Poliflw

De Nederlandse natuur staat zwaar onder druk. Gewone vogels worden zeldzaam. Vogels die al zeldzaam waren zijn verdwenen. Vlinders en hommels zie je haast niet meer. Omdat het langzaam gaat wen je eraan, maar wanneer je het over langere tijd bekijkt is het schrikbarend. In de afgelopen 25 jaar zijn driekwart van de insecten verdwenen. Voor deze massaverdwijning zijn meerdere redenen te noemen. We zitten met veel mensen, herrie, infrastructuur, industrie, woningbouw, intensieve landbouw, stikstof, persistente chemicaliën, overal plastic, enzovoort. Alles bij elkaar, te veel op een kluitje. Is er in ons land nog plaats voor de natuur?

Herstelplan voor de natuur

Er zijn visionairen die een uitweg zien. Sinds 2017 heeft Nederland een herstelplan biodiversiteit. Over het hele land zijn groepen mensen bezig om de achteruitgang een halt toe te roepen. Deze groepen bestaan uit burgers die samen met gemeenten, agrariërs en ondernemers kijken wat ze kunnen doen op lokale schaal. Dat moet ook in Edam-Volendam gebeuren, vindt GroenLinks. Een goede aanleiding is het Groenbeleidsplan van de gemeente, dat binnenkort voorgelegd wordt aan de gemeenteraad. De eerste stappen zijn al gemaakt. Onze gemeente is lid geworden van Operatie Steenbreek, een landelijk initiatief dat probeert om mensen bewust te maken van hun directe omgeving en die zo in te richten dat de natuur een kans krijgt. Maar het ontbreekt nog aan een overkoepelende visie over wat je eigenlijk wilt met zo’n groenbeleidsplan. GroenLinks wil bijdragen aan deze discussie.

Definieer basiskwaliteit

Om te weten welk groenbeleid je moet voeren, moet je eerst weten waar je naartoe wilt. Stel bijvoorbeeld normen ten aanzien van de hoeveelheid vierkante meter openbaar groen, het aantal grote bomen, de vogelsoorten die voorkomen in de bebouwde kom en in het weiland, de diversiteit van waterbeestjes in de sloten, enzovoort. Het gaat daarbij niet om zeldzame soorten waar nog nooit iemand van heeft gehoord. Gewone soorten moeten gewoon blijven en de minimale vereisten die zulke soorten stellen aan de omgeving moeten gehandhaafd worden. Dat is de basiskwaliteit. Vanuit daar kun je omhoog werken. Als niet duidelijk is wat de basiskwaliteit is werk je in het wilde weg. Het risico bestaat dat je na een tijdje niet meer weet wat normaal is.

Groenbeleidsplan

Het groenbeleidsplan moet niet alleen ambitieus zijn, maar ook vooral concreet. Welke doelen willen we bereiken en hoe gaan we dat realiseren? Het is niet iets dat een inwoner in zijn eentje voor elkaar kan krijgen. De gemeente moet samen met ondernemers en agrariërs aan de slag. Er zijn genoeg boeren die wat willen in onze gemeente, zoals bloemrijke akkerranden en weilanden met bloemen. Er zijn genoeg bewoners die hun directe omgeving willen vergroenen. En er zijn genoeg ondernemers die groen en duurzaamheid hooghouden in de missie van hun bedrijf. Die krachten moet de gemeente mobiliseren.

In de begrotingsraad van 7 november zal GroenLinks het college middels een motie oproepen om een basiskwaliteit vast te leggen en deze aan te houden in de uitvoering van het groenbeleid.

 

Nico van Straalen, fractievoorzitter GroenLinks Edam-Volendam

Een jaar of vijf geleden hoorden wij in de gemeenteraad voor het eerst van het begrip ‘meekoppelkansen’. In het dijkversterkingsproject - teneinde de voeten van de burgers droog te houden en de minieme kans op dijkdoorbraken nog kleiner te maken - werd ons door de projectleider een keuzelijstje voorgelegd.

Een overzicht met kansen om aan te haken/koppelen aan ‘de rijdende trein’ zoals het project van HHNK metaforisch werd aangeduid. De wethouders in de collegebanken veerden op, hun ogen werden groot en glanzend. Ze bogen naar voren om de projectleider beter te kunnen verstaan en ook de raadsleden spitsten verwachtingsvol hun oren.

De eerste wortel die de raad door het college werd voorgehouden was de mogelijkheid voor een weg onderlangs de Dijk. Als ze dan toch op het stuk dijk bij het Noordeinde aan het spitten waren, konden ze net zo goed die weg voor auto’s en bussen aanleggen. Bij het strandje van Wullempie zou dan een mooie afrit naar het parkeerterrein van Spaander kunnen komen. De kosten voor deze afrit waren voor de gemeente zelf. Dat was echter geen probleem: in een vloek en een zucht werd hiervoor vier ton gereserveerd. Er werd nog een aantal opties geboden: een doorlopende fietsroute vanaf Hoorn naar Amsterdam, een subsidiepotje hier, een subsidiepotje daar en uiteraard heel veel inspraak en participatie voor een ieder die zich er mee zou willen bemoeien.

Onze gemeenteraad en college van burgemeester en wethouders vonden het allang prima zo. Ze hadden de magische woorden ‘weg’, ‘afrit’ en ‘subsidie’ gehoord en hoe, wanneer en hoe grootschalig de dijk versterkt zou worden vond men niet zó boeiend. De meeste aandacht ging vanaf het prille begin uit naar de meekoppelkansen: ‘we willen graag een weg en zoeken er nog een dijk bij’. Men verdiepte zich niet of nauwelijks in bezorgde woorden van burgers die zich hadden verenigd in Stichting ‘Red de Zuyderzeedijk’. Er was geen aandacht voor inwoners die zich zorgen maakten om de aantasting van de Dijk als monument, of inwoners die vraagtekens zetten bij de voorgenomen grootschalige aanpak van de dijkversterking. Deze participerende burgers kwamen met nieuwe onderzoeken, met innovaties zoals Dijken op Veen, met pompen, dijkverankering, met onderzoek ‘Bewezen sterkte’.

In september 2016 bleek na uitkomsten van verschillende onderzoeken dat de dijk aanzienlijk minder robuust hoefde te worden versterkt. De jarenlange wens van ons gemeentebestuur (en van een aantal dijkondernemers) – een weg onderlangs de dijk, inclusief afrit – zou dus niet doorgaan.  

Dat zou je wel denken, maar die afrit (door vrijwel het gehele gemeentebestuur bijna liefkozend ‘afritje’ genoemd) staat nog steeds op de begroting en wordt beschouwd als een ‘verkeersveiligheid verhogende kans’. Om het afritproject koste wat kost door te zetten baseert het College haar onderbouwing op een verouderd onderzoek van Goudappel Coffeng uit 2010 (!!) naar het auto-, fiets- en voetgangersverkeer op het Noordeinde en Haven. De verkeerssituatie anno 2019 is echter sterk veranderd ten opzichte van 2010. Dankzij de verkeersmaatregelen in de afgelopen jaren en het gebruik van de Parallelweg voor touringcarbussen is de verkeersintensiteit op het Noordeinde en de Haven sterk afgenomen. Ieder weldenkend mens denkt: vooral houwen zo. Waarom zouden we de klok terugdraaien en opnieuw auto’s en bussen via een afrit naar een gebied vol voetgangers leiden?

Donderdag behandelen we in het raadsplein 1A het voorstel rond keuzedocument Meekoppelkansen. Opnieuw is de rode draad in het verhaal: hoe zorgen we ervoor dat we zoveel mogelijk kans maken op subsidie van de provincie? De Provincie Noord-Holland heeft bij belanghebbende gemeenten in het dijkversterkingsgebied geïnventariseerd welke ambities zij voor het gebied hebben. Welnu, onze gemeente ambieert een kwaliteitsslag voor het toeristische product. Voor Edam, Volendam en Zeevang zou het huidige toeristische product verbeterd en/of vernieuwd moeten worden met als doel het huidige aantal toeristen vast te houden en daarnaast een ander type bezoeker te trekken. Meer kwaliteitstoerisme wordt dat genoemd.

Wat ik in dit keuzedocument heel erg mis, is een duidelijk geformuleerde, geloofwaardige en realistische visie op het toerisme binnen onze gemeente. Vertel me bijvoorbeeld: hoe gaan we binnen het project Waterrijk Museum een ‘iconische waarde toevoegen aan de fiets/wandelverbinding’ en hoe gaan we in vredesnaam ‘de beleving optimaliseren’. De Dijk is niet zómaar een monument. Iedere week ervaar ik tijdens mijn wandeling tussen Edam en Volendam de schoonheid, de lucht en het water die iedere keer weer anders zijn. Oh, wat wonen we toch mooi! Dit gebied hoeft niet opgeleukt te worden met allerlei iconische evenementen. De dijk is al een beleving op zichzelf.

Voorwaar ik zeg u: zolang de Nota Toerismebeleid van 2015 nog (steeds) niet is herijkt, zolang onze gemeente nog volop inzet op massatoerisme, zolang er enige visie ontbreekt op waar we naar toe willen met toerisme in een übertoeristische gemeente als Edam-Volendam, zolang onze Stichting Tourist Information EV moet sappelen om het hoofd boven water te houden, zolang we nog zuinig beknibbelen op het toch al schamele aantal fte’s op afdeling Toerismebeleid … is het niet nodig om bij voorbaat zenuwachtig te worden over al dan niet gemiste meekoppelkansen. 

Gudy van den Hogen

 

De afgelopen week zijn er aan de zuidelijke kant van de Haven bloembakken opgehangen. De komst van deze “vriendelijke bloembakken” zou het begin vormen van een heuse upgrade van dit Dijkdeel. De actie volgde op een brief van ondernemers van de ‘zuidkant’, waarin zij de gemeente vragen het gebied aantrekkelijker te maken. Hoewel een upgrade zeker geen overbodige luxe is, zal het de problemen van de ondernemers maar beperkt oplossen.

Spreiding en overlast

In hun brief snijden de ondernemers een belangrijk punt aan: spreiding van de toeristenstroom. Op dit moment concentreert deze stroom zich vooral rond de noordkant van de Dijk en de Haven. Dit hangt nauw samen met de discussie over de overlast van het toerisme. Onder de vlag van bepaalde touroperators worden grote groepen toeristen door een klein gebied geloodst. Deze werkwijze heeft de leefbaarheid van de Oude Kom flink aangetast.  Sommige ondernemers zijn erin geslaagd om een graantje mee te pikken met de touroperators, maar velen lukt dit niet. Het zal niet verrassend zijn dat de kansen hiervoor veel gunstiger liggen aan de noordkant.

Zoek de samenhang

Het bovenstaande laat zien dat de verschillende toerismekwesties met elkaar samenhangen. Betere spreiding van de toeristenstromen beperkt niet alleen de overlast, maar leidt ook tot een gunstiger ondernemersklimaat aan de zuidkant. Dit kan onder andere gerealiseerd worden door een deel van de toeristenbussen te laten parkeren bij het Marinapark. GroenLinks toont zich al jaren voorstander van deze maatregel. Door meer bussen naar het Marinapark te sturen vermindert niet alleen de druk op de Julianaweg, maar ontstaat ook een toeristenstroom die aan de zuidkant de Haven binnenkomt. Door op de samenhang van problemen te letten, kun je soms twee vliegen in een klap slaan.

Toeristische visie?

Onze gemeente heeft een toeristische visie die alweer vier jaar oud is. Hoewel deze visie goede elementen bevat is de drukte en de overlast in de tussentijd alleen maar toegenomen. Inmiddels staan we voor nieuwe uitdagingen, zoals de brief van de ondernemers illustreert. Het ontbreken van een actuele visie betekent dat de gemeente steeds vaker ad hoc zal moeten reageren. GroenLinks roept het college nogmaals op om de toeristische visie te herijken en de mooie voornemens ook eens uit te voeren. Wat we nodig hebben is een ambitieuze benadering die problemen in hun samenhang aanpakt. Alleen dan kunnen we tot concrete oplossingen komen waar iedereen baat bij heeft.  

Sean Tol namens GroenLinks Edam-Volendam

Woensdag hebben de onderhandelende partijen in Noord-Holland (GroenLinks, VVD, D66 en PvdA) hun programma voor de komende jaren gepresenteerd. In het akkoord is afgesproken dat er een tweebaans onderdoorgang komt om de extreme files in en rondom Broek in Waterland aan te pakken. Hoewel dat een goed begin is, ziet de VVD in Edam-Volendam nog wel ruimte voor verbetering.

Grote en langdurige files

 

Veel inwoners en bedrijven hebben hinder van de grote en langdurige files op de provinciale wegen en met name de N247. Dit brengt schade toe aan onze regionale economie en de bereikbaarheid van alle gemeenten in ons gebied. Jarenlang is er gesproken over het maken van een onderdoorgang onder Broek in Waterland, om zo het fileprobleem op te lossen. Hoewel het eerst een bovengrondse oplossing leek te worden, kwamen politieke partijen in de provincie uiteindelijk tot de logische conclusie dat dit geen langdurige oplossing is. Onderzoeken wezen uit dat de weg dan snel weer vol zou lopen met auto’s.

Liefst duurzame oplossing voor komende 30 jaar

 

De afgelopen tijd is er veel onderzoek gedaan naar de verschillende opties, hun voor- en nadelen. Uitgewezen is dat alleen een tunnel die breed genoeg is om een 2x2-baans weg te herbergen op lange termijn de fileproblemen oplost. Een 2x1-baans weg (50km/u of 80km/u) doet dit alleen tijdelijk.

 

Fractievoorzitter Emile Karregat (VVD):  “Natuurlijk zijn wij ook blij voor de inwoners van Broek in Waterland die minder verkeersoverlast gaan krijgen, maar als zo’n forse investering wordt gemaakt moet dat wel het hele probleem op lange termijn oplossen. We pleiten dus nadrukkelijk voor de duurzame oplossing, want we willen natuurlijk niet over tien tot twintig jaar dezelfde of nog grotere fileproblemen hebben.”

 

Dit is tijdelijke oplossing

 

Karregat is blij dat er grondige aandacht is in het akkoord voor een onderdoorgang in Broek in Waterland: “Maar we zijn er nog niet. Een oplossing voor de doorstromingsproblemen in de regio zou geen tijdelijke oplossing moeten zijn. We gaan als VVD graag het gesprek aan binnen de regio, met de nieuw te installeren gedeputeerde Adnan Tekin (Mobiliteit) maar ook binnen de Vervoerregio Amsterdam om de belangen van onze inwoners en bedrijven te blijven behartigen. Want dit is een van de grootste regionale problemen die iedereen raakt.”