De SP maakt zich ernstige zorgen over de besluitenloosheid van de Gemeente Vlaardingen. Al maanden worden er geen belangrijke besluiten meer genomen en is er geen duidelijke koers. Eerder dit jaar is overgestapt op een experimenteel bestuursmodel: het raadsprogramma. Dit experiment blijkt inmiddels overduidelijk mislukt. De SP trok aan de noodrem en stelde voor dit experiment opnieuw ter discussie te stellen. De SP kreeg geen steun van een raadsmeerderheid: Zij willen het nog een half jaar de kans geven. De fractie, wethouder en het afdelingsbestuur van de SP hebben gezamenlijk besloten om uit het college te stappen: “Vanuit de oppositie wachten wij tot het moment dat de rest ook tot inzicht komt, om ons vervolgens weer bij een informateur te mogen melden. Tot die tijd steken wij onze energie in het uitwerken van onze voorstellen uit ons verkiezingsprogramma.”
De Gemeenteraad van Vlaardingen is sinds de verkiezingen met 12(!) fracties enorm versplinterd. Het zoeken naar een goede coalitie was erg moeilijk. De grootste partij van Vlaardingen (ONS) wilde een andere manier van besturen, waarbij de bevoegdheden van het college bij de raad zijn komen te liggen. Het was de bedoeling dat er geen coalitie en oppositie meer zou zijn, maar dat de raad één grote coalitie zou worden. Iedere fractie zou evenveel te zeggen krijgen. De wethouders mogen alleen voorstellen aan de raad voorleggen met meerdere scenario’s, zonder daarbij een voorkeur voor een richting uit te spreken. ONS, SP, Groen Links, VVD en CDA zouden wethouders leveren zonder samen een coalitie te vormen. In de praktijk komt het er op neer dat er nu 12 oppositie partijen zijn die elkaar en het college de maat nemen, in plaats van met elkaar samenwerken. De wethouders hebben onderling geen politieke overeenstemming en tasten in het duister of hun handelen op de steun van een raadsmeerderheid kan rekenen.
Er kwam na veel lange sessies in dure horecagelegenheden met dure externe begeleiders een raadsprogramma gebaseerd op alle 12 partijprogramma’s. Feitelijk stond er niets in. Alleen de zaken waar deze partijen het over eens zijn, maar niet de vele belangrijke dossiers waar geen overeenstemming over is. Het maken van deze keuzes is vooruitgeschoven naar de komende vier jaar. Tot op heden is er over dit soort grote dossiers nog geen enkel besluit genomen, de raad blijft hangen in inspreekavonden en kiest geen richting.
De chaotische bespreking van de begroting – het document waarin alle plannen voor komend jaar staan – was voor de SP de druppel. Deze begroting is gebaseerd op het totale wensenlijstje van de raad. De helft van de partijen stemden tegen de begroting, en collegepartij ONS liet via een stemverklaring weten dat zij het een slechte begroting vinden.
De wethouders zijn in de praktijk gedegradeerd naar overbetaalde uitvoerende managers. Zelf hebben zij niets te zeggen hebben over het beleid. Wethouders, burgemeester, gemeentesecretaris en ambtenaren zijn vervolgens wel de kop van jut, en krijgen de schuld van alle ellende in de wereld in de schoenen geschoven. Dan is voor de SP de vraag wat het nog voor meerwaarde heeft om als partij een wethouder te mogen leveren.
Een stad als Vlaardingen verdient het om een goed en stevig bestuur te hebben. Daarom blijven wij pleiten voor het maken van keuzes, het kiezen voor een richting. Ook al leidt dat tot compromissen, waar in je moet geven en nemen, die niet altijd leuk zijn richting de achterban. In het algemeen belang en voor het lange termijn belang. Waarbij wij uiteraard zullen streven zoveel mogelijk van ons SP-programma in daden om te kunnen zetten.
