Poliflw

De Blauwe Moskee in Amsterdam-West wil voortaan de islamitische gebedsoproep laten schallen door de buurt, elke vrijdagmiddag. Forum voor Democratie is hier uiteraard op tegen. Fractievoorzitter Annabel Nanninga legt uit waarom. 

De gebedsoproep gaat versterkt over de daken van Amsterdam schallen, zo heeft de Blauwe Moskee bij monde van imam Yassin Elforkani aangekondigd. Er is formeel niets wat de gemeente of rijksoverheid hier tegen kunnen doen. De oproep, die uiteraard in het Arabisch door onze wijken dient te galmen, luidt in het Nederlands:

Allah is de grootste.(Allahu akbar, in het Arabisch.)

Ik getuig dat er geen andere godheid is dan Allah.

Ik getuig dat Mohammed de Boodschapper van Allah is

Kom naar het gebed, Kom naar de verlossing, Allah is de grootste. 

Ik getuig dat er geen andere godheid is dan Allah.

(De zinnen worden tweemaal achter elkaar uitgesproken maar kortheidshalve hier in enkelvoud.) 

Wat is nu het probleem met deze boodschap versterkt rondbazuinen eenmaal in de week? 

Ten eerste is er het simpele feit van de geluidsoverlast. Vervelend voor de buren, en weldra voor alle Amsterdammers. Want na de provocatie van de Blauwe Moskee is het hek natuurlijk van de dam, meerdere moskeebazen hebben aangegeven dit voorbeeld te zullen volgen. Er zal  niet alleen in West, maar ook in andere stadsdelen elke vrijdagnamiddag een koor aan Arabische strijdkreten opklinken. (Opmerkelijk genoeg is de PvdA hier een warm voorstander van, terwijl de sociaaldemocraten normaal gesproken iedere bierfiets, buurtbarbecue of stadsgids met microfoon bedelven onder een laag bezwaren en verboden. Als het de islam betreft, is het voor de PvdA nog altijd alsof Fortuyn en Van Gogh nooit hebben bestaan.)

Want, ten tweede, de oproep is een strijdkreet. De door moslims en islamapologeten vaak gemaakte vergelijking met kerkklokken gaat niet op. Er wordt Amsterdammers straks letterlijk toegeschreeuwd dat er maar één god is, de grootste nog wel, en er is een gebod om naar de moskee te komen. Dat valt uit klokgebeier niet te destilleren, het non-verbaal geklingel van onze kerkklokken kan bovendien van alles aanduiden: het begin van een dienst, een begrafenis, een huwelijk of gewoon simpelweg de tijd.

Ten derde, de islam is abnormaal en allahu akbar is lelijk. Dat zegt althans de imam van de Blauwe Moskee, Yassin Elforkani, zélf. Hij zegt het impliciet in zijn argumentatie om versterkt te willen oproepen tot gebed: 

“We willen de islam normaliseren. We willen laten zien dat Allahu Akbar iets heel moois is. Daarmee kunnen we veel negativiteit wegnemen.”

Kennelijk is de islam op dit moment dus niet normaal en vinden mensen allahu akbar niet fraai, volgens Elforkani. Volkomen terecht, aangezien we de kreet in West-Europa vooral horen in relatie tot gruwelijke aanslagen als in Parijs op concertzaal Bataclan, de boulevard van Nice, de kerstmarkt van Berlijn, een popconcert in Manchester, de redactie van Charlie Hebdo, enfin de lijst is lang en het allahu akbar het Leitmotiv. 

De opdringerige manier van islamiseren die Elforkani voorstaat, past in de strategie van de Moslimbroederschap. Elforkani is geen hard core salafist, hij stond wel op de loonlijst van de Koeweitse overheid. De Blauwe Moskee ontving ook geld van Koeweit, en de moskeegangers kwamen gedurende een ingewikkelde machtsstrijd in 2013 in opstand tegen de conservatieve koers die onder Elforkani en bekeerling Jacob van der Blom werd ingezet.

Het is belangrijk om te begrijpen dat Elforkani geen geweld of intolerantie voorstaat, zijn uitlatingen tegen extremisme maakten hem een graag geziene talkshowgast en leverden hem uit jihadistische hoek bedreigingen op. De wijze van islamiseren die hij belijdt, doet sterk denken aan de islamitische dystopie die Michel Houellebecq schetst in zijn roman Onderworpen. Gaandeweg, met ogenschijnlijk zachte hand, kruipt de islam millimeter voor millimeter voort, nestelt zich, wortelt zich waar ook maar enigszins mogelijk. De niet-islamitische Fransen in de roman zijn de kikkers in de pan water, die langzaam aan de kook komt.

Dat is het patroon dat we hier nu ook zien, in ons Amsterdam, te beginnen in de Blauwe Moskee. Het is geweldloos maar opdringerig, lawaaiig, een schoffering van de slachtoffers van moslimterreur en een pure provocatie bovendien. 

Willen de moskeeën daadwerkelijk aantonen dat een vriendelijke, geïntegreerde vorm van Nederislam bestaat, een islam die niet alsmaar eist, dramt, doordrukt en opdringt, dan zien zij af van de versterkte oproep tot gebed.

Moskeeën zouden net als Nederlandse kerken een klok kunnen luiden. Of de oproeper gaat op de minaret of hangend uit een raam onversterkt zijn strijdkreet letterlijk van de daken schreeuwen. Als zijn god werkelijk de grootste is heeft hij geen versterker nodig om de gelovigen tot zich te laten komen. 

Forum voor Democratie ziet een gecontroleerd faillissement en verkoop van de AEB als onvermijdelijk, en als de minst schadelijke uitkomst in deze opeenstapeling van bestuurlijk falen die AEB is geworden. Laat dit een les zijn voor het college van GroenLinks, D66, SP en PvdA: stel nooit ‘duurzaamheid’ en de nutteloze  ‘energietransitie’ boven de basisbehoeften van de Amsterdammers. Afvalverwerking, veilige installaties, warme huizen en verantwoord omgaan met honderden miljoenen belastinggeld verdienen prioriteit boven linkse waandenkbeelden over co2-uitstoot en klimaat.     

De wethouders Udo Kock (D66, financiën) en Marieke van Doorninck (GroenLinks, duurzaamheid) zullen zich moeten verantwoorden voor het jarenlang negeren van de signalen dat dit avontuur met het AEB volkomen fout zou aflopen. Want het onderzoek naar het AEB-drama dat het college zelf wil instellen gaat hier wat FVD niet genoeg op in. 

De gevolgen zijn nu nog merkbaar voor stad en land; de financiële schade zal niet te overzien zijn, het afval hoopt zich op, er is vervuild rioolslib geloosd in het water, en om de Amsterdammers warm te houden wordt er met zeer vervuilende en dure dieselketels gestookt. Een blamage voor een zogenaamd ‘groen’ college.

De geheimhouding die het college wenst is onacceptabel voor Forum voor Democratie, de Amsterdammers hebben recht op openheid. De wethouders zullen in de aankomende raadsdebatten moeten bewijzen hun positie waard te zijn na dit ongelofelijke staaltje wanbestuur. En de energietransitie en Amsterdam aardgasvrij dienen volledig van tafel te worden gehaald, het is op geen enkele manier veilig of verstandig deze plannen nu door te drukken.

De afvalcentrale #AEB is een rampenverhaal. Veiligheid, afvalverwerking, warmte in de Amsterdamse huishoudens, miljoenen van uw belastinggeld verspild, letterlijk álles faalt. #FVD bijt zich vast in deze ellende, de D66- en GroenLinkswethouders zullen zich moeten verantwoorden. pic.twitter.com/l4RCpSQ3bY

Deze week heeft het GroenLinks college in Amsterdam aangekondigd 500 uitgeprocedeerde illegalen op 20 opvanglocaties gratis woning, levensonderhoud en zorg te geven. Daarbij krijgen ze ook een persoonlijke casemanager waarmee ze in alle rust “aan hun zaak kunnen werken.”

Opvanglocaties voor 500 illegalen. In een stad waar huizen zo schaars zijn dat mensen die in de stad zijn geboren en er wonen en werken, zelf niet eens aan een huis kunnen komen en genoodzaakt zijn de stad te verlaten. Waar liggen onze prioriteiten?

De illegalen zullen worden geplaatst in leegstaande panden, zoals schoolgebouwen of bedrijfsgebouwen, die omgebouwd worden tot opvanglocatie (maar natuurlijk ook als studentenwoningen, verzorgingshuizen of starterswoningen hadden kunnen dienen). De kosten voor de plannen zijn geraamd op 11,5 miljoen euro in 2019. En vanaf 2020 nog eens tussen de 7 en 15 miljoen. Maar herontwikkeling van zo veel leegstaand vastgoed, dat gaat nooit lukken voor die 11,5 miljoen! En dan hebben we het nog niet eens over de andere kosten voor opvang.

Dient het een doel, is dit noodzakelijk voor een beschaafd asielbeleid? Integendeel. Aan de uitgeprocedeerden wordt namelijk geen enkele voorwaarde gesteld om mee te werken aan terugkeer naar het land van herkomst. “Wij weten gewoon”, zegt verantwoordelijk GroenLinks-wethouder Rutger Groot Wassink, “dat als je terugkeer als voorwaarde stelt, dat ze niet komen.”

Hij stelt ze een  ‘persoonlijke casemanager’ ter beschikking om ervoor te zorgen dat ze “in alle rust aan hun zaak kunnen werken.” Een ‘persoonlijke casemanager’ voor een uitgeprocedeerde asielzoeker die geen recht heeft op verblijf in Nederland? In een normaal functionerende rechtsstaat is dat een bewaarder die toeziet op een eerlijke, maar sobere detentie, in afwachting van uitzetting. En over welke ‘zaak’ hebben wij het? Deze mensen zijn al afgewezen. In meerdere instanties. Op basis van ons uiterst soepele, uiterst coulante immigratierecht. De rechter heeft vastgesteld dat ze niet uit onveilige gebieden komen. Dat ze geen oorlog ontvluchten. En dat ze dus ook geen vluchteling zijn.

Deze mensen - het geslacht is 82% man, de afkomst is sub-sahara Afrika - komen dus onder valse voorwendselen ons land binnen. Ze liegen hier de immigratiedienst voor. Weigeren zich neer te leggen bij het oordeel van de IND. Procederen eindeloos door met zwaar gesubsidieerde asieladvocaten. Negeren hun definitieve afwijzing. En wijden zich daarna in Amsterdam onder de We Are Here-vlag aan een leven van illegaliteit, stelen en kraken. 

Met volle instemming van de Amsterdamse coalitie (GroenLinks, D66, PvdA en SP) beloont wethouder Groot Wassink deze mensen met bed bad brood. Potentieel voor altijd, want GroenLinks-burgemeester Halsema heeft de discretionaire bevoegdheid om uitgeprocedeerden langer dan 1,5 jaar in de 24-uursopvang te houden. Met de bekende aanzuigende werking tot gevolg,

FVD staat voor een stad die gastvrij is, leefbaar, welvarend, sociaal. Maar een voorwaarde daarvoor is wél dat duidelijk is wie opvang verdient en wie niet. En dat wie daar geen recht op heeft, wordt verzocht mee te werken met terugkeer naar het land van herkomst. 

Dit zijn we verplicht aan de Amsterdammers die belasting betalen, een woning zoeken, en willen dat de rechtsstaat wordt gehandhaafd. Maar ook aan de asielzoekers waarvan de aanvraag terecht is gehonoreerd of die, na afwijzing, onze beslissing respecteren en in lijn met de wet weer vertrekken.