Poliflw

PvdA Lingewaard, juli 2020

Gesproken woord geldt 

Voorzitter, 

Meer dan ooit lijkt de gedachte waar, dat hoe meer we weten hoe ingewikkelder het wordt. Maar juist dat zijn de momenten dat het er voor de politiek op aan komt. We kunnen ons niet verstoppen in simpele oplossingen of verliezen in details. Deze tijd vraagt om echte politiek. Dat wil zeggen: verschillen laten zien om ze vervolgens met elkaar te overbruggen. 

In mijn beschouwing wil ik daarom op drie dingen ingaan. In de eerste plaats wil ik stilstaan bij de financiële situatie van onze gemeente, daarna wil ik het hebben over de impact van de corona-crisis op onze lokale samenleving en ten slotte wil ik iets zeggen over de grote vragen waar we als gemeente voor staan en die we niet uit het oog mogen verliezen. 

Laat me bij de financiële situatie beginnen, voorzitter. Die is, het behoeft geen betoog, niet rooskleurig. Een blik op de jaarstukken en de tussentijdse rapportage is wat dat betreft voldoende: we onttrekken meer dan vijf miljoen aan de algemene reserve en we zien in de rapportage dat we ook dit jaar op een tekort afstevenen. Dat we structureel opnieuw meer dan een miljoen tekort lijken te komen, roept ook de vraag op of we wel goed begroten, voorzitter. Want je kan natuurlijk door strak te begroten zorgen voor een sluitend meerjarenperspectief, maar als dat betekend dat we doorlopend tekorten moeten rapporteren, wat bereik je dan?

Voorzitter, en dan hebben we het nog niet eens gehad over de donkere wolken die zich nog boven onze hoofden samenpakken. Ik noem maar even willekeurig: de opschalingskorting, de oplopende kosten in het sociaal domein, de herverdeling van het gemeentefonds. En ondertussen pleiten ministers als Ollongren en De Jonge voor meer onderzoek. Voorzitter, er is geen onderzoek nodig, maar actie. Daarom stellen wij met anderen voor dat ook deze raad maar weer het volgende signaal afgeeft richting het kabinet. Daarom de motie Stop Lokale Bezuinigingen. 

Voorzitter en dan de gevolgen van de corona-crisis. Onze gedachten waren daarbij natuurlijk eerst en vooral bij de mensen die rechtstreeks door het virus getroffen werden. Inwoners zijn van de ene op de andere dag nabestaanden geworden. Juist ook vandaag, als wij het alweer hebben over de gevolgen van de crisis, zijn onze gedachten ook bij hen.  

Ik heb het al aangegeven, nu in de toekomst kijken is bijzonder ingewikkeld. De onzekerheden zijn groot. Des te belangrijker is het dat we zeggen waar we staan. Voor de Partij van de Arbeid was en is het uitgangspunt dat de lokale overheid het fundament moet willen zijn onder de samenleving. Een instrument van het goede, waar iedereen bijeen komt en niemand aan zijn lot wordt overgelaten. Een gemeente die naast en achter mensen staat. 

En die gemeente heeft de middelen nodig om die opdracht ook waar te maken. Juist daarom mijn pleidooi voor meer geld voor gemeenten. 

Maar dan is het wel belangrijk dat we ook zelf voorzichtig zijn in onze keuzes, voorzitter. Want de schaarse middelen die we hebben kunnen we maar een keer uitgeven. Dan moeten we creatief zijn, voorbeelden daarvan in twee moties. De ene samen met het CDA over werk, de andere over een collectieve aanpak energiebesparing. 

Daarom waren we wel sceptisch over het scenario met betrekking tot de reserve Precario. De wethouder heeft ons echter van de juistheid van die koers weten te overtuigen. Er komen uitgewerkte plannen en reële keuzes. Dat, in combinatie met het amendement van onder andere het CDA voor een zogenoemde ‘corona-reserve’ en de toezegging van wethouder Witjes dat we proberen in het sociaal domein onderscheid te maken tussen ‘normale’ kostenstijging enerzijds en gevolgen van de corona-crisis anderzijds is voor nu voldoende. Ons amendement is dus niet meer nodig. Ook dat is, ik zeg het maar even, goede politiek: zoeken naar een compromis ten dienste van onze inwoners. 

Ten slotte is het belangrijk dat we duidelijk zijn in onze prioriteiten. In de kaderbrief zien we dat we de afspraken in het rapport van de taskforce sociaal domein ‘taakstellend’ zijn. Dat is een mooi, verhullend begrip. Maar het wil toch simpelweg zeggen dat er bij verdere stijging van kosten bezuinigingen zullen volgen? Nu ontkomt niemand aan moeilijke keuzes de komende jaren, maar de PvdA zal niet accepteren dat de kosten van de crisis eenzijdig terecht komen bij de mensen die dat het minst kunnen dragen. Dat uitgangspunt zal leidend zijn straks, bij onze beoordeling van de begroting. 

Ter afronding voorzitter. Het zou onverstandig zijn als we vergeten dat er – buiten de crisis van vandaag en morgen – nog een aantal grote uitdagingen liggen voor onze gemeente. In het sociaal domein is een nieuwe koers gekozen. We hebben daar als PvdA, in het aanvragen van debatten, in het doen van voorstellen, in het kritisch meedenken, onze rol in gehad; maar het compliment hoort ook te gaan naar wethouder en organisatie op dit punt. Er ligt een koers waarin we kunnen geloven, voorzitter. 

Dat is anders op het ruimtelijk domein. Daarover maken we ons zorgen. Alles wat we doen, of het nu gaat om bereikbaarheid, klimaatpolitiek of woningbouw, alles kost ruimte. En ruimte is een schaars goed, voorzitter. Dat benoemen we veel te weinig. Ook op dat punt zijn fundamentele keuzes nodig. Scherp gesteld: kiezen we voor groei met bijbehorende consequenties, of worden we het bejaardenoord tussen twee steden met een nog sneller oplopende demografische druk. Partijen moeten op dat punt de komende tijd kleur bekennen, om te beginnen als we het hebben over onze omgevingsvisie. Op de PvdA kunt u, zoals u weet, rekenen. 

Dank u wel. 

Het bericht Beschouwing jaarstukken / kaderbrief verscheen eerst op PvdA Lingewaard.

In de Raad van afgelopen donderdag stond een motie van CDA en VVD op de agenda onder de titel ‘Trots op de boer!’. Het bleek een klassiek staaltje boerenbedrog.

Boerenbedrog is een wat uit de tijd geraakte zegswijze. Het is een poging om mensen met veel interessant taalgebruik een rad voor ogen te draaien. Waar de uitdrukking precies vandaan komt is, is niet helemaal helder, maar hij past om drie redenen uitstekend bij de motie van afgelopen donderdag.

Ten eerste omdat de motie helemaal niet van deze partijen was. Enig zoekwerk van de SP leerde dat de motie in tal van andere gemeenten al was ingediend, in vrijwel dezelfde bewoordingen, met dezelfde bedoeling. Alleen dan vaak door de SGP-fractie aldaar. En zoals wel vaker: als je wil pronken met andermans veren gaat het nogal eens mis. Zo waren de indieners blijkbaar vergeten even goed te lezen wat er eigenlijk in de motie stond. Verschillende als feiten gepresenteerde beweringen klopten helemaal niet. Zo werd gesteld dat veel mensen in Lingewaard in de landbouw werken. In Gelderland is dat 2,7 procent van de beroepsbevolking en in Lingewaard ligt dat cijfer niet veel hoger. Als dat al niet klopt, wat dan te denken van de beweringen over de complexe juridische kwesties die nu zo veel moeilijkheden geven?

Ten tweede omdat de motie veel woorden nodig had om heel weinig te zeggen. Uiteindelijk was het de bedoeling dat de Raad zou uitspreken dat ‘onze boeren’ het allemaal heel moeilijk hebben, dat we hen van harte steunen en dat het college ‘een positieve grondhouding’ naar de agrarische sector zou moeten aannemen. En wat dan? Wat kopen agrariërs daar nu daadwerkelijk voor? Want laten we het eens over de praktijk hebben. Wat deden CDA en VVD in Lingewaard recentelijk eigenlijk voor moois voor de agrarische sector? Waar wij als PvdA in veel debatten – bijvoorbeeld in het complexe dossier rondom de geiten in Gendt of de ingewikkelde positie van tuinders rondom Next Garden – samen met anderen hebben gevochten voor werkbare oplossingen laten juist CDA en vooral VVD het dan vaak afweten. Krokodillentranen nu zijn dan toch niks waard?

Ten derde omdat er wel degelijk wat aan de hand is. De agrarische sector plukt de wrange vruchten van het beleid dat met name CDA, VVD en de grote land- en tuinbouworganisaties de afgelopen jaren hebben ontwikkeld. Regels zijn zo complex geworden dat een agrariër standaard een paar juristen in de arm moeten nemen. Bedrijven zijn nog alleen rendabel op industriële schaal, omdat grote multinationale ondernemingen snoeihard op de prijzen drukken. In die situatie moeten we vooral samen aan de slag om een omslag te maken. Dat gaat echt niet lukken met een positieve grondhouding alleen. Daar is stevige politieke arbeid voor nodig. Maar zouden CDA en VVD in Lingewaard ook echt aan het werk willen, als ze al niet eens de moeite nemen hun eigen symbolische motie te tikken? 

Dat de agrarische sector boos is, is niet gek. Hoe die boosheid geuit wordt gaat ons overigens veel te ver. Democratisch protest mag, maar geweld en intimidatie zijn nooit acceptabel.

Maar is dit soort moties van CDA en VVD dan niet vooral een doorzichtige poging de aandacht af te leiden van het feit dat deze partijen in hoge mate verantwoordelijk zijn voor de situatie van nu? En is dat niet vragen om nieuwe frustratie en teleurstelling als mooie woorden wederom geen betekenis blijken te hebben? En is het klakkeloos overnemen van die motie in Lingewaard niet een teken dat fracties van CDA en VVD de afgelopen jaren weinig tot niets voor ‘onze boeren’ gedaan hebben?

Laat u niks op de mouw spelden, agrariërs van Lingewaard. Mooie woorden, daar koopt u niks voor. Boerenbedrog is het. Niet meer, niet minder.

Het bericht Boerenbedrog verscheen eerst op PvdA Lingewaard.

Bouwen, Bouwen, Bouwen. Het was de slogan van de coalitie die een jaar geleden aantrad. Nodig om te voorkomen dat onze gemeente verder zou vergrijzen. Nu een jaar later is de vraag gerechtvaardigd hoe het daarmee staat, met dat bouwen. In de Begroting 2019 werd een bedrag vrijgemaakt van jaarlijks 150.000 euro voor een ‘versnelling in het nieuwbouwprogramma’. In gewone mensentaal betekent dat: sneller meer huizen bouwen. Maar dat lijkt nog niet echt op te schieten. Ook dit jaar lazen we in het jaarverslag weer dat onze gemeente nog sneller vergrijst dan we verwachtten. Dat komt doordat ‘de nieuwbouw de afgelopen jaren is achtergebleven’. Die versnelling is dus nodig, zou je denken. Maar wat merken we daar dan concreet van? Weinig. Er zijn plannen voor nieuwe woningen. Meer dan 900 zullen er bijkomen de komende jaren, vertelt het college steeds weer. Maar navraag leert dat veel van die plannen nog niet verder zijn dan de tekentafel. Dat duurt dus nog wel even. Ondertussen zijn de huizen nu nodig. Wie op dit moment een woning wil huren moet onvoorstelbaar lang wachten. En een beetje betaalbaar huis kopen is heel moeilijk. In Bemmel – misschien wel de snelst vergrijzende kern van Lingewaard – staan dit moment 29 woningen te koop onder de 275.000 euro. 11 daarvan zijn al verkocht onder voorbehoud. En 275.000 euro is voor vrijwel iedere starter natuurlijk al veel te veel. Er zijn dus meer woningen nodig, maar de gemeente is afwachtend. Initiatieven van inwoners die zelf een plekje zoeken om te bouwen kwamen maar moeilijk van de grond. En mensen die op hun eigen kavel een extra woning willen neerzetten kregen de afgelopen jaren standaard nee te horen. Toen we dat, net als CDA en GroenLinks overigens, wilde veranderen sputterde het college nogal tegen. Het zou maar tot problemen leiden, als mensen extra woningen gaan bouwen. Gelukkig besloot de Raad dat we hier opnieuw over gaan nadenken, maar ook dat zal nog wel even duren. Voor meteen beginnen was geen meerderheid. Waar inwoners dus niet mogen bouwen, geeft het college wel veel ruimte aan grote ontwikkelaars. Daar moet het heil van komen. Maar voor wie bouwen zij eigenlijk? Liefst natuurlijk voor mensen met een goed gevulde portemonnee. Dat levert immers geld op. Maar wie een wat smallere beurs heeft, op zoek is naar een huurwoning of als starter de woningmarkt op gaat? Voor hem of haar is in onze gemeente weinig ruimte. Terwijl we juist hen nodig hebben. Jonge mensen, gezinnen. Doorstroming. Een levendige gemeente met een gezonde leeftijdsopbouw kan niet zonder betaalbare woningen. Willen we die ‘versnelling’ echt concreet maken zijn drie dingen nodig. Meer ruimte voor inwoners die willen bouwen. Actief grondbeleid en een duidelijk woningbouwprogramma. Zodat die huizen die nodig zijn er ook komen. En een stevig gesprek met de woningcorporaties over meer goede en betaalbare huurwoningen. Jongeren moeten in onze gemeente meer kansen krijgen, ouderen moeten kleiner kunnen gaan wonen als ze dat willen. Het motto bouwen, bouwen, bouwen is dan ook zo gek nog niet. Maar in geouwehoer kun je niet wonen. We moeten aan het werk.

Bouwen, Bouwen, Bouwen. Het was de slogan van de coalitie die een jaar geleden aantrad. Nodig om te voorkomen dat onze gemeente verder zou vergrijzen.

Nu een jaar later is de vraag gerechtvaardigd hoe het daarmee staat, met dat bouwen. In de Begroting 2019 werd een bedrag vrijgemaakt van jaarlijks 150.000 euro voor een ‘versnelling in het nieuwbouwprogramma’. In gewone mensentaal betekent dat: sneller meer huizen bouwen.

Maar dat lijkt nog niet echt op te schieten. Ook dit jaar lazen we in het jaarverslag weer dat onze gemeente nog sneller vergrijst dan we verwachtten. Dat komt doordat ‘de nieuwbouw de afgelopen jaren is achtergebleven’. Die versnelling is dus nodig, zou je denken. Maar wat merken we daar dan concreet van?

Weinig. Er zijn plannen voor nieuwe woningen. Meer dan 900 zullen er bijkomen de komende jaren, vertelt het college steeds weer. Maar navraag leert dat veel van die plannen nog niet verder zijn dan de tekentafel. Dat duurt dus nog wel even. Ondertussen zijn de huizen nu nodig. Wie op dit moment een woning wil huren moet onvoorstelbaar lang wachten. En een beetje betaalbaar huis kopen is heel moeilijk. In Bemmel – misschien wel de snelst vergrijzende kern van Lingewaard – staan dit moment 29 woningen te koop onder de 275.000 euro. 11 daarvan zijn al verkocht onder voorbehoud. En 275.000 euro is voor vrijwel iedere starter natuurlijk al veel te veel.

Er zijn dus meer woningen nodig, maar de gemeente is afwachtend. Initiatieven van inwoners die zelf een plekje zoeken om te bouwen kwamen maar moeilijk van de grond. En mensen die op hun eigen kavel een extra woning willen neerzetten kregen de afgelopen jaren standaard nee te horen. Toen we dat, net als CDA en GroenLinks overigens, wilde veranderen sputterde het college nogal tegen. Het zou maar tot problemen leiden, als mensen extra woningen gaan bouwen. Gelukkig besloot de Raad dat we hier opnieuw over gaan nadenken, maar ook dat zal nog wel even duren. Voor meteen beginnen was geen meerderheid.

Waar inwoners dus niet mogen bouwen, geeft het college wel veel ruimte aan grote ontwikkelaars. Daar moet het heil van komen. Maar voor wie bouwen zij eigenlijk? Liefst natuurlijk voor mensen met een goed gevulde portemonnee. Dat levert immers geld op. Maar wie een wat smallere beurs heeft, op zoek is naar een huurwoning of als starter de woningmarkt op gaat? Voor hem of haar is in onze gemeente weinig ruimte. Terwijl we juist hen nodig hebben. Jonge mensen, gezinnen. Doorstroming. Een levendige gemeente met een gezonde leeftijdsopbouw kan niet zonder betaalbare woningen.

Willen we die ‘versnelling’ echt concreet maken zijn drie dingen nodig. Meer ruimte voor inwoners die willen bouwen. Actief grondbeleid en een duidelijk woningbouwprogramma. Zodat die huizen die nodig zijn er ook komen. En een stevig gesprek met de woningcorporaties over meer goede en betaalbare huurwoningen.

Jongeren moeten in onze gemeente meer kansen krijgen, ouderen moeten kleiner kunnen gaan wonen als ze dat willen. Het motto bouwen, bouwen, bouwen is dan ook zo gek nog niet. Maar in geouwehoer kun je niet wonen. We moeten aan het werk.

Het bericht Bouwen, Bouwen, … verscheen eerst op PvdA Lingewaard.

In de Raad van afgelopen donderdag stonden de jaarstukken centraal. Daarin wordt teruggekeken op het afgelopen jaar. In Lingewaard zet men daarbij graag de roze bril op. In de jaarstukken was erg veel ruimte voor dat wat goed gaat. Zaken die even wat minder waren, werden toch stukken minder prominent naar voren gebracht. Politiek is toch meer dan reclame? Als we immers niet bereid zijn in alle eerlijkheid terug te kijken op dat wat afgelopen jaar wel en niet goed ging, hoe kunnen we dan weten waar we mee door moeten gaan en waar we meer moeten doen of een andere aanpak moeten kiezen? Een voorbeeld. De gemeente hecht veel waarde aan energiebesparing. Doel is dat in Lingewaard elk jaar 1.5 procent minder gas en elektriciteit gebruikt wordt. Resultaten van 2018: een hele kleine besparing van elektriciteit (0.65 procent) en veel meer gas gebruikt (3.5 procent). Maar dat vond je alleen terug in een tabel op pagina 86 van de jaarstukken. De wil om hier een tandje bij te zetten bleek bovendien te ontbreken. Hoewel nota bene in het coalitieakkoord staat dat er een fonds moet komen om de overgang naar schone, duurzame warmte en energie mogelijk én voor iedereen betaalbaar te maken, stemden LBL, CDA, Lingewaard.NU en VVD tegen ons amendement om zo’n fonds ook in te stellen. Het geld was er, we hielden in 2017 meer dan drie miljoen euro over. Een gedeelte daarvan wilden we hiervoor reserveren. Maar praten over duurzaamheid bleek maar weer eens makkelijker dan er ook geld voor vrijmaken. Maar we blijven het gewoon proberen. Bekijk hier het amendement dat we indienden voor een duurzamer Lingewaard: https://lingewaard.pvda.nl/wp-content/uploads/sites/151/2018/07/Amendement_PvdA_Duurzaamheid_06-2018.pdf

In de Raad van afgelopen donderdag stonden de jaarstukken centraal. Daarin wordt teruggekeken op het afgelopen jaar. In Lingewaard zet men daarbij graag de roze bril op. In de jaarstukken was erg veel ruimte voor dat wat goed gaat. Zaken die even wat minder waren, werden toch stukken minder prominent naar voren gebracht. Politiek is toch meer dan reclame? Als we immers niet bereid zijn in alle eerlijkheid terug te kijken op dat wat afgelopen jaar wel en niet goed ging, hoe kunnen we dan weten waar we mee door moeten gaan en waar we meer moeten doen of een andere aanpak moeten kiezen?

Een voorbeeld. De gemeente hecht veel waarde aan energiebesparing. Doel is dat in Lingewaard elk jaar 1.5 procent minder gas en elektriciteit gebruikt wordt. Resultaten van 2018: een hele kleine besparing van elektriciteit (0.65 procent) en veel meer gas gebruikt (3.5 procent). Maar dat vond je alleen terug in een tabel op pagina 86 van de jaarstukken. De wil om hier een tandje bij te zetten bleek bovendien te ontbreken. Hoewel nota bene in het coalitieakkoord staat dat er een fonds moet komen om de overgang naar schone, duurzame warmte en energie mogelijk én voor iedereen betaalbaar te maken, stemden LBL, CDA, Lingewaard.NU en VVD tegen ons amendement om zo’n fonds ook in te stellen. Het geld was er, we hielden in 2017 meer dan drie miljoen euro over. Een gedeelte daarvan wilden we hiervoor reserveren. Maar praten over duurzaamheid bleek maar weer eens makkelijker dan er ook geld voor vrijmaken. Maar we blijven het gewoon proberen.

Klik hier voor het amendement dat we indienden over duurzaamheid.

Het bericht Roze bril verscheen eerst op PvdA Lingewaard.

Column van onze lijsttrekker Maarten van den Bos : Koud vuur. Dat was volgens De Gelderlander de uitkomst van het lange en intensieve debat over de WMO in Lingewaard van afgelopen donderdag. Er werd vuurwerk verwacht, er kwamen slechts sterretjes. De auteur van het commentaar had er blijkbaar meer van verwacht. Dat mag, maar heb je dan geen vreemd beeld van politiek? Als iets van winnaars en verliezers, als spannend spelletje? Politiek als bokswedstrijd, als er niemand neer gaat is het saai. De inzet van de Pvda Lingewaard was anders. In mijn bijdrage ging het om het vinden van oplossingen voor de in een stevig rapport over de uitvoering van de WMO in Lingewaard neergelegde kritiek. Daarom kwamen we ook met een motie om die problemen aan te pakken, samen met anderen, die uiteindelijk unaniem werd aangenomen. Daarnaast willen we meer inzicht in hoe het gaat. Daarom stelden we, samen met het CDA, twaalf vragen voorafgaand aan het debat en vroegen we cijfers op van andere gemeenten. Zodat we iets meer kunnen zeggen over de manier waarop we in Lingewaard omgaan met zorg en ondersteuning. Ook stelden we de houding van het college aan de kaak. De hooghartigheid waarmee werd vastgesteld dat er helemaal niets aan de hand is, was stuitend. De wethouder ging, eindelijk, door het stof en onderkende dat dingen mis gaan. Dat is cruciaal, een probleem is pas op te lossen als je het onderkend. Belangrijkste was dat we het idiologisch verschil tussen de PvdA en dit college hebben aangegeven. Wij vinden dat iedereen zeker moet kunnen zijn van goede zorg en ondersteuning. Dat iedereen met opgeheven hoofd deel moet kunnen zijn van onze lokale samenleving. Dat de overheid het fundament onder die samenleving moet willen zijn. De afgelopen jaren deden we tal van voorstellen in die richting. Voorstellen die vervolgens vrijwel nimmer konden rekenen op steun van deze coalitie helaas. Maar wat kopen inwoners er vervolgens voor als we dan nu, een maand voor de verkiezingen, de wethouder naar huis sturen? Gaat een debat niet om de inhoud? Om het zoeken naar oplossingen waar mensen wat aan hebben? Of gaat het om het vuurwerk, politiek als kijkspel, als afrekening? Ik steek vanavond met trots een sterretje op. En blijf met inzet werken aan een gemeente waarin iedereen zeker kan zijn van goede zorg en ondersteuning, goed werk. Werken aan een gemeente die er voor je is als je hem nodig hebt. Dat is mijn inzet, voor spektakel om het spektakel moet u elders zijn.