Poliflw

Wat is geluk? Er zijn diverse filosofen die hier hun licht over hebben laten schijnen. De benaderingen verschillen nogal. Er zijn filosofen die stellen dat voldoening en tevredenheid het product zijn van kapitalistische waarden die indirect eeuwige voldoening beloven door middel van consumptie. Dat als je iets bereikt, je iets kunt kopen, vervolgens je sociale status kan verbeteren en dat je dán gelukkig wordt. Terwijl in werkelijkheid er onbewust weer iets nieuws moet worden bereikt, waardoor je altijd ontevreden blijft. Een soort economisme. Een ander stelt dat álle stervelingen op zoek zijn naar geluk. Daarmee is dan weer aangetoond dat niemand het dus heeft. Er zijn ook wat minder cynische varianten die stellen dat niet zozeer geluk, maar het leiden van een goed en deugdzaam leven én proberen het beste uit jezelf naar boven te halen de weg is naar geluk. Dan is er nog andere stroming. Een stroming die geluk koppelt aan gezond ouder worden en die stelt dat betaald werk in belangrijke mate bijdraagt aan persoonlijk geluk. U raadt het al, dat is de stroming die deze coalitie voor ogen heeft. Streven naar een gezond, groen en gelukkig Groningen. In zekere zin heeft deze benadering overigens nog het meeste weg van de kapitalistische benadering waarin consumptie en verbeteren van sociale status centraal staat. Maar dat terzijde. 'U raadt het al, dat is de stroming die deze coalitie voor ogen heeft. Streven naar een gezond, groen en gelukkig Groningen.' Verschillende filosofen braken zich het hoofd over wat geluk is en hoe je het kunt bereiken - of juist niet. Maar daar heeft de gemeente Groningen geen last van. Wij hebben daar in de begroting dé oplossing voor. Wij hebben een effectindicator die aangeeft hoe hoog het percentage is van onze inwoners van 18 jaar en ouder dat zegt zich in de afgelopen 2 weken gelukkig te hebben gevoeld. Immers, meten is weten. Deze gebrekkige filosofische inleiding had ik al gemaakt voordat vanmorgen de zoveelste aardbeving plaatsvond. Het voelt een beetje raar om dan over geluk te beginnen. Aan de andere kant laat het misschien juist zien, dat ondanks de shit waar mensen soms jarenlang in zitten, ze toch geluk kunnen vinden.

Stel je eens voor. Je hebt buiten een stopcontact zitten zodat je dat kunt gebruiken om het gras te maaien. Je hebt er een klepje voor zitten met een slot, zodat niet iedereen er gebruik van kan maken. Op een dag is het klepje eraf gesloopt. Vervelend, maar niet heel erg, want verder werkt het allemaal nog. Als je de volgende dag wakker wordt staat er ineens een rij van mensen die je stopcontact gebruiken om hun telefoons mee op te laden. Op zichzelf ook geen heel groot probleem, maar plezierig is anders. Je vindt het toch een beetje onprettig zo bij je huis. Dus besluit je na een tijdje om de stroom er voorlopig even af te halen totdat je een nieuw klepje met slot hebt gemonteerd. De volgende dag gaat de bel. GroenLinks op de stoep. Waar je denkt dat je mee bezig bent. In Groningen moet iedereen zich welkom kunnen voelen. Waarom sluit je de stroom af? Dat is een eerste levensbehoefte voor mensen. Het zit aan je buitenmuur en heeft dus een sterk openbaar karakter. Als je de stroom er niet terug opzet dan zullen we aan de burgemeester en wethouders vragen of ze met je in gesprek willen gaan. Dan zullen zij je uitleggen hoe het precies zit met gastvrijheid en een boekje opendoen over de rol en toegankelijkheid van jouw stroompunt. Je mond valt open. Ja, natuurlijk, mensen hebben voor sommige dingen stroom nodig, maar dat is toch niet mijn taak om dat aan te bieden? Het klepje is er af gesloopt, waarom vragen jullie dáár eigenlijk niks over? Het was ook nooit bedoeld om allerlei mensen van stroom te voorzien. Het is vooral handig als we een buurtfeest hebben of als ik het gras moet maaien. Ze taaien af. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken. De lokale omroep krijgt lucht van de ophef. Ze vragen GroenLinks om te reageren voor de camera. Dezelfde persoon die aan je deur stond, zegt nu dat je natuurlijk het volste recht hebt om je eigen stroompunt af te sluiten. Ze vinden dat je ook heel eerlijk gereageerd hebt. Het is natuurlijk niet jouw taak om stroom te leveren. Het ging ze ook helemaal niet om dat specifieke stroompunt. Ze willen een discussie over voorzieningen voor daklozen. Ze vragen zich af of dat wel goed geregeld is in de gemeente. Je zit vertwijfeld naar het tv-scherm te staren. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal: Klik hier, hier, of hier.

ChristenUnie Groningen bezocht zaterdag 10 november, op de Dag van de Mantelzorg, drie ‘Barmhartige Samaritanen’ om vrijwilligersorganisaties in het zonnetje te zetten die zich belangeloos inzetten voor de samenleving.

Er werd tijdens de ‘Samaritanentour’ bezoek gebracht aan de Voedselbank, Het Pand en De Opstap. Alle drie de organisaties zijn afhankelijk van vrijwilligers. De Voedselbank ondersteunt in de eerste levensbehoeften van zo’n 750 cliënten, Het Pand wil samen met de bewoners van de Korrewegwijk een positieve impuls zijn voor de wijk en De Opstap is een logeerhuis voor respijtzorg en herstel.

“Allemaal plaatsen waar mensen oog hebben voor elkaar, waar  mensen naar elkaar omzien. Zulke plaatsen zijn onmisbaar in onze gemeente”, legt kandidaat-raadslid Tessa Moorlag uit. Zij coördineerde de ‘Samaritanentour’. “Vrijwilligerswerk en mantelzorg zijn essentieel voor onze samenleving. De ChristenUnie ziet graag dat de gemeente Groningen de komende jaren investeert in nog meer goede voorzieningen voor het ontlasten van mantelzorgers, zeker nu een aantal zorgtaken zijn gedecentraliseerd. Dat kan bijvoorbeeld door te investeren in voorzieningen zoals de Opstap. Andere voorbeelden zijn het Hamelhuys, een ontmoetingsplek voor (ex-)kankerpatiënten en familie en het Odensehuis, een inloophuis voor mensen met lichte dementie en hun naasten.”

Barmhartige Samaritaan De Barmhartige Samaritaan is een prijs die de ChristenUnie jaarlijks uitreikt. De prijs heeft als doel individuen of organisaties die zich belangeloos inzetten voor hun medemens in het zonnetje te zetten. Zo wil de ChristenUnie laten zien hoeveel mooie initiatieven de gemeente nu al rijk is en hoe waardevol ze zijn voor een leefbare gemeente.

Vrijwilligers, ze zijn onmisbaar in onze gemeente! Op 10 november, de Dag van de Mantelzorg, bezochten we daarom De Voedselbank, Het Pand en De Opstap om de werkzame vrijwilligers daar in het zonnetje te zetten. Dit gebeurde tijdens de zogeheten 'Samaritanentour'. De Barmhartige Samaritaan is een prijs die de ChristenUnie jaarlijks uitreikt. De prijs heeft als doel individuen of organisaties die zich belangeloos inzetten voor hun medemens in het zonnetje te zetten. Ons kandidaat-raadslid Tessa Moorlag was onder de indruk van de gesprekken: "Dit zijn allemaal plaatsen waar mensen oog hebben voor elkaar, waar mensen naar elkaar omzien. We zien dan ook graag dat de gemeente Groningen de komende jaren investeert in nog meer goede voorzieningen voor het ontlasten van mantelzorgers. Vrijwilligerswerk en mantelzorg zijn van groot belang voor een leefbare gemeente!" Foto's zijn gemaakt door Else Slump.

Tot aan de verkiezingen op 21 november publiceren we elke maandag een verkiezingsblog. Hierbij kun je kennismaken met onze top-5 kandidaten en hun standpunten. Vandaag is het de beurt aan Theo Berends uit Onnen, onze nummer 3 op de lijst. Theo behandelt, als deskundige, geldproblemen. Hij nodigt je uit voor een bijeenkomst op 9 november.

Naar schatting hebben bijna 1,4 miljoen Nederlandse huishoudens problematische schulden of een risico daarop. Van deze huishoudens zijn 1,2 miljoen niet bekend bij de formele schuldhulpverlening, blijkt uit de Kamerbrief brede schuldenaanpak. Een schuldenaar komt nu vaak pas naar de gemeente als zijn of haar schulden uit de hand zijn gelopen. Het blijkt dat veel huishoudens de stap naar schuldhulpverlening zo lang mogelijk uitstellen.

Bovenstaande betekent dat er een kans van 20 % is dat jij ook tot die groep behoort. En dat er een grote kans is dat je bij een onverwachte tegenvaller ook onderdeel van deze groep wordt. Hoe komt dat? Wat maakt dat mensen het zo ver laten komen? Mensen met een baan, gezinnen met een normaal inkomen, mensen zoals u en ik, gewoon je buren, je vrienden. Toch weten we maar weinig van deze mensen aan te wijzen in onze eigen omgeving of kennissenkring. Hoe komt dat?

In mijn werk als budgetcoach kom ik ze wél tegen. Enkele voorbeelden.

- Een alleenstaande man, eind dertig. Sociale huurwoning, zorg voor ouders. Hij werkt via uitzendbureau's in de ploegendienst bij produktiebedrijven. Hij krijgt een weekloon: omgerekend netto zo'n 2200 euro per maand. Heeft een persoonlijk krediet van 5000 euro. Weet financieel niet goed te plannen, vooral omdat het grootste deel van de lasten maandelijks zijn en hij op een zeer wisselend weekloon zit (tussen 400 en 700 euro). Hij stond voortdurend rood. Heeft nu maandelijks hulp bij het plannen, vooruitkijken, keuzes maken. Het persoonlijk krediet is afgelost, hij staat niet meer rood en spaart inmiddels 50 euro per week! Maar durft de administratie nog steeds niet alleen te doen.

- Een alleenstaande jonge vrouw, begin dertig. Woont zelfstandig op kamers. Chronisch ziek, WAJONG uitkering (is bijstandsniveau).  Ze is in de problemen gekomen door een gokverslaving. Ze bekostigde dat met het verkopen van dure mobiele telefoons van abonnementen die ze bij veel verschillende providers af wist te sluiten. Ze kon die maandelijkse lasten uiteraard niet betalen. Haar schulden zijn in korte tijd behoorlijk opgelopen, met als gevolg dat ze financieel met de rug tegen de muur zit en zich enorm schaamt. Ze zit nu in een profesioneel schuldsaneringstraject.

- Een jonge man, begin twintig. Heeft geen werk, geen afgeronde opleiding. Technisch erg handig. Altijd bezig met knutselen aan oude snelle autootjes. Hij wist in een paar jaar tijd een schuld van bijna €20.000 op te bouwen. Hij kwam bij mij met een tas vol ongeopende brieven van de belastingdienst en het CJIB. Allemaal achterstanden die waren ontstaan door ongekeurd en onverzekerd rond te rijden en dan ook nog regelmatig veel te hard. Door niet te betalen liepen de bedragen fors op! Hij kon dit nooit binnen redelijke tijd zelf oplossen. Ook hij moest de schuldsanering in, maar gelukkig heeft hij inmiddels een baan, bij een garagebedrijf!

Zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen, maar wat zit daar achter? Hoe komt het dat iemand met een normaal inkomen het niet zélf aandurft? Hoe kan het dat iemand in staat is in korte tijd enkele tientallen dure mobiele abonnementen af te sluiten (voor een deel bij dezelfde provider!)? Waarom lopen de onbetaalde bedragen van belastingdienst en CJIB zo snel op door boetes, verhogingen, etc.? Hoe komt het dat mensen pas aan de bel trekken als het veel te laat is? Dat voorkómen van problemen moet breed (landelijk) worden opgepakt.

Er is veel schaamte over geldproblemen. We gebruiken hetzelfde woord voor iets wat je aan een ander moet betalen en voor iets wat jou te verwijten is. SCHULD. Veel mensen vinden dat financiële schulden inderdaad altijd "eigen schuld, dikke bult" zijn. Hadden ze maar niet zo stom moeten zijn. Hadden ze maar beter moeten opletten. Ze hebben het toch zelf uitgegeven? Dat is een constatering, maar geen oplossing. Hoe krijgen we dat dan wel voorelkaar?

De ChristenUnie zegt dat de gemeente mensen kan helpen met hun financiën, bijvoorbeeld door voorlichting te geven en te helpen met afspraken over betalingsachterstanden bij energieleveranciers en woningcorporaties.  De uitdaging ligt er in die hulpvraag zo vroeg mogelijk te signaleren, te ontvangen. Aan de slag voordat de schulden problematische schulden zijn.

Vrijwilligersorganisaties zoals Humanitas en andere zetten zich in voor mensen die hun thuisadministratie niet zelf kunnen doen of het lastig vinden om formulieren in te vullen. Deze mensen maken het thema van de ChristenUnie, "Oog voor elkaar", heel concreet waar in de dagelijkse praktijk. Dát is precies waar we voor willen staan. Een samenleving waarin we elkaar zien, elkaar kunnen vertrouwen, om hulp durven te vragen. 

Ik wil hier graag met jullie over in gesprek tijdens een "expert-meeting" op 9 november aanstaande. Dan is er vanaf 19:30 een bijeenkomst in dorpshuis de Tiehof in Onnen waar ook Don Ceder, raadslid in Amsterdam en juridisch deskundige op dit gebied zal spreken en ook met de mensen uit de praktijk wil spreken. Stuur even een mailtje als je daar bij wilt zijn: theo.berends@gmail.com