Poliflw

De gemeenteraad van Noordoostpolder is er nog niet van overtuigd dat de zorg in het gebied ook echt beter wordt door de aanbevelingen van zorgverkenner Bas Leerink. De raad wil graag meer concrete voorstellen om de spoedzorg en acute verloskunde voor Noordoostpolder en Urk te verbeteren.

Dat bleek maandagavond tijdens een commissievergadering over het advies van Leerink. De door minister Bruins (Medische Zorg) aangestelde verkenner heeft dit voorjaar onderzocht hoe de zorg in Flevoland na het omvallen van de MC IJsselmeerziekenhuizen op korte en lange termijn het beste kan worden georganiseerd.

Een deel is ingevuld door St Jansdal in Lelystad en Antonius in Emmeloord, maar volledige terugkeer van spoedeisende hulp en acute verloskunde is volgens Leerink te duur en daarmee onhaalbaar. Leerink zei in juli in zijn advies dat meer moet worden ingezet op technologische en organisatorische vernieuwingen, waardoor mensen dichtbij huis zorg kunnen krijgen.

Uitkomsten proefprojecten onzeker

De SP is er niet van overtuigd dat die vernieuwingen ook echt gaan werken. Er lopen wel diverse proefprojecten, maar wat daarvan voor Noordoostpolder kan worden gebruikt staat niet vast. De PvdA mist ook concrete voorstellen voor wat er in de komende vijf jaar kan worden verbeterd, maar mist ook een 'stip aan de horizon' over hoe de situatie er in 2030 en 2040 uit moet zien.

ONS Noordoostpolder vindt dat veel meer moet worden ingezet op herstel van de zogeheten tweedelijns zorg, ofwel de ziekenhuiszorg.

Wethouder gaat voor maximaal haalbare

CDA-wethouder Marian Uitdewilligen gaat voor het maximaal haalbare. Zij probeert namens de gemeente aan de op te richten Zorgtafel Flevoland voor elkaar te krijgen dat de spoedzorg en verloskunde zo goed mogelijk worden georganiseerd. Verder moet er in Noordoostpolder echt iets voor kwetsbare groepen en ouderen worden opgezet, waarbij huisartsen en ziekenhuizen meer samenwerken.

Het is aan de zorgaanbieders en verzekeraars om dat te regelen. De gemeenten praten weliswaar mee aan de Zorgtafel, maar hun invloed is beperkt. Ook wat er met het advies van Leerink gebeurt is niet aan de gemeenteraden, maar aan de Tweede Kamer. Daarom hebben Lelystad, Noordoostpolder, Urk en Dronten een gezamenlijk lobbydocument opgesteld, waarin ze hun actiepunten voor de Kamer nog eens op een rij zetten. Die praat in november over het advies.

Per inwoner 25 euro betalen voor spoedzorg en verloskunde

Tijdens de commissievergadering pleitte inspreker Peter Blaauw van de stichting NOP Care ervoor dat de gemeente het Dokter Jansencentrum weer verkoopt. De gemeente kocht het pand in januari na het faillissement van de MC IJsselmeerziekenhuizen voor 4,5 miljoen euro.

Met de opbrengst van naar schatting vijf miljoen euro kan de spoedzorg en verloskunde weer worden georganiseerd, denkt Blaauw. Die zorg in de benen houden, kost volgens hem anderhalf miljoen euro per jaar.

Naast de vijf miljoen als startkapitaal zou elke inwoner van Noordoostpolder en Urk omgerekend 25 euro per persoon moeten afdragen om deze zorg te behouden, zo stelde Blaauw voor. Een vrijwel identiek plan was maandag al door ONS gepresenteerd.

Het voorstel kon op weinig bijval rekenen. PvdA en SP noemden het ongewenst dat inwoners van Noordoostpolder en Urk nog eens extra voor zorg zouden moeten betalen, terwijl ze al hun zorgverzekering en eigen risico moeten dragen. De ziekenhuizen en verzekeraars moeten hun verantwoordelijkheid maar nemen. De echte oplossing is volgens de SP een wijziging van het zorgstelsel. Wethouder Uitdewilligen was ook niet enthousiast over het plan van NOP Care.

Gemeente helpt bij werving huisartsen

De wethouder zei dat de gemeente meehelpt om het aanstaande tekort aan huisartsen in Noordoostpolder aan te pakken. Samen met huisartsenorganisatie Medrie helpt zij met de werving van nieuwe artsen. Daarbij is er ook steun voor de partner van de dokter, zodat die in de polder ook snel ander werk kan vinden.

Toekomst rapport zorg in Flevoland ONS fractie: Oude wijn in nieuwe zakken Vrijdag jl. heeft de heer Leerink van bureau IG&H het rapport Toekomstvisie voor de Zorg in Flevoland aan Minister Bruins aangeboden. De belangrijkste conclusies zijn dat de acute verloskunde en spoedeisende hulp in Lelystad noch in Emmeloord terugkomen. Verder bevat het rapport, van meer dan 100 pagina’s, een stortvloed aan gegevens die al bekend waren, veel mooie plaatjes en aanbevelingen om toch vooral met elkaar in gesprek te blijven. Oude wijn in nieuwe zakken. Het rapport bevat geen enkele suggestie voor (her) inrichting van welke vorm van 2de lijnszorg dan ook in Emmeloord of Lelystad. Saillant detail is dat de auteur, Leerink (oud bestuurder van zorgverzekeraar Menzis), enkele jaren geleden al pleitte voor halvering van de Spoedeisende Hulpposten in Nederland. De conclusies zijn geheel in lijn met het standpunt dat de wethouder die over de zorg gaat in de Noordoostpolder, al eerder heeft ingenomen. Dat is dus niets nieuws. Het verbaast ONS dat het College, in een reactie die gelijktijdig met het rapport verscheen, zich geheel in de conclusies van het rapport kan vinden. Urk is kritisch, Lelystad eveneens. Het lijkt ONS dat de conclusies al vaststonden voordat het rapport werd geschreven. Temeer daar ook de verzekeraars belangrijke input hebben gegeven. En hun standpunt is (al jaren) bekend. ONS vraagt zich af wat de input van de gemeente Noordoostpolder is geweest. In het rapport is daarvan nauwelijks iets terug te vinden. Het rapport heeft vele 1000en Euro’s gekost en bevat eigenlijk niets dat we niet al wisten. De ONS fractie betreurt dat en zal daarover kritische vragen stellen aan het college. Als het college inderdaad meegaat in de conclusies van het rapport is de kans op enige verdieping en verbreding van het zorg aanbod in onze gemeente voor altijd verkeken. Voor de mensen die op ziekenhuiszorg zijn aangewezen, of hun naasten die op bezoek willen komen, hopen we dat er tenminste een sterk verbeterde oplossing wordt aangeboden om de afstand naar het ziekenhuis met het openbaar vervoer te overbruggen. Martin Mulder ONS Noordoostpolder

Verhoging compliment voor mantelzorgers teruggedraaid

Noordoostpolder • Maandag 8 juli 2019 | 23:03

Het bedrag dat mantelzorgers krijgen in Noordoostpolder wordt toch niet verhoogd van 60 naar 150 euro. Dat heeft de lokale politiek maandagavond besloten.

Met het zogenoemde mantelzorgerscompliment wil de gemeente Noordoostpolder waardering uitspreken voor mensen die hun naasten verzorgen. Het compliment was 60 euro, maar werd na een motie vorig jaar november verhoogd naar 150 euro. Volgens de ChristenUnie-SGP slokt de verhoging een groot deel van het budget voor de mantelzorg op. De partij diende daarom een motie in om de verhoging terug te draaien.

Het bedrag kan door de mantelzorger zelf of door de persoon die wordt verzorgd worden aangevraagd en wordt in december uitgereikt. De gemeente wil het budget dat overblijft onder meer gebruiken voor het werven en trainen van extra vrijwilligers. Hierdoor kunnen mantelzorgers af en toe eens tijd voor zichzelf nemen.

Alleen ONS en CDA bleven de verhoging van het mantelzorg compliment, die vorig jaar was afgesproken, steunen. De verandering werd in 2018 niet voor niets doorgevoerd. Mantelzorgers hadden grote problemen om adequate respijtzorg te vinden, de diensten van Carrefour zijn kostbaar en het compliment werd zonder controle uitgekeerd aan een ieder die dit aanvroeg (vaak meerdere complimenten op 1 adres).

MOTIE INGEDIEND DOOR CU/SGP DIE DE REGELING TERUGDRAAIT

Onderwerp: Ondersteunen mantelzorgers

De raad van de gemeente Noordoostpolder, in vergadering bijeen d.d. 8 juli 2019 gehoord de beraadslagingen,

1. de motie "Mantelzorgerscompliment" op 12 november 2018 is aangenomen;

2. het mantelzorgerscompliment hierdoor is gestegen van €60 naar €150;

3. deze verhoging uit het bestaande budget (€258.000) gefinancierd moet worden;

4. de afgelopen drie jaar gebruik is gemaakt van het mantelzorgerscompliment door gemiddeld 1100 mantelzorgers per jaar en dus een extra belasting van €99.000 op het budget betekent;

5. hierdoor andere gezamenlijke activiteiten voor mantelzorgers niet worden georganiseerd, zoals het werven en trainen van respijtzorgvrijwilligers welke de mantelzorgers wat tijd voor zichzelf kunnen geven(adempauze);

6. dit het eerste jaar is dat de verhoging zou worden uitgekeerd, maar het nog niet is gebeurd,

1. aandacht voor alle mantelzorgers van belang/noodzakelijk is;

2. de verhoging van het mantelzorgerscompliment ten koste gaat van noodzakelijke ondersteuning van mantelzorgers;

3. de verhoging van het mantelzorgerscompliment niet uit het bestaande budget gefinancierd kan worden;

4. mantelzorgers veel zorg uit handen van de Gemeente Noordoostpolder nemen;

5. ondersteunende activiteiten waaronder respijtzorgvrijwilligers werven noodzakelijk is;

6. de verhoging nog teruggedraaid kan worden nu deze nog niet is uitgekeerd en de waarde betrouwbare overheid niet wordt aangetast,

1. de verhoging van het mantelzorgerscompliment uit de motie van 12 november 2018 terug te draaien;

2. uitgangspunten en voorwaarden voor het mantelzorgerscompliment aan  te scherpen conform de memo van het college van 20 juni 2019

EMMELOORD, 8 Juli 2019 | Berthoo Lammers, fractievoorzitter van ONS Noordoostpolder onderscheiden.

Op de dag dat Berthoo Lammers tijdelijk afscheid heeft genomen van de raad

bleek er een ware verrassing op hem te wachten.

Het heeft Zijne Majesteit, de Koning behaagd om Berthoo Lammers te benoemen

tot lid in de Orde van Oranje Nassau voor zijn werkzaamheden en hetgeen hij

allemaal heeft betekend in de maatschappij.

Berthoo is een zeer veelzijdig mens als politicus, schrijver van 5 boeken en kunstschilder. Als oprichter van ONS was tot heden de drijvende kracht achter deze politieke beweging in de Noordoostpolder.

Berthoo is oprichter van ONS Noordoostpolder en woont sinds 1978 in Emmeloord.

Als Klinisch Chemisch analist van beroep heeft hij ruim 14 jaar in het laboratorium van het dokter J.H. Jansenziekenhuis gewerkt en kent hij de gezondheidzorg goed. Van 1996 – 2010 was hij directeur van ACF Software bv te Emmeloord. Na de dood van Professor Dr. W.S.P. Fortuyn is hij gevraagd om zich in te zetten in de Provinciale Staten van Flevoland om het gedachtegoed van Fortuyn in praktische zin vorm te geven. Berthoo heeft dat vier jaar met volle overtuiging gedaan. Sinds 2006 is hij fractievoorzitter van ONS Noordoostpolder in onze gemeenteraad.

Sinds 2012 is Berthoo naast oprichter ook als adviseur toegevoegd aan de Stichting Canon de Noordoostpolder.

In 2007 heeft Berthoo namens de gemeenteraad Noordoostpolder en Urk mede op zijn initiatief leiding gegeven aan een groot onderzoek i.s.m. KPMG om het Dokter J.H. Jansenziekenhuis Emmeloord te verzelfstandigen.

In de lokale politiek zet hij zich naast diverse voorzitterschappen ook in voor Zorg, Transparantie van het Openbaar Bestuur en leidt hij de fractie van ONS die constructief/kritisch is op de voorstellen van het college. De controle op transparante uitvoering van grote projecten zoals Centrumplan Emmeloord is aan ONS toevertrouwd. In de afgelopen jaren heeft hij de fractie van ONS verder uitgebouwd tot een partij die beschikt over een brede feitenkennis die nodig is om een goede kaderstellende en controlerende rol als raadslid te vervullen.

“Verantwoording afleggen aan de burger is een groot goed. Dat kan alleen als er transparantie is over het bedrijven van de politiek en de besluitvorming in het bijzonder. Dat is de enige basis om met en voor de bevolking deze prachtige polder verder te ontwikkelen.”ONS Noordoostpolder

Gisteren om 07:32 ·

Berthoo Lammers, fractievoorzitter van ONS Noordoostpolder onderscheiden.

Op de dag dat Berthoo Lammers tijdelijk afscheid heeft genomen van de raad

bleek er een ware verrassing op hem te wachten.

Het heeft Zijne Majesteit, de Koning behaagd om Berthoo Lammers te benoemen

tot lid in de Orde van Oranje Nassau voor zijn werkzaamheden en hetgeen hij

allemaal heeft betekend in de maatschappij.

Berthoo is een zeer veelzijdig mens als politicus, schrijver van 5 boeken en kunstschilder. Als oprichter van ONS was tot heden de drijvende kracht achter deze politieke beweging in de Noordoostpolder.

Berthoo is oprichter van ONS Noordoostpolder en woont sinds 1978 in Emmeloord.

Als Klinisch Chemisch analist van beroep heeft hij ruim 14 jaar in het laboratorium van het dokter J.H. Jansenziekenhuis gewerkt en kent hij de gezondheidzorg goed. Van 1996 – 2010 was hij directeur van ACF Software bv te Emmeloord. Na de dood van Professor Dr. W.S.P. Fortuyn is hij gevraagd om zich in te zetten in de Provinciale Staten van Flevoland om het gedachtegoed van Fortuyn in praktische zin vorm te geven. Berthoo heeft dat vier jaar met volle overtuiging gedaan. Sinds 2006 is hij fractievoorzitter van ONS Noordoostpolder in onze gemeenteraad.

Sinds 2012 is Berthoo naast oprichter ook als adviseur toegevoegd aan de Stichting Canon de Noordoostpolder.

In 2007 heeft Berthoo namens de gemeenteraad Noordoostpolder en Urk mede op zijn initiatief leiding gegeven aan een groot onderzoek i.s.m. KPMG om het Dokter J.H. Jansenziekenhuis Emmeloord te verzelfstandigen.

In de lokale politiek zet hij zich naast diverse voorzitterschappen ook in voor Zorg, Transparantie van het Openbaar Bestuur en leidt hij de fractie van ONS die constructief/kritisch is op de voorstellen van het college. De controle op transparante uitvoering van grote projecten zoals Centrumplan Emmeloord is aan ONS toevertrouwd. In de afgelopen jaren heeft hij de fractie van ONS verder uitgebouwd tot een partij die beschikt over een brede feitenkennis die nodig is om een goede kaderstellende en controlerende rol als raadslid te vervullen.

“Verantwoording afleggen aan de burger is een groot goed. Dat kan alleen als er transparantie is over het bedrijven van de politiek en de besluitvorming in het bijzonder. Dat is de enige basis om met en voor de bevolking deze prachtige polder verder te ontwikkelen.”

Berthoo Lammers, fractievoorzitter van ONS Noordoostpolder onderscheiden. Op de dag dat Berthoo Lammers tijdelijk afscheid heeft genomen van de raad bleek er een ware verrassing op hem te wachten. Het heeft Zijne Majesteit, de Koning behaagd om Berthoo Lammers te benoemen tot lid in de Orde van Oranje Nassau voor zijn werkzaamheden en hetgeen hij allemaal heeft betekend in de maatschappij. Berthoo is een zeer veelzijdig mens als politicus, schrijver van 5 boeken en kunstschilder. Als oprichter van ONS was tot heden de drijvende kracht achter deze politieke beweging in de Noordoostpolder. Berthoo is oprichter van ONS Noordoostpolder en woont sinds 1978 in Emmeloord. Als Klinisch Chemisch analist van beroep heeft hij ruim 14 jaar in het laboratorium van het dokter J.H. Jansenziekenhuis gewerkt en kent hij de gezondheidzorg goed. Van 1996 – 2010 was hij directeur van ACF Software bv te Emmeloord. Na de dood van Professor Dr. W.S.P. Fortuyn is hij gevraagd om zich in te zetten in de Provinciale Staten van Flevoland om het gedachtegoed van Fortuyn in praktische zin vorm te geven. Berthoo heeft dat vier jaar met volle overtuiging gedaan. Sinds 2006 is hij fractievoorzitter van ONS Noordoostpolder in onze gemeenteraad. Sinds 2012 is Berthoo naast oprichter ook als adviseur toegevoegd aan de Stichting Canon de Noordoostpolder. In 2007 heeft Berthoo namens de gemeenteraad Noordoostpolder en Urk mede op zijn initiatief leiding gegeven aan een groot onderzoek i.s.m. KPMG om het Dokter J.H. Jansenziekenhuis Emmeloord te verzelfstandigen. In de lokale politiek zet hij zich naast diverse voorzitterschappen ook in voor Zorg, Transparantie van het Openbaar Bestuur en leidt hij de fractie van ONS die constructief/kritisch is op de voorstellen van het college. De controle op transparante uitvoering van grote projecten zoals Centrumplan Emmeloord is aan ONS toevertrouwd. In de afgelopen jaren heeft hij de fractie van ONS verder uitgebouwd tot een partij die beschikt over een brede feitenkennis die nodig is om een goede kaderstellende en controlerende rol als raadslid te vervullen. “Verantwoording afleggen aan de burger is een groot goed. Dat kan alleen als er transparantie is over het bedrijven van de politiek en de besluitvorming in het bijzonder. Dat is de enige basis om met en voor de bevolking deze prachtige polder verder te ontwikkelen.”

Met verbazing heeft de ONS fractie gisteravond kennis genomen van het feit dat de gemeenteraad - bij  meerderheid- (De PvdA, en SP steunden wel de ONS Motie) het niet nodig vindt eerst het nieuwe GvvP(gemeentelijk Verkeers en Vervoers Plan) af te wachten. En dat terwijl de raad in een eerder stadium het wel van belang achtte dat de ontwikkeling van Emmeloord Centrum met al haar verkeerstromen aan een nieuw GvvP getoetst moet worden.

De raad vindt het blijkbaar prima dat er ontwikkeld wordt zonder zicht te houden op haar eigen afspraken. Daarmee neemt zij een risico. Wegen aanleggen (Noordzijde) op "gevoel" brengt risico met zich mee als men niet weet wat de verkeersstromen daadwerkelijk gaan worden.

Onderstaand motie en betoog van fractievoorzitter ONS

Voorzitter:

Het GVVP neemt conform de structuurvisie 2025 een hoofdrol in. Maar ook de uitwerkingsagenda pag 18 is er duidelijk over!

“Er moet een Update komen van de verkeersvisie in centrum”

Waar staan we nu als Raad in dit proces?

Hoe zijn/worden de keuzes nu onderbouwd door het college?

We hebben als raad  nog steeds geen geactualiseerd GvvP en toch doet het college allerlei uitvoeringen die hieraan raken.  Naar de mening van ONS had u dat ook eerst moeten doen want dan zou ook duidelijk worden hoe de verkeersstromen gaan lopen.

De 12.000 autos (plan Provast) gaan straks naar de Noordzijde en scheppen we dezelfde problemen als bij de Nagelerstraat. En college, graag een reactie hoe zich dat verhoudt met het “shared spaced” waar wethouder Simonse over sprak. In Seinpost 2016 staat dat de supermarkten goed bereikbaar moeten zijn met gescheiden bevoorrading.

Waarom besteedt het college financiële middelen aan de KJ straat en de Rotonde zonder dat we een geactualiseerd GvvP hebben en niet weten hoe de verkeersstromen eruit gaan zien? Uit vragen deze maand gesteld door CU/SGP en SP blijkt dat u het rapport Seinpost 2016 ("Marktruimteverkenning Emmeloord centrum 2016".) hanteert als onderligger voor de uitvoering 'Compact Centrum". Waarom heeft u dat rapport niet besproken met de raad? Hoe moet de raad dat rapport beoordelen tav de adviezen?

ANTWOORD

Het rapport Seinpost 2016 spreekt ook over dat een Compact centrum alleen gerealiseerd kan worden door de Lange Nering Oost niet langer te beschouwen als winkelgebied. Dat zal aan de voorraad worden onttrokken. Betekend dat dat er ontnemingsprocedures gaan lopen en dat hier kosten mee gepaard gaan? Terwijl u naar de mening van ONS wel het accent legt op de ontwikkeling van LN Oost.

In hoeverre moet de raad het rapport Seinpost 2016 Serieus nemen als het college gaat uitvoeren wat daar staat.

Compliment voor mantelzorgers fors omhoog

Mantelzorgers in de Noordoostpolder krijgen volgend jaar een financieel ‘compliment’ van 150 euro. De gemeenteraad nam een motie aan van ONS. Momenteel kunnen mantelzorgers, mensen die zieke naasten ondersteunen, aanspraak maken op 60 euro.

Op ChristenUnie-SGP en Politieke Unie na stemden alle partijen in met het voorstel, ondanks aarzelingen van wethouder Uitdewilligen. Zij wees bij de behandeling op het mantelzorgdiner dat ze afgelopen weekeinde bezocht. In de Orchideeënhoeve zaten 240 mantelzorgers aan tafel. Ze genoten van het diner én van het onderlinge contact. Wellicht heeft de doelgroep meer aan dat soort initiatieven, opperde de wethouder.

Ook de tegenstanders zijn bang dat dergelijke activiteiten nu niet meer mogelijk zijn. De verhoging van het Mantelzorgcompliment gaat jaarlijks rond de 35.000 euro kosten.

M O T I E 2018-11d

Mantelzorg Compliment

Onderwerp:

De raad van de gemeente Noordoostpolder, in vergadering bijeen d.d. 12 november 2018, gehoord de beraadslagingen,

Overwegende dat

1. De raad kennis heeft genomen van de programmabegroting 2019-2022;

2. Op pagina 78 van dit document staat onder punt 05  14,9% van de inwoners Mantelzorg verleent;

3. Onder punt 06 van hetzelfde document staat dat 36% van de inwoners Mantelzorg druk ervaart;

4. Mantelzorgers de betaalde zorg ontlast/uitstelt;

5. Mantelzorgers vaak uit de vertrouwde omgeving van de cliënt komen en preventief kunnen signaleren of de zorgvraag verandert.

Van mening dat

1. Het aantal Mantelzorgers, door vergrijzing of ontmoediging af kan nemen in de komende jaren;

2. Het college grote verantwoordelijkheden bij  Mantelzorgers legt in het collegeakkoord en de onderhavige begroting;

3. Mantelzorgers hiervoor een blijk van waardering verdienen,

Constaterende dat

1. De waardering door middel van een VVV bon van € 60,00 per mantelzorger wordt uitgedrukt en dit bedrag in andere gemeenten veel hoger is;

Draagt het college op:

1. De waardering voor mantelzorgers te verhogen naar € 150,00 per jaar per mantelzorger en dit te financieren uit het bestaande budget voor mantelzorg,

en gaat over tot de orde van de dag

Ziekenhuiscrisis: de geschiedenis herhaalt zich. Kan het anders?

Ziekenhuiscrisis: de geschiedenis herhaalt zich. Kan het anders?

Cees Dekker, eertijds huisarts op Urk (1992-2014), sinds 2014 huisarts in Nieuw-Zeeland

De IJsselmeerziekenhuizen zijn failliet. Vanaf gene zijde van de aardbol de recente ziekenhuisontwikkelingen volgend, komt een sterk deja-vu-gevoel op. Immers, in het begin van dit millennium zagen we hoe het Emmeloorder Dokter J.H. Jansenziekenhuis gedegradeerd werd tot polikliniek. Ondanks de tomeloze inzet van bevlogen specialisten, verpleegkundigen en  ander ziekenhuispersoneel. Ondanks de massale steun van de bevolking. Ondanks dat er bij de landelijke volksvertegenwoordiging  een groot draagvlak was voor het voortbestaan van een ziekenhuis in Emmeloord met basis-klinische faciliteiten. Ondanks het feit, dat het kleine Dokter J.H. Jansenziekenhuis financieel gezond was.

Waarom het destijds allemaal misging, is geschiedenis: de opgedrongen fusie met het Zuiderzeeziekenhuis; de van regeringswege opgelegde en gesteunde uitkleding van het Dokter J.H. Jansenziekenhuis ten faveure van het Zuiderzeeziekenhuis (Commissie Kraaijeveld-Wouters), het verschil in cultuur tussen de beide ziekenhuisstaven (loondienst versus zelfstandig). Het was een gedwongen en van meet af aan ongelukkig huwelijk. Het consequent onderdrukken van opbouwende ideeën vanuit stakeholders door opeenvolgende door hogerhand aangestelde in grootschaligheid denkende ziekenhuisbestuurders maakte de input van direct belanghebbenden tot een wassen neus. Voor de inwoners van de Noordoostpolder en Urk nam de bereikbaarheid van (acute) klinische zorg af en de aanrijdtijden tot die zorg namen toe. Vooral voor het excentrisch gelegen ruim 20.000 inwoners tellende Urk.

Uiteindelijk zijn de beide ziekenhuizen opgekocht door het consortium van Loek Winter. Ook zijn zorgverdienmodel heeft het niet gehaald. Klinisch nabije ziekenhuiszorg voor de Noordoostpolder/Urk was weg, bleef weg en lijkt nu nog verder weg te gaan. Zelfs Lelystedelingen zullen nu moeten reizen voor hun klinische zorg. De geschiedenis van de teloorgang van het Dokter J.H. Jansenziekenhuis is uitgebreid beschreven door Huib van der Wal in zijn boek “Diepe Sporen”, 2011. Te bestellen via info@huibvanderwal.nl

Concentratie van zorg is al decennia het adagium. Minder maar grotere ziekenhuizen. We zien dat dit leidt tot oprekken van het bereikbaarheidscriterium: nu al 45 minuten. Maar waarom niet 60 minuten, of 90 minuten, als dat de beleidsmakers of zorgverzekeraars beter uitkomt?

Je kunt je in deze kwestie afvragen: Kan het anders? En zo ja, hoe?

Of het anders kan? Ja. Ik durf de stelling aan, dat het nog steeds mogelijk is, een ziekenhuis met klinische basiszorg operationeel te hebben in een gebied met ongeveer 70.000 adherente inwoners. (dat is het potentiele adherentiegebied van de Noordoostpolder en Urk) Dat was zo toen het Dokter J.H. Jansenziekenhuis nog goed functioneerde, en gesteld kan worden, dat dat nu ook zou kunnen.

Natuurlijk zijn er wel diverse mitsen en maren. En het zal zeker tijd kosten. Wat verloren is gegaan, is niet een-twee-drie weer te herstellen.

Een kardinale vraag is, “wat mag het de burger en de samenleving kosten?”. Dit is een vraag, die nu ligt bij de zorgverzekeraars en de overheid. Eigenlijk zou die vraag horen te liggen bij de betrokken burgers, en in het verlengde van hen, bij de door hen gekozen politici. “Wat is goede en bereikbare zorg u waard”?

Ook belangrijk is: goed bestuur. Slecht management heeft zeker bijgedragen aan het IJsselmeerziekenhuizendrama. Een goed ziekenhuisbestuur weet bekwaam personeel aan zich te binden, maar weet ook verstandig mee te denken over het financieel gezond houden van een (klein) ziekenhuis. Wat dit laatste betreft, los van steun van overheid en/of zorgverzekeraars, is een financieel gezonde bedrijfsvoering wenselijk.

Daarbij moet ervan uitgegaan worden dat het operationeel houden van 24/7 klinische en acute zorg in een dunbevolkt gebied met een niet al te grote adherentie geld kost. Hoeveel geld er onder de streep als steun bij mag, is een politieke keuze, uiteindelijk een keuze van de burger.

Maar: Goed bestuur kan dat benodigde bedrag beïnvloeden. Een klein ziekenhuis kan door het goed en efficiënt organiseren van niet-spoedeisende planbare zorg baten genereren, die vervolgens deels aangewend kunnen worden voor financiering van de acute en 24/7 klinische zorg. Zodat de aanvulling op het totale ziekenhuisbudget door overheid en/of zorgverzekeraars beperkt kan blijven. Ten tijde van de ziekenhuiscrisis in het begin van de jaren 2000 werd hierover ook al nagedacht voor het Dokter J.H. Jansenziekenhuis, bij voorbeeld door de inmiddels overleden Paul Sturkenboom.  Er zijn vele mogelijkheden om een medisch-specifiek aandachtsgebied met hoog expertiseniveau te ontwikkelen waarbij die zorg goed planbaar is. Bij voorbeeld op het gebied van dermatologie, oogheelkunde, reumatologie of orthopedie.

Medische staf en overig ziekenhuispersoneel. Zij vormen de basis van de ziekenhuiszorg. De tijden veranderen. Medisch specialisten, maar ook verpleegkundigen, stellen tegenwoordig gemiddeld genomen hogere eisen aan privéleven buiten het ziekenhuis en vrije tijd dan enkele decennia geleden. Het bieden van 24/7 klinische zorg vereist een hoge mate van betrokkenheid van medisch specialisten en verpleegkundigen. Het is een uitdaging voor een ziekenhuisbestuur om desondanks gemotiveerde mensen te vinden die bereid zijn, een werkkring te aanvaarden die een verhoogde beschikbaarheid vereist.

Daarnaast en daarbij valt te denken aan financiële stimuli (Dit gebeurt bij voorbeeld in Frankrijk, waar in dunbevolkte gebieden aan huisartsen die zich daar willen vestigen, financiële en fiscale steun wordt geboden. Maar ook in Nieuw-Zeeland, waar dierenartsen die zich in afgelegen regio vestigen, een tijdelijke overheidssteun ontvangen). Tevens kan, in samenwerking met de gemeente, facilitering worden geboden bij bijvoorbeeld personeelshuisvesting. Dunner bevolkte gebieden -en daar gaat het over- hebben hier een groot voordeel boven de Randstad, waar wonen voor starters nagenoeg onbetaalbaar is.

Een bijdragende structurele oplossing voor de lange termijn voor dit probleem is het verhogen van de instroom van geneeskundestudenten. Tevens valt te denken om, naast deze verhoging van de instroom van medisch studenten, de medisch studenten aan het begin van hun studie een contract te laten ondertekenen, waarin zij zich verplichten, na het behalen van de door hen gewenste specialisatie, een nader te bepalen periode te werken in een door de overheid aan te wijzen locatie, waar op dat moment de behoefte aan hun deskundigheid het grootst is. Een soort medische dienstplicht dus. Studeren, mede op kosten van de gemeenschap, is een voorrecht en daar mag dan best wat tegenover staan. Bovendien, zo blijkt in Nieuw-Zeeland bij de dierenartsen, blijven mensen nogal eens hangen in het hun aanvankelijk tijdelijk toegewezen werkgebied: de onbekende periferie blijkt soms namelijk best mee te vallen!

Conclusie/stelling: goed bereikbare basis-klinische zorg (Spoedeisende Eerste Hulp en klinische verloskunde) is realiseerbaar voor burgers in heel Nederland (enige beperkingen voor de Waddeneilanden). Dit vereist kundig, krachtig en creatief management en  gemotiveerd personeel.  Daarnaast zijn financiële (overheid en zorgverzekeraars) en regelgevende (overheid) maatregelen aangewezen.

aangewezen.BERICHT VAN CEES DEKKER UIT NEW ZEELAND

Ziekenhuiscrisis: de geschiedenis herhaalt zich. Kan het anders?

Cees Dekker, eertijds huisarts op Urk (1992-2014), sinds 2014 huisarts in Nieuw-Zeeland

De IJsselmeerziekenhuizen zijn failliet. Vanaf gene zijde van de aardbol de recente

ziekenhuisontwikkelingen volgend, komt een sterk deja-vu-gevoel op. Immers, in het begin van dit

millennium zagen we hoe het Emmeloorder Dokter J.H. Jansenziekenhuis gedegradeerd werd tot

polikliniek. Ondanks de tomeloze inzet van bevlogen specialisten, verpleegkundigen en ander

ziekenhuispersoneel. Ondanks de massale steun van de bevolking. Ondanks dat er bij de landelijke

volksvertegenwoordiging een groot draagvlak was voor het voortbestaan van een ziekenhuis in

Emmeloord met basis-klinische faciliteiten. Ondanks het feit, dat het kleine Dokter J.H.

Jansenziekenhuis financieel gezond was.

Waarom het destijds allemaal misging, is geschiedenis: de opgedrongen fusie met het

Zuiderzeeziekenhuis; de van regeringswege opgelegde en gesteunde uitkleding van het Dokter J.H.

Jansenziekenhuis ten faveure van het Zuiderzeeziekenhuis (Commissie Kraaijeveld-Wouters), het

verschil in cultuur tussen de beide ziekenhuisstaven (loondienst versus zelfstandig). Het was een

gedwongen en van meet af aan ongelukkig huwelijk. Het consequent onderdrukken van

opbouwende ideeën vanuit stakeholders door opeenvolgende door hogerhand aangestelde in

grootschaligheid denkende ziekenhuisbestuurders maakte de input van direct belanghebbenden tot

een wassen neus. Voor de inwoners van de Noordoostpolder en Urk nam de bereikbaarheid van

(acute) klinische zorg af en de aanrijdtijden tot die zorg namen toe. Vooral voor het excentrisch

gelegen ruim 20.000 inwoners tellende Urk.

Uiteindelijk zijn de beide ziekenhuizen opgekocht door het consortium van Loek Winter. Ook zijn

zorgverdienmodel heeft het niet gehaald. Klinisch nabije ziekenhuiszorg voor de

Noordoostpolder/Urk was weg, bleef weg en lijkt nu nog verder weg te gaan. Zelfs Lelystedelingen

zullen nu moeten reizen voor hun klinische zorg. De geschiedenis van de teloorgang van het Dokter J.H.

Jansenziekenhuis is uitgebreid beschreven door Huib van der Wal in zijn boek “Diepe Sporen”, 2011. Te bestellen via

info@huibvanderwal.nl

Concentratie van zorg is al decennia het adagium. Minder maar grotere ziekenhuizen. We zien dat

dit leidt tot oprekken van het bereikbaarheidscriterium: nu al 45 minuten. Maar waarom niet 60

minuten, of 90 minuten, als dat de beleidsmakers of zorgverzekeraars beter uitkomt?

Je kunt je in deze kwestie afvragen: Kan het anders? En zo ja, hoe?

Of het anders kan? Ja. Ik durf de stelling aan, dat het nog steeds mogelijk is, een ziekenhuis met

klinische basiszorg operationeel te hebben in een gebied met ongeveer 70.000 adherente inwoners.

(dat is het potentiele adherentiegebied van de Noordoostpolder en Urk) Dat was zo toen het Dokter

J.H. Jansenziekenhuis nog goed functioneerde, en gesteld kan worden, dat dat nu ook zou kunnen.

Natuurlijk zijn er wel diverse mitsen en maren. En het zal zeker tijd kosten. Wat verloren is gegaan, is

niet een-twee-drie weer te herstellen.

Een kardinale vraag is, “wat mag het de burger en de samenleving kosten?”. Dit is een vraag, die nu

ligt bij de zorgverzekeraars en de overheid. Eigenlijk zou die vraag horen te liggen bij de betrokken

burgers, en in het verlengde van hen, bij de door hen gekozen politici. “Wat is goede en bereikbare

zorg u waard”?

Ook belangrijk is: goed bestuur. Slecht management heeft zeker bijgedragen aan het

IJsselmeerziekenhuizendrama. Een goed ziekenhuisbestuur weet bekwaam personeel aan zich te

binden, maar weet ook verstandig mee te denken over het financieel gezond houden van een (klein)

ziekenhuis. Wat dit laatste betreft, los van steun van overheid en/of zorgverzekeraars, is een

financieel gezonde bedrijfsvoering wenselijk.

Daarbij moet ervan uitgegaan worden dat het operationeel houden van 24/7 klinische en acute zorg

in een dunbevolkt gebied met een niet al te grote adherentie geld kost. Hoeveel geld er onder de

streep als steun bij mag, is een politieke keuze, uiteindelijk een keuze van de burger.

Maar: Goed bestuur kan dat benodigde bedrag beïnvloeden. Een klein ziekenhuis kan door het goed

en efficiënt organiseren van niet-spoedeisende planbare zorg baten genereren, die vervolgens deels

aangewend kunnen worden voor financiering van de acute en 24/7 klinische zorg. Zodat de

aanvulling op het totale ziekenhuisbudget door overheid en/of zorgverzekeraars beperkt kan blijven.

Ten tijde van de ziekenhuiscrisis in het begin van de jaren 2000 werd hierover ook al nagedacht voor

het Dokter J.H. Jansenziekenhuis, bij voorbeeld door de inmiddels overleden Paul Sturkenboom. Er

zijn vele mogelijkheden om een medisch-specifiek aandachtsgebied met hoog expertiseniveau te

ontwikkelen waarbij die zorg goed planbaar is. Bij voorbeeld op het gebied van dermatologie,

oogheelkunde, reumatologie of orthopedie.

Medische staf en overig ziekenhuispersoneel. Zij vormen de basis van de ziekenhuiszorg. De tijden

veranderen. Medisch specialisten, maar ook verpleegkundigen, stellen tegenwoordig gemiddeld

genomen hogere eisen aan privéleven buiten het ziekenhuis en vrije tijd dan enkele decennia

geleden. Het bieden van 24/7 klinische zorg vereist een hoge mate van betrokkenheid van medisch

specialisten en verpleegkundigen. Het is een uitdaging voor een ziekenhuisbestuur om desondanks

gemotiveerde mensen te vinden die bereid zijn, een werkkring te aanvaarden die een verhoogde

beschikbaarheid vereist.

Daarnaast en daarbij valt te denken aan financiële stimuli (Dit gebeurt bij voorbeeld in Frankrijk,

waar in dunbevolkte gebieden aan huisartsen die zich daar willen vestigen, financiële en fiscale

steun wordt geboden. Maar ook in Nieuw-Zeeland, waar dierenartsen die zich in afgelegen regio

vestigen, een tijdelijke overheidssteun ontvangen). Tevens kan, in samenwerking met de gemeente,

facilitering worden geboden bij bijvoorbeeld personeelshuisvesting. Dunner bevolkte gebieden -en

daar gaat het over- hebben hier een groot voordeel boven de Randstad, waar wonen voor starters

nagenoeg onbetaalbaar is.

Een bijdragende structurele oplossing voor de lange termijn voor dit probleem is het verhogen van

de instroom van geneeskundestudenten. Tevens valt te denken om, naast deze verhoging van de

instroom van medisch studenten, de medisch studenten aan het begin van hun studie een contract

te laten ondertekenen, waarin zij zich verplichten, na het behalen van de door hen gewenste

specialisatie, een nader te bepalen periode te werken in een door de overheid aan te wijzen locatie,

waar op dat moment de behoefte aan hun deskundigheid het grootst is. Een soort medische

dienstplicht dus. Studeren, mede op kosten van de gemeenschap, is een voorrecht en daar mag dan

best wat tegenover staan. Bovendien, zo blijkt in Nieuw-Zeeland bij de dierenartsen, blijven mensen

nogal eens hangen in het hun aanvankelijk tijdelijk toegewezen werkgebied: de onbekende periferie

blijkt soms namelijk best mee te vallen!

Conclusie/stelling: goed bereikbare basis-klinische zorg (Spoedeisende Eerste Hulp en klinische

verloskunde) is realiseerbaar voor burgers in heel Nederland (enige beperkingen voor de

Waddeneilanden). Dit vereist kundig, krachtig en creatief management en gemotiveerd personeel.

Daarnaast zijn financiële (overheid en zorgverzekeraars) en regelgevende (overheid) maatregelen

aangewezen.BERICHT VAN CEES DEKKER UIT NEW ZEELAND

Ziekenhuiscrisis: de geschiedenis herhaalt zich. Kan het anders?

Cees Dekker, eertijds huisarts op Urk (1992-2014), sinds 2014 huisarts in Nieuw-Zeeland

De IJsselmeerziekenhuizen zijn failliet. Vanaf gene zijde van de aardbol de recente

ziekenhuisontwikkelingen volgend, komt een sterk deja-vu-gevoel op. Immers, in het begin van dit

millennium zagen we hoe het Emmeloorder Dokter J.H. Jansenziekenhuis gedegradeerd werd tot

polikliniek. Ondanks de tomeloze inzet van bevlogen specialisten, verpleegkundigen en ander

ziekenhuispersoneel. Ondanks de massale steun van de bevolking. Ondanks dat er bij de landelijke

volksvertegenwoordiging een groot draagvlak was voor het voortbestaan van een ziekenhuis in

Emmeloord met basis-klinische faciliteiten. Ondanks het feit, dat het kleine Dokter J.H.

Jansenziekenhuis financieel gezond was.

Waarom het destijds allemaal misging, is geschiedenis: de opgedrongen fusie met het

Zuiderzeeziekenhuis; de van regeringswege opgelegde en gesteunde uitkleding van het Dokter J.H.

Jansenziekenhuis ten faveure van het Zuiderzeeziekenhuis (Commissie Kraaijeveld-Wouters), het

verschil in cultuur tussen de beide ziekenhuisstaven (loondienst versus zelfstandig). Het was een

gedwongen en van meet af aan ongelukkig huwelijk. Het consequent onderdrukken van

opbouwende ideeën vanuit stakeholders door opeenvolgende door hogerhand aangestelde in

grootschaligheid denkende ziekenhuisbestuurders maakte de input van direct belanghebbenden tot

een wassen neus. Voor de inwoners van de Noordoostpolder en Urk nam de bereikbaarheid van

(acute) klinische zorg af en de aanrijdtijden tot die zorg namen toe. Vooral voor het excentrisch

gelegen ruim 20.000 inwoners tellende Urk.

Uiteindelijk zijn de beide ziekenhuizen opgekocht door het consortium van Loek Winter. Ook zijn

zorgverdienmodel heeft het niet gehaald. Klinisch nabije ziekenhuiszorg voor de

Noordoostpolder/Urk was weg, bleef weg en lijkt nu nog verder weg te gaan. Zelfs Lelystedelingen

zullen nu moeten reizen voor hun klinische zorg. De geschiedenis van de teloorgang van het Dokter J.H.

Jansenziekenhuis is uitgebreid beschreven door Huib van der Wal in zijn boek “Diepe Sporen”, 2011. Te bestellen via

info@huibvanderwal.nl

Concentratie van zorg is al decennia het adagium. Minder maar grotere ziekenhuizen. We zien dat

dit leidt tot oprekken van het bereikbaarheidscriterium: nu al 45 minuten. Maar waarom niet 60

minuten, of 90 minuten, als dat de beleidsmakers of zorgverzekeraars beter uitkomt?

Je kunt je in deze kwestie afvragen: Kan het anders? En zo ja, hoe?

Of het anders kan? Ja. Ik durf de stelling aan, dat het nog steeds mogelijk is, een ziekenhuis met

klinische basiszorg operationeel te hebben in een gebied met ongeveer 70.000 adherente inwoners.

(dat is het potentiele adherentiegebied van de Noordoostpolder en Urk) Dat was zo toen het Dokter

J.H. Jansenziekenhuis nog goed functioneerde, en gesteld kan worden, dat dat nu ook zou kunnen.

Natuurlijk zijn er wel diverse mitsen en maren. En het zal zeker tijd kosten. Wat verloren is gegaan, is

niet een-twee-drie weer te herstellen.

Een kardinale vraag is, “wat mag het de burger en de samenleving kosten?”. Dit is een vraag, die nu

ligt bij de zorgverzekeraars en de overheid. Eigenlijk zou die vraag horen te liggen bij de betrokken

burgers, en in het verlengde van hen, bij de door hen gekozen politici. “Wat is goede en bereikbare

zorg u waard”?

Ook belangrijk is: goed bestuur. Slecht management heeft zeker bijgedragen aan het

IJsselmeerziekenhuizendrama. Een goed ziekenhuisbestuur weet bekwaam personeel aan zich te

binden, maar weet ook verstandig mee te denken over het financieel gezond houden van een (klein)

ziekenhuis. Wat dit laatste betreft, los van steun van overheid en/of zorgverzekeraars, is een

financieel gezonde bedrijfsvoering wenselijk.

Daarbij moet ervan uitgegaan worden dat het operationeel houden van 24/7 klinische en acute zorg

in een dunbevolkt gebied met een niet al te grote adherentie geld kost. Hoeveel geld er onder de

streep als steun bij mag, is een politieke keuze, uiteindelijk een keuze van de burger.

Maar: Goed bestuur kan dat benodigde bedrag beïnvloeden. Een klein ziekenhuis kan door het goed

en efficiënt organiseren van niet-spoedeisende planbare zorg baten genereren, die vervolgens deels

aangewend kunnen worden voor financiering van de acute en 24/7 klinische zorg. Zodat de

aanvulling op het totale ziekenhuisbudget door overheid en/of zorgverzekeraars beperkt kan blijven.

Ten tijde van de ziekenhuiscrisis in het begin van de jaren 2000 werd hierover ook al nagedacht voor

het Dokter J.H. Jansenziekenhuis, bij voorbeeld door de inmiddels overleden Paul Sturkenboom. Er

zijn vele mogelijkheden om een medisch-specifiek aandachtsgebied met hoog expertiseniveau te

ontwikkelen waarbij die zorg goed planbaar is. Bij voorbeeld op het gebied van dermatologie,

oogheelkunde, reumatologie of orthopedie.

Medische staf en overig ziekenhuispersoneel. Zij vormen de basis van de ziekenhuiszorg. De tijden

veranderen. Medisch specialisten, maar ook verpleegkundigen, stellen tegenwoordig gemiddeld

genomen hogere eisen aan privéleven buiten het ziekenhuis en vrije tijd dan enkele decennia

geleden. Het bieden van 24/7 klinische zorg vereist een hoge mate van betrokkenheid van medisch

specialisten en verpleegkundigen. Het is een uitdaging voor een ziekenhuisbestuur om desondanks

gemotiveerde mensen te vinden die bereid zijn, een werkkring te aanvaarden die een verhoogde

beschikbaarheid vereist.

Daarnaast en daarbij valt te denken aan financiële stimuli (Dit gebeurt bij voorbeeld in Frankrijk,

waar in dunbevolkte gebieden aan huisartsen die zich daar willen vestigen, financiële en fiscale

steun wordt geboden. Maar ook in Nieuw-Zeeland, waar dierenartsen die zich in afgelegen regio

vestigen, een tijdelijke overheidssteun ontvangen). Tevens kan, in samenwerking met de gemeente,

facilitering worden geboden bij bijvoorbeeld personeelshuisvesting. Dunner bevolkte gebieden -en

daar gaat het over- hebben hier een groot voordeel boven de Randstad, waar wonen voor starters

nagenoeg onbetaalbaar is.

Een bijdragende structurele oplossing voor de lange termijn voor dit probleem is het verhogen van

de instroom van geneeskundestudenten. Tevens valt te denken om, naast deze verhoging van de

instroom van medisch studenten, de medisch studenten aan het begin van hun studie een contract

te laten ondertekenen, waarin zij zich verplichten, na het behalen van de door hen gewenste

specialisatie, een nader te bepalen periode te werken in een door de overheid aan te wijzen locatie,

waar op dat moment de behoefte aan hun deskundigheid het grootst is. Een soort medische

dienstplicht dus. Studeren, mede op kosten van de gemeenschap, is een voorrecht en daar mag dan

best wat tegenover staan. Bovendien, zo blijkt in Nieuw-Zeeland bij de dierenartsen, blijven mensen

nogal eens hangen in het hun aanvankelijk tijdelijk toegewezen werkgebied: de onbekende periferie

blijkt soms namelijk best mee te vallen!

Conclusie/stelling: goed bereikbare basis-klinische zorg (Spoedeisende Eerste Hulp en klinische

verloskunde) is realiseerbaar voor burgers in heel Nederland (enige beperkingen voor de

Waddeneilanden). Dit vereist kundig, krachtig en creatief management en gemotiveerd personeel.

Daarnaast zijn financiële (overheid en zorgverzekeraars) en regelgevende (overheid) maatregelen

aangewezen.