Poliflw

Op 24 mei werd er een bezoek gebracht aan Hollema Bouw te Surhuisterveen. We werden ontvangen door de driekoppige directie, genaamd Anne Bosklopper, Gerben Hamstra, en Peter Zijlstra. We kregen eerst de ontstaansgeschiedenis te horen van Hollema Bouw. Er werd ons verteld dat Hollema op de Lauwersweg uit hun voegen was gegroeid. Destijds waren er daar geen geschikte bouwterreinen beschikbaar. Toen ze te horen kregen dat op de Rooilijn te Surhuisterveen een groot bouwterrein beschikbaar was, kregen ze de kans om zich hier te vestigen. Op dit moment werken er ruim vijftig mensen bij het bedrijf en ze zijn voornamelijk werkzaam in de drie noordelijke provincies. In 2020 werd Kenders Bouw overgenomen en werden ze een van de hoofddealers van Spinders Stalinrichting. Vroeger richtten ze zich meer op de landbouw. Door de steeds strengere wetgeving in de landbouwsector is de vraag naar compleet nieuwe stallen teruggelopen. Hun werk richt zich nu meer op renovatiebouw, maneges en bewaarloodsen. De orderportefeuille is dit jaar goed gevuld. Ook zij hadden vorig jaar last van sterk gestegen grondstofprijzen en aanleveringsproblemen, maar daar zijn ze goed doorheen gekomen. Tegenwoordig gaan ze zich ook meer specialiseren in aardbevingsschade en ook woningbouw zit tegenwoordig in hun assortiment. Na de rondleiding werden nog verschillende zaken besproken in de kantine onder genot van een kopje koffie. Tot slot werd nog opgemerkt, dat de verplichte rechtsaf op de kruising bij hun bedrijf na talloze reacties, door de gemeente is gecanceld. Iets wat het bedrijf ten goede komt.

Gesprekken over stikstof komen op gang Zo kopte het Leidsch Dagblad het interview afgelopen 2 mei. Onze wethouder gaf een mooi interview: "Boeren, burgers en bestuurders zijn sinds begin dit jaar ook in de- ze regio met elkaar in gesprek over de stikstofaanpak. Dat ging niet vanzelf. ,,We komen van ver, want er was nog weinig geregeld. Maar het begint te lopen.’’ Na een uurtje praten over de stikstofaanpak in dit deel van het Groene Hart, over gebiedsprocessen en PAS-melders, staat de boerenzoon in wethouder Relus Breeuwsma op. ,,Weet je, ik snap de emoties en het wantrouwen van veel boeren. Alles wat er op hen af is gekomen, is een heel lelijke optelsom geworden. Ik snap dat een heel aantal boeren de luiken heeft dichtgegooid en zegt: ’Wat heb ik nog van de overheid te verwachten?’’’ ,,En vergeet niet: sommigen zitten al bijna vier jaar klem. Neem bijvoorbeeld de PAS-melders, ze weten niet wat hun perspectief is. Geen bank die ze helpt als ze willen investeren, geen opvolger die op een normale manier verder kan. Dat zijn echt schrijnende situaties. Daarom neem ik nu mijn hoed af voor de boeren die het gesprek wél aangaan en die willen meedenken. Dat steunen we ook van harte,want we hebben hen heel hard nodig.’’ Relus Breeuwsma, wethouder in Alphen voor onder meer het buitengebied, mag sinds begin dit jaar de kar trekken bij het toekomstbestendig maken van dit deel van het Groene Hart. Dat betekent: nadenken met medebestuurders, bedrijven en organisaties in dit gebied over de stikstofaanpak, maar ook over het verbeteren van de natuur én over vitale en gezonde boerenbedrijven. Een omvangrijke taak dus, waarvoor in februari nog bijna niets klaarlag. ,,We hadden geen medewerkers, vrijwel geen overlegstructuur en de exacte doelen ontbraken ook. Maar we zijn inmiddels aardig op weg.’’ Boerenberaad Om met het meest positieve te beginnen: volgens Breeuwsma hebben de boeren in het gebied zich recent verenigd in een Boerenberaad. ,,Daar ben ik echt ontzettend blij mee. Het is goed als de boeren onderling met elkaar bespreken wat ze willen en hoe ze het willen. Daar hoef ik als bestuurder niet bij te zitten. Sterker nog, het is beter als ze frank en vrij hun zorgen, emoties en verwachtingen kunnen delen. De boeren regelen het verder allemaal zelf, maar wij ondersteunen ze. Bijvoorbeeld door een dagvoorzitter in te huren of uitnodigingen te versturen. Want het is me heel veel waard dat ze zichzelf goed kunnen organiseren. Dat komt het overleg ten goede.’’ Breeuwsma weet dat ’de boer’ niet bestaat. ,,We hebben in de regio 250 melkveehouders. Die zijnstuk voor stuk uniek. Als je bij de één komt en je gaat vervolgens naar de buurman, dan heb je een totaal ander bedrijf te pakken met andere toekomstbeelden, andere mogelijkheden, andere wensen en knelpunten. En dan heb ik het alleen nog maar over de melkveehouders. De diversiteit in het gebied, met verschillende ondergronden, teelten en typen bedrijvigheid is zó groot. Het is geen ’one size fits all’. We moeten echt maatwerk leveren, en dat moeten de boeren zelf aangeven.’’ Kleigronden De provincie Zuid-Holland moet, zoals alle andere provincies in Nederland, in opdracht van het kabinet met een plan van aanpak voor het stikstofprobleem komen. Omdat Zuid-Holland ook wel ziet dat de provincie te uiteenlopend is om één stel maatregelen te komen, heeft ze de boel opgedeeld. Het veenweidegebied in en rond Alphen aan den Rijn, Zoeterwoude en Kaag en Braassem is een van die onderdelen. Het gebied waar Breeuwsma aan de weg mag, timmeren is inmiddels omgedoopt tot Groene Hart Noord. ,,De naam Veenweide klopt niet helemaal, want er zijn ook verschillende delen met kleigronden.’’ Het probleem voor Breeuwsma was dat er in dit gebied op agrarisch vlak geen overleg bestond tussen bedrijven, organisaties en overheden. ,,Mijn voorbeeld is de Alblasserwaard, waar ze eigenlijk meteen van start konden. Daar bestaan die overlegstructuren wel, de naweeën van de landinrichtingen die ze er achter de rug hebben.Die structuur hebben we min of meer gekopieerd.’’ De volgende horde was het aantal mensen dat de gemeenten kunnen inzetten voor het hele proces. ,,In het begin stonden we vrijwel met lege handen. We kunnen niet zo maar mensen uit de organisatie trekken. Zeker in kleinere gemeenten is dat heel lastig.’’ Maar inmiddels is de provincie over de brug gekomen met wat extra capaciteit. ,,Wij hebben één adviseur voor een belangrijk deel vrij kunnen maken en binnenkort gaat de tweede aan de slag. Ook dat begint nu te draaien. Maar als je de plannen straks echt goed wil organiseren en uitrollen, heb je een behoorlijke kluit mensen nodig.’’ Stelling nemen Blijft toch ook de belangrijke vraag over: wat moet de regio precies gaan doen? Breeuwsma: ,,Ik merk dat de provincie aan de ene kant erg naar het Rijk kijkt - waar komt die mee? - en tegelijkertijd de nei-ging heeft problemen op het bordje van de gemeenten te leggen. Daar ben ik heel scherp in. De opdracht ligt bij de provincie. Ik wil graag kritisch meedenken en de provincie de hand reiken om goede dingen te doen in dit gebied, maar wel in de juiste volgorde. Ik moet namelijk ook opkomen voor de belangen van de inwoners van Alphen aan den Rijn. In het uiterste geval moet je dan stelling nemen tegen de provincie, en niet dat je dan stelling neemt tegen je eigen plan.’’ Breeuwsma en de zijnen worden geacht voor 1 juli het een en ander op papier te zetten, waarmee de provincie dan weer verder aan de slag gaat. De Alphense wethouderdenkt niet dat dat stuk heel erg concreet wordt. ,,We zijn nog maar net begonnen. Veel meer dan een opsomming van wat je tot nu toe hebben gedaan zal het niet zijn. Misschien kunnen we mogelijke maatregelen opsommen, maar zonder dat we daar al een keuze in kunnen maken.’’ Hij verwacht wel dat de regio rond 1 oktober een solidere basis heeft gelegd. ,,Ik ga ervan uit dat we dan een heel eind zijn met de keukentafelgesprekken die we voeren. Dan hebben we waarschijnlijk ook een goed beeld wat we van verschillende maatregelen kunnen verwachten. Misschien hebben we tegen die tijd ook een keuze gemaakt waar we kunnen kunnen beginnen. Want je kan niet in alle gebieden tegelijk aan de slag. En hopelijk gaan de boeren zelf ook een aantal dingen doen. Hoe scherper zij formuleren wat ze willen, hoe scherper we het gesprek kunnen voeren. Daarom ben ik ook zo blij met het Boerenberaad.’’ Grondbank Welke ideeën er straks op tafel liggen, kan Breeuwsma dus nog niet zeggen. Maar een paar tipjes van de sluier wil hij wel oplichten. ,,Je kan denken aan het oprichten van een regionale stikstofbank, waarin de stikstofrechten komen te liggen van boeren die stoppen. Dan kan de regio er beter van profiteren, in plaats dat die rechten worden opgekocht voor een groot project elders. Of voor Schiphol, ja.’’ Een grondbank is een ander voorstel waarmee wordt gestoeid. ,,Als een boer ermee wil stoppen, en de provincie koopt hem uit, kan zijn land overgaan naar zo’n bank. Het kan dan worden gebruikt voor wat extra natuur maar ook voor de buurman die wil extensiveren. Met wat meer grond kan hij het aantal koeien per hectare wat verminderen. Daar moet dan wel tegen een gereduceerde prijs. Een hectare kost hier tussen de 60.000 en 100.000 euro. Stel dat je dertig hectare nodig hebt, dan weet je ongeveer wat je kwijt bent voor een stuk grond. Dat heeft niet iedereen liggen. En als het niet wordt verkocht, moet het misschien worden verpacht. Het uitgangspunt moet wel zijn dat de weilanden en akkers onderdeel blijven van de productiecapaciteit in het Groene Hart.’’ Verrassen Wat dat uitkopen betreft heeft hij bij de provincie bedongen dat de regio niet wordt verrast met maatregelen. ,,Dat is enorm belangrijk voor onze geloofwaardigheid. We proberen het onderling vertrouwen met kleine stapjes te laten groeien. Maar als een boer wordt uitgekocht en wij weten dat niet, staan we bij de andere boeren meteen op 1-0 achterstand. En ik weet hoe sterk dat leeft.’’ En zo komt hij aan het einde van het gesprek op de sentimenten onder de boeren. ,,Ik kom uit een gezin van Friese veehouders. Ik word bijna elke dag door mijn ouders en mijn broer, die het be- drijf heeft overgenomen, met de beide benen op de grond gehou- den. Ik denk ook dat ik de taal van de boeren spreek en dat ik weet wat ze beweegt. Dan kun je het nog steeds vreselijk met elkaar oneens zijn, maar dat hoort er ook bij. Maar we zijn wel betrokken en we bijten door, als dat nodig is.’’ https://www.leidschdagblad.nl/cnt/dmf20230501_41155406 Auteur: Wim Wegman

Er moet meer worden ingezet op de productie van gas uit mestvergisting, daarvoor pleiten CDA-Tweede Kamerleden Henri Bontenbal en Derk Boswijk in een vijfpuntenplan. Als meer boeren groen gas produceren uit mest dragen ze daarmee bij aan het bereiken van de klimaat- en stikstofdoelen, het verduurzamen van het landbouw- en energiesysteem en het verkleinen van de afhankelijkheid van aardgasimport. Bontenbal: ‘’We hebben de plicht om onze wereld op een goede manier door te geven aan onze kinderen en kleinkinderen. Groen gas uit mestvergisting is nodig om minder afhankelijk te worden van aardgas en draagt bij aan de klimaatdoelen. Ook helpt het boeren om minder stikstof uit te stoten én tegelijkertijd de mest nuttig in te zetten. Dat zijn meerdere vliegen in één klap.” Vijfpuntenplan De Kamerleden pleiten er in hun plan voor dat er een helder doel moet komen voor groene gasproductie in de landbouw van tenminste 750 miljoen m3 in 2030 en dat er een uitrolstrategie moet worden ontwikkelt voor het aantal mestvergisters dat daarvoor nodig is. Daarnaast moet de reductie die wordt bereikt door tijdens de vergisting van de mest ook stikstof te strippen worden gevalideerd en meetellen voor de stikstofboekhouding en gekeken worden naar coöperatieve modellen voor groen gasproductie. Lees het plan inclusief de vijf voorstellen hier.

Mijn naam is Ron Bunnik, mijn leeftijd is 48 jaar en ik ben gehuwd met Cindy. Wij hebbensamen 4 kinderen. Wij runnen een melkveebedrijf in IJsselstein. Daarnaast zijn we als neventak begonnen met een zorgboerderij.In 1997 ben ik afgestudeerd aan de Hogere Agrarische School in Den Bosch. Daarna heb ikgewerkt in de buitendienst bij Friesland Campina. Daarnaast ben ik gelijk aan de slag gegaanop het melkveebedrijf en dat verder uitgebouwd. Verder heb ik de volgende bestuursfuncties gedaan: - In het afdelings bestuur van de LTO (land en tuinbouw organisatie) gezeten. - In de ledenraad van CRV (Coöperatieve Rundvee Verbeterings) organisatie. - In een klankbordgroep van het Yuverta College in Houten - Nu zit ik in de districtsraad van Royal Friesland Campina. Ik wil mij nu graag inzetten voor het waterschap. Mijn praktische kennis wil ik graag inbrengen om het beleid zo uitvoerbaar mogelijk te maken en tegelijk de kosten in de handte houden.

De landelijke perikelen rondom de stikstofproblematiek hakken er ook in bij onze Doesburgse boeren. Tijdens het bezorgen en overhandigen van een opkikker aan onze boeren bleek snel hoe hoog het iedereen zit. Onzekerheid, pijnlijke beslissingen in het verschiet over opvolging, onrechtvaardigheid.. Fractievoorzitter Wim Robbertsen: "Het is nodig dat we luisteren naar onze boeren. Als lokale partij zijn we beperkt in onze mogelijkheden, maar we kunnen misschien wel een brug slaan naar provinciale of landelijke politiek. En doorgeven wat we horen. Ik sprak mensen die ook worstelen met de hardliners maar tegelijkertijd ook begrip vragen voor de emoties die opspelen. Dat vind ik redelijk. Het gaat om je bedrijf, je historie, je toekomst, je plek, je vak.. dit is zo ingrijpend. Ik ben wel blij dat Derk Boswijk dat kaartje van tafel heeft kunnen vegen. Alleen maar verwarrend en ontzettend niet-empathisch. Onze boeren verdienen onze steun. Laten we samen zoeken naar mogelijkheden om er voor hen te zijn." Hebt u vragen? Wilt u uw ei kwijt? Kunnen we u helpen wellicht richting de Provincie of Tweede Kamer? Stuur een mail naar onze fractievoorzitter Wim Robbertsen via wim.robbertsen@raaddoesburg.nl

GEEN LEEFBAAR PLATTELAND ZONDER EEN GEZONDE BOERENSTAND!(klik hier voor het volledige bericht) De boer is troef! Helaas houden de gepresenteerde plannen van 10 juni 2022 door minister Van der Wal geen rekening met dit oeroude gezegde. Het uitvoeren van de plannen van NPLG (Nationaal Programma Landelijk Gebied) in de meeste van onze gemeenten zal betekenen dat de agrariërs ongeveer tweederde van hun stikstofuitstoot moeten terugdringen. Met het gevolg dat het aantal agrariërs in de gemeenten van Overijssel dat verplicht moet stoppen mogelijk neerkomt op meer dan de helft! De gestelde opgaven zijn enorm en daar maken veel boeren, hun gezinnen en de leefgemeenschap zich grote zorgen over. De leefbaarheid van plattelandskernen komt in het gedrang. Wij, alle vijfentwintig CDA-afdelingen in Overijssel, vinden dat de natuur hand in hand moet gaan met de agrarische sector. Deze plannen komen daar helaas niet bij in de buurt. Met deze plannen heeft de natuur de agrarische sector in de houdgreep. Natuurbeleid is stikstofbeleid geworden! Overijssel heeft 24 Natura2000-gebieden. Prachtige stukjes natuur met ieder hun eigen maatregelen om de huidige doelen te behalen. In dit plan wordt het uitgangspunt van deze doelen de Kritische Depositie Waarde (KDW) van stikstof. Deze waardes zijn gebaseerd op aannames en modellen en niet op praktijkmetingen onder Nederlandse omstandigheden. Bedacht achter het bureau, maar onhaalbaar in de praktijk. In Overijssel werken we juist keihard aan oplossingen, onder andere met biogasvergisting zodat we én stikstof verminderen én gas produceren. Over duurzaamheid gesproken. Al deze initiatieven worden onzeker wanneer het mes in de veestapel gaat. Dit beleid biedt geen houvast voor alle innovaties die al vanuit de omgeving worden opgezet. Bij deze plannen ligt de focus op uitkopen van agrariërs. Wie draagt er dan zorg voor ons buitengebied? De sociale en economische kaalslag die deze stikstofmaatregelen in ons buitengebied gaat veroorzaken is niet te overzien. Het bestaansrecht van meerdere bedrijven is afhankelijk van ons buitengebied, denk aan loonwerkers, bouwsector, transport, diervoeders en ga zo maar door. Naast het werken komt ook het wonen in onze kernen onder druk te staan, zoals de scholen, het verenigingsleven en het noaberschap. Vrijdag 10 juni 2022, het zwaard van Damocles hangt boven het hoofd van Overijssel. Natura2000 is echter Europees beleid. Het kan toch niet waar zijn dat wij hier worden opgeofferd, terwijl er aan de andere kant van de landsgrens geen kritische depositie waarde lijkt te bestaan! Alle CDA-afdelingen in Overijssel staan niet achter dit voorgestelde beleid. Het plan biedt geen toekomst voor de betrokkenen en de agrarische sector wordt om zeep geholpen. Agrariërs zijn onderdeel van de oplossing en niet het probleem. Zij kennen het gebied door en door: van bodemkwaliteit, natuur en landschap tot afwatering. Maak gebruik van deze kennis. Kortom, terug naar de tekentafel, wetgeving corrigeren, fouten uit het verleden herstellen en zorgen voor een beleid dat gebaseerd is op feiten en de praktijk.

Ik ben Chris Wijsman en woon samen met mijn vrouw alweer ruim 2.5 jaar in Leimuiden. We hebben samen 3 kinderen en 2 kleinkinderen. Ik ben geboren en opgegroeid in Hazerswoude-Rijndijk. Na mijn agrarische opleiding wilde ik zelfstandig ondernemer worden. Het agrarisch bedrijf van mijn ouders was een huurbedrijf met slechte gebouwen/verkaveling en zag hier geen toekomst. Samen met mijn vriendin hebben we in 1979 in Varsselder (10 km buiten Doetichem) een fokvarkens bedrijf gekocht. Dit bedrijf hebben wij tot 1 Juni 2002 gehad en daarna geheel omgebouwd naar een Dierenpension/Kennel en Trimsalon. De keuze van de omschakeling was het gevolg van het overheidsbeleid en de plattelandsvernieuwing. In juni 2019 hebben wij het bedrijf verkocht omdat alle 3 de kinderen een andere keuze hadden gemaakt. Varsselder wat valt onder de Gemeente Oude-IJsselstreek; daar ben ik 6 jaar in het CDA-bestuur actief geweest en was ik een keer voorzitter van de programmacommissie. De keuze om naar Leimuiden te gaan was voor ons niet moeilijk. De Gemeente Kaag en Braassem heeft goede voorzieningen voor wonen/mkb/recreatie/sport/tuinbouw/agrarische sector en de vele verenigingen en een schitterend buitengebied. Ook wonen er meerdere familie leden in Roelofarendsveen en Leimuiden. Ik wil in de politiek een bijdrage leveren aan een goed ondernemersklimaat en zorgen dat er voor de eigen inwoners voldoende betaalbare koop en huurwoningen komen. Ook vind ik het belangrijk dat er een goede relatie is tussen alle bedrijven en organisaties die het buitengebied leefbaar moeten houden.

In de Krimpenerwaard komt de komende jaren 2.250 hectare nieuwe natuur. Binnen het programma Veenweiden Krimpenerwaard werken provincie, gemeente, hoogheemraadschap, agrarische partijen en natuur- en recreatieorganisaties samen, met als doel het agrarische cultuurlandschap en de natuurwaarden te behouden en te ontwikkelen. Om de eigen kennis over de materie te verbreden en te verdiepen heeft de CDA-fractie zaterdag 13 november aan de hand van Maarten Breedveld een rondgang gemaakt door de Berkenwoudse Driehoek. Maarten Breedveld is regiohoofd Veenweiden bij het Zuid-Hollands Landschap. Deze organisatie koopt en onderhoudt natuurgebieden en maakt ze voor iedereen toegankelijk. Onze gids blijkt een bevlogen natuurman die het gebied goed kent en ons tijdens de wandeling van anderhalf uur door het gebied volstopt met feiten en feitjes waardoor zelfs de niet-natuurmensen in ons gezelschap een goed beeld krijgen van de intensieve werkzaamheden in en voor dit mooie polderlandschap. Zo bevinden we ons op historische grond. De eendenkooi Kooilust is namelijk in 1934 de eerste aankoop van het Zuid-Hollands Landschap. Verder leren we van de pitrus die op vochtige plekken groeit, zoals in moerasachtig gebied. En van schraalland, zeer oud boerengrasland met een slappe bodem. Maar ook van de nadelen van hoge bomen en struiken, heel geschikt als uitvalsbasis van roofvogels als de buizerd en dus minder geschikt als weidevogelgebied. Aan het eind van de wandeling danken we Maarten hartelijk en vertrekken we in onze auto’s, terug naar Bergambacht, Haastrecht, Schoonhoven, Stolwijk en Lekkerkerk. Maarten pakt de fiets; hij woont in Rotterdam.

Het kan bijna niemand meer ontgaan: In de media wordt naast corona volop gepraat over onder andere Co2 reductie, stikstofproblematiek en duurzaamheid. Een sector die hiermee volop in de schijnwerpers staat, zijn onze boeren en tuinders. Blijkbaar een makkelijke doelgroep om als schuldige aan te wijzen. Toch is het juist deze sector die de stikstof uitstoot ruim verminderd heeft. Onlangs werden we als raad bijgepraat over de actuele stand van de intensieve veehouderij in Peel en Maas. Het aantal agrariërs is sterk afgenomen. De productie wordt overgenomen door collega agrariërs en momenteel zelfs middels opkoopregelingen door de overheid. Eén van de belangrijkste conclusies van het rapport is dat de ammoniakuitstoot (ofwel stikstof) op 1 juli 2021 een 38% lager is dan in 2010. Daarnaast is het woon- en leefklimaat in en bij de woonkernen sterk verbeterd middels verplaatsing of beëindiging van veehouderijen. Volgens ons is het ingezette beleid na de start van de gemeente Peel en Maas succesvol. In een vorig artikel hebben we al eens vermeld dat in onze gemeente bijna een kwartje van elk euro wordt verdiend in de agrarische sector. Een sector dus van groot belang voor de leefbaarheid in Peel en Maas! Laten we samen de belangrijke vraagstukken oppakken en juist investeren en innoveren. Koester daarom onze boeren en jonge ondernemers die graag vernieuwend en vol energie vooruit willen. Polariseren helpt hier niet bij. Geef elkaar de ruimte, zodat de slogan “Beleef de ruimte” ook tot zijn recht komt! Sandy Janssen raadslid

Een leefbaar buitengebied Wie momenteel door ons buitengebied in Peel en Maas reist, ziet vele veranderingen. De energietransitie in de vorm van plaatsing van windmolens op akkers en zonnepanelen op daken bij agrariërs vallen op, maar anderzijds ook sloop van varkensstallen. Verandering is van alle tijden, maar momenteel lijkt het een stuk sneller te gaan. Gelukkig zien we ook agrariërs die investeren en hun activiteiten uitbreiden. Want het blijft een feit dat de land- en tuinbouw voor Peel en Maas van enorm belang zijn en blijven. In Peel en Maas wordt zo'n kwartje van elke euro verdiend in het agrarische cluster. De agrarische sector heeft het niet altijd gemakkelijk gezien de snel veranderende wetgevingen op milieu (o.a. stikstof) en dierwelzijn. Voor vele komt dan ook de keuze om te stoppen of om juist de uitdaging aan te gaan. Als gemeente hebben we de slogan “Beleef de ruimte”. Op deze ruimte in het buitengebied komt een steeds groter beslag. De agrariër wil ondernemen, de maatschappij wil energie opwekken, het percentage burgers zonder agrarisch bedrijf stijgt en de recreatieve sector groeit. Dan komt vanzelf de vraag op: Kan dit wel allemaal tegelijk? Als CDA zijn we van mening van wel. Leven en laten leven en vooral ‘geef elkaar de ruimte’. Praat niet over de agrariërs, maar met de agrariërs. Zij staan dagelijks het dichtste bij de natuur en voedselproductie en zijn juist de oplossing van vele vraagstukken. Zij onderhouden juist ons buitengebied. Naast een reikende hand naar de stoppende agrariërs, is het juist nu belangrijk om de overgebleven agrariërs te waarderen, koesteren en de ruimte te geven. Door het samen te doen, maken en houden we een mooi en veilig buitengebied waarin het goed werken, wonen en recreëren is. Sandy Janssen