Poliflw

De CDA in Voorschoten draagt de heer Hubert Schokker voor om de vrijgekomen wethouderzetel van René Zoetemelk in gaan nemen. Hubert Schokker heeft veel bestuurlijke ervaring. Momenteel is hij nog fractievoorzitter en raadslid in Wassenaar, waar hij van 2018 tot en met 2022 ook wethouder was. Hij is al bezig zich voor te bereiden op de nieuwe portefeuille in Voorschoten, waar onder andere de openbare ruimte, sporten en maatschappelijke ondersteuning (WMO) in zit. Hoewel hij voorlopig nog buiten de gemeente woont, zal hij dagelijks in Voorschoten aanwezig zijn om samen met de collega-wethouders,de Raad en de inwoners de vele Voorschotense uitdagingen aan te gaan. “Ik vind het een grote eer dat ik voorgedragenword als wethouder van de gemeente Voorschoten. Een prachtige gemeente die ik al van jongs af aan goed ken. De afstand vanuit mijn woning in Wassenaar is prima te doen op de fiets en ik ga liever persoonlijk met mensen in gesprek, dan dat ik dat digitaal doe”, zo stelt Hubert Schokker. De CDA-fractie is blij met zijn kandidatuur en ziet in Hubert Schokker een wethouder die doortastend en constructief is met een verbindende instelling . Wanneer de gemeenteraad in mei 2023 instemt met zijn benoeming zal hij zich direct gaan inzetten voor Voorschoten en alle inwoners.

Op maandag 26 april werd Helga Dulfer naar het gemeentehuis gelokt voor een gesprek met wethouder De Bruin over toegankelijkheid van nieuwbouwwijken. Natuurlijk ging zij in op de uitnodiging. Zo kennen wij haar: het onderwerp toegankelijkheid gaat haar zeer aan het hart en haar ervaring zet ze graag in voor de gemeenschap. Tot haar grote verrassing bleek zij een van de Voorschotenaren die dit jaar gedecoreerd zijn met een Koninklijke Onderscheiding. Een prachtige blijk van waardering voor deze maatschappelijk zeer betrokken vrouw. Jarenlang zette zij zich in voor goede wet en regelgeving Wet maatschappelijke ondersteuning.Helga was regionaal en landelijk betrokken bij de ontwikkeling en de implementatie van de Wmo. Als ervaringsdeskundige beoordeelde zij onder andere de beleidsnota’s. Als burgerraadslid van de CDA-fractie van de gemeente Voorschoten was zij lid van de commissie Mens en Samenleving en onderhield zij veel contacten in de regio en zocht zij ook contact met landelijke organisaties en partijen. Helga Dulfer was oa bestuurslid van de ANBO, afdeling Voorschoten.Hier vroeg zij in het bijzonder aandacht voor de ouderen die afhankelijk zijn van hulp(middelen) en beperkingen kennen in hun mobiliteit. Sinds 2011 is zij vrijwilliger bij de Actiegroep Terug naar de bossen. Deze actiegroep zet zich in voor personen met een beperking. Ook zette zij zich onder andere ook in voor het dossier eigen regie en behoud van het persoonsgebonden budget. Ook lobbyde ze voor de realisatie van het VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap. Daarnaast is mevrouw Dulfer is al meer dan 30 jaar mantelzorger voor haar moeder. Voor mensen als Helga is de blijk van grote waardering met een Koninklijke onderscheiding in het leven geroepen. Zelf zegt ze verrast te zijn een lintje te hebben gekregen. Wij weten wel beter. Het is meer dan terecht dat Helga onderscheiden is.

Na het aftreden van wethouder Lamers op 5 maart j.l. lazen we in een persbericht van GroenLinks en in de media dat er te weinig steun in de Voorschotense gemeenteraad zou zijn voor ingrijpende keuzes op het gebied van milieu, energietransitie en verduurzaming. Maar hoe kan dat worden gezegd als de gemeenteraad hierover nog helemaal geen plannen van het college heeft ontvangen? Is het de Raad die de wethouder in de steek heeft gelaten of is het de coalitie van VVD, GroenLinks en D66?

In het coalitieakkoord uit 2018 staat dat VVD, D66 en GroenLinks streven naar een energieneutraal Voorschoten in 2030. In 2019, zo wordt beloofd, maken we een nieuw milieubeleidsplan, met tussendoelen en klimaatbegroting.  Maar helaas, dat plan is er nog steeds niet! Toch gek als je als coalitie  steeds zegt dat je in 2030 een energieneutraal Voorschoten wilt.

In de planning staat nu dat het college komend najaar een voorstel voor een milieubeleidsplan bij de gemeenteraad indient.  Hoe kan worden gezegd dat in de raad onvoldoende steun is voor ingrijpende keuzes als er nog helemaal geen plannen zijn gepresenteerd? Je kunt  moeilijk over niet-bestaande plannen spreken.

De PvdA stelde in juni 2019 samen met Voorschoten Lokaal voor uit het saldo van de jaarrekening 2018 €800.000 te reserveren voor een reserve, een spaarpotje ‘duurzaam vooruitstrevend’.  Er was weliswaar nog geen milieubeleidsplan, maar het was duidelijk dat ingrijpende keuzes geld zouden kosten en dan zou het goed zijn om alvast wat opzij te leggen. Het voorstel werd verworpen. De coalitie van VVD, GroenLinks en D66 stemde tegen.

Een maand later diende de PvdA in de discussie over de Kadernota weer een voorstel in, ditmaal met het CDA om geld opzij te leggen voor duurzaamheid en energietransitie. Ook dit amendement werd afgestemd. En ook deze keer stemden VVD, D66 en zelfs GroenLinks tegen.

De PvdA vraagt zich af waarom er twee jaar na de verkiezingen nog steeds geen milieubeleidsplan is. Heeft dat te maken met de complexiteit of is er onvoldoende draagvlak binnen coalitie en college? En waarom stemden de coalitiepartijen vorig jaar tegen onze voorstellen om alvast wat geld opzij te leggen voor duurzaamheid?

Ad de Graaf: “Er wordt gezegd dat er onvoldoende steun in de raad is voor (niet-bestaande) voorstellen, maar het lijkt er eerder op dat de wethouder in de steek is gelaten door haar eigen coalitie.”

Het bericht PvdA: Coalitie laat wethouder Lamers in de steek verscheen eerst op PvdA Voorschoten.

In de laatste raadsvergadering van dit jaar - op 13 december- stonden onderwerpen op de agenda die een opmaat vormen naar 2019 en verdere jaren. Graag gaan wij nu in op het agendapunt Schuldbeheersing. Op korte termijn kunt u een tweede bijdrage van ONS Voorschoten n.a.v. die raadsvergadering verwachten.

Het college heeft veel werk gemaakt van het opstellen van een uitgebreide nota Schuldbeheersing. Het schuldplafond wordt iets verlaagd en voor de periode t/m 2029 staat per jaar aangegeven hoeveel er maximaal geleend kan worden. Dat geeft duidelijkheid, maar: voor een deel is die duidelijkheid slechts schijn. Dat Voorschoten er financieel nog steeds niet sterk voorstaat, zeker niet gezien de ambities die er zijn, is bekend. Er zullen lastige keuzes moeten worden gemaakt. Hoeveel van die leen capaciteit is er daarbij beschikbaar om nog vrij over te besluiten en welk deel is nodig om alleen al de wettelijke verplichtingen na te komen? En op het moment dat besluiten genomen worden over het benutten van leencapaciteit: liggen alle onderwerpen waarover besloten moet worden dan tegelijkertijd ter besluitvorming voor? Het is niet reëel om dat te verwachten. En blijken raad en college de komende jaren sterk genoeg om ‘’nee’’ te zeggen tegen plannen waar geen geld voor is? Het zal moeten, zo simpel is het. De fractie van ONS Voorschoten heeft haar zorgen geuit over het feit dat in de nota Schuldbeheersing niets gezegd wordt over de periode na 2029, maar wel over solidariteit met colleges tot 2029. De verantwoordelijkheid die raad en college nu hebben gaat natuurlijk ook over de generaties Voorschotenaren die na ons komen. ONS Voorschoten heeft, als enige van alle fracties, gevraagd naar wat de Provincie ervan zou vinden als de maximale leencapaciteit helemaal gebruikt gaat worden. Dat is nu nog niet aan de orde en wij begrijpen heel goed dat je dat in samenhang met een jaarbegroting en jaarresultaten zal moeten zien, maar toch: de Provincie houdt de financiën van Voorschoten scherp in de gaten. In september en november heeft de Provincie dat in twee scherpe brieven aan de raad duidelijk laten weten. Het was toch de Provincie die Voorschoten onder preventief toezicht heeft gesteld in 2017? Het college heeft in antwoord op onze vragen toegezegd aan de Provincie om een reactie op de nota Schuldbeheersing te verzoeken. Naar aanleiding van een door de PvdA opgesteld en door CDA en ONS Voorschoten gesteund amendement heeft het college de formulering aangescherpt waarmee wordt aangegeven dat inkomsten uit de verkoop van onroerend goed in beginsel worden ingezet voor de verlaging van de schuldpositie van de gemeente.