Poliflw

De afgelopen weken hebben wij, D66 Westerkwartier, met alle vrijwilligers veel inspanningen verricht om een goede campagne te voeren in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen afgelopen woensdag (21 november 2018). Het resultaat is anders dan verwacht, maar geeft ons wel de basis om de komende drie jaar binnen de hele gemeente te laten zien dat we ook als kleine fractie het verschil kunnen maken.

Het is een bijzonder moment waar we allemaal naar toe werken, de start van de nieuwe gemeente Westerkwartier. Niet nieuw omdat het Westerkwartier natuurlijk al lang bestaat, maar wel nieuw als gemeente. Het nu te vormen college draagt een zware verantwoordelijkheid om deze gemeente een goede start te geven. Daarbij krijgt het een aantal grote opdrachten cq. uitdagingen mee.

Zo moet de zorg op peil blijven, terwijl de kosten niet uit de klauwen mogen lopen, en moet er nu écht een duurzaamheidsomslag gemaakt worden. Ook mogen we niet vergeten dat de vier huidige gemeentes met alle medewerkers tot één gemeente omgesmeed moeten worden. Daarnaast heeft elke partij ook nog beloofd dat het college naar de inwoners komt, de dorpen opzoekt. Dit kan je alleen waarmaken als er een breed college komt. Een dergelijk college heeft dan ook onze sterke voorkeur. Daarbij speelt ook mee dat de legitimatie van de raad met een opkomst van 50% minder groot is dan we gewend zijn. Hoe groter het college, hoe groter de legitimiteit.

Tijdens de campagne hebben wij ervaren dat dat de partijen veel overeenkomsten hebben, zeker waar het om de genoemde uitdagingen gaat. Wij staan er voor open om als raad tenminste op deze punten een raadsakkoord te sluiten, een akkoord tussen alle partijen. Een dergelijk akkoord kan hier zorgen voor meer voortgang. De hele raad heeft zich immers gecommitteerd. Dit hoeft wat ons betreft een coalitieakkoord niet uit te sluiten, het kan aanvullend zijn. D66 Westerkwartier staat voor een positieve en constructieve manier van omgang in de Raad. Een goede samenwerking met andere fracties en met het college zien wij dan ook met vertrouwen tegemoet.

Samen gaan we nu echt het Westerkwartier maken!

Het bericht Duiding verkiezingsuitslag Westerkwartier verscheen eerst op Westerkwartier.

Het bericht Kom in gesprek met D66 Tweede Kamerleden op 17 en 18 november a.s. verscheen eerst op Westerkwartier.

De tweede column van onze wethouder Bert Nederveen over de herindeling in het Westerkwartier gaat over de openstelling van winkels op zondag.

InleidingAls we de journalisten mogen geloven wordt de koopzondag het belangrijkste onderwerp in de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen voor de nieuwe gemeente Westerkwartier. Zowel Richard Lamberst (De Streekkrant) als Koos Bijlsma (Dagblad van het Noorden en Westerkwartier) laten geen kans voorbij gaan om dit onderwerp aan de orde te stellen. Met als (voorlopig) hoogtepunt een opinieartikel van Koos in het DvhN van 16 augustus j.l. onder de titel ‘Koopzondag in het gehele Westerkwartier een kwestie van tijd’.

Zondagsrust niet exclusief van christelijke partijenSommige mensen denken dat het onderwerp ‘zondagsrust’ en dus ook het al of niet toestaan van koopzondagen’ iets is wat exclusief bij christelijke partijen als CDA, ChristenUnie of SGP hoort. Dit is een misverstand. Ook de SP is erg kritisch op dit punt, en had (ook op dit punt) in het Westerkwartier een goede inbreng kunnen hebben.En de analyse van Koos Bijlsma over de Zuidhornse coalitieonderhandelingen in 2014 zit er wel heel ver naast. Dat is niet zo vreemd, want hij was er niet bij, maar hij had beter kunnen weten. Want het was GroenLinks Zuidhorn dat in 2014 in het verkiezingsprogramma pleitte voor het behoud van de zondag als rustdag. En ook in Marum, waar de christelijke partijen sterk in de minderheid zijn, zijn de winkels op zondag nog dicht.

Waar gaat het eigenlijk om?Veel mensen hebben het idee dat de zondag op grond van de bijbel een dag is waarop je vooral veel dingen niet mag. Maar niet (mogen) werken betekent vooral wel (mogen) rusten. Als gemeenschappelijke rustdag heeft de zondag de samenleving veel goeds gebracht. Al eeuwenlang. En juist in een tijd van toenemende tijdsdruk, is een vast moment van rust waardevol. Voor christenen heeft de zondag extra waarde als dag om God te eren, een dag voor rust en bezinning. Maar ook voor iedereen, christen of niet, is een wekelijks moment van rust belangrijk. Tijd voor gezin, familie, vrienden, ontspanning. Ik was in Amerika en bezocht daar ook de grote ‘malls’, die 7 x 24 uur per week open zijn. Moeten wij dat willen? Nee toch? Natuurlijk is het belangrijk om elkaar vrij te laten, maar laten we ook om elkaar denken en rekening houden met elkaar.De wens van supermarkten om op zondag open te kunnen is niet vreemd, zeker als dat in omliggende gemeenten ook gebeurt. Maar veel kleine ondernemers zitten hier niet op te wachten, want openstelling van hun winkels op zondag confronteert hen met extra personeelskosten, waarbij maar de vraag is of de omzet toeneemt. En als de supermarkten wel open gaan en zij niet, leidt dit tot wegvallen van omzet.Voor de supermarkten zal het niet moeilijk zijn om personeel te vinden, de jeugd wil wel werken zeker als ze extra betaald worden (al vrees ik dat die extra beloning ook wel zal verdwijnen, kijk maar naar de horeca). Maar is het ook voor hen niet goed om het af en toe even rustiger aan te doen?

Praktische oplossingen?In de huidige situatie zijn de supermarkten in het dorp Leek elke zondag open. In Grootegast, Marum, Zuidhorn, de voormalige gemeente Ezinge en de andere kernen van Leek zijn ze dicht.Ik begrijp de uitspraak van Peter Holsappel, lijsttrekker van de ChristenUnie, onlangs in de krant, dat er geen zaken teruggedraaid gaan worden. Maar dat betekent toch niet dat we alles maar vrij moeten laten? In één koopzondag per maand geloof ik niet, dat is meer een symbool dan dat je er echt iets mee vrij geeft. Als het dan toch moet, zou een praktische oplossing kunnen zijn om per voormalige gemeente elke week één supermarkt open te laten gaan, dan blijft de belasting voor het personeel beperkt, pikt elke supermarkt zijn graantje mee en kan iedereen binnen redelijke afstand zijn of haar boodschappen doen. Ook de gevolgen voor de kleine ondernemers zijn dan minder groot.De supermarkten zijn vast wel in staat om hier goede afspraken over te maken met elkaar. En natuurlijk kunnen we voor bijzondere momenten, denk aan een zondag vlak vóór de twee kerstdagen, een uitzondering maken en alle supermarkten open laten gaan. Daar moeten we dan niet moeilijk over doen.Maar er zijn meer mogelijkheden, zonder dat direct alles altijd open gaat. Daarbij moeten we vooral de mensen waar het om gaat betrekken, de ondernemers, maar ook de inwoners. In 2015 is in Zuidhorn een enquête gehouden, waaruit bleek dat de meerderheid van de inwoners niet voelde voor zondagsopenstelling. Dit zouden we ook in de nieuwe gemeente kunnen doen, en de winkels alleen daar op zondag open doen waar een duidelijke meerderheid daarvoor is. Het feit dat je gaat herindelen wil nog niet zeggen dat alles overal hetzelfde moet worden!

En toch…..Ik weet dat de tijd verandert en dat je sommige zaken niet tegen kunt houden. En ik vrees dat de koopzondag hier ook onder valt. Maar toch denk ik soms: moet dat nou echt? Of zijn wij in het Westerkwartier samen in staat een signaal af te geven tegen de 24-uurs-economie, tegen het ‘meer, meer, meer’, tegen het jachten en het jagen?Als wij er nu eens in slagen om de nieuwe gemeente te laten starten zonder koopzondagen, te laten zien dat het wel kan. Gewoon de boodschappen door de week of op zaterdag doen en op zondag van de rust te genieten. Er is zoveel te genieten in Het Westerkwartier, laten we daar dan ook de tijd voor nemen. En voor onszelf, voor het gezin, voor het dorp. En als omliggende gemeenten dat voorbeeld dan eens zouden volgen, dan de hele provincie, en dan heel Nederland……. Dan draaien we geen zaken terug, maar juist vooruit!Ik denk dat ik droom, maar kan mij niet voorstellen dat dit voor anderen een nachtmerrie is!

Bert Nederveen, 22 augustus 2018

Reacties zijn welkom via Twitter (@bertnederveen), email (bert.nederveen@westerkwartier.nl), telefoon (0594-508805) en natuurlijk persoonlijk.

Lees ook nog eens het artikel van Harry van der Tuin (CDA) over “Koopzondag geen abc’tje in gemeente Westerkwartier” in De Streekkrant van 15 mei j.l.: http://destreekkrant.nu/koopzondag-geen-abctje-in-gemeente-westerkwartier/.

(betoog door Co Stehouwer in de raadscommissie van Leek op 20 december) Voor D66 is het een heel erg belangrijk punt: voorkomen dat kinderen in armoede opgroeien. Dat gaat vaak beteken dat ze minder onderwijs genieten dan met hun capaciteiten mogelijk is, de kans dat ze fysiek en geestelijk minder gezond zijn dan in andere omstandigheden.

Vinden we dat de maatregelen die in de nota staan voldoende zijn: Nee

Gutman

Ik zal uitleggen waarom:

In ons beleidsplan over het sociale domein schrijven we dat er 1 professional het overzicht moet houden over een gezin. En dat er per gezien bekeken moet worden wat de problemen zijn en hoe die opgelost kunnen worden

Een paar weken geleden is een rapport van de kinderombudsman verschenen. Daarin staat dat het geven van een mobieltje of een kleding bon etc. niet de goede aanpak is. Per gezin moet bekeken worden wat de problemen zijn en wat daar aangedaan kan worden. Een deel van de oplossing kan liggen in de maatregelen die opgesomd worden in de nota die we nu bespreken.

D66 vindt dat

1. Per gezin maatwerk geleverd moet worden;

2. dat het niet om rechten gaat maar om wat in een concreet geval nodig is;

3. dat er tussen de budgetten geen schotjes mogen staan m.a.w. er is een pot geld voor armoedebestrijding bij kinderen;

4. er zijn vast mogelijkheden zijn die niet op dit lijstje voorkomen, mevrouw Haseloop noemde al huiswerkbegeleiding;

5. vertrouw op het oordeel van de professional die het contact met het gezien heeft;

6. zorg ervoor dat dat professionals goed op de hoogte zijn van de mogelijkheden van het armoede fond. Maar zorg er ook voor dat leraren het weten en dat op middelbare scholen de informatie voor leerlingen beschikbaar is. Op deze manier kunnen mensen zelf initiatief nemen en voor de mensen die minder goed op de hoogste zijn van alle subsidiemogelijkheden weten de professionals dat er oplossingen zijn. ;

7. maar nu wel direct beginnen nergens op wachten.

Het bericht Kinderen in armoede verscheen eerst op Westerkwartier.

Afgelopen week was het de Nationale Week tegen Kindermishandeling. Nu is het elke week wel ‘de week van....’, maar voor mij is dit onderwerp belangrijk genoeg om er in een blog aandacht aan te besteden.

Kindermishandeling in Nederland

Hoewel het lastig is om het exacte aantal te achterhalen, mag worden aangenomen dat het aantal kinderen in Nederland dat mishandeld of verwaarloosd wordt rond de 118.000 ligt. Een enorm aantal, wat betekent dat op elke school en in vrijwel elke klas wel kinderen zitten waarvoor dat geldt. En dit aantal is al vele jaren zo hoog en daalt niet. 

Schroom en taboe

Hoewel iedereen weet dat het bestaat is het toch erg moeilijk om het onderwerp bespreekbaar te maken. We hebben veel schroom om mensen aan te spreken, want ‘stel je voor dat het niet waar is’. Een schooljuf zei eens: ‘Ik heb al pijn in mijn buik als ik ouders wil aanspreken op vermoedelijk misbruik’. Maar zou ze eigenlijk niet veel meer pijn moeten hebben van het idee dat het mogelijk misbruik misschien wel jaren blijft doorgaan als ze niets zegt. En dat het kind dan (nog meer) onherstelbaar wordt beschadigd? 

Kinderen hebben het soms niet eens door

Omdat kinderen (als het goed is) opgroeien in een gezin, is dat hun referentiekader. Dat betekent dat ze soms niet beseffen dat ze mishandeld of verwaarloosd worden.Ik weet nog dat onze kinderen vroeger dachten dat ouders altijd een slaapkamer beneden hadden, en de kinderen boven. Ons huis was hun referentiekader, tot ze er bij vriendjes en vriendinnetjes achter kwamen dat het ook anders kon. Dit is een onschuldig voorbeeld, maar ook bij slaan, schelden, of wat dan ook, hebben kinderen soms niet door dat dat niet hoort. En blijven ze het opnemen voor hun ouders omdat ze ook van hen houden. 

Alicia

Afgelopen woensdag werd de documentaire Alicia uitgezonden op NPO 2 (programma DOC 2). Een vreselijk voorbeeld van wat er met een kind kan gebeuren als het niet in de veilige omgeving van een gezin, of zelfs een pleeggezin, kan opgroeien. Het maakte op een onthutsende manier duidelijk hoe een kind beschadigd raakt als het liefde moet missen en van opvanghuis naar opvanghuis wordt verplaatst. 

Niet alleen over maar vooral met kinderen praten

Als onderdeel van de Week tegen Kindermishandeling mocht ik ook een lezing bijwonen van Margrite Kalverboer, de Kinderombudsman. Zij zet zich op landelijk niveau in in de strijd tegen kindermishandeling en -verwaarlozing. Ze vertelde dat ze veel met kinderen in gesprek gaat en dat ze daar verrassend en ontwapenend uit de hoek kunnen komen.Toen ze in een schoolklas vertelde over het onderwerp en vroeg wat ze daaraan zouden kunnen doen, zei één van de kinderen: “Als we er nu gewoon met de hele klas over gaan praten, gaan de kinderen die mishandeld worden vanzelf huilen”. 

Verbind voor het kind

De slogan van deze Week tegen Kindermishandeling was ‘Verbind voor het kind’, een oproep aan iedereen om aandacht te hebben voor signalen die op mishandeling of misbruik kunnen wijzen. En daar natuurlijk ook wat mee te doen. Dat hoeft echt niet door direct het onderwerp zelf ter sprake te brengen. Het kan ook door gewoon met kinderen in gesprek te gaan over alledaagse dingen. Of door aan je kinderen te vragen of er klasgenootjes zijn die nooit op verjaardagsfeestjes worden gevraagd, of vaak ziek zijn, of gepest worden, of....... En vervolgens dat kind toch eens uitnodigen.En bespreek het onderwerp, op school, de kinderopvang, de kerk, de voetbalclub, overal waar kinderen komen. Overal dus. 

Reacties zijn welkom! 

Bert Nederveen, Zuidhorn, november 2017 

Relevante links:

https://www.vooreenveiligthuis.nl/https://www.dekinderombudsman.nl/https://www.2doc.nl/documentaires/series/2doc/2017/november/alicia.html