Poliflw

Donderdag 30 januari 2020 schrijft De Telegraaf over de parkeerproblemen voor leraren bij basisscholen, wat door het CDA geagendeerd is. Lees de tekst hier: ---- Docenten die met de auto van buiten de stad komen om in Amsterdam les te geven betalen zich scheel aan parkeerkosten, die door scholen vaak met onderwijsgeld vergoed worden. „Verhoog het aantal parkeervergunningen voor docenten drastisch!”, zo luidt de roep van diverse schoolbesturen. Door Mike Muller Afgelopen week presenteerde de gemeente Amsterdam een noodplan voor de scholen, juist ook vanwege het lerarentekort. Intussen proberen schoolbesturen docenten die ze al in dienst hebben - 40 procent van alle docenten in Amsterdam woont buiten Amsterdam - te behouden. Ze lopen daarbij tegen steeds meer problemen op: de docenten die niet met het openbaar vervoer naar de stad (kunnen) komen, moeten door de uitbreiding van de gebieden waar betaald parkeren geldt en de opgehoogde parkeertarieven bij de parkeerautomaten flink in de buidel tasten. „Het gekke is alleen dat wij alles op alles moeten zetten om onze docenten te behouden, maar bij de gemeente tegen een muur aan bureaucratie lopen”, zegt directrice Ella Rietvelt van basisschool De Nautilus. Hoewel de gemeente Amsterdam besloot om alle scholen - buiten het Centrum - twee extra parkeervergunningen voor hun docenten te gunnen, blijkt dat in de praktijk voor aanvragers niet te doen. ’We moeten wel’ Op schooldagen is het parkeren voor de Nautilus aan de Theophile de Bockstraat geen probleem, zo blijkt. „De meeste mensen met een auto zijn dan de stad uit”, verklaart Yvonne Hooge Smit, die zich afgelopen maanden voor de school vastbeet in het aanvragen van parkeervergunningen voor docenten. „Nieuwe leerkrachten die bij ons willen komen werken, stellen vaak als eis dat ze wel een parkeervergunning of een vergoeding voor het betaald parkeren willen hebben. De kosten voor een dagkaart zijn hier namelijk vastgesteld op 28 euro. Omdat wij de goede docenten niet willen laten lopen, bieden we ze een vergoeding voor de parkeerkosten aan. We zullen wel moeten als we geen lege klassen willen.” Het aanvragen van een parkeervergunning voor docenten blijkt in de praktijk een stroperig proces. Uit ervaringen van de schoolbesturen blijkt dat het dikwijls zes tot acht weken kan duren voor er antwoord volgt op de aanvraag. In zes weken lopen de kosten (28 euro voor een dagkaart keer vijf dagen) op tot 840 euro, per docent. Op jaarbasis betekent dit dat de school een bedrag van 5600 euro (40 lesweken) kwijt is per docent. „Dat is dus geld dat veel beter besteed kan worden aan het onderwijs”, zegt directrice Rietvelt. WachttijdenEn de problemen worden nog groter, voorspellen de schoolbestuurders. Het is de ambitie van het stadsbestuur om de komende jaren meer auto’s uit het straatbeeld te verwijderen. „Bijkomend probleem is dat de maatschappelijke vergunningen (voor een bedrag van 212 euro voor een half jaar, red.) per augustus geschrapt worden”, weet Yvonne Hooge Smit. De enige optie is dan nog om een ’bedrijfsvergunning’ aan te vragen. Maar ook daar gelden maandenlange wachttijden. En dan betaal je je dus alweer suf.” Die problemen bij de Nautilus staan niet op zichzelf, zo blijkt uit een rondvraag van de hoofdstedelijke CDA-fractie bij schoolbesturen. Ruim twee honderd scholen werden aangeschreven en van zestig volgde een reactie, zegt duoraadslid Lotte Schipper die de kwestie op de kaart heeft gezet. ParkeerschijfIn Zuidoost bijvoorbeeld. Daar zijn blauwe zones met een parkeertijd van anderhalf uur en blijkt het aantal parkeervergunningen voor een van de scholen niet voldoende om alle leerkrachten daarvan te voorzien. „Dit betekent dat men wekkers moet zetten om de parkeerschijf te verzetten. Dit heeft tot gevolg dat lessen onderbroken moeten worden en er onrust ontstaat. Het gebeurt en is gebeurd dat men dit ook vergeet en geconfronteerd wordt met een boete van ruim 90 euro. Dit alles heeft tot gevolg dat collega’s die niet standaard over een vergunning beschikken nadenken over een andere werkplek (in de regio)”, zo schrijft de schooldirectie. Een school in Noord betaalt jaarlijks 20.000 euro aan parkeerkaarten, een andere schoolbestuurder in dat stadsdeel schrijft dat er al leerkrachten vertrokken zijn vanwege de hoge parkeerkosten. Een schoolbestuur in Nieuw-West werd geconfronteerd met 18 boetes; de gemeente had de facturen voor de vergunningen niet naar school, maar naar het oude postbusnummer van de stichting waren gestuurd. AutoluwBaukje van der Wissel, directeur van het Montessori Kind Centrum Zeeburgereiland, kan er ook over meepraten. Ook bij haar school komt de helft van het team van buiten de stad. „Hier kosten de dagkaarten voor het parkeren ook 21 euro. Dat geld kun je dus niet besteden aan het onderwijs, terwijl dat nodig zou zijn. Sommige mensen die niet in de stad wonen kunnen ook niet zonder auto. Niet voor iedereen is de elektrische fiets of het ov een alternatief. Daarnaast is er in andere gebieden ook een lerarentekort. We doen er alles aan om hen voor Amsterdam te behouden, maar op een gegeven moment wordt dat wel lastig.” Als oplossing wordt door diverse docenten het flink ophogen van de parkeervergunningen voor docenten geopperd. Maar dat staat weer haaks op de ’agenda Autoluw’. Daarin wordt juist gepleit voor minder parkeervergunningen. CDA’er Lotte Schipper kaartte de kwestie gisteren in de raadscommissie aan. Ze wil op korte termijn maatregelen van het college, bijvoorbeeld door het aantal parkeervergunningen voor docenten snel op te hogen. Ze wil dat alle drempels die worden opgeworpen voor nieuwe docenten juist worden weggenomen. Eén loketWethouder Marjolein Moorman (PvdA, Onderwijs) erkent dat het systeem nog niet goed werkt. „Het blijkt dat de maatregelen die we op papier genomen goed zijn, maar dat we er in de uitvoering minder in slagen dan we willen. We hebben al twee vergunningen extra per school toegevoegd, terwijl dat eigenlijk haaks staat op de Agenda Autoluw. Maar ook hier geldt: nood breekt wetten.” Volgens Moorman moet er meer snelheid in de procedures komen. „We zijn een grote stad en afdelingen werken helaas niet altijd optimaal samen.” Ze belooft dat er één loket komt waar alle aanvragen voor docenten worden behandeld. Ook wordt gekeken of er extra geld beschikbaar kan worden gesteld voor het vergoeden van reiskosten. Schipper is daar nog niet gerust op. „Op zich ben ik blij dat de PvdA meer prioriteit wil geven aan het lerarentekort dan aan het autoluw maken van de stad. Maar we wachten al maanden op meer maatregelen. Het kan voor de gemeente geen verrassing zijn: al sinds 2018 kaarten we dit met enige regelmaat aan en pleiten we voor meer maatregelen. We kunnen geen enkel docent in deze stad meer missen. Het verhogen van het aantal parkeervergunningen is niet de oplossing voor het lerarentekort, maar haalt wel een enorme drempel weg.”

Extra geld onderwijs goed begin, maar crisis is nog lang niet bezworen Marjolein Wessels

Kinderen die noodgedwongen een dag vrij hebben, steeds een andere leerkracht voor de klas of een klas die les krijgt van iemand die daar niet voor is opgeleid. De effecten van het lerarentekort zijn steeds duidelijker zichtbaar. Met de dreiging van opnieuw een lerarenstaking in zicht, komt minister Arie Slob eindelijk over de brug met extra geld. Het kabinet maakt € 460 miljoen extra vrij voor de aanpak van het lerarentekort. Ondertussen wordt ook lokaal volop gewerkt aan oplossingen.

De € 460 miljoen is hard nodig volgens Tweede Kamerlid Kirsten van den Hul. ‘We zien dat het water de scholen nu al tot de lippen staat; ze sturen klassen naar huis of voeren een 4-daagse schoolweek in. Het geld is er, het begrotingsoverschot is historisch hoog. We zijn de beste economie van Europa, maar als we dat willen blijven moeten we wel investeren in de komende generaties.’

Van den Hul: ‘Het ergste is dat de crisis de meest kwetsbare kinderen treft’

Er is sprake van een crisis, zegt Van den Hul. ‘Het ergste is dat de crisis de meest kwetsbare kinderen treft. Want we zien ondertussen het schaduwonderwijs toenemen. Ouders met geld kunnen zich permitteren om bijles te betalen voor hun kinderen. Particuliere scholen adverteren dat er bij hen geen lesuitval is, maar daar betaal je fors voor. Onderwijs is de gelijke-kansen-motor van de samenleving. Gelukkig is het dat nog, door de energie van veel goede docenten in het land. Maar als we niet uitkijken, vallen straks kinderen buiten de boot. We mogen niet accepteren dat de portemonnee of postcode van de ouders bepaalt welke kansen je krijgt in ons land.’

Van den Hul is blij met het extra geld, maar heeft er een hard hoofd in of het voldoende is. ‘Het lijkt erop dat het te weinig is om de problemen in het onderwijs structureel op te lossen. Dit is niet genoeg om ervoor te zorgen dat alle kinderen les krijgen van leerkrachten die daarvoor opgeleid en bevoegd zijn. Het is goed dat het kabinet inziet dat er wat moet gebeuren, maar we zijn er nog lang niet.’

Incidenteel, niet structureel

Ook de Amsterdamse wethouder Marjolein Moorman ziet het extra geld van Slob als een mooie eerste stap: ‘Fijn dat er extra geld komt. Echt. Maar het is incidenteel geld. En het probleem is niet incidenteel maar structureel. Leraren werken niet incidenteel. Salaris is niet incidenteel. De loonkloof is niet incidenteel. Het tekort is niet incidenteel.’

Ondertussen loopt het lerarentekort in de hoofdstad schrikbarend snel op, zegt Moorman. ‘We hebben nu een tekort van 310 leerkrachten. Dan is er echt sprake van een crisis. En die crisis raakt ons allemaal. Maar het meest wrange is dat vooral de meest kwetsbare kinderen de hardste klappen krijgen.’

Moorman: ‘De loonkloof is niet incidenteel’

Amsterdam heeft € 23 miljoen uitgetrokken om meer onderwijzers naar de hoofdstad te halen. ‘Dat investeren we in allerlei maatregelen om leerkrachten te ondersteunen. Bijvoorbeeld om zij-instromers (mensen die vanuit een ander beroep de overstap maken naar het onderwijs, red.) beter te begeleiden en om scholen te ondersteunen op administratieve taken. Maar we zetten het ook in voor ongebruikelijke zaken zoals het aanbieden van een griepprik, of het vergoeden van kosten voor openbaar vervoer of een elektrische fiets. We doen ons best, maar het is niet genoeg. Ik kan dit probleem niet oplossen.’

Om het probleem structureel op te lossen, moeten volgens Moorman de lonen omhoog. ‘We moeten het onderwijs belonen naar wat het waard is. Als leerkracht verdien je na een paar jaar al minder dan generatiegenoten met een vergelijkbaar opleidingsniveau. En dat zit hem niet alleen in het geld. Een fatsoenlijk salaris heeft effect op de status van het vak. Dit zijn de mensen bij  wie we onze kinderen, ons meest dierbare bezit, achterlaten. De mensen die nieuwe generaties opleiden om in de zorg te werken, om de economie draaiend te houden. De status van het vak moet laten zien welke waarde dit voor ons allemaal heeft.’

Urgentie door college onvoldoende gevoeld

Raadslid Hester Assen is een van die zij-instromers die vanuit een andere achtergrond de overstap heeft gemaakt naar het onderwijs. ‘Omdat ik als raadslid onderwijs in mijn portefeuille heb, kwam ik veel op scholen. Ik merkte dat ik daar gelukkig van werd; van de betrokken mensen, de kinderen. Nu werk ik op een school als onderwijsassistent, naast mijn opleiding aan de pabo. Toen er leraren uitvielen door ziekte, heb ik ook voor de klas gestaan. Het is niet het beste onderwijs dat je de kinderen kunt bieden, maar het alternatief is dat je de klas naar huis stuurt.’

Assen ziet in de praktijk hoe lastig het is om als zij-instromer in het onderwijs te komen. ‘Studiegenoten vallen uit. Vooral voor mensen die zelf jonge kinderen hebben, is de combinatie van opleiding en praktijk zwaar. Bovendien is het voor scholen lastig om zij-instromers goed te begeleiden, omdat ze al veel andere zaken op hun bord hebben.’

Assen: Te veel zij-instromers vallen uit

Als raadslid in Utrecht probeert ze scholen op dit punt te ondersteunen. ‘Het Rijk heeft de vier grote steden ieder een miljoen euro toegezegd voor een Actieplan Lerarentekort. In Utrecht hebben we hiervoor samen met de schoolbesturen een plan opgesteld. We zetten vooral in op het begeleiden en opleiden van zij-instromers op scholen.’

Hoewel het lerarentekort in Utrecht niet zo acuut is als in Amsterdam, is er volgens Assen wel degelijk sprake van een crisis. ‘Er wordt veel opgevangen door betrokken leraren die zich uit de naad werken, maar dat draagt niet bij aan kwalitatief goed onderwijs. We hebben hier een forse korting gehad op de middelen voor het onderwijsachterstandenbeleid, er is een lerarentekort, er zijn problemen met de huisvesting van de scholen. En dat in een van de weinige steden waar het aantal schoolgaande kinderen toeneemt.’

Het probleem wordt alleen maar groter, constateert Assen. ‘Maar ik voel bij ons college nog onvoldoende urgentie. Ik zet er op in dat we budget vrij maken om dit aan te pakken. Een maatwerkfonds waarbij de scholen zelf kunnen kijken of ze het inzetten voor een parkeervergunning voor een leerkracht, of om het onderwijsachterstandsbeleid op te plussen. Dan maak je het werk voor de leraren aantrekkelijker en voorkom je dat ze op zoek gaan naar een andere baan.’

4-daagse schoolweek als laatste redmiddel

Zaanstad is een van de gemeenten waar tijdelijk een 4-daagse schoolweek is ingevoerd. Als het aan raadslid Eylem Koseoglu had gelegen, had dat voorkomen kunnen worden. ‘Ouders benaderden ons al eerder, en naar aanleiding daarvan hebben we mondelinge vragen gesteld. De wethouder wist van niets, andere fracties vonden het niet hun probleem. Tot in het nieuws kwam dat er door het lerarentekort een 4-daage schoolweek werd ingevoerd. Wij hebben toen een motie ingediend waarin het college is opgeroepen om met het schoolbestuur een plan te maken om meer zij-instromers te werven en op te leiden.

Daarmee zijn uiteindelijk de vacatures ingevuld, vertelt Koseoglu. ‘De 4-daagse schoolweek is nu gelukkig verleden tijd. Ook hebben we brugfunctionarissen aangesteld voor een aantal wijken met multi-problematiek. Deze mensen vormen een verbinding tussen ouders en de school en leraar. Ze helpen leerkrachten met het organiseren van ouderbetrokkenheid, zodat de leerkracht tijd over houdt voor andere zaken. Dat werkt goed. In december komt het college met een plan met lange termijn maatregelen naar de raad.’

Koseoglu: ‘Het vak moet meer status krijgen’

Koseoglu is verbaasd over de houding van andere fracties toen ze de problemen aankaartte. ‘Het was niet makkelijk om hier steun voor te krijgen in de raad. Raadsleden vonden het niet een taak van de gemeente. Maar we gaan over onderwijsachterstandenbeleid, over leerlingenvervoer en over leerplicht. En het is niet verboden om je met andere onderwijszaken te bemoeien. Het gaat om onze kinderen, om de toekomst van onze stad. Je kunt daar niet voor wegkijken.’

Actieve inzet van gemeenten heeft wel een keerzijde, merkte ze. ‘Ik stond op het station in Zaandam en zag een advertentie “Word leraar in Amsterdam”. Maar wij hebben die leraren ook nodig! We moeten niet met elkaar gaan concurreren om de leerkrachten. We moeten regionaal samen werken, zodat we er allemaal beter van worden.’

Uiteindelijk is landelijke inzet op extra salaris nodig, zegt het raadslid. ‘De salarissen moeten omhoog, maar dat is niet alles. Er moet een deltaplan komen om het onderwijs nieuw elan geven. We moeten kijken naar de opleiding, de toelatingseisen. Het vak moet meer status krijgen. We willen goede, kundige leerkrachten voor onze kinderen. In ons rijke Nederland is dat niet meer vanzelfsprekend. We moeten goed nadenken hoe we dat gaan aanpakken.’

Bij griepgolf meteen groot probleem

Ook buiten de Randstad wordt het lerarentekort gevoeld, al is het minder acuut. ‘De scholen kunnen zich redelijk redden als alles goed gaat,’ vertelt wethouder Henk Busemann uit het Groningse Pekela. ‘Maar de schoolleiding is wel opgelucht als om acht uur niemand zich heeft ziek gemeld, want de invallerspool is leeg. Als er een griepgolf komt, hebben we hier een groot probleem. Bovendien werken er veel jonge vrouwen in het onderwijs, dat betekent dat er best vaak iemand met zwangerschapsverlof gaat. Vrouwen gaan met lood in de schoenen naar de leiding om een zwangerschap te melden, want vervanging is een probleem. Terwijl het juist mooi zou moeten zijn om dat blije nieuws op je werk te vertellen.’

Busemann: Geen geld door tekorten in het sociaal domein

Het lerarentekort sijpelt ook door naar de peuterspeelzalen en kinderdagverblijven. ‘Je ziet dat mbo-4-medewerkers vanuit de peuteropvang doorstromen naar het basisonderwijs. Die zien hun kansen nu, en dat is mooi. Maar het gevolg is dat het probleem verschuift naar de peuteropvang, waar alleen nog mbo-3-medewerkers overblijven.’

Busemann ziet weinig mogelijkheden om de scholen vanuit de gemeente te ondersteunen. ‘In Oost-Groningen gaan bijna alle gemeenten financieel koppie onder door de tekorten in jeugdzorg en Wmo. Dat kost ons miljoenen. We hebben simpelweg geen geld om te investeren in het onderwijs. We zetten ons vanuit de partij en met de fractie in om de leraren te ondersteunen, maar de echte oplossing moet toch van Den Haag komen.’

Met dank aan: http://www.lokaalbestuur.nl/lokaal_bestuur/artikel/t/extra_geld_onderwijs_goed_begin_maar_crisis_is_nog_lang_niet_bezworen/bron/nieuwsbrief

Het bericht Extra geld onderwijs goed begin, maar crisis is nog lang niet bezworen verscheen eerst op PvdA Pekela.

Een bredebrugklas-bonus om doorstroming en daarmee kansengelijkheid te bevorderen. Deze maatregel, waar 3,5 miljoen euro voor beschikbaar gesteld wordt, kondigde onze wethouder Onderwijs, Armoede en Inburgering Marjolein Moorman gisteravond in de Amsterdamse Balie aan in het programma ‘Onder Amsterdammers’. In dit programma staat maandelijks één wethouder centraal en gaat hij of zij onder Amsterdammers met deskundigen in gesprek over de kansen en uitdagingen voor de stad op zijn of haar portefeuilles. 

En die portefeuilles van Marjolein Moorman zijn niet alleen belangrijk, maar maatschappelijk en politiek gezien ook uniek. Waar veel bestuurders vaak te maken hebben met felle voor- en tegenstanders voor hun politieke richting, ligt dat bij Moorman meestal net iets anders: “Er is niemand tegen goed onderwijs, er is niemand vóór armoede of tegen kansengelijkheid. De politieke verschillen zitten op mijn portefeuilles veel meer in de manier waarop en waarom we het willen bereiken. Ik vind kansengelijkheid bijvoorbeeld niet alleen voor het individu belangrijk, maar het maakt in mijn ogen de samenleving als geheel een stuk mooier en eerlijker.”

Ongelijk investeren Over de manier waarop kansengelijkheid bereikt moet worden, liet Marjolein Moorman gisteren in De Balie wederom geen onduidelijkheid bestaan: “Als we écht kansengelijkheid willen creëren, zullen we ongelijk moeten investeren. Zo moeten de salarissen van alle leraren omhoog en moet het gat tussen PO en VO worden gedicht, maar daar waar de nood het hoogst is, zouden leraren nog meer moeten verdienen.”

Armoede bestrijden Het ongelijk behandelen om gelijkheid te bevorderen is ook een belangrijk uitgangspunt voor het aanpakken van armoede: “Mede omdat ik nu beide portefeuilles heb, hebben we ervoor kunnen zorgen dat de welzijnsorganisaties in Amsterdam actief zijn op en rond de tachtig scholen waar de kans op armoede het grootst is. Op deze manier kunnen we in armoede opgroeiende kinderen, wat een grote ongelijkmaker is, veel sneller en gerichter helpen.”

Onder-advisering Ook maakte Marjolein Moorman gedurende de avond duidelijk dat extra geld naar kwetsbare plekken niet de enige remedie is tegen kansenongelijkheid. Volgens haar zit het ook in gedrag, in gewoontes die er ongemerkt in zijn geslopen, bijvoorbeeld het fenomeen onder-advisering. “Uit alle onderzoeken blijkt dat je twee dingen nodig hebt voor goed onderwijs: kinderen vertrouwen geven en de lat hoog leggen. Bij onder-advisering gebeurt precies het tegenovergestelde,” aldus Moorman.

Brede scholen De afname van de brede schoolgemeenschappen en de toename van categorale scholen is daarnaast een ontwikkeling dat het negatieve effect van onder-advisering versterkt. Kinderen stromen veel makkelijker door binnen een school dan wanneer ze naar een andere school moeten: “Daarom wil ik in Amsterdam brede scholen met brede brugklassen extra gaan ondersteunen. Een bredebrugklas-bonus. Hier wil ik 3,5 miljoen euro beschikbaar voor stellen,” aldus Moorman.

Moorman wil deze stimulans van brede scholen niet alleen om segregatie in de samenleving tegen te gaan: “Waar ik ook heel erg in geloof is dat de leiders van de toekomst niet uit een bubbel komen, maar zich kunnen verplaatsen in- en samenwerken met mensen die anders denken en doen.”

Onderwijs is prachtig Zo werd ‘Onder Amsterdammers’ in De Balie onder leiding van Tim Wagemakers een interessante en leerzame avond. De avond werd afgesloten door woordkunstenaar Joost van Kersbergen, die op een indrukwekkende en humoristische manier duidelijk maakte dat voor een klas staan toch eigenlijk wel het mooiste is wat je kan overkomen. Met een groot applaus liet de volle zaal weten het hiermee eens te zijn. Onderwijs is prachtig.

Het bericht Onder Amsterdammers: een avond over kansengelijkheid in De Balie verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Samen met GroenLinks en de SP komen we met een Amsterdams stembusakkoord om de stakende basisschoolleraren te steunen. Vandaag gaan duizenden leraren weer de straat op om aandacht te vragen voor lastenverlichting en het tekort aan leraren. 

PvdA-lijsttrekker Marjolein Moorman: “Ik steun de leraren volledig. Het lerarentekort heeft een enorm impact op de kwaliteit van het onderwijs en daarmee op onze hele samenleving. Leraren verdienen echt veel meer dan ze nu krijgen. Niemand wordt leraar om rijk te worden, maar je moet wel je werk goed kunnen doen. Een goed salaris hoort daar bij, maar ook onze steun in de gemeente. Met vereende krachten moeten we dat voor elkaar krijgen.”

GroenLinks-lijsttrekker Rutger Groot Wassink: “De leraren hebben groot gelijk dat ze staken en we steunen hen van harte. We vragen simpelweg te veel van hen. Leraren zijn cruciaal voor de toekomst van onze kinderen en dus de toekomst van Amsterdam. Het kabinet moet zorgen voor hogere salarissen maar ook in Amsterdam moeten we alles doen wat in ons vermogen ligt om leraren beter te ondersteunen.”

SP-lijsttrekker Laurens Ivens: “De SP steunt de eisen van de stakende leraren. Amsterdam kent een groot lerarentekort en helaas is dat het geval op meer plaatsen in Nederland. De belangrijkste oorzaken zijn de achterblijvende salarissen en de te hoge werkdruk. Daarom moet het kabinet veel meer investeren in onderwijs in plaats van belastingcadeautjes geven aan multinationals. Daarnaast willen wij dat Amsterdam zich maximaal inzet om de leraren en scholen te steunen.”

Lees hier het Het Stembusakkoord

Het bericht Amsterdams links stembusakkoord voor leraren verscheen eerst op PvdA Amsterdam.