Poliflw

Zorginstellingen voor jongeren met zware en complexe problemen in Noordoost-Brabant moeten 10 miljoen euro extra bezuinigen. Dat blijkt uit vragen die de gemeenteraadsfractie van de PvdA aan het college van B en W in Den Bosch heeft gesteld. Volgens de PvdA komt de zorg voor jonge inwoners hierdoor....

Over waarom ze in Wales het Wilhelmus zingen.... 'Van D-Day tot de Duitse overgave hebben we tal van steden en dorpen bevrijd. In Frankrijk, België en Nederland. Maar nergens anders hebben we zo oprecht de dankbaarheid en de vriendschap gevoeld als in Den Bosch. Als er iets goeds uit de Tweede Wereldoorlog is voortgekomen dan is dat het - de vriendschap met de stad en velen van haar inwoners.' Was getekend, Sir Peter Davies. De bijna 96-jarige oud-onderofficier kwam met D-Day aan land in Normandië en maakte deel uit van de East Riding of Yorkshire Yeomanry, die de 53e Welsh Divisie ondersteunde tijdens de slag om de @Gemeente 's-Hertogenbosch. Ieder jaar bezoekt hij het oorlogskerkhof waar 11 van zijn vrienden begraven liggen en als zijn gezondheid het toelaat 's-Hertogenbosch. In oktober -'I keep my fingers crossed' hoopt hij dan ook aan te sluiten bij de 75-jarige viering van de bevrijding van onze stad.Tere ere van zijn gevallen kameraden. Van Normandië tot aan de Rijn in Duitsland verloor het Welsh Regiment 9000 van de 17000 soldaten. Davies figureert, al is het ongezien, op misschien wel de meest bekende foto van de bevrijding van 's-Hertogenbosch. Die met de vader en twee dochtertjes die vluchten voor het Duitse vuur bij het tankstation op het Wilhelminaplein. Davies zit in de Shermantank die ook op de foto staat. Samen met een andere tank houden ze het Bossche gezin uit de vuurlinie. Jaren na de oorlog zullen Davies en de inmiddels volwassen vrouwen elkaar ontmoeten. Niet alleen de bijzondere vriendschappen die ontstonden tussen bevrijders en inwoners liggen ten grondslag aan de bijzondere band tussen Wales en 's-Hertogenbosch. Het Welsh Regiment leverde slechts éénmaal als geheel regiment (en niet als afzonderlijke brigades) slag in de Tweede Wereldoorlog en dat was tijdens operatie 'Pheasant', de aanval op de Duitse linies vanuit de corridor die ontstaan was na Market Garden waarbij onze stad werd ingenomen op de bezetter. Tot op de dag van vandaag worden jaarlijks tientallen officieren van het Welsh Regiment in Den Bosch onderwezen op de militaire lessen uit de slag. Brigade-Generaal Alan Richmond, de commandant van de Welsh, ontvangt ons in zijn hoofdkwartier daarom in de grote conferentiezaal die 's-Hertogenbosch Conferenceroom' heet. In de officiersmess hangen aan beiden tafelhoofden het schild en de bevrijdingsplaquette van burgemeester Loef die geschonken werden aan het ons bevrijdende regiment. Op tafel ligt de erepenning van de stad die toegekend werd aan de bevelvoerder in 1944 - Generaal Ross. Het is tekenend voor de ontvangst die ons ten deel valt in Wales door de bevrijders van toen en hun opvolgers van nu. De vriendschap, verwantschap en verbondenheid is voelbaar als de Bossche fietsers aankomen bij het Royal Welsh Memorial in Pontypridd waar het bevrijdingsvuur wordt ontstoken en de doden worden herdacht - 'their tomorrow for our today'. Een bijzonder moment is ook als het beroemde 80-koppige Morriston Orpheus Choir het Wilhelmus ten gehore brengt - in hun beste Nederlands (op mijn instagram video met geluid). Fingers crossed voor Sir Peter Davies. Met hem hopen wij dat we hem in oktober mogen begroeten. Als vriend van onze stad die hij 75 jaar eerder mede bevrijdde.

Wie een eerbetoon afdoet als snoepreis heeft weinig historisch besef Vandaag vertrok de Bossche gemeenteraad per bus naar Wales. Een vierdaagse snoepreis volgens de fractie van de SP die als een van de weinigen weigerde deel te nemen. Een waardevol eerbetoon aan de vrijheid en onze bevrijders als je het mij vraagt. Bij de bevrijding van Den Bosch sneuvelden 146 soldaten van de Welsh Division. Jongens van overzee stierven in een land dat niet het hunne was, voor het herwinnen van vrijheid die henzelf -ware het nipt- niet afgenomen was. Ook kwamen tijdens de oorlog en bij de bevrijding van Den Bosch honderden inwoners om het leven. Sommigen, zoals Ivar, het jongste Bossche oorlogsslachtoffer die slechts een paar maanden oud was, bliezen hun laatste adem uit in de Nazi-concentratiekampen. Anderen stierven omdat ze actief deelnamen aan de gevechtshandelingen of omdat ze simpelweg op het verkeerde moment op de verkeerde plek waren. Granaatvuur van over de Maas vroeg tot in het voorjaar van 1945 -Den Bosch was al enkele maanden bevrijd- nog tientallen levens. De Welsh Division was toen al verder getrokken. Na de opmars door Frankrijk, deelname aan het ardennenoffensief, Market Garden en de bevrijding van 's-Hertogenbosch trokken de bevrijders van onze stad naar het front in Duitsland om een doorbraak over de Rijn te forceren. Van de 17.000 militairen die in augustus 1944 onder de wapenen waren zouden er velen niet naar huis terugkeren. In 2019, tijdens de 75e jarige bevrijding van 's-Hertogenbosch, vieren we dus niet alleen dat we mogen leven in vrijheid, we herdenken ook de onbaatzuchtige bijdrage die de soldaten van overzee leverden. We eren hen die vochten voor onze vrijheid en we herdenken hen die daarbij sneuvelden op grond waar ze nog nooit eerder een voet hadden gezet. De viering en herdenking dit najaar is er een ván en vóór al onze inwoners. Belangrijk, omdat het enorme offer dat is gebracht noopt tot stilstaan bij de prijs van vrede: dat we zuinig zijn op onze herwonnen vrijheid en gelijkheid, dat we ondanks onze onderlinge verschillen blijven streven naar broederschap. Dat de eens per vier jaar georganiseerde uitstap voor de Bossche gemeenteraad ons nu naar Wales voert (de pers reist voor verslag met ons mee) staat ook in dat teken. Vorig jaar, bij de 74e herdenking van de bevrijding van onze stad, was het voor het eerst dat er geen enkele bevrijder meer aanwezig was. De leeftijd te hoog, de gezondheid te broos - de geest wil maar het lichaam niet meer. Enkelen hopen er dit jaar nog eenmaal bij te kunnen zijn, sommigen zal dat niet lukken. Hen bezoeken we, hen bedanken we, hen eren we. En ja, naast een eerbetoon is deze vierdaagse reis per bus ook bedoeld voor teambuilding. Ook dat is noodzakelijk. Een van de meest gehoorde zorgen over de ontwikkeling van onze samenleving is dat het steeds lastiger blijkt om gedeelde grond te vinden. Dat ook in de politiek het etaleren van verschillen belangrijker lijkt dan het vinden van gezamenlijke oplossingen voor gedeelde noden en wensen. Eens per vier jaar leren de Bossche raadsleden elkaar daarom kennen buiten de politieke arena. Want gelukkig delen we in de Bossche politiek breed het besef dat we het met elkaar moeten doen. Dat we verder komen als we niet de politieke verschillen centraal stellen maar de uitdagingen van onze gemeente en haar inwoners. Daarom zitten in de bus naar Wales politici van bijna alle partijen. Naast deze PvdA'er zit een 50-plusser, en om ons heen zitten politici van CDA, Bossche Groenen, VVD, Lokaal Gestemd (eerder bekend onder de naam Bossche Volkspartij), D66, Rosmalens Belang, Gewoon Ge-Dreven, en GroenLinks. Dat de SP-fractie zowel het eerbetoon als de teambuilding aan zich voorbij laat gaan is een keuze. Een keuze die mijn fractie op grond van bovenstaande anders maakt en die ik persoonlijk jammer vind omdat ik een ervaring als deze ook met de collega's van de SP zou willen delen. Dat de SP-fractie op de ochtend van vertrek lunch-pakketten uitdeelde aan de partijen die wel meegaan was sympathiek. Maar dat ze inmiddels via social media en pers een vals beeld probeert te schetsen over de aard van deze reis betreur ik. Dat doet weinig recht aan de afwegingen van hun collega's en getuigt daarnaast van weinig historisch besef.