Poliflw

Donderdag 9 april kwam de Raadscommissie Zorg, Jeugdzorg en Sport (ZJS) digitaal bij elkaar. Raadslid Jenneke van Pijpen (portefeuille zorg) is op dit moment continu in contact met mensen in de zorg. Ook ervaart zij zelf als mantelzorger van dichtbij wat de coronacrisis teweegbrengt in de levens van mensen die verzorging nodig hebben, en hun naasten. Hieronder lees je haar inbreng in deze commissie.

 

Allereerst veel complimenten voor de ambtenaren en alle mensen uit de zorg en welzijn sector voor de ongelooflijke prestatie die ze nu leveren.

Ik wil nu de focus leggen op het leed dat zich achter voordeuren afspeelt. Juist dat leed wat niet altijd zichtbaar is. Wat niet op televisie of in grafieken terecht komt.

Huiselijk geweld

Het is goed dat de keten van Veilig Thuis en de omringende professionals nog steeds werkt. Maar dat er geen stijging is van het aantal meldingen, is nog niet meteen geruststellend. Juist doordat mensen meer thuis zijn is de mogelijkheid voor zelfmelding minder en verborgenheid groter. Ook de VN heeft een oproep voor extra alertheid gedaan. Wellicht is het mogelijk om een campagne en/of fysieke meldpunten, bijvoorbeeld in winkels, te realiseren zodat zoveel mogelijk drempels om te melden worden weggenomen.

Mantelzorgers

We zien de inzet van de gemeente en ondersteuningsorganisaties. Het is fijn dat er informatie beschikbaar is, zoals op de website van mantelzorg expertisecentrum Markant.

Of het genoeg is? Tja, dat is natuurlijk precies het punt; wat er achter die voordeur gebeurt weten we niet altijd. De mogelijk lange duur van deze maatregelen maakt dat extra lastig. Dus: hoe kunnen we zo snel mogelijk weer achter die voordeur komen met vrijwilligers? Graag horen we of er scenario’s worden ontwikkeld om dat mogelijk te maken?

Thuiszorg

Het is goed dat de gemeente in contact is met de organisaties die huishoudelijke zorg verlenen, en dat die gewezen zijn op de voorschriften van het RIVM. Het zal vaak goed gaan, maar we horen ook signalen dat dat niet goed gaat door het gebrek aan beschermingsmiddelen én onvoldoende ondersteuning van medewerkers. Omdat het hier om een groep medewerkers gaat die in hun arbeidsrelatie zo is gemarginaliseerd, willen wij de gemeente vragen niet alleen te informeren maar ook te checken bij die organisaties of dat ook gebeurt. Deze vorm van zorg wordt immers door de gemeente gefinancierd en de gemeente heeft hierin dus een specifieke verantwoordelijkheid.

Eenzaamheid

Door de coronamaatregelen zit een hele groep ouderen en kwetsbaren opgesloten achter hun voordeur. Eenzaamheid neemt toe. Het gemis aan dierbaren en menselijk contact. We zien her en der bij ondernemers en bij zorginstellingen initiatieven voor huisjes of containers met plexiglas ertussen waardoor mensen elkaar wel kunnen ontmoeten. Sommige van die huisjes zijn ook relatief makkelijk verplaatsbaar. Als GroenLinks-fractie zouden we graag deze bezoekhuisjes voor veel mensen in de stad toegankelijk maken; bij verpleeghuizen maar ook voor mensen die zelfstandig wonen die thuis geen bezoek kunnen ontvangen. Wellicht is het mogelijk om dergelijke bezoekhuisjes voor Amsterdammers te realiseren, eventueel roulerend door en langs stadsdelen?

 

De komende tijd zal ons raadslid Jenneke van Pijpen zich blijven inzetten om de signalen die zij doorkrijgt kenbaar te maken aan de wethouder en het college. Om samen zo goed mogelijk door deze crisis heen te komen is deze signalering en het handelen daarop ontzettend belangrijk. Signalen waarvan je hart soms simpelweg breekt. Als je verhalen kent of signalen wil doorgeven, kun je Jenneke mailen op j.van.pijpen@amsterdam.nl

Hoe ziet het leven er op dit moment uit voor Amsterdammers? Wat is anders, wat gaat door? Waar maak je je zorgen over? We vroegen het aan Esther Lagendijk, stadsdeelbestuurder in Amsterdam-Noord.

Voor iedereen ziet het leven in de stad er van de ene op de andere dag anders uit. Nu het ineens niet meer kan, besef je hoe waardevol het is dat je even bij iemand langs kunt gaan, bijeenkomsten hebt waar je samen bijpraat. Om toch een beetje op de hoogte te blijven van elkaar, nodigen we de komende tijd mensen van GroenLinks Amsterdam uit om te vertellen waar zij op dit moment mee bezig zijn.

 

Hoe gaat het met je?

Het gaat goed met mij en met mijn gezin, maar ik vind het moeilijk dat ik mijn ouders van in de tachtig niet meer kan bezoeken. Ik werk vanuit huis en probeer tussendoor mijn twee pubers aan het schoolwerk te houden, waarbij ik me realiseer dat ik dit vanuit een luxepositie kan doen. Ik kan ze helpen met de lesstof, alhoewel ik me soms echt helemaal opnieuw erin moet verdiepen, want veel is weggezakt. En gelukkig kunnen beide zoons rustig werken vanuit hun eigen kamers met een eigen computer.

Wat zie je om je heen?

Bij veel kinderen en jongeren hier in Noord is de situatie helaas anders dan bij ons thuis. Bijvoorbeeld, bijna dertig procent van de bewoners van Noord is laaggeletterd en dan is het echt wel moeilijker om je kind te begeleiden bij het thuisonderwijs. Ook zijn er vaak geen computers, laptops en iPads beschikbaar, of deze moeten gedeeld worden met meerdere broertjes en zusjes.  Gelukkig heeft de gemeente budget vrijgemaakt voor de aanschaf van digitale middelen om het thuisonderwijs voor iedereen mogelijk te maken.

Welke signalen krijgen jullie verder van bewoners?

Ik ben blij dat er steeds meer informatie beschikbaar komt voor mensen die geen Nederlands spreken, en pictogrammen voor minder taalvaardigen. Ook gaan er nu informatiebussen de wijken in. Dat is heel belangrijk, want de eerste dagen van de crisis spraken de sociale partijen binnen het stadsdeel nog te veel mensen die nog nooit van corona gehoord hadden. Ik krijg nu langzamerhand signalen dat iedereen het begrepen heeft en dat de ernst van de situatie nu echt bij iedereen is doorgedrongen, maar het is belangrijk om te blijven informeren, zeker nu de maatregelen aangescherpt zijn.

Waar maak je je op dit moment zorgen over?

Ik krijg nog steeds signalen dat jongeren het nog niet helemaal serieus nemen. Zelfs de pubers bij mij thuis vinden het eigenlijk overdreven gedoe en op straat zie ik nog te veel jongeren in kluitjes hangen, maar ik heb wel het idee dat het iets minder aan het worden is. Ook maak ik me zorgen over signalen over een toename van huiselijk geweld. Het is belangrijk als gemeente om daar, samen met Veilig Thuis en de sociale organisaties, bovenop te zitten. Het is natuurlijk ook niet niks om weken op elkaars lip te zitten, zeker als je een klein huis hebt.

Hoe is de sfeer op straat?

Het virus zorgt naast voor angst en eenzaamheid ook voor mooie dingen; meer medemenselijkheid en solidariteit. Mensen komen op voor elkaar en helpen elkaar door in deze bange tijd bijvoorbeeld voor anderen boodschappen te doen en honden uit te laten. Ik heb het idee dat mensen elkaar op straat meer groeten, natuurlijk op gepaste afstand.

Hoe zie jij de komende tijd voor je?

Misschien komen we ook tot bezinning en is er helaas een pandemie nodig om onze soms wat dolgedraaide wereld tot rust te laten komen. Ik hoop dat we straks de waardering voor de vitale beroepen in onze maatschappij vast kunnen houden en dat we ons, door het tijdelijk ontberen ervan, realiseren dat kunst en cultuur zo’n mooie verdiepende en urgente rol kan spelen in ons persoonlijke maar ook het openbare leven. Eerst moeten we hier doorheen en de kwetsbaren beschermen door ons echt aan de opgelegde regels te houden, maar laten we hopen op een mooiere wereld, voor straks. En voor nu: hou afstand!

De stad Amsterdam wordt hard geraakt door de coronacrisis. Onze wethouder Rutger Groot Wassink (o.a. Sociale Zaken en Zorg) schrijft over wat hem bezighoudt in deze tijd.

Het Amsterdam van vandaag is een compleet andere stad dan het Amsterdam van drie weken geleden. Al die jaren dat ik in Amsterdam woon, heb ik de stad nog nooit zo stil gezien. Ik fiets naar het stadhuis door lege straten: geen fietser die je nog snel even afsnijdt bij het stoplicht, geen toeristen die zigzaggend proberen over te steken op het zebrapad. Geen mensen op terrassen in de eerste lentezon. Het is een on-Amsterdamse rust. Een stilte die niet past bij onze stad vol rumoer, bedrijvigheid, vol plannen, ideeën, vol branie, vol mensen die druk bezig zijn met school, sport en werk.

Ook op het stadhuis is het stil

Maar de stilte is slechts het oppervlak. Corona raakt onze stad in het hart. Ik denk aan de mensen die ziek zijn geworden of inmiddels zijn overleden. Hun familie en vrienden. Maar ook de mensen die al kwetsbaar of ziek waren, en op dit moment niet de optimale zorg en ondersteuning kunnen krijgen die zij gewend zijn. De werkenden die soms opeens geen werk meer hebben en zich zorgen maken of ze hun baan straks nog hebben en of ze de maand doorkomen terwijl hun inkomen is gedaald. De ondernemers en hun met veel inzet en aandacht opgebouwde zaken, die hun plannen voor de lente in de ijskast moeten zetten, en alle zeilen bij moeten zetten om deze tijd te overbruggen.

Ook op het stadhuis is het stil; geen trouwerijen, geen inburgeringsceremonies. De mensen van de ICT, maar ook van de reiniging en beveiliging draaien achter de schermen intussen overuren. De ambtenaren werken zo veel mogelijk thuis. Ze ondersteunen het college van B&W bij alle maatregelen die nu genomen moeten worden; het handhaven van de gedragsregels, maar ook de bijstand voor ZZP’ers, de parkeerregeling voor mensen in de zorg, het inventariseren van de financiële klappen voor de kunstpodia, om maar een paar voorbeelden te noemen.

Ik denk aan de flexwerkers en de ZZP’ers. Mensen in al onzekere en kwetsbare posities op de arbeidsmarkt die nu keihard geraakt worden. Ik krijg berichten binnen van werknemers die vriendelijk gedwongen worden om salaris in te leveren, van oproepkrachten die thuis zitten zonder compensatie, maar ook van MKB’ers die geen coulance krijgen van hun leveranciers of verhuurders.  

Nu zien we wat doorgeslagen flexibilisering doet

Donderdag kwam het Centraal Planbureau (CPB) met de eerste ramingen over de gevolgen die deze crisis zal hebben. In elk scenario krijgt onze economie een stevige klap. De economische gevolgen gaan heftig zijn en afhangen van hoe lang de beperkingen zullen duren. Één ding weten we zeker: de effecten zullen niet eerlijk verdeeld zijn.

Ik zal me er hard voor maken dat we de ergste klappen zo goed mogelijk kunnen opvangen. Na deze crisis moet het ZZP-schap echt op de schop. Flexwerkers, zelfstandigen en werknemers moeten allemaal gelijke rechten krijgen. Dat adviseerde de Commissie Regulering van Werk ofwel commissie-Borstlap eerder al aan het kabinet. Hopelijk gaat dat nu versneld aangepakt worden. Nu zien we wat doorgeslagen flexibilisering doet…

Veilig en gezond onderkomen

Ik denk ook aan dakloze en ongedocumenteerde mensen in de stad. Amsterdam is altijd een stad geweest met een humaan gezicht. Een gastvrije en rechtvaardige stad waar we mensen helpen, en hun rechten erkennen. We vangen al duizenden mensen op. Maar meer lijkt nodig. Juist nu willen we niemand op straat laten staan. Ambtenaren en organisaties waarmee we samenwerken, zijn op dit moment dag en nacht in touw om oplossingen te vinden om mensen een veilig en gezond onderkomen te bieden, zowel ’s nachts als overdag. We moeten daarbij praktische en financiële uitdagingen overbruggen, maar we gaan dit voor elkaar krijgen.

Uiteindelijk overwint solidariteit

Tegelijkertijd zie ik ook veel mooie initiatieven ontstaan. Amsterdammers laten zich niet kisten. Er wordt van alles op poten gezet om anderen te helpen, of het nou gaat om taken in de zorg voor anderen of het helpen van een lokale ondernemer. Dan ben ik trots op Amsterdam en de Amsterdammers. Op hoe veerkrachtig mensen zijn en hoe we er in moeilijke tijden voor elkaar zijn. Amsterdam heeft in zijn geschiedenis altijd laten zien dat solidariteit uiteindelijk overwint, en ik weet zeker dat dat ook nu het geval is. We laten ons niet uit elkaar drijven, ook al zien sommigen deze crisis als een schot voor open doel om bevolkingsgroepen uit elkaar te spelen. Laat je dus vooral ook niet gek maken door sociale media.

Ten slotte wil ik mijn diepe respect betuigen voor al die mensen die voor ons in de zorg aan het werk zijn. Dag en nacht, met liefde voor hun patiënten. En natuurlijk ook de leraren, de medewerkers in de winkels en in de bevoorrading. In een zeer moeilijke tijd tonen zij kracht en laten zij zien welke beroepen vitaal zijn en onmisbaar zijn in onze samenleving. Laten we hen in de nabije toekomst beter belonen!

Ik wens iedereen veel sterkte in deze moeilijke tijd. Deze crisis, daar gaan we samen doorheen. Amsterdam kan dit. Houd afstand. Houd moed. Houd vol.

Elke dag werken we met allerlei organisaties en mensen in Amsterdam aan een groene en sociale stad. Dat blijven we doen, maar op dit moment heeft het coronavirus natuurlijk alle prioriteit. Tegelijkertijd is het juist in deze moeilijke tijd van groot belang dat het democratisch proces doorgaat.

In de commissie Algemene Zaken wordt daarom donderdagmiddag 19 maart vanaf 13:30 uur een aantal onderwerpen besproken die niet kunnen wachten. Kijk hier voor de actuele agenda. Tijdens deze vergadering bespreken we ook de gevolgen van de coronacrisis voor Amsterdam. Fractievoorzitter Femke Roosma en raadslid Jenneke van Pijpen (woordvoerder zorg) zullen namens GroenLinks Amsterdam aanwezig zijn, zodat we vragen kunnen stellen aan het college en de zorgen van de Amsterdammers kunnen overbrengen.

Heb je vragen of opmerkingen die je met ons wil delen? We zijn te bereiken via vragen@groenlinksamsterdam.nl

Voor deze vergadering worden de richtlijnen van de overheid in acht genomen. De bijeenkomst is niet toegankelijk voor publiek of insprekers. Je kunt de vergadering online volgen.

Op de website Voorelkaarinamsterdam kun je zien wat je zelf kunt doen. Het Rode Kruis heeft een speciale hulplijn geopend voor mensen die hun verhaal kwijt willen of advies nodig hebben (+31 70 44 55 888).

Voor actuele informatie over het Coronavirus verwijzen we naar de site van het RIVM.

GroenLinks Amsterdam wil dat de gemeente belemmeringen wegneemt voor mensen met een zorgvraag die samen een woongroep willen vormen. Mensen houden in dergelijke woongroepen zelfstandigheid, maar hebben voordeel van het samenwonen doordat ze gebruik kunnen maken van gezamenlijke ruimtes, ervaringen kunnen delen en bijvoorbeeld gezamenlijk zorg inkopen. Dit draagt bij aan hun welzijn. In de huidige situatie zijn er nog te weinig financieringsmogelijkheden en te weinig geschikte woningen, en is er bovendien te weinig ondersteuning vanuit de gemeente als mensen het initiatief nemen om een woongroep te vormen.  

Het huidige woningaanbod voor mensen met een lichamelijke, verstandelijke, psychische of sociale beperking is vaak niet afgestemd op hetgeen waar zij het meeste baat bij hebben. Meestal hebben zij slechts de keuze tussen wonen in een instelling of volledig zelfstandig thuis. Bij het wonen in een instelling ontbreekt vaak de zeggenschap, terwijl bij zelfstandig wonen eenzaamheid op de loer ligt.

GroenLinks pleit daarom met het initiatiefvoorstel (pdf) 'Geef mensen eigen regie! Woongroepen in zelfbeheer voor mensen met een zorgvraag' voor een tussenvorm, waarin mensen wel met elkaar wonen, maar voor een groot deel zelfstandig zijn en kunnen meebepalen met wie ze wonen en door wie ze begeleid worden. Ze kunnen er bijvoorbeeld voor kiezen om een woongroep te vormen met mensen die dezelfde ondersteuning nodig hebben. Op die manier kan zorg gezamenlijk ingekocht worden en het aanbod van dagactiviteiten gebundeld.

Aan het voorstel hebben belangenverenigingen, medewerkers in de zorg, ervaringsdeskundigen en hun naasten meegeschreven. Voor raadslid Lene Grooten (portefeuille Zorg) staat het teruggeven van regie voorop. “Zeker voor degenen die vanuit een kwetsbare positie afhankelijk zijn van zorg, is het belangrijk om zelf te bepalen hoe en met wie ze wonen. Waarom? Dat is de basis. Mensen weten zelf heel goed waar ze behoefte aan hebben.”

Succesvol initiatief

Er zijn al enkele van zulke woongroepen in de stad, zoals Kraaipan Oase in Amsterdam-Oost. Deze woonvoorziening, ontwikkeld en bestuurd door familieleden, richt zich op mensen met een kwetsbaarheid voor een psychose. Zij hebben ieder een zelfstandige woning, maar er is ook een gemeenschappelijke ruimte en professionele woonbegeleiding, die in samenspraak met bewoners gemakkelijk kan worden op- of afgeschaald. De sociale contacten en activiteiten dragen bij aan het herstel en welzijn van de bewoners en verminderen het aantal opnames in instellingen, aldus de organisatie.

“Hier voelen we ons begrepen, hebben we steun aan elkaar én krijgen we de zorg die we nodig hebben van ons eigen team”, vertelt een bewoner. “Er is bijna elke dag wel iets te doen. Dit zorgt ervoor dat ik en andere bewoners ons huis uit komen. Ik heb nu een stabiele basis van waaruit ik de volgende stap in mijn leven kan maken.” 

Toegankelijke stad

GroenLinks vraagt de gemeente om te onderzoeken welke mogelijke manieren er zijn om woongroepen te vormen, welke belemmeringen er zijn en hoe deze zijn weg te nemen. Daarbij moeten alle relevante spelers worden betrokken: ervaringsdeskundigen, organisaties die al ervaring hebben met het opzetten van dergelijke woongroepen en woningcorporaties.

Raadslid Dorrit de Jong (portefeuille Wonen): “Zowel bij nieuwbouw als in de bestaande woningvoorraad moet er meer ruimte komen voor dit soort initiatieven. Dat is belangrijk voor de mensen zelf, maar ook voor een toegankelijke stad. Ook mensen met een zorgvraag verdienen zeggenschap over hun leefomgeving. De gemeente moet dit beter faciliteren.”

Vanaf 22 januari 2020 hebben we een nieuw raadslid in onze fractie; Jenneke van Pijpen. Wie is ze? Wat drijft haar? En wat zijn haar plannen? We vragen het hieronder.

Wie ben je?

Ik ben Jenneke, 54 jaar en geboren in Amsterdam. Toen ik klein was, kampte de stad ook met een woningnood. Mijn ouders verhuisden daarom uit Amsterdam, omdat met vier kinderen op een tweekamerwoning toch wat krapjes was. Ik ben op mijn 20e in Amsterdam komen studeren en nooit meer weggegaan.

Waarom ben je actief geworden voor GroenLinks?

Ik ben GroenLinkser in hart en nieren, en ben niet lang na de oprichting lid geworden. Ik wil leven in een wereld waarin mensen en de natuur in al hun diversiteit van waarde zijn en waarin we in vrijheid met elkaar leven. En dat klinkt misschien vanzelfsprekend, maar daar moet je dagelijks voor knokken. Van klein naar groot; de aanpak van de klimaatcrisis, tot het regelen van zorg voor kwetsbare mensen. Daar draag ik graag aan bij.

Wat was de aanleiding om je verkiesbaar te stellen?

Wat is er mooier en eervoller dan bij te dragen aan het bestuur van Amsterdam? Ik werk graag in een omgeving waarin ik vol ideeën en energie aan de slag kan om problemen aan te pakken.

Wat betekent Amsterdam voor jou?

Amsterdam is voor mij de stad van vrijheid om te zijn wie je bent en waarbij we elkaar ruimte en ondersteuning bieden om daarin een goed leven te hebben. Bovendien vind ik Amsterdam ook gewoon heel erg mooi!

Je gaat je bezighouden met o.a. zorg, en het groen in de stad. Wat wil je daar bereiken als raadslid?

De zorg is een belangrijke rode draad in mijn loopbaan. Sinds 1994 werk ik in allerlei verschillende rollen voor de zorg. Nu ga ik dat vanuit de politiek doen. Ik wil graag bereiken dat het aanbod van zorg- en welzijnsvoorzieningen in Amsterdam van hoog niveau is. 

Juist in de zorg hebben ook andere partijen (zoals het Rijk) een grote rol en Amsterdam moet waar nodig ook hen bij de les houden. Alleen zo kunnen regelen we goede zorg voor alle Amsterdammers, dicht bij huis. Kijk maar naar het faillissement van het Slotervaartziekenhuis, wat betekent dat voor de Amsterdammers? En wat dacht je van de noodzakelijke groei van ouderenzorg; er zijn heel veel nieuwe verpleeghuisplaatsen nodig. Hoe gaan we dat realiseren? 

Naast zorg ga ik me ook bezig houden met het groen in de stad. Ik wil graag veel aandacht geven aan de Amsterdamse parken. Ik was tot vorige week bestuurslid van de Vrienden van het Westerpark en heb daardoor al het nodige aan kennis opgedaan. We hebben de parken hard nodig voor de Amsterdammers in een drukke stad. Daarin investeren, behouden en waar mogelijk uitbreiden vind ik heel belangrijk. 

Wil je de Amsterdammers nog wat meegeven?

Ik maak graag gebruik van kennis en ideeën van Amsterdammers, dus laat van je horen. Ik wil graag jullie vertegenwoordiger zijn in het omzetten van de GroenLinks idealen.

Jenneke van Pijpen gaat de volgende portefeuilles doen: Zorg en Welzijn, Ouderen, Voedsel, Reiniging, Dierenwelzijn, Openbare ruimte en Groen (tweede woordvoerder). Je kunt haar mailen via j.van.pijpen@amsterdam.nl

Deniz Karaman heeft helaas besloten om op 22 januari te stoppen als raadslid in Amsterdam. We begrijpen zijn besluit en willen hem bedanken voor zijn goede werk voor de Amsterdammers en GroenLinks. Tijdens de raadsvergadering van woensdag 22 januari zal Deniz een afscheidsspeech houden. Maar hieronder licht hij zijn beslissing alvast toe.

Waarom heb je de keuze gemaakt om te stoppen?

Ik heb mij de afgelopen tijd met heel veel liefde, enthousiasme en positieve energie ingezet voor de stad en voor de partij, maar helaas voelde ik me vanaf dag één niet helemaal thuis in deze functie. Na meer dan anderhalf jaar geprobeerd te hebben om toch een invulling te geven aan het eervolle ambt van raadslid op een manier die wél bij me past, ben ik tot de conclusie gekomen dat dit niet de juiste rol is voor mij. 

Om die reden leek het me niet eerlijk tegenover mijzelf, mijn partij GroenLinks, mijn collega’s, maar ook de Amsterdammers die op mij gestemd hebben om nog langer raadslid te blijven. De stad heeft niet veel aan iemand die zich niet op zijn plek voelt en die daardoor niet kan geven waarvoor en waardoor hij gekozen is. 

Wat vond je zo lastig aan de rol van raadslid?

Ik ben iemand die het ontzettend belangrijk vindt om dichtbij zichzelf te blijven, ik hou van constructief samenwerken en werk oplossingsgericht. Ik merkte dat ik moeite had om deze drie dingen te verenigen in mijn raadswerk. Ik vond de sociale en verbindende kant van het werk zowel binnen de fractie én de partij, alsook met verschillende collega’s van andere partijen goed bij me passen. Maar zodra ik in de setting van de ‘politieke arena’ kwam verdween de positieve energie en overheerste er een zwaar gevoel.

Een groot deel van het raadslidmaatschap speelt zich namelijk af in de publieke commissie- en raadsvergaderingen. Verschillen worden daar juist benadrukt met als doel om Amsterdammers te laten zien waar elke partij voor staat. Ik zag dat mijn collega’s deze rol op een veel natuurlijkere manier vervulden dan ik. Het vergroten van verschillen is iets dat niet bij mijn persoonlijkheid past. Het plezier van de andere taken van het raadslidmaatschap wogen uiteindelijk dan ook niet op tegen de moeite die het mij kostte om deel uit te maken van die politieke wereld.

Waar ben je trots op?

Ik ben ontzettend trots op het feit dat ik raadslid heb mogen zijn in de mooiste stad en namens de mooiste partij van Nederland. Dat ik als politieke nieuwkomer op zo een hoge plek op de verkiezingslijst werd geplaatst, gaf aan hoeveel vertrouwen GroenLinks in mij had. Ik hoop dat ik in de periode dat ik actief was als raadslid mijn steentje heb kunnen bijdragen aan de partij en aan de stad, zodat het de keuze voor hen waard was.

Verder zijn politici logischerwijs vaak trots op de politieke doelen die ze behalen en natuurlijk ben ik blij met de dingen die ik heb bereikt op mijn portefeuilles, maar ik ben vooral trots op wat ik heb mogen bijdragen aan het sociale en positief strijdbare karakter van onze fractie en partij.  

Wat ga je nu doen?

Voordat ik had besloten om te stoppen, was al bekend geworden dat ik in de kandidatencommissie van GroenLinks voor de Tweede Kamer zou zitten en dat traject duurt ongeveer tot het eind van 2020. Zo kan ik de politiek maar ook GroenLinks op een manier dienen die beter bij mij past. Ik hoop bij te dragen aan een sterke, inclusieve en progressieve lijst.

Daarnaast heb ik me als woordvoerder Kunst & Cultuur als een vis in het water gevoeld binnen de culturele sector, maar ik weet nog niet zeker of mijn volgende stap ook in die richting wordt. Ik kijk in ieder geval ontzettend uit naar de nieuwe en onbekende avonturen die mij te wachten staan. Maar eerst zal ik na mijn afscheid een korte periode rust nemen en me daarna oriënteren op de toekomst. 

Is er nog iets dat je met ons wilt delen?

Uiteraard wil ik alle mensen bedanken die op mij gestemd hebben. De verantwoordelijkheid die ik naar hen voelde was zeer groot en ik heb alles gegeven wat ik kon. Meer zat er echt niet meer in zonder mezelf te verliezen.

Verder wil ik de partij nogmaals bedanken dat ze mij een kans hebben gegeven als raadslid. En al heb ik het niet de volle vier jaar vol gehouden, ik hoop dat GroenLinks geen spijt heeft gehad van haar keuze. Ik heb er in ieder geval geen seconde spijt van gehad. Ik wens mijn opvolger heel veel plezier en succes toe. De GroenLinks-fractie waar zij deel van gaat uitmaken is ontzettend sterk en ik weet dan ook zeker dat er met Jenneke van Pijpen een opvolger geïnstalleerd zal worden die deze mooie stad nog vele malen beter zal dienen.

Aan alle mooie mensen die ik tijdens deze prachtige reis heb mogen ontmoeten, mijn dank is groot. En laten we nooit vergeten: uiteindelijk zal de liefde het altijd winnen van de angst en de haat!  

Deniz zal worden opgevolgd door Jenneke van Pijpen. Jenneke (54 jaar) is zelfstandig adviseur met een achtergrond in o.a. (ouderen)zorg en de vakbeweging. Op 22 januari zal Jenneke geïnstalleerd worden als raadslid en voorgedragen worden voor de commissies Wonen en Bouwen, en Zorg, Jeugd en Sport. Binnenkort zullen we hier ook een interview met haar publiceren.

Amsterdam gaat het hele jaar door 24-uursopvang bieden aan daklozen die nergens anders terecht kunnen. Daarmee wordt een belangrijk programmapunt van GroenLinks gerealiseerd.

De winteropvang was vooralsnog alleen van 1 december tot 1 april open, maar blijft voortaan ook de rest van het jaar open. Ook zal de opvang voortaan niet alleen 's nachts, maar ook overdag open zijn. In deze 24-uursopvang krijgen daklozen die behoefte hebben aan zorg basale opvang. Ook worden ze er begeleid naar een oplossing voor hun problemen en dakloosheid.

De 24-uursopvang is een aanvulling op de reguliere opvang: daklozen die daar geen toegang toe hebben, omdat ze bijvoorbeeld uit een andere stad komen, kunnen hier wél terecht.

GroenLinks-fractievoorzitter Femke Roosma heeft hier jarenlang voor gepleit. Toen GroenLinks vorig jaar in een coalitie stapte met D66, PvdA en SP zijn er uiteindelijk afspraken gemaakt om de winteropvang door te ontwikkelen tot een permanente opvang.  

Betere hulp

GroenLinks-raadslid Dorrit de Jong is blij dat het college er nu ook echt mee aan de slag gaat. “Het groeiend aantal daklozen is onacceptabel. Dit is een goede oplossing voor mensen die nu nergens terecht kunnen en noodgedwongen op straat slapen.” 

De hulp aan daklozen wordt niet alleen uitgebreid, ze wordt ook verbeterd. Een taskforce neemt maatregelen om de doorstroom te verbeteren. Het duurde vooralsnog gemiddeld vier maanden voordat daklozen in de opvang duidelijkheid kregen over hun hulptraject. De taskforce gaat er bijvoorbeeld voor zorgen dat dit sneller gaat. Ook stuurt wethouder Kukenheim een brandbrief aan de staatssecretaris.

Economisch daklozen

Toch zien we dat we er ook hiermee nog niet zijn. Hoewel eerder dit jaar al 10 miljoen euro extra werd uitgetrokken voor de maatschappelijke opvang, blijft er een tekort aan slaapplekken. De maatschappelijke opvang zit overvol en er is een groot tekort aan sociale huurwoningen.

Ook komen er steeds meer economisch daklozen bij. Dat zijn mensen die zich in principe zelf kunnen redden of onderhouden, maar geen woning hebben. Zij kunnen die door de hoge huurprijzen en het woningtekort ook niet vinden. GroenLinks blijft zich dan ook inzetten voor nog betere opvang van daklozen in onze stad én voor meer betaalbare woningen.