Poliflw

Op 18 december 2019 vond de laatste Statenvergadering van dit jaar plaats. Het ging met name over nota’s die grote thema’s omvatten als leefbaarheid, de afstemming tussen arbeidsmarkt en onderwijs en de financiële opbouw van het Nationaal Programma Groningen. Daarnaast was er aandacht voor het Provinciale Sportbeleid 2020-2023 dat, terwijl er actief aan een Provinciaal Sport- en Beweegakkoord gewerkt wordt, uitgesteld is. Tot slot stonden ook de maatregelen om de stikstofuitstoot terug te dringen op de agenda. Een veelzijdige en goedgevulde agenda was het daarmee zeker. Hoogtepunt was de unaniem aangenomen motie van D66 om de ict-sector te betrekken bij de Kansrijke Leerweg om zo digitalisering ook een optie te laten zijn voor mensen die afstand hebben tot de arbeidsmarkt is. Hier lees je terug wat onze inzet op deze onderwerpen was.

Sport- en Beweegbeleid 2020-2023

D66 vindt het bijzonder positief dat er een provinciaal sport- en beweegakkoord gesloten gaat worden. Daarbinnen zijn voor ons talentontwikkeling, sportevenementen en sport bereikbaar maken voor iedereen belangrijke pijlers. Allereerst de talentontwikkeling: jonge sporters moeten in de provincie Groningen alle kans krijgen hun talent te ontwikkelen. Ten tweede de sportevenementen. Evenementen als de 4Mijl stimuleren iedereen zelf ook aan de slag te gaan. Tot slot de bereikbaarheid voor iedereen. Ook kwetsbare groepen moeten kunnen blijven sporten in Groningen. Sport levert een grote bijdrage aan de leefbaarheid. Het vermindert eenzaamheid en verhoogt de levensverwachting en het welzijn. Het Provinciaal Sport- en Beweegakkoord moet wat D66 betreft aan deze punten tegemoet komen. Ook diende Carin Tappel namens D66 om deze redenen een tweetal moties mede in. Een motie van de ChristenUnie om de geschiktheid van fietstypen aan te geven voor verschillende fietsknooppunten en een motie van het CDA waarin verschillende punten worden aangedragen die in het Sport- en Beweegakkoord moeten komen zoals verduurzaming van sportaccomodaties, verbetering van vervoersmogelijkheden voor sporters met een handicap en de ondersteuning van talentontwikkeling en evenementorganisatie.

Leefbaarheidsprogramma 2020-2023 en Krimpagenda 2020-2023

Carin Tappel vatte het tijdens de Statenvergadering goed samen: “Leefbaarheid in onze provincie vraagt wat D66 betreft focus op gezondheid, onderwijs, krimp, inkomen en arbeid.” In de aangenomen nota wordt goed op deze vlakken ingezet door de Provincie. D66 heeft wel de zeer belangrijke toezegging van Gedeputeerde Tjeerd van Dekken dat er meer samenhang aangebracht zal worden tussen preventie en plaatsen waar zorg moeilijker bereikbaar is. Zorg moet in veel breder verband bekeken worden, omdat welzijn ook verbeterd door goede huisvesting en minder eenzaamheid. Hierbij helpt het goede voorbeelden, zoals de buurtconciërges in onder andere Wedde die vrijwilligers koppelen aan de lokale behoeften die ouderen hebben, breder onder de aandacht te brengen. Ook op onderwijsvlak, waarin het gemiddelde opleidingsniveau opgeschroeft moet worden met de plannen uit deze nota, moeten er initiatieven ontwikkelt worden waardoor krimpgebieden meer perspectief krijgen. Op gebied van vastgoed zijn er ook nog een aantal aandachtspunten door D66 op de kaart gezet. Na 2025 zal er in Groningen volgens voorspellingen serieuze leegstand ontstaan. Sloop en aanpassing van woningen zijn nodig om passende huisvesting voor alle Groningers te realiseren, maar hier is veel geld en samenwerking met de krimpregio’s voor nodig. Daarom moet er perspectief komen op de periode na deze nota en daarvoor moet al tijdens deze Collegeperiode aandacht zijn.

Groningen@Work 2020-2023

De nota Groningen@Work 2020-2023 moet een enorme stimulans moet geven aan de afstemming tussen onderwijs en arbeidsmarkt. Hiertussen is wat D66 betreft de mismatch te groot, ook al heeft Groningen een historisch lage werkloosheid van 4,5 procent. Het is belangrijk dat de Provincie oog blijft houden voor de noodzaak van een leven lang leren. Dat heeft Carin Tappel daarom nogmaals benoemd in de Statenvergadering. Vaardigheden verouderen en moeten onderhouden worden om de ontwikkeling van de arbeidsmarkt bij te houden. Daarin moet iedereen investeren, ook de Provincie en het MKB. D66 heeft de toezegging van de Gedeputeerde dat technologische ontwikkelingen eerder beschikbaar gesteld worden aan het onderwijs zodat mensen wendbaarder worden. Concreet uitgewerkte plannen ziet D66 graag tegemoet. Niet iedereen profiteert van de economische groei, voor sommige inwoners is de afstand tot de arbeidsmarkt heel groot. De Kansrijke Leerweg het het 1000-Banenplan kunnen juist voor deze mensen goede ondersteuning bieden. In de Kansrijke Leerweg wordt de ICT-sector echter niet genoemd, terwijl de ICT-sector in Groningen aan elfduizend mensen werk biedt. Daarom heeft D66 in een motie het College opgeroepen ICT ook onderdeel van de Kansrijke Leerweg te maken. Deze motie werd unaniem door de Staten aangenomen. Ambitieuze uitvoeringsprogramma’s zijn nodig om het onderwijs en arbeidsmarkt beter op elkaar aan te laten sluiten en van onze economie echt een lerende economie te maken.

Financiële opbouw Nationaal Programma Groningen

D66 kan zich vinden in de verdeling van middelen binnen het Nationaal Programma zoals dat voorligt. Wij beseffen dat in de voorbereiding van de activiteiten de kwaliteit en de inhoud van de plannen voorop staat, niet het eventuele trekkingsrecht op de middelen. Wij willen graag de bevestiging van het bestuur van het programmabureau dat zij, als verantwoordelijke voor deze middelen, deze alleen vrij geeft als zij overtuigd is van de kwaliteit van de plannen zoals deze lokaal en regionaal worden ontwikkeld. Het betreft hier de verdeling van middelen binnen een startkapitaal. We mikken erop dat als gevolg van het succes van het Nationaal Programma ook ná de planperiode tot 2030 middelen beschikbaar zijn om projecten uit te voeren. In discussies neemt D66 dan ook 2040 als het jaar waarin we willen zien wat het Nationaal Programma heeft opgeleverd. D66 hoopt op goede samenhang tussen de lokale en de regionale programma’s. Samen komen we verder. De ambities voor onze economie en onderwijs moeten in de gehele provincie worden versterkt. Structurele groei voor heel Groningen, ook de Veenkoloniën en Oost-Groningen moet de inzet zijn.

Beleidsregel salderen stikstof

D66 heeft in de afgelopen maanden al vaak ons standpunt over deze beleidsregel mogen aangeven. Peter Gerrits heeft namens D66 in de Statenvergadering opnieuw gesteld dat de maatregelen die we nu moeten treffen moeten omarmen, om de natuur te beschermen en de bouw weer op gang te helpen. Uitstel van noodzakelijke maatregelen maakt het op termijn niet makkelijker maar juist moeilijker om onze leefomgeving te behouden. We staan daarbij niet tegenover de boeren die het aangaat maar we willen juist náást hen staan. Een toekomstbestendige landbouw is in ieders belang, net als de diversiteit, de soortenrijkdom in de natuur en een toekomstbestendige vormgeving van ons vervoer en de industrie. De nieuwe beleidsregels zijn een goede basis voor deze samenwerking. Vergunningverlening is mogelijk onder heldere voorwaarden. Er is dus ruimte voor een goede bedrijfsvoering. Het is nodig om elkaar bij te staan in de uitvoering van deze maatregelen: in de vergunningverlening én in de handhaving van de regels in de praktijk. En laten we vanaf nu goed vooruit- en niet wegkijken.

De begroting die de coaltie van GroenLinks, PvdA, D66 en ChristenUnie heeft opgeleverd is in onze ogen geen evenwichtige begroting. Inwoners van onze gemeente moeten méér betalen, maar ze krijgen er minder voor terug. Grote bezuigingen op sport en onderhoud en daarnaast een verhoging van de OZB met 8%. Bovenop de verhoging van 12,5% van vorig jaar. De rekening komt teveel bij onze inwoners te liggen. Dat is niet de keuze die het CDA maakt. Toegegegeven; het is een lastige financiële tijd. Het Rijk heeft taken aan de gemeente overgeheveld met te weinig geld. Daarnaast geeft het Rijk minder uit, waardoor ook de begroting van de gemeente zwaar onder druk komt te staan. Maar ook met die constatering kun je andere keuzes maken. Keuzes die veel meer terug gaan naar de kern van wat de gemeente zou moeten doen. En ja, daarin zitten ook keuzes die wij liever niet zouden maken, maar die evengoed beter in balans zijn dan de keuzes van deze coalitie. Het CDA stelt een pakket voor waarin zo'n 5 miljoen euro wordt verschoven en anders wordt uitgeven. Zo kunnen we een ton extra investeren in sport en beheer en onderhoud van de gemeente op peil houden. We draaien de OZB verhoging voor huizeneigenaren terug en maken van de hondenbelasting een doelbelasting. Dit doen we bijvoorbeeld door de basisbaan niet in te voeren, te bezuinigen op het economisch programma en door een tegenprestatie in te voeren. Daarnaast is het helaas noodzakelijk om het OZB-tarief voor niet woningen te verhogen tot in totaal 2,87%, daarmee zit het overigens nog onder de prijsindexatie van 3,87%. Deze keuzes leveren volgens ons een pakket op waarmee we de kwetsbaren blijven ontzien en waarmee we de gemeente meer laten focussen op haar kerntaak. En deze andere keuzes levert naar onze stellige overtuiging een begroting op waarmee we de rekening van de politieke ambities niet jaar in jaar uit neerleggen bij onze inwoners.

Het leven van jongeren lijkt van de buitenkant vaak een sprookje, maar achter dit sprookje gaan soms serieuze problemen schuil. In deze blog neemt Gerben je mee in zijn eigen ervaringen als twintiger, en wat hij als raadslid in Groningen wil betekenen voor deze doelgroep.

Het was op mijn verjaardag, ik werd 20. Mijn oom en tante waren op visite en het was die dag dat mijn oom mij vertelde dat ik tussen mijn 20ste en 30ste keuzes zou maken die een groot deel van mijn toekomst zouden gaan bepalen. Ik zou een studie af gaan ronden, mijn eerste baan krijgen, en de vrouw vinden waar ik de rest van m’n leven samen mee zou willen zijn. We zijn nu twaalf jaar verder en hij heeft gelijk gekregen. Ik was 26 toen ik m’n studie afrondde en daarop volgde direct een baan bij het UMCG. In 2016, ruim een maand voordat ik 30 werd, ben ik getrouwd met Rianne. In de tien jaar tussen m’n 20ste en 30ste heb ik de basis gelegd voor hopelijk een stabiel en waardevol leven. Ik heb het geluk gehad dat weinig tegenslag mijn pad kruiste, maar dit geldt helaas niet voor iedereen die op weg is naar volwassenheid.

Groningen is met 60.000 studenten misschien wel dé studentenstad van Nederland. Afgelopen zomer vertrokken weer meer dan 13.000 jongeren[1] vanuit hun ouderlijk huis richting Groningen om er te gaan studeren en de tijd van hun leven te hebben. Zonder ouderlijk gezag, voor het eerst op kamers, misschien wel lid worden van een studentenvereniging, zelf bepalen wat je doet, wanneer je wat doet, met wie je wat doet. Hard studeren om geen bindend studieadvies te krijgen, nieuwe vrienden voor het leven maken, jezelf leren kennen in het proces van volwassen worden.

Maar naast al dit moois ervaren veel jongeren ook de mindere kanten van het op jezelf aangewezen zijn. Na een gezellige borrel bij je studentenvereniging of een feestje tot in de vroege uurtjes zit je de volgende dag weer alleen op je kamer. Vind je je eigen leven niet zo tof als het beeld dat je van anderen hebt, door de verhalen die je hoort of de beelden die je ziet op sociale media. Misschien vind je niet de aansluiting bij de groep die je leuk had geleken, of gedragen individuen zich opeens anders richting jou als ze onderdeel uitmaken van een groep. Uit onderzoek blijkt dat vier op de tien jongeren zich minstens één keer in de week eenzaam voelen. In Groningen, de jongste gemeente van Nederland, gaat het om duizenden jongeren. Eenzaamheid is een onderschat probleem waar moeilijk over gepraat wordt.

Ik wil dat veranderen. Deze raadsperiode moeten we stappen gaan zetten om eenzaamheid onder jongeren bespreekbaar te maken en bewustwording ervan vergroten. Daarnaast wil ik me inzetten om verschillende generaties meer in contact met elkaar te brengen, bijvoorbeeld door woonvormen te stimuleren waarbij jongeren en ouderen samenwonen. Op het moment dat ik dit schrijf voel ik ook de behoefte om te nuanceren. Zo moeten we eenzaamheid niet verwarren met je soms alleen voelen, en hoort tegenslag of een mindere periode ook bij het leven. Een leuk en gelukkig leven zonder verdriet is een illusie. Om met de woorden van de Belgische psychiater Dirk de Wachter te spreken: ‘in de ongelukkigheid komen de grootste verbindingen tot stand’[2]. Een beetje lijden hoort bij het leven en maakt dat je troost en liefde zoekt bij de ander, waardoor er weer verbinding kan ontstaan. Vertel de ander een keer oprecht hoe het met je gaat, ook al zit je in een wat mindere periode. Vertel dat het niet altijd tof gaat, de ander zal het vast herkennen. En merk dat dat jezelf sterker maakt.   Tegenwoordig ervaren jongeren steeds meer studiedruk. Na hun studie hebben jongeren gemiddeld een studieschuld van €14.000. Zo’n studieschuld is voor sommige jongeren een molensteen om hun nek en zet hen op achterstand in het werkende leven. Daarom wil de ChristenUnie het leenstelsel in een nieuwe kabinetsperiode afschaffen. Daarnaast hebben jongeren steeds meer te maken met onzekere arbeidscontracten en is het vinden van een betaalbare koop- of huurwoning op de overspannen woningmarkt een steeds grotere opgave. Ook jongeren op het MBO ervaren beperkingen. Zo hangt er nog vaak een onterecht negatief imago rond het MBO, terwijl we deze praktisch geschoolde jongeren, de vakmensen van morgen, hard nodig hebben. Ook in Groningen hebben jongeren daar last van, en daarom willen we als lokale ChristenUnie-fractie de initiatieven van coalitie-Y[3] ondersteunen.   Op weg naar volwassenheid word je gevormd door alles wat je meemaakt, door de mensen die je ontmoet en de kennis die je opdoet. Waar mijn vader nog gevormd is door zijn militaire diensttijd, heb ik zo’n diensttijd niet gehad. In de huidige maatschappij worden mensen soms als niet meer dan consumenten gezien, en gedragen we onszelf soms ook op die manier. We consumeren sport op de sportvereniging, maar voor een kantinedienst of bestuursfunctie is vaak geen tijd en kopen we dat af. Ondanks dat Nederland een land is waar relatief veel mensen vrijwilligerswerk doen, blijft het belangrijk om deze waardevolle vrijetijdsbesteding onder de aandacht te brengen.

We zijn dan ook een warm voorstander van de maatschappelijke diensttijd voor jongeren. De maatschappelijke diensttijd start vanaf september 2019. Tijdens de maatschappelijke diensttijd doe je iets voor een ander en ontwikkel je jezelf. Je neemt verantwoordelijkheid voor de samenleving waar je onderdeel van bent, je komt in contact met andere mensen, je groeit in betrokkenheid, en leert nieuwe vaardigheden. Als ChristenUnie willen we dat vele jongeren uit de gemeente deel gaan nemen aan de maatschappelijke diensttijd. Dit willen we stimuleren door het onder de aandacht te brengen en ervoor te zorgen dat allerlei (maatschappelijke) organisaties meedoen.   Een kwetsbare groep die nog meer te verduren krijgt en nog meer moeite heeft om mee te komen in de huidige samenleving is de groep dak- en thuisloze jongeren. Dit is een groep jonge mensen die een moeizame start van hun leven meemaakt en met een achterstand aan hun volwassen leven begint. In een welvarend land als Nederland zou niemand op die manier moeten hoeven starten. Daarom lijkt het mij goed dat we als gemeente Groningen mee gaan doen aan het landelijke actieprogramma Dak- en Thuisloze Jongeren van staatssecretaris Paul Blokhuis, zodat we toewerken naar een situatie waar alle jongeren een dak boven hun hoofd hebben.   Eenzaamheid, depressiviteit, problematische schulden, dakloos: het zijn situaties die voor sommige jongeren leiden tot het zien van nog maar één uitweg, zelfmoord. En alhoewel het aantal zelfmoorden onder jongeren in Nederland relatief laag is, stijgt het aantal jongeren dat zelfmoord pleegt wel. En dat baart mij zorgen. Als gemeente hebben we deelgenomen aan de proeftuin van de landelijke aanpak suïcidepreventie van 113-zelfmoordpreventie. Deze proeftuin is eind vorig jaar afgelopen. Aandacht voor dit onderwerp blijft nodig, want achter zelfdoding gaat een wereld van ellende schuil. Voor de jongeren zelf, maar ook voor de directe omgeving zoals familie en vrienden.   De weg naar volwassenheid is niet voor elke jongere even makkelijk, en ik besef me dat mijn relatief makkelijke leven (tot nu toe) niet voor iedereen de normaalste zaak van de wereld is en voor mij net zo goed anders had kunnen lopen. Toch hoop ik dat in de toekomst de uitspraak van mijn oom voor steeds meer jongeren waarheid wordt. Dat ze de kans krijgen om tussen hun 20ste en 30ste de basis te leggen voor een waardevol leven, waarin er oog is voor elkaar. Houd je je schuil achter een masker, of deel je ook je mindere momenten met anderen? Ben jij jezelf al die jaren wel geweest[4]?

Tot aan de verkiezingen op 21 november publiceren we elke maandag een verkiezingsblog. Hierbij kun je kennismaken met onze top-5 kandidaten en hun standpunten. Vandaag breekt Gerben, onze nummer 2, een lans voor praktisch opgeleiden en het belang van hun 'gouden handen'.

Alle gouden hens aan dek!

“Tekort technisch personeel nadelig voor hele maatschappij” stelt het Tv-programma Eén Vandaag afgelopen mei. “Tekort aan technisch personeel staat ambitieus energietransitieplan in de weg” kopt  de Volkskrant deze zomer. Het economisch bureau van de ING heeft berekend dat als er niks verandert er de komende jaren 20.000 MBO-technici per jaar te weinig worden opgeleid. Willen we als Nederland een innovatief land blijven dat zijn geld verdient met slimme en innovatieve producten, dan hebben we goedopgeleide mensen nodig die goed onderwijs hebben gehad.

Ik wil het graag hebben over de leerlingen die misschien niet de beste zijn in rekenen en taal, maar wel excelleren in het praktisch onderwijs. Jongeren met ‘gouden handen’ die zich ontwikkelen tot technische vakmensen. Vakmensen die we hard nodig hebben; want wie installeert uw zonnepanelen op uw dak? Wie repareert de airco die uw kantoor heerlijk koel houdt in de zomer? Wie asfalteert die strakke asfaltwegen in het Ommeland waar u elke zaterdagochtend met uw racefiets overheen toert? Stuk voor stuk zijn dat vakmensen die écht iets kunnen maken. Herwaardering van het (V)MBO is dan ook hard nodig, want vaak wordt er nog gedacht dat je vieze handen krijgt als techneut, maar de meeste technici werken met computers en geavanceerde machines.

Begin deze maand is op het Alfa College in Groningen het eerste praktijklokaal warmtepompen in Nederland geopend. Dit praktijklokaal is gerealiseerd door samenwerking tussen onderwijs, bedrijfsleven en overheid. Een prachtig resultaat waardoor MBO studenten en werknemers uit de installatiebranche hun vakkennis kunnen vergroten. In juni maakte ChristenUnie-minister Arie Slob bekend dat er 100 miljoen euro bij komt voor leerlingen met ‘gouden handen’. Alle technische VMBO-scholen krijgen extra geld om te investeren in het techniekonderwijs. Ik noem deze voorbeelden, omdat ik mensen en organisaties tekort zou doen als ik de indruk zou wekken dat er nog helemaal niks gebeurt. Maar extra inzet en intensievere samenwerking tussen onderwijsinstellingen onderling en tussen onderwijs en het bedrijfsleven blijft hard nodig.

Groningen is de ‘City of Talent’, maar focust daarbij vooral op startups, broedplaatsen, de Rijksuniversiteit en Hanzehogeschool. Ik wil dat het MBO in Groningen een duidelijkere verbinding krijgt met het HBO en de Rijksuniversiteit. Daarom wil ik dat het MBO opgenomen wordt in het Akkoord van Groningen. Het Akkoord van Groningen is een samenwerkingsverband tussen de Hanze Hogeschool, Rijksuniversiteit, het UMCG en de gemeente Groningen met als doel Groningen te profileren als kennisknooppunt. Door intensievere samenwerking tussen MBO, HBO en WO wordt kennisuitwisseling gestimuleerd, kan onderzoek sneller vertaald worden naar de praktijk en biedt het mogelijkheden om de onderlinge afhankelijkheid beter voor het voetlicht te brengen. Zo krijgen we denkende doeners en doenende denkers. Het laat ook zien dat het MBO een volwaardige partner is in onderwijsstad Groningen en van wezenlijk belang is voor Groningen als kennisknooppunt. Want een onderzoeker kan nog zulke efficiënte energiesystemen uitvinden, uiteindelijk moet deze kennis vertaald worden naar de praktijk en moet een vakman (of -vrouw) het nieuwe product bij u of bij mij thuis installeren.

Naast de verbinding tussen onderwijsinstellingen onderling is een nauwere samenwerking noodzakelijk tussen het MBO en het bedrijfsleven. Technologische ontwikkelingen zorgen ervoor dat MBO-opleidingen zich continue moeten blijven aanpassen. Door intensiever samen te werken zit het onderwijs dichter op het bedrijfsleven, daar waar de nieuwste technieken gebruikt worden waarop aangesloten moet worden. Ook moeten er meer docenten met ervaring in het bedrijfsleven voor de klas komen. Bedrijven hebben daarnaast een verantwoordelijkheid voor voldoende stageplekken en betere samenwerking moet tot meer regionale opleidingscentra leiden, waarvan het praktijklokaal warmtepompen een goed voorbeeld is. Op die manier kan er een vruchtbare wisselwerking ontstaan wat bijdraagt aan vakmensen die met de juiste kennis en kunde de arbeidsmarkt betreden en daardoor beter aansluiten op de behoefte van bedrijven.

Goed opgeleide vakmensen die excelleren in wat ze doen hebben we hard nodig om de uitdagingen van deze regio aan te pakken. Een goed opgeleide beroepsbevolking is belangrijk voor een gunstig vestigingsklimaat, en om de energietransitie tot een succes te maken zijn deze mensen broodnodig. Met elkaar, van MBO tot universiteit, en van gemeente tot MKB, met elkaar kunnen we ervoor zorgen dat uw zonnepanelen een hoog rendement halen, dat u op uw werk een prettig binnenklimaat heeft en dat u met uw racefiets door het prachtige Groninger landschap kunt blijven toeren. Maar… met elkaar is het dan wel alle gouden hens aan dek!

Dorpshuizen en Buurtcentra verdienen in onze nieuwe gemeente met Groningen, Haren en Ten Boer meer dan ooit nadrukkelijke aandacht. Onze nummer 5 Peter Rebergen woont zelf in Ten Boer, hij weet dat als geen ander. Peter gaat zich met de ChristenUnie inzetten voor de positie van dorpshuizen en wijkaccommodaties en een stevige verbinding tussen dorpen en de gemeente. Lees meer in ons nieuwste verkiezingsblog!

Waardevolle dorpen

Het is al weer even geleden dat ik ben verhuisd van stad naar platteland. Dat was toen, ruim 15 jaar geleden, een omschakeling. Vanuit de drukte in de rust, van een uitstapje naar het bos naar wonen omgeven door natuur en van fietsafstand tot het centrum naar parkeren op een P+R en met de bus verder. Maar nu zou ik niet anders willen. Sinds ik in Ten Boer woon, heb ik de waarde van de dorpen gezien en leren waarderen. In Ten Boer ervaar ik de kleinschaligheid van een dorp, met alle voorzieningen op acceptabele afstand. Hoe waardevol ik deze dorpse kenmerken vind, en hoe ik ze wil behouden, wil ik in deze blog graag delen.

Gemeenschapszin wordt vaak in één adem genoemd met het leven in een dorp. Wat mij betreft terecht. Samen, met elkaar, worden activiteiten georganiseerd of problemen aangepakt. Daarnaast kom je elkaar bij verschillende activiteiten ook weer tegen. Zo ken je een groot deel van de dorpsgenoten. En dan groet je elkaar natuurlijk, verplaats je je in elkaar en als het nodig is help je elkaar.

Een belangrijke functie daarbij in het dorp is gegeven aan het dorpshuis. Vanuit het dorpshuis worden activiteiten georganiseerd en hier ontmoeten bewoners elkaar. Maar vaak heeft het dorpshuis meerdere functies, het is tegelijkertijd bijvoorbeeld een sportkantine of café. Het dorpshuis draagt zo bij aan de gemeenschapszin in de dorpen, en dat is natuurlijk waarom dorpen zo bekend staan.

Onlangs ontving ik het manifest van de gezamenlijke buurtcentra in Groningen. In dat manifest wordt de rol de wijkaccommodaties voor de wijken en buurten beschreven, om politieke partijen te vragen op te komen voor de belangen daarvan. Daarin zie ik dat de wijkaccommodaties  een vergelijkbare functie hebben als de dorpshuizen: het zijn laagdrempelige ontmoetingsplekken die voor verbinding zorgen. Opkomen voor de belangen van dorpshuizen en wijkaccommodaties gaat dus samen op.

Op 21 november gaan we naar de stembus voor een nieuwe gemeente. Ten Boer, Haren en Groningen worden samen één. De dorpshuizen en buurtcentra verdienen in deze nieuwe constructie meer dan ooit nadrukkelijke aandacht. Ze zijn een basisvoorziening in ieder dorp of wijk. En in gesprek met de besturen kunnen we de functie misschien nog verder uitbreiden. Zo moet er gezorgd worden voor verdere verbinding met de sociale teams, dat zijn de teams van waaruit de gemeenten zorg en ondersteuning aan de inwoners organiseren. In Ten Boer is dat De Deel, in Haren het Toegangsteam en in Groningen de WIJ-teams. Op die manier wordt zorg en ondersteuning dichtbij georganiseerd.

Maar niet alleen de dorpshuizen en buurtcentra moeten de verdiende aandacht krijgen. Het is belangrijk dat onze dorpen een goede verbinding hebben met de gemeente. De ChristenUnie wil daarom dat er  aan de ene kant een dorpsraad wordt opgericht en aan de andere kant, de kant van de gemeente, een dorpswethouder en gebiedsregisseur wordt aangesteld. Op die manier kunnen bewoners zelf betrokken zijn bij de ontwikkelingen in hun omgeving en sneeuwen dorpen niet onder. Dorpen krijgen hierdoor een sterkere positie ten opzicht van de gemeente. Zo kan nog beter worden ingezet op het behoud van voorzieningen in de dorpen.

Als raadslid in Ten Boer heb ik de afgelopen periode de ontwikkeling van de dorpsvisies meegemaakt. Daarbij zijn de inwoners begeleid in het bepalen van wat zij belangrijk vinden voor hun dorp en leefomgeving. Dit heeft geleid tot mooie dorpsvisies voor alle dorpen in de huidige gemeente Ten Boer. We willen hier straks met alle dorpen in de gemeente Groningen mee aan de slag, omdat de dorpsvisie de basis vormt voor het gesprek met de gemeente. Inwoners hebben zo zelf zeggenschap over de eigen leefomgeving.

Kern van mijn betoog: met de ChristenUnie wil ik mij inzetten voor de positie van de dorpshuizen en wijkaccommodaties en de verbinding van de dorpen met de gemeente. Ook zo maken we als ChristenUnie ons thema ‘oog voor elkaar’ concreet. Zo blijft een dorp een dorp, en een wijk een wijk.  

Vanaf vandaag tot aan de verkiezingen op 21 november publiceren we elke maandag een verkiezingsblog. Hierbij kun je kennismaken met onze top-5 kandidaten en hun standpunten. Dit keer praat Tessa Moorlag over relatieproblemen, en hoe we als gemeente hierin kunnen ondersteunen om de schade waar mogelijk te beperken of zelfs voorkomen.

Het afgelopen jaar is het uitvoeringsprogramma Scheiden zonder schade gestart. Een initiatief van ministers Dekker en de Jonge in samenwerking met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. Eén van de punten die ze aandragen is dat ze graag willen dat er in iedere gemeente een scheidingsloket komt. Een plek waar ouders die willen scheiden terecht kunnen voor hulp en steun. Dit zodat de scheiding zo soepel mogelijk verloopt en de kinderen er zo min mogelijk schade van ondervinden.

Een mooi initiatief vind ik. Eén van de ergste dingen die een kind kan meemaken is ouders die al vechtend uit elkaar gaan. Het is mooi als ouders ergens terecht kunnen waar ze op een laagdrempelige en betaalbare manier geholpen kunnen worden tijdens hun scheiding. Toch word ik er verdrietig van als ik bedenk dat het blijkbaar nodig is in onze maatschappij dat loketten als deze er zijn. Het is nu eenmaal een feit dat veel mensen scheiden, laten we er dan maar voor zorgen dat we zo veel mogelijk de schade beperken.

En het is natuurlijk ook een feit. Steeds meer huwelijken of relaties lopen stuk en eindigen in een scheiding. Ik vraag me vaak af hoe dit kan. Beginnen we te snel aan een relatie? Hebben we te hoge of verkeerde verwachtingen van een relatie? Geven we te snel op? Het antwoord op deze vragen heb ik niet maar ik weet wel dat het goed is om er als samenleving over na te denken. Gelukkig is het beperken van schade tijdens de scheiding niet het enige dat wordt aangesneden in het uitvoeringsprogramma. Ook wordt er gekeken hoe ouders voorbereid en begeleid kunnen worden op en tijdens het ouderschap. Ik denk dat dit erg waardevol kan zijn. Kinderen opvoeden is niet iets dat je zomaar even doet. Het zet je relatie onder druk. Het is goed dat ouders daar op voorbereid worden.

Als ChristenUnie geloven we in relaties. We geloven dat het goed is voor een mens om samen te zijn. Dat je elkaar in een relatie kunt versterken. Daarom willen we ook juist graag investeren in relaties. Niet alleen in het bemiddelen van scheidingen of het begeleiden van ouders. Nee we willen dat we vanuit de gemeente hulp kunnen bieden bij het onderhouden en behouden van relaties. Ik zou willen dat mensen aan kunnen kloppen bij bijvoorbeeld een WIJ-team wanneer ze relatieproblemen hebben en er zelf niet uit komen. Dat ze hier op een laagdrempelige manier hulp kunnen ontvangen. Dat het ook betaalbaar blijft om relatieondersteuning te krijgen.

Natuurlijk zijn er ook relaties waarbij het gewoon niet werkt en dat het beter is als er een scheiding komt. Toch mogen hier kinderen niet de dupe van worden. Een scheiding is vaak al traumatisch voor een kind, laat staan wanneer het om een vechtscheiding gaat. Daarom lijkt het me goed om ook in onze gemeente een scheidingsloket te openen. Een plek waar ouders die willen scheiden terecht kunnen. Een plek waar ze zo vroeg mogelijk hulp en ondersteuning kunnen ontvangen zodat hun scheiding niet eindigt in een vechtscheiding.

ChristenUnie Groningen wil voor de komende collegeperiode een loket invoeren voor relatieondersteuning. Op deze manier kunnen mensen met relatieproblemen dicht bij huis en op laagdrempelige wijze deskundige hulp krijgen, en kan de schade voor kinderen bij een eventuele scheiding zoveel mogelijk beperkt worden.

Het voorstel vloeit onder meer voort uit het advies dat de commissie Rouvoet eerder dit jaar gaf. De commissie onderzocht hoe zo veel mogelijk kan worden voorkomen dat kinderen de dupe worden van een scheiding. Bij het loket kunnen ouders terecht voor meer informatie, voorlichting en ondersteuning. Ook kan het loket de ouders helpen om hun sociale netwerk te versterken, zoals familieleden en buren. In Groningen zou het loket uitstekend passen in de al bestaande WIJ-teams. ChristenUnie kandidaat Moorlag: “Als ChristenUnie geloven we in de kracht van stabiele gezinssituaties. We gunnen het elk kind op te groeien in een liefdevol gezin. In de praktijk zien we dat relaties door diepe dalen kunnen gaan, en dat mensen het vaak lastig vinden de weg naar boven weer te vinden. En dat blijft niet zonder gevolgen: in ons land maken circa 70.000 thuiswonende kinderen per jaar een (echt) scheiding van hun ouders mee, met al het verdriet dat daarbij hoort. 16.000 kinderen hebben ernstige last van scheidingen en 15% van alle kinderen van gescheiden ouders hebben na een scheiding geen contact meer met een van de ouders. Daarnaast hebben eenoudergezinnen een grotere kans op armoede. Wij willen daarom dat de gemeente nadrukkelijk oog heeft voor kinderen om in die gevallen de schade zoveel mogelijk te beperken, en te ondersteunen waar kan.”

Voor meer informatie, lees verkiezingsblog nummer 7 van Tessa Moorlag over dit onderwerp. Deze is te vinden onder het kopje 'blogs' hierboven.

Foto: Matthijssen - Ten Have

Afgelopen woensdag vond de raadsvergadering over de gemeenterekening 2017 plaats. Tijdens deze raad wordt de balans over het afgelopen jaar opgemaakt. De cijfers, verwachtingen en uitkomsten worden naast elkaar gelegd, zodat de raad een oordeel kan vellen over wat goed ging, en wat beter kan. Hier lichten we de bijdrage van de ChristenUnie toe.

Raadslid Koopmans stipte als eerst de burgerbetrokkenheid in de gemeente Groningen aan. "In niet alle trajecten was die burger even goed betrokken, maar de conclusie was ook dat er een stijgende lijn te ontdekken was, dus we zijn op de goede weg. Maar er zijn ook mensen in de stad die het heel anders hebben ervaren, en nog steeds te hoop lopen tegen een overheid die vindt dat een verkeersheuvel niet hoeft, terwijl zij dag in dag uit de auto’s door hun straat zien scheuren. Neem bijvoorbeeld de bewoners rondom het Oosterhamriktracé."