Poliflw

Lara de Brito heeft besloten om te stoppen als wethouder in Wageningen. In een persoonlijke boodschap, onderaan dit bericht, licht zij haar besluit toe. Blij en opgelucht waren we toen zij, na een succesvolle, maar ingrijpende behandeling tegen kanker, anderhalf jaar geleden al weer snel aan het werk ging. Vanuit haar betrokkenheid en resultaatgerichte instelling wilde ze beslist bijdragen aan de lastige ombuigingsoperatie waarvoor de gemeente zich vorig jaar gesteld zag. Daarbij ontzag ze zichzelf niet, hoewel ze feitelijk nog aan het herstellen was. Het ombuigingstraject werd succesvol afgerond, maar haar fysieke herstel kreeg nog onvoldoende ruimte. Uiteindelijk heeft zij moeten concluderen dat het niet is vol te houden om zo intensief te blijven doorwerken. Om die reden heeft zij nu besloten terug te treden als wethouder en voor zichzelf een “schorsing uit het publieke domein” af te roepen.  

Lara is een optimistische, positief ingestelde vrouw, die zich met passie inzet voor haar idealen. Ze is een ambitieuze, onafhankelijke denker, met een sterk ontwikkeld gevoel voor menselijke verhoudingen. Deze eigenschappen karakteriseren Lara als een geëngageerd politica. Als geen ander heeft zij zich jarenlang ingezet voor de Wageningse samenleving: eerst twee termijnen als raadslid en nu alweer ruim zes jaar als wethouder. Met name in het sociale domein heeft ze met lef en inzet innovatieve concepten geïntroduceerd en gerealiseerd.

Uiteraard betreuren we het zeer dat Lara deze beslissing heeft moeten nemen. Evenzeer zijn wij ervan overtuigd dat zij de juiste beslissing heeft genomen. Het is een moedig besluit, dat haar overduidelijk zwaar valt. Wij zijn haar heel veel dank verschuldigd voor haar inspirerende,  empathische en niet-aflatende inzet voor onze stad, en wensen haar van harte toe dat ze een voorspoedig en volledig fysiek herstel tegemoet gaat. We hopen haar na verloop van tijd weer terug te zien in een publieke functie.  

Namens de afdeling Wageningen van GroenLinks, Sietse Brouwer, afdelingsvoorzitter Erik-Jan Bijleveld, fractievoorzitter

Tidjens de Raadsvergadering van 6 juni 2019 is het programma van eisen vastgesteld. Lees hier de woordvoering terug.

In zijn boekje de Onzichtbare Steden, liet de Italiaanse schrijver Italo Calvino de middeleeuwse ontdekkingsreiziger Marco polo verslag doen van zijn reizen aan de machtige keizer Kublai Kahn.  Het is een vertelling van 55 steden, die Marco polo bezocht had. Al snel ontdekte de keizer dat deze steden fictief waren. De beschrijvingen die Marco Polo optekende bleken fantasieverhalen te zijn, ontsproten aan de verbeelding van de verteller. Hij beschreef de stad vanuit de herinnering en vanuit het verlangen. Kortom het was het verhaal van de verborgen onzichtbare stad.

Voor ons ligt nu het Programma van Eisen voor Roerdelta fase 2. Het opstellen van de kwaliteitseisen hiervoor is niet over één nacht ijs gegaan. Reeds in 2017 is er een spelregelkaart opgesteld, hebben in 2018 presentaties en werksessies plaatsgevonden en hebben we alleen al in dit kalenderjaar reeds twee commissievergaderingen, verdeeld over drie avonden, gedurende een tijdspanne van 6 uur en ruim 20 minuten, gesproken over dit vast te stellen Programma van Eisen. Dit om een zo hoog mogelijke kwaliteit voor deze prachtige locatie aan het water, die deel uitmaakt van de skyline van onze stad.

Roerdelta fase 2 is een wijk voor iedereen. Een sociale en fysieke omgeving, waarin mensen leven, wonen en verblijven. Een omgeving waarin de aanwezigheid van groen, blauw en ruimte, uitnodigt tot bewegen in een sociale omgeving die uitdaagt tot meedoen. Dit is een klein citaat uit het Programma van Eisen voor Roerdelta fase 2. In feite is het een beschrijving van de nu nog onzichtbare stad, opgetekend in woorden. Voor eenieder die het leest, kan elk woord van het Programma van Eisen, een ander stadsbeeld oproepen. Bijvoorbeeld een verliefd stelletje dat hand in hand, flanerend over de boulevard langs het water slentert. Een tiener die skatend over de stoep, een groep renners inhaalt, onder een groene laan van bomen door. Een jongeman op het dek van zijn zeilboot, wachtend op een zuchtje wind, zodat hij de haven kan verlaten of binnen varen natuurlijk. Of drie gemeenteraadsleden zittend op een bankje, langs het kabbelend water, terwijl ze herinneringen ophalen over de raadsvergadering van 6 juni 2019, toen het Programma van Eisen voor dit stadsdeel in woorden werd beklonken.

GroenLinks is content over het Programma van Eisen, zoals het nu voor ons ligt. En zo ook over de versterking van het Programma van Eisen, die de moties inhoudelijk gaan brengen. Er liggen namelijk drie moties en één amendement voor. Het betekent dat we tijdens de commissie Ruimte, goed naar elkaar geluisterd hebben en elkaar hebben weten te vinden als Raad. Dit geldt voor het amendement waardoor het blik, zoveel als mogelijk uit het zicht blijft. Blik op het groen en het water worden zo nog meer bewaarheid als het blik, onder de grond bijvoorbeeld, geparkeerd kan worden. In de commissie heb ik reeds de geste gedaan om drie stedenbouwkundigen uit te nodigen om een ontwerpvoorstel te doen. De motie drie stedenbouwkundigen zal er toe dienen dat we echt iets te kiezen zullen hebben. En de motie parkeren in Roermond-West die ervoor zal zorgen dat er toekomstgericht over mobiliteit wordt nagedacht. Het sluit perfect aan bij het Smart City concept, ook eerder geopperd door GroenLinks tijdens de commissievergaderingen Ruimte.

Op onderstaande vragen willen wij graag antwoord hebben. Daarom hebben wij deze schriftelijk gesteld. Zodra wij hier antwoord over hebben ontvangen komen we erop terug:

Ook Lenne Baboeram staat vandaag stil bij alle slachtoffers van oorlog en onderdrukking. In dit stuk staat ze stil bij de onderbelichte bijdrage van Surinaamse strijders in het Nederlandse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Ik wens iedereen een bezinningsvolle herdenkingsdag.

Ik herdenk alle gevallenen, alle slachtoffers en alle dappere verzetsstrijders. Ook sta ik stil bij de voor velen onbekende verhalen van de honderden Surinamers die meestreden voor de bevrijding van Nederland.

Omdat ik zelf van Surinaamse afkomst ben herdenk ik in het bijzonder ook de Surinaamse mensen die door het fascisme sneuvelden in de Tweede Wereldoorlog.

Het verhaal van Anton de Kom laat hier in het bijzonder zien hoe strijders tegen het kolonialisme zich ook verzetten tegen het naziregime.

Anton de Kom vestigde zich in 1921 vanuit Suriname in Nederland, maar in 1932 keerde hij terug voor het verzet tegen het kwaadaardige koloniale bestuur van de Nederlanders. Na gevangenschap zonder uitzicht op een eerlijk proces keerde hij echter in 1933 weer terug naar Nederland, waar hij het beroemde boek “Wij slaven van Suriname” schreef en bijeenkomsten organiseerde over het kolonialisme.

Toen in Nederland de oorlog uitbrak voegde De Kom zich ook hier bij het verzet en zette hij zich in voor de vrijheid van het land dat zijn voorouders tot slaaf maakte. In deze jaren schreef hij onder andere artikelen in verzetsblad De Vonk. In 1944 werd De Kom echter voor zijn huis in het Bezuidenhout opgepakt en op 24 april 1945 stierf hij in Kamp Sandbostel.

In Amsterdam wordt Anton de Kom nog altijd jaarlijks herdacht bij zijn gedenkplaat voor de mannen van de Koopvaardij. In Suriname is er onder andere een universiteit naar hem vernoemd.

Naast De Kom sneuvelden meerdere andere Surinaamse Nederlanders uit Den Haag als gevolg van hun verzet tegen het naziregime. Zij vertellen een verhaal van onverschrokken moed én onbegrensde solidariteit.

Daarmee lieten zij zien dat vrijheid niet vanzelfsprekend is: vrijheid maken we samen!

Laten we de moed van de Surinaamse verzetsstrijders voortaan eren door ze een plek te geven in de dodenherdenking én in ons onderwijs. Mensen als Anton de Kom vormen een onmisbaar puzzelstuk in de verbonden geschiedenis van Nederland en Suriname en bij de strijd tegen onderdrukking.

Lenne is GroenLinkser en voorzitter van werkgroep sociaal

"Maar waar ik het meest van overtuigd ben, is dat vrijheid niet gebouwd wordt op grote mooie woorden, maar tot stand komt door kleine concrete daden. Daden in ons eigen huis, onze eigen levens. Daden om conflicten – groot of klein – te voorkomen. Daden om onrecht, ongelijkheid en onderdrukking uit te bannen. Daden om je medemens te laten weten dat hij of zij telt – net als jijzelf.

Die daden – groot en klein – vormen de basis voor nieuwe verhalen. Verhalen om met elkaar te delen. Verhalen die ons verbinden." 

Kom vanavond met verhalen Hoe de oorlog is verdwenen,  En herhaal ze honderd malen: Alle malen zal ik wenen.

Deze prachtige woorden zijn van prinses Mabel en ze eindigt met het gedicht Vrede van Theo Vroman

Graag verwijzen we naar de volledige tekst via het 4 en 5 mei comité; https://www.4en5mei.nl/herdenken-en-vieren/jaarthema

Elk jaar nemen velen deel aan de herdenkingen in Doetinchem, Gaanderen en Wehl. Helaas is het dit jaar niet mogelijk vanwege corona. Wel zijn er kransen gelegd door het gemeentebestuur bij de oorlogsmonumenten. De scoutinggroepen hebben herdenkingssteentjes ingezameld. Iedereen kan een persoonlijk herdenkingssteentje beschilderen of een naam er op zetten. De steentjes worden bij het herdenkingsmonument neergelegd.

Wat we net als ieder jaar kunnen doen is twee minuten stil zijn en de vele doden die gevallen zijn door oorlogshandelingen herdenken. De beste manier om de slachtoffers te herdenken is ons te realiseren dat vrijheid, veiligheid en democratie nooit vanzelf sprekend zijn. Het vergt inspanning van ieder van ons.

Ook Lenne Baboeram staat vandaag stil bij alle slachtoffers van oorlog en onderdrukking. In dit stuk staat ze stil bij de onderbelichte bijdrage van Surinaamse strijders in het Nederlandse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Ik wens iedereen een bezinningsvolle herdenkingsdag.

Ik herdenk alle gevallenen, alle slachtoffers en alle dappere verzetsstrijders. Ook sta ik stil bij de voor velen onbekende verhalen van de honderden Surinamers die meestreden voor de bevrijding van Nederland.

Omdat ik zelf van Surinaamse afkomst ben herdenk ik in het bijzonder ook de Surinaamse mensen die door het fascisme sneuvelden in de Tweede Wereldoorlog.

Het verhaal van Anton de Kom laat hier in het bijzonder zien hoe strijders tegen het kolonialisme zich ook verzetten tegen het naziregime.

Anton de Kom vestigde zich in 1921 vanuit Suriname in Nederland, maar in 1932 keerde hij terug voor het verzet tegen het kwaadaardige koloniale bestuur van de Nederlanders. Na gevangenschap zonder uitzicht op een eerlijk proces keerde hij echter in 1933 weer terug naar Nederland, waar hij het beroemde boek “Wij slaven van Suriname” schreef en bijeenkomsten organiseerde over het kolonialisme.

Toen in Nederland de oorlog uitbrak voegde De Kom zich ook hier bij het verzet en zette hij zich in voor de vrijheid van het land dat zijn voorouders tot slaaf maakte. In deze jaren schreef hij onder andere artikelen in verzetsblad De Vonk. In 1944 werd De Kom echter voor zijn huis in het Bezuidenhout opgepakt en op 24 april 1945 stierf hij in Kamp Sandbostel.

In Amsterdam wordt Anton de Kom nog altijd jaarlijks herdacht bij zijn gedenkplaat voor de mannen van de Koopvaardij. In Suriname is er onder andere een universiteit naar hem vernoemd.

Naast De Kom sneuvelden meerdere andere Surinaamse Nederlanders uit Den Haag als gevolg van hun verzet tegen het naziregime. Zij vertellen een verhaal van onverschrokken moed én onbegrensde solidariteit.

Daarmee lieten zij zien dat vrijheid niet vanzelfsprekend is: vrijheid maken we samen!

Laten we de moed van de Surinaamse verzetsstrijders voortaan eren door ze een plek te geven in de dodenherdenking én in ons onderwijs. Mensen als Anton de Kom vormen een onmisbaar puzzelstuk in de verbonden geschiedenis van Nederland en Suriname en bij de strijd tegen onderdrukking.

Lenne is GroenLinkser en voorzitter van werkgroep sociaal

Vandaag is het 4 mei en herdenken we met zijn allen de doden en vieren we op 5 mei de bevrijding van ons land.

Ook tijdens deze Corona periode is het belangrijk dat we deze dagen stilstaan bij de slachtoffers die de oorlog hebben meegemaakt. We doen dit op gepaste wijze en blijven zoveel mogelijk thuis. Onze gedachten gaan ook uit naar de mensen die nu slachtoffer zijn van de huidige oorlogen wereldwijd en naar de vluchtelingen die geen kant op kunnen. Zij zitten gevangen in vluchtelingenkampen en hebben nog geen uitzicht op een betere toekomst tenzij wij hun die gaan bieden.

Door de lock-down is men zich steeds meer bewust van hoe vrijheid voelt. De vrijheid om te kunnen doen en laten wat je wilt. Deze vrijheid gun je iedereen.

De zoon van Sandra Schrijver heeft ooit een gedicht geschreven voor de palliatieve zorg, wat zij hieronder met jullie wil delen omdat zij vindt dat hij hiermee mooi heeft verwoord waarom we 4 en 5 mei herdenken.  

Verdwenen, verloren, weg

Verdwenen uit de toekomst

Verloren in het verleden

Weg uit het heden

Verdwenen, verloren, weg

Door zonder jou

In vrede verder, maar zonder jou

In de stad gebeuren zijn er vele mooie iniatieven ontstaan om elkaar te ondersteunen. Iniatieven van burgers maar ook vanuit de partners van de gemeente. Wij zijn ontzettend trots op alle inwoners die wat voor elkaar willen betekenen! Deze initiatieven zien we niet alleen in Almere, in het hele land staan we, ondanks de 1,5 meter afstand, dichter bij elkaar. Toch is het bijzonder hoe in Almere de mensen die willen helpen gekoppeld worden aan degene die hulp nodig hebben. En dat komt door onze wijkteams. Onze wijkteams die in de haarvaten van de wijk aanwezig zijn bewijzen nu wederom hoe belangrijk zij zijn. Ze zijn direct in het begin van de crisis gestart met het coordineren van de hulpvraag en aanbod. Online, maar ook met flyers in de brievenbussen. Zo zijn al vele Almeerders aan elkaar gekoppeld. Coronamaatjes is een succes geworden waarvoor wij de wijkteams en alle vrijwilligers bijzonder willen bedanken!

- Zoubida Bouljhaf, fractieassistent GroenLinks Almere

Groen nieuws! De gemeente is begonnen om de bomen die gemeentelijk bezit zijn, maar niet in de openbare ruimte staan, in kaart te brengen. Deze worden hierdoor beter beschermd. Dit naar aanleiding van een motie die onze wethouder Judith Bokhove (toen nog raadslid) in 2017 heeft ingediend en werd aangenomen. De verwachting is dat het uiterlijk 2 jaar gaat duren voordat alle bomen in kaart zijn gebracht.

Op de website van de gemeente Rotterdam staan de bomen die in een openbaar gebied staan al goed aangegeven. Rotterdam heeft bomen in het bezit die wel op gemeentegrond staan, maar niet in openbaar gebied, zoals bijvoorbeeld op schoolpleinen. Daardoor waren deze niet in kaart gebracht. En dat terwijl er op deze terreinen bomen staan die van grote waarde zijn voor de stad en omgeving, vanwege hun uitstraling en monumentaliteit.

De reden om óók deze bomen in kaart te brengen, zodat er bij herontwikkeling in een vroeg stadium rekening kan worden gehouden met de bestaande kwaliteiten. Ontwerpplannen kunnen daarop worden aangepast e zo worden er niet onnodig bomen gekapt.

Groen nieuws! De gemeente is begonnen om de bomen die gemeentelijk bezit zijn, maar niet in de openbare ruimte staan, in kaart te brengen. Deze worden hierdoor beter beschermd. Dit naar aanleiding van een motie die onze wethouder Judith Bokhove (toen nog raadslid) in 2017 heeft ingediend en werd aangenomen. De verwachting is dat het uiterlijk 2 jaar gaat duren voordat alle bomen in kaart zijn gebracht.

Op de website van de gemeente Rotterdam staan de bomen die in een openbaar gebied staan al goed aangegeven. Rotterdam heeft bomen in het bezit die wel op gemeentegrond staan, maar niet in openbaar gebied, zoals bijvoorbeeld op schoolpleinen. Daardoor waren deze niet in kaart gebracht. En dat terwijl er op deze terreinen bomen staan die van grote waarde zijn voor de stad en omgeving, vanwege hun uitstraling en monumentaliteit.

De reden om óók deze bomen in kaart te brengen is zodat er bij herontwikkeling in een vroeg stadium rekening kan worden gehouden met de bestaande kwaliteiten. Ontwerpplannen kunnen daarop worden aangepast en zo worden er niet onnodig bomen gekapt.

Raadslid Astrid Kockelkoren: “Niet alleen worden er zo’n 21.000 bomen in kaart gebracht, deze bomen worden ook voorzien van een onderhoudsadvies. Daarmee wordt de zorg voor deze vaak markante bomen nu eindelijk serieus genomen en dat is een heel mooi resultaat!”