Poliflw

De Groningse biologe Anja Hazekamp, huidig Europarlementariër voor de Partij voor de Dieren, is verkozen tot lijsttrekker voor de Europese Parlementsverkiezingen die op 6 juni plaatsvinden. De leden van de Partij voor de Dieren verkozen Hazekamp zondag tijdens het 38e ledencongres van de Partij voor de Dieren, gehouden in congrescentrum 1931 in Den Bosch. Hazekamp voert voor de derde keer de lijst aan voor de Partij voor de Dieren in Europa. De Partij voor de Dieren is sinds 2014 met één zetel vertegenwoordigd in het Europees Parlement. “De lichtgroene koers die Europa heeft ingezet staat deze verkiezingen op het spel. Maatregelen voor dier en planeet staan onder grote druk van de agro-lobby en boerenprotesten. Een groene aanjager in het Europees Parlement is harder nodig dan ooit,” aldus Hazekamp tijdens haar congrestoespraak. Voorvechter voor dierenwelzijn Anja Hazekamp is één van de twee vrouwelijke lijsttrekkers voor de aankomende Europese Parlementsverkiezingen. Op dit moment vervult zij in het Europees Parlement de rol van vicevoorzitter van de commissie voor Milieu, Voedselveiligheid & Volksgezondheid, en is ze lid van de parlementaire commissies voor visserij en landbouw. “Zelfs met één zetel kan veel worden bereikt” Hazekamp behaalde de afgelopen jaren aanzienlijke successen in de EU, waarbij ze heeft aangetoond dat zelfs met één zetel veel kan worden bereikt. Op initiatief van de PvdD organiseerde het Europees Parlement een parlementaire enquête naar misstanden bij diertransporten; daarop werd de wet diertransporten opengebroken met als doel een einde te maken aan dierenleed tijdens transporten. Ook nieuwe wetgeving voor bescherming van huisdieren, een kooienverbod in de veehouderij en strengere regels voor slachthuizen werden aangekondigd - evenals nieuwe Europese regels om te komen tot een dierwaardige veehouderij. Een rapport van de Partij voor de Dieren om het Europese voedselsysteem te verduurzamen ‘van Boer tot Bord’, met minder dieren in de vee-industrie, meer plantaardig voedsel en een einde aan gevaarlijk landbouwgif behaalde een grote meerderheid in het Europees Parlement. De Partij voor de Dieren voerde in Brussel de strijd aan tegen PFAS en grootvervuilers als Tata Steel, Chemours en Chemelot en verzette zich tegen walvisjacht en overbevissing. Uitstel “Onder druk van commerciële belangen is een aantal van de aangekondigde milieu- en dierenwelzijnsmaatregelen op het laatste moment uitgesteld. Samen kunnen we ervoor zorgen dat Europa doet wat nodig is om onze Aarde leefbaar te houden voor mens en dier,” zegt Hazekamp. Kandidatenlijst Tijdens het congres werd de gehele kandidatenlijst voor de aankomende Europese Parlementsverkiezingen vastgesteld. Op de tweede plaats staat voormalig Tweede Kamerlid Frank Wassenberg uit Maastricht, gevolgd door de Noord-Hollandse Mandy Ligthart op de derde plek, die sinds 2014 beleidsmedewerker is voor de Europese fractie. De Amersfoortse PvdD-wethouder Johnas van Lammeren staat op plek 4 en Statenlid van de provincie Noord-Brabant Ellen Putman sluit de top 5 af. De lijst bestaat verder uit bekende namen binnen de partij. Een plan van wereldbelang Ook het verkiezingsprogramma ‘ Een plan van Wereldbelang ’ werd door de leden vastgesteld. Met een grote meerderheid werd het verkiezingsprogramma aangenomen, inclusief verschillende amendementen die een dag eerder tijdens de amendementendag zijn besproken. Er werden tijdens het congres ook een aantal moties van leden behandeld. Nieuw bestuur Tijdens het vorige congres is een tijdelijk bestuur aangetreden nadat het vorige bestuur was opgestapt. Dit congres is een nieuw partijbestuur aangesteld, dat de komende periode de leiding zal nemen binnen de partij: Zwanny Naber, Paul van Gent, Guus Beckett, Andreas Ligtvoet, Bram van Liere, Meike de Boer en Miroya Reinders. Daarnaast zijn Sandra Schoenmakers en Jan van Knippenberg benoemd voor de commissie van beroep.

Dit kan niet wachten. Iedere dag gaan er jonge mensen kapot. Vrijwel ieder voorstel dat nu wordt gedaan moet worden bevochten, niets gaat vanzelf. Er zijn altijd allerlei redenen om het niet te doen. Of is de goklobby gewoon té machtig? Onze Kamervragen over het openbaar maken van de contacten tussen ministerie en goklobby zijn nu al maanden niet beantwoord, omdat het zo gigantisch veel werk was dit document op te stellen. Dat zegt genoeg.

Aan ideeën en voorstellen om de boel te repareren geen gebrek. Het reclameverbod moet verder worden uitgebreid. Met speellimieten moet haast worden gemaakt. Er moet een koppeling komen met het BKR en banken moeten een grotere verantwoordelijkheid krijgen om opvallende verliezen te voorkomen. De Kansspelautoriteit moet meer bevoegdheden krijgen. Er moet een afdwingbare richtlijn komen voor de zorgplicht op het gebied van verslavingspreventie, opgesteld door onafhankelijke deskundigen. Wie zich daar niet aan houdt, krijgt eerst een forse boete, bij recidive wordt de vergunning van het gokbedrijf ingetrokken.

Wat ons betreft is het einde verhaal voor gokbedrijven zonder moraal. Tenslotte moet er een verbod komen op lobbyactiviteiten van gokbedrijven. De gokwet is willens en wetens te ruim gemaakt. Dat moet gerepareerd worden, vanaf nu staan de belangen van de samenleving centraal. We gaan luisteren naar de spelers, naar (ex-)verslaafden, naar de zorgsector en deskundigen. Niet langer naar de lobby. Die is al te goed gehoord in het verleden.

Daardoor zitten we nu met grote ellende, de geest is nauwelijks nog in de fles te krijgen. Maar dat moet wel en daar moet alles nu op gericht zijn. Daarbij kunnen we de goklobby missen als kiespijn.

ChristenUnie-fractievoorzitter Mirjam Bikker en SP-Kamerlid Michiel van Nispen

Dit opiniestuk verscheen op 23-03-2024 ook in het Algemeen Dagblad

118 dagen na de verkiezingen en na veel omtrekkende bewegingen is het hoge woord er eindelijk uit. PVV, NSC, VVD en BBB willen onderhandelen over een kabinet. Chapeau.

Ik las in het verslag van de heer Putters over een ‘programkabinet’.

Ze bedoelen eigenlijk: een gewoon meerderheidskabinet.

Ik lees in het verslag dat de formerende partijen ‘geen bezwaar’ hebben tegen de volgende ronde. Geen bezwaar. Het enthousiasme is nog ver te zoeken, hè? Na het vorige debat gingen de partijen in relatietherapie. Nu moet ik bij de term ‘geen bezwaar’ denken aan wat je vroeger in contactadvertenties las: kinderen ‘geen bezwaar’. Ik heb altijd medelijden gehad met de kinderen die vervolgens in die relatie werden getrokken.

Voorzitter, laat ik duidelijk zijn. Ook bij D66 is er weinig enthousiasme over dit kabinet. Kabinet Wilders I, mogelijk gemaakt door PvdA’er Putters. En de fracties van NSC, VVD en BBB zijn bereid daar in te stappen. Daarmee zijn we opnieuw een grens over. Dat de VVD en NSC niet willen dat Geert Wilders premier wordt, is een magere schaamlap voor het feit dat ze toch met hem in een coalitie willen stappen.

D66 zal keihard oppositie voeren tegen een politiek van intolerantie. En we  zullen constructief-inhoudelijk meedenken over oplossingen om Nederland van het slot te halen.

Maar laat ik nu juist over de thema’s klimaat en onderwijs niets teruglezen in de brief van Putters. Mijn vraag aan de informateur: Waarom niet? Vinden de formerende partijen het niet belangrijk genoeg om íets af te spreken over de grote bedreigingen voor de economie en de veiligheid in Nederland: de crisis in het onderwijs en de opwarming van de aarde? Op die manier verspillen PVV, VVD, BBB en NSC het talent van Nederland en maken ze ons land onveilig. Dat is een verdrietige constatering.

Het valt mij op dat het in deze formatie vooral over de verhoudingen in Den Haag gaat: wie wordt er minister? Wie niet? En maar weinig over ons land? Wat gaan we doen met NL? Welke koers zetten we in?

Ze praten nu al vier maanden over welke VORM het kabinet moet hebben, maar wat lezen we over de inhoud? Dat deze vier partijen nu waarschijnlijk weer twee maanden gaan praten over hoofdlijnen. De echte inhoud, de echte besluiten, gaat dat programkabinet dan daarna pas uitwerken. Dan zijn we waarschijnlijk weer maanden verder.

Voor de verkiezingen zei de heer Wilders: het eigen risico schaffen we in één dag af. Maar 120 dagen later nog geen besluit.

Voor de verkiezingen zei mevrouw Yeşilgöz: met de heer Wilders maak je makkelijk afspraken over migratie, maar 120 dagen later is er nog geen afspraak gemaakt.

Voor de verkiezingen zei mevrouw Van der Plas: het stikstof beleid gaan we helemaal anders doen. Maar 120 dagen later hebben we nog steeds het beleid van Tjeerd de Groot.

Wanneer gaat u nou eens besluiten nemen? Wanneer gaat u iets DOEN?

Voorzitter,

Deze meerderheid gaat nu eindelijk onderhandelen over dit kabinet. Deze partijen draaien al zo lang om elkaar heen dat ik ervan uitga dat het hoofdlijnenakkoord dat er nu moet komen niet lang op zich laat wachten. Ik roep de formerende partijen op nu aan het werk te gaan en hun akkoord op hoofdlijnen vóór Koningsdag te presenteren.

Dank.

Een vijfde van de mensen mijdt zorg uit angst voor de kosten van het eigen risico. Een aanzienlijk deel komt later terug met zwaardere klachten en daarmee ook hogere kosten. Het frame dat de afschaffing van het eigen risico direct zal leiden tot een hogere zorgpremie is een verdraaiing van de werkelijkheid. Er is een logischer alternatief gebaseerd op onderlinge solidariteit.

In december werd een SP-motie voor het zo snel mogelijk afschaffen van het eigen risico door de Tweede Kamer aangenomen. Meteen daarna draaiden alle liberale vrije markt-fundamentalisten overuren om te benadrukken hoe onbetaalbaar het afschaffen van het eigen risico zou zijn. Politici, zorgeconomen en opiniemakers die zeggen dat de kosten daardoor zouden stijgen gaan voorbij aan het feit dat deze kosten nu ook door de betalers van het eigen risico opgebracht worden.

Voor mensen met een chronische ziekte of voor mensen die de pech hebben zorg nodig te hebben, is het eigen risico niets anders dan een boete op ziek zijn. Ziek zijn is geen eigen keuze. Ook voor mensen die zelden zorg nodig hebben en altijd keurig premie betalen, voelt het eigen risico als een nare naheffing. Dat komt de onderlinge solidariteit niet ten goede.

Er is een veel logischer en doorgerekend alternatief dat gebaseerd is op onderlinge solidariteit. Hierin wordt het eigen risico afgeschaft. De zorgtoeslag wordt overbodig en wordt in een inkomensafhankelijke bijdrage in de inkomstenbelasting verwerkt. Uitkomst: 80% van alle inkomensgroepen gaan erop vooruit en de hoogste 20% inkomens gaan iets meer inkomstenbelasting via de werkgevers betalen. Maar er zijn meer mogelijkheden. Door een simpele belasting van 1 procent op vermogens boven 1 miljoen euro kan het eigen risico ook zonder premieverhoging afgeschaft worden.

Nog langer deze beslissing uitstellen, maakt de uitvoering ervan per januari 2025 steeds moeilijker. De politiek moet niet langer wachten.

Deze week gaan wij dit voorstel doen. Tijdens de verkiezingscampagne had het afschaffen van het eigen risico de allerhoogste hoogste prioriteit. Het is nu aan de PVV en BBB om die beloftes waar te maken. De vooruitzichten zijn niet positief, want deze partijen hebben ervoor gekozen om met de VVD in zee te gaan, fervent voorstander van het eigen risico.

Dat de formerende partijen wezenlijk verschillen in denken over overheidsfinanciën is bekend. Het enige waar ze het over eens zijn, is dat ze geen lastenverzwaring voor de burger willen. Dat betekent dus bezuinigen op sociale voorzieningen. Wij moeten er alles aan doen om dat te voorkomen. Daarom moeten we kiezen voor een simpele en kleine lastenverzwaring voor de allerrijksten: de miljonairsbelasting.

Niet eerder was het afschaffen van het eigen risico zo haalbaar. Er bestaat een ruime meerderheid van tachtig zetels in de Tweede Kamer voor het afschaffen. Deze formatie duurt nu al meer dan honderd dagen en gaat mogelijk nog maanden duren. Nog langer deze beslissing uitstellen, maakt de uitvoering ervan per januari 2025 steeds moeilijker. De politiek moet niet langer wachten. Het afschaffen van het eigen risico zal voor veel mensen en gezinnen heel veel schelen in de portemonnee en het mijden van zorg voorkomen. Vele artsen en andere zorgverleners kunnen niet wachten. Mensen kunnen niet nog langer wachten.

Door Don Ceder op 19 maart 2024 om 13:50

Debatbijdrage Wet verhoging minimumloon

Bijdrage Don Ceder, 14 maart 2024

Dank u wel, voorzitter. Een arbeider is zijn loon waard en werk moet lonen. Dit is een uitspraak waar bijna iedereen het wel over eens is. Een werknemer moet rond kunnen komen van het bedrag dat hij met zijn werk verdient. Dit geldt ook voor mensen die voor of rond het minimumloon werken. Vandaag bespreken we een wetsvoorstel dat bijdraagt aan de verbetering van de bestaanszekerheid. Dat is een thema dat centraal stond tijdens de laatste verkiezingen. Als Kamer, ongeacht van welke partij we zijn, zouden we de bestaanszekerheid gaan verhogen in dit land. Nu ligt er een concreet voorstel voor om in ieder geval een kleine stap daarin te zetten voor veel mensen.

Het wetsvoorstel is het gevolg van het aangenomen amendement-Van der Lee. Dit amendement was een aanvulling op het grote koopkrachtpakket van het kabinet. Het was bedoeld om de koopkracht van juist de minima te verbeteren. Sindsdien loopt er een discussie over de voorgedragen dekking ervan. Wij zijn niet doof voor de argumenten die over en weer gaan en voor het dilemma dat de heer Flach zojuist schetste. Afgelopen dinsdag heeft de hele Kamer een debataanvraag gesteund om met elkaar te praten over de zogeheten operatie Beethoven, over het vestigingsklimaat enzovoorts. Dat zijn belangrijke punten. Op dat moment en tijdens het debat over de Voorjaarsnota moeten we het daar uitgebreid met elkaar over hebben. Maar dit wetsvoorstel regelt juist hetgeen we met z'n allen willen, namelijk een extra stap in de richting van meer bestaanszekerheid.

Bij deze wetsbehandeling wil ik het hebben over dit voorstel en vooral ook over de noodzaak ervan. Het voorstel is om het minimumloon per 1 juli aanstaande met 1,2% extra te verhogen. Er is de afgelopen jaren veel over bestaanszekerheid gesproken. Er is ook een commissie geweest in opdracht van de Kamer. Die Commissie sociaal minimum heeft vorig jaar de pijnlijke conclusie getrokken dat het huidige sociaal minimum te laag is om van rond te kunnen komen. Dat werd de afgelopen jaren ook heel zichtbaar door de hoge inflatie. Mensen komen gewoon niet rond met het huidige minimumloon. We zijn het in Nederland in de afgelopen decennia normaal gaan vinden dat je niet rond kan komen van een 40-urige werkweek op minimumloonniveau. De overheid moet met allerlei toeslagen deze inkomens stutten om te voorkomen dat veel van deze huishoudens in armoede vervallen. We hebben de negatieve gevolgen gezien van het toeslagenschandaal. We zijn in een web beland waarbij het jaren duurt om daar weer uit te komen. De economische ontwikkelingen in de afgelopen decennia hebben een eerlijke basis aangetast. Het neoliberale marktdenken heeft verhoudingen doen ontstaan op de arbeids- en woningmarkt die wat onze fractie betreft gewoon niet deugen. Terwijl sommigen veel vermogen hebben kunnen vergaren zonder echte waarde toe te voegen, kunnen anderen niet meer rondkomen met hard werken en hun inkomen. Dat er hard gewerkt wordt aan deze eerlijke basis voor iedereen op de woning- en arbeidsmarkt is goed en heel hard nodig. Bij deze eerlijke basis hoort ook een eerlijk inkomen. Nogmaals, als je werkt, moet je gewoon rond kunnen komen. Daarom is dit voorstel belangrijk en een stap in de juiste richting.

Uit de meest recente koopkrachtcijfers van het CPB blijkt ook dat in retrospect dit voorstel hartstikke nodig is om de koopkracht voor vooral lagere inkomens op peil te houden. Als het wetsvoorstel niet wordt aangenomen, gaat de laagste inkomensgroep er volgend jaar zelfs fors op achteruit en zou er dit jaar ook al koopkrachtverlies zijn voor enkele inkomensgroepen zoals mensen met alleen een AOW.

Met bijzondere verhogingen van het minimumloon komt er natuurlijk ook altijd een belangenafweging, een afweging tussen enerzijds het belang van de werknemer en anderzijds het belang van de werkgever die het minimumloon betaalt. Daar moeten we als overheid ook goed voor zorgen. Een ondernemer moet de risico's die hij neemt, kunnen terugverdienen. Daar ben ik het helemaal mee eens. Tegelijkertijd is de arbeider zijn loon waard. In het verslag worden door partijen diverse vragen gesteld over de toegenomen kosten voor werkgevers door de stijging van het minimumloon in de afgelopen jaren. Laten we daar duidelijk over zijn: dit voorstel zorgt voor een verhoging van €220 op jaarbasis voor één werknemer die fulltime in dienst is op minimumloonniveau; €220 op jaarbasis dus. Mijn vraag aan de minister is hoe deze stijgingen van de werkgeverslasten zich verhouden tot de toename van de werkgeverslasten voor modale of bovenmodale inkomens.

Voorzitter. De heer Flach had het er net ook over dat er in het wetsvoorstel een manco staat, namelijk de koppeling met de AOW en het bovenmatige percentage geld dat daarnaartoe gaat. Deze koppeling blijft in de ogen van mijn fractie het manco van een beleidsmatige en dus geen reguliere verhoging van het minimumloon. Daar is in het wetsvoorstel voor gekozen juist in het lijn met het amendement, dus dat steunen we nu, maar deze koppeling is over het algemeen wel een dilemma bij bijzondere verhogingen van het minimumloon. Enerzijds zorgt deze koppeling voor een verhoging van de AOW met €137 op jaarbasis. Dat is heel erg welkom, juist bij de mensen die enkel van een AOW rond moeten komen. Anderzijds is deze maatregel enorm kostbaar. De kosten voor deze koppeling met de AOW zijn 517 miljoen euro structureel. Dat is 60% van de totale kosten voor deze verhoging van het minimumloon. 1% tot 2% van deze kosten komt terecht bij AOW'ers met een onvolledige AOW, de groep ouderen die een groot risico heeft op een leven in armoede. 1% tot 2%! De doelmatigheid van de koppeling van bijzondere verhogingen van het minimumloon met de AOW staat wat de ChristenUnie betreft daarmee wel ter discussie. Als je het continu met elkaar blijft verhogen, ga je de kloof nooit dichten. Hoe kijkt de minister naar het in stand houden van deze koppeling bij eventuele toekomstige bijzondere verhogingen van het minimumloon?

Voorzitter. Tijdens dit debat wil ik nog kort de brief van de minister van vorige week aanstippen. Hieruit blijkt dat er fouten zijn gemaakt bij de koopkrachtberekeningen die in de begroting van SZW stonden. Dat is heel vervelend, maar waar mensen werken, worden fouten gemaakt. Ik ben blij dat SZW in ieder geval daarop terugkomt. Gelukkig blijkt uit de meest recente koopkrachtcijfers dat de meeste huishoudens er feitelijk meer op vooruit zijn gegaan dan in september 2023 werd gedacht. Mooi! Het kabinet stelt alsnog een reparatie voor. Dit mag via de huurtoeslag. Ik heb daar wel een aantal vragen over, want het kabinet stelt een wijziging van de huurtoeslag voor 2024 voor, dus voor het lopende jaar. Het is nu kennelijk wél mogelijk om tussentijds een wijziging te doen. Ik kan me vele debatten heugen waarin Kamerleden geroepen hebben om naar aanleiding van koopkrachtcijfers tussentijds maatregelen te treffen, maar waarin het argument telkens was dat je dat eigenlijk pas echt per 1 januari van het nieuwe jaar zou kunnen doen. Scheppen we hiermee niet een nieuw precedent? De huurtoeslag wordt met terugwerkende kracht verhoogd. Dat vindt mijn fractie goed, maar tegelijkertijd ook risicovol, want veel mensen hebben hun toeslag voor dit jaar al aangevraagd en die wordt nu, lopende het jaar, gewijzigd. Ik voel de bui al hangen! Gaat dit voor volgend jaar niet sowieso zorgen voor extra terugvorderingen? We moeten niet opnieuw met elkaar in een slechte film terechtkomen.

Voorzitter. Waarom is er gekozen voor het bedrag van 66 miljoen euro? Dat lijkt een vrij willekeurig bedrag te zijn. De huurtoeslag gaat er voor huishoudens met €36 per jaar mee omhoog, maar het gat wordt hiermee niet volledig gedicht.

Voorzitter, tot slot. Het is onbestaanbaar dat er in een welvarend land veel kinderen met schaamte en tekorten opgroeien. Ik hoop dat ook het nu te vormen kabinet doorgaat met de doelstelling van het huidige demissionaire kabinet om armoede en kinderarmoede te halveren. Bij de start van het huidige demissionaire kabinet in 2021 groeiden in een klas van 30 kinderen 2 kinderen op in armoede. Dit jaar is dat aantal gedaald naar 1,5 kind per klas. Er is dus een kentering ingezet. Zelfs in tijden van ongekende inflatie is het dus mogelijk om de situatie voor veel kinderen en gezinnen te verbeteren.

Een verhoging van het minimumloon is uiteraard niet het enige instrument, maar het is wel een instrument om de bestaanszekerheid van grote groepen Nederlanders te verbeteren. Ik hoop dat de meerderheid van deze Kamer dit ook zo ziet en dat dit wetsvoorstel daarom op een meerderheid kan rekenen.

Dank u wel, voorzitter.

De Partij voor de Dieren komt met een eigen initiatiefwet om de bescherming van dieren in de veehouderij in de wet op te nemen. Directe aanleiding is het besluit van een meerderheid in de Tweede Kamer om de wettelijke bescherming van dieren uit de Wet dieren te halen. Vandaag stemde de Kamer voor de list van landbouwminister Adema waardoor de dieren deze bescherming wordt afgepakt. De Partij voor de Dieren dient deze wet in om de 20 jaar oude politieke belofte aan de dieren op een beter leven alsnog in te lossen. Fractievoorzitter Esther Ouwehand blijft strijdbaar: “Deze Wet dieren deugt niet. Miljarden dieren worden niet beschermd tegen de wreedheid van de bio-industrie. Het is hartverscheurend dat de dieren voor de bus zijn gegooid. Maar de Partij voor de Dieren geeft niet op en komt meteen met een alternatief. Wij dienen een initiatiefwet in die regelt waar de Wet dieren voor bedoeld is: dieren beschermen, in plaats van de lege huls waar de Kamer mee heeft ingestemd. En deze strijd voeren we niet alleen. De samenleving is klaar met dierenleed. 8 op de 10 Nederlanders wil een dierwaardige veehouderij , bekende Nederlanders steunen ons en vooruitstrevende boeren laten zien dat het anders kan.” In 2021 nam zowel de Tweede als Eerste Kamer een wetswijziging van de Partij voor de Dieren aan die het leven van dieren in de veehouderij echt zou verbeteren. Adema heeft drie jaar de tijd gehad om dit uit te werken, maar in plaats daarvan respecteerde hij de grondwet niet en traineerde hij de uitvoering. Als reactie daarop heeft de Partij voor de Dieren vastgehouden aan haar eerdere voorstel en daar verduidelijkingen aan toegevoegd om deze concreter te maken. Bijvoorbeeld dat pijnlijke lichamelijke ingrepen (verminkingen) zoals het afbranden van varkensstaartjes en het onthoornen van kalfjes verboden zou worden. Dit nieuwe voorstel van de Partij voor de Dieren kreeg onvoldoende steun. Ook D66 en VVD hebben een eigen voorstel ingediend en dat kreeg vandaag wel voldoende steun. Dit is slecht nieuws voor de dieren in de veehouderij, omdat in dit voorstel (net als dat van Adema) de wettelijke bescherming niet wordt gewaarborgd, er geen einde komt aan de verminkingen en de agro-industrie alle ruimte krijgt om beleid te blokkeren.

Waar eerder nog 80% van de medicijnen voor Nederland in Europa geproduceerd werden en 20% niet, is dat nu precies andersom. Ons land is daarmee erg afhankelijk geworden van het buitenland, met als gevolg: grote medicijntekorten. De Tweede Kamer steunde vandaag de plannen van de SP om daar verandering in te brengen.

SP-fractievoorzitter Jimmy Dijk: ‘Het slaafs achter de globalisering aan lopen van opeenvolgende regeringen heeft ertoe geleid dat we heel erg afhankelijk zijn van andere landen. De farmaceutische industrie is alleen maar bezig met winstmaximalisatie en de mensen die medicijnen nodig hebben staan op een verre laatste plek. Daarom is het goed dat de Tweede Kamer nu ook zegt dat we de markt en de macht van de farmaceutische industrie in moeten perken en de productie terug moeten brengen naar Nederland en Europa.’

Een meerderheid van de Tweede Kamer steunde het voorstel van de SP om de productie terug naar ons land te halen. Daarnaast werd ook een voorstel van de SP samen met GroenLinks-PvdA gesteund om medicijnen die met publiek geld zijn ontwikkeld betaalbaar te houden voor iedereen. De farmaceutische industrie moet bij gaan dragen om de medicijnen goedkoop te houden. ‘De SP pleit al heel lang voor een Nationaal Fonds Betaalbare Geneesmiddelen. Daarmee maken we het de farmaceutische industrie een stuk moeilijker om dikke winsten op te strijken en maken we de medicijnen goedkoper voor de mensen die ze zo hard nodig hebben’, aldus Dijk.

Ook was er steun om leveranciers en groothandelaren een verplichte medicijnvoorraad van 6 maanden aan te laten houden. Zo kan een tekort aan medicijnen opgevangen worden wanneer er tijdelijk wel een tekort is aan medicijnen.

Contrôle des cookies avec les paramètres de navigateur

Votre navigateur ou votre dispositif peut offrir des paramètres afin que vous puissiez choisir l’installation de cookies de navigateur ou leur suppression.

Ces contrôles varient selon le navigateur et les fabricants peuvent modifier les paramètres mis à disposition et leur mode de fonctionnement à tout moment.

Les liens suivants vous en disent davantage sur les contrôles offerts par les navigateurs les plus répandus.

Certaines fonctionnalités des produits WhatsApp pourraient être inopérantes si vous avez désactivé les cookies de navigateur.

Google Chrome

Internet Explorer

Firefox

Safari

Safari mobile

Opera

Geen taken zonder knaken deelafbeelding.png

Gemeenten krijgen van de landelijke overheid wél meer te doen, maar niet het geld om het te doen. Publieke voorzieningen zoals zwembaden en bibliotheken worden nu verkocht of gesloten. Thuiszorg en jeugdzorg worden versoberd. Ouderen, zieken en kinderen krijgen niet de zorg die ze nodig hebben. En dan krijgen gemeenten vanaf 2026 nog een éxtra korting waardoor ze financieel in het ravijn worden gejaagd.

Dat kan en moet anders. Gemeenten moeten een fatsoenlijke vergoeding uit het gemeentefonds krijgen om alle taken goed uit te kunnen voeren. Bezuinigen op de zorg en dat wat van ons allemaal is moeten we voorkomen.

Wij zeggen: Geen taken zonder knaken.

De SP is daarom een meldpunt gestart. Ben je raadslid, van de SP óf van een andere partij, of bewoner doe dan hier jouw melding over bezuinigingen in jouw gemeente!

Vandaag, op Internationale Vrouwendag is het goed om terug te denken aan 14 november. Vanaf die dag hebben vrouwen de rest van het jaar symbolisch voor niets gewerkt. Vrouwen verdienen namelijk nog steeds gemiddeld 13% minder per uur dan mannen, wat in een heel leven op kan lopen tot 300.000 euro. Tel uit de winst.

Vrouwen werken vaak in cruciale beroepen die minder gewaardeerd worden dan beroepen waar veel mannen werken, denk bijvoorbeeld aan de zorg of aan kinderopvang. En ook in onbetaalde zorgtaken blinken vrouwen uit: ze besteden anderhalf keer zoveel tijd aan het huishouden, kinderen en aan mantelzorg dan mannen.

De lagere beloning en het onbetaalde werk dat vrouwen doen staat in schril contrast met de top. Voor elke vrouwelijke bestuurder zijn er zes mannelijke. Die mannen en enkele vrouw aan de top worden dan weer niet onderbetaald en ondergewaardeerd, want die verdienen bijvoorbeeld bij de grote bedrijven in een jaar net zoveel als wat een vrouw misloopt aan loon in haar hele werkende leven.

In een samenleving en economie die draait om winsten en om aandeelhouders is dit alles geen probleem. Want lagere lonen voor hetzelfde werk leiden per definitie tot hogere winsten. Het blijft ongelooflijk dat de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen zo groot is en nauwelijks afneemt, ondanks alle mooie woorden, voornemens en beloften. Het gaat hier om klassenstrijd.

En die strijd is hard nodig. Op de wereldwijde ranglijst voor gelijkheid tussen mannen en vrouwen staat Nederland op een magere 28e plaats. En met het tempo dat de ongelijkheid verkleint zijn we er pas over 72 jaar. Nou, dat maken ik en veel andere vrouwen dus niet meer mee.

Een lage waardering maakt vrouwen kwetsbaar. Vrouwen hebben een groter risico om in armoede te raken. Bijna de helft van de vrouwen in Nederland is afhankelijk van een partner of de overheid. In mijn eigen Arnhem heeft twee derde van de vrouwen of meisjes straatintimidatie of seksueel grensoverschrijdend gedrag meegemaakt. In die straten waar je in het donker naar huis loopt met de sleutels in de hand, of waar je net doet alsof je aan het bellen bent. ‘Ik app je als ik thuis ben.’ En elke 8 dagen wordt in Nederland een vrouw vermoord omdat ze vrouw is. Femicide als het ultieme dieptepunt van een totaal gebrek aan respect voor vrouwen.

Die respect en waardering voor vrouwen moet er komen. Dit betekent gelijke beloning als vrouwen en mannen hetzelfde werk doen. De beroepen waar veel vrouwen werken moeten worden opgewaardeerd, zoals bijvoorbeeld het onderwijs en de zorg, op het relatief hoge niveau zoals het was toen het nog typische mannenberoepen waren. Goede en toegankelijke kinderopvang, beter ouderschapsverlof, en meer zekere banen en contracten zijn nodig. Belangrijke stappen in de klassenstrijd. Op internationale vrouwendag zijn er mooie woorden, beloften en intenties. Maar zonder actie zal het echt 72 jaar gaan duren.