 92 09
Zie je content die volgens jou niet op deze site hoort? Check onze disclaimer.