Poliflw

Zaanse SP'ers zijn het nieuwe jaar strijdbaar ingegaan met een nieuwjaarsborrel op hun vaste stek in buurthuis Het BrandtWeer in Koog aan de Zaan. Zie de foto's van Jan van Keulen.

Foto: © Jan van Keulen

Foto: © Jan van Keulen

Foto: © Jan van Keulen

Foto: © Jan van Keulen

In de week van 22 november jl. kwam minister Van Nieuwenhuizen (Infrastructuur) met belangrijk nieuws: zij gaat honderden miljoenen investeren in extra asfalt, het spoor en het openbaar vervoer. Daarmee lijkt er ineens heel veel extra geld beschikbaar voor de mobiliteit, ook in de provincie Noord-Holland. Een groot deel van het geld gaat, volgens artikelen in de media, naar het project ‘verbreding van de A8 en A7 tussen Amsterdam en Hoorn. De regio kan rekenen op een bedrag van € 539 miljoen euro om plannen voor extra rijstroken op de A7 en A8, verbetering van lokale wegen, fietspaden en beter openbaar vervoer uit te kunnen voeren.

SP Statenlid Wim Hoogervorst diende vandaag de onderstaande vragen in bij de provincie Noord-Holland:

    1. Stelt de minister (of beter: het ministerie, het kabinet) autonoom geld beschikbaar voor bepaalde projecten, zoals het hierboven genoemde project? Zo ja: welke factoren dragen bij tot de keuze voor bepaalde projecten? Zo nee: wie zijn er nog meer betrokken bij het kiezen van investeringen voor bepaalde projecten?

    2. Is GS gekend in de plannen tot investeren van zoveel geld in onze provincie? Op welke wijze is dat gebeurd, en op welk moment?

Corridor Het project, genoemd in de media met betrekking tot de investering van honderden miljoenen vanuit het ministerie, maakt deel uit van de Corridor A7-A8 Hoorn-Amsterdam. Dit project is onlangs ‘langs’ gekomen, maar nog in een prille fase.

    3. In hoeverre kunnen we het beschikbaar stellen van de honderden miljoenen voor dit project zien als een drukmiddel om snel tot behandeling en besluitvorming te komen? Graag een toelichting op uw antwoord.

    4. In welke mate is PS nog aan zet, als we het hebben over keuzes die binnen de Corridorstudie gemaakt kunnen en moeten worden? Graag een toelichting.

    5. Heeft de minister bij het beschikbaar stellen van het infra-geld door nog voorwaarden gesteld die richting geven aan de besteding? Met andere woorden: is het beschikbaar gestelde bedrag ‘vrij’ te besteden mits het past in de scope van de Corridorstudie? Graag een toelichting op uw antwoord.

Omwonenden en overlast Op enkele plekken in provincie ziet men eventuele projecten die uitgevoerd gaan worden met het geld dat beschikbaar is gesteld door de minister met angst en beven tegemoet. Zo is er langs de A8 bij Zaandam nu al sprake van grote verkeers-, geluids- en fijnstofoverlast. De omwonenden zien liever dat er met (een deel van) het geld maatregelen genomen worden om de overlast die er nu al is drastisch aan te pakken.

    6. Ziet GS mogelijkheden om (een deel van) het beschikbare geld te gebruiken voor projecten die geluids- en fijnstofoverlast drastisch kunnen aanpakken? Zo nee: waarom niet? Zo ja: welke mogelijkheden zouden er kunnen zijn om dergelijke maatregelen te nemen?

Ruimte Het uitbreiden van het aantal rijstroken rond knooppunt A7-A8 lijkt zo op het eerste oog een vrijwel onmogelijke opgave.

    7. Bent u het met mij eens dat het knooppunt A7-A8 een groot obstakel is en blijft als we het hebben over ‘doorstroming Hoorn-Amsterdam’? Waarom wel of niet?

    8. Welke aanpassingen zouden er eventueel gedaan kunnen worden om het knooppunt A7-A8 te ontlasten?

Vervoersmodaliteiten De honderden miljoenen euro’s worden ook beschikbaar gesteld voor ‘beter openbaar vervoer’.

    9. Welke mogelijkheden ziet de provincie hier?

    10. In hoeverre is er reeds overleg geweest of gaande met betrekking tot het verbeteren van de spoorverbindingen in de provincie? En met welke partijen is dergelijk overleg gevoerd?

    11. Als er nog geen overleg heeft plaatsgevonden, als bedoeld in (10), is GS dan voornemens om dit op korte termijn te gaan organiseren? Zo ja: met wie en met welk doel?

Planning Het beschikbaar stellen van het infra-geld door de minister kan gevolgen hebben voor het bespreek- en besluitvormingsproces rond de Corridorstudie Hoorn-Amsterdam.

    12. Kunt u PS op korte termijn voorzien van een tijdsplanning betreffende het project Corridorstudie Hoorn-Amsterdam? Zo ja, dan ook graag aangeven op welke momenten en onderdelen inbreng en besluitvorming van PS is gepland. Zo nee: waarom niet?

De SP Zaanstreek bestaat als afdeling 25 jaar en dat is gevierd in buurthuis Het Brandt Weer te Koog aan de Zaan. Een van de twee oprichters en huidig afdelingsvoorzitter Willem Croese vertelde de ontstaansgeschiedenis; andere SP'ers brachten mooie anekdotes naar voren; SP Tweede Kamerlid Sadet Karabulut vond het een eer bij de Zaanse socialisten te zijn waar zij zich altijd thuisvoelt, verder riep zij op strijdvaardig verder te gaan de komende 25 jaar en SP Zaanstad fractievoorzitter Patrick Zoomermeijer hield een vlammend betoog over het linkse karakter van de afdeling in de Rode Zaanstreek.

“Een coalitie van ombudsmannen schreef in 2011 al dat uit onderzoek niet blijkt dat preventief fouilleren leidt tot meer veiligheid. Sterker nog het creëert schijnveiligheid”, stelt SP raadslid Roland van Braam. De Zaandammer heeft de raad middels een motie opgeroepen te stoppen met deze vorm van symboolpolitiek.

“Helaas heeft de motie het niet gehaald”, meldde Van Braam na afloop. “Burgemeester Jan Hamming heeft elf controleacties laten houden in de periode van 20 december 2018 t/m 20 juni 2019. 1261 Personen en 441 voertuigen zijn gecontroleerd en daar zijn 25 wapens aangetroffen. De SP vindt het een schamele vangst en dit bevestigt ook dat erbij preventief fouilleren nauwelijks wapens in beslag worden genomen. Hoeveel manuren worden aan deze acties besteed, hoeveel politie capaciteit is er daardoor minder in de rest van Zaanstad en hoeveel voorbereidingstijd kost dit de politie?”

In Utrecht is vier jaar gefouilleerd en wapenbezit neemt toe. Burgemeester Wolfsen zei hierover: "De enorme politie inzet levert te weinig op." De Zaanse burgemeester Hamming stelt dat preventief fouilleren effect heeft in Zaanstad en dat het bijdraagt  aan het voorkomen dat er wapens op straat aanwezig zijn. Van Braam vraagt welke maat Hamming heeft laten gebruiken en hoe effectief het beleid is tot op heden. "Burgemeester, criminaliteit neemt niet af door preventief fouilleren. Er is nog geen onderzoek dat aantoont dat er daadwerkelijk een relatie is tussen preventief fouilleren en afnemende criminaliteit of wapenbezit, dit is de reden waarom de Amsterdamse burgemeester Halsema preventief fouilleren niet toepast."

Het is niet voor iedereen weggelegd om via het wereldwijde web digitaal zaken te doen. En toch verwachten onder meer de maatschappij, bedrijven en instellingen dat je bedreven bent met de computer. Kun je niet hieraan voldoen? Dan heb je pech gehad. Laten wij eens kijken hoe dit in de praktijk gaat.

Tekst: Willem Croese

Ruim 45 jaar verdiende hij de kost als fabrieksarbeider bij een Zaans bedrijf totdat een burn-out hem uitschakelde. Erger na twee maanden ziekte tekende de Zaandammer met zijn verwarde hoofd een vaststellingsovereenkomst voor ontslag met wederzijds goedvinden zodat zijn werkgever van hem af was. En wat bleek? De oud-werknemer was ernstig ziek. Na een intensieve periode van behandelingen en een operatie kwam de UWV, die vond dat meneer maar weer moest gaan werken tot zijn pensioen. De boefjes van de uitkeringsinstantie keurden hem af voor 79 procent, na spannende procedures werd het 80 tot 100 procent zodat de tijd tot zijn pensioen alsnog rustig uitgezongen kan worden.

De baas van de fabrieksarbeider wisselde in 45 jaar tijd nogal eens met pensioenfondsen zodat het nu lijkt op een bij elkaar geraapt zootje. Tussen deze fondsen zit ook een levensverzekering die dit jaar vrij kwam. In één keer het volledige bedrag op de bankrekening laten zetten is niet handig want 52 procent gaat naar de belasting en 28 procent vormt de administratieve kosten voor de bank, dus van iedere honderd euro hou je twintig over en dan schiet het echt niet op.

Het bedrag dat beschikbaar is kun je ook door laten gaan op een nieuwe levensverzekering of je laat het via een bancaire instelling maandelijks of jaarlijks uitbetalen. De fabrieksarbeider koos voor het laatste. Hij is immers 65 en wil nog wel een graantje meepikken van de centen waar hij zijn werkzame leven hard voor gewerkt heeft. Bovendien een nieuwe levensverzekering heeft geen zin, want na overlijden gaat het overgebleven geld niet naar de nabestaanden maar verdampt volledig in de knip van het verzekeringsbedrijf.

Wij belden de verzekeraar over deze opties. Ook daar kreeg de fabrieksarbeider de tip om naar een bancaire instelling te gaan.  “Oké dan ga ik van de week even naar de bank”, zei hij enthousiast. Maar helaas de bank handelt dit alleen digitaal af. Wij vroegen offertes op en vonden een andere bank die de reddende engel is. Ook daar moest alles digitaal afgehandeld worden.

Probleempje, de fabrieksarbeider is een digibeet. Wij vulden de digitale formulieren in, maar strandden eerst bij een bankafschrift die gescand moest worden en niet veel later moest zijn ID-kaart ook door het apparaat. Hij moest naar huis om deze documenten op te halen. Hierna volgde de vraag om 1 eurocent over te maken naar de nieuwe bank zodat gecontroleerd kon worden dat de geldstroom werkelijk via zijn huidige bankrekening gaat. Maar dan was er nog een probleem, want hij doet ook niet aan internetbankieren.

Deze keer belden wij de bank met: “En wat nu?” Het antwoord van de jongedame aan de lijn was: “Dan had u maar niet bij een internetbank de uitbetaling van de levensverzekering moeten regelen.” Zelfs toen zij er op gewezen werd dat de beste man een digibeet is en er geen andere keuze was dan dit hield zij vol. De tijd van bankzaken aan het loket afhandelen ligt ver achter ons. Na wat doorbijten en met hulp was de kwestie voor elkaar. “Gelukkig”, zei de fabrieksarbeider. “Ik heb hier wakker van gelegen.” De ‘digitale waanzin’ is voor velen een hard gelach. Aan de balie moet het toch ook gewoon kunnen.

De Provincie Noord-Holland lijkt partij te kiezen voor de private onderneming Circuit Park Zandvoort BV. De rechter heeft onlangs in een kort geding besloten dat ze de Provincie in het gelijk stelt. De provincie is van mening dat de Formule 1 ‘van groot openbaar belang’ is en daarom door moet gaan. SP-Statenlid Eric Smaling is verontwaardigd en vraagt Gedeputeerde Staten (GS) tijdens de politieke behandeling om een verklaring.

‘Het is niet gebruikelijk om een uitspraak te doen over een gerechtelijke uitspraak in dit huis’, maar de verontwaardiging is erg groot. Smaling (SP) begon daarom met ‘Mijn betoog bestaat uit drie delen: Eerst het demagogische deel, daarna een stukje Kafka en dan het juridische deel.’

Formule 1-koorts treft ook GS

In het verslag van het kort geding staat te lezen hoe GS haar verweer onder woorden brengt. GS stelt dat het circuit ‘geschikt gemaakt moet worden voor het aangaan van concurrentie met buitenlandse circuits voor het houden van grote internationale race-evenementen. Een autosportevenement waarvoor grote maatschappelijke belangstelling bestaat en waarmee Nederland op de kaart zal worden gezet als autosportland.’

“Is dat wenselijk?”, vraagt Smaling zich hardop af. “Het is gewoon een commercieel belang van een private onderneming!”

Vele andere Statenleden zijn net zo geschokt als de SP’er. Zo ook Rosanne Kocken van Groen Links. Een dijk kan volgens haar niet worden opgehoogd, een haven niet aangelegd vanwege strengere stikstofregels, maar voor een sportief evenement worden uitzonderingen gemaakt. Daarmee slaat ze de spijker op de kop, want een ‘zaak van groot openbaar belang’ wordt binnen de ADC-toets aangehaald als er dijken op springen staan, als er een enorme woningnood is, of een humanitaire ramp. Het dienen van een commerciële onderneming hoort niet in dit rijtje thuis.

Met de billen bloot

De Statenfracties werden niet veel wijzer uit de antwoorden van GS. Men probeerde de stellingen vager te maken om zo niet met de billen bloot te hoeven. Gedeputeerde Jack van der Hoek (D’66) gaf zelfs nog te kennen, op de vraag of we dit als provincie allemaal wel zouden moeten willen: “Wij gaan niet er niet over in zijn totaliteit. Wij gaan over delen van wat er voor ligt, met betrekking tot het doorgaan van de race.” Daarmee heeft de provincie bij twee van de drie machten (de rechterlijke en bestuurlijke macht) toch echt twee gezichten.

De SP zal tijdens de Algemene Beschouwingen op 11 november hier zeker op terugkomen.

Lees hier de blog van Eric Smaling (SP) over de Formule 1

NH Nieuws:   "Statenleden: Moet alles wijken voor de komst van de Formule 1?"

Volkskrant:    "Rechter geeft milieuorganisaties weer ongelijk, Circuit Zandvoort mag verder met bouwen"

Afgelopen juni viel de VVD met veel kabaal uit de coalitie en daarna viel de VVD-fractie uit elkaar. De VVD liet daarmee zien in Zaanstad geen partij te zijn die bestuursverantwoordelijkheid kan dragen en niet kan functioneren in het belang van Zaanstad en haar inwoners. Met het beschamende moddergooien waarover het college struikelde, waren er nieuwe kansen: een kans op een stabiel college over links, mét de SP. Dan hadden we een college gehad dat uitging van vertrouwen in plaats van wantrouwen, menselijke maat in plaats van starre regels, preventie in plaats van repressie, een toegankelijke overheid - ook voor wie niet digitaal vaardig is, en vooral sociaal, groen en met echte kansen voor iedere Zaankanter.

Tekst: Patrick Zoomermeijer - Fractievoorzitter SP Zaanstad

Helaas is het zover niet gekomen. De VVD kreeg de kans om het oude beleid weer voort te zetten, GroenLinks stak de kop in het zand en gaat nu aan de coalitie deelnemen, zonder enige eis op sociaal gebied. Wat een gemiste kans! Nu staat de naam van linkse partijen PvdA, ROSA en GroenLinks onder een akkoord waarin nog steeds wordt gelobbyd voor meer asfalt,  milieuvervuilende afvalverbranding en mensen worden uitgesloten. En GroenLinks claimt een bijna voltijds wethouder en de zittende wethouders weigeren in te leveren, waarmee een raadsbesluit in de prullenbak wordt gegooid en tijdens bezuinigingen tonnen meer zal worden uitgegeven.

Daar gaat de SP keihard oppositie tegen voeren! In deze algemene beschouwingen en in de debatten de komende weken geven wij u een voorproefje van ónze alternatieven voor de komende jaren.

Zo vindt de SP dat er nog steeds onvoldoende sociale huurwoningen in Zaanstad zijn. Daarom dienen we een motie in om op Het Krimp in plaats van een museum, sociale woningen te bouwen, zonder last van het stikstofarrest.

De A8-A9. De kans is groot dat deze er nooit komt. Deze weg stuit op onoverkomelijke bezwaren vanwege het werelderfgoed Stelling van Amsterdam. Wij stellen nogmaals voor de voorziening van 14 miljoen te schrappen en dit geld aan - bijvoorbeeld - de leefbaarheid rond de A8 te besteden. Dat in lijn met de 11 miljoen van het Leefbaarheidsfonds van de provincie.   De biomassacentrales. Nieuwe wetenschappelijke inzichten tonen aan dat verbranding van hout een slechte energiebron is en schaveling voor nabijgelegen natuur en bewoners. Samen met DZ en de POV dienen we hier een motie over in.

De repressie. Er wordt steeds strenger opgetreden door onze burgemeester. Wij vragen ons wel eens af of dit op de juiste manier gebeurt. De juiste manier is de manier die ervoor zorgt dat mensen geholpen worden in plaats van vernederd. Met het preventief fouilleren is de deur opengegaan naar het zonder toestemming aantasten van de lichamelijke integriteit van in beginsel onschuldige mensen. Wij hebben een hierover een motie, samen met Fractie Hotaman en GroenLinks.

Er is ook goed nieuws. De werkgroep A8-Coenbrug meldde dat Rijkswaterstaat in 2024 nieuwe geluidsschermen langs het traject A8-west gaat zetten. Als gemeenteraad willen wij dat deze schermen hoger en beter zijn dan de huidige. Zij moeten ook hoger en beter zijn dan de schermen die Rijkswaterstaat wil. Hierover hebben we een motie samen met GroenLinks.

Maar voor wie van de gemeente afhankelijk is, is er weinig begrip of steun, laat staan vertrouwen. We horen van de mensen die op een uitkering aangewezen zijn dat ze nog steeds een neerbuigende behandeling krijgen. Dat moet anders!

Het armoedebeleid zoals het nu is, is aardig, maar biedt weinig oplossingen. Mede door het beleid van deze gemeente wordt ook hier de kloof tussen arm en rijk steeds groter. Het college kan zich niet verschuilen achter rijksbeleid en 'samen de trap op en af'. Een goed begin is het optrekken van de minimavoorzieningen tot 130% van het sociaal minimum. Een ander goed begin is het scheppen van werk voor mensen die - mede door slecht beleid - hun werk hebben verloren.

Wat wij als SP voorstellen is beter dan wat dit college doet: ondanks de slechte financiële positie van Zaanstad met miljoenen smijten voor de verhuizing van hockeyvereniging De Kraaien naar een natuurgebied, de onnodige verplaatsing van het Zaans Museum, toch weer meer wethouder…

De SP staat voor nieuwe politiek, geen oude politiek. Een breuk met oude manieren van denken, juist een omarmen van onze burgers. Vertrouwen op de kracht van de diversiteit van onze inwoners. Kansen in plaats van ‘neerkijken op’. Zelfs de PvdA en GroenLinks hebben na ‘sociaal-liberale’ leiders Wouter Bos en Femke Halsema afstand genomen van het neoliberalisme. Maar woorden zijn mooi, maar daden zijn beter, juist in de ooit rode Zaanstreek met haar harde werkers. Of zoals de honderdduizenden demonstranten tegen afbraakbeleid op dit moment in Chili zeggen: “hier werd het neoliberalisme uitgevonden, en hier wordt het ook begaven”.

De Koning heeft een uitspraak gedaan die doet vermoeden dat wij samen het stikstof probleem gaan oplossen. Het woord ‘samen’ roept een fundamentele vraag op. Wat wordt hiermee bedoeld? In een badmintonvereniging hebben de leden het gevoel dat ze een zekere band met elkaar hebben.

Tekst: Wim Verhoeven – De Koffiekring

De berichten die binnenkomen over de samenleving wijzen in een andere richting. In een tijdsbestek van slechts enkele dagen lezen we het volgende. Op 12 oktober wordt wereldkundig gemaakt dat rijke Nederlanders in 2016 zo’n slordige 53 miljard euro in belastingparadijzen hebben gestald. In Duitsland is dit zelfs 331 miljard euro.

Vier dagen daarna is te lezen dat negen op de tien Nederlanders steeds meer worstelen met het betalen van de maandelijkse vaste lasten. Berichten als ‘ouderen in financiële nood’ en ‘een op de acht kinderen in armoede’ steken schril af bij de eerste constatering.

Het handelen van oligarchen slaat een bres in het rechtvaardigheidsgevoel. Iedereen wordt gecontroleerd, de belastingdienst kan op uitgave niveau meekijken. Als de weggesluisde bedragen zijn geconstateerd dan moet iemand daar inzage in hebben gehad. Het komt echter niet verder dan een constatering, althans volgens het bericht.   Een gesprek dat plaatsvindt over het rommelige beleid in Nederland spitst zich toe op het stoken van hout in de biomassacentrales, maar had net zo goed over de waanzin op andere gebieden kunnen gaan zoals het gasdebacle in Groningen, de jeugdzorg, toename dakloosheid of het pensioendrama.  ‘Ze doen maar wat’, een uitspraak die weinig vertrouwen uitstraalt.

Wie zich inleest in het stikstofdrama ontwaart een lange geschiedenis ontwijkingspolitiek die uiteindelijk heeft geresulteerd in de huidige situatie. Zie Trouw 17 oktober: ‘Hoe het stikstof gedrocht groeide en ter wereld kwam’. Vertrouwen en eenheid zijn woorden uit een verleden. De mensen die ik spreek hebben het gehad met de politiek, die elke slagvaardigheid mist.

Een man waarschuwt dat wat in Amerika gebeurt ook hier naartoe zal komen, voor zover we daar al niet voor een groot deel in zijn beland. Het boek ‘America: The Farewell Tour’ van Chris Hedges, beschrijft de neergang van dit imperium. Het gevangenissysteem dat goedkope of bijna gratis arbeidskrachten levert en dat een verdienmodel is geworden, de wanhoop van de enorme hoeveelheid mensen die in armoede leeft en de moraal die achter de horizon is verdwenen.

Hedges laat het punt zien wanneer de zaak om kan slaan. Daarvoor neemt hij ons mee terug naar de New Deal van Franklin Delano Roosevelt in de dertiger jaren van de vorige eeuw. Het gaat om het punt waarop het kapitalisme dreigt uit elkaar te vallen, zoals we wellicht nog mee zullen maken. Roosevelt ging volgens het boek naar zijn collega oligarchen en zei: ‘geef wat van jullie geld of jullie zullen alles verliezen in een revolutie’. Dat geld gaven de kapitalisten niet omdat ze medelijden hadden met de massa’s mensen die leden, maar uit angst.

In de tekst wordt Rosa Luxemburg aangehaald. De verandering moet van onderuit komen en heeft te maken met het bewustzijn van de massa. De boeren in Nederland vormen plotseling een enorme macht die andere groepen zou kunnen aansteken. Werd de uitspraak ‘we gaan het samen oplossen’ gevoed door angst of medelijden met de boeren? De geschiedenis kan het antwoord geven.

Sinds ongeveer 1 jaar ben ik afgevaardigde vanuit de Gemeenteraad van Zaanstad in de Vervoerregio Amsterdam (VRA). Daar worden besluiten genomen over alles wat met vervoer te maken heeft voor de ongeveer twee miljoen inwoners uit de aangesloten gemeenten van de regio Amsterdam. Alleen het vervoer per trein is daarvan uitgesloten.

Tekst: Evert Hartog

Het budget van deze vervoerregio bedraagt ruim 400 miljoen euro per jaar. Van de rijksoverheid wordt jaarlijks ongeveer 390 miljoen euro ontvangen, in het kader van een Brede Doel Uitkering (BDU). Die doeluitkering is na bezuinigingen van het rijk de laatste jaren niet geïndexeerd en het rijk heeft niet het plan om dat wel te gaan doen. Gecorrigeerd met inflatie loopt de rijksbijdrage dus terug. De vervoerregio teert nu nog op gespaard geld maar dat raakt uitgeput want er zijn grote investeringen nodig voor onderhoud en een groeistrategie. Bezuinigingen dreigen.

Als oplossing heeft de staatssecretaris (Stientje van Veldhoven, D66) aangegeven dat moet worden gekeken naar “alternatieve financieringen”, lees bijdragen vanuit het bedrijfsleven. De SP vindt dat een slecht plan. Het democratisch vermogen wordt aangetast als bedrijven financiële invloed krijgen, dat is niet goed.

Op de vergadering van 15 oktober heb ik een pleidooi gehouden om het rijk te vragen de BDU bijdrage van het rijk te verhogen. Wij kunnen aan onze twee miljoen inwoners niet uitleggen dat het geld in Den Haag tegen de plinten klotst, dat de minister van financiën geld overhoud en niet weet hoe hij dat weg moet zetten, zoals hij onlangs bij een actualiteitenprogramma heeft beweerd, en dat wij moeten bezuinigen.

De voorzitter van het DB van de vervoerregio, Sharon Dijksma, luisterde met zichtbaar genoegen naar mijn pleidooi, onderschreef het en gaat haar best doen om het rijk duidelijk te maken dat er meer geld nodig is. Alleen zo kunnen de broodnodige investeringen voor onderhoud en uitbreiding van het openbaar vervoer in de regio in de toekomst worden betaald. Wij willen immers dat de metro naar Zaandam, Purmerend en Schiphol wordt doorgetrokken en dat er niet meer wordt bezuinigd op bestaande buslijnen.

Het rijk zit op een verkeerd spoor. Bij de vervoerregio is er wel steun voor meer middelen, zelfs bij de rechtse partijen, en beter openbaar vervoer. Tijdens de vergadering van 15 oktober 2019, zijn twee door de SP mede ingediende Zaanse moties aangenomen. Een motie voor betere voorzieningen bij Metrostation Noord, en een motie voor onderzoek naar de gevolgen van grotere afstanden tussen de haltes (van 400 meter naar 800 meter maximaal) voor met name minder valide passagiers en er is een Amsterdamse SP motie aangenomen voor een extra halte bij winkelcentrum Molenwijk in Amsterdam Noord. (Zie link nieuwsbrief VRA)

Nooit eerder leefde een groot deel van de mensheid in een wereld met zoveel welvaart. De keerzijde heeft inmiddels vele gezichten. In sociaal opzicht zijn we van de vroegere collectiviteit met meer houvast ongemerkt in het individualisme van nu beland met grotere onzekerheid. De verscheidenheid aan achtergronden en overtuigingen is enorm toegenomen. Inmiddels wordt steeds duidelijker dat zich een gemeenschappelijk belang aandient dat alle tegenstellingen of politieke kleur overstijgt.

Tekst: Wim Verhoeven – De Koffiekring

Het tot stand brengen van een betere samenwerkingskracht tussen burgers lijkt een begin om de stem van hen te versterken en meer harmonie te verwezenlijken. Zonder die eenheid en bewustwording zal echte verandering niet mogelijk zijn. De fundamentele vraag blijft hoe de situatie waarin we nu zitten, heeft kunnen ontstaan en welke belangen hierbij een rol hebben gespeeld.

Hier in het inloophuis De Bron te Zaanstad, zien vanmiddag mensen elkaar die net als ik deel uitmaken van een denktank. De achtergrond van de deelnemers is heel divers, maar er is zeker een grote expertise aanwezig ten aanzien van het sociale domein.  We zijn al enkele keren eerder bij elkaar gekomen. De fundamentele vraag die wordt gesteld is of we in eerste instantie in bepaalde wijken een antwoord kunnen vinden op het gebrek aan eenheid, ook tussen culturen. Soms staan groepen of individuen lijnrecht tegenover elkaar. Het lijkt of de versnippering een afspiegeling is van de maatschappij als geheel.

Mijn 96-jarige gesprekspartner die ik regelmatig in een park tegenkom wijst mij er nog maar eens op dat er vroeger hechte gemeenschappen waren. ‘Mensen hielpen elkaar als dat nodig was’. Gezien het gebrek aan eenheid lijkt de eerste opdracht, de verschillen te verkleinen. Eenvoudig gesteld ‘ik accepteer jouw overtuiging maar accepteer ook de mijne, waarna we elkaar als mensen zien met een gemeenschappelijk doel. Het recht om iets te geloven, maar ook niet te geloven.   Zelfstandig denken is belangrijk en in dit verband wijs ik op de beïnvloeding van mensen, weergegeven door de psychiater-filosoof Damiaan Denys. ‘Miljoenen jaren was de belevingswereld van de mens niet veel groter dan zijn directe omgeving. Het menselijk brein is zo geprogrammeerd dat het die omgeving probeert te doorgronden.

In een grenzeloze wereld vol prikkels, complexe informatie en alternatieve waarheden zien we soms door de bomen het bos niet meer’. Dit heeft een enorme invloed op onze mentale gesteldheid en op de samenleving als geheel. Waarom voelen we ons steeds vaker depressief en eenzaam, terwijl de wereld nog nooit zo toegankelijk en verbonden was?

De onderwerping aan een soort ‘centrifuge’ waarin we zitten en die steeds sneller draait heeft zijn tol geëist op de leefomgeving en de mens zelf. Ook lijkt het rechtvaardigheidsprincipe op de tocht te staan. Ik verwijs in dit verband onder andere naar John Rawls, (1921-2002) die altijd het principe heeft verkondigd dat de basisstructuur van een samenleving pas rechtvaardig is als de voordelen die de meest begunstigden genieten het welzijn van de minst begunstigden bevorderen.  Met een gericht plan, enthousiasme, de aanwezige kennis en de aanknopingspunten gaan we trachten een eerste stap te zetten om de samenwerkingskracht en het bewustzijn van burgers te vergroten.