Poliflw

Aandacht voor Mantelzorgers In mijn dagelijks werk en in mijn directe omgeving is het te zien en tegelijkertijd ook vaak niet zichtbaar: de zorgondersteuning die kinderen, kleinkinderen, andere familie, buren en vrienden geven aan hun dierbaren. De mantelzorgers die ervoor zorgen dat deze kwetsbare en zorgbehoevende mensen zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen. Deze ondersteuning, voor velen een vanzelfsprekendheid, wordt vaak met liefde gegeven. Laverend tussen een drukke baan, rekening houdend met de hectiek van eigen gezin, eigen gezondheid en eigen balans. En al die inspanningen leveren, helaas, nogal eens overbelaste mantelzorgers op. Met name gebeurt dat in de laatste fase van het thuis wonen van mensen, want dan bereikt de zorgvraag vaak haar hoogtepunt. Twee pijlers van het CDA-gedachtegoed zijn solidariteit, het omzien naar de kwetsbaren in onze maatschappij, en de gedeelde verantwoordelijkheid tussen burgers en overheid. Mantelzorgers laten solidariteit in de dagelijkse praktijk zien en nemen de verantwoordelijkheid en zorgen voor onze kwetsbare dierbaren vrijwillig op zich. Nu de overheid nog. Daadkracht vraagt daadkracht Een ruimhartig beleid vanuit de gemeente aan bijvoorbeeld verschillende vormen van dagbesteding op maat voor ouderen is nu en in de toekomst hard nodig. Het CDA heeft in de raadsvergadering over de programmabegroting 2019 - 2022 aan het college gevraagd het welzijnsbudget nu te verhogen. Met die verhoging kunnen de welzijnsorganisaties meer ondersteuning aan mantelzorgers en vrijwilligers geven. Het college onderkent de zorgen en de bestaande financiële achterstand in het welzijnsbudget, maar moet over de invulling nog gaan nadenken. Elke dag wordt het duidelijker dat het aantal mensen dat langer thuis woont en daardoor ook het beroep op mantelzorgers en vrijwilligers toeneemt. De gedeelde verantwoordelijkheid waarin o.a. mantelzorgers en overheid/gemeente solidair samenwerken is wel aanwezig, maar verdient een update. Een mooie basis om met daadkracht de mensen, die daadkracht laten zien, een steun in de rug te geven.

Column in Huis aan Huis Nunspeet op 25-09-2018 Schrijver: Hennie Zijlstra Niet in mijn achtertuin! Wij krijgen nieuwe buren. Sinds een paar weken staat het huis te koop. Dat vinden wij best spannend. Wat voor mensen zullen er naast ons komen wonen? Jong of oud? Mensen uit de buurt of van ver? We hopen natuurlijk op mensen die we aardig vinden en die zich netjes gedragen. Maar dat hebben we natuurlijk niet in de hand. Er zijn meer mensen die het best heel spannend vinden als er nieuwe mensen in de buurt komen wonen. Dit is te zien bij het grote animo voor inspraak op de woningbouwplannen van de gemeente. Menigeen vindt het perspectief van nieuwe buren best een uitdaging. Vooral als we daar bepaalde beelden bij hebben. Zo blijkt het perspectief van buren uit de “onderkant” van de samenleving of statushouders voor sommigen een rampscenario met desastreuze gevolgen voor veiligheid en woongenot. Ik kan me voorstellen dat niemand kiest voor burenoverlast. Maar het gemak waarmee we mensen in een bepaalde hoek duwen en van bevooroordeelde etiketten voorzien vind ik geen goed idee. Dit is niet de manier waarmee we met elkaar om willen gaan. Dit past ook niet in een plaats als Nunspeet waar we juist het omzien naar elkaar hoog in het vaandel hebben staan. Bij het CDA gaan we daar van uit. We voelen ons solidair met iedereen die een plekje zoekt om te wonen in Nunspeet. Iedereen heeft het recht op een fijn huis. Dat betekent niet dat nieuwkomers geen rekening hoeven te houden met hun nieuwe buren. Wij hebben samen de verantwoordelijkheid om er iets goeds van te maken. Solidariteit en samen de verantwoordelijkheid oppakken. Het is een behoorlijke uitdaging om iedereen van een fatsoenlijke woning te voorzien. Daar heeft de gemeente een belangrijke rol in te vervullen. Er is een tekort en de huizen die gebouwd worden of te koop staan zijn binnen de kortste keren verkocht of verhuurd. Juist daarom is het belangrijk dat wij fatsoenlijk met elkaar om blijven gaan en ook de ander een plekje gunnen. Ook als dit heel dichtbij komt.

Wekelijks verschijnt in Nunspeet de lokale krant Nunspeet Huis aan Huis met daarin o.a. een door de politieke partijen aangeleverde column. Afgelopen week was het de beurt van het CDA en Koos Meijer, onze fractievoorzitter, schreef een column over het gasloos bouwen. Het lezen meer dan waard!

In de campagnes voor de gemeenteraadsverkiezing in Nunspeet wordt er gezocht naar tegenstellingen tussen de verschillende partijen en dat is logisch. Een interessant punt is daarbij het verschil tussen puur lokale partijen en partijen met een landelijke binding. De vraag is of lokale partijen een groter belang bij de inwoners leggen dan partijen die een landelijke binding hebben. Het antwoord is natuurlijk nee. Het CDA gaat ervan uit dat elke partij in onze gemeente werkt met maar één belang en dat is het belang van onze inwoners. Het verschil zit in de mate waarin een partij gebruik kan maken van het eigen partijnetwerk. Dat betreft de eigen regio, de provincie en het landelijk niveau. En als het nodig is, tot aan Brussel toe. Veel zaken die op lokaal niveau spelen worden immers op hogere niveaus beslist. Onze lokale CDA-fractie deelt in de kennis die aanwezig is op regionaal, provinciaal of landelijk niveau. En daar brengen wij ook onze voorstellen in het belang van Nunspeet in. Lees hier het gehele interview met Koos Meijer

De fractie van het CDA heeft zich in de afgelopen jaren intensief beziggehouden met de ontwikkelingen rondom het Kulturhus in Elspeet en niet zonder reden. Al twee jaar geleden werden de eerste signalen verkregen dat het met de ontwikkeling en het gebruik van het Kulturhus niet goed ging en die ontwikkeling is, helaas, verder geëscaleerd tot een situatie nu waarin verhuur en andere activiteiten zijn stilgezet danwel geminimaliseerd. Vervolgens rijst de vraag op hoe nu verder en daar blijkt onduidelijkheid troef te zijn. In diverse besprekingen, informatiebijeenkomsten en commissie- en raadsvergaderingen is het Kulturhus veelvuldig aan bod gekomen. Door het college is er, al dan niet bewust, aangegeven dat een mogelijke schoolhuisvesting in het Kulturhus voor de hand ligt. Dat er in werkelijkheid ook andere partijen in beeld zijn werd niet als zodanig benoemd. Het CDA heeft uit betrouwbare bron nu vernomen dat Oranjehof met de gemeente in gesprek is wat de mogelijkheden voor Oranjehof zijn om het Kulturhus over te nemen i.p.v. over te gaan naar schoolhuisvesting. Het CDA heeft, voor alle duidelijkheid, geen enkel bezwaar tegen Oranjehof, maar heeft wel problemen met de schijnbaar aan de raad incomplete verstrekte informatie over de toekomst van het Kulturhus. Reden voor de fractie van het CDA om voor de 4de keer vragen over het Kulturhus aan het college te gaan stellen. Vragen die vooral ingaan waarom het college niet in een eerder stadium volledige duidelijkheid had kunnen geven over de door hen voorziene toekomsttraject. En natuurlijk vragen gericht op de (nabije) toekomst. Waarschijnlijk geen schoolhuisvesting, wanneer gaan we beginnen met de nieuwbouw voor de Da Costaschool en welke garanties zijn er voor het behoud van de grote zaal, de bibliotheek en andere gebruikers.