Poliflw

Door Webredactie op 23 mei 2024 om 13:20

Antisemitisme: kijk je weg of sta je op?

Tekst: Jeroen Fidder - Beeld: Anne Paul Roukema

Sinds 7 oktober neemt het antisemitisme schrikbarend toe, ook in Nederland. Joodse Nederlanders worden lastiggevallen en bedreigd. Ze voelen zich diep onveilig. Hoe is de situatie? En vooral: wat kunnen we zelf doen? In gesprek met politicus Mirjam Bikker en historicus Bart Wallet.

De begroeting tussen Mirjam en Bart is hartelijk. Ze kennen elkaar al heel wat jaren, sinds de studententijd. Mirjam ging de politiek in, Bart is hoogleraar Joodse Studies. Hij doceert vroegmoderne en moderne Joodse geschiedenis aan de Faculteit der Geesteswetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Bart verschijnt de laatste tijd veel in talkshows, om te praten over de situatie in Israël en Gaza en de gevolgen in Nederland. Mirjam voert vanuit haar positie het debat.

Antisemitisme is nooit weggeweest uit onze samenleving”, benadrukt Bart. “Het is in de late oudheid ontstaan en altijd overgedragen in liedjes, kinderboeken en grapjes. Helaas leert de geschiedenis dat ook het christendom daaraan heeft bijgedragen, want de Joden hadden Jezus toch vermoord?” Vooral tijdens crises komt het antisemitisme naar boven, ook in de vorm van complottheorieën. “In coronatijd begonnen mensen een complot te vermoeden van Joodse mensen die de macht willen overnemen in de politiek, het bankwezen en de media. Ook denken sommigen dat de Joden achter de Oekraïne-oorlog zitten. En het antisemitisme is nu dus alle hevigheid terug sinds 7 oktober, de dag van die vreselijke aanval van Hamas. Omdat de oorlog zo lang duurt, is de impact groot.”

Die impact is in de eerste plaats voelbaar voor de Joodse gemeenschap, vertelt Mirjam. “Mensen die zichtbaar Joods zijn, hebben te maken met scheldwoorden en bedreigingen. Ze krijgen een steen door hun ruit omdat er een menorah, een zevenarmige kandelaar, achter het raam staat. Of omdat er een mezoeza, een tekstkoker, op hun deurpost hangt. Allerlei vormen van agressie komen voor.”

"We moeten een grens trekken als Nederlandse inwoners worden aangevallen op hun band met Israël"

In gesprek met Joodse mensen horen ze schrijnende verhalen. Mirjam: “Ouders die tegen hun kinderen zeggen: ‘Vertel maar niet dat je Joods bent, verstop je Davidsterhangertje.’ Joden die worden aangesproken op de situatie in het Midden- Oosten. Of vrienden die juist stil blijven. Allemaal vormen van uitsluiting, die zijn toegenomen sinds 7 oktober. Ik sprak mensen die bij de opening van het Holocaust Museum waren, ook overlevenden van de Holocaust. Ze hoorden de woorden die de demonstranten riepen en slapen sindsdien slecht, bang dat het spook terug is. Ik sprak een rabbijn die me vertelde dat, als hij door de stad loopt, het meevalt als hij drie keer wordt uitgescholden.

Dit mag niet normaal worden, hier mogen we niet aan wennen.” Bart ging direct na 7 oktober in gesprek met zijn Joodse studenten. “Sommigen hadden familieleden die waren vermoord, anderen waren op een andere manier getroffen. Schokkende verhalen. Vrij snel daarna vertelden studenten wat ze zelf meemaken in Nederland. Dat ze zich geïsoleerd voelen in hun vriendengroepen. Een studente vertelde dat ze werd lastiggevallen toen ze met haar familie in een restaurant zat. De man zei: ‘Wat jullie allemaal doen in Gaza’, gevolgd door een tirade. Velen hebben sinds 7 oktober het gevoel: in Israël zijn we niet veilig en uiteindelijk zijn we ook in Nederland niet veilig. De wereld is een onveilige plek voor ons.’ Dan gaat er iets helemaal mis in de samenleving.”

Mirjam schudt haar hoofd: “Voor mij is het helder: We kunnen niet op zo’n manier omgaan met de Joodse gemeenschap in Nederland. Het roept boosheid in me op maar óók de bereidheid op te staan. Wij moeten er samen voor zorgen dat Joodse Nederlanders zich veilig weten. Of je nu leraar in een klas bent, conducteur bij de NS, bedrijfsleider van een supermarkt of burgemeester.

Het conflict in het Midden-Oosten verdeelt mensen in Nederland. Hoe voer je het gesprek verstandig? Bart: “We hebben het conflict in het Midden-Oosten én daarnaast hebben we de doorwerking in Nederland. Dat zijn twee thema’s. Het is goed om het te hebben over het conflict. Over Hamas, de Israëlische politiek en Iran. Maar we moeten een grens trekken als Nederlandse inwoners worden aangevallen op hun band met Israël, de Palestijnse gebieden of Iran. En als Lenny Kuhr niet kan optreden, omdat sommigen het oneens zijn met haar politieke opvattingen. Dan gaat er iets helemaal fout in de samenleving. Als we dit toestaan, valt onze samenleving uiteen.” Ook Mirjam ziet veel verdeeldheid. Wat is de visie van de ChristenUnie op de situatie in Israël en Gaza? “Allereerst veroordelen we het terroristische geweld vanuit Hamas. Wat er op 7 oktober is gebeurd, is onbeschrijfelijk en nog steeds zijn er zoveel mensen gegijzeld. Zij moeten vrijkomen en wel zo snel mogelijk. Het raakt het bestaansrecht van Israël ook dat er zo’n permanent gevaar is. Daarom begrijpen we dat Israël zich moet verweren en probeert de gijzelaars vrij te krijgen.

Tegelijk laat het oorlogsgeweld ons niet onberoerd. Ook de staat Israël heeft het humanitaire oorlogsrecht te respecteren en in al het geweld van de afgelopen weken stellen we daar ook vragen over. Niet voor niets is Don Ceder op reis geweest door Israël, waar hij alle betrokkenen sprak, ook Palestijnse christenen die in uitzonderlijk moeilijke omstandigheden leven. Of het nu gaat over de Westbank of Gaza, ook daar is verschil als we kijken naar het bestuur. Voor beide plekken geldt dat het Palestijnse volk ook daar in vrede en veiligheid moet leven. Ook dat zullen we voor zover dat kan vanuit Nederland proberen te bevorderen. De spiraal van geweld en de kwalijke rol van Iran dat baat heeft bij onrust en vijandschap in Israël hebben de weg naar vrede verder bemoeilijkt. Dus zetten we ons in de Tweede Kamer ook in voor strenge sancties voor Iran en de geldstromen die terrorisme aanwakkeren. Maar hoe je ook denkt over de situatie, in Nederland moeten we pal voor de Joodse gemeenschap staan. Joodse mensen worden beschimpt vanwege hun identiteit. Als Joodse Nederlander ben je geen verantwoording verschuldigd over hoe je naar de regering van Israël kijkt, kritisch of juist niet. Je hoort bij Nederland, jou komt dezelfde veiligheid toe als elk ander. Alle minderheden moeten veilig kunnen leven in Nederland. En zeker de Joodse gemeenschap, als kleine minderheid, met de geschiedenis die ze heeft.”

"We moeten die oude, stereotype beelden de kop indrukken zodra ze opkomen"

Als het gaat om het bestrijden van antisemitisme, wordt al gauw gewezen naar de politiek. “Dat is ook goed, vindt Mirjam. “Vanuit de politiek is het belangrijk dat de ChristenUnie, samen met andere partijen, partner is van de Joodse gemeenschap in de strijd tegen antisemitisme. Daarom heb ik ook initiatief genomen voor een brede politieke verklaring om op te staan tegen Jodenhaat. Die is van links tot rechts ondertekend, op een enkele partij na. Hiermee geven we aan: antisemitisme is niet iets politieks, maar dit is wie wij willen zijn als land.”

Maar niet alleen de politiek is aan zet. Uiteindelijk heeft volgens Mirjam en Bart iedere inwoner van Nederland een verantwoordelijkheid. Mirjam: “Als je in de supermarkt ziet dat iemand wordt belaagd, wat doe je dan? Kijk je weg of stap je in? Als de falafeltent in jouw dorp dicht moet vanwege bedreigingen, dan moet je daar als dorp iets aan doen.” Mirjam wijst ook op de spreekkoren in voetbalstadions. “Te lang hebben we die genormaliseerd. Mijn zoontje las in Gouda op een muur: ‘Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas’. Dat komt omdat de spreekkoren veel te weinig zijn aangepakt. We moeten die oude, stereotype beelden de kop indrukken zodra ze opkomen. Ook in het onderwijs moet er aandacht zijn voor antisemitisme en de Holocaust. Daarom hebben we met de VVD een initiatiefwet ingediend om dit te bevorderen.”

Beiden zien goede initiatieven in Nederland en omringende landen. Bart: “Kort na 7 oktober was er in Berlijn een aanslag op een synagoge. De eerstvolgende dienst stond er een kring van Berlijners om de synagoge te beschermen zodat de dienst kon doorgaan. Het is belangrijk dat het gewone leven doorgaat. Dat is een opdracht voor ons allemaal. Vraag de Joodse gemeenschap in jouw stad of dorp: waar lopen jullie tegenaan? Waar kunnen jullie hulp bij gebruiken? Heel belangrijk.”

Mirjam sprak mensen van de ChristenUnie in Amersfoort. “Zij hoorden dat de kleine Joodse gemeenschap in Amersfoort onder druk staat. Daarom organiseerden ze een wandeling over de Joodse geschiedenis en het Joodse leven in de stad. Zelf heb ik zo’n wandeling onlangs in Gouda gedaan. Dat was ook voor mij confronterend én motiverend: ik moet opstaan tegen antisemitisme.”

Bijna een kwart van de jongeren en volwassenen die zijn geboren na 1980 trekt de Holocaust in twijfel. Dit blijkt uit een onderzoek in opdracht van de internationale organisatie Claims Conference. Elke generatie moet het verhaal van de Holocaust weer leren, stelt Bart. “Ik hoop enorm dat het nieuwe Holocaust Museum deze plek inneemt. Dat alle jongeren hiernaartoe komen en zich realiseren dat dit gewoon in Nederland is gebeurd. Niet in zwartwitbeelden, maar in kleur op dagen dat de zon scheen en de vogels floten. Je ging gewoon naar de winkel, terwijl je Joodse buren werden afgevoerd. Dat kan ook in onze samenleving gebeuren.”

Dit artikel verscheen eerder in het ChristenUnie Magazine

Op woensdag 10 april 2024 hadden we een gezellige en informatieve avond met Johanna Koffeman-Kramer, tot voor kort beleidsmedewerker van de ChristenUnie Eurofractie en nu ook kandidaat voor de Europese verkiezingen, en Tom Zoutewelle, gemeenteraadslid in Utrechtse Heuvelrug. We waren te gast in het Cultuurhuis in Doorn, waar we samen ook genoten van een Chinese maaltijd.

De Europese verkiezingen zijn in Europa van 6-9 juni 2024, in Nederland op 6 juni. Dit jaar doet de ChristenUnie mee met een eigen lijst, dus niet meer samen met de SGP. Meer informatie: https://www.christenunie.nl/blog/2024/01/12/ChristenUnie-presenteert-kandidatenlijst-Europees-Parlement-3

Er staat veel op het spel in deze verkiezingen: Hoe denkt de ChristenUnie over stikstof en klimaat, migratie of christenvervolging? Daarover konden we vragen stellen aan Johanna Koffeman, die graag namens de ChristenUnie in Europa aan de slag zou gaan. Lijsttrekker is natuurlijk Anja Haga, maar wie weet mogen we dromen over 4 zetels. (-:

Heb jij een minuut de tijd om te bidden voor Europa? Er gebeurt ontzettend veel in de wereld: oorlogen, spanningen, aardbevingen en klimaatverandering. De politiek in Europa en in Nederland staat voor grote uitdagingen. De ChristenUnie wil een beweging zijn van christenen die vanuit hun geloof een positieve impact maken op de politiek. De Bijbel roept ons om te blijven bidden, om onophoudelijk te bidden. Dat willen we gestalte geven door een voortdurend gebed te laten uitgaan in de week van 3 – 9 juni. Of je nu ChristenUnie stemt of niet, bid jij mee? We zoeken 10.080 bidders die minimaal 1 minuut willen bidden, zodat er voor iedere minuut van de week een bidder beschikbaar is. Hoe lang en hoe vaak je bidt is aan jou. Zo vullen we een week vol gebed voor Europa en meer van Gods Koninkrijk in Europa. Doe jij mee? https://www.bidmeevooreuropa.nl/

Door Don Ceder op 23 mei 2024 om 11:05

Initiatiefwet: 2% NAVO-norm in de wet

De overheid heeft de grondwettelijk taak om onze veiligheid te verzorgen. We werken daarom altijd aan goed beleid om onze veiligheid op orde te houden. Dat begint bij onze eigen defensie, die in de eerste plaats werkt aan het beschermen van onze eigen bevolking en in NAVO-verband bijdraagt aan vrede en stabiliteit op ons continent en in de wereld.

Bij een sterke defensie horen natuurlijk voldoende financiën, ieder jaar opnieuw en niet afhankelijk van hoe de politieke wind waait. Daarom dient de ChristenUnie deze week samen met SGP, VVD, CDA, Volt, BBB, NSC, D66 en JA21 een initiatiefwet in om de 2% NAVO-norm bij onze nationale uitgaven in de wet vast te leggen. Zo investeren we structureel in onze veiligheid, en weet ons defensiepersoneel dat het op de steun van de overheid kan rekenen.

ChristenUnie-Tweede Kamerlid Don Ceder:

“We zien allemaal de onrust in de wereld. Dat moet ons doen beseffen: vrede en veiligheid zijn er niet zomaar, daar moet je hard voor werken. Ik heb grote bewondering voor de mensen die zich binnen defensie dag en nacht inzetten voor onze veiligheid. Zij verdienen steun van de overheid. Ik ben blij dat we daar deze week een grote stap voor zetten.”

Door Mirjam Bikker op 22 mei 2024 om 20:46

Bijdrage Mirjam Bikker aan het formatiedebat

Hoop is licht dat vanuit de toekomst op het heden valt, schrijft de priester Thomas Halik. En het maakt dus veel uit welke toekomst je voor ogen hebt. Daar moest ik aan denken bij het eerste woord van dit coalitieakkoord. Hoop.

En dan vervolgt met lef en trots. Hoop en lef. Dat zijn mooie woorden die een belofte met zich meebrengen, en dus ook woorden die een grote verantwoordelijkheid scheppen. Hoop. Veel mensen hebben de hoop dat dit nieuwe kabinet een antwoord zal zijn op hun wanhoop: we hadden het al over boeren, over de slachtoffers van het toeslagenschandaal, over de hoop van mensen met een veel te smalle beurs voor wie de maand altijd langer duurt dan dat ze geld hebben. Dat zij hoop krijgen, dat is mooi!

Lef, het tweede woord, kan je ook zien als moed. Politiek is niet voor bange mensen. En regeren leidt onherroepelijk tot kritiek. Toch nemen vier partijen ook vandaag verantwoordelijkheid voor het landsbestuur. Ik ben blij dat ons land weer een missionair meerderheidskabinet krijgt. Besturen betekent complexe dilemma's en ingewikkelde afwegingen. Het vraagt de moed om eerlijk te zijn over wat wel en niet kan. Want sommige plannen lijken wel een droomvlucht. Zoals de unanieme instemming van alle Europese lidstaten op een aantal dingen die worden voorgesteld. Is het dan moedig om nu met heel veel aplomb een nieuwe koers aan te kondigen, terwijl je ook wel aanvoelt, zullen anderen ons die ruimte gunnen? Dat is spannend. En heb je dan ook de moed om er uiteindelijk voor te gaan staan als het niet gelukt is, en niet instituten als de rechterlijke macht of de Europese Unie de schuld te geven?

En dan dat derde woord, trots. Heel eerlijk, dat is voor mensen van de ChristenUnie een klein beetje ingewikkeld woord. Want wij leren: trots is een hoofdzonde. Maar alleen als het betekent neerkijken op anderen. Nu proef ik bij de coalitiepartijen vooral dat ze trots zijn op Nederland in de betekenis van fier. Van rechtop staan. En fier zijn op een anderen, dat is iets goeds. Maar het mag niet zo zijn dat we ons in ons landje terugtrekken achter de dijken, alsof de wereld daarbuiten – oorlog in Oekraïne, honger en armoede wereldwijd, noodzakelijke samenwerking in Brussel voor vrede en welvaart - niet bestaat.

Leiderschap, wat ons land nodig heeft

De verkiezingsuitslag maakte duidelijk dat dit land toe is aan verandering. Geen technocratische oplossingen zonder duidelijke verhaal waarom we bepaald beleid voeren. Dat is de afgelopen jaren onvoldoende gelukt. Maar ook deze coalitie staat wel voor dezelfde uitdaging. Want écht samen aan de slag gaan vraagt ook opnieuw leiderschap met visie.

De ChristenUnie zal bij nieuwe plannen – of die nu van links of rechts komen – kijken: brengt dit ons land tot bloei? Helpt het mensen in de meest kwetsbare posities vooruit? Wordt er recht gedaan? Want als je hoop biedt, moet dat geen valse hoop worden.

De afgelopen jaren was het voor de ChristenUnie op sommige dossiers keihard werken om dingen tegen te houden. Zoals de medische-ethische kwesties. Dat dossier komt met deze coalitie nu in rustiger vaarwater. Dat is goed nieuws. Op andere fronten, zoals armoedebestrijding, zie ik dat onze inzet overeind blijft, maar de ambitie is vertrokken. Uit de doorrekening van het CPB blijkt zelfs dat de ambitie om armoede niet te laten toenemen, nog niet helemaal slaagt. De armoede stijgt onder de nieuwe coalitie, met name onder kinderen. De inkt is nog niet droog, maar dit vraagt echt om aanpassing voor Prinsjesdag.

Als ik met deze constructief-kritische blik naar dit akkoord kijk, dan zie ik ondanks goede voornemens, vooral veel grote beloftes. En dan resoneert bij veel zinsneden nog: 'Hoe dan?'

Ik zie de nood van de gedupeerden in Groningen of wanhoop van omwonenden in Ter Apel. Maar gaat het schrappen van de spreidingswet er niet voor zorgen dat de crisis in Ter Apel groter wordt en er veel meer azc's nodig zijn dan nu? Wat gebeurt er met het rapport Van Geel voor een rechtvaardiger schadeherstel in Groningen? Een complete witte vlek in het akkoord. Laat dit niet het kabinet worden van goede woorden voor het Noorden, maar vervolgens geen daden voor het Noorden.

Omzien naar elkaar

In dit akkoord is de samenleving de grootste witte vlek. Klaar staan voor de ander lijkt uit beeld. Het belang van mantelzorg en vrijwilligerswerk, cruciaal gezien de vergrijzing maar ook voor het goed samenleven, blijft onbenoemd. De maatschappelijke diensttijd wordt geschrapt. De giftenaftrek wordt beperkt. Ontwikkelingssamenwerking wordt zwaar gekortwiekt.

Kortom: dit akkoord kan nog wel wat samenlevingsvisie of uitwerking op deze punten gebruiken.

Je diepste hoop, die gaat niet komen van deze coalitie en zelfs niet van de ChristenUnie. Ik herhaal de woorden van Halik: Hoop is licht dat vanuit de toekomst op het heden valt. Zo zie ik de opdracht van de christelijk-sociale politiek: we plaatsen onze samenleving, de economie en de schepping in het licht van het hoopvolle toekomstperspectief van de vrede en het recht van Gods Koninkrijk. Ik hoop dat het kabinet aan de slag gaat met de problemen in het land, dat het kabinet het goede zoekt en recht doet. Wij wensen van harte iedereen die zich daarvoor inzet Gods zegen.

Door Don Ceder op 17 mei 2024 om 15:45

Bijdrage Don Ceder debat situatie Gaza

Voorzitter, een van de meest indrukwekkende ontmoetingen in mijn leven was in de Palestijnse gebieden, waar ik een geheime ontmoeting tussen een Palestijnse burgemeester en een Israëlische burgemeester van een nederzetting meemaakte.

Zij kwamen met vrees voor grote repercussies samen om het dagelijks leven van hun volk beter te maken. Er heerste veel pijn, woede, onbegrip, trauma en verliezen onderling, maar één ding realiseerden ze: wij gaan beide niet weg, dit is ons land en dus moeten we praten.

Ik realiseerde me die dag dat dit de leiders van morgen zijn. Dit is het pad richting een duurzame oplossing.

Dit lichtpunt lijkt inmiddels eeuwenlang gelden, want al bijna 8 maanden lijkt er geen einde aan de geweldsspiraal te komen. En de hoop op vrede lijkt uiteen te spatten.

Want hoeveel beelden van Palestijnse moeders die hun kleine kinderen opgraven van ingestorte gebouwen moeten er nog voorbijkomen? Hoeveel verminkte Gazaanse kinderen heb ik al niet voorbijzien komen op social media? Voorzitter, ik rouw om al die duizenden Palestijnse burgerslachtoffers.

En afgelopen week heb ik de documentaire ‘screams before silence’ gezien die ingaat op de massale verkrachtingen en het extreem seksuele geweld op 7 oktober. Ik kon het niet afkijken, het ging door merg en been. En wat is het onverteerbaar voor al die families van Israëlische gegijzelden dat zij, behalve een filmpje af en toe, nog in het ongewis zitten over het lot van hun geliefden. En er is nog steeds geen staakt-het-vuren.

Oorlog is niet normaal. We moeten het vermogen blijven hebben om voorbij het leed te blijven kijken en te hopen op een toekomst voor zowel Israëliërs als Palestijnen. Want een ding is zeker: deze oorlog in Gaza zal niet voor altijd duren.

Ik bespeur echter geregeld naïviteit over wat er precies speelt in Gaza. We hebben in Hamas te maken met een terreurgroep die haar eigen burgers opoffert als menselijk schild. Bij wie de eigen slachtoffers onderdeel vormen van de strategie. Een buitengewoon wreed plan om internationale steun te vergaren. En het lukt.

Desondanks heeft Israël de dure plicht om verantwoord te blijven handelen. Om zelf rechtvaardig te blijven., zelfs in gevecht met een onrechtvaardige vijand als Hamas. Kan de overheid aangeven waar de laatste staakt-het-vuren onderhandelingen op zijn stukgelopen? En waar kunnen wij bijdragen?

En als we het over die toekomst van Gaza hebben, is er wat ons betreft nog te veel onduidelijkheid. Er zijn door verschillende Israëlische politici extreme uitspraken gedaan, waarbinnen geen toekomst bestaat voor de Palestijnen. Voor onze fractie zijn dat onacceptabele uitspraken. De Israëlische ministers Gallant en Gantz hebben gisteren dan ook terechte kritiek geuit op Netanyahu over het uitblijven van een realistisch plan voor Gaza na de oorlog. Want nogmaals, deze oorlog zal niet voor altijd duren.

Daarom de vraag aan het kabinet: hoe ziet de toekomst van Gaza er na deze oorlog uit en welke concrete gesprekken lopen daarover vooralsnog?

Tot slot de situatie in Rafah: ligt er volgens Nederland een duidelijke en geloofwaardige strategie en evacuatieplan ten aanzien van Rafah? Zo nee is daar uitzicht op en wat betekent dat? Want het lijkt ons heel logisch dat dat er moet liggen.

Voorzitter, die burgervaders toonden moed waar ik nog veel van kan leren. De moed om vooruit te kijken, elkaar in de ogen aan te kijken en te zeggen: wij mogen er beide zijn. Ik bid dat de gehele wereld iets van die moed mag overnemen.

Woningbouw op Urk is een onderwerp dat ons allen bezighoudt en na aan het hart ligt. We gunnen onze jonge starters, ouderen en alle doelgroepen een leefbare plek waar ze zich thuis voelen in ons mooie dorp. Helaas zien we dat dit lastig is in een oververhitte woningmarkt, terwijl het aanbod van nieuwbouw niet voldoet aan de vraag.

Het college verdient lof omdat het de raad heeft benaderd voor input op het programma Wonen 2.0. Hiermee geeft het college aan open te staan voor kaders en richtlijnen vanuit de raad om de huidige problematiek aan te pakken. In de commissie hebben verschillende fracties hun ideeën en overwegingen gedeeld met het college en met elkaar. Vanuit onze fractie waren dit, zonder compleet te zijn, in ieder geval de volgende punten:

Opschalen van woningbouw naar 150 woningen, met daarbovenop interventies en inhaalslagen. Tempo maken is op dit moment prioriteit 1.

Meer aandacht voor alternatieve woningbouw. Natuurlijk zijn daarbij Tiny Houses interessant voor een bepaalde doelgroep, maar er zijn meer alternatieven voorhanden. Denk out of the box en geef niet-traditionele oplossingen een kans.

Focus op lagere prijsklassen. Woningen tot 250k en onder de 300k. Liever wat kleiner en een eigen stek, dan noodgedwongen bij ouders moeten vertoeven.

Inschakelen van het landelijk Expertteam Wonen (RvO). Wees niet bang om mee te laten kijken bij de interne processen, maar profiteer van landelijke expertise en professionele en constructieve input. (De gemeente Hardenberg heeft hier al positieve ervaringen mee.)

Rekening houden met een streefnorm van 30% sociale huur. Ook zij die nu (nog) niet kunnen kopen, willen graag een eigen plekje om te wonen. Daarom moet ook de doorstroom in de huur op gang gebracht worden.

Onze fractie heeft dit onderwerp op de agenda gezet juist om samen met andere fracties in deze raad duidelijke kaders aan de wethouder mee te geven. Ik wil collega’s Meindert de Boer van de SGP en Marcella de Boer van het CDA hartelijk danken voor hun constructieve medewerking bij het opstellen van de motie. Ik denk dat we samen een evenwichtige, heldere motie hebben opgesteld waarin diverse kaders en opdrachten mee worden gegeven aan het college. Als deze kaders voortvarend worden uitgevoerd, zou de vraag “Is er een plek voor ons?” straks verleden tijd moeten zijn.

MotieTijidens de behandeling van dit punt, hebben we ook een motie ingediend. KLIK HIER voor de motie "Wonen 2.0"

Door Mirjam Bikker op 21 mei 2024 om 15:35

Kamermeerderheid stemt in met initiatiefwet versterken suïcidepreventie

De inzet van de landelijke en lokale overheid om zelfdodingen te voorkomen wordt een wettelijke verplichting. Een brede Kamermeerderheid, bijna unaniem, stemde vandaag in met onze initiatiefwet die dat gaat regelen.

De wet werd mede ingediend door GroenLinks-PvdA, CDA, SGP, SP, PvdD, BBB en NSC. Tot nu toe is de inzet voor suïcidepreventie afhankelijk van de ambities van het op dat moment zittende kabinet of Kamerleden, maar wordt nergens gegarandeerd dat die inzet gewaarborgd blijft. Met dit wetsvoorstel, dat wordt ondersteund door 113 Zelfmoordpreventie, komt daar verandering in.

Elke dag zijn er gemiddeld 5 zelfdodingen in Nederland. Mensen die geen andere uitweg meer zien dan zelfdoding en geen hulp zoeken. Dat is vreselijk, voor hen, voor de familie en de andere nabestaanden die achterblijven. We hebben als samenleving én als overheid de taak om zelfdoding zoveel mogelijk te voorkomen. Dat we naast deze mensen staan en goede, toegankelijke hulp bieden. Dat is letterlijk van levensbelang. Dit wetsvoorstel is er voor alle mensen die verlies kennen, voor de mensen die worstelen en voor de mensen daarom heen die hulp willen bieden, er willen zijn voor de ander. Mooi om te zien dat een brede Kamermeerderheid - alleen FvD stemde tegen - deze oproep steunt.

Suïcide is doodsoorzaak nummer 1 onder jongeren. Dit grote maatschappelijke probleem, dat samenhangt met verschillende factoren in de maatschappij, vraagt om een overheid die zich altijd verantwoordelijk weet voor goed suïcidepreventiebeleid. De plicht van de overheid om zich in te zetten voor suïcidepreventie wordt met het voorstel verankerd in de Wet Publieke Gezondheid. Hiermee wordt de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) primair verantwoordelijk. Daarnaast wordt het bestaan van een gratis hulplijn wettelijk vastgelegd en wordt de plicht van gemeenten voor eigen beleid explicieter gemaakt. Want juist gemeenten kunnen een cruciale rol spelen in het voorkomen van suïcides.

Denk je aan zelfdoding? Praten helpt en kan anoniem: chat via www.113.nl, bel 113 of bel gratis 0800-0113.

Woensdag 15 mei heeft Gert-Jan Segers voor de ChristenUnie Krimpenerwaard een mooie avond verzorgd in Stolwijk. Hij deelde de volgende 7 lessen met ons, ook gemixt met anekdotes van zijn tijd als Kamerlid:

Na opnieuw een aanrijding van het spoorviaduct op de Randweg bij de Leidsevaart heeft de ChristenUnie de kwestie opnieuw aangekaart in het vragenuurtje van de gemeenteraad.

Voorzitter, op 1 mei is voor de zoveelste keer een te hoge vrachtwagen op de N208 tegen de spoorbrug bij de Leidsevaart gereden.

Is het college bereid actie te ondernemen? Heeft het college bijvoorbeeld al uitgezocht hoeveel het kost om de westelijke randweg bij de 3 spoorviaducten te verlagen of om portalen te plaatsen zoals bij de Velsertunnel en bij de provincie er op aangedrongen één van deze maatregelen te nemen?

De wethouder reageerde dat de Westelijke Randweg wordt beheerd door de provincie en dat de provincie daarom verantwoordelijk is. Wel is het signaal opnieuw doorgegeven aan de provincie. De ChristenUnie-fractie heeft dit doorgegeven aan onze statenfractie. Wij hopen dat dit knelpunt ook in de provincie besproken gaat worden. Van een aanrijding hebben immers niet alleen gebruikers van de Westelijke Randweg last, maar vooral ook treinreizigers. Bij elke aanrijding is het spoorvervoer namelijk enige tijd, soms zelfs een paar uur, gestremd. Dit treft dan honderden reizigers tussen Haarlem en Leiden, Haarlem en Zandvoort of Haarlem en Alkmaar, afhankelijk van welk viaduct is aangereden.

Bron: https://www.haarlemsdagblad.nl/cnt/dmf20240501_72867695/treinen-tussen-haarlem-envoorhout-rijden-weer-na-bij-ongeval-beschadigde-spoorbrug-op-n208-in-haarlem-veroorzakendevrachtwagenbestuurder-doorgeredenupdate