Poliflw

Als PvdA Geldrop-Mierlo hebben we samen met VVD en SAMEN, inclusief steun van D66, een spoeddebat aangevraagd over de veranderingen die we duidelijk zien in de manier waarop de gemeenteraad op dit moment werkt. We willen niet terug naar het verleden. Voorheen hadden we in Geldrop-Mierlo namelijk te maken met dorpspolitiek die werd gedomineerd door DGG en haar fractievoorzitter Frans Stravers. De werkwijze van deze partij was om veel achter de schermen te sturen. Er waren flink wat gesprekken in de achterkamertjes. Dit veranderde na de val van de coalitie in januari 2016. Op dat moment kwam er een nieuwe frisse wind in de raad. Openheid, waarin meer ruimte was voor discussie. Het gevolg was nieuwe energie, betere besluiten en inwoners konden veel beter zien waar elke partij echt voor stond.

Sinds het vertrek van burgemeester Link, begin dit jaar, zien we elke maand een nieuw teken aan de wand dat die open manier van werken de nek wordt omgedraaid. In het betoog (zie link hieronder voor de tekst) dat ik tijdens het spoeddebat hield, verklaar ik hoe dat te merken is. Dat is confronterend en harde woorden zijn gevallen. Maar het was nodig, want als raadslid hebben we allemaal de taak om de openheid van de democratie te beschermen. Daarom is er ook zo hard aan de  bel getrokken. We willen geen gemeenteraad die voor de bühne vergadert, want dat is slecht voor het bestuur van onze gemeente en het vertrouwen in de politiek. Dat is niet mijn manier van werken.

In eerste instantie was het spoeddebat vooral een welles-nietes discussie tussen de verschillende partijen. Niet fijn, maar dit heeft geholpen: we hebben elkaar de spiegel voorgehouden. Tijdens het debat werd duidelijk dat we allemaal willen dat de openheid terugkomt. Daar is extra aandacht voor nodig. De boodschap dat we die openheid met z’n allen moeten bewaken is luid en duidelijk aangekomen. Het mooie was dat elke partij dat op een eigen manier bevestigde, de openheid kwam al tijdens de discussie terug. Het ziet er naar uit dat we nog net op tijd waren om de dorpspolitiek en de achterkamertjes in de kiem te smoren.

Richard van de Burgt, fractievoorzitter PvdA Geldrop-Mierlo

Link: betoog werkwijze raad

integraal filmpje van het afgenomen interview van Studio040 (let niet op het gerinkel van kopjes):

Het bericht Spoeddebat: raad wil dat openheid terugkomt verscheen eerst op PvdA Geldrop-Mierlo.

PvdA Geldrop-Mierlo, SAMEN en VVD Geldrop-Mierlo hebben gezamenlijk een brief naar de gehele raad en het college gestuurd, omdat ze zich ernstige zorgen maken over de manier van werken in onze raad.  De reden is een duidelijke vermindering in de openheid en van het debat. De partijen vinden dit reden tot grote zorg.

Het komt niet geheel als verrassing. Op 2 juli schreven we al dat de achterkamertjes weer in opmars zijn in Geldrop-Mierlo (zie artikel achterkamertjes terug). Bij de behandeling van het dossier Hofdael werd dit weer pijnlijk duidelijker. De hazen hadden al gelopen voordat de vergadering begon. Vooraf was al bepaald door een aantal partijen dat ze niks inhoudelijks gingen zeggen. Ondanks alle informatie op tafel en alle tijd die al was gegeven, wilde men toch nog eens ‘goed naar het dossier kijken’. Een duidelijk geval van tijdrekken en ontwrichten van een proces dat al jaren loopt. Het gevolg is dat het bestuur van Hofdael nu opstapt per 1 januari 2020 en we als gemeente met lege handen staan. Deze werkwijze tast het vertrouwen in de politiek aan, blijkt ook uit de column die de volgende dag in het ED stond.

De situatie waarin we ons nu bevinden lijkt erg op de tijd van voor 2016. Toen was er ook geen ruimte voor debat, werd erg veel in de achterkamertjes bepaald. Er was sprake van een duidelijke machtspolitiek en vertragingstechniek voor eigen politiek gewin; niet in het algemene belang. Dit veranderde pas nadat DGG uit de coalitie werd gezet, de betreffende motie van wantrouwen beschrijft de situatie van toen erg duidelijk. Sindsdien was de sfeer heel open en werd er op een inhoudelijke en constructieve wijze politiek gevoerd.

Als PvdA Geldrop-Mierlo, SAMEN en VVD Geldrop-Mierlo willen we niet terug naar de achterkamertjes. Daarom hebben we een spoeddebat aangevraagd, zie hier onze brief.

 

Richard van de Burgt

 

Het bericht Grote zorgen over de werkwijze van de gemeenteraad verscheen eerst op PvdA Geldrop-Mierlo.

Geldrop-Mierlo is de vierde gemeente, maar regionaal zetten we amper een stempel. De meerderheid van de raad komt niet verder dan het laten bouwen van een compleet nieuwe vergaderruimte bovenop het gemeentehuis, voor de gemeenteraad en ‘grote bijeenkomsten van de regio’. Daarmee wordt je geen regionale koploper; het is verspilling. Alleen PvdA, CDA en VVD stemden trouwens tegen.

Om onze gemeente vooruit te helpen, is het nodig om écht daadkracht te tonen. Op dit moment ontbreekt visie en lef op drie plekken.

Ten eerste heeft het gemeentebestuur een afwachtende houding in de regio. Toen de zelfstandigheid van samenwerkingspartner Nuenen ter discussie kwam heeft onze gemeente ervoor gekozen om aan de zijlijn af te wachten. Als PvdA hebben we gewaarschuwd voor de gevolgen van deze houding. Er werd niet geluisterd. Nu wordt Nuenen definitief samengevoegd met Eindhoven. Pas nu gaan we kijken wat de gevolgen zijn voor onze gemeente. Dit gaat flink wat geld kosten.

Daarnaast zijn de voorstellen en acties van de wethouders geen voorbeeld van daadkracht. Visie ontbreekt. Zo wordt er gezegd dat duurzaamheid heel belangrijk is. Concrete acties komen niet verder dan begeleiding voor inwoners die zonnepanelen willen kopen. Ondertussen zakt Geldrop-Mierlo van rapportcijfer 4,5 naar 4,2 op de Nederlandse duurzaamheidsindex.

De gemeenteraad is de derde plek waar lef ontbreekt. Er worden geen knopen doorgehakt en het ontbreekt aan energie om onze wijken mooier en beter te maken. Kijk naar het zwembad; de raad blijft geld uitgeven aan Laco, zonder te weten waar het naartoe gaat. De kleuterscholen werden aan het lijntje gehouden. En de raad wilde een sociaal experiment, dat vervolgens werd weggestemd.

Het is duidelijk dat er veel meer lef nodig is. Daadkrachtig bestuur, noemt de provincie dat. Gemeenten die het niet hebben, bepalen hun eigen toekomst niet. Daarom wordt Nuenen binnenkort opgedoekt. Nadat de financiële wanorde daar was opgelost kwam aan het licht dat het bestuur niet daadkrachtig genoeg was.

Tijd voor een ommezwaai. Dat kan bij de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart.

Verkiezingsprogramma’s staan vol ideeën. Interessant bij het maken van uw keuze. Maar kijk bij het bepalen van uw stem ook naar wat partijen en hun wethouders de afgelopen vier jaar hebben bereikt. Kies niet voor achteroverleunende raadsleden. Kies voor daadkracht, dat is goed voor gemeente en inwoners.

De PvdA staat voor ‘durven en doen’.

 

Richard van de Burgt, Fractievoorzitter PvdA Geldrop-Mierlo

 

 

Het bericht Veel meer lef nodig in het bestuur van Geldrop-Mierlo verscheen eerst op PvdA Geldrop-Mierlo.

Jan Erik Keman

De hardwerkende en ‘normale’ Nederlander moet er financieel op vooruit. Als het nieuwe kabinet een motto heeft is het dat. Vooral de middeninkomens zouden volgens de coalitiepartijen de rekening van de crisis hebben betaald en verdienen nu het wat beter gaat een steuntje in de rug. Maar belooft het kabinet: iedereen die werkt profiteert. De CEO, de advocaat én de postbezorger.

Iedereen behalve de mensen met een arbeidshandicap, vreest de Zoetermeerse wethouder Taco Kuiper. Rutte III wil namelijk de loonkostensubsidie afschaffen. ‘Dat kan weleens heel beroerd uitpakken. De loonkostensubsidie is echt een heel mooi instrument. Werkgevers kunnen hem eenvoudig aanvragen en werknemers die niet voor de volle 100% productief zijn, krijgen zo wel een volwaardig salaris en bouwen een pensioen op.’

Het geeft mensen met arbeidshandicap zekerheid en voldoening, vindt Kuiper. ‘Ze horen er echt bij op de werkvloer. En zo ervaren ze dat ook.’ Als de plannen van het kabinet doorgaan, zal dat anders zijn. ‘Met loondispensatie betalen de werkgevers maar een gedeelte van het salaris. Iemand die voor 30% arbeidsproductief is, krijgt 30% van de werkgever. De rest moet dan worden uitgekeerd door de gemeente. Of je het wilt of niet: dat maakt verschil. Financieel, maar zeker ook emotioneel. Arbeidsgehandicapten worden constant met de neus op de feiten gedrukt als ze naar hun salarisstrookje kijken. Een werkgever zegt eigenlijk: “Jij bent slechts de helft waard.”’

Met het afschaffen van de loonkostensubsidie creëer je een nieuwe groep werkende armen

Maar het belangrijkste verschil is dat iemand met een loonkostensubsidie een volwaardig cao-loon krijgt en iemand met loondispensatie niet. Met loonkostensubsidie krijg je minimumloon, heb je goede arbeidsvoorwaarden en bouw je pensioenrechten op. Bij loondispensatie ligt dat anders. Allereerst is die gekoppeld aan de uitkering waar iemand recht op heeft. Heeft iemand recht op bijstand, dan vult de gemeente het geld van de werkgever aan tot bijstandsniveau. ‘Het afschaffen van de loonkostensubsidie komt neer op een aanzienlijke inkomensachteruitgang,’ denkt Kuiper. ‘We creëren daarmee een nieuwe groep van werkende armen.’

Het idee van loondispensatie is dat mensen die werken met een aanvullende bijstandsuitkering de potentie hebben om door te groeien naar een volwaardig betaalde baan. Bij arbeidsgehandicapten ligt dat haast per definitie anders. Zij zullen nooit voor de volle 100% arbeidsproductief zijn en altijd afhankelijk blijven van de loondispensatie. ‘Dit mogen we echt niet accepteren,’ vindt Kuiper. ‘Het lijkt mij de hoogste tijd voor wat pittige Kamervragen.’

‘Hoe het precies gaat uitvallen, valt nu nog niet precies te zeggen,’ zegt Bülent Aydin, gemeenteraadslid in Den Haag. ‘Maar zoals ik het nu zie zeg je tegen die mensen dat ze ook blij moeten zijn met wat minder geld en zekerheid, en meer gedoe. Hun arbeidsvoorwaarden worden bij het grofvuil gezet. Zeker voor de nuggers (niet uitkeringsgerechtigden, red.) kan het heel negatief uitpakken. Aangezien zij geen recht hebben op een uitkering, hoeft de gemeente niet bij te springen en het salaris op te hogen naar bijstandsniveau.’

Rechts rotbeleid

‘Nogmaals, het blijft giswerk. Maar ook als onze inschatting maar voor een gedeelte klopt, gaan de arbeidsgehandicapten er sterk op achteruit,’ zegt Aydin. Uit een eerste berekening van de Haagse fractie bleek namelijk dat met het schrappen van de loonkostensubsidie in totaal zo’n € 750 miljoen gemoeid is.

Het kabinet stelt dat met het afschaffen van de loonkostensubsidie geld wordt vrijgemaakt voor de beschutte werkplekken. ‘Als dat al waar is, dan is het nog onzinnig,’ zegt Kuiper. ‘Beschutte werkplekken zijn bedoeld voor mensen die nooit bij een reguliere werkgever terecht kunnen. Natuurlijk moet je dat ook doen, maar het is geen vervanging van. Ik geloof erg in de inclusieve arbeidsmarkt. Iedereen doet naar eigen kunnen mee. Als je alleen op beschutte werkplekken inzet en mensen met een beperking die met wat hulp wel terecht kunnen bij een reguliere werkgever daar onderbrengt, laat je dat idee varen. Meer dan jammer, eigenlijk is het schandalig.’

Het is niet alleen stom, maar ook buitengewoon onnodig

Ook Jan-Willem van de Kolk, wethouder in de Groningse gemeente Bedum, vindt de afschaffing van de loonkostensubsidie buitengewoon treurig. ‘De crisis is voorbij, de economie gaat als een trein en wat zegt het nieuwe kabinet tegen de meest kwetsbare groep? Met de bijstand mag je blij zijn, een volwaardig en zeker bestaan zit er voor jou niet in. En tegelijkertijd krijgen de mensen die het toch al breed hebben allerlei belastingvoordelen. Buitengewoon naar, vervelend en vooral rechts beleid, terwijl het volkomen onnodig is.’

‘Extra beschutte werkplekken ben ik natuurlijk voor,’ zegt Van de Kolk. ‘Maar ik kan dat niet rijmen met het feit dat gemeenten per sw’er steeds minder geld krijgen. Die bezuinigingen gaan gewoon door. Gemeenten krijgen steeds minder geld, terwijl de kosten toenemen.’ De gevolgen laten zich volgens de Groningse wethouder raden: rode cijfers en begeleiding die tekort schiet.

Tegenprestatie in ere hersteld

Ook elders zie je de verrechtsing terug, constateert Van der Kolk. Waar Klijnsma ondanks felle tegenstand van de VVD mondjesmaat experimenten met de bijstand toestond, lijkt de verplichte tegenprestatie weer helemaal terug op de politieke agenda. Het kabinet gaat met gemeenten het gesprek aan over hoe ze ‘actief uitvoering geven aan de bestaande tegenprestatie’. ‘Het is niet verkeerd om mensen in de bijstand te ondersteunen. Een tegenprestatie kan heel nuttig zijn om samen aan het perspectief van mensen te werken, maar doe het dan daarom en niet om te straffen. Een verplichte sanctie werkt juist demotiverend.’

‘In Rotterdam zijn ze heel streng met de tegenprestatie, in Amsterdam niet,’ vult Aydin aan. ‘En toch zie je geen verschil. Of de tegenprestatie effect heeft en meer mensen een baan vinden, is volstrekt onduidelijk. Je legt wel heel veel druk bij bijstandsgerechtigden, zet ze weg als profiteurs en maakt wantrouwen de norm. Natuurlijk zijn er mensen die misbruik maken van het systeem en zal je die moeten aanpakken. Maar wat je met de tegenprestatie doet is de mensen, die het goed bedoelen, straffen voor wat rotte peren. Kijk liever hoe je bijstandsgerechtigden verder helpt.’

In potentie is de taaleis zo slecht nog niet, maar de uitvoer moet anders

De taaleis voor oud- en nieuwkomers, eveneens opgenomen in het regeerakkoord, zou mensen met een taalachterstand verder kunnen helpen, denkt Aydin. ‘Maar dan moet je het wel op de juiste manier doen. En ik vrees dat juist dat niet gebeurt. De gemeente leent jou geld en dan mag je het zelf uitzoeken. Allerlei malafide bedrijfjes die er alleen op uit zijn jou geld af te troggelen en daarvoor zo min mogelijk uitvoeren. Gevolg is dat je de taaltest niet haalt en het gehele bedrag moet terugbetalen aan de gemeente. Mensen blijven zitten met een schuld, en zijn geen meter verder geholpen.’

Het kan ook anders. ‘Wanneer je gemeenten de regie geeft, taalcursussen via de overheid laat verlopen en bijstandsgerechtigden niet met een schuld opzadelt, zijn we al veel verder. Helaas kiest het kabinet voor de markt.’ Dat lijkt bewust. Want hoewel men statushouders de eerste twee jaar wil ‘ontzorgen’ en voorzieningen in natura met leefgeld wil geven, wordt de inburgering overgelaten aan de private sector. ‘Precies verkeerd. Als je statushouders echt verder wil helpen, zorg je ervoor dat ze eenvoudig een goede inburgeringscursus kunnen volgen. Via de gemeente en niet bij een of ander schimmig bureautje.’

Van de Kolk gaat nog een stapje verder. ‘Die voorzieningen in natura met leefgeld zijn gewoon discriminerend. Alleen mensen in instellingen krijgen in Nederland zo’n behandeling. In plaats van ze te verwelkomen maak je statushouders meteen tot tweederangs burgers. De dominantie van de VVD valt me echt tegen. In plaats van iedereen vooruit te helpen, zet dit kabinet de meest kwetsbare groepen verder op achterstand.’

Het bericht Verrechtsing in de praktijk: onderkant de klos verscheen eerst op PvdA Geldrop-Mierlo.

Mensen zoals jij en ik die elke dag opstaan en die als taakomschrijving hebben: een verschil te maken. Een verschil maken in het leven van onze kinderen. En dat doen ze, elke dag, jaar in, jaar uit.

Ze nemen immers dagelijks, voor een achttal uur, de opvoeding van onze hummeltjes (groot en klein) integraal over. En laat ons eerlijk zijn, ouders: dat is zwoegen. Een hele dag kinderen geboeid houden, prikkelen en helpen opbloeien? Dat is een talent. Of liever: een superheld

Een hele week lang 20 à 30 mini-mensen begeleiden, aansturen, opleren. Kinderen zo verschillend dat er simpelweg geen standaard aanpak voor bestaat. Weinigen van ons zijn op dagelijkse basis ondergedompeld in zo’n smeltkroes van achtergronden en culturen. Zij wel. En zij managen het. Met 100 kleuters naar de dierentuin gaan? Zij redden het. Kinderen leren lezen, schrijven, rekenen, enzovoort? Zij doen toch maar.

Leerkrachten maken een groter verschil dan we soms beseffen. Lieve leerkrachten, vanaf het kleuteronderwijs leggen jullie een fundament waarop een hele schoolcarrière wordt gebouwd. Een basis die onze kinderen klaarstoomt voor een wereld die niet perfect is. Voor een leven dat niet altijd perfect is.

Leerkrachten werken niet voor het geld of voor de vakantie. Leerkrachten doen het omdat het hun roeping is. Want dat is het: een roeping. We hopen dat die al die leerkrachten dat zo belangrijke werk nog lang willen en kunnen doen.

Kinderen zijn de toekomst. Investeren in kinderen betekent investeren in de toekomst. Volgens mij de beste en meest zinvolle investering die je kan doen. MAAR dan moet je ook investeren in die groep mensen die elke dag klaar staat voor onze kinderen.

Investeren in kinderen is de meest zinvolle investering die je kan doen. Maar dan moet je ook investeren in mensen die elke dag klaar staan voor onze kinderen

De PvdA Geldrop-Mierlo is verheugd dat het demissionaire kabinet een begin gemaakt heeft met het herstel van de onderwijssalarissen. We zijn dolblij dat de PvdA het gelukt is om de VVD ervan te overtuigen dat er meer geld ( te beginnen met die 270 miljoen) naar het onderwijs moet.

Maar dat is nog niet voldoende. Wij staan achter de staking van de leerkrachten, het is terecht dat ze nu opkomen voor de belangen van de docenten en de leerlingen.

Vandaag 5 oktober pakken ze voor even hun moment in de spotlight want het is de dag dat ze gaan staken en dat op de dag van de Leraar.

Leerkrachten; helden voor onze kinderen en dus daarmee helden voor onze toekomst

Het bericht Leerkrachten. Helden zijn het. verscheen eerst op PvdA Geldrop-Mierlo.

De raad van Geldrop-Mierlo wilde dat onze gemeente toestemming, zou vragen aan het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (verder ministerie SZW) , om te gaan experimenteren met de participatiewet.  Via experimenten wilde de raad dat er een betere participatie zou komen en we meer inzicht krijgen welke begeleiding het meeste resultaat oplevert. Partij van de Arbeid Geldrop-Mierlo is groot voorstander van dit experiment. We willen participatie op maat.

Met de steun van de raad heeft de gemeente toestemming gevraagd en gekregen van het ministerie SZW toestemming om samen met Apeldoorn, Oss en Ede, onder begeleiding van de Universiteit van Tilburg een regelluw alternatief voor het huidige re-integratieprogramma te gaan uitvoeren. Nu deze toestemming binnen is moesten er afspraken gemaakt worden over de uitvoering en moest er budget worden vrijgemaakt om het experiment te starten. Op dit moment haakt een groot deel van de raad van Geldrop-Mierlo af.

Voor een dubbeltje op de eerste rang.

Zowel DGG, DPM, VVD als de SP hebben tegengestemd op het voorstel om deel te nemen aan het vertrouwens experiment. De belangrijkste reden die deze partijen noemen om niet deel te willen nemen is de benodigde investering voor de begeleiding Het experiment zou begeleid moeten worden door twee, nieuw aan te trekken personeelsleden. Dit zou volgens deze partijen te veel kosten met zich meebrengen.  Wij vinden het jammer dat een voorstel wat wordt voorgelegd waarin de wens van de raadsmeerderheid is voor een experiment met de bijstandsregels is afgewezen op kosten. Dit zonder overleg en zonder te kijken naar de inhoud en de mogelijke baten.

Hoe zag het collegevoorstel eruit.

Via een steekproef worden mensen met een bijstandsuitkering aangeschreven met de vraag om deel te nemen aan het vertrouwensexperiment. Daarnaast worden in een periode van zes maanden na de start van het experiment ook nieuwe bijstand cliënten gevraagd deel te nemen aan het vertrouwensexperiment. Het totaalaantal deelnemers voor Geldrop-Mierlo zou naar verwachting neerkomen op 90 tot 120 personen. Deelnemers zouden willekeurig worden verdeeld in drie onderzoeksgroepen:

Een groep die ontheven wordt van de arbeids- en re-integratieplicht en die eigen regie krijgt over de inzet van begeleiding. Is begeleiding wel of niet nodig en zo ja welke begeleiding. Een groep die ontheven wordt van dearbeids- en re-integratieplicht en die vanuit de coach intensief begeleid wordt, waarbij de vorm van begeleiding samen met de bijstandsgerechtigden wordt bepaald. Een groep bijstandsgerechtigden die zich heeft aangemeld voor het experiment, maar voor wie het huidige regime blijft gelden (controlegroep).

Wat willen we bereiken met dit experiment ?.

De Partij van de Arbeid wil het aantal bijstandsuitkeringen beperken en de duur van de uitkeringen verkorten door mensen naar geschikt werk te begeleiden. De door Den Haag opgelegde regels lijken niet flexibel genoeg om maatwerk te kunnen leveren.  De PvdA Geldrop-Mierlo denkt dat er meer en betere instrumenten zijn om mensen aan het werk te krijgen dan alleen strengere regelgeving en controles. Om betere instrumenten te ontwikkelen is toestemming vanuit Den Haag nodig.  Door het vertrouwensexperiment te boycotten zijn we weer terug bij “ af “. We missen de kans om nieuwe instrumenten voor het beperken van de bijstandsuitkeringen te onderzoeken.

Hoe nu verder ?.

De Partij van de Arbeid zal op korte termijn met een voorstel naar de raad komen om een nieuw vertrouwensexperiment op te kunnen starten.

 

 

Het bericht Experimenteren met bijstand regels afgeblazen in Geldrop-Mierlo verscheen eerst op PvdA Geldrop-Mierlo.