Poliflw

Veel producten die in Nederland te koop zijn worden elders op de wereld gemaakt. Onder slechte arbeidsomstandigheden en voor een veel lager loon moeten de werknemers deze producten maken. In de afgelopen 50 jaar is er veel Nederlandse industrie naar de lagelonenlanden vertrokken. Het resultaat? Concurrentie tussen Nederlandse werknemers en werknemers in het buitenland. En het gevolg? Een race naar de bodem. Want volgens de vrije markt-politici en de multinationals moeten de lonen ook in Nederland omlaag als we willen concurreren met het buitenland. De gewone Nederlandse én buitenlandse werknemer wordt er niet beter van, maar de grote bedrijven zijn de lachende derde en zien hun winsten exploderen.

SP-lijsttrekker voor de Europese verkiezingen Arnout Hoekstra gaat zich inzetten tegen deze mensenrechtenschendingen: 'De SP strijdt tegen uitbuiting van werknemers. In Nederland, maar ook in het buitenland. Er moet een nieuw VN-verdrag komen dat het onmogelijk maakt voor bedrijven die in Nederland hun producten verkopen om elders in de wereld mensenrechten te schenden. Wij moeten binnenlandse bedrijven verantwoordelijk houden voor hun buitenlandse misdaden. Er is al veel te lang weggekeken door politici die alleen maar denken aan de winsten van de multinationals. We moeten een halt toeroepen aan de race naar de bodem op lonen en arbeidsomstandigheden.'

SP-Europarlementariër Anne-Marie Mineur heeft zich de afgelopen 5 jaar ingezet voor mensenrechten in handelsverdragen. Als lid van de Europese werkgroep voor verantwoord ondernemen schreef zij mee aan de oproep voor onder andere een nieuw VN-verdrag. De oproep werd in Straatsburg door Europarlementariërs uit verschillende landen en verschillende politieke partijen ondertekend. Op dinsdag 19 maart wordt er, mede door de SP, een bijeenkomst georganiseerd in Brussel, waar de tekst aan VN-directeur Jeffrey Sachs zal worden aangeboden. Mineur: 'Als één van de grootste economieën ter wereld heeft de Europese Unie een grote verantwoordelijkheid om voorop te lopen tegen mensenrechtenschendingen wereldwijd. Wij hebben de VN en de wereldleiders nodig om dit overal aan banden te leggen.'

Meer ongereguleerde arbeidsmigratie, dat wil Rob Jetten van D66. De partij propageert al tijden flexwerk en leent zich voor de lage-lonenlobby. Dit standpunt is symbolisch voor de blinde vlek van de elite voor de onzekerheden van heel veel mensen, hier én daar.

“We hoeven geen nieuwe wegen, we willen onze jongeren terug”, zei een inwoner van Letland in Nieuwsuur over de gevolgen van arbeidsmigratie in de EU. Een op de drie jongeren is vertrokken en dat levert grote problemen op voor de Letse samenleving. Van de volksverhuizing profiteert vooral het grootbedrijf in zijn honger naar lage lonen en hoge winsten. Oekraïners werken in Polen, Polen werken in West-Europa. En Nederlanders zonder werk of met een arbeidshandicap komen nauwelijks aan de bak. Zelfs niet met economisch hoogtij.

Daarnaast blijven de lonen in Nederland al jaren achter. En dat is verklaarbaar. De Nederlandsche Bank stelde vorig jaar dat het achterblijven van de lonen voor pakweg de helft te wijten is aan flexwerk. Niet alleen worden flexwerkers slechter betaald, ook durven mensen die wel een vaste baan hebben minder eisen te stellen uit angst hun werk te verliezen.

Flex is verdienmodel

Ongereguleerde arbeidsmigratie is precies dát: een extreme verschijningsvorm van onzekerheid en het verzwakken van de positie van werknemers. Het is niet voor niets dat de bedrijvenlobby pleit voor nog meer arbeidsmigratie. Flex is hun verdienmodel.

In een stuk  ‘Dertien oorzaken waarom de lonen niet stijgen en de winsten wel’ schrijft Mirjam de Rijk dat de vijver waaruit werkgevers hun werknemers kunnen kiezen de afgelopen decennia systematisch groter is geworden. Het bevorderen van de komst van arbeidskrachten uit de EU wijst ze als een van de oorzaken aan. Zo’n  grotere vijver betekent minder onderhandelingsmacht voor werknemers, zegt De Rijk, inmiddels hoofd van de cao-onderhandelaars bij de FNV.

Ook de Rabobank merkt in een publicatie van augustus 2018 het effect van mondialisering van productie en kapitaal op. De internationalisering kan ervoor zorgen dat werknemers in eigen land vaker wedijveren met buitenlandse krachten. “Het is goed mogelijk dat de arbeidsmarkt minder krap is dan de Nederlandse werkloosheidscijfers doen vermoeden, waardoor de cao-lonen minder hard stijgen dan bij dezelfde werkloosheid zegge tien jaar geleden.”

Onder de gordel

Wie zoals wij een kritisch geluid over dit systeem laat horen, moet rekening houden met stoten onder de gordel. Zoals het verwijt dat het kritiek is op migranten. Het zijn echter juist de kinderen van niet-westerse migranten die vaker flexcontracten en lagere lonen hebben. Oftewel: vooral migranten hebben last van nog meer ongereguleerde arbeidsmigratie.

Het Nederlandse bedrijfsleven lijkt vooral geïnteresseerd in het korte termijn economische belang: het vervullen van vacatures, lage lonen en hoge winst. Het arbeidsmarktbeleid overlaten aan de bedrijvenlobby zorgt ervoor dat de overheid geen regie meer heeft.

Zonder regulering van de arbeidsmigratie weten we niet waar en hoeveel arbeidsmigranten in Nederland wonen en werken. Dat maakt inspecteren op uitbuiting lastig en integratie van nieuwkomers nagenoeg onmogelijk. Ook daarom moet Nederland weer zeggenschap krijgen over wie hier komt werken en onder welke voorwaarden. Alleen dan kunnen we uitbuiting en druk op de lonen voorkomen.

Dit opiniesteuk verscheen op 13 maart 2019 in Trouw.

Betaald worden van ons belastinggeld én dik meer verdienen dan de baas van ons land? Stop De Wereld Graait Door zegt Peter Kwint ⤵

Stop De Wereld Graait Door

In de Volkskrant van 19 februari stelt Leo Lucassen dat de kritiek van de SP op ongereguleerde arbeidsmigratie ‘populistische retoriek’ zou zijn. De SP zou zelfs ‘arbeiders tegen elkaar opzetten’. Lucassen is met zijn schijnsolidariteit de beste vriend die het Europese grootkapitaal zich kan wensen, zeggen Lilian Marijnissen en Arnout Hoekstra. Het zijn juist de werkgevers die mensen tegen elkaar uitspelen met maar één doel: de kosten van arbeid laag houden. Met zijn pleidooi steunt Lucassen niet alleen hun honger naar loondump, maar negeert hij ook de sociale gevolgen in Nederland én in Oost-Europa.

In Nederland werken zo’n 400.000 mensen uit Oost-Europa. Vaak maken zij lange dagen en moeten ze zwaar werk doen. Hun huisvesting is vaak duur, maar slecht. En hun arbeidscontract is onzeker. Zij reizen meer dan duizend kilometer om zich voor een habbekrats uit de naad te werken. Toch is dat niet onbegrijpelijk. Het minimumloon in bijvoorbeeld Bulgarije is nog geen 300 euro per maand. In Nederland ligt het minimumloon ongeveer vijf keer zo hoog. De kosten voor het levensonderhoud zijn in Bulgarije veel lager dan in Nederland. Ook in de andere Oost-Europese landen liggen de inkomens een stuk lager dan hier. Het is dus goed te verklaren dat veel Oost-Europeanen hier komen werken. Dat ontslaat ons echter niet van de plicht om de gevolgen hier én daar onder ogen te zien. Zo toont Nieuwsuur op dit moment de ontwrichtende gevolgen van arbeidsmigratie, bijvoorbeeld in Letland: een derde van de jongeren is uit het land vertrokken. Jongeren die in Letland werden opgeleid, werken in Nederland voor het minimumloon.

Wie permanent in Nederland leeft, kan van het minimumloon nauwelijks een gezin onderhouden. Zeker niet met de fors stijgende energierekening, zorgpremie en btw. Door de flexibilisering van arbeid en loondump worden de lonen al jaren laag gehouden. Zoals de FNV in deze krant aangeeft blijft onderbelicht dat de lonen ook kunstmatig laag kunnen worden gehouden door subsidiemaatregelen en fiscale routes die het goedkoper maken om mensen van ver te halen, dan om iemand lokaal aan te nemen.

Ondanks vele mooie woorden, stijgen de lonen in Nederland onvoldoende en dreigen dit jaar weer veel mensen nauwelijks te profiteren van de gigantische economische groei. Dit terwijl de winsten van bedrijven en aandeelhouders hoger zijn dan ooit. Een loonstrijd van werknemers is dus keihard nodig.

Waar Lucassen suggereert dat de SP arbeiders tegen elkaar uitspeelt, doet hij dit zelf door de neoliberale race naar beneden op de kosten van arbeid te verdedigen. Dit treft alle werknemers, ongeacht hun afkomst. Het is aan de overheid om deze race naar beneden te stoppen en dubieuze constructies onmogelijk te maken. Want niet alleen hier zien we de gevolgen van deze georganiseerde uitbuiting. De uitzendbureaus die hier Poolse krachten aan het werk hebben, halen in Polen weer werknemers uit Oekraïne. Dit mechanisme maakt het niet beter voor de werkende mensen hier, in Polen of Oekraïne.

Deze oneerlijke concurrentie moet stoppen: het slepen met werknemers zet juist mensen tegen elkaar op. Daarom pleit de SP al jaren voor een vergunningplicht voor uitzendbureaus zodat we malafide bureaus eindelijk kunnen aanpakken. Daarnaast moeten we arbeidsmigratie beter reguleren om grootschalige uitbuiting en verdringing te voorkomen. Er dient een einde te komen aan de subsidiemaatregelen en fiscale routes waardoor lonen kunstmatig laag blijven.

De lonen in Nederland moeten juist omhoog. Het is kwalijk dat de ambities van voormalig Eurocommissaris Frits Bolkestein – een haast oneindig reservoir aan goedkope arbeiders teneinde de lonen te drukken – door wetenschappers als Lucassen met een vals beroep op solidariteit worden verdedigd. Bolkestein kan tevreden zijn. Echte internationale solidariteit bestrijdt uitbuiting, ontwrichting en verdringing hier én daar en stopt de concurrentie op onze arbeidsvoorwaarden die door Brussel is gestart.

Lilian Marijnissen, SP-fractievoorzitter Tweede Kamer

Arnout Hoekstra, SP-lijsttrekker Europees Parlement

Dit opiniestuk is gepubliceerd in de Volkskrant op 22 februari 2019.

In de Volkskrant van 19 februari stelt Leo Lucassen dat de kritiek van de SP op ongereguleerde arbeidsmigratie ‘populistische retoriek’ zou zijn. De SP zou zelfs ‘arbeiders tegen elkaar opzetten’. Lucassen is met zijn schijnsolidariteit de beste vriend die het Europese grootkapitaal zich kan wensen, zeggen Lilian Marijnissen en Arnout Hoekstra. Het zijn juist de werkgevers die mensen tegen elkaar uitspelen met maar één doel: de kosten van arbeid laag houden. Met zijn pleidooi steunt Lucassen niet alleen hun honger naar loondump, maar negeert hij ook de sociale gevolgen in Nederland én in Oost-Europa.

In Nederland werken zo’n 400.000 mensen uit Oost-Europa. Vaak maken zij lange dagen en moeten ze zwaar werk doen. Hun huisvesting is vaak duur, maar slecht. En hun arbeidscontract is onzeker. Zij reizen meer dan duizend kilometer om zich voor een habbekrats uit de naad te werken. Toch is dat niet onbegrijpelijk. Het minimumloon in bijvoorbeeld Bulgarije is nog geen 300 euro per maand. In Nederland ligt het minimumloon ongeveer vijf keer zo hoog. De kosten voor het levensonderhoud zijn in Bulgarije veel lager dan in Nederland. Ook in de andere Oost-Europese landen liggen de inkomens een stuk lager dan hier. Het is dus goed te verklaren dat veel Oost-Europeanen hier komen werken. Dat ontslaat ons echter niet van de plicht om de gevolgen hier én daar onder ogen te zien. Zo toont Nieuwsuur op dit moment de ontwrichtende gevolgen van arbeidsmigratie, bijvoorbeeld in Letland: een derde van de jongeren is uit het land vertrokken. Jongeren die in Letland werden opgeleid, werken in Nederland voor het minimumloon.

Wie permanent in Nederland leeft, kan van het minimumloon nauwelijks een gezin onderhouden. Zeker niet met de fors stijgende energierekening, zorgpremie en btw. Door de flexibilisering van arbeid en loondump worden de lonen al jaren laag gehouden. Zoals de FNV in deze krant aangeeft blijft onderbelicht dat de lonen ook kunstmatig laag kunnen worden gehouden door subsidiemaatregelen en fiscale routes die het goedkoper maken om mensen van ver te halen, dan om iemand lokaal aan te nemen.

Ondanks vele mooie woorden, stijgen de lonen in Nederland onvoldoende en dreigen dit jaar weer veel mensen nauwelijks te profiteren van de gigantische economische groei. Dit terwijl de winsten van bedrijven en aandeelhouders hoger zijn dan ooit. Een loonstrijd van werknemers is dus keihard nodig.

Waar Lucassen suggereert dat de SP arbeiders tegen elkaar uitspeelt, doet hij dit zelf door de neoliberale race naar beneden op de kosten van arbeid te verdedigen. Dit treft alle werknemers, ongeacht hun afkomst. Het is aan de overheid om deze race naar beneden te stoppen en dubieuze constructies onmogelijk te maken. Want niet alleen hier zien we de gevolgen van deze georganiseerde uitbuiting. De uitzendbureaus die hier Poolse krachten aan het werk hebben, halen in Polen weer werknemers uit Oekraïne. Dit mechanisme maakt het niet beter voor de werkende mensen hier, in Polen of Oekraïne.

Deze oneerlijke concurrentie moet stoppen: het slepen met werknemers zet juist mensen tegen elkaar op. Daarom pleit de SP al jaren voor een vergunningplicht voor uitzendbureaus zodat we malafide bureaus eindelijk kunnen aanpakken. Daarnaast moeten we arbeidsmigratie beter reguleren om grootschalige uitbuiting en verdringing te voorkomen. Er dient een einde te komen aan de subsidiemaatregelen en fiscale routes waardoor lonen kunstmatig laag blijven.

De lonen in Nederland moeten juist omhoog. Het is kwalijk dat de ambities van voormalig Eurocommissaris Frits Bolkestein – een haast oneindig reservoir aan goedkope arbeiders teneinde de lonen te drukken – door wetenschappers als Lucassen met een vals beroep op solidariteit worden verdedigd. Bolkestein kan tevreden zijn. Echte internationale solidariteit bestrijdt uitbuiting, ontwrichting en verdringing hier én daar en stopt de concurrentie op onze arbeidsvoorwaarden die door Brussel is gestart.

Lilian Marijnissen, SP-fractievoorzitter Tweede Kamer

Arnout Hoekstra, SP-lijsttrekker Europees Parlement

Dit opiniestuk is gepubliceerd in de Volkskrant op 22 februari 2019.

In de Volkskrant stelt Leo Lucassen dat de kritiek van de SP op ongereguleerde arbeidsmigratie ‘populistische retoriek’ zou zijn. Maar het zijn juist de werkgevers en aandeelhouders die werknemers tegen elkaar uitspelen met maar één doel: de kosten van arbeid laag houden. Daar mogen we niet van wegkijken. Het is hoog tijd dat we iets doen aan de massale loondump en kijken naar de sociale gevolgen voor Nederland én Oost-Europa. Lees hier het opiniestuk van Lilian Marijnissen en Arnout Hoekstra.👇🏻

Betere regulatie arbeidsmigratie nodig om oneerlijke concurrentie te stoppen

Het is goed te verklaren dat veel Oost-Europeanen hier komen werken, maar dat ontslaat ons niet van de plicht om de gevolgen daarvan onder ogen te ...

SP-Kamerlid Maarten Hijink wil garanties van minister De Jonge over de besteding van de 2,1 miljard euro die beschikbaar is voor de verpleeghuizen. Deze week werd bekend dat mogelijk 40% - dus 840 miljoen euro – niet uitgegeven kan worden aan nieuw personeel in verpleeghuizen omdat er niet genoeg nieuwe collega’s gevonden kunnen worden. Hijink: ‘Werknemers in verpleeghuizen hebben recht op dit geld. Geld dat niet uitgegeven kan worden aan nieuwe collega’s moet daarom besteed worden aan de mensen die nu het werk doen en al jaren onder veel te hoge druk hun werk moeten doen.’

In de verpleeg- en verzorgingshuizen werken op dit moment zo’n 280 duizend mensen. De werkdruk in verpleeghuizen is al jaren vele te hoog en de lonen blijven achter. De SP knokte jarenlang om deze omstandigheden te verbeteren. Mede dankzij de inzet van Hugo Borst en Carin Gaemers heeft dit kabinet 2,1 miljard euro beschikbaar gesteld voor het aantrekken van meer zorgverleners in verpleeghuizen. Hijink: ‘Het is heel belangrijk dat dit geld ook daadwerkelijk terecht komt bij werknemers in verpleeghuizen. Als het niet lukt om meer collega’s aan te trekken, geef het geld dan aan de mensen die hierdoor harder moeten werken. Zij verdienen een betere beloning dan ze nu krijgen.’

De VVD dient de belangen van de multinationals in plaats van die van werknemers. SP-Kamerlid Bart van Kent gaat de strijd aan met de VVD en het kabinet tegen de flexwet van Koolmees. Want werknemers verdienen zekerheid. Mee eens? Steun dan nu onze beweging👉 www.rechtvaardigheid.nl

Werknemers verdienen zekerheid

Minister Koolmees wil dat werknemers bij een nieuwe baan 5 maanden proeftijd krijgen. Zou je na 5 maanden nog een jurk ruilen? Of een nieuwe auto? Waarom dan wel een werknemer? Het plan van Koolmees is zo belachelijk dat zelfs zijn eigen D66 en de regeringspartijen het niet zien zitten. Werknemers verdienen zekerheid. Het is tijd voor rechtvaardigheid! www.tijdvoorrechtvaardigheid.nl

5 maanden proeftijd? Belachelijk!