Poliflw

September is fietsmaand bij de ChristenUnie Utrecht. We kijken daarvoor niet alleen naar de gemeente, maar ook naar de provincie Utrecht. Wat doen zij voor de fiets? We spraken met Arne Schaddelee, gedeputeerde in de provincie namens de ChristenUnie.

U bent sinds juni gedeputeerde in de provincie. Hoe bevalt het tot nu toe?“Ik vind het supergaaf. Mobiliteit moet meer gaan over gezondheid, over fietsers, reizigers en omwonenden van wegen. Het geeft prachtige kansen om onze ambities verder te helpen. Dat brengt verantwoordelijkheid met zich mee, maar het is ook heel leuk!”

Wat heeft u met fietsen?“Wij gingen vroeger thuis altijd op fietsvakantie in Nederland. Toen sloeg bij mij de vonk over voor het fietsen. Ik moest 30 kilometer naar de middelbare school fietsen. Dat vond ik totaal niet erg. Fietsen is altijd wel mijn liefhebberij geweest. Als ik meteen naar bed ga dan zit mijn kop nog vol. Als ik 45 minuten op de fiets heb gezeten dan is mijn hoofd heerlijk leeg. In de ochtend reflecteer ik op de fiets over wat ik precies ga doen en ga zeggen. Ik verzin de meest creatieve dingen op de fiets.”

Wat is het meest creatieve idee dat u op de fiets heeft gehad?“Ik moest laatst een speech geven over OV-knooppunten. Dat kun je gortdroog vertellen, maar ons brein heeft beelden nodig. Ik heb toen een schemerlamp op het podium gezet. Het punt dat ik wilde maken was: zie die knooppunten nu eens als de huiskamers van de stad. Er staan vaak piano’s en er is koffie te krijgen. Wij strijden als provincie voor meer sfeer op die plekken.”

Waar zetten u en de provincie op in als het gaat om de fiets?“We hebben als provincie superveel ambities, ook op het gebied van fiets. 60% van onze begroting gaat naar mobiliteit. Van daaruit is er ook een redelijk grote afdeling ‘fiets’. We hebben er vooral voor gekozen om in te zetten op snelfietsroutes. Dit doen we in samenwerking met gemeentes.”

Wat kan de gemeente daarin betekenen?“Er zijn zeven snelfietsroutes in de provincie. Vijf daarvan eindigen in de stad Utrecht. Dan moeten we vervolgens wel zorgen dat fietsers makkelijk de stad in kunnen komen. De gemeente legt de verantwoordelijkheid wel eens bij de provincie neer, maar het is echt iets dat we samen moeten doen. Daarnaast gaat het in de gemeente heel vaak over het OV, maar veel te weinig over de fiets. Daar liggen nog kansen!”

Vanaf vandaag heeft Utrecht haar eigen Stadhuisplein! Bij de feestelijke onthuldiging had raadslid Corine van Dun een speciaal plekje naast de burgemeester.

Corine van Dun: “De renovatie van het Stadhuis was het perfecte moment om een Stadhuisplein te maken. Ik ben blij dat Utrechters vanaf vandaag op hun eigen Stadhuisplein kunnen afspreken. Een lang gekoesterde wens van D66 en ondernemers in de stad gaat daarmee in vervulling!”

Een mooi stadhuis verdient een Stadhuisplein De renovatie van het lokale  is recentelijk afgerond. De laatste puntjes moeten nog op de i, maar de Utrechtse politiek heeft een Stadhuis om trots op te zijn. Daar hoort  een Stadhuisplein bij!

Door de motie van Corine van Dun hebben we dat voor elkaar gekregen. Het adres van het Stadhuis is bovendien gewijzigd naar Stadhuisbrug, in plaats van Korte Minrebroederstraat. Daarmee is de publieksingang van het Stadhuis aan de voorkant,  waar Utrechters makkelijk naar binnen kunnen lopen. De bewoners van het stadhuis gebruiken de ingang op het nieuwe Stadhuisplein.

Maandagavond 11 maart is in de gemeenteraad gesproken over de aanwezigheid van formele kinderspeelplaatsen in onze gemeente. Ruim 8 jaar geleden werd daarop fors bezuinigd. Langzaam aan worden afgeschreven speelplaatsen ontmanteld. Carmen Riedijk van D66 had het initiatief genomen om het onderwerp op de agenda te zetten. Want: op veel plaatsen in de gemeente vindt een generatiewisseling plaats. Er komen weer jonge gezinnen wonen. De kinderen zoeken een speelplek. Is er in onze gemeente nog wel plaats voor kinderen? Uiteraard! Dat betekent ook dat we creatief moeten zijn met het inrichten van speelplekken voor diverse leeftijdsgroepen. Uitgangspunt voor de CU fractie is dat de buurt een goed plan heeft en dat de gemeente wil faciliteren, wellicht ook via het behulpzaam zijn bij verkrijgen van subsidies. Daarvoor hoopt de fractie zich de komende tijd in te spannen. Buiten spelen stimuleren, bijvoorbeeld om gezondheidsredenen, vraagt ook om geschikte speelplekken voor diverse leeftijdsgroepen. Laten we samen met de buurtbewoners de handen uit de mouwen steken.

Maandagmiddag 11 februari vertrok een grote delegatie van de CU fractie naar Haarzuilens. De Provinciale Statenfractie organiseerde een bijeenkomst om te spreken over de verbinding tussen boeren, burgers en buitenlui. Het lijkt er op dat die groepen meer en meer tegenover elkaar komen te staan. Dat kan en moet anders. Zeker in het licht van de landbouwvisie van onze minister, kringlooplandbouw. Het manifest dat aan de minister is overhandigd geeft veel praktische ideeën voor de realisatie van die visie. “De verbinding tussen boeren en burgers is echt heel belangrijk. Daarom ben ik blij met dit manifest, want hier staan concrete voorstellen in om dat als provincie op te pakken”, zei minister Carola Schouten in het Utrechtse Voedselbos. Na de bijeenkomst kregen wij een rondleiding door het voedselbos opgezet door twee biologen en heel veel vrijwilligers. De eerste resultaten zijn er al: de biodiversiteit is na drie jaar al fors toegenomen. Met de inhoud van het manifest kan de CU-fractie in onze gemeente zijn voordeel doen bij het komen tot een lokale dan wel regionale voedselagenda. Binnenkort is daarover verder overleg. In elk geval was het een geslaagde excursie in het kader van de provinciale en waterschapsverkiezingen in maart.

Vandaag stond er een opinieartikel in het Algemeen Dagblad over het wietexperiment zoals opgenomen in het regeerakkoord. Namens D66 Utrecht heeft raadslid Has Bakker dit artikel medeondertekend.

Meedoen aan proef haalt wiet uit schimmenrijk

2019 wordt het jaar dat wiettelers de voorbereidingen treffen om het eerste gereguleerde jointje in de coffeeshop te krijgen. Ook worden gemeenten geselecteerd die meedoen aan het wietexperiment. Na tientallen jaren gesteggel en stilstand zetten we nu een flinke stap vooruit om een einde te maken aan decennialang dubbelzinnig softdrugsbeleid: je mag wel wiet kopen, maar de coffeeshop mag het niet inkopen. Daardoor zijn we overgeleverd aan illegale teelt waar vooral criminelen veel geld aan verdienen.

Eindelijk zetten we nu de eerste stap van oogkleprepressie naar realistischer softdrugbeleid. We gaan de achterdeuren van coffeeshops reguleren in zes á tien gemeenten. Dat doen we voor consumenten die nu niet precies weten wat ze roken. We doen het voor de gezondheid en veiligheid van onze inwoners. En voor de ondernemers van de coffeeshops die nu voor hun waar overgeleverd zijn aan de illegaliteit. Welke burgervader wil dat nou niet?

Als het aan D66 ligt, dan waren we nog een stuk verder gegaan: alle teelt voor coffeeshops reguleren. Daar is onder de Nederlandse bevolking al een meerderheid voor, maar veel van onze collega-politici vinden dat (nu nog) te eng. Die angst van tegenstanders kunnen we met het wietexperiment hopelijk wegnemen.

De discussie ging erover óf we de wietteelt wíllen reguleren. Dankzij het wietexperiment gaat de discussie er nu over hóe we kunnen reguleren. We zien dat het experiment nog voordat hij is begonnen al op kritiek kan rekenen van voor- én tegenstanders. We moeten ook niet naïef zijn. Er spelen veel belangen, er wordt flink politiek bedreven. Ook is het een behoorlijke verandering. Er zijn veel vragen. Ook bij ons. Hoeveel verschillende wietsoorten zijn er nodig? Hoe controleren we de kwaliteit? Wat kunnen we doen om ervoor te zorgen dat mensen verantwoord hun jointje roken? Maar de vragen die nu naar boven komen door het wietexperiment, zijn vaak dezelfde vragen die beantwoord moeten worden als we landelijk gaan reguleren. Het wietexperiment biedt ons de ultieme kans om te leren.

We roepen de bewindspersonen op om in gesprek te blijven met coffeeshophouders en gemeenten. Zij weten hoe de dagelijkse praktijk eruitziet als het gaat om de levering en de soorten wiet, de veiligheid, de wensen van de consument en kunnen onderbouwen waarom een overgangssituatie belangrijk is.

Het experiment kan ook worden verlengd. Dat is goed, want daarmee hoeft het experiment niet abrupt gestopt te worden. Die mogelijkheid staat nu gelukkig in het wetsvoorstel van het kabinet. Coffeeshops en telers die meedoen, hoeven dus niet hoe dan ook terug naar de illegaliteit van nu. Daarmee laten we aan gemeenten zien dat deze proef dé kans is om te bewijzen dat gereguleerde wietteelt werkt.

Maar of deze proef een succes wordt, hangt niet alleen af van de voorwaarden. Het hangt ook af van de oprechte wil van iedereen die een rol speelt in het experiment om er een succes van te maken. Een succesvol experiment is het beste argument voor degenen die willen dat de wietteelt volledig wordt gereguleerd. Als wij met elkaar aantonen dat een gereguleerde wietteelt mogelijk is, waar criminelen buitenspel worden gezet en die beter is voor de volksgezondheid, dan kunnen ze er in Den Haag niet meer omheen.

Daarom roepen wij onze burgemeesters op: doe mee met de wietproef. Voor de gezondheid en veiligheid van de inwoners. In Uruguay is wiet sinds 2013 al gelegaliseerd. Zelfs in Amerika werd de eerste gelegaliseerde cannabiswinkel in Colorado al geopend in 2014.  Luxemburg heeft ook al dergelijke plannen. Wij willen nu in Nederland ook doorpakken. Niet in de schimmigheid blijven hangen, maar aan de slag met het wietexperiment. Zodat Nederland wellicht het eerste Europese land is met een verstandig wietbeleid.

Has Bakker, Utrecht

Toon van Gent, Nijmegen

Stef Stevens, Helmond

Loes ten Dolle, Winterswijk

Frans Aerts en Remy Maessen, Venlo

Rene van den Kerkhof, Den Bosch

Alexander Hammelburg, Amsterdam

Karel Eggen, Emmen

Gernard Ekkelenkamp, Zoetermeer

Melanie Oderwald, Delft

Dilia Leitner, Haarlem

Julie Bruijnincx, Leeuwarden

Sanne de Wilde, Lelystad

Martine van Bemmel, Almere

Tyas Bijholt, Amersfoort

Robin Verleisdonk, Eindhoven

Claudia van Bruggen, Zwolle

Koen Mookhoek, Apeldoorn

Susan van Ommen, Arnhem

Francien Zeggelt, Leiden

Gert van den Ham, Alphen aan den Rijn

Benjamin Hofland, Westland

Robin Visker, Zeewolde

Wim van Weegen, Noordoostpolder

Joek van Pul, Breda

Hanneke van der Werf, Den Haag

Peter de Kraker, Terneuzen

Jan Stoop, Tilburg

Elene Walgenbach, Rotterdam

Ine Woudstra, Oude IJsselstreek

Wieke Paulusma, Groningen

Saskia Verheij, Goes

Josephine Elliott, Vlissingen

Iris Rutjes, Enschede