Poliflw

Toerisme trekt weer aan sinds de versoepeling van de coronamaatregelen. Hoe beschermen we de binnenstad tegen vrijgezellenfeesten en wafelwinkels? Ons raadslid Zeeger Ernsting deelt de lessen van de lockdown.

 

Het wordt gelukkig weer iets drukker in de binnenstad. Dat is een hele rare zin om zo op te schrijven na jaren van debatten over te veel drukte en overlast in het stadscentrum en met name het Wallengebied, bij mij thuis om de hoek. Maar de coronacrisis maakte alles anders en tegelijkertijd maakte het ook veel extra duidelijk.

 

Ruimte op straat

Tijdens de lockdown maakte ik met mijn jonge kinderen een wandeling over de wallen, het Oude Kerksplein, de Warmoesstraat en de Zeedijk. Ik vertelde hen over de geschiedenis van dit unieke middeleeuwse deel van de stad, terwijl zij op hun stepjes meepeddelden zonder van de sokken te worden gereden door bestelauto’s, tourgroups of waggelende stag party’s. Het was een verademing dat er zoveel ruimte was op straat. Maar het was ook onwerkelijk. Het was namelijk zó rustig dat het leek alsof we door een decor liepen in plaats van door een levende stad. Er was niemand. En dat bood daarmee ook een inkijkje in hoe de binnenstad de jaren voor de coronacrisis was vergroeid tot een plek waar niet meer wordt geleefd, maar alleen nog maar wordt beleefd.

 

Wonen en werken

Want in de andere wijken van de stad was er ook een lockdown, maar waren wel mensen op straat te vinden. Mensen die voorzichtig boodschappen deden of een ommetje maakten, terwijl ze verder thuis werkten en de kinderen thuisonderwijs gaven. In die wijken werd duidelijk dat gevarieerde buurten waar mensen wonen en werken, waar kortom een grote diversiteit aan functies naast elkaar en door elkaar bestaan, een prettiger aanblik boden dan de uitgestorven binnenstad.

 

Gemengde stad

Het onderstreept nogmaals de grote urgentie om de monocultuur van de binnenstad als pretpark aan te pakken en er weer een goed functionerende stadswijk voor alle Amsterdammers van te maken. Uiteraard met centrumfuncties, maar niet meer alleen voor bezoekers en toeristen. Amsterdam en ook de oudste delen ervan moeten een levendige én levende stad zijn. En in een levende stad wonen mensen, werken mensen, gaan studenten naar college en spelen kinderen op straat. En dus blijft het ideaal van de beroemde stedenbouwkundig-activist Jane Jacobs voor een gemengde stad fier overeind staan. Of, zoals het motto luidt van de bewonersraad Nieuwmarkt: “Wij willen een stad met buurten waar wonen, spelen, werken, leren en winkelen vlakbij en door elkaar gebeurt voor jonge en oude mensen.”

 

Verbod op AirBnB in drukste buurten

Daar waren het gemeentebestuur en GroenLinks ook al mee bezig. En dat blijft de ambitie ook na de coronacrisis. Want niemand wil terug naar het uit de hand gelopen pretpark van ervoor. En dus gaan we door met maatregelen voor winkeldiversificatie, zodat de binnenstadseconomie weer diverser en ook meer stads- en buurtgerichter wordt. Onze Dagelijks Bestuurder Ilse Griek maakt daar in stadsdeel Centrum flinke vorderingen mee, maar we willen bijvoorbeeld ook panden kunnen aankopen om daar nog meer invloed op uit te kunnen oefenen. En dus gaan we ook in de drie drukste buurten AirBnB verbieden, nadat we diezelfde vakantieverhuur van woningen in de rest van de stad al hadden ingeperkt en de groei van het aantal Bed & Breakfasts en hotels een halt hadden toegeroepen.

 

Binnenstad in balans

En dus hebben we extra restricties ingesteld op groepsrondleidingen en pubcrawls en handhaven we strenger op de overlast, bijvoorbeeld als gevolg van drankmisbruik. En tot slot zullen we ook moeten kijken wat de draagkracht is van Amsterdam en daar conclusies uit trekken. Het gaat er immers om dat de binnenstad in balans komt, dat ook alle Amsterdammers er zich thuis voelen én dat bezoekers zo een levende en authentieke stad kunnen ontdekken en niet een leeg decor. Zo kan Amsterdam, en de toerismebranche gezond en toekomstbestendig worden en dat is niet alleen prettig voor bewoners, maar ook economische heel verstandig.

 

De Gemeente Amsterdam moet aan de slag om racisme en discriminatie in de sport tegen te gaan. Samen met BIJ1, PvdA, D66, SP, DENK, ChristenUnie en de Partij voor de Dieren dienen we vandaag een initiatiefvoorstel in.

Soms is racisme en discriminatie in de sport overduidelijk, en komt het dan ook groot in het nieuws. Maar vaak is racisme en discriminatie subtieler, en soms niet eens bewust. Er bestaan vooroordelen over de sportieve prestaties van bijvoorbeeld sporters met een andere huidskleur of seksuele gerichtheid. Of er worden dingen gezegd onder het mom van ‘een onschuldige grapje’, die vervolgens hard aankomen. Landelijk kreeg dit onderwerp veel aandacht aandacht na racistische voorvallen en hebben veel topsporters zich uitgesproken tegen racisme en discriminatie in de sport, omdat het op alle niveaus en in alle sporten voorkomt. Nu is het tijd dat de gemeente daarmee aan de slag gaat. De wethouder heeft aangekondigd dat zij wil dat sportverenigingen alles doen om te zorgen dat zij racisme en discriminatie uitbannen, en is momenteel in gesprek over het opstellen van een sportakkoord.

De acht politieke partijen willen dat in het lokaal sportakkoord heldere afspraken worden gemaakt met Amsterdamse sportverenigingen over het tegengaan van discriminatie en racisme. Daar is niet een simpele oplossing voor, maar gaat het om een veelheid van maatregelen die er samen voor moeten zorgen dat we racisme en discriminatie uitbannen. 

De partijen doen verschillende voorstellen, variërend van betere voorlichting en bewustwording over vooroordelen, tot het zorgen voor meer diversiteit onder bestuursleden, trainers, en coaches. Van het stimuleren dat clubs meer doen tegen racisme en discriminatie onder supporters, tot het aansluiten bij de landelijke campagne van de KNVB tegen discriminatie en racisme die binnenkort van start gaat. Ook bepleiten zij dat mensen die last hebben van racisme en discriminatie meer worden betrokken bij de totstandkoming en uitwerking van het sportakkoord. 

Initiatiefnemer Dorrit de Jong, raadslid GroenLinks Amsterdam: “Op het sportveld komt iedereen elkaar tegen. Sport is een verbindende factor in onze samenleving. Daar mag geen ruimte voor racisme en discriminatie zijn, en dat is de reden dat we alles moeten doen om dit tegen te gaan.”

Lees hieronder het volledige voorstel.

Bewoners die een nieuwe wooncoöperatie op willen richten lopen vaak tegen dezelfde vragen op. Om meer mensen toegang te geven tot de juiste kennis om een succesvolle coöperatie op te richten wil GroenLinks Amsterdam een ‘kennisfonds’. Wooncoöperaties committeren zich daarmee aan het leveren van kennis voor een volgende groep oprichters. Zo krijgen nieuwe initiatieven toegang tot waardevol advies en blijven opgedane lessen en ervaringen behouden.

Een coöperatie oprichten levert veel op, maar kost ook veel tijd en kennis van betrokkenen. Het is lastig en vaak is alles nieuw. Oprichters steken er jarenlang werk in (zie ook onder).  En er is niet één duidelijke behoefte aan ondersteuning: sommige groepen initiatiefnemers hebben behoefte aan juridische kennis, andere aan kennis van de bouwwereld, weer andere juist aan overall projectmanagement en hoe je bij zo’n meerjarig traject alles regelt. 

Kennisfonds

GroenLinks wil dat er een ‘kennisfonds’ komt voor wooncoöperaties. Een wooncoöperatie stelt via zo’n fonds opgedane kennis beschikbaar voor een volgende generatie oprichters van een nieuwe coöperatie om te voorkomen dat zij tegen dezelfde problemen oplopen en/of het wiel opnieuw moeten uitvinden. 

Het idee is dat dit hetzelfde werkt als het door het college voorgestelde solidariteitsfonds, waarin coöperaties geld inleggen en waaruit nieuwe coöperaties dan een lening kunnen krijgen. Zo helpen zij elkaar en zijn initiatiefnemers niet afhankelijk van een bank. Hetzelfde principe van zo’n fonds kan voor kennis worden ontwikkeld. In plaats van geld, leggen coöperaties uren denkkracht in. Een groep nieuwe initiatiefnemers kan daar dan later een beroep op doen. Dorrit de Jong (raadslid GroenLinks): “Om een grotere groep mensen de mogelijkheid te geven om een coöperatie op te richten, is de juiste kennis en ondersteuning erg belangrijk. Dit kennisfonds is een goed model om duurzaam kennis met elkaar te delen.”

De wethouder gaf in de commissie Wonen & Bouwen van 24 juni 2020 aan dat hij het een goed idee vindt. Hij gaat bespreken met het Platform Wooncooperaties Amsterdam of dit fonds er kan komen.

Actieplan

Naast een beperkte toegang tot de juiste kennis lopen  initiatiefnemers nog vaak tegen verschillende obstakels aan. Zo zijn Nederlandse banken niet bekend met coöperaties, waardoor ze moeilijk een hypotheek kunnen krijgen. Komende jaren moeten deze belemmeringen weggenomen worden door verschillende maatregelen, zoals een stimuleringsfonds van 50 miljoen, die het college recent aankondigde via het Actieplan Wooncoöperaties.

Wat GroenLinks betreft zijn wooncoöperaties de toekomst in Amsterdam: bij een coöperatie blijven woningen voor eeuwig in sociale of middenhuur, en hebben huurders meer zeggenschap over hoe zij wonen.

Het thema van Wereldvluchtelingendag 2020 is 'Every Action counts', elke actie telt. Via Zoom spraken we met Saied, die lid is van de GroenLinks Vluchtelingenwerkgroep. Vier jaar geleden kwam hij uit Egypte naar Nederland, als vluchteling. We vroegen aan Saied wat deze dag, en het motto van dit jaar, voor hem betekenen.

Hoe is het met jou vandaag?

“Mijn dag is tot nu toe goed. Ik werd wakker en dacht aan mijn familie. Ze zijn nog steeds in Egypte. Ik hoop dat we in de nabije toekomst herenigd worden. Ik heb aan mijn cv gewerkt, want ik solliciteer naar een baan om onderzoeksassistent te worden aan een universiteit. Ik studeerde media in Egypte en volgde cursussen humanitair recht en mensenrechten aan de Universiteit Leiden. Deze kennis helpt mij om andere mensen te ondersteunen om voor hun rechten op te komen. Ik werk voor mensen zonder papieren in Amsterdam.”

Wat betekent Wereldvluchtelingendag voor jou?

“Het betekent dat je als vluchteling niet alleen bent. Toen ik in Nederland aankwam, moest ik in detentie blijven nadat mijn asielverzoek was afgewezen. Op de een of andere manier had ik geluk, want om de week kwam een groep vrijwilligers mij bezoeken. Ze behandelden me als normaal, als een mens zoals zij. Dat is heel belangrijk, het heeft me enorm geholpen om zulke vrienden te hebben. Daarom noem ik mezelf gelukkig en daarom probeer ik nu ook mensen te helpen. Ik denk niet dat ik hier vandaag zou zijn geweest zonder de hulp van de mensen in Nederland. Ik zou niet genoeg energie hebben gehad om vier jaar alleen te vechten. Ze waren er gewoon voor me, omdat ze kritisch zijn op het asielsysteem. Ze wilden er niets voor terug.”

Wat motiveert jou om deel uit te maken van Werkgroep Vluchtelingen van GroenLinks?

“Toen ik bij de groep kwam, was ik de enige met een vluchtelingen- en asielachtergrond. Het is goed dat GroenLinks ook vanuit dat perspectief informatie krijgt en deelt met de lokale overheid.”

Je zat in een zeer zware asielprocedure. Hoe houd je je geest in balans?

“De afgelopen twee jaar woonde ik bij een gezin in Amsterdam. Ze gaven me een kamer in hun huis. Als ik me down voelde, troostten ze me, ik kon met ze praten. En probeer mezelf bezig te houden. Ik lees graag, hoewel het moeilijk is me te concentreren, omdat ik me grote zorgen maak over mijn gezin in Egypte. Mijn kinderen zijn nog jong; in de leeftijd van 4 tot 11 jaar. Mijn jongste dochter werd geboren nadat ik mijn land had verlaten. Ik heb haar nooit kunnen vasthouden. En het was de verjaardag van mijn oudste zoon deze week. Ik bel hem natuurlijk, maar het maakt me verdrietig.”

Heb je nog een tip voor GroenLinksers om wat te doen met het motto 'elke actie telt'?

“Zoals Naomi Klein zegt: ‘No is not enough. Nee is niet genoeg’. We moeten meer doen, we moeten actie ondernemen: laat jouw stem horen tegen onrecht. Zoals de Black Lives Matter-beweging nu doet. Blijf niet thuis en wees niet bang.”  

Het verhaal van Saied is opgetekend in de graphic novel Alle dagen ui van B. Carrot. De naam Saied is een schuilnaam voor zijn eigen veiligheid en die van zijn familie.

Wereldvluchtelingendag Elke minuut laten 20 mensen alles achter om te ontsnappen aan oorlog, vervolging of terreur. Wereldvluchtelingendag vraagt jaarlijks aandacht voor ontheemde mensen en vluchtelingen die ver van huis en misschien ook ver van hun dierbaren verwijderd zijn. De editie van dit jaar richt zich op de corona-pandemie en de antiracismeprotesten die laten zien hoe hard we moeten vechten voor een meer inclusieve en gelijkwaardige wereld. Het motto ‘Every Action Counts’, is gekozen om duidelijk te maken dat iedereen, inclusief vluchtelingen, kan bijdragen aan de samenleving. En dat elke actie telt in de poging om een ​​rechtvaardiger, inclusievere en gelijkwaardige wereld te creëren.

 

Het voormalige woonhuis van de Joodse schrijfster Etty Hillesum krijgt de status van beschermd monument. Dat heeft het college van B en W besloten. In haar huis in de Gabriël Metsustraat bij het Museumplein schreef Hillesum haar dagboeken tijdens de Tweede Wereldoorlog. 

Op deze plek schreef Etty Hillesum haar dagboeken tussen 1941 en 1942. Uiteindelijk zou Etty Hillesum de oorlog niet overleven, zij werd in Auschwitz in 1943 vermoord. Met de monumentenstatus is het behoud van de panden een stap dichterbij gekomen. Nienke van Renssen (raadslid Ruimtelijke ordening): “Haar dagboeken getuigen van een originele geest en ongelooflijke moed. Wat GroenLinks betreft creëren we een mogelijkheid om Etty Hillesum blijvend te herinneren op deze plek.”

Het gaat om de panden Gabriël Metsustraat 2-6, met zicht op het Museumplein. De eigenaar wilde deze afbreken en er appartementen bouwen. Terecht hebben bewoners en vele organisaties in de stad aandacht gevraagd voor de geschiedenis van deze bijzondere plek. Ook de karakteristieke details van ramen en deuren en de gevel van rode bakstenen zijn een reden om het pand te beschermen. Met de monumentenstatus blijven de panden nu gespaard van de sloop.

Sloop- en bouwwoede

Wethouder Touria Meliani (Monumenten en Erfgoed): “De dagboeken van Etty Hillesum zijn niet alleen persoonlijke documenten, maar bieden ook belangrijk inzicht in hoe Joodse mensen in Amsterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gediscrimineerd en vervolgd.” 

In 2017 werden vanwege de toegenomen sloop- en bouwwoede in Amsterdam-Zuid al een aantal andere panden aangewezen als beschermd rijksstadgezicht, maar daar zaten deze panden helaas niet bij. Nienke van Renssen: “Ik pleit ervoor om een groter deel van stadsdeel Zuid aan te wijzen als rijksbeschermd stadsgezicht, om de historische panden en het straatbeeld voor de toekomst te behouden."

Het federatiebestuur van GroenLinks Amsterdam zoekt drie nieuwe bestuursleden

Het federatiebestuur van GroenLinks Amsterdam zoekt een secretaris, een bestuurslid inhoudelijk debat en een bestuurslid scouting.

 

Politiek timmert GroenLinks Amsterdam behoorlijk aan de weg. Met onze gemeenteraadsleden en onze wethouders kunnen we veel betekenen voor de stad Amsterdam en haar inwoners. En met onze stadsdeelcommissieleden en Dagelijks Bestuurders doen we dat ook in de stadsdelen. Maar GroenLinks Amsterdam is meer. Buiten de politieke vertegenwoordigers zijn er nog zo’n 4400 leden. Leden met ideeën en expertise waar onze politici wat aan kunnen hebben. Leden die misschien wel politiek actief willen worden. Leden die graag discussiëren over politieke onderwerpen, en het leuk vinden mede-GroenLinksers te ontmoeten. Leden die zich het vuur uit de sloffen lopen bij onze campagnes.

Het federatiebestuur van GroenLinks Amsterdam werkt voor die leden. Het bestuur zorgt voor inhoudelijke activiteiten, coördineert campagnes, en organiseert trainingen. Daarnaast zorgt het bestuur er voor dat het politieke werk gedaan kan worden. Door potentiële politici te scouten, door de kandidaatstelling te organiseren, door te zorgen dat er een goed verkiezingsprogramma komt voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen. En door met onze politici in gesprek te blijven over standpunten en functioneren.

Samenstelling Bestuur

Het Federatiebestuur GroenLinks Amsterdam bestaat momenteel uit negen personen, waaronder in ieder geval een voorzitter, een penningmeester en een secretaris. Daarnaast zijn er algemeen-bestuursleden, die ieder de verantwoordelijkheid hebben voor een aantal taken.

Voor twee leden (de secretaris en bestuurslid inhoudelijk debat) geldt dat hun bestuurstermijn binnenkort afloopt. Daarnaast zoeken we specifiek naar een nieuw bestuurslid scouting en diversiteit.

Diversiteit

We willen als GroenLinks een diverse en inclusieve partij zijn. Die diversiteit willen we ook terugzien in het federatiebestuur. De kandidatencommissie heeft daarom de opdracht meegekregen om bij de voordracht voor nieuwe bestuursleden te letten op diversiteit op alle terreinen, waaronder afkomst, leeftijd, gender, kennis en ervaring.

Wat vragen en bieden wij? 

We zijn op zoek naar een secretaris, een bestuurslid inhoudelijk debat en een bestuurslid scouting. Voor al deze functies geldt:

Onderschrijven van het GroenLinks gedachtengoed Lid van GroenLinks in Amsterdam Voldoende tijd beschikbaar (afhankelijk van de functie 4-8 uur per week) Teamspeler

Hiernaast staat per functie een uitgebreide vacaturetekst.

Wij bieden lidmaatschap van een divers en levendig bestuur, dat sinds september 2019 in deze samenstelling bestaat. De leden van het bestuur dragen ieder verantwoordelijkheid voor hun eigen aandachtsgebied, maar we zijn ook een team waarin ideeën ingebracht en gehoord worden, en waar we met elkaar meedenken. Daarnaast is het een kans om een netwerk op te bouwen binnen GroenLinks Amsterdam en verschillende onderdelen van de partij te leren kennen.

Tijdspad en proces

Ben je geïnteresseerd in deze functie? Stuur dan je CV en motivatiebrief naar de kandidatencommissie via kaciebestuur@groenlinksamsterdam.nl

11 juni openstelling vacature 5 juli uiterlijke reactietermijn juli en augustus gesprekken met kandidaten begin september voordracht kandidaten benoeming bestuursleden tijdens de  Algemene Leden Vergadering op 1 oktober

Kandidaten wordt gevraagd bij sollicitatie hun vakantieperiode door te geven, zodat daar bij het plannen van de gesprekken al rekening mee gehouden kan worden. De gesprekken kunnen indien gewenst digitaal worden gevoerd.

Voor meer informatie over één van de vacatures kun je contact opnemen met Maarten Prot via secretaris@groenlinksamsterdam.nl

Samen werken we aan een groene en sociale stad. Verschillende Amsterdamse leden van GroenLinks zijn georganiseerd in werkgroepen die meedenken over hoe we onze idealen kunnen realiseren. Actieve werkgroepen dragen bij aan een levendige afdeling.

Wil jij met raadsleden meedenken over hun portefeuilles? Of vind je het leuk om met andere mensen kennis en ideeën uit te wisselen over thema's als onderwijs of duurzaamheid? Dan is een werkgroep wellicht iets voor jou.

Op 20 juni 2020 organiseren de werkgroepen een gezamenlijke online werkgroepenconferentie van 15.00 uur tot 17.00 uur. Op die dag leren de werkgroepleden elkaar kennen, spreken we over het effect van de coronacrisis op verschillende thema’s en worden we bijgepraat over de gemeentepolitiek. Als je lid bent van een werkgroep, actief binnen GroenLinks of gewoon nieuwsgierig bent: wees welkom!

Hieronder geven we vast graag een update vanuit de werkgroepen:

 

De werkgroep Vluchtelingen heeft digitaal vergaderd over de situatie van ongedocumenteerden in de stad, alsook over vrouwelijke statushouders. Voor beide groepen is deze tijd extra moeilijk. De signalen die de werkgroep hierover heeft gekregen zijn gedeeld met de raadsleden die hierover vragen hebben gesteld aan het college.

De geplande avond over vrouwelijke statushouders is verplaatst naar september en in de tussentijd is er gewerkt aan een tienpuntenplan ter versterking van de positie van deze vrouwen. De werkgroep wil dit plan aanbieden tijdens een maaltijd aan wethouder van Sociale Zaken Rutger Groot Wassink, en hierbij ook andere sprekers uitnodigen om dit plan te bespreken.

 

De werkgroep Wonen & Ruimtelijke Ordening streeft ernaar een aantal thema’s “projectmatig” uit te werken, waarbij de leden uiteenlopende bijdragen kunnen leveren. Het afgelopen jaar zijn onder meer thema’s als Airbnb, verkamering, huisvesting kwetsbare jongeren, loden waterleidingen en het bouwen aan een betaalbaar Amsterdam aan de orde gekomen. En natuurlijk bespreekt de werkgroep ook wat de effecten zijn van de huidige crisis op huisvesting, bijvoorbeeld dat het voor mensen die in de financiële problemen zijn gekomen veel moeilijker is om de huur te betalen.

 

De werkgroep Onderwijs heeft onlangs online vergaderd en de grote gevolgen van de coronacrisis op het onderwijs besproken. De problemen in het onderwijs zijn nijpend. Kinderen hebben het lang zonder hun vertrouwde leraren moeten doen, en de verantwoordelijkheid om de kinderen te onderwijzen verschoof naar de ouders. Niet elke ouder is in staat een kind dezelfde kwaliteit van onderwijs bieden. Zodoende wordt de ongelijkheid in het onderwijs met elke gemiste schooldag groter. Daarom is in samenwerking met de raadsleden een online brainstorm georganiseerd om te praten over hoe deze problematiek, en ongelijkheid in het onderwijs in het algemeen, het hoofd te bieden.

 

Het Ondernemersnetwerk van GroenLinks Amsterdam brengt politici en ondernemers samen die duurzaamheid en sociaal ondernemen een warm hart toedragen. Het netwerk heeft een visietekst geschreven over hoe de economie er na de crisis uit kan gaan zien als we de nadruk leggen op duurzaamheid en inclusiviteit. Een greep uit die tekst: ‘Als de coronacrisis één ding duidelijk maakt, dan is het wel dat het tijd is geworden om na te denken over wat er echt toe doet in onze samenleving en economie. Er moet meer aandacht naar datgene wat waarde toevoegt en niet langer naar dat wat zorgt voor winst op korte termijn, maar op de lange termijn waarde onttrekt, vervuilend of anderszins schadelijk is.’ De gehele tekst vind je hier [link].

 

De werkgroep Democratisering denkt na over hoe het politieke en bestuurlijke proces democratischer gemaakt kan worden, met meer ruimte voor burgerinitiatieven, buurtrechten, buurtbegrotingen en het ontwikkelen van een Amsterdamse interpretatie van de ‘commons’ en het ‘fearless city’-concept. Door de coronacrisis is het lastiger geworden om invulling te geven aan participatie, inspraak, meedoen; zaken waarvoor vaak (intensief) contact nodig is. Daardoor moeten we nu nadenken over gedigitaliseerde democratisering, en vooral over hoe we daarbij álle groepen in de samenleving kunnen betrekken.

 

Binnen de werkgroep Kunst & Cultuur hebben veel leden direct te maken met de gevolgen van de coronacrisis. Van de ene op de andere dag was er voor veel mensen geen werk meer en de vooruitzichten zijn vooralsnog slecht. De werkgroep heeft, ook op landelijk niveau, actief meegewerkt aan oplossingen. In Amsterdam heeft wethouder Meliani verregaande maatregelen genomen, waar de werkgroep erg blij mee is. Daarnaast zet de werkgroep zich in om binnen het broedplaatsenbeleid ondersteuning te vinden voor de huurders die het nu zwaar hebben.

 

De werkgroep Sociaal Domein is ook digitaal bij elkaar gekomen en momenteel aan het onderzoeken hoe de coronacrisis het sociaal domein raakt en welke gevolgen, maar zeker ook kansen dit voor de toekomst biedt. Dit doen ze door in gesprek te gaan met mensen uit het veld; zorgaanbieders en medewerkers in de stad. Via hen horen ze de zorgen die er leven over de situatie van henzelf en hun cliënten in bijvoorbeeld de jeugdhulp. Op deze manier probeert de werkgroep de eerste stappen te zetten in het vergroten van een waardevol netwerk in het sociaal domein. Tijdens de werkgroepenconferentie komen er ook twee belangrijke thema's uit het sociaal domein aan bod: bestaanszekerheid en de gezondheidszorg.

 

De werkgroep Duurzaamheid wordt op dit moment heropgericht. Er is een enthousiaste nieuwe voorzitter begonnen die op zoek is naar nieuwe leden met interesse in duurzaamheid. Wil je meedenken over thema’s als de energietransitie en de circulaire economie? Stuur een mail met motivatie naar duurzaamheid.bestuur@groenlinksamsterdam.nl

 

De werkgroep Verkeer & Stedenbouw is tijdens deze coronacrisis niet bijeen gekomen, maar heeft nu wel een digitale bijeenkomst gepland deze maand, om te overleggen hoe zij verder gaan. Ze spreken met elkaar over hoe er verder gewerkt kan worden aan grote thema’s zoals ‘Amsterdam autoluw’ en de mobiliteitsproblemen van de metropoolregio. Daarnaast zijn ze op zoek naar een nieuwe voorzitter.

 

Ook voor de werkgroepen Groen & Dierenwelzijn en Diversiteit worden gesprekken gevoerd met kandidaat-voorzitters. Zodra deze procedures afgerond zijn, gaan ook deze werkgroepen weer aan de slag en zullen we ook weer een oproep doen voor nieuwe leden.

Voor wie de werkgroepen nog beter wil leren kennen: 20 juni is zogezegd je kans. Ook als je al lid bent van een werkgroep, graag eens meepraat, of gewoon benieuwd bent: wees welkom en meld je aan via dit formulier.

Voor meer informatie over de werkgroepenconferentie en over de werkgroepen kan je terecht bij Diederik Imfeld, Coördinator Werkgroepen, via werkgroepen@groenlinksamsterdam.nl

 

Woensdag 10 juni werd aan het einde van het spoeddebat over de demonstratie op de Dam de motie van wantrouwen tegen burgemeester Femke Halsema met een grote meerderheid van 35 tegen 9 stemmen verworpen. Alleen VVD, Forum en PvdO stemden voor de motie. De overige partijen schaarden zich achter de burgemeester. Laten we vanaf nu het maatschappelijke gesprek richten op de strijd tegen racisme, en laten we ons daarbij inspireren door de moed en het doorzettingsvermogen van de Black Lives Matter-beweging.

GroenLinks fractievoorzitter Femke Roosma: ‘Onze bestuurders hebben een grote verantwoordelijkheid die op hun schouders rust, de burgemeester de allergrootste. We geven hen in beginsel ons vertrouwen om ingewikkelde besluiten te nemen. Dat vertrouwensbeginsel houdt ook in dat zij de kans krijgen om verantwoording af te leggen over die besluiten. Vóórdat we als raad een oordeel vellen. Deze verantwoording heeft zij woensdagavond uitvoerig en naar tevredenheid afgelegd.’

Onafhankelijk onderzoek

GroenLinks Amsterdam staat achter de keuze van de burgemeester om de demonstratie op de Dam niet af te breken. Verrast door een mensenmassa die ook haar best doet om de demonstratie zo veilig mogelijk te houden, is politie-ingrijpen niet verstandig en zeker niet meer corona-proof. Amsterdam heeft bovendien de goede gewoonte de politie altijd zo vreedzaam mogelijk in te zetten. Dat deden de agenten op de Dam ook uitstekend. Daar zijn we trots op. 

Maar het is belangrijk om te achterhalen hoe het kon dat er zoveel meer mensen waren dan verwacht op de Dam. Hoe kon deze inschatting zo mis lopen? De beelden van een volle Dam die voor sommigen zo hoopgevend zijn, omdat eindelijk hun pijn werd gezien, zijn juist voor de ander heel erg pijnlijk omdat het herinnert aan leed en verlies in coronatijd. GroenLinks is daarom blij dat de burgemeester twee onafhankelijke onderzoeken wil laten doen. 

Open vizier

De felheid en de soms ook onverbloemde haat waar onze burgemeester mee geconfronteerd is op sociale media, maar ook in het parlement, schokt ons. Er moet altijd ruimte zijn voor een goed democratisch debat over wat er mogelijk verkeerd is gegaan, en daar is en zal ook alle ruimte voor zijn. Maar dan wel op geïnformeerde gronden en met open vizier, en niet op basis van hearsay en hetze. 

Racisme en uitsluiting

Mensen over de hele wereld komen in opstand tegen racisme en discriminatie. Laten we vanaf nu het gesprek daarover de dagkoersen laten bepalen. Op sociale media, in kranten en op tv, in het parlement en in de gemeenteraad. Want dat gesprek moet gevoerd worden. Femke Roosma: ‘Racisme en uitsluiting zijn overal, in de toegang tot zorg, in ons onderwijs, op het werk, bij sollicitaties, stages, bij de politie, en bij de belastingdienst. In alledaagse sociale interactie. Het toont zich soms in al haar lelijkheid, en soms is het subtiel. Mensen zijn het meer dan zat.’

Niet voor niets trok de indrukwekkende, vreedzaam verlopen demonstratie in Amsterdam Zuidoost maar liefst 11.000 mensen, van alle leeftijden, van alle kleuren. Het is een teken van de tijd. Sommigen van hen zetten zich al jaren onvermoeibaar in voor de strijd tegen racisme. Anderen tonen voor het eerst hun solidariteit. Samen leggen zij de basis voor maatschappelijke verandering, geïnspireerd door de moed en het doorzettingsvermogen van de Black Lives Matter-beweging. 

Burgerrechten

Dit tegen de achtergrond van de coronacrisis, die nog steeds enorm verdriet veroorzaakt op allerlei manieren, en veel mensen hard blijft treffen. Fractievoorzitter Femke Roosma: 'Met elkaar moeten we werken aan nieuwe vormen van samenzijn en opkomen voor burgerrechten in de anderhalvemetersamenleving.’

Op initiatief van GroenLinks start de gemeente Amsterdam een pilot waarbij economisch daklozen veel gemakkelijker een briefadres krijgen: een zogenaamde ‘bankslapersregeling’. Op donderdag 11 juni stemde de gemeenteraad in met het voorstel van Dorrit de Jong, GroenLinks-woordvoerder Maatschappelijke Opvang en Wonen. Alleen Forum voor Democratie stemde tegen.

Raadslid Dorrit de Jong: ‘Het hebben van een briefadres kan heel veel problemen voorkomen, het is dus erg belangrijk dat economisch daklozen deze gemakkelijk kunnen krijgen’. Zo krijgt Amsterdam een zogeheten ‘bankslapersregeling': mensen die bij vrienden en kennissen op de bank slapen, moeten ook gewoon een briefadres kunnen krijgen. De gevolgen van het niet hebben van een briefadres, kunnen dramatisch zijn: schulden die oplopen doordat toeslagen niet meer ontvangen worden, het verlies van een baan. Hierdoor kunnen mensen uiteindelijk ook sociale en psychische problemen krijgen en zelfs in de maatschappelijke opvang terechtkomen, met de bijbehorende kosten.

Zorgen om toenemend aantal daklozen in Amsterdam

Het aantal daklozen is de afgelopen jaren sterk gegroeid, onder andere door een groot tekort aan betaalbare woningen. Een groot probleem is dat zij daardoor geen adres hebben om officiële post van instanties op te ontvangen. Als je niet bent ingeschreven in het Basis Register Persoonsgegevens, besta je feitelijk niet voor de overheid. Dan ben je een spookburger. Je kunt geen post ontvangen, een werkgever kan je niet bereiken, je kunt geen toeslagen aanvragen, je mag niet stemmen, kunt geen uitkering krijgen, je krijgt geen zorgverzekering en dus geen zorg.

Adres om post te ontvangen

Een oplossing is een briefadres. Dat is een adres om post te ontvangen, ook als je zelf geen woning hebt. Een briefadres houdt in dat je officiële post ontvangt bij de gemeente of een andere organisatie waar je eens in de zoveel tijd je post ophaalt. Op dat adres ben je dus te bereiken voor officiële instanties. Het is echter moeilijk voor economisch daklozen om deze te krijgen.

Bankslapersregeling

Aan een briefadres zitten voorwaarden verbonden, je moet bijvoorbeeld kunnen aangeven waar je verblijft. En in verschillende situaties moet je bij een ander loket zijn waar je het briefadres kan aanvragen. Omdat er voorwaarden aan verbonden zijn, kan het zijn dat zelfredzame daklozen die tijdelijk bij verschillende vrienden of familieleden logeren en dus geen vast woonadres hebben, toch niet zomaar in aanmerking komen voor een briefadres bij de gemeente. En een briefadres bij een kennis of vriend kan wel, maar is niet ideaal omdat je daarmee ook een deel van je privacy opgeeft doordat anderen jouw belangrijke post ontvangen. En niet iedereen zit er altijd op te wachten om hun woonadres als briefadres voor een ander te laten fungeren. Dat moet anders.

Moeilijkheden rond briefadressen

Meerdere organisaties en adviesorganen zeggen al een tijd: het moet makkelijker worden om een briefadres te krijgen, omdat dat veel problematiek kan voorkomen. Zowel de Nationale ombudsman als de Amsterdamse ombudsman, de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving, belangenvereniging MDHG, Federatie Opvang en programma’s als de Monitor en Radar hebben de afgelopen tijd aandacht voor de moeilijkheden rondom briefadressen gevraagd. Zij pleiten ervoor dat gemeenten burgers beter helpen, onder meer door eerder een briefadres te verstrekken. Nu bemoeilijken gemeenten woonoplossingen van burgers, zoals het telkens een paar dagen bij verschillende mensen logeren, in plaats van dat ze die oplossingen ondersteunen, aldus de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving in een advies eind april.

De raadsvergadering van woensdag 10 juni staat in het teken van het spoeddebat over de de antiracismedemonstratie van 1 juni op de Dam. Lees hier de bijdrage terug van onze fractievoorzitter Femke Roosma.

Voorzitter, de afgelopen weken gingen over de hele wereld honderdduizenden mensen de staat op. De Black Lives Matter movement, demonstreerde in Washington DC, New York, Chicago, Los Angeles, Londen, Parijs, Brussel, Berlijn, München, Hamburg, Barcelona, Lissabon. Maar ook in Nijmegen, Arnhem, Utrecht, Groningen, Den Haag, Eindhoven, Tilburg, Rotterdam en in Amsterdam.

De aanleiding is de gruwelijke moord op George Floyd, die langzaam stikte door de knie van een politieagent in zijn nek. De motor die de beweging voortstuwt is de woede in de samenleving, over racisme en politiegeweld. Over institutioneel racisme, een systematische schending van wat in Nederland verankerd is in artikel 1 van de grondwet: de gelijke behandeling van alle mensen, ongeacht afkomst, of kleur.

Racisme en uitsluiting is overal, in de toegang tot zorg, in ons onderwijs, op het werk, bij sollicitaties, stages, bij de politie, en bij de belastingdienst. In alledaagse sociale interactie. En niet in de laatste plaats op social media. Het toont zich soms in al haar lelijkheid, en soms is het subtiel. Maar mensen zijn het meer dan zat.

De aanhoudendheid van deze demonstraties en haar massaliteit zijn uniek. De Black Lives Matter-beweging is niet meer te stoppen. Eindelijk staan meer mensen op, spreken mensen zich uit. Een onderstroom die bovenkomt.

Coronavirus

Tegelijkertijd, voorzitter, komen we langzaam uit een intelligente lockdown. En een coronavirus dat enorm veel leed en verdriet heeft veroorzaakt. We zijn met z’n allen op zoek naar het nieuwe normaal, dat niet normaal is, een samenleving op anderhalve meter afstand. Dat doen we om een nieuwe uitbraak van het virus te voorkomen, om de kwetsbare mensen in onze samenleving te beschermen en om ons zorgsysteem overeind houden.

Dat dat niet eenvoudig is, ervaren we allemaal; jongeren, ondernemers, maar ook mensen die geen afscheid konden nemen van hun geliefden, mensen in verpleeghuizen en mensen in zorginstellingen.

De Dam

Vorige week maandag botste dit op de Dam. De diepgevoelde woede en pijn brachten zo veel mensen samen dat het niet meer lukte om afstand te houden. Mensen wilden niet de regels overtreden, mensen droegen mondkapjes en handschoenen en overal vroeg men om afstand te houden. Maar het ging te snel en er waren te veel mensen. De Dam was te klein voor én de woede én de coronasamenleving. 

De beelden van een volle Dam die voor sommigen zo hoopgevend zijn, omdat eindelijk hun pijn werd gezien, zijn juist voor de ander heel erg pijnlijk omdat het herinnert aan leed en verlies in coronatijd. Het is allebei waar.

Vragen en Lessen  

Wat we moeten doen is lering trekken: hoe kon het zo misgaan, en wat moet anders? En volgens mij is het al anderhalve week duidelijk dat de grootste fout die gemaakt is, een inschattingsfout is. Het verschil tussen het verwachte aantal mensen en de daadwerkelijke opkomst is gigantisch. Hoe konden we er zo naast zitten?

Goed dat de burgemeester twee onafhankelijke onderzoeken heeft aangekondigd. Want vragen voor mij zijn nog wel:

Hoe kan het dat de aantallen telkens op eenderde van het totaal aantal aanmeldingen wordt ingeschat? Dat gaat ook over feeling met de samenleving. Hoe kan de onder- en bovenstroom in de samenleving beter aangevoeld worden door politie en OVV?

Maar het gaat ook over of we de juiste informatiebronnen en kanalen gebruiken. Zijn deze up-to-date? En hoe kan het dat bepaalde signalen die er wel waren bij de politie, de driehoek uiteindelijk niet bereikten? Waar stokte de informatie en waarom?

Tenslotte, kan in het onderzoek ook vergelijking worden getrokken met hoe afstand houden en demonstraties in andere steden wel en niet gelukt is, bijvoorbeeld in Rotterdam en Den Haag?

Aandacht voor de pijn

Dan is er het besluit om niet in te grijpen toen de Dam zo onverwacht snel volliep. En natuurlijk zijn ook wij benieuwd; waren er geen andere mogelijkheden om de demonstratie op afstand door te laten gaan? Bijvoorbeeld om mensen te laten lopen?

Maar de keuze van de burgemeester en de hoofdcommissaris om op dat moment de demonstratie niet te beëindigen en de politie niet tegenover de demonstranten te plaatsen was een wijs en moedig besluit. Er was aandacht voor de pijn, emotie en de woede van de demonstranten. En het past in de traditie van Amsterdam, het demonstratierecht is bijkans heilig en we zetten de politie altijd zo vreedzaam mogelijk in. Dat deden de agenten op de Dam ook uitstekend. Daar zijn we trots op.  

En de situatie in Rotterdam, waar men wel voorbereid was op grote aantallen maar desondanks ook geen afstand kon worden gehouden, heeft laten zien dat voortijdig politie ingrijpen inderdaad niet meer corona-proof is dan de demonstratie laten uitdoven.

De ophef

Dan nog iets over de publieke ophef van de afgelopen week. Daar wil ik twee dingen over zeggen, waarvan ik vind dat ze gezegd moeten worden.

Fouten worden gemaakt in deze coronatijd. Kleinere fouten en hele grote fouten. Zoals het ongekende drama dat zich heeft afgespeeld in onze verpleeghuizen. Rutte heeft gezegd: 'We moeten 100% van de keuzes maken op basis van 50% van de kennis. We besturen op de achteruitkijkspiegel.'

Alleen als de burgemeester van Amsterdam een fout maakt, dan wordt zij buitenproportioneel afgerekend. 75 columns werden er geschreven over de burgemeester (waarna gestopt is met tellen). De landelijke VVD plaatste 11 berichten over de Dam en 1 bericht over racisme, 8 tweets over de Dam, nul over racisme.

En ja, er moeten vragen worden gesteld: hoe kon dit gebeuren en hoe voorkomen we het? Maar de verontwaardiging is wel erg selectief. Hoeveel social media-berichtjes hebben raadsleden en Kamerleden besteed aan de volle boulevard in Scheveningen waar geen afstand gehouden werd?  Hoeveel aan het feit dat straks in het vliegtuig 1,5 meter niet belangrijk is, vanwege economische motieven.

Het verwijt van de indieners van de interpellatie dat onze burgemeester niet neutraal zou zijn, omdat ze een anti-slavernijbutton droeg, is bijna lachwekkend als het niet zo verdrietig was. Alsof tégen slavernij zijn links is. 

De burgemeester - die door de VVD en het CDA vaak werd gecomplimenteerd over haar veiligheidsbeleid – valt die selectieve woede ten deel omdat ze een 'linkse vrouw met een ambtsketting' zou zijn (dixit Trouw). De felheid van de reacties en soms ongekende vrouwenhaat die loskomt, schokt ons.  We hebben een racismeprobleem in dit land, en we hebben ook een seksismeprobleem.

Politiek effectbejag

Mijn tweede punt richt zich op de VVD van Amsterdam.

Onze bestuurders hebben een grote verantwoordelijkheid die op hun schouders rust, de burgemeester de allergrootste. We geven hen in beginsel ons vertrouwen om ingewikkelde besluiten te nemen. Dat vertrouwensbeginsel houdt ook in dat zij de kans krijgen om verantwoording af te leggen over die besluit. Vóórdat we als raad een oordeel vellen.

Door slechts een uur of 15 na de demonstratie - nota bene op televisie en in een tweet - een motie van wantrouwen aan te kondigen, gooit de VVD een belangrijke democratische norm te grabbel. Het schaadt het democratisch bestuur. Niet alleen hier, maar in heel bestuurlijk Nederland.

En waarom? Vanuit politiek effectbejag? Omdat het Forum overtoept moet worden in de race om de clicks op social media? In elk geval niet om de stad te dienen. Je doet ook jezelf tekort als partij, want wat is je inbreng in het democratisch debat nog waard als je oordeel al vaststaat? Dit is de 'Amsterdamse VVD' onwaardig.