Wij kunnen helpen, dus laten we dat vooral doen. Onze gemeente moet open staan voor eenzame kinderen! Aldus Selin Karar tijdens het raadsdebat over de motie om vluchtelingenkinderen uit Griekenland op te nemen. Hieronder haar spreektekst over de motie die daartoe oproept. (De uitgesproken tekst geldt.) De motie is vervolgens aangenomen!
Voorzitter,
Een warme knuffel van je ouders of verzorgers, kunnen leunen op je familie die bij je is, verzekerd zijn van een goede toekomst, de basisbehoeftes zoals voeding, kleding, een dak boven je hoofd, toegang tot de gezondheidszorg en onderwijs, maar ook kind kunnen zijn, kunnen spelen, zonder je zorgen hoeven te maken over wat er allemaal mis gaat in die grote boze wereld. Dat lijken allemaal behoeftes die vanzelfsprekend zijn voor veel kinderen. Jammer genoeg blijven er kinderen op de wereld voor wie deze dingen nog heel ver te zoeken zijn. Voor kinderen die leven in kampen omdat ze de grootste trauma uit hun kindertijd, namelijk vluchten voor de oorlog, hebben moeten meemaken. Daarbovenop komt ook nog eens de grootste nachtmerrie van elk kind: helemaal alleen op de wereld zijn. Kinderen die hun familie hebben verloren in de oorlog zijn het meest kwetsbaar en moeten elke dag zien te overleven zonder dat er de mogelijkheid bestaat om deze zware trauma’s te verwerken. Ze leven nu in onzekerheid en angst, op zoek naar hulp, perspectief en veiligheid.
Duizenden kinderen zitten onder verschrikkelijke omstandigheden vast in kampen op de Griekse eilanden. Griekenland heeft een noodkreet gestuurd naar de lidstaten van de Europese Unie waarbij ze dringend vragen om samen een groep van 2.500 kinderen op te nemen die onder erbarmelijke omstandigheden zonder familie vastzitten in de overvolle vluchtelingenkampen. Opvang in de eigen regio werkt niet, omdat er geen goede en professionele opvang is. Deze noodkreet van de Griekse regering is door de coronacrisis alleen maar urgenter geworden. De situatie in de kampen is volgens hulpverleners rampzalig. Ondanks dat 11 Europese landen hebben ingestemd, heeft Ons kabinet niet ingestemd met de opvang van deze kinderen. Desondanks hebben 100 gemeenten hhet kabinet opgeroepen om 500 alleenstaande vluchtelingenkinderen in Nederland op te vangen. Dat is precies de houding die bij Nederland past: solidair, ondernemend en barmhartig. Het kabinet doet niets, de gemeentes kunnen met dit signaal het kabinet wakker schudden.
Voorzitter,
Ik heb gewerkt met vluchtelingen. De immense emoties die ze door hun traumas met zich meedragen heb ik moeten aanzien. En het voelde zo zwaar om niets te kunnen doen. Maar ik wist zeker dat zelfs de kleine dingen die hun leven ook maar een beetje op orde kon brengen, een hele grote opluchting voor hen zou zijn. Daarvoor was goed beleid nodig. En alleen al het idee dat politiek zoveel kan betekenen, heeft mij alleen maar meer gemotiveerd om aan de beleidskant te gaan zitten.
Mede daarom heb ik de stap gezet om in de politiek te gaan en heb ik mijn drijfveren om dit werk te gaan doen altijd in mijn achterhoofd gehouden. Ik wil wat betekenen voor de maatschappij en elke vraag, elk stukje beleid, elke dringende oproep of positief signaal die ook maar iets kan toevoegen aan de levens van mensen, dieren of de natuur was voor mij genoeg reden om dit werk te gaan doen. Dit is één van die momenten. En daarom wil ik me via deze weg nogmaals uitdrukkelijk uitspreken:
Ook Bergen op Zoom kan een signaal afgeven door zich gastvrij op te stellen en bereidheid te tonen om veilige opvang te bieden. Ik kan me niet voorstellen dat de oproep die Griekenland heeft gedaan niets doet met de gemeente Bergen op Zoom. Dat Bergen op Zoom, net als de gemeentes in Nederland die hier gehoor aan hebben gegeven, hier niet bij zou aansluiten. Ik kan me niet voorstellen, dat ook maar enig raadslid van de gemeente Bergen op Zoom tegen een motie zal stemmen als het levens van kinderen aangaat. En daarbij maakt het niet uit waar deze kinderen vandaan komen en met welke achtergrond, omdat geen een kind op deze wereld voor zo een leven heeft gekozen en het onze gezamenlijke verantwoordelijkheid is in naam van menselijkheid om te doen wat we kunnen doen, waar we in staat toe zijn: namelijk een veilig en stabiel thuis bieden aan deze kinderen. We hebben niet de luxe om nog langer te wachten: geen een kind verdient het om nog langer te wachten op het moment dat mensen over de hele wereld gaan beseffen dat zij kunnen helpen. Ook wij. Wij kunnen helpen, dus laten we dat vooral doen. Mijn vertrouwen is er, in een Bergen op Zoom dat solidair is, dat vooral gehoor geeft aan een noodkreet als deze en dat de kinderen met open armen ontvangt. En mijn vertrouwen is er, dat er met deze noodkreet geen verhalen over financiën gaan komen van enig andere raadslid, maar dat ze er op zullen vertrouwen, dat de nodige middelen ook door het rijk zullen worden gefaciliteerd. Het gaat hier niet om de centen, het gaat niet over een bestemmingsplan, het gaat over kinderen!.
Gemeente Bergen op Zoom, nu is het onze beurt. Laten we een krachtig signaal geven aan het kabinet.
