Poliflw

Door Gijs van Dijk op 26 maart 2020 Delen  

De coronacrisis heeft ongekende gevolgen.

Ook zet deze crisis veel banen op het spel. Zo maken barpersoneel in de horeca, muzikanten in de culturele sector of de bagage-afhandelaars op Schiphol zich grote zorgen. Maar ook zzp’ers zien opeens al hun opdrachten wegvallen. Zij vragen zich af of ze de huur en de boodschappen straks nog kunnen betalen.

Gelukkig heeft het kabinet een ruim steunpakket aangekondigd.

Gelukkig heeft het kabinet een ruim steunpakket aangekondigd dat zzp’ers en werknemers een inkomen voor drie maanden moet garanderen. Ook zie ik veel mooie voorbeelden van werkgevers die coulant zijn en meedenken met hun werknemers. Zij vragen wekelijks hoe het met iedereen gaat, geven werknemers met kinderen de ruimte om thuisonderwijs te geven, houden de uitzendkracht in dienst en stellen zich behulpzaam op. Dat is hartstikke goed en mooi om te zien.

Maar deze crisis laat ook zien dat sommige werkgevers zich niet bekommeren om hun eigen mensen.

Maar helaas is dat niet het geval bij alle bedrijven. Deze crisis laat ook zien dat sommige werkgevers zich niet bekommeren om hun eigen mensen. Zoals uitzendbureaus die, ondanks het ruime steunpakket, hun uitzendkrachten naar huis sturen. Of KLM die eerst om miljoenensteun vraagt en vervolgens de flexkrachten op straat zet. Of werkgevers die ouders niet laten thuiswerken, waardoor zij noodgewongen hun kinderen naar opa en oma moeten brengen. Dit is onverantwoord en gaat tegen alle richtlijnen in.

Dit gedrag past niet in deze onzekere tijd, waarin we juist extra op elkaar moeten letten.

Dit gedrag past niet in deze onzekere tijd, waarin we juist extra op elkaar moeten letten. Ik wil dat flexkrachten ook de komende drie maanden een inkomen hebben. Ik wil dat ouders goed voor de kinderen thuis kunnen zorgen. Daarom roep ik minister Koolmees op dat als bedrijven gebruik willen maken van het steunpakket, zij hun flexkrachten in dienst moeten houden. Ook wil ik dat werkgevers coulanter worden voor ouders die nu niet kunnen werken, als zij met hun kinderen thuiszitten.

Is dit voor jou een herkenbare situatie? Laat het mij weten.

Word jij naar huis gestuurd omdat je een uitzendkracht bent of een nulurencontract hebt? Of mag je niet thuiswerken, waardoor je volledig in de knel komt met de opvang van je kinderen? Laat het mij weten. Met jullie voorbeelden wil ik samen met andere partijen minister Koolmees vragen om extra bescherming voor de mensen die het juist nu hard nodig hebben in deze onzekere tijd.

Tweede Kamerlid

Of je nu lid bent, vrijwilliger, of belangstellende: Samen maken we het verschil!

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

De coronacrisis heeft bovenal een grote impact op onze volksgezondheid, maar de economische gevolgen van deze crisis raken ook de portemonnee van miljoenen Nederlanders. Onze harten gaan uit naar degenen die voor ons in de frontlinie staan; zorgverleners, schoonmakers, buschauffeurs, vakkenvullers en vele anderen. Zij houden Nederland draaiend, niet alleen nu, maar altijd. Er zijn veel mensen die ook bijdragen aan de samenleving, maar daar ook lang niet altijd de zekerheid en waardering voor ontvangen die ze wel gegund is: ‘de flexwerkers’.

In deze tijd van crisis worden veel van de 3 miljoen zzp’ers, uitzendkrachten en mensen met een nulurencontract in Nederland hard geraakt. Ze mogen niet meer naar hun werk en hun klanten, ze worden niet meer opgeroepen of hun contract wordt niet verlengd. Dit zijn hardwerkende mensen die de last van een fundamenteel oneerlijk systeem moeten dragen. Want waar de grote bedrijven vaste banen onzeker maakten stegen hun winsten tot ongekende hoogte, maar in tijden van crisis worden de werknemers die zich zo flexibel hebben getoond beroofd van hun inkomen.

Dat kunnen we niet laten gebeuren; eerst komen de mensen, niet de winst. Deze 3 miljoen Nederlanders mogen dus niet het zoveelste slachtoffer worden van een systeem dat fundamenteel instabiel en oneerlijk is. Daarom doet de SP woensdag tijdens een debat in de Tweede Kamer sociale voorstellen en eisen we zekerheid zodat we samen rechtvaardig door de crisis komen.

Wanneer we met belastinggeld bedrijven redden mogen daar geen ontslagen vallen, ook flexkrachten moeten worden doorbetaald op basis van hun gemiddelde aantal gewerkte uren.

Er moet een tijdelijke huurstop komen zodat mkb-bedrijven en ondernemers niet failliet hoeven gaan en de hulp die we hen bieden niet indirect een subsidie is voor grootvastgoedbezitters.

Er komt geen uitstel van belastingbetaling voor de allerrijkste bedrijven met miljardenbuffers. Zij zullen hun eerlijke deel bij moeten dragen om Nederland de crisis door te helpen door middel van een solidariteitsheffing.

Bericht van waarnemend vicepremier Wouter Koolmees over de coronacrisis

Lees hieronder een bericht van waarnemend vicepremier Wouter Koolmees over de coronacrisis.

Het zijn uitzonderlijke tijden. Dat zullen jullie allemaal ook merken in je eigen leven, je werk, je eigen omgeving. Het coronavirus grijpt om zich heen, maakt slachtoffers en maakt mensen ziek. Ik wens allereerst al die mensen die er direct mee te maken hebben veel sterkte en beterschap.

De ontwrichting van het coronavirus legt iets bloot wat we eigenlijk al wisten: als Nederlanders zijn we allemaal van elkaar afhankelijk. We horen bij elkaar. We zijn samen Nederland. De docent en de serveerster. De kunstenaar en de kleutermeester. De zelfstandige ondernemer en de CEO. De middenstander en de gepensioneerde.

We worden nu samen zwaar op de proef gesteld. Het virus laat zich niet bestrijden door verdeeldheid. Het laat zich alleen bestrijden door samenwerking, geloof in de wetenschap en gemeenschapszin.

Als waarnemend vicepremier namens D66 en minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid zet ik met het kabinet ieders gezondheid voorop. Tegelijkertijd is het mijn taak mensen te beschermen tegen de schade die dit virus berokkent aan hun inkomen. Hun baan. En dat doe ik. Samen met de collega’s in het kabinet. Voor ons geldt echt: ‘whatever it takes’.

De Nederlandse economie krijgt zware klappen. Daarom presenteer ik vandaag met collega-ministers een groot economisch steunpakket: het noodpakket voor banen en economie. Dat beoogt de ondersteuning van het inkomen van zoveel mogelijk Nederlanders en de bescherming en het behoud van de banen van zoveel mogelijk mensen: zzp’er, ondernemer, werknemer in vaste dienst of met een nulurencontract. Wij zijn er voor iedereen. Ik schets kort de hoofdpunten:

Forse financiële steun voor bedrijven die een flinke omzetdaling hebben en daardoor het loon van werknemers niet meer kunnen betalen. De overheid zorgt dat de loonbetaling door kan gaan, zodat mensen hun inkomen zoveel mogelijk behouden.

Inkomenssteun voor zzp’ers die nauwelijks of geen inkomen meer hebben, omdat hun opdrachten plotseling zijn weggevallen. Zij krijgen in ieder geval 3 maanden financiële steun. En deze steun hoeft niet te worden terugbetaald.

Voor mensen met een nulurencontract of een oproepcontract zorgen we dat ze hun loon zoveel mogelijk behouden door bedrijven de mogelijkheid te geven dit loon door te betalen.

Ondernemers die in problemen raken krijgen uitstel van het betalen van belasting. Ook komt er een verruiming van bestaande regelingen en extra kredietverstrekking.

Al deze maatregelen kosten natuurlijk vele miljarden euro’s. Maar die geven we uit om mensen en bedrijven door de crisis te loodsen. Uitzonderlijke tijden vragen om uitzonderlijke stappen. En we blijven ook na vandaag natuurlijk iedere dag kijken wat er eventueel nog meer nodig is.

Maar we moeten ook eerlijk en realistisch zijn: deze maatregelen kunnen niet alle ellende voorkomen. En dit zal ook niet de laatste keer zijn dat jullie van ons horen. De weg die we samen bewandelen is lang en staat vol obstakels, maar ik ben ervan overtuigd dat we dit kunnen.

Ik vind het hartverwarmend hoe gewone mensen in alle uithoeken van ons land zich nu voor elkaar inspannen. Leraren en schoolleiders die overuren draaien om kinderen ook thuis zo goed mogelijk les te geven. Programmamakers die kinderen via de televisie onderwijzen. Café-uitbaters die massaal gehoor geven aan de oproep de deuren te sluiten. Journalisten die mensen feitelijk en precies op de hoogte houden. Studenten die ouderen helpen boodschappen te doen. Winkeliers die een speciaal ouderenuurtje instellen, zodat ouderen met een veilig gevoel hun boodschappen kunnen doen. Huurbazen en wooncorporaties die mensen in benarde situaties uitstel geven van betaling. En al die mensen die ervoor kiezen te blijven betalen voor de onafhankelijke diensten die schoonmakers, musici, theatermakers, tuiniers, glazenwassers, schoorsteenvegers en zo velen anderen nu even niet meer kunnen bieden.

Laten we die saamhorigheid koesteren. We kunnen levens redden als we samenwerken, de wetenschap omarmen, en de rust bewaren. We kunnen banen en inkomens behouden door samen te doen wat we kunnen en er voor iedereen te zijn.

Tot slot, laten we vooral onvermoeibaar onze waardering uitspreken voor al die mensen in de zorg, in het onderwijs, bij de politie, in de supermarkten en op al die andere plekken in ons land waar zo hard wordt gewerkt. Zij doen geweldig werk, waar ik ze enorm dankbaar voor ben.

Wouter Koolmees

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

De coronamaatregelen voor werknemers

Veel werknemers maken zich zorgen over hun baan of de financiële impact op het bedrijf waar ze werken. Veel bedrijven hebben werktijdverkorting gevraagd. En het kabinet komt met meer financiële hulp.

Deze crisistijd vraagt om uitzonderlijke maatregelen. Veel ondernemers maken zich zorgen over geld om de rekeningen te betalen, het in dienst kunnen houden van hun mensen, of het overeind houden van het bedrijf. Er ligt nu een noodpakket voor de komende 3 maanden. Hoe moeilijk ook, we kunnen het samen aan. De overheid staat achter werkenden en ondernemers.

Door de maatregelen die worden genomen om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan, moeten veel ondernemers hun deuren sluiten of hebben ze veel minder werk. Dat maakt het lastig om het loon van medewerkers te blijven betalen. Om ervoor te zorgen dat deze werkgevers niet hun medewerkers hoeven te ontslaan, gaat de overheid tot 90% van de loonkosten overnemen van bedrijven die worden getroffen. Meteen, niet pas na een paar weken. Ook voor de werknemers die op oproepbasis of een nulurencontract werken. Hiervoor zijn voor de komende drie maanden miljarden beschikbaar gesteld. Zo kunnen mensen hun baan behouden en hoeven zij hun rechten op een werkloosheidsuitkering niet te gebruiken. Als het straks weer beter gaat kunnen deze mensen dan snel weer aan de slag.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Door Carla Dik-Faber op 11 december 2019 om 10:48

Stiekem ben ik best wel trots op onze vijfkoppige fractie. We vormen een hecht en goed op elkaar ingespeeld team: we kennen elkaars zwakke plek, tolereren elkaars nukkigheden en vullen elkaar perfect aan. Waar de één wat minder goed in is, helpt de ander. Waar de één iets over ’t hoofd ziet, wijst een ander daarop. We hebben verschillende persoonlijkheden, verschillende achtergronden. En: we kennen een gezonde mix van vrouwen en mannen.

Ik ben ervan overtuigd dat een team met vrouwen én mannen, of mannen én vrouwen, een verrijking is. Het is zelfs wetenschappelijk bewezen. Diverse teams presteren beter.

Daarom kan ik me er wel wat bij voorstellen dat de overheid al in 2013 heeft bepaald dat grote bedrijven moeten streven naar minimaal 30% vrouwen en minimaal 30% mannen in de raad van bestuur (RvB) en de raad van commissarissen (RvC). We zijn nu vele jaren verder en de resultaten stellen teleur: bij slechts 1 op de 12 bedrijven is de man-vrouwverhouding in balans.

Vrouwenquotum

Het kabinet heeft daarop de Sociaal-Economische Raad om advies gevraagd. Wat te doen nu streefcijfers niet werken? De SER stelt dat er veel meer nodig is om meer vrouwen in de top te krijgen.

En dus ging het de laatste weken over het zogeheten ‘vrouwenquotum’. De vraag die nu voorligt is: helpt dit instrument om te bereiken wat we willen bereiken, namelijk meer gevarieerde teams en de mogelijkheid voor vrouwen om het glazen plafond in de top van het bedrijfsleven te slopen?

Wat blijkt? Een vrouwenquotum zal op korte termijn natuurlijk leiden tot meer vrouwen aan de top, maar om de positie van vrouwen in grote bedrijven ook op lange termijn te verbeteren zijn er andere maatregelen nodig, die niet alleen de top (tijdelijk) veranderen maar het bedrijf zélf (structureel) veranderen. Van het idee dat als er maar voldoende vrouwen in de top zitten er vanzelf meer vrouwen in de andere lagen van de organisatie komen, kunnen we het helaas niet verwachten. Onderzoek wijst uit dat er maar amper sprake is van dit zogenoemde trickle-down effect.

En dus is er iets anders nodig. We staan als ChristenUnie achter de gedachte dat iedereen er bij gebaat is dat er meer vrouwen aan de top van het bedrijfsleven komen. En dan zó, dat het bedrijf, dat de bedrijfscultuur, dat dat wat ‘gewoon’ is, ook in de organisatie neerdaalt.

Een quotum, maar dan anders

En dan ga ik nu iets schokkends zeggen: dan kan een quotum tóch best een goed instrument zijn. Maar dan niet een quotum vanuit de overheid (dat heeft zich namelijk nog niet laten zien als bewezen effectief), maar een quotum van de werknemers, van het bedrijf zelf. Daarvoor hebben we een eigen voorstel. Noem het een nieuw soort ‘soevereiniteit in eigen kring’.

De ChristenUnie wil dat bedrijven – allemaal – zelf streefcijfers opstellen, waarover ze verplicht openbaar moeten rapporteren (en wat ze dus moeten naleven). En dat is niet een vrijblijvend speeltje voor de top, maar leggen we in handen van iedereen die in de organisatie werkt. De rol van personeelsgeledingen en ondernemingsraden moet door de overheid worden versterkt om ervoor te zorgen dat iedereen in het bedrijf – wat je functie ook is – kan meepraten over een positieve verandering voor de hele organisatie. Zij stellen gezamenlijk de vraag ‘hoe maken we werk van ons diversiteitsbeleid?’ en zadelen de top met een afdwingbare opdracht op. En de mensen aan de top, die moeten daar naar luisteren. En daar komt de overheid alsnog om de hoek kijken: zij moet ervoor zorgen dat dat daadwerkelijk wordt nageleefd.

Van onderop, afdwingbaar, ambitieus en daarmee kansrijk, óók voor de lange termijn. Bedrijven worden op deze manier gedwongen om na te denken over hun eigen diversiteitsbeleid en organisatiecultuur: voorwaarden die volgens de Sociaal-Economische Raad van belang zijn voor toekomstbestendig diversiteitsbeleid in een organisatie. Ik ben ervan overtuigd dat dit de meest succesvolle bedrijven zijn, die ook aantrekkelijk zijn om voor te werken en talent aan zich weten te binden.

We moeten niet enkel de juiste maatregelen nemen om de hoeveelheid vrouwen aan de top te vergroten. We moeten de juiste maatregelen nemen die een cultuurverandering teweegbrengen, veel breder, veel dieper in bedrijven en uiteindelijk in de samenleving. En dan zeg ik: wees ambitieuzer dan alleen te kijken naar de top. Leg het niet in handen van overheid en bedrijfstop. Maar geef ‘power to the people’.

D66-fractievoorzitter Rob Jetten vraagt het kabinet te voorkomen dat onnodig bouwbedrijven omvallen en mensen hun baan verliezen door de stikstofcrisis. Kabinet en provincies werken aan nieuwe stikstofregels en willen uiterlijk 1 december met een goede oplossing komen. Intussen liggen veel bouwprojecten stil en worden nauwelijks nog huizen gebouwd.

Jetten: “Heel veel mensen zoeken een betaalbare huur- of koopwoning. Al die bouwvakkers, aannemers en anderen in de bouw die nu tijdelijk minder werk hebben, zijn straks dus weer keihard nodig als er weer gebouwd kan worden. Daarom moet er een vangnet voor bedrijven in de bouw komen, zodat ze goed door deze tijdelijke dip komen.”

Geen kille sanering

Uit een enquête van Bouwend Nederland blijkt dat 40 procent van de ondernemers in de bouw een personeelsstop heeft ingevoerd. Twee maanden geleden verwachtte de bouwsector 60.000 mensen extra nodig te hebben, nu dreigen er 20.000 banen verloren te gaan. Jetten: “Wij delen de zorgen van bouwers, baggeraars en andere ondernemers. Het is niet niks als je bedrijf ineens voor een deel stil komt te liggen. Voor de landbouwsector is het uitgangspunt terecht een warme sanering, het kabinet trekt er flink geld voor uit om boeren te helpen stoppen of over te stappen op duurzame kringlooplandbouw. Dat steunen wij zeer. Tegelijkertijd kan dan niet vanwege dezelfde stikstofproblematiek in de bouwsector ongewenst een kille sanering plaatsvinden, waarbij bedrijven onnodig verloren gaan.”

D66 stelt drie concrete maatregelen voor. Allereerst het openzetten van de deeltijd-ww voor bouwbedrijven die te maken hebben met een forse omzetdaling door de stikstofcrisis. Zo hoeven bedrijven niet onnodig mensen te ontslaan. Deze maatregel is eerder ingezet, bijvoorbeeld in november 2014 voor bedrijven die direct werden getroffen door sancties van de Europese Unie tegen Rusland. De OESO ziet dit soort maatregelen als succesvol bij korte schokken. Daarnaast wil D66 dat bedrijven overbruggingskredieten kunnen krijgen om voldoende materialen te kunnen inslaan voor het moment dat er weer kan worden gebouwd. Materiaalgebrek mag dan niet de oorzaak zijn van nog meer vertraging. Tot slot wil D66 dat de capaciteit van vergunningverlening bij de overheid op peil blijft. Voorkomen moet worden dat hier capaciteit verloren gaat, zodat vergunningen straks, als de regels dit weer toestaan, snel kunnen worden verleend. De kosten die met deze maatregelen gemoeid zijn, kunnen volgens D66 betaald worden uit de al door het kabinet aangekondigde ‘begrotingsreserve’, het geld dat het kabinet opzij zet om de stikstofcrisis aan te pakken.

Algemeen belang

Komende woensdag komen ondernemers uit de bouw demonstreren in Den Haag. Bouwers, ondernemers, boeren, iedere groep verlangt iets van de politiek. Jetten waarschuwt dat makkelijke oplossingen niet bestaan: “Het is de taak van de politiek om niet voor één groep of één deelbelang op te komen – alleen voor de boeren of alleen voor de bouwers of alleen voor de natuur. Wij moeten al die belangen wegen en een goede oplossing vinden voor iedereen. Dat is geen populaire boodschap voor iedere groep afzonderlijk, dat snap ik heel goed, maar het is wel het beste voor Nederland als geheel.”

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

En omdat de totale vrijheid voor de wolf leidt tot de dood voor de lammeren, volgde schaamteloosheid. ING-baas Hamers wiens extreme salaris maatschappelijke woede veroorzaakte, pleitte recent voor hogere bankenbonussen. Ahold heeft van onzeker werk een lucratief winstmodel gemaakt. Shell betaalt nauwelijks winstbelasting, maar wel twintig miljoen aan haar hoogste chef. Dat is de equivalent van een hogere energierekening van 60.000 huishoudens.

En voor wie denkt dat deze voorbeelden niks over het geheel zeggen: de Volkskrant toonde aan de hand van jaarverslagen van beursgenoteerde bedrijven de praktijk anno 2019: 70 procent van alle winst van beursgenoteerde bedrijven gaat rechtstreeks naar aandeelhouders, en niet naar innovatie, werk of loon. De rijkste 1 procent van Nederland bezit nu een kwart van het totale vermogen, voor de kredietcrisis was dat één vijfde. De rijkste 10 procent bezit nu twee derde van het totale vermogen. Elke voorhoede die schaamteloos meer neemt en minder geeft, verdient geen smeekbede, maar een politieke bedreiging van de eigen positie.

Ooit voelde de katholieke bankier zich verantwoordelijk voor de katholieke bouwvakker. Die verzuilde wederkerigheid leidde tot een elite die sober was voor zichzelf, maar verrijkend voor de samenleving. De oorzaak van die wederkerigheid wordt vaak geromantiseerd tot groot moreel leiderschap. In werkelijkheid werd ze gevormd door de maatschappelijke verhoudingen. Door macht en tegenmacht. De elite begreep dat er wederkerigheid nodig was om de bouwvakker niet aan die duivelse socialisten te verliezen.

De constante bedreiging van de eigen positie maakte de economische elite verantwoordelijk. Het was de Britse historicus Tawney die Joop den Uyl ooit inspireerde met deze woorden: ,,De vergroting van de vrijheid voor gewone mannen en vrouwen heeft niet plaatsgevonden ondanks het ingrijpen van de overheid, maar dankzij dit ingrijpen. De moeder der vrijheid is in feite de wet geweest." Stop daarom de smeekbedes!

Tegenwoordig weet men zelfs in Davos hoe het opvoeden van de economische elite klinkt. Taxes. Taxes. Taxes.

Deze column verscheen op 25 april in De Limburger