Poliflw

Drie keer per jaar behandelen we financiële stukken van onze gemeenschappelijke regelingen waaronder de GGD. De kadernota (die richting geeft voor de begroting), de begroting zelf en uiteindelijk de jaarrekening. In de raad van eind februari stond de kadernota voor 2025 op de rol.

Als ChristenUnie-SGP volgen we de GGD op dit moment positief-kritisch. De GGD heeft in de afgelopen Corona jaren natuurlijk extreem goed werk gedaan. Maar in diezelfde periode is er ook een groot ICT project gigantisch mislukt, wat de deelnemende gemeentes ca 5 miljoen euro heeft gekost (ca 180.000 voor De Ronde Venen). In de kadernota lazen we daar niets meer over, en dat vonden wij toch wat kort door de bocht. Daarom deze inbreng.

De ChristenUnie-SGP heeft kennis genomen van de Kaderbrief. De inhoud daarvan, maar zeker ook in de begeleidende brief, baart ons enige zorgen. De teneur lijkt te zijn een alsmaar uitdijende GGD. En daarmee steeds verder oplopende kosten. Voor 2025 is dat al bijna 8%, waarvan het leeuwendeel inflatie is (bijna 7%). Dat is nog enigszins te begrijpen gezien de kostenontwikkelingen in de afgelopen tijd, maar is met het oog op de toekomstige gemeentelijke financiën wel een zorg. Het moeilijke bij een gemeenschappelijke regeling is, dat we hier altijd in een dubbelrol zitten. Enerzijds de opdrachtgever (die zo laag mogelijke kosten wil) en anderzijds de eigenaar (die een zo deugdelijk mogelijke dekking wil). Een rigide bezuinigingstaakstelling past dan niet. Maar misschien wel een grondige takendiscussie. En dan niet alleen wat, maar ook hoe. We hadden een motie hiervoor in gedachten, maar laten dat nu even liggen. Toch gaan we graag de komende tijd hierover met het college en met andere fracties over in gesprek. Daarom hebben we dit punt voor de auditcommissie geagendeerd.

Terecht maakt het college een opmerking over de reserve positie. Die is mede onder druk komen te staan door het debacle van de GGiD. Een totaal mislukt ICT project. En dan verbaasd het ons dat de GGD er in haar kaderbrief niets over zegt. Temeer, daar afgelopen najaar er een uitgebreid evaluatie rapport is geweest, de aanbesteding voor een vervangend digitaal dossier nog loopt en de implementatie nog tot in 2025 zal doorlopen. Het lijkt een beetje alsof dit voor de GGD een afgesloten boek is, niet meer over praten, business as usual. Dat vinden wij toch te kort door de bocht. Per slot van rekening is hier bijna 5 miljoen mee verloren gegaan.  En daarom dienen we een amendement in om een extra opmerking over dat onderwerp in de Zienswijzebrief op te nemen. Daarmee geven we aan de GGD ten minste het signaal af, dat ons dit punt best wel hoog zit en dat de GGD zich ook echt rekenschap moet geven hoe ze met gemeenschapsgeld om gaat.

De wethouder verdedigde de GGD nog wel door aan te geven, dat de financiën rondom het mislukte project waren afgerond en dat de kosten voor een nieuw alternatief vervangend systeem (dit keer niet zelf bouwen, maar standaard pakket kopen) al in de begrotingen zijn verwerkt. Daarmee is er dus geen formele aanleiding om in de kaderbrief voor 2025 er nog iets over te zeggen. Maar hij erkende ook wel, dat het niet van veel politieke sensitiviteit getuigde om er helemaal niets over te zeggen. Dus snapte hij ons amendement wel. Zowel raadsvoorstel als amendement werden vervolgens unaniem aangenomen.

Al een paar jaar zijn we bezig met het aanpassen van het bestemmingsplan Vinkeveense Plassen. Dat nadert nu zijn einde. De hete aardappel in dat plan is de legalisering van bebouwing op de legakkers. Hoe moet dat, hoeveel mag dat zijn en tot hoever (omvang). Daar wordt een compromis gezocht, waarbij bebouwing milieubelasting meebrengt. Om die reden ligt er een harde eis van de provincie dat de gemeente voor natuurcompensatie moet zorgen. Het college stelt nu voor een aantal legakkers hiervoor op te kopen en die tot natuurgebied te ontwikkelen. Dat plan lag op 21 september voor. De ChristenUnie-SGP kijkt daar als volgt naar.

Op zich kan de ChristenUnie-SGP zich vinden in  dit voorstel. We begrijpen dat, voor medewerking van de provincie aan een nieuwe ruimer bestemmingsplan, die natuurcompensatie nodig is. En het is fijn dat het college hier pro-actief mee aan de gang is gegaan en nu dus al met een concreet voorstel komt.

Waar voor mijn fractie de schoen wringt is, wie heeft hier belang bij en wie gaat dit betalen. Want verruiming in het bestemmingsplan, zoals nu beoogd, is vooral in het belang van de eigenaren van de legakkers die er nu al illegaal op gebouwd hebben en hopen dat dit straks gelegaliseerd kan worden. Dan wel eigenaren die hopen straks van bebouwingsmogelijkheden gebruik te maken. Maar in dit voorstel komen de kosten bij de gemeente terecht in de vorm van kapitaalslasten, onderhoudskosten, kosten voor het maken van een inrichtingsplan en daar bovenop later nog de feitelijke kosten van de inrichting (die nu nog niet bekend zijn). Het kan toch niet zo zijn dat de gemeenschap voor deze kosten opdraait, waar het voordeel bij een beperkt aantal legakker eigenaren terecht komt. Temeer daar we als gemeenschap ook al vele euro’s uitgeven aan handhaving.

In de commissie hebben we dus expliciet gevraagd naar deze kosten en baten verhouding. We begrijpen ook de systematiek, dat er geen 1 op 1 doorleg mogelijkheid is. We snappen ook de uitleg van de wethouder dat hij hogere OZB inkomsten verwacht en de hoop heeft dat die voldoende dekkend zijn om de extra kosten af te dekken. Maar het blijven verwachtingen. Het feitelijke bedrag aan meer opbrengsten kennen we niet. Ook de feitelijke uiteindelijke kosten zijn nog niet helder of zeker.

Dan kun je als fractie dus zeggen: we stemmen tegen, zoek dat eerst maar uit. Maar daar kiezen we niet voor. We geven dit voorstel graag een kans omdat we het belang onderschrijven. Maar we hechten ook een groot belang aan die kosten/baten analyse; zo groot dat we daarom kiezen voor de weg van een motie* om dat zeker te stellen.  Wat ons betreft is een evaluatie wel degelijk van toepassing en maakt deze kosten/baten analyse daar onderdeel van uit. 

 

* besluit van de motie luidt: “Verzoekt het college: Na realisatie van het bestemmingsplan en de natuurcompensatie een kosten en baten analyse op te stellen waarin alle kosten (kapitaallasten investering, ambtelijke inzet, kosten ontwikkeling natuur, etc..) zowel incidenteel als structureel zijn meegenomen en waarin is aangegeven wat de meeropbrengsten zijn aan OZB als gevolg van legalisatie van nu nog illegale bebouwing”.

Naschrift: Onze motie werd met grote meerderheid aangenomen. Het raadsvoorstel werd vervolgens ook door de raad aangenomen.  Wel werd ons gevraagd wat de met de uitkomst van de analyse willen doen. Ons antwoord daarop is dat we dan kunnen bepalen of de opbrengsten en kosten in balans zijn en zo niet, nadere afspraken maken om de kosten voor de gemeente te beperken.

Op 4 november jl. hebben we de begroting voor het jaar 2022 behandeld. De begroting is een financiële uitwerking van het beleid dat we in juni met de Kadernota hebben vastgesteld. Het college heeft die Kadernota prima verwerkt. Onze dank gaat ook uit naar de organisatie die veel en goed werk leverde. Wij zijn tevreden over de begroting en de financiële situatie in Veenendaal. Onze Algemene reserve voor toekomstige risico’s en tegenvallers is circa 19 miljoen en voldoende om ook de komende jaren koers te houden.

De Onroerend zaak belasting wordt niet verhoogd. Verder blijft, zoals elk jaar, de verhoging beperkt tot de inflatiecorrectie voor de overige belastingen.

Vanuit de Kadernota hebben wij aandacht voor mensen die het lastig hebben. Een goed sociaal beleid stonden en staan we voor. We hebben aandacht voor een inclusieve samenleving waarin iedereen mee kan doen. Maar ook voor natuur en duurzaamheid. Investeringen moeten zo veel mogelijk hier rekening mee houden. Een goed niveau voor de openbare ruimte helpt Veenendaal schoon heel en veilig te houden. Als u precies wilt weten welke zaken zijn/worden opgepakt, kijk dan eens op de site van de gemeente naar de begroting.

Aanvullend aan de uitwerking van de Kadernota hebben wij nog een aantal voorstellen gedaan. Onze voorstellen betreffen:

A. Extra financiën ten behoeve van restauratie metaheerhuisje op de Joodse begraafplaats

B. Opdrachten aan het college om:

1. te komen met goede cijfers bij de evaluatie van de inclusieagenda. Daar willen we komend jaar extra op inzetten.

2. Maatwerk bijstand en kostendelersnorm: We willen voorkomen dat mensen in de knel komen.

3. Onderzoek naar een goede datum voor de invoering van de Ja-Ja sticker.

Al onze voorstellen zijn aangenomen. Over deze voorstellen komt op de website nog verdere uitleg.

Naast onze eigen voorstellen hebben we met andere partijen samengewerkt aan voorstellen waar wij mede-indiener zijn. Onderstaand een overzicht van voorstellen die wij mede-indienden of steunden.

Mede-indiener

1. Onderzoek verkeersveiligheid Weverij (aangenomen) Het gaat hier om een gevaarlijke verkeerssuatie.

2. Aanpassing begroting voor data-verzamelingen (aangenomen). Het betreft gegevensverzameling voor het Rijk en technische voorzieningen in het verkeer.

3. Extra 100.000,-- voor vrijwilligerswerk( aangenomen) Vrijwilligers vormen de sociale basis en moeten goed en blijvend worden ondersteund. Het budget was ontoereikend. Verhoging maakt verdere ontwikkeling van die basis mogelijk.

4. Integrale aanpak discriminatie (aangenomen). Er moet meer actie komen om discriminatie in welke vorm dan ook tegen te gaan. Een meldpunt alleen volstaat niet. Daarom steunen we het plan om meer aan preventie te doen.

5. Aansporing realisatie natuurbegraafplaats(aangenomen). Er is steeds meer vraag naar begraven in de natuur. Het landgoed Prattenburg probeert een natuurbegraafplaats te realiseren. Wij ondersteunen dit, omdat ook Veenendalers deze vorm van begraven willen.

6. Maatwerk ondersteuning bij uitkering en neveninkomsten (aangenomen). Hiermee proberen we te voorkomen dat mensen die naast de uitkering nog (vaak wisselende) inkomsten hebben, niet in de problemen komen. Er is vaak sprake van een wirwar van uitkeringen en toeslagen. Hulp bij het begrijpen van deze regels is nodig.

Een voorstel om de raadsvergadering direct te ondertitelen, zodat slechthorenden of doven dit ook kunnen volgen, hebben wij ook gesteund. Wij zien dit als een klein, maar belangrijk onderdeel van de inclusieve samenleving.

Een voorstel om tiny-houses toe te staan in een strook waardevol agrarisch gebied ten zuiden van de Dijkstraat kreeg onze steun niet.Wij zijn voor tiny-houses om zo meer woningen te krijgen en een deel van de woningnood op te lossen. Echter dan moet er wel een visie zijn voor het hele gebied ten zuiden van de Dijkstraat en niet een klein gebied eruit nemen. We moeten dan ook de juiste procedures volgen, zodat belanghebbenden inspraak hebben.

Mocht u over de begroting vragen hebben, neem dan gerust contact op met onze fractie of met onze woordvoerder Financiën Henk van Soest.

Op 4 november jl. hebben we de begroting voor het jaar 2022 behandeld. De begroting is een financiële uitwerking van het beleid dat we in juni met de Kadernota hebben vastgesteld. Het college heeft die Kadernota prima verwerkt. Onze dank gaat ook uit naar de organisatie die veel en goed werk leverde. Wij zijn tevreden over de begroting en de financiële situatie in Veenendaal. Onze Algemene reserve voor toekomstige risico’s en tegenvallers is circa 19 miljoen en voldoende om ook de komende jaren koers te houden.

De Onroerend zaak belasting wordt niet verhoogd. Verder blijft, zoals elk jaar, de verhoging beperkt tot de inflatiecorrectie voor de overige belastingen.

Vanuit de Kadernota hebben wij aandacht voor mensen die het lastig hebben. Een goed sociaal beleid stonden en staan we voor. We hebben aandacht voor een inclusieve samenleving waarin iedereen mee kan doen. Maar ook voor natuur en duurzaamheid. Investeringen moeten zo veel mogelijk hier rekening mee houden. Een goed niveau voor de openbare ruimte helpt Veenendaal schoon heel en veilig te houden. Als u precies wilt weten welke zaken zijn/worden opgepakt, kijk dan eens op de site van de gemeente naar de begroting.

Aanvullend aan de uitwerking van de Kadernota hebben wij nog een aantal voorstellen gedaan. Onze voorstellen betreffen:

A. Extra financiën ten behoeve van restauratie metaheerhuisje op de Joodse begraafplaats

B. Opdrachten aan het college om:

1. te komen met goede cijfers bij de evaluatie van de inclusieagenda. Daar willen we komend jaar extra op inzetten.

2. Maatwerk bijstand en kostendelersnorm: We willen voorkomen dat mensen in de knel komen.

3. Onderzoek naar een goede datum voor de invoering van de Ja-Ja sticker.

Al onze voorstellen zijn aangenomen. Over deze voorstellen komt op de website nog verdere uitleg.

Naast onze eigen voorstellen hebben we met andere partijen samengewerkt aan voorstellen waar wij mede-indiener zijn. Onderstaand een overzicht van voorstellen die wij mede-indienden of steunden.

Mede-indiener

1. Onderzoek verkeersveiligheid Weverij (aangenomen) Het gaat hier om een gevaarlijke verkeerssuatie.

2. Aanpassing begroting voor data-verzamelingen (aangenomen). Het betreft gegevensverzameling voor het Rijk en technische voorzieningen in het verkeer.

3. Extra 100.000,-- voor vrijwilligerswerk( aangenomen) Vrijwilligers vormen de sociale basis en moeten goed en blijvend worden ondersteund. Het budget was ontoereikend. Verhoging maakt verdere ontwikkeling van die basis mogelijk.

4. Integrale aanpak discriminatie (aangenomen). Er moet meer actie komen om discriminatie in welke vorm dan ook tegen te gaan. Een meldpunt alleen volstaat niet. Daarom steunen we het plan om meer aan preventie te doen.

5. Aansporing realisatie natuurbegraafplaats(aangenomen). Er is steeds meer vraag naar begraven in de natuur. Het landgoed Prattenburg probeert een natuurbegraafplaats te realiseren. Wij ondersteunen dit, omdat ook Veenendalers deze vorm van begraven willen.

6. Maatwerk ondersteuning bij uitkering en neveninkomsten (aangenomen). Hiermee proberen we te voorkomen dat mensen die naast de uitkering nog (vaak wisselende) inkomsten hebben, niet in de problemen komen. Er is vaak sprake van een wirwar van uitkeringen en toeslagen. Hulp bij het begrijpen van deze regels is nodig.

Een voorstel om de raadsvergadering direct te ondertitelen, zodat slechthorenden of doven dit ook kunnen volgen, hebben wij ook gesteund. Wij zien dit als een klein, maar belangrijk onderdeel van de inclusieve samenleving.

Een voorstel om tiny-houses toe te staan in een strook waardevol agrarisch gebied ten zuiden van de Dijkstraat kreeg onze steun niet.Wij zijn voor tiny-houses om zo meer woningen te krijgen en een deel van de woningnood op te lossen. Echter dan moet er wel een visie zijn voor het hele gebied ten zuiden van de Dijkstraat en niet een klein gebied eruit nemen. We moeten dan ook de juiste procedures volgen, zodat belanghebbenden inspraak hebben.

Mocht u over de begroting vragen hebben, neem dan gerust contact op met onze fractie of met onze woordvoerder Financiën Henk van Soest.

Vielen ze bij u de afgelopen maand ook op de mat? De schreeuwerige folders (die zijn betaald met gemeenschapsgeld) welke u beloven dat u tot duizenden euro’s per jaar kunt besparen. Dit is wel wat bezijden de waarheid. In uitzonderlijke gevallen (en in trieste omstandigheden) kan een verkeerde WOZ-waarde van uw woning duizenden euro’s schelen. In de meeste gevallen gaat het om een paar euro. Een correctie van uw WOZ-waarde met € 10.000 scheelt u op de OZB-aanslag € 12.

Natuurlijk is het frustrerend als u het gevoel heeft dat uw woning te duur is getaxeerd, maar ik bekijk het vooral van de zonnige kant, misschien kan de rente die u moet betalen wel omlaag. Wanneer u vindt dat uw woning onjuist is getaxeerd, dan kunt u natuurlijk bezwaar maken (eerst bellen met SVHW mag ook). Wanneer u dat doet onder het motto niet geschoten is altijd mis, dan zou ik u dat willen ontraden. Waarom? Gratis bestaat natuurlijk niet! U hoeft niet de betalen, maar de gemeente betaalt hiervoor wel de rekening. Wanneer het bezwaar terecht is moet een onkostenvergoeding worden betaald, wanneer het bezwaar onterecht is niet. In beide gevallen moest er een ambtenaar aan de slag. U kunt zich voorstellen dat dit in de papieren gaat lopen als honderden mensen bezwaar maken onder het motto niet geschoten is altijd mis.

Al deze kosten kunnen we beter besteden aan de uitdagingen die we als gemeente hebben, dat is tenslotte waarom we belasting heffen. Dat brengt mij op een andere gedachte: is het niet beter om iedereen die een huis bezit gewoon een rekening te sturen met een vast bedrag (en als u wat meer verdiend dan mag die rekening een stukje hoger zijn)? Wanneer we de belasting op die manier innen, dan kunnen al die mensen die zich nu bezighouden met het taxeren, innen, afwikkelen en maken van bezwaren zich laten omscholen tot toezichthouder, medewerker in de zorg, of onderwijs. Daar hebben we echt wat aan!

Cor van Vliet7 april 2021, geschreven voor het Kompas Hardinxveld-Giessendam

De overheidsfinanciën raken iedereen. Als persoon, als gezin, als ondernemer en als bedrijf.

Een goed financieel beheer door de overheid en een eerlijk belastingstelsel is dan ook belangrijk. En dat hoeft ook niet moeilijk te zijn. Minder regels, minder subsidie-eisen en minder toeslagen geven lagere belasting en daardoor meer besteedbaar inkomen.

Overheidsfinanciën moeten net als bij je thuis werken. Als je kunt sparen, spaar je voor onverwachte zaken, voor als het misschien iets minder gaat. Dat deed Jozef in Egypte al: tijdens de zeven vette jaren sparen voor de latere jaren die mager waren.

Daarbij is het van belang dat er eerlijke belastingen worden geheven. Dat grote bedrijven met slimme trucs niet minder betalen dan de MKB’er en dat eenverdieners gelijkgesteld worden aan tweeverdieners. Ook het toeslagenstelsel moet op zijn kop: maar liefst 60% van de huishoudens komt in aanmerking voor één of meerdere toeslagen!

Drastische inperking is noodzakelijk en zij die hulp nodig hebben, moeten op andere wijze ondersteund en geholpen worden. Ook moet er werk worden gemaakt (internationaal) van vliegheffingen. Het is toch bijzonder dat er op een treinkaartje van Nijkerk naar Amersfoort meer BTW zit dan op een vliegticket naar New York? Door een eerlijke verdeling kunnen de belasting op arbeid naar beneden en kunnen we het resultaat daarvan elke maand zien.

Kom, ga stemmen op 17 maart.

Door Gert-Jan Segers op 16 september 2020 om 22:23

Aandacht voor wat echt telt (bijdrage Algemene Politieke Beschouwingen)

Bronnie Ware was een palliatief verpleegkundige in Australië. Jarenlang heeft zij gesproken met mensen die op hun sterfbed lagen. Zij luisterde naar hun verhalen. En na een tijdje, toen ze veel verhalen had gehoord, ontdekte ze patronen in die verhalen. En ze schreef ze op. Ze noemde de zaken waar stervende mensen het meeste spijt van hadden.

Alle mannen van die generatie, het ging toen om mannen, hadden spijt dat ze zo hard hadden gewerkt en daarmee veel van hun geliefden en hun kinderen hadden gemist.

Iedereen miste zijn of haar vrienden aan het sterfbed en had er verdriet over dat vriendschappen waren verwaterd.

En de meeste mensen hadden te veel geluisterd naar wat andere mensen van hen verwachten en waren daardoor niet trouw gebleven aan hun idealen. En aan wat ze écht belangrijk vonden.

Op ons sterfbed telt niet wat we hebben gepresteerd, niet hoeveel we hebben verdiend, niet wat columnisten van ons vinden, laat staan wat peilingen van ons vinden. Wat telt als we het meest kwetsbaar zijn, is dat er iemand is die onze hand vasthoudt. Dat er liefde is.

Eigenlijk weten we dit ook allemaal. Vriendschappen en relaties maken gelukkig en eenzaamheid is gif. Het is ingebakken in de schepping: je wordt en bent mens in relatie tot anderen.

En toch zijn grote politieke keuzes in ons land ingegeven alsof we vooral een individu zijn, zelfredzaam, onafhankelijk van anderen. Alsof we alleen maar rationeel en weloverwogen onze keuzes maken.

We weten dat het niet waar is, maar toch gaan grote politieke keuzes ervan uit dat vooral betaald werk ons gelukkig maakt en dat we zoveel mogelijk moeten verdienen. Het individualisme heeft de laatste decennia de toon gezet en er is een vorm van liberalisme die ervan uitgaat gaat dat we een homo economicus zijn. Terwijl we weten – of in ieder geval kunnen weten – dat het gewoon niet waar is.

De coronacrisis is niet ons sterfbed. Er is leven na deze crisis. Maar in deze crisis stond wel alles even helemaal stil. Of bijna alles. Veel viel ons uit handen. En daardoor leren we juist in deze tijd scherper te kijken. We zien beter wat niet deugt, wat niet werkt en we zien beter wat écht telt.

En wat we zien, is niet nieuw. Het zijn de verhalen die ik al hoorde van jongeren bij de totstandkoming van Coalitie-Y.

Stel je voor. Een jong stel. Ontmoet elkaar tijdens de studententijd. Boordevol idealen en hoop voor de toekomst. Vier studiejaren later zitten ze allebei opgezadeld met een enorme studieschuld. En als ze werk vinden, is er weinig kans op een vast contract. Ze verdienen genoeg om rond te komen, maar te weinig om echt iets op te bouwen. Ze verdienen te weinig om een huis te kopen, maar kunnen niet betaalbaar huren. Het ontbreekt hen aan zekerheid om keuzes voor de toekomst te kunnen maken. De kinderwens wordt even geparkeerd.

De minister-president zal deze verhalen herkennen, hij praat met jongeren van Coalitie-Y. Hij heeft de handschoen opgepakt en daar ben ik hem dankbaar voor. Hij zit geregeld met collega’s om de tafel met mensen van Coalitie-Y.

De verhalen van deze jongeren komen niet voort uit een soort natuurtoestand, maar komen voort uit politieke keuzes in ons belastingstelsel, op de arbeidsmarkt, de woningmarkt. Tussen ons en nieuw levensgeluk, tussen ons en de zorg voor elkaar, staan wetten en praktische bezwaren. En die wetten en praktische bezwaren komen uit deze Kamer.

De coronacrisis heeft nog scherper laten zien wat niet deugt. We zien dat ZZP’ers als eerste geholpen moesten worden. Zij zijn als eerste kinderen van de rekening van deze crisis en moeten middenin deze crisis op het sociaal minimum zien te overleven.

We hadden in ons land in de vorige eeuw lang een eerlijk sociaal contract met elkaar. We kregen allemaal de kans om te leren, we werkten hard, de overheid beschermde tegen uitbuiting, verdeelde de welvaart eerlijk en winsten van bedrijven vertaalden zich in hogere lonen. Werkgevers en werknemers vonden elkaar in eerlijke overeenkomsten en er waren bedrijven zoals het oude Philips. Ik heb er al eerder aan gerefereerd. Collega Dijkhoff heeft daar een prachtig beeld van geschetst, vorig jaar bij de Algemene Politieke Beschouwingen. Een goede werkgever die goed zorgde voor werknemers zoals zijn opa, een studiefonds voor hun kinderen zoals zijn moeder en een sportvereniging waar de mooiste voetbalclub van Nederland uit voortkomt. Maar dit sociaal contract is verbroken.

Het heeft geleid tot een generatie van stagnatie. Onze economie is de afgelopen 40 jaar sterk gegroeid en de Rabobank berekende dat 60% daarvan bij bedrijven terecht is gekomen, 40% bij de overheid, maar dat gezinnen al veertig jaar lang ongeveer hetzelfde besteedbare inkomen hebben. En dat is niet rechtvaardig.

We zijn in de afgelopen vier decennia iets kwijtgeraakt. Ons mensbeeld gaat mank. We lopen op één been. Wij zijn geen homo economicus. Wij zijn mensen die gedijen bij vriendschap, liefde, zorg voor elkaar, en zijn bestemd voor bloei. Is dit een open deur?! Laten we er dan alsjeblieft heel snel doorheen lopen en niet langer buiten blijven staan! Want wat nu nodig is, is beleid dat recht doet aan wie wij zijn. Wat nu nodig is, zijn nieuwe keuzes. En we kunnen ons laten aanmoedigen door wat Nelson Mandela ooit zei: Moge onze keuzes onze hoop reflecteren – en niet onze angst!

Ja, we kunnen bang zijn voor economische krimp en opnieuw alle kaarten op de groei van ons BBP zetten. We kunnen bang zijn voor mensen die anders zijn dan wij en onze grenzen gesloten houden. We kunnen bang zijn voor het verliezen van grote bedrijven en onze belastingen kunstmatig laag houden.

Maar we kunnen ook kiezen voor beleid dat niet onze angsten reflecteert maar onze hoop. En kiezen voor wat echt telt.

Het eerste dat echt telt is ‘zorg voor elkaar’.

Als ik vanuit hier, langs de Hofvijver, naar de Korte Voorhout loop, zie ik een welvarend land. Maar als ik de uitgang neem bij Lange Poten naar de Schilderswijk wandel, de wijk waar mijn zus op een basisschool werkt, dan houd ik mijn hart vast. Het is één stad, maar het zijn twee werelden. Het zijn twee wijken, vlakbij elkaar, en toch oneindig ver van elkaar verwijderd, door een breuklijn in deze stad.

En zo lopen er meer breuklijnen door ons land. En de coronacrisis maakt de breuklijnen alleen nog maar extra zichtbaar.

Tussen mensen zonder schulden en mensen met schulden.

Tussen gezinnen met een goed inkomen en mensen die nauwelijks kunnen rondkomen.

Tussen jongeren met wie het goed gaat en jongeren die vastlopen.

Tussen de Randstad die groeit en regio’s die krimpen.

En als we in deze crisis iets hebben geleerd, dan is het wel dat het aankomt op die zorg voor elkaar. Dat is wat ons mens maakt en dat is wat ons land zo mooi maakt.

Dat heeft in deze coronacrisis letterlijk handen en voeten gekregen door het fantastische werk van ons zorgpersoneel. Het is goed dat het kabinet werk gaat maken van betere werkomstandigheden, zodat mensen plezier in hun werk in de zorg houden. Het is goed dat er ook bonussen worden uitgekeerd, dit jaar en volgend jaar.

Maar er is wel meer nodig. En ik hoor graag van het kabinet hoe het het onderzoek daarnaar vormgeeft en hoe dat kan bijdragen aan betere waardering, meer zeggenschap en grotere arbeidsvreugde van het zorgpersoneel.

Het is mooi om te zien dat kabinet ook andere hoopvolle keuzes maakt.

Het verlaagt de lasten voor burgers en met het noodpakket helpt het mensen hun baan te behouden en dat is hoopvol.

Het kabinet trekt 150 miljoen uit voor hulp aan mensen met problematische schulden. En dat is hoopvol in een jungle waarin schulden handelswaar zijn geworden, waardoor mensen alleen maar dieper in de misère belanden. Ik wil het kabinet vragen om een waarborgfonds te starten waarmee schulden kunnen worden afgekocht en hierbij het overleg te zoeken met organisaties als Schuldhulpmaatje.

Het kabinet trekt ook extra geld uit, 150 miljoen, voor gezinnen met een laag inkomen, het verlengt de verhoging van het budget voor Jeugdzorg en dat is hoopvol voor jongeren voor wie het leven soms zwaar is.

En ik wil het kabinet aanmoedigen om hoopvolle stappen te blijven zetten. Zorg voor elkaar betekent ook samen verantwoordelijkheid dragen.

Bijvoorbeeld voor Noord-Nederland. Een regio met krimp en met Groningen als een provincie met breuklijnen. Letterlijk, scheuren in huizen, maar ook mentaal is er iets kapot gegaan daar. Daar is mentale hulp nodig, snel herstel en versterking van hun huizen. Maar er zijn ook banen nodig. Ik wil het kabinet vragen om de middelen die het ontvangt uit het Europese Just Transition Fund te investeren in Noord-Nederland. In werkgelegenheid in de energietransitie, zodat het koploper wordt in bijvoorbeeld de ontwikkeling van groene waterstof. Dat zou hoopvol zijn.

Samen verantwoordelijkheid dragen is ook nodig als het gaat om het Europees migratiebeleid. Daar zijn geen gemakkelijke antwoorden. Er wordt naar oplossingen gezocht, ook in Europa. Als er Europees een appèl wordt gedaan op ons, op Nederland, om mee te werken aan de herverdeling van vluchtelingen, dan wil ik het kabinet vragen daar serieus het gesprek over aan te gaan. En dan met een warm hart keuzes te maken.

Ik zei het al. Wat echt telt, is zorg voor elkaar.

En wat in de tweede plaats echt telt, is dat we ons niet moet blindstaren op de groei van het BBP, maar ons sterk moeten maken voor bloei van de samenleving.

Bij de presentatie van het groeifonds hoorde ik de minister van Financiën, minister Hoekstra, zeggen dat investeringen uit dit fonds moeten leiden tot groei van het BBP. Ik weet dat de doelstellingen van het fonds veel breder en rijker zijn, maar ik wil graag waken dat ook bij dit fonds er een fixatie komt op het Bruto Binnenlands Product.

In het boek Fantoomgroei, dat volgens mij nu zo’n beetje iedereen gelezen heeft, komen de schrijvers Noten en Heijne met een sprekend voorbeeld hoe die fixatie ons op het verkeerde been kan zetten. De olieramp in de Golf van Mexico was een ecologische ramp, maar bleek goed voor het BBP.

Dichter bij huis. Als ik minder ga werken om voor mijn moeder te zorgen is dat slecht voor het BBP, maar als ik een pakje sigaretten koop, is dat goed voor het BBP. Met andere woorden: we hebben een vreemde manier van meten of het goed met ons gaat.

Als ik iemand op straat tegenkom en vraag hoe het gaat, zou het vreemd zijn als diegene zegt: 60.000 euro.

Door de manier waarop we onze welvaart meten, weten we vaak wel de prijs, maar niet altijd de waarde van iets.

Ik wil het kabinet vragen hoe we het brede welvaartsbegrip dat we steeds beter kunnen hanteren ook kunnen inzetten bij de bepaling van de waarde van het groeifonds. Ik hoop dat de minister van Financiën die vraag heeft meegekregen. Misschien was hij al in overleg met de minister van Economische Zaken.

Daarnaast zou ik het kabinet ook willen vragen wat de lessen zijn als het gaat om onze afhankelijkheid van de wereldmarkt. De coronacrisis liet ons zien dat we voor onze mondkapjes afhankelijk waren van verre landen met wispelturig voorkeursbeleid.

Wat de ChristenUnie-fractie betreft is dit het moment om een brede analyse te maken van wat we als land echt nodig hebben, voor onze veiligheid, onze gezondheid, ons voedsel. Samen met het CDA doen we het voorstel om te komen tot een Planbureau voor de Veiligheid. Juist omdat we bij wat van waarde is niet afhankelijk willen zijn van een wereldmarkt waarin alleen de prijs telt.

Wat echt telt is dat we gaan voor bloei en niet alleen maar voor groei.

Wat echt telt is dat we zorgen voor elkaar.

Maar wat ook echt telt is dat we kiezen voor de schepping.

De feiten hoef ik niet te herhalen. De aarde wordt warmer en op steeds meer plekken extreem droog of juist extreem nat. De stijging van de zeespiegel versnelt, wat ook ons land in toenemende mate kan bedreigen. En jaarlijks verdwijnt er een oppervlakte van vier keer Nederland aan bos – veertig voetbalvelden per minuut. Netto.

Willen we goede rentmeesters zijn, dan moeten we door met de energietransitie.

Wij willen investeren in schone energie en niet langer afhankelijk zijn van olie uit het Midden-Oosten. Wij willen stoppen met gaswinning in Groningen en niet afhankelijk zijn van Rusland. Maar dat zijn wat abstracties en vaak ver van ons bed. Om die energietransitie dichter bij huis te brengen, moeten we komen tot een Nationaal Isolatieprogramma voor huizen, zodat energieverbruik verminderd wordt en kosten op de lange termijn worden bespaard. Inzetten op datgene dat waardevol is en de schepping op waarde schat – dat is rentmeesterschap. Samen met GroenLinks willen we het kabinet vragen om op korte termijn met een plan te komen voor isolatie, een nationaal, grootschalig en toegankelijk isolatieplan.

Vroeger of later blikken we terug. Net als die Australiërs met Bronnie Ware aan hun bed. En dan bedenken we waar we spijt van hebben. Waarin we tekort zijn geschoten. Wat mooi was, wat de moeite waard was, waar we dankbaar voor zijn.

Dit is de laatste begroting van dit kabinet en we gaan ongetwijfeld terugblikken.

Dit is de laatste Algemene Politieke Beschouwingen van veel Kamerleden en die gaan terugblikken op hun politieke loopbaan in dit Huis.

Nog even en dan kunnen we deze coronacrisis achter ons laten en blikken we terug op deze ongekende tijd.

En ooit komen we allemaal zelf in de herfst van ons leven en gaan we ook persoonlijk de balans opmaken.

En wat ik hoop is dat we in al die rollen die we hebben, bij de belangrijke keuzes die we maken en in het leven dat we leven, dat we trouw blijven aan onze idealen en het goede doen.

Mogen onze keuzes onze hoop reflecteren – en niet onze angst. Laten we kiezen voor wat echt telt. En ik wens daarbij het kabinet en de Kamer de zegen van God toe.

En als je dat nou niet zoveel zegt, dan nog één beeld. Ik hoorde het Malieveld langskomen, wat regelmatig volstond met boze mensen. Vlak voor het zomerreces, vlak voor de zomer, stond het ook vol met mensen die aan het bidden waren. Voor jullie allemaal, voor ons. En ook al geloof je niet, weet je gezegend.

Door Eppo Bruins op 20 januari 2020 om 08:30

eHerkenning: een hels karwei voor kerken

Jarenlang deed de Belastingdienst de belofte dat belasting betalen ‘niet leuker, wel makkelijker’ zou worden. Een belangrijk streven, want de overheid moet ten dienste staan van mensen en van organisaties die belasting betalen.

Een hels karwei voor kerken

Het doen van aangifte via de digitale ‘eHerkenning’ zou daar dan ook aan moeten bijdragen. Maar voor kerken en sommige goede doelen is invoering van eHerkenning een ramp. Wat tot voor kort vijf in minuten was gebeurd, is nu een hels karwei.

eHerkenning is ingericht met het oog op bedrijven, stichtingen en verenigingen die bij de Kamer van Koophandel ingeschreven staan. Kerken en andere belangrijke organisaties komen daardoor nu in de problemen. Alleen met een complex softwarepakket of een duur in te huren bureau kunnen ze straks nog de belastingzaken voor hun personeel afhandelen.

Te snel ingevoerd, grote groepen over het hoofd gezien

eHerkenning is simpelweg te snel ingevoerd en grote groepen ‘rechtspersonen’ zijn bij de invoering over het hoofd gezien. Dat probleem krijgen kerken en goede doelen nu zelf op het bordje en dat is niet eerlijk.

eHerkenning staat daarmee niet meer ten dienste van organisaties die hun belastingzaken willen afhandelen. Ik wil daarom dat de Belastingdienst nu allereerst uitstel aankondigt voor al deze organisaties.

Daarnaast wil ik van het kabinet weten of het niet beter zou zijn om éérst een passende oplossing voor deze organisaties te verzinnen voor er überhaupt sprake kan zijn van invoering van eHerkenning.

De Belastingdienst heeft momenteel veel aan het hoofd. Met de overhaaste invoering van eHerkenning maken ze het voor zichzelf én voor kerken en goede doelen niet leuker en zeker niet makkelijker.

Veenendaal neemt deel aan een samenwerkingsverband van onderwijsinstellingen, bedrijfsleven, vijf Gelderse en drie Utrechtse gemeenten in de Regio Foodvalley, met als verbindend thema de Agrifood-sector. De Agrifood-sector is niet alleen belangrijk voor wat we zelf eten en drinken, maar ook voor de rest van de wereld. Internationaal behoren we bij de koplopers. Als ChristenUnie zijn we positief over dit samenwerkingsverband, maar hebben bij de Strategische agenda 2020-2025 wel gepleit voor een Projectenboek en meer transparantie op het gebied van financiën.

Een veelgehoorde vraag: wat heeft Veenendaal met de Agrifood-sector, want in onze gemeente zijn toch nauwelijks boeren? Veenendaal heeft bij deze samenwerking veel te winnen. De Agrifood-sector is voor Veenendaal namelijk een belangrijke werkgever. Denk aan kennisontwikkeling op ICT gebied, de vele bedrijven die toeleveren aan de Agrifood-sector en de voedselverwerkende bedrijven.

De Regio Foodvalley is een economische topregio. Daar zijn we als ChristenUnie trots op!

Veenendaal neemt deel aan een samenwerkingsverband van onderwijsinstellingen, bedrijfsleven, vijf Gelderse en drie Utrechtse gemeenten in de Regio Foodvalley, met als verbindend thema de Agrifood-sector. De Agrifood-sector is niet alleen belangrijk voor wat we zelf eten en drinken, maar ook voor de rest van de wereld. Internationaal behoren we bij de koplopers. Als ChristenUnie zijn we positief over dit samenwerkingsverband, maar hebben bij de Strategische agenda 2020-2025 wel gepleit voor een Projectenboek en meer transparantie op het gebied van financiën.

Een veelgehoorde vraag: wat heeft Veenendaal met de Agrifood-sector, want in onze gemeente zijn toch nauwelijks boeren? Veenendaal heeft bij deze samenwerking veel te winnen. De Agrifood-sector is voor Veenendaal namelijk een belangrijke werkgever. Denk aan kennisontwikkeling op ICT gebied, de vele bedrijven die toeleveren aan de Agrifood-sector en de voedselverwerkende bedrijven.

De Regio Foodvalley is een economische topregio. Daar zijn we als ChristenUnie trots op!