Poliflw

De SP-afdeling  Alkmaar ondersteunt de inzamelactie van ‘3 Zusters’, een initiatief van verpleegkundigen, om zoveel mogelijk schoenen op het Malieveld te krijgen.

De komende dagen worden er door het hele land schoenen ingezameld, die op zaterdag 5 september op het Malieveld worden gezet. Zaterdag is er een online demonstratie via eerlijkebeloning.nl. Vanwege de coronamaatregelen is een vol Malieveld niet mogelijk, maar wél worden er duizenden paar schoenen neergezet onder het motto: “Wij kunnen niet gaan, maar onze schoenen wel”. Ook in Alkmaar kunnen de komende week schoenen worden gebracht.

Het initiatief voor deze schoenenactie komt van verpleegkundigen Natasia ten Kattelaar en Eefje van Keeken. Zij en alle andere zorgmedewerkers kregen aan het begin van de coronacrisis nog een daverend applaus, maar zagen vervolgens wegrennende Kamerleden en voorstellen voor salarisverhoging keer op keer weggestemd worden. Met een Malieveld vol schoenen willen ze meer dan alleen applaus. De SP steunt hun initiatief en loopt met hen voorop om de mensen in de zorg te geven wat ze verdienen: structurele loonsverhoging, een gelijkwaardige plaats aan de gesprekstafel  en een verlaging van de werkdruk. Eefje en Natasia gaan voor minimaal vijfduizend paar schoenen. Maar ze hopen op veel meer. Iedereen die zich wil aansluiten - en een paar schoenen over heeft – kan zijn schoenen inleveren bij:

A. Bermon Postiljonstraat 72 1825 EN Alkmaar

F. Correa (na 19:00) Mr. P.J. Troelstrakade 30 1814 TB Alkmaar

 Inzamelpunten elders in het land zijn te vinden via: https://www.facebook.com/3zusters

De online demonstratie is op 5 september. Nog niet aangemeld? Meld je dan nu aan via eerlijkebeloning.nl 

Met een kleine meerderheid wezen de coalitiepartijen in de Kamer eind juni drie voorstellen van de SP af om het zorgpersoneel, naast het uitkeren van een eenmalige coronabonus van duizend euro, ook structureel beter te belonen. In augustus werd een soortgelijk voorstel van de SP opnieuw verworpen. Minister De Jonge van Volksgezondheid, Welzijn en Sport zei dat er al jaren meer geld naar zorgmedewerkers is gegaan. "We zorgen er elk jaar opnieuw voor dat de salarissen in de zorg de salarissen in de rest van de markt kunnen bijbenen."

De vakbonden juichten de bonus toe, maar blijven aandringen op een structurele loonsverhoging. Ze vinden 1000 euro netto wel een mooi bedrag, omdat iedereen in de sector ervan profiteert, ook de schoonmakers, ambulancepersoneel en medewerkers in de jeugd- en gehandicaptenzorg. Bovendien heeft de bonus dus geen gevolgen voor bijvoorbeeld de huur- of zorgtoeslag van zorgmedewerkers. Maar volgens critici is een eenmalige beloning niet voldoende om het 'achterstallig onderhoud' weg te werken. FNV-bestuurder Merlijn beaamde dat: "Minister De Jonge voelt goed aan dat er een etterende wond aan het ontstaan is, maar hij moet niet denken dat die met het plakken van een pleister is genezen."

In Frankrijk krijgt het zorgpersoneel wel structurele loonsverhoging.

Half juli maakte de Franse regering bekend 8 miljard euro in de salarissen van zorgmedewerkers te investeren, zo liet de Franse premier Jean Castex maandag 13 juli weten. De salarisverhoging in Frankrijk is bedoeld als steun in de rug voor de zorgmedewerkers in de coronacrisis. Verpleegkundigen en verzorgers krijgen er maandelijks gemiddeld 183 euro bij. Ook het salaris van artsen in de openbare sector gaat omhoog. In Frankrijk ging het zorgpersoneel de eerste weken van juli de straat op voor meer concrete steun. Hoewel er op het hoogtepunt van de coronacrisis in maart bijna elke nacht werd geapplaudisseerd voor de zogenoemde 'helden van de zorg', demonstreerde het zorgpersoneel vooral voor meer financiële steun. De regering en vakbonden hebben in Frankrijk zeven weken onderhandeld over de salarisverhoging. "Dit is in de eerste plaats erkenning voor de mensen die in de frontlinie tegen deze epidemie hebben gestreden", aldus premier Castex na bekendmaking van het nieuws.

Wat wil het zorgpersoneel zelf?

V&VN is met 105.000 leden de grootste beroepsvereniging van Nederland. V&VN is er voor verpleegkundigen, verzorgenden en verpleegkundig specialisten. V&VN voorzitter Gerton Heyne: "De verschillen in beloning met andere beroepen van gelijk opleidingsniveau zijn te groot. Een diëtist of een functionaris bij Personeelszaken in het ziekenhuis begint meteen een schaal hoger dan een verpleegkundige. Als er over de hele linie geen betere beloning komt, blijven er tekorten, blijft de werkdruk hoog en blijven verpleegkundigen en verzorgenden weglopen. Dat kunnen we ons als samenleving niet permitteren. Nu zien we dat de werkgevers naar de politiek wijzen en de politiek naar de werkgevers. Daarom roepen we kabinet, Kamer, zorgverzekeraars én werkgevers op om boter bij de vis te doen. Stop met verstoppertje spelen en los het samen op!"

Op zaterdag 5 september komt de SP in actie. Dan begint het nieuwe politieke jaar en staat Prinsjesdag voor de deur. Dan is het moment om wat te veranderen en zorgverleners structureel beter te waarderen. We roepen iedereen op om mee te doen en de handen ineen te slaan voor de zorg. Hoe de actiedag er precies uit gaan zien gaan we komende tijd verder uitwerken met iedereen die mee wil doen. Maar zet de datum vast in je agenda en meld je aan! We houden je dan op de hoogte van de tijd en locatie. Sluit je aan! 

Kun je op 5 september niet meedoen maar wil je toch steunen? Teken dan de petitie voor meer dan applaus voor onze zorgverleners op https://doemee.sp.nl/zorgactie.

Al ruim 100.000 mensen hebben getekend!

Zo na de zomerstop is een mooi moment om vooruit te kijken. Wat gaan we de komende jaren doen in Alkmaar? Waar liggen de accenten?

We hebben nog een krappe twee jaar totaan de verkiezingen. De afgelopen jaren stonden vooral in het teken van het pakken van kansen. De komende twee jaar gaan wij ons focussen op een vijf uitdagingen.

 

Vijf uitdagingen | Hier liggen de prioriteiten

 

Vooruit kijken is moeilijk, want de wereld staat op zijn kop. Maar deze vijf uitdagingen zijn een goede meetlat om het toekomstige beleid van de Gemeente Alkmaar langs te leggen. Het zijn niet de enige dingen waar wij aan werken. Maar je kunt er vanuit gaan dat deze punten altijd in ons achterhoofd zitten. 

 

De coronacrisis | Samen sterk

De gevolgen voor Alkmaar zijn groot. We hebben al eerder de complimenten aan het college overgebracht over de manier waarop ze deze crisis op dit moment aanvliegen. Wat de gevolgen van deze crisis gaan zijn op de langere termijn is nog niet veel over te zeggen. Een ding is duidelijk; Alkmaar moet dezelfde moed, daadkracht en lef blijven tonen in het ondersteunen van al die instellingen, organisaties en mensen die het nodig hebben, ook op de langere termijn. Want de coronacrisis raakt ons allemaal, alleen wordt niet iedereen even hard getroffen? 

De klimaatcrisis | Alkmaar moet deel zijn van de oplossing

De gevolgen van het veranderende klimaat zijn helaas duidelijk aanwezig: het wordt warme, we hebben lange droge periodes maar ook korte momenten van hevige neerslag. Een directeur van de Nederlandse Bank maaket in NRC onlangs de volgende vergelijking: ‘Corona is als een meteoriet die op aarde inslaat, maar klimaatverandering is als een botsing tussen twee planeten’. Argumenten dat we door de coronacrisis op het gebied van duurzaamheid wel even pas op de plaats kunnen maken gaat er bij GroenLinks dan ook niet in. We moeten volle kracht vooruit naar een klimaatneutrale gemeente. 

Racisme en discriminatie | Geen plaats voor racisme in Alkmaar

Over de hele wereld wordt gedemonstreerd tegen racisme en discriminatie. En terecht dat hier op zo een luide manier aandacht voor wordt gevraagd. Onze premier zei het: ook in Nederland komt institutioneel racisme voor. Ook in Alkmaar. Zo blijkt uit onderzoek o.a. dat kandidaten met een niet-westerse achtergrond 16% minder kans hebben om uitgenodigd te worden op een sollicitatiegesprek en negen op de tien makelaars hebben er geen bezwaar tegen als een verhuurder aangeeft zijn woning niet te willen verhuren aan Marokkanen, Turken, Polen of Bulgaren. Een recente motie van zorgt ervoor dat we in Alkmaar stadsgesprekken over racisme en discriminatie gaan voeren. Om te zorgen dat we met elkaar praten in plaats van over elkaar. Met die input moeten we beter beleid gaan ontwikkelen om racisme en discriminatie hard te bestrijden. 

Sociaal domein | Goede zorg voorop

De financiële spanningen op het sociale domein baren ons zorgen. Het lijkt inmiddels gewoon dat de zorg en sociale voorzieningen elk jaar duurder worden, maar voor de lange termijn is dat niet houdbaar. Er moeten beheersmaatregelen komen om te zorgen dat kosten niet de pan uit rijzen. Voor GroenLinks staat voorop dat platte bezuinigingen niet de oplossing zijn. De kwaliteit van het aanbod voor de kwetsbare doelgroepen in Alkmaar moet overeind blijven. Goede zorg mag nooit in het geding komen. Hier moet gezocht worden naar creatieve oplossingen voor deze uitdagingen. Wij zullen ervoor zorgen dat de kwaliteit van de zorg stevig overeind blijft staan. 

Wonen | Bouwen, bouwen, bouwen

Er zijn de afgelopen jaren veel te weinig woningen gebouwd en we ondervinden nu de problemen daarvan. De wachtlijsten voor betaalbare woningen zijn haast oneindig en de kosten vliegen omhoog. Er gaan heel wat mensen gelukkiger worden als er snel veel meer woningen beschikbaar komen. Hier moet vaart in blijven, ook hier moet creatief naar gekeken worden. Kort samengevat: chef die huizen! De grootschalige gemeentelijke plannen voor de nieuwe wijken langs het kanaal zien er geweldig uit. Tijd om hier snel werk van te maken. 

Heftige tijden

Deze vijf punten los je niet in een paar jaar op, maar het is cruciaal dat we er nu mee aan de slag gaan. Het is aan ons als politiek om antwoorden te geven op deze vijf grote uitdagingen. Deze vijf prioriteiten vragen om antwoorden met veel creativiteit, lef en daadkracht. Met creativiteit, lef en daadkracht zullen we de komende tijd invulling geven aan de plannen voor de toekomst.

Roepen deze uitdagingen vragen of ideeën bij je op? Laat het ons weten via alkmaar@groenlinks.nl

 

Die Linke ('De Linksen') is een socialistische partij uit Duitsland. De partij staat uiterst links in het Duitse politieke spectrum en is in Nederland het beste te vergelijken met de SP, al kunt u later in deze column lezen dat Die Linke en de SP heel verschillend denken over het nut van steeds verdere Europese integratie. Op dit moment zit Die Linke in de landelijke politiek in de oppositie.

Na de val van de Berlijnse Muur verloor de Oost-Duitse communistische partij, de Sozialistische Einheitspartei Deutschlands 95 procent van haar leden. Zij vormde zich om tot de Partei des Demokratischen Sozialismus (PDS), en veranderde haar naam in 2005 in Die Linkspartei. De partij behaalde 16,3 procent van de stemmen bij de eerste vrije verkiezingen in de DDR in 1989.

Ook na de hereniging met West-Duitsland behaalde de partij altijd zetels in de Bondsdag, daarbij geholpen door het feit dat de kiesdrempel in de Bondsdag van 5 % sinds de Duitse hereniging niet meer nationaal, maar ook regionaal bepaald is. Het grootste aantal zetels haalde zij in 1998 toen zij 36 zetels en 5,1 procent van de stemmen behaalde. Een dieptepunt werd bereikt in 2002 toen de PDS maar 2 zetels behaalde bij de verkiezingen voor de Bondsdag. De partij ging daarom een gematigdere koers varen. Daarna begon de partij weer te groeien en bouwde vooral een basis op in het voormalige Oost-Duitsland. In West-Duitsland bleef de partij het slecht doen in de verkiezingen en had een laag ledenaantal. Voor de verkiezingen van 2002 ging zij daarom een lijstverbinding aan met Arbeit & Soziale Gerechtigkeit – Die Wahlalternative. Dit was een nieuwgevormde partij die vooral bestond uit ontevreden leden van de SPD, vakbondsleden en verschillende links-radicalen.

De beide partijen fuseerden op 27 maart 2007 en gingen verder onder de naam Die Linke. De nieuwe partij won ook snel aan populariteit in West-Duitsland door zetels te winnen in de gemeenteraden van Bremen, Hessen en Hamburg. In 2009 haalde zij 8 zetels en 7,5 procent van de stemmen voor de verkiezingen in het Europees Parlement. Ook bij de verschillende deelstaatverkiezingen was de partij succesvol. De electorale instorting van de SPD bij de verkiezingen van 2009 bood kansen aan Die Linke. Bij de verkiezingen van het parlement behaalde zij 11,9 procent van de stemmen en groeide van 54 tot 76 zetels.In 2013 viel het zetelaantal terug naar 64; in 2017 steeg het opnieuw naar 69. In Brandenburg, Thüringen en Berlijn neemt Die Linke deel aan deelstaatregeringen.

De partij staat voor een sociale staat waarin minder ruimte is voor de vrije markt. Zo is de partij voor het invoeren van een basisinkomen, tegen het privatiseren van overheidsinstanties en voor een actieve arbeidsmarktpolitiek. Nadruk ligt ook op hernieuwbare energie en duurzaamheid.

Europa

In tegenstelling tot de SP is Die Linke wel positief over Europese integratie. In het Europees Parlement heeft de partij zeven zetels.

Wat is ook alweer de houding van de SP ten opzichte van Europa?

Volgens de SP heeft Brussel veel te veel macht. Met de invoering van het Europees economisch bestuur heeft de Europese Commissie het recht gekregen zich met allerlei zaken te bemoeien waar zij voor de crisis nog vanaf moest blijven: pensioenen, huisvesting, sociale zekerheid en onderwijs.

De SP heeft zich vanaf het begin gekeerd tegen de invoering van de euro, omdat een muntunie volgens de SP onvermijdelijk leidt tot verdere overdracht van soevereiniteit. Landen verloren de mogelijkheid om eigen monetair beleid te voeren. Zuid-Europese landen werden door de euro te duur en zagen hun export dalen. Lagere inkomsten leidden in heel Europa tot hogere begrotingstekorten.

Bedrijven die zich in een ander land vestigen en hun sociale rechten daarop aanpassen zorgen voor een verstoring van de markt. Hierdoor kunnen werknemers ineens voor een lager loon of minder pensioenopbouw aan het werk gaan. Dit zorgt voor oneerlijke concurrentie.

Om met de woorden van oud-europarlementariër van de SP Anne-Marie Mineur te eindigen: “Wij zijn niet in de eerste plaats Europeanen. Wij zijn Nederlanders, Zweden, Tjechen, Grieken, of zelfs Biltenaren, Gotenburgers, Pragenaars of Spartanen. Daar is helemaal niks mis mee.”

De gemeente Alkmaar heeft positief gereageerd op de schriftelijke vragen die wij 18 mei hebben gesteld. Wij vroegen daarbij of het college bereid was om de Alkmaarse verzetsheld Bram Daalder opnieuw te eren in het straatbeeld van de stad. De reactie daarop was positief. 

Het college heeft de straatnamencommissie gevraagd een voorstel te doen om de naam Bram Daalder te verbinden aan een straat, brug, tunnel of ander kunstwerk in de openbare buitenruimte. Ook heeft het college het 4/5 mei comite gevraagd om suggesties te doen om Bram Daalder te eren. 

Bram Daalder werd in 1920 geboren in Alkmaar en maakte op jonge leeftijd deel uit van het verzet. Vanaf het begin van de oorlog werkte hij als voedselcommissaris, in het inmiddels gesloopte Landbouwhuis aan het Kerkplein. Daar werkten mensen die betrokken waren bij het verzet. 

Op 26 maart 1942 werd Bram Daalder echter in de val gelokt en gearresteerd op de Paardenmarkt. Na gevangen te hebben gezeten in Amsterdam en in het beruchte 'Oranjehotel' in Scheveningen, werd hij overgeplaatst naar kamp Amersfoort. Hier werkte hij als administrateur voor de kampcommandant en zette zijn verzetswerk voort. Bram vernietigde 60 persoonsbewijzen van ter dood veroordeelde gevangen en voorkwam zo dat zij werden gefusilleerd. 

Daalder werd echter gesnapt en op transport gezet naar het Duitse kamp Neuengamme. Hier wist hij te ontsnappen, maar werd toch weer opgepakt. Uiteindelijk zou Bram begin 1945, op 24-jarige leeftijd, komen te overlijden in Buchenwald. 

Het college gaf desgevraagd ook aan dat het nog steeds voornemens is om het namenmonument dit jaar te plaatsen. Op dit monument staan de namen van alle holocaustslachtoffers uit de gemeente Alkmaar.  

Het conceptvoorstel voor de speciale coronawet, zoals die door het kabinet naar buiten is gebracht en op 1 juli van kracht moet worden, ligt zwaar onder vuur.

Het mag ironisch genoemd worden dat juist de linkse partijen in het parlement met de hardste kritiek op het conceptvoorstel komen. Een conceptvoorstel dat de macht van de overheid om in te grijpen op alle vlakken van de maatschappij sterk vergroot.

Het is bizar dat alle partijen die het felst het neo-liberlaisme aanhangen, waarbij we juist met een terugtredende overheid en deregulering te maken hebben, het meest voelen voor een coronawet waarbij we, volgens Willem Voermans, hoogleraar staatsrecht aan de Universiteit Leiden, “terug lijken te gaan naar de regeerperiode van koopman-koning Willem I (1815-1840)” (in de Volkskrant van 10 juni jl.).

Wie was Koning Willem I ook alweer? Hij was een autoritair regerende vorst, die per decreet regeerde, zelf zijn kabinetten samenstelde en het parlement herhaaldelijk naar huis stuurde als het parlement het niet eens was met zijn besluiten.

Willem I investeerde veel in de infrastructuur van Nederland en was indirect verantwoordelijk voor het zogeheten Cultuurstelsel in Nederlands-Indië, waarbij met name de Javaanse boeren minimaal twintig procent van hun landbouwopbrengsten aan de Nederlandse staat moesten overdragen in ruil voor het gebruik van “Nederlandse grond”. Hoe gelukkig de Javaanse bevolking werd van het Cultuurstelsel, waarbij de lokale bevolking gigantisch werd uitgebuit, valt onder andere te lezen in een van de grootste klassiekers van de Nederlandse literatuur, de ‘Max Havelaar’ van Multatuli.

Willem I zorgde er overigens voor dat hij aandelen had in al de hierboven genoemde projecten en zag zijn persoonlijk vermogen tijdens zijn regeerperiode van 10 miljoen tot 200 miljoen gulden groeien. Maar hoe ons Koninklijk Huis zichzelf al eeuwen verrijkt is een ander verhaal.

In het conceptvoorstel, zoals dat er nu ligt, mogen ministers per ministeriële regeling evenementen weigeren, samenscholingen op plekken verbieden, het openbaar vervoer platleggen en naar believen scholen sluiten. Het parlement wordt min of meer buitenspel gezet: pas nadat een regeling in werking is getreden gaat deze naar Tweede en Eerste Kamer. In een gezond functionerende democratie bepaalt het parlement en niet het kabinet.

Het conceptvoorstel voor de speciale coronawet grijpt diep in op grondrechten als het recht op vereniging, vergadering en demonstratie en dat is onaanvaardbaar.

Zoals u misschien nog wel weet uit de tijd dat u in de schoolbanken zat mogen zowel kabinet als Tweede Kamer met wetsvoorstellen komen. In de praktijk worden de meeste wetten ontworpen door gespecialiseerde ambtenaren in Den Haag, die vaak tientallen jaren, de meeste dagen van de week, een van de enorme kantoorkolossen bevolken, die al van tientallen kilometers afstand te zien zijn, als u bijvoorbeeld met de auto besluit naar de Hofstad af te reizen. Specialisten die broddelwerk leveren zijn weinig vertrouwenwekkend.

Het conceptvoorstel voor de coronawet ligt niet alleen onder vuur van linkse partijen als de SP, PvdA en GroenLinks en de academische wereld; ook De Raad van State, die tot taak heeft kabinet en parlement te adviseren over nieuwe wetgeving, vindt dat “een solide juridische basis ontbreekt voor het inperken van grondrechten”. Dezelfde zorgen werden afgelopen week geuit door de Nederlandse Orde van Advocaten en de Nationale Ombudsman.

Een conceptvoorstel voor een coronawet dat op zo weinig maatschappelijke steun kan rekenen kan alleen maar broddelwerk van de bovenste plank genoemd worden. Het is zeer twijfelachtig of onze gespecialiseerde ambtenaren in Den Haag binnen korte tijd met een acceptabel conceptvoorstel voor de coronawet komen.

Om allerlei redenen kunnen mensen die niet meer kunnen werken een beroep doen op de een of andere uitkering. Dat kan een bijstandsuitkering zijn, maar ook komt het voor dat mensen voor korte of langere tijd werkloos of arbeidsongeschikt worden en maandelijks een hoger bedrag dan dat van een bijstandsuitkering uitgekeerd krijgen, omdat ze bijvoorbeeld lange tijd een baan met een relatief hoog inkomen hebben gehad. Voorwaarden voor het krijgen van zo’n uitkering en de duur daarvan zijn van allerlei omstandigheden afhankelijk.

Daarnaast bestaat er in Nederland een veel grotere groep mensen die wel werkt, maar te weinig verdient om hun huur of zorgverzekering (volledig) te kunnen betalen. Voor leden van die groep bestaan er huur- en zorgtoeslag.

Dit betekent dat dat de Nederlandse overheid al sinds jaar en dag een sociaal vangnet heeft gecreëerd om burgers te behoeden voor een al te grote inkomensval, armoede, of erger: huisuitzetting en dakloosheid. De sterkte van dat sociale vangnet is door de jaren heen danig aangetast door de respectievelijke neo-liberale kabinetten die Nederland al sinds tientallen jaren regeren: uitkeringen werden lager, de geldende voorwaarden die golden voor het krijgen van een uitkering werden steeds verder aangescherpt, net zoals de duur van het krijgen van een uitkering. De reden achter deze trend was dat het mensen zou aansporen om toch weer de arbeidsmarkt te gaan betreden, maar voor een grote groep mensen die echt nooit meer konden werken betekende het beleid van deze kabinetten dat ze steeds armer werden en sociaal geïsoleerder.

Maar de overheid doet veel meer met uw belastinggeld dan het in stand houden van een al of niet acceptabel sociaal vangnet. Veel overheidsgeld gaat naar onderwijs, zorg en defensie. Ook geeft de overheid jaarlijks ongeveer 3,5 miljard euro uit aan kinderbijslag; het komt er simpel gezegd op neer dat iedereen in Nederland met kinderen onder de 18 jaar elk kwartaal per kind recht heeft op een bepaald bedrag aan kinderbijslag. De hoogte van het bedrag dat wordt uitgekeerd is afhankelijk van de leeftijd van de kinderen en de hoeveelheid kinderen per ouder of gezin.

Op zich is kinderbijslag een mooie gift van de overheid aan ouders met kinderen, maar toch wringt de schoen bij de manier waarop de kinderbijslag wordt uitgekeerd en verdeeld over de burgers met kinderen. Ten eerste is het zo dat het bedrag dat aan kinderbijslag wordt uitgekeerd in de praktijk niet genoeg is om een kind volledig te kunnen onderhouden. Daarnaast is het zo dat het niet uitmaakt wat het inkomen van de ouders/verzorgers is bij het uitkeren van de kinderbijslag. Alle ouders, rijk of arm, krijgen elk kwartaal volgens dezelfde regels een bedrag aan kinderbijslag uitgekeerd. Anders gezegd; een bijstandsmoeder krijgt niet meer kinderbijslag dan een miljardair. En daar zou iets aan veranderd moeten worden.

Zou het niet veel rechtvaardiger zijn als ouders met weinig geld meer kinderbijslag krijgen dan ouders met veel geld? Voor een miljardair zijn een paar duizend euro aan kinderbijslag per jaar relatief gezien overbodig. De miljardair zal ook zonder het krijgen van kinderbijslag zonder enige moeite zijn of haar kind zonder enige financiële restricties kunnen opvoeden en deel laten nemen aan sportclub of muziekschool. Dit laatst geldt niet voor de armste mensen van onze samenleving. De kans is groot dat bijvoorbeeld een bijstandsmoeder haar kind niet naar een sportclub, muziekschool e.d. kan laten gaan, laat staan een peperdure elektrische fiets voor haar kind kan kopen als het kind chronisch ziek is en bovendien ver van school woont.

De oplossing is eenvoudig: laten we een inkomensafhankelijk stelsel van kinderbijslag invoeren. Mensen met kinderen die het geld niet nodig hebben krijgen minder of niets en mensen met kinderen die het geld wel nodig hebben krijgen meer. Alleen op die manier kan een onbezorgde jeugd van al onze kinderen, waarbij ze bovendien de ruimte krijgen om hun talenten te ontwikkelen, gewaarborgd worden.

De Salonsocialist