Poliflw

Met twee aangenomen voorstellen hebben de SP en GroenLinks vandaag een gevoelige tik uitgedeeld aan particuliere bijlesinstituten die alleen scholieren helpen die het kunnen betalen. Niet alleen komt er een reclameverbod voor deze instituten binnen scholen, ook moeten er met scholen afspraken gemaakt worden zodat ze zelf bijles aan gaan bieden wanneer dit nodig is. De bijlesindustrie is de afgelopen jaren gegroeid tot een markt waarin honderden miljoenen omgaan. Volgens SP en GroenLinks leidt deze ontwikkeling tot een groeiende kansenongelijkheid, omdat alleen kinderen waarvan de ouders het kunnen betalen, bijgespijkerd kunnen worden wanneer dat nodig is.

SP-Kamerlid Peter Kwint: ‘Natuurlijk is de eerste prioriteit dat iedereen gewoon goed onderwijs op school krijgt. Maar een uurtje Frans of wiskunde, omdat je daar niet iets minder goed in bent, hoort niet uitbesteed te worden aan dure instellingen, voor wie het kan betalen. Dat hoort gewoon voor iedereen beschikbaar te zijn. Goed onderwijs is geen gunst naar kinderen van rijke ouders, maar een recht voor iedereen.’

GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld: ‘Steeds meer kinderen volgen bijlessen en examentrainingen. Bijlesbureaus verdienen veel aan kinderen van ouders die het kunnen betalen. Door te voorkomen dat bijlesinstituten reclame kunnen maken binnen scholen, remmen we de prestatiedruk af bij om hun ouders hun kind bijles te laten volgen, enkel om hen hoger te laten scoren voor hun eindtoets. En zorgen we dat de kansenongelijkheid van kinderen in het onderwijs niet verder toeneemt en zeker niet af hangt van de dikte van de portemonnee van hun ouders.’

De komende maanden enquêteert de SP docenten en ouders over vijf jaar passend onderwijs. SP-Kamerlid Peter Kwint: 'Er is geen onderwerp waar zoveel ouders en docenten zo vaak over bij ons aan de bel trekken als de begeleiding van leerlingen die wat meer zorg of aandacht nodig hebben. Tijd om die mensen allemaal aan het woord te laten.'

Vijf jaar geleden werd passend onderwijs ingevoerd met als belangrijkste beloften minder kinderen in het speciaal onderwijs en minder thuiszitters. 'Die beloften zijn allebei gebroken. Ouders worden van het kastje naar de muur gestuurd, leraren worden gek van de bureaucratie en het gebrek aan ondersteuning in hun toch al overvolle klassen en leerlingen komen onnodig thuis te zitten', aldus Peter Kwint.

In de zomer praat de Tweede Kamer over de toekomst van passend onderwijs, maar voor die tijd willen wij uw ervaringen horen. Dus bent u docent – in het regulier of speciaal onderwijs – of ouder van een leerling of thuiszitter? Begeleidt u zorgleerlingen? Vul dan onze enquête in en help ons om de huidige dramatische situatie te verbeteren.

Net als in de Tweede Kamer stemt de SP in de Eerste Kamer tegen de onderwijsbegroting voor 2020. 'Een begrotingsoverschot voor de regering maar een lerarentekort in het onderwijs - dat deugt niet', zegt SP-senator Bastiaan van Apeldoorn in debat met de onderwijsministers Slob en Van Engelshoven. 'We hebben jaren op rij te weinig geïnvesteerd in het onderwijs. En er is ook gewoon keihard bezuinigd. Zeker in het basisonderwijs staat het water onze onderwijzers tot de lippen. Klassen worden naar huis gestuurd, scholen die maar vier dagen onderwijs geven, of die voor twee weken dicht gaan. Structurele problemen vragen om structurele oplossingen.'

Het water staat onze onderwijzers aan de lippen, schetst Van Apeldoorn. 'Eén op de vier docenten in het basisonderwijs krijgt een burn-out. Docenten aan de universiteit werken gemiddeld 25% over. Het is niet voor niets zo dat niet alleen het primair onderwijs in actie – POinactie – is gekomen, samen ook met de Leraren In Actie, maar ook de docenten en hoogleraren aan de universiteiten, WOinactie. Als het gaat om het primair onderwijs is die eenmalige 460 miljoen natuurlijk mooi. Maar structurele problemen vragen om structurele oplossingen.'

Geld om de problemen in het onderwijs structureel aan te pakken is er namelijk gewoon volgens Van Apeldoorn. 'Er is geld genoeg. Alleen dan moet je wel halen waar het te halen is. We houden dit jaar 10 miljard over op de begroting. En het geld klotst niet alleen tegen de plinten bij de overheid, maar ook bij het bedrijfsleven. De Quote 500 is alweer rijker geworden, het aantal miljonairs en miljardairs, en hun vermogen alweer toegenomen. We hebben nu  179.000 miljonairs in dit land. Laten we het geld halen waar het te halen is. Waarom bijvoorbeeld niet de bankbelasting verder verhogen, zoals mijn partij in de Tweede Kamer per amendement heeft voorgesteld? Of het hoge tarief voor de winstbelasting verhogen in plaats van te verlagen zoals het kabinet nu per 2021 wil doen? En over kansenongelijkheid gesproken, waarom voeren we eindelijk niet eens die miljonairstaks in? Dan heb je twee vliegen in één klap. Al die maatregelen zouden vele miljarden vrij maken. Die hoeven niet allemaal naar onderwijs – we hebben ook elders meer publieke investeringen nodig – maar je zou daarbij de grote noden in het onderwijs wel degelijk kunnen lenigen.'

Bij de stemmingen dinsdagavond zal de SP tegen de Onderwijsbegroting stemmen. Van Apeldoorn: 'De SP stemt niet zomaar tegen een begroting, maar een begroting met zoveel tekortkomingen kan niet onze steun krijgen.'

Door Lodewijk Asscher op 17 december 2019 Delen  

In een mooi nieuw onderwijsgebouw hangen tekeningen aan de wand, vrolijke kleuren. Maar geen spelende kinderen. Geen gejoel of gezelligheid. Geen ouders die hun kinderen komen ophalen. Een vreemde stilte.

Waar zijn de kinderen dan?

Waar zijn de kinderen dan? Thuis. Of in een noodopvang verderop. De school is een week dicht omdat het niet meer gaat. Het lerarentekort vreet iedere dag verder aan de weerstand van de leerkrachten die er wel zijn. Het holt iedere dag de onderwijskwaliteit een klein beetje verder uit. De directeur vertelt me rustig dat ze ermee stopt als er geen verbetering komt. ‘Ik kan het niet langer verantwoorden’, zegt ze.

Ouders zijn bezorgd. Over hun kinderen. Ze houden zelf ternauwernood hun hoofd boven water. Er is geen geld voor bijles in deze buurt. Het is de buurt met de hoogste werkloosheid van de hoofdstad.

Het wordt steeds moeilijker om kinderen door te verwijzen naar het speciaal onderwijs.

Een juf van groep 3 vertelt dat ze zij-instromer is: ze vindt het geweldig, maar zou graag een meer ervaren leerkracht in de buurt hebben om soms advies aan te vragen. Die is er niet. Ze staat sinds september voor de klas. Een leerkracht van groep 7 vertelt dat het steeds moeilijker wordt kinderen door te verwijzen naar het speciaal onderwijs. Een jongetje met problemen is diep ongelukkig. Hij wordt soms agressief en gooit met spullen. ‘Maar de instanties doen net alsof ik me er makkelijk vanaf maak nu hij niet op school te handhaven is.’ De intern begeleider staat zelf voor de klas - ze moet wel. Begeleiden van kinderen die wat extra hulp nodig hebben zit er niet meer in.

Het is een stuitend contrast met de begrotingsoverschotten die door het kabinet gevierd worden als sportprestaties.

In de week dat ik de Huizingaschool bezocht verscheen de brief van het kabinet over het investeringsfonds van het kabinet. Het ‘WopkeWiebesfonds.’ Daarin worden straks tientallen miljarden gestopt. Onderwijs is superbelangrijk staat er. En in de toekomst wordt het meer digitaal en een kwaliteitssprong. Dat is het zo’n beetje. Niks om de leraren nu te steunen. Niks voor de kinderen die vandaag niet krijgen wat ze verdienen. Niks voor ouders die zich zorgen maken over de onderwijskwaliteit.

In de praktijk betekent dit een vierdaagse schoolweek.

Gisteren bracht de NOS eindelijk het bericht waar ik op hoopte: “Noodmaatregelen tegen lerarentekort.” Helaas, het was een overgetikt persbericht van het ministerie. De grote steden krijgen één (1) miljoen om de crisis te bestrijden. Eerder toegezegde maatregelen werden in de magnetron gestopt en opnieuw opgewarmd. En de scholen kregen ruimte om de lestijden aan te passen. In de praktijk betekent dit een vierdaagse schoolweek - in een van de rijkste landen van de wereld.

Het lerarentekort raakt iedere klas in iedere stad en in ieder dorp.

Vandaag stemt de Eerste Kamer over de onderwijsbegroting voor volgend jaar. Daarin zit geen extra structureel geld tegen het lerarentekort. Het lerarentekort raakt iedere klas in iedere stad en in ieder dorp. Het is een grove schande. Dit kabinet moet naast leraren, ouders en kinderen gaan staan en het lerarentekort permanent oplossen, niet alleen met noodmaatregelen.

Daarom stemmen wij vandaag tegen de onderwijsbegroting. En ik roep alle senatoren op hetzelfde te doen.

Tweede Kamerlid

Door Kirsten van den Hul op 17 december 2019 Delen  

Maar wie leest ziet vooral oude wijn in nieuwe zakken en een symbolisch zoethoudertje voor de grote steden van een miljoen euro per jaar. Symbolisch omdat dit neerkomt op zo’n zestien leraren per stad, terwijl het tekort aan leraren alleen in Amsterdam al meer dan 350 voltijdbanen bedraagt.

Investeer structureel en substantieel in het onderwijs.

Wel erkent de minister voor het eerst dat het lerarentekort de onderwijskwaliteit onder druk zet. Dat is winst. Maar waarom geeft hij dan telkens geen gehoor aan de 40.000 leraren, schoolleiders en ouders afgelopen maart op het Malieveld? Aan de stakingen en protestmarsen die vorige maand plaatsvonden en eind januari niet alleen worden herhaald maar ook met een dag worden verlengd? Aan de schoolleiders die waarschuwen voor noodgedwongen onorthodoxe maatregelen zoals onbevoegden voor de klas en pas vanaf 5 jaar naar school? Zij vragen onder de streep iets realistisch: investeer structureel en substantieel in het onderwijs.

Vandaag stemt de Eerste Kamer over de onderwijsbegroting voor 2020. In de Tweede Kamer stemde de PvdA al tegen. Indien ook in de Eerste Kamer onvoldoende draagvlak blijkt te zijn voor onze voorstel om nú structureel te investeren, stemt ook de Eerste Kamerfractie van de PvdA tegen de begroting. Een belangrijk signaal om aan te geven dat het kabinet nalaat – in tijden van historische overschotten op de Rijksbegroting – te investeren in wat nodig is.

Van belang welke kinderen en scholen het hardst worden geraakt door dit lerarentekort.

Want dat die investeringen nodig zijn, blijkt in het bijzonder uit de groeiende kansenongelijkheid als gevolg van het lerarentekort. In dat licht is de onwelwillendheid bij de minister om dat lerarentekort nou eens echt in kaart te brengen misschien wel het meest onbevredigend nieuws van gisteren. In reactie op het verzoek hiertoe vanuit de Tweede Kamer stelt de minister: “uit diverse gesprekken blijkt dat dit heel complex is”. Het is onduidelijk met wie de minister tot de conclusie ‘heel complex’ is gekomen. Maar duidelijk is wel dat de minister hiermee zichzelf van de verantwoordelijkheid ontslaat om grip te krijgen op het tekort. Om te weten welke kinderen op welke scholen nu en in de nabije toekomst (het hardst) worden geraakt door dit lerarentekort.

In plaats van zijn eigen Onderwijsinspectie aan de slag te laten gaan of scholen te vragen actief hun tekorten te melden, legt hij de verantwoordelijkheid bij anderen neer. In dit geval door een onderzoek uit te vragen bij werkgeversorganisatie PO Raad en in gesprek te gaan met de oprichter van een particuliere website waarop scholen vrijwillig hun actuele tekorten kunnen melden. Het bereik van die site is zeer beperkt: zo’n 5 procent van de scholen maakt er gebruik van. En dat is ook niet verwonderlijk. Geen enkele school zal er gauw voor kiezen de vuile was buiten te hangen. Maar dat neemt niet weg dat het voor degene die eindverantwoordelijk is voor goed onderwijs – namelijk de overheid – van essentieel belang is om te weten welke kinderen op welke scholen de dupe worden.

We blijven ons inzetten voor kinderen.

Daarom blijven wij ons inzetten voor al die kinderen die met regelmaat een dag naar huis worden gestuurd omdat er geen leraar is. Die niet langer een bekend en vertrouwd gezicht voor de klas hebben. En die kunnen rekenen op de extra aandacht die zij nodig hebben. Dat kan en mag niet in een rijk land als Nederland.

Tweede Kamerlid