Poliflw

Beste lezer, Vandaag is het [...] Stille Zaterdag en Pasen. Het zijn dagen van bezinning, stilte en van nieuwe hoop. Deze woorden zijn soms zo’n contrast met hoe onze samenleving op dit moment functioneert. Daarin lijken de grootste mond, de drukte en het cynisme de dienst uit te maken. Juist daarom zijn deze dagen zo belangrijk om te blijven beleven en vieren. Als heilzaam tegengif. Op Witte Donderdag herdenken christenen dat Jezus de voeten van zijn leerlingen waste en met hen het Laatste Avondmaal vierde. De voetwassing is het symbool van ultieme dienstbaarheid aan de mensen. Het heeft de geschiedenis van onze Europese samenleving gestempeld. Dat wat kwetsbaar is, mag niet worden vertrapt, maar verdient juist onze bijzondere zorg. De geschiedenis van Pasen is daarnaast een verhaal van lijden, dood en opstaan. Het is een bron van hoop, voor onze eigen individuele levens en voor de samenleving als geheel. Ik moet daarbij denken aan het boek ‘De tweede berg’ van de Amerikaanse schrijver David Brooks. In dit boek beschrijft hij zijn persoonlijke reis van de eerste naar de tweede berg. Op de eerste berg jagen we vooral persoonlijk geluk na door een goede carrière, status en erkenning. Maar zijn we echt gelukkig op deze eerste berg? Brooks is kritisch: “Door onszelf vooral te beschouwen als autonome ‘ikken’, hebben we onze samenleving aan flarden gescheurd, hebben we de deur opengezet voor verdeeldheid en voortdurende strijd, zijn we individuele status en zelfredzaamheid gaan verheerlijken en hebben we dat wat zo mooi is in elk menselijk hart en ziel bedekt.” Brooks ontdekte, nadat hij zelf door het dal heen moest en in zijn persoonlijke leven met tegenslag te maken kreeg, dat op de tweede berg niet individueel geluk, maar ‘morele vreugde’ centraal staat; vreugde die bestaat uit liefdevolle overgave aan anderen. Dienstbaarheid aan iets dat groter is dan jezelf; dienstbaarheid aan de ander en de samenleving. Minder ik, meer wij. Op deze tweede berg komen we pas echt tot onze bestemming. Deze tijd van bezinning, deze tijd van Pasen, laat ons stilstaan en nadenken over de vraag op welke berg wij ons bevinden. Individueel en als samenleving. Wellicht zitten we als samenleving op dit moment vooral in het dal, tussen beide bergen. Want is er niet een breed gedeeld onbehagen zichtbaar? Is er niet een grote latente onvrede over het doorgeslagen individualisme? En toch ben ik ervan overtuigd (en leert het christendemocratisch denken ons) dat er overal, altijd, kiemen van hoop zichtbaar zijn. In mijn speech op het partijcongres heb ik gezegd dat deze onrustige tijd ook een tijd van maatschappelijke vernieuwing kan worden. Een tijd waarin we als samenleving laten zien dat wij op de tweede berg willen zijn. Dat is mijn hoop. Ik wens u een goed Pasen toe! Hartelijke groet, Henri Bontenbal

Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen. Het zijn dagen van bezinning, stilte en van nieuwe hoop. Deze woorden zijn soms zo’n contrast met hoe onze samenleving op dit moment functioneert. Daarin lijken de grootste mond, de drukte en het cynisme de dienst uit te maken. Juist daarom zijn deze dagen zo belangrijk om te blijven beleven en vieren. Als heilzaam tegengif. Op Witte Donderdag herdenken christenen dat Jezus de voeten van zijn leerlingen waste en met hen het Laatste Avondmaal vierde. De voetwassing is het symbool van ultieme dienstbaarheid aan de mensen. Het heeft de geschiedenis van onze Europese samenleving gestempeld. Dat wat kwetsbaar is, mag niet worden vertrapt, maar verdient juist onze bijzondere zorg. De geschiedenis van Pasen is daarnaast een verhaal van lijden, dood en opstaan. Het is een bron van hoop, voor onze eigen individuele levens en voor de samenleving als geheel. Ik moet daarbij denken aan het boek ‘De tweede berg’ van de Amerikaanse schrijver David Brooks. In dit boek beschrijft hij zijn persoonlijke reis van de eerste naar de tweede berg. Op de eerste berg jagen we vooral persoonlijk geluk na door een goede carrière, status en erkenning. Maar zijn we echt gelukkig op deze eerste berg? Brooks is kritisch: “Door onszelf vooral te beschouwen als autonome ‘ikken’, hebben we onze samenleving aan flarden gescheurd, hebben we de deur opengezet voor verdeeldheid en voortdurende strijd, zijn we individuele status en zelfredzaamheid gaan verheerlijken en hebben we dat wat zo mooi is in elk menselijk hart en ziel bedekt.”Brooks ontdekte, nadat hij zelf door het dal heen moest en in zijn persoonlijke leven met tegenslag te maken kreeg, dat op de tweede berg niet individueel geluk, maar ‘morele vreugde’ centraal staat; vreugde die bestaat uit liefdevolle overgave aan anderen. Dienstbaarheid aan iets dat groter is dan jezelf; dienstbaarheid aan de ander en de samenleving. Minder ik, meer wij. Op deze tweede berg komen we pas echt tot onze bestemming. Deze tijd van bezinning, deze tijd van Pasen, laat ons stilstaan en nadenken over de vraag op welke berg wij ons bevinden. Individueel en als samenleving. Wellicht zitten we als samenleving op dit moment vooral in het dal, tussen beide bergen. Want is er niet een breed gedeeld onbehagen zichtbaar? Is er niet een grote latente onvrede over het doorgeslagen individualisme? En toch ben ik ervan overtuigd (en leert het christendemocratisch denken ons) dat er overal, altijd, kiemen van hoop zichtbaar zijn.In mijn speech op het partijcongres heb ik gezegd dat deze onrustige tijd ook een tijd van maatschappelijke vernieuwing kan worden. Een tijd waarin we als samenleving laten zien dat wij op de tweede berg willen zijn. Dat is mijn hoop. Ik wens u een goed Pasen toe! Hartelijke groet,Henri Bontenbal

Vrijdag 15 en zaterdag 16 maart waren in Nederland duizenden vrijwilligers actief in het kader van NLDoet, waaronder natuurlijk ook in onze gemeente. De CDA-fractie van Leidschendam-Voorburg meldde zich met zaterdag bij het Sintvoorieder1-pakhuis om samen met 15 andere vrijwilligers te helpen bij het inpakken van Sinterklaascadeautjes. Samen met de vaste kern van Sintvoorieder1-vrijwilligers, voor de gelegenheid allen in het rood gekleed, gingen wij aan de slag met het inpakken van cadeautjes. Vrijwilligster Monique van Sintvoorieder1: “Het hele jaar zijn we met een grote groep vrijwilligers aan het werk in het palhuis van Sinterklaas. Het hele jaar door ontvangen we giften en cadeaus van bedrijven en particulieren. Die sorteren we en we kijken of alles heel en compleet is. We kunnen door het jaar heen alle hulp gebruiken.” “In het kader van NLDoet gingen we vandaag Sinterklaas alvast een handje helpen”, aldus CDA-raadslid Liesbeth van der Heide, zelf moeder van twee. “Ik ben trots op alle vrijwilligers. Het is mooi om een kleine bijdrage te kunnen leveren aan wat geluk tijdens Sinterklaas.” “Ook in onze gemeente en regio zijn veel gezinnen en kinderen waar Sinterklaas een extra handje hulp kan gebruiken,” stelt CDA-fractievoorzitter Ron van Duffelen, “Het is bijzonder zo vroeg te beginnen met het vinden en inpakken van cadeautjes, maar de tienduizenden aanvragen geven daar wel aanleiding voor. Ik ben blij dat we op deze manier een steentje kunnen bijdragen. In december gaan kinderen en gezinnen hier heel blij van worden.” “Bijzonder is dat ook vandaag vele vrijwilligers in Leidschendam, Stompwijk en Voorburg actief zijn,” merkt CDA-raadslid Diederik Visser op. “Vandaag is dat in het kader van NLDoet maar het hele jaar door zetten 13.978 inwoners van onze mooie gemeente zich in middels vrijwilligerswerk bij bijvoorbeeld de sportvereniging, de kerk of op school. Die bijzondere inzet vormt de ruggengraat voor een sociale, verbindende gemeente en gemeenschap van inwoners die we met en voor elkaar zijn. Dat moeten we koesteren en waarderen. Vrijwilliger zijn is dankbaar ‘werk’. Daar mogen we trots op zijn.”

De dagen worden korter en de temperatuur daalt. Ideale omstandigheden voor huiselijke gezelligheid en warmte. Stralende verlichting in tuinen en balkons zorgen voor een sfeervol gezicht in deze donkere dagen van het jaar. Door de uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen is Kerstmis 2023 voor velen anders dan voorheen. De CDA-Tweede Kamerleden die niet zijn herkozen hebben afscheid genomen van het parlement en de vijfkoppige nieuwe CDA-fractie legde de eed of gelofte af. Zij zijn daarmee klaar om aan de slag te gaan voor een fatsoenlijk land. Twee jaar en negen maanden zaten ze er maar, de lichting-2021 van de Tweede Kamer, die recent door delichting-2023(67 nieuwe gezichten, dertien herintreders) werd vervangen. Meer dan de helft van de zittende Kamerleden, tachtig in totaal, zeiden de zaal vaarwel en keren niet terug. Onder hen zaten gezichtsbepalende CDA-politici. Verloop onder Kamerleden is gezond en van alle tijden. Maar deze leegloop is tekenend voor de vluchtigheid van het politieke bestaan. In de korte periode dat de lichting-2021 in de Kamer zat, nam het aantal ernstige bedreigingen tegen politici toe en raakten de politieke verhoudingen verder uit evenwicht. Intimiderend en onbetrouwbaar gedrag was voor velen de norm, met polarisatie als een politieke component. Minstens zo ernstig was het dat de taak die de Kamer heeft in een democratie, het controleren van de regering en het maken van nieuwe wetten, moeizaam verliep. Crisis na crisis bleek dat weer, of het nu ging over stikstof of klimaat, over woonbeleid of migratie. De Kamer bleek, net als het kabinet, niet bij machte die problemen eensgezind aan te pakken. Alle vijftien fracties wacht nu de taak te doen wat de vorige Kamer te vaak naliet: de uitdagingen van deze tijd verdienen een serieus debat. Een nieuw kabinet heeft serieuze controle nodig. Grote problemen als het woningtekort en de stikstofcrisis moeten onder ogen gezien worden. De tactiek van uitstel werkt niet meer. Alleen zo kan de Kamer werken aan gezag en vertrouwen. De nieuwe Tweede Kamer is niet alleen een stuk onervarener, maar ook politiek uit totaal ander hout gesneden. Een van de grote signalen die de kiezer gaf, is dat zij genoeg heeft van de machteloosheid en de leegte die de traditionele politieke partijen bieden. Het gevolg: verdere irrelevantie, sterkere flanken en een wankelende rechtsstaat en -democratie. We staan voor grote economische,- technische- en sociale uitdagingen. Niet eerder in ons bestaan zorgt het wegvallen van structuur en dagelijkse routine voor veel mensen problemen. Gelukkig vindt men in deze moeilijke periode ook herkenning bij elkaar. We inspireren elkaar met oplossingen en proberen die ander écht te begrijpen, zonder oordeel. Zo ontstaat er een soort gezamenlijke veerkracht. Luid en precies tikken de laatste weken van dit jaar de uren weg, de chronologische tijd die niet versnelt of vertraagt. De dagen zijn voor velen lang en lastig door te komen. Juist in deze tijd is aandacht voor elkaar erg belangrijk. Zeker voor veel mensen die nu het alleen zijn ervaren. Denk in de periode vooraf aan Kerst aan dierbaren en dank hen voor de mooie vriendschap van de afgelopen jaren. Sta vooral ook stil bij wat er nog om je heen is. Maar ook met alles wat er helaas niet meer is. Bij die tafel waar een lege stoel staat. Sta tijdens de decembermaand bewust eens stil bij tranen om ziekte, eenzaamheid en verdriet. En wens hun in gedachten sterkte, liefde en licht. Kerstfeest is voor velen niet meer dan een jaarfeest, maar Kerst kan je ook beschouwen als het feest van reflectie om met elkaar gezelligheid, verbondenheid en bezinning te vinden. Als we een lichtje in slechts één ander hart ontstoken hebben, begrijpen we de echte boodschap van het Kerstfeest. Het Licht kan ons de weg wijzen in het donker van deze tijd. Zo kan de decembermaand en ook de donkere maanden daarna toch een warme en sfeervolle periode zijn. Kerstmis verbindt de hoop met geloof en liefde. Hoop kijkt niet terug maar juist vooruit. Het is een inspiratie en een verwachting van een betere wereld en een beter leven. Het is de bron van onze levenskracht. In de boodschap van hoop, geloof en liefde zien wij de betekenis van Kerstmis, het feest van de verwachting en van nieuwe tijden. Laten we het Kerstfeest dit jaar gebruiken om tegen elkaar te zeggen dat er hoop is. Dat is niet altijd eenvoudig. Wanneer te veel schaduw op onze weg valt, is het soms moeilijk nog licht te ontwaren. Maar wie zijn ogen openhoudt ziet niet alleen een wereld van louter duisternis. Het Licht kan ons de weg wijzen in het donker van deze tijd. Het gaat om onze levenshouding, om de wil te zoeken naar licht in een wereld waarin het negatieve discour helaas vaak de meeste aandacht krijgt. Kerstmis richt onze aandacht op het positieve en brengt ons samen om het ontvangen licht door te geven. Ik wens u allen een sfeervolle Kerst en een liefdevol en vooral gezond 2024.

Het kabinet is gevallen. We hebben de afgelopen maanden intensieve gesprekken gevoerd over nieuwe migratiemaatregelen. Daar zijn we niet uitgekomen. Voor ons was de inzet helder: er moet grip komen op migratie. Vorig jaar zijn er netto 227.000 immigranten bijgekomen. Dat is een stad zo groot als Tilburg. De draagkracht van ons kleine, dichtbevolkte land staat onder druk. Mensen komen te vaak tegenover elkaar te staan als concurrenten voor huizen, zorg en onderwijs. Dat stelt onze onderlinge solidariteit op de proef. Daarover luidden onze lokale CDA-bestuurders een paar weken geleden zelfs de noodklok. Migratie is een verdienmodel geworden voor mensensmokkelaars die gammele bootjes de Middellandse Zee opsturen, en louche pandjesbazen die de leefbaarheid van wijken ondermijnen door arbeidsmigranten in te kleine, slechte woningen te huisvesten. Met regie zorgen we dat we bescherming aan hen in nood kunnen blijven bieden en houden onze gemeenschappen de draagkracht en solidariteit om hen onderdak te bieden. Dit grote vraagstuk vereist daadkracht van politici die hun verantwoordelijkheid nemen om problemen op te lossen. Maar op migratie is de discussie verhard. De linkerkant roept grenzen open, terwijl rechts ze potdicht wil hebben. Veruit de meeste Nederlanders voelen zich niet thuis op deze flanken. De meeste mensen willen mensen in nood een hand bieden, maar maken zich zorgen over de huidige instroom. Het migratiedebat is al te lang gekaapt door polarisatie en principes. Door stoere taal zonder resultaten. Nederland heeft daar niks aan. Ons land verdient oplossingen. Voor mensen in echte nood, voor de draagkracht van onze gemeenschappen. Oplossingen voor heel Nederland. We zijn het aan de samenleving verplicht om er samen uit te komen. Dat is waarom wij ons zo hebben ingespannen om tot een akkoord te komen. Dat is niet gelukt en daardoor worden de problemen die we samen willen oplossen vooruitgeschoven. Daar is niemand mee geholpen. In november gaan we stemmen voor de Tweede Kamerverkiezingen. Met onze fractievisies en ons plan ‘Voor Heel Nederland’ hebben wij een verhaal voor iedereen. Een verhaal van minder ik, meer wij. We hebben er behoefte aan. Wopke Hoekstra Partijleider

De Wet open overheid (Woo) regelt het recht op informatie over alles wat de overheid doet. Het is de opvolger van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob). Volgens de Woo dient het bestuursorgaan een of meer contactpersonen aan te wijzen ter beantwoording van vragen over de beschikbaarheid van publieke informatie. Hierover is in de commissie algemene bestuurlijke zaken een raadsvoorstel besproken. In ons verkiezingsprogramma is het CDA-Hulst er al uitgebreid op ingegaan: De gemeentelijke organisatie moet duidelijk, transparant en slagvaardig zijn. Inwoners en ondernemers behoren actieve medewerking en goede, tijdige en begrijpelijke informatie te krijgen. De integraliteit is de basis bij beleid en uitdagingen. Nu de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) is vervangen door de Wet open overheid (Woo) zijn bestuursorganen, zoals de gemeente verplicht bepaalde informatie actief openbaar te gaan maken. Om dit in goede banen te leiden moet de gemeente volgens de Woo een of meer contactpersonen aan te wijzen ter beantwoording van vragen over de beschikbaarheid van publieke informatie. Dit heeft plaatsgevonden in de commissie Algemene bestuurlijke zaken (ABZ) van 3 april 2023. De contactpersoon zal helpenbij de beantwoording van vragen over de beschikbaarheid van publieke informatie door burgers en journalisten. Een belangrijk uitgangspunt van de WOO is dat iedereen recht heeft op toegang tot publieke informatie en dat alle overheidsinformatie in beginsel openbaar is. Alleen in uitzonderingsgevallen wordt hiervan afgeweken. Naast deze actieve informatieverstrekking, veranderen er ook zaken rond informatieverzoeken. Wob-verzoeken heten voortaan Woo-verzoeken. De termijn voor afhandeling van een Woo-verzoek blijft vier weken, maar kan bij een omvangrijk of complex verzoek met maximaal twee weken worden verlengd (in plaats van vier weken onder de Wob). Deze helpt bij de beantwoording van vragen over de beschikbaarheid van publieke informatie door burgers en journalisten.

Het CDA Gemert-Bakel draagt Bart Claassen voor als tijdelijke vervanger van wethouder Willeke van Zeeland. Laatstgenoemde zal na de raadsvergadering van 15 december met zwangerschapsverlof gaan, naar verwachting tot medio april. De portefeuilleverdeling blijft in tact, wat betekent dat Claassen de portefeuille Toekomstbestendig Buitengebied en Financiën overneemt. CDA-wethouder Hanneke Coppens neemt de rol van 1e locoburgemeester op zich. Voor de 51-jarige Claassen is dit een snelle rentree in het Gemert-Bakelse college, nadat hij ook wethouder was in de periode van maart 2021 tot en met juni 2022. Eerder was hij wethouder in zijn woonplaats Schijndel (april 2006 – december 2016) en vervangend wethouder in Cuijk (maart-augustus 2017). CDA-fractievoorzitter Stefan Janszen: “Met zijn ervaring en zijn kennis van de Gemert-Bakelse gemeenschap en politiek is Bart de ideale persoon om deze tijdelijke klus op zich te nemen. We wensen uiteraard Willeke heel veel succes met de laatste loodjes van haar zwangerschap en alvast heel veel geluk met de geboorte van haar kindje.” -

De eerste honderd dagen van het kabinet-Rutte IV, ook wel het Haagse speelkwartier genoemd, zijn voorbij. Het vertrouwen in de politiek is historisch laag. Toen de regering op 10 januari aantrad zag de wereld er nog heel anders uit. Door de oorlog in Oekraïne en de vele financiële tegenvallers is de situatie in Nederland drastisch veranderd. Het kabinet moet op zoek naar extra geld vanwege de vele tegenslagen. Door de uitspraak van de Hoge Raad moet de overheid miljarden terugbetalen aan spaarders die jarenlang te veel belasting hebben betaald. De kosten hiervan kunnen in het ergste geval oplopen tot 25 miljard euro. Om de voorjaarsnota rond te krijgen moet het kabinet ook nog op zoek naar bijna 15 miljard euro om lopende zaken te kunnen betalen. De inval in Oekraïne en de impact van die oorlog zoals de historisch hoge inflatie en koopkrachtdaling zijn ook direct verworden tot belangrijke hoofdpijndossiers van de regering. Nieuw elan Een belangrijke opgave van kabinet-Rutte IV was het vertrouwen terugwinnen van de kiezer en een nieuw elan geven aan politiek Den Haag, maar daar hoor je eigenlijk niet zo veel meer over in de wandelgangen. Dit kabinet Rutte zou zichzelf opnieuw uitvinden: dualisme, nieuwe bestuurscultuur. De Kamer zou beter geïnformeerd worden. Het debat over de mondkapjesdeal was daar echt wel een dieptepunt in. Het leek even hachelijk te worden voor Hugo de Jonge. De minister voor Volkshuisvesting stond tegenover een felle Tweede Kamer. Hij nam de vlucht naar voren en gaf uitleg. Had hij als minister van Volksgezondheid wel genoeg openheid gegeven over zijn bemoeienis bij die deal? De minister overleefde een motie van wantrouwen. Maar daardoor stond staatsrechtelijk wel de verkeerde minister zich te verantwoorden – het had de huidige verantwoordelijke minister Conny Helder moeten zijn. Niet de minister als persoon, maar het instituut minister legt verantwoording af. Verrommeld Veel wijzer werd de Kamer niet en fraai was het evenmin. Hoe staat het eigenlijk met ons controle- en verantwoordingsstelsel? In juni 2020 bracht de Raad van State een ongevraagd advies uit: De rollen en spelregels in het controle- en verantwoordingsstelsel zijn ‘verrommeld’. Ministers worden door de Kamer gecontroleerd op basis van het samenspel tussen twee regels: de ministeriële verantwoordelijkheid en de vertrouwensregel. Maar in de praktijk blijkt dit nog niet zo eenvoudig, want die twee zijn niet hetzelfde. De minister is verantwoordelijk voor al zijn of haar handelen of niet-handelen in functie. Daarover moet hij of zij de Kamer op verzoek en uit eigen beweging inlichtingen verstrekken. Bij disfunctioneren kan het vertrouwen in de minister opgezegd worden. Maar de vertrouwensregel is breder: de Kamer kan om élke reden het vertrouwen in iedere minister of het hele kabinet opzeggen. Tot zover de theorie. De praktijk is echter grilliger. Dat leidt volgens de Raad van State tot frustratie en kan het vertrouwen van burgers in de politiek en het bestuur duurzaam aantasten. De vertrouwensregel houdt in dat eenminister,staatssecretarisof hetkabinetals geheel moet aftreden als zij niet langer het vertrouwen genieten van het parlement. De vertrouwensregel zegt dus niet dat bewindspersonen moeten aftreden als ze een fout hebben gemaakt. Een kabinet of bewindspersoon hebben het vertrouwen totdat het tegendeel is gebleken, bijvoorbeeld door aanneming van eenmotie van wantrouwen. Bij een dreigend conflict met Tweede- ofEerste Kamerkan het kabinet of een bewindspersoon de vertrouwenskwestie stellen. Ook kan een bewindspersoon nadrukkelijk de vraag stellen of de Kamer nog wel vertrouwen in hem of haar heeft. Bij een conflict tussen regering en parlement heeft de regering ook de mogelijkheid niet af te treden, maar het parlement teontbindenen nieuwe verkiezingen uit te schrijven, in de hoop dat de nieuw gekozen Tweede Kamer het kabinet of de minister wel het vertrouwen geeft. Sorry-democratie Is het tij te keren? Het tegengaan van verdere verrommeling wordt in ieder geval belemmerd door een cultuur van een sorry-democratie, excuus aanbieden en weer verder gaan. Evalueren doen we later wel – het nam een hoge vlucht tijdens de coronacrisis. Natuurlijk hoeft er op fouten niet altijd een sanctie te volgen. Een democratie is een lerend, zelfcorrigerend systeem. Maar je kunt ook overdrijven en fouten te makkelijk wegpoetsen met excuses. Het meest recente regeerakkoord bevat een verzoek aan het kabinet om de informatievoorziening aan de Kamer te verbeteren. Waarom spreken de coalitiepartijen niet af om een minister naar huis te sturen bij een evident gebrekkig gebleken informatievoorziening? Of het gebeurt is natuurlijk een tweede, maar het zet de discussie in de Kamer vooraf op scherp. Het transformeert het toezien op een juiste en volledige informatievoorziening tot een politieke afspraak.

Een gezonde samenleving start bij goed burgerschap, iets waar de christendemocratie positief tegenover staat. We mogen verwachten dat we dienstbaar zijn aan elkaar en voor het geheel, dat we zorgen voor de zwakkeren onder ons en dat we met respect met elkaar omgaan. We hoeven elkaar in de samenleving niet allemaal even leuk te vinden, maar de norm in de samenleving moet toch zijn dat respect centraal staat. In de politiek is dat ook belangrijk. We moeten inzetten dat we discussiëren op de inhoud en niet op persoon. Dat we overtuigen niet door het hardst te schreeuwen maar onze inhoud het sterkst neer te zetten. En dat, merken we, lukt niet altijd in de politiek. Juist daarom was ik blij om te zien dat debatteren over de inhoud toch nog wordt geleerd. Ik had de eer om bij het jongerendebat van de gemeente aanwezig te zijn. Tijdens het debat gingen teams van verschillende scholen met elkaar in debat over thema’s die spelen in de gemeente: van asielzoekersopvang, wat toevallig twee dagen eerder in de commissievergadering werd besproken, tot onderwerpen als mobiliteit en wonen. Daar zag ik dat de jongeren het goed wisten te doen met de inhoud. In een tijd waarin ik me persoonlijk soms druk maak over de toekomst van ons publieke debat, was het juist hoopgevend om de inhoudelijke discussie te zien. Als de toekomstige burgers op deze manier weten om te gaan met de inhoud, de inhoud laten leiden, aangevuld met sterke stijlvormen om mensen mee te nemen, dat is er zeker hoop voor het toekomst van het publieke debat. Net zo als mijn andere (jongeren) collega’s had ook ik het voorrecht om iets over de gemeentepolitiek te vertellen aan de aanwezige jongeren. Wat me heel erg opviel was dat de partijen allemaal aangeven dat jongeren meer ruimte moeten krijgen voor participatie. Er was haast een oproep om contact op nemen, ook vanuit mij, als ze iets wilde delen of ideeën hadden. Wat voor mij en mijn grote hoop op invoering van een jongerenraad, natuurlijk een heel positief signaal was. Ik hoop dat de ambitie van de jongeren om mee te doen en hun mening te geven, en die van de partijen om jongeren serieus te nemen en structureel ruimte te bieden om mee te doen, de komende 4 jaar bewaarheid wordt. Zowel CDA Leidschendam-Voorburg als ikzelf zullen daar absoluut op inzetten. Overigens is het goed om te benoemen dat participatie van jongeren alleen niet voldoende is. Meer participatie, een dienstbare overheid gericht op de wensen van burgers en werkend om haar maatschappelijke plicht niet volgend maar leidend te vervullen is nodig. Een jongerenraad is maar één voorbeeld van de invulling hiervan.CDA Leidschendam-Voorburg heeft in haar partijprogramma natuurlijk ook nog veel meer suggesties om dit te bewerkstelligen, zoals wijkpanels en een right to challenge. Op dat laatste gebied is de afgelopen jaren al veel gebeurd, dankzij oud-daadslid Jan Hendriks. Het vertrouwen in de toekomst is bij mij verder versterkt door de prestatie van alle jongeren donderdagavond, moet nu worden omgezet in een versterkt vertrouwen van inwoners naar elkaar toe, en uiteindelijk naar meer vertrouwen in de overheid en politiek. De weg is lang, maar donderdag werd een ding voor mij zeker, het kán. Dat is voor mij nóg meer reden om daar de komende jaren keihard aan verder te werken.

Allereerst dank aan allen die gestemd hebben. Eens te meer beseffen we dat het niet vanzelfsprekend is dat iedereen zijn mening in vrijheid kan en mag geven.Laten we die vrijheid koesteren. Wat een prachtig resultaat hebben we behaald! In 2018 stonden we nog 126 stemmen achter de nummer 1, nu is dat verschil nog slechts 1!! stem. Even leken we nog winnaar te worden, maar het mocht niet zo zijn. Met deze uitslag blijven we stabiel op 4 zetels en zitten we de grootste partij figuurlijk in de nek. Dit voelt als een waardering en steunbetuiging over de afgelopen jaren. Wij willen de kiezer bedanken voor de steun die we hiermee krijgen. CDA-leden, fractie, campagneteam. Dank voor al het werk! We hebben een mooie campagneperiode gehad. We zijn de verkiezingen ingegaan met een concreet en duidelijk verkiezingsprogramma. De komende weken gaan we met frisse en positieve energie aan de slag met als doel om te komen tot een breed gedragen coalitieprogramma. Zodra er ontwikkelingen zullen we dit laten weten.