Poliflw

De afgelopen dagen zagen we weer dat boeren die boos en ontevreden zijn de straat op gingen en de binnenstad inreden om uiting te geven aan die boosheid.

Door: Mirjam Wijnja en Hans Sietsma

Het aantal demonstraties neemt toe, zowel landelijk als in Groningen. Dat hoort bij een samenleving die verandert. Het demonstratierecht is een groot goed en een belangrijk middel om je stem te laten horen, een onderwerp op de (politieke) agenda te zetten of op te komen voor een bepaald belang. Tegelijkertijd is het belangrijk om erop toe te zien dat er geen sprake is van rechtsongelijkheid: het kan niet zo zijn dat de ene demonstratie door de overheid en autoriteiten anders wordt behandeld dan de andere.

In oktober hielden we in Groningen een spoeddebat over de boerenprotesten die toen plaatsvonden. Een belangrijke vraag was: ‘Hoe zorg je er op voorhand voor dat de overheid controle houdt over de openbare orde?’ Wanneer afspraken worden geschonden is een groep demonstranten zonder trekkers immers gemakkelijker te handhaven dan een groep met trekkers. De burgemeester liet toen weten erop toe te zullen zien dat in Groningen dezelfde kaders en spelregels gelden voor iedere groep demonstranten. Maar de afgelopen dagen zagen we weer dat boeren die boos en ontevreden zijn zonder of tegen de afspraken in de binnenstad inreden om uiting te geven aan die boosheid.

Boeren maken zich zorgen en zijn boos. Dat is niet zo gek. Er verandert veel, de positie van de natuur en het klimaat wordt steeds urgenter en vraagt veel van deze sector. We zullen onze voedselvoorziening anders moeten organiseren om het op de lange termijn houdbaar te houden voor iedereen. Niet alleen voor de natuur en de dieren, maar ook voor boeren zelf.

Het systeem van veevoer en kunstmest op grote schaal importeren, de producten exporteren en de mest hier laten is niet langer houdbaar. Boeren produceren niet alleen voor ons eigen voedsel; 80 procent van de productie gaat de grens over. En driekwart van wat we eten komt uit het buitenland. Het leidt tot verwoesting van tropisch regenwoud, tot milieuschade rond mijnen met kunstmest grondstoffen en schade aan de landbouwbodem en de natuur bij ons.

Problematisch in deze context is dat er wat ons betreft te weinig gesproken wordt over waar de echte problemen zitten en hoe we die met elkaar kunnen oplossen. Wat ons betreft zoeken we die oplossing in kringlooplandbouw en natuurinclusief boeren.

Kringlooplandbouw betekent dat voedsel voor dieren en mensen dichtbij geproduceerd wordt en de mest gebruikt wordt om ons en hun plantaardig voedsel te laten groeien. Natuurinclusief houdt in dat we de natuur en de biodiversiteit niet bestrijden, maar juist in ons voordeel laten werken bij het produceren van ons voedsel.

Dat vraagt veel van traditionele boeren; het is geen gemakkelijke omslag en er zal veel gesproken moeten worden om zo’n omslag te laten slagen. Ze worden in die omslag ook te weinig geholpen door supermarkten, de voedingsindustrie en de overheid. Geen wonder dat je je dan in de steek gelaten voelt.

Maar in plaats van dat er nu een gesprek plaatsvindt, hebben verschillende kampen zich - zoals bij veel maatschappelijke debatten – inmiddels volledig ingegraven.

Zelfs afspraken maken over wat wel en niet kan bij een demonstratie is er niet meer bij. Die grens moeten we niet over gaan. Ook boeren hebben het recht om op straat uiting te geven aan boosheid en frustratie. Maar het kan niet zo zijn dat, omdat je op een trekker zit, de regels niet gelden en alles maar mag.

Er dreigt in onze ogen een glijdende schaal. Als er geen consequenties volgen voor mensen die zich niet aan de afspraken houden, waarom zouden ze dat dan in de toekomst wel doen? Het is dan ook belangrijk dat de afspraken en kaders voor iedereen hetzelfde en duidelijk zijn, dat er bij elke demonstraties op dezelfde manier gehandhaafd wordt en dat er gelijksoortige consequenties volgen wanneer de regels worden genegeerd of overtreden.

Pas als er een gelijk speelveld is en dezelfde regels gelden voor een ieder, komt er ruimte om met elkaar te praten over de echte problemen en oplossingen en komen we verder dan confrontaties gebaseerd op emotie. Ook dat is duurzaam de toekomst tegemoet.

Vandaag presenteerde het college twee voorstellen voor het afvalbeleid in de komende jaren. Welke keuze er ook gemaakt wordt, we komen dichterbij een afvalloos Groningen. 

Per 1 januari moeten Ten Boer, Haren en de oude gemeente Groningen hun afvalbeleid harmoniseren. Haren kent een systeem waarbij per kilo afval wordt betaald, Ten Boer en Groningen een systeem waar iedereen hetzelfde betaalt. In het voorstel worden nu beide systemen aan de raad voorgelegd. Hier wordt in september een besluit over genomen. 

Los van welk systeem ingevoerd gaat worden zijn de kosten voor het verwerken van afval toegenomen. De buffers bij de gemeente zijn op, dus moet er aangevuld worden wat consequenties heeft voor de hoogte van de afvalstoffenheffing. 

GroenLinks is een voorstander van een systeem met een zo hoog mogelijk scheidingspercentage en een zo groot mogelijk hergebruik. Ervaringen in Nederland leren dat enkel een systeem met een financiële prikkel hierbij werkt. Mensen die goed scheiden krijgen dan een lagere afvalstoffenheffing dan mensen die dat niet doen. Het Rijk streeft naar 100% hergebruik in 2025. Daar zitten we nu nog ver van af. Op dit moment wordt 59% gescheiden.  

De inwoners van de voormalige gemeente Haren zijn op dit moment vooral het kind van de rekening. Zij gaan wel een hogere afvalstoffenheffing betalen vanwege de autonome ontwikkeling. Door invoering van Diftar behouden zij de mogelijkheid om toch nog invloed uit te oefenen op de hoogte van de afvalstoffenheffing.

GroenLinks is ook tevreden met de uitwerking van het systeem van Diftar voor doelgroepen die minder makkelijk kunnen scheiden of buiten hun schuld om meer afval produceren zoals ouderen en mensen met een handicap. Juist een systeem als Diftar biedt de mogelijkheid om in de tarieven te differentieren.  

Er is een toenemende vraag naar schaarse grondstoffen. Op dit moment wordt jaarlijks 5 miljoen betaalt voor het verbranden van prima herbruikbaar materiaal als textiel, glas en papier. Dit geld moet terug naar de inwoners en afval moet weer een grondstof worden.  

Lees hier de volledige woordvoering van onze fractievoorzitter tijdens het voorjaarsdebat.

Als je uitzoomt en van bovenaf kijkt naar een wereld die hard wordt geraakt door corona zie je twee dingen:

Deze crisis legt alle problemen bloot die al lang sluimerden maar nu acuut aan de oppervlakte zijn gekomen

We zagen in korte tijd dat we in staat zijn om bijna alles met elkaar anders te organiseren. 

Over beide elementen moeten we het met elkaar hebben. Wat eerder onmogelijk leek, is nu een manier om sterker uit de crisis te komen. (Wat GroenLinks betreft is het nu tijd om volledig te kiezen voor vergroening, een andere invulling van onze openbare ruimte, duurzamer werken en leven, een circulaire economie. Dit is niet alleen de weg uit deze crisis, maar ook uit de klimaatcrisis.)

Wat zijn dan in deze ongekende en onzekere context de prioriteiten van GroenLinks? Ik ga die uiteenzetten via drie lijnen:

Kwetsbare groepen

Groen is de weg uit de crisis

Waarde gaat over meer dan euro’s

En grofweg is onze redeneerlijn: we willen stimuleren waar we meer van willen en ontmoedigen waar we minder van willen.  

Zoals bij elke crisis worden ook nu mensen die het al moeilijk hebben het hardst geraakt. ZZP'ers die in 1 klap alles kwijtraakten en voor mensen die al in een financieel moeilijke positie zaten werd de situatie nog erger Daarom is het goed dat we in Groningen al hard werken aan het tegengaan van armoede en het helpen van mensen met schulden. Wat GroenLinks betreft trekken we daarvoor uit wat nodig is. De hand moet niet op de knip, maar worden uitgestoken naar iedereen die dat nu nodig heeft. Daarbij moet de Groningse aanpak, eentje die draait om vertrouwen en de vraag wat mensen nodig hebben,  centraal blijven staan. 

Zelfs zonder Corona zou de ongelijkheid in onze samenleving sterk toenemen. Het CPB en het SCP becijferden dat als het beleid omtrent armoede in Nederland niet wordt aangepast, het aantal mensen in armoede in 2035 met een kwart zou stijgen. 

Dit alles wordt voor een groot deel verklaard door een politieke keuze: het jaarlijks verlagen van de bijstand in gang gezet door Rutte 1 en doorgezet in Rutte II en III

Voor onze inwoners is het zo dat de rijksoverheid en de gemeente na de intrede van Corona allerlei maatregelen hebben getroffen om mensen te steunen en overeind te houden. Dat is goed, heel belangrijk en laat zien dat het dus wel kan.

Tegelijkertijd is het ook nog steeds zo dat als je in Nederland aan het bestaansminimum zit je bijstand jaar naar jaar verlaagd wordt, werken nauwelijks loont en hebben we een belachelijk oerwoud aan toeslagenregels gecreëerd waar mensen helemaal in vastdraaien. Dat alles omdat we mensen niet vertrouwen met de regie over hun eigen leven. Als het hierom gaat spreken we niet van ‘trots’ of ‘noodzakelijke investeringen’ zoals we wel doen bij het geven van voordeeltjes aan multinationals om ze binnen de grenzen te houden of leningen aan bedrijven die zich niets aantrekken van hun maatschappelijke en sociale verantwoordelijkheid en vooral geld verdienen voor hun aandeelhouders. 

In Groningen kiezen we er voor om mensen verder te helpen en daar ben ik heel blij mee. Wat iemand nodig heeft staat centraal.  De overtuiging dat de overheid iets betekenisvols kan doen voor mensen die het moeilijker hebben dan anderen. Financieel, maar ook die praktisch hulp nodig hebben of die het geestelijk zwaar hebben en bijvoorbeeld een beroep kunnen doen op zelfdodingspreventie 113 waar onze gemeente een bijdrage aan levert. 

Waarom dan ook hier de nadruk op wat het langjarig beleid van de Rijksoverheid is? Omdat we ontzettend veel last hebben van het beleid dat uit Den Haag komt. Bijna op alle vlakken. En die consequenties raken onze meest kwetsbare inwoners het hardst. Dus de prioriteit moet in Groningen blijven liggen op het de hand toereiken aan de mensen die dat het hardst nodig hebben terwijl we tegelijkertijd op alle fronten moeten vechten tegen waar de Rijksoverheid ons mee opscheept.

De verlaging van de bijstand en het feit dat werken niet loont is daar onderdeel van en daarom dienen we daar een motie over in.

We zijn de eerste generatie die de gevolgen van klimaatverandering meemaken en de laatste generatie die er iets aan kunnen doen.

Ik herhaal het maar: wanneer een nieuwe crisis zich aandient, is dat geen reden om een andere crisis maar te laten lopen.

De klimaatcrisis is urgent en de eerste consequenties zien we nu al. Het weer verandert snel en stelt ons voor problemen die we in Nederland 20 jaar geleden niet hadden. Al begin juni werd gewaarschuwd om op te passen met ons waterverbruik. Het laat ook zien dat ons gedrag consequenties heeft en dat we bepaalde dingen echt anders moeten doen. Want, wat doen we als het water op is? Is het houdbaar om zoveel te vliegen als we doen? Is het houdbaar om te eten zoals we doen? Waarom is ongezond eten goedkoop en gezond eten duur? En, we weten inmiddels toch wel wat de consequenties zijn van smerige energiebronnen?

Dit soort vraagstukken, dat is geen ‘klimaatambitie’, het is onderdeel van de opgave die we met elkaar hebben om deze crisis zo snel mogelijk in te perken. Alles dat een bijdrage levert aan het versneld vergroenen en verduurzamen van onze gemeente, woningen, energievoorziening staat wat GroenLinks betreft torenhoog op de prioriteitenlijst.

Waarde gaat over meer dan euro’s. Dat lijken we in de onze samenleving nog wel eens te vergeten. Tijden van crisis geven ook de gelegenheid om ons te bezinnen op hoe we de dingen doen en of dat niet anders zou moeten.

De openbare ruimte is een mooi voorbeeld. Die is van ons allemaal. Toch is het voor velen nog steeds gewoon dat sommige mensen buitensporig veel van die ruimte claimen voor zichzelf en dat ook nog helemaal terecht vinden. Nu we voorlopig anderhalve meter afstand moeten houden is de vraag ‘hoe verdelen we de openbare ruimte’ nog belangrijker. We zien dat de gemeente inzet op het creëren van ruimte voor verblijven, groen, wandelen en spelen. En dat de gemeente buurten en straten faciliteert die iets anders willen met hun openbare ruimte. Mijn fractie ziet daar nog wel een verbetermogelijkheid: veel inwoners blijken helemaal niet te weten wat er allemaal mogelijk is en wat ons betreft ligt er een mooie kans om daar als gemeente actiever iets in te doen.

Mensenrechten, democratie en solidariteit. Allemaal zaken die onmisbaar zijn in een waardegedreven samenleving. We hebben wereldwijd gezien dat mensen de straat op gaan om gelijke rechten op te eisen. Terecht wat GroenLinks betreft. Vandaag herdenken we de afschaffing van de slavernij. Het is goed en belangrijk dat de gemeente Groningen inmiddels uitgebreid aandacht heeft voor dit onderwerp en met een indrukwekkend programma stilstaat bij dit gegeven. Maar, voorzitter, op dit onderwerp hebben we nog forse stappen te zetten en wat mijn fractie betreft zet het college daar vaart achter. 

Cultuur is een ander voorbeeld van iets dat waarde heeft in zichzelf en waarvan de waarde, wat GroenLinks betreft, niet moet worden gemeten langs de eurolat. We zijn in Nederland echt niet zuinig genoeg op onze culturele sector. Het pakket dat er nu ligt is mooi, het is goed dat gezien wordt dat het nodig is, maar het is ook te weinig. 

Waar de nadruk de afgelopen jaren in maatschappelijke debatten en de politieke arena heel erg lag op het creëren van tegenstellingen en framing, moeten we toe naar een stevig inhoudelijk gesprek. Als je goed luistert naar het verhaal van Piet Hein Mulligen, hoofdeconoom van het CBS die het feit dat we in Nederland een ‘high trust’ samenleving hebben aanwijst als een van de belangrijkste succesfactoren voor de sterke samenhang en solidariteit die hier heerst dan kunnen wij dat. Ook al hoor je van alles over individualisering, lijkt het of we elkaar de tent uitvechten en dat het allemaal steeds slechter gaat met onze kinderen, met veiligheid en met de samenleving, laten alle cijfers consistent het tegenovergesteld beeld zien.

Wat de gemeente moet regelen is dat de kennis op orde is en de basis vormen voor dat gesprek. Dus, wat weten we op basis van onderzoek? Want als je tijd en energie gaat focussen op dingen waarvan we weten dat het effectief is, dan komen we met elkaar verder. Daarom willen wij dat het college vooral investeert in dingen waarvan we weten dat het zich in veelvoud terugbetaald. Zowel in euro’s als in bijvoorbeeld welzijn. Vroeg inzetten om problemen later te voorkomen. Ook onze inwoners zijn een belangrijke kennisbron. Er wordt veel gesproken over inspraak en participatie en we hebben in Groningen belangrijke stappen gezet. Maar, we zijn er nog lang niet en het optimaal gebruik maken van de kennisbron die inwoners vormen, dat is een weg vol obstakels. 

We moeten anticiperen op het feit dat we de komende jaren te maken hebben met een maatschappij die er anders uitziet. Het is belangrijk dat onze ambtenaren in staat zijn om in die nieuwe situatie op een goede manier verbinding te leggen met inwoners en we horen graag van het college hoe zij van plan is hiervoor te zorgen.

Tijdens de gemeenteraadsvergadering op 1 juli is Petra Brouwer geïnstalleerd als tijdelijk raadslid voor GroenLinks.

Petra vult de fractie tijdelijk aan omdat Ceciel Nieuwenhout vanaf afgelopen week met zwangerschapsverlof is. Petra zat van 2015 tot 2018 ook namens GroenLinks in de gemeenteraad. Gedurende haar tijd in de raad wil Petra zich inzetten om eenzaamheid tegen te gaan.

"In zowel mijn persoonlijke als professionele omgeving merk ik veel eenzaamheid op. Contact met mensen in ontzettend belangrijk. Vooral nu, tijdens de coronacrisis, neemt dit af. Daarom wil ik mijn beperkte tijd in de raad gebruiken om hier voor betekenisvolle vooruitgang te zorgen. Gelukkig heb ik een hele fractie die me daarin kan steunen, maar uiteraard wil ik me ook openstellen voor allerlei suggesties van de inwoners van Groningen. Ik moedig iedereen met een idee aan om me te mailen.”

- Petra Brouwer

De portefeuille van Ceciel Nieuwenhout zal binnen de fractie onderling verdeeld worden. Petra zal tot en met 15 oktober in de gemeenteraad blijven, totdat Ceciel terugkeert van haar verlof.

Tijdens de gemeenteraadsvergadering van afgelopen woensdag zijn er veel GroenLinks-moties aangenomen met betrekking tot wonen en huren. Daar zijn we erg trots op, dus lichten we graag vier belangrijke moties voor je toe.

Er is een groeiende behoefte aan het wonen in wooncoöperaties - en samenwerkingsverband van mensen dat zich richt op het realiseren van een betere en betaalbare woonsituatie voor elkaar. Maar hoe organiseer je zoiets? En kan dat wel in gemeente Groningen? De afgelopen tijd is GroenLinks-raadslid Lieke, samen met D66 en ChristenUnie, op onderzoek uitgegaan. In de woonvisie worden wooncoöperaties en cpo’s (wat is een cpo?) toegejuicht, maar er lijkt vooral behoefte te zijn aan ondersteuning en informatie om initiatieven tot uitvoering te kunnen brengen. Daarom heeft Lieke samen met andere partijen een motie ingediend met het verzoek een centraal aanspreekpunt aan te wijzen bij de gemeente, duidelijke informatie te verstrekken ter ondersteuning, en een lobby voor financiële ondersteuning bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Aangenomen!

Wonen op een hotelbestemming zonder huurbescherming. Dat is de huidige situatie voor, veelal internationale, huurders van shortstay-locaties. En daar moet verandering in komen, concludeerde Lieke. Naar aanleiding van haar eerder aangenomen motie over het uitwerken van alternatieven voor en het minimaliseren van shortstay, stelde het college een concretere tijdsbegrenzing voor, met een maximale duur van vier maanden. Wonen op een hotelbestemming wordt onmogelijk gemaakt en het gebruik van shortstay-woonconstructies zal hiermee worden ingeperkt. Dat klinkt beter!

Maar waar Lieke minder enthousiast over was, is de hardheidsclausule (?), waarmee uitzonderingen op het nieuwe shortstay-beleid kunnen worden gemaakt, onder andere voor de SSH. Huurbescherming zou daardoor niet gegarandeerd worden voor een grote groep internationale studenten, aangezien ze in shortstay-voorzieningen niet naar de huurcommissie kunnen.

Om huurbescherming toch te garanderen, heeft Lieke een motie ingediend, met het verzoek om te sturen op het verdwijnen van shortstay-contracten van langer dan vier maanden zodra de wet alternatieven mogelijk maakt. Bovendien verzocht Lieke om de uitzonderingssituaties aan drie voorwaarden te laten voldoen: bepaal de huurprijs aan de hand van het woningwaardestelsel. Klachten kunnen worden gemeld bij Meldpunt Ongewenst Verhuurdersgedrag; de opbouw van de kosten van de shortstay-eenheden moeten transparant zijn; er moet duidelijkheid worden verschaft onder welke voorwaarden een shortstay-contract kan worden beëindigd. Aangenomen!

Eenzaamheid onder jongeren is een groeiend probleem. Ook op de woningmarkt valt daar wat aan te doen! Voor nieuwbouw zijn tegenwoordig lange gangen met individuele studio’s de norm, waar niemand elkaar kent. Daarnaast wonen internationale en Nederlandse studenten bijna volledig los van elkaar, terwijl internationale studenten aangeven graag gemengd te willen wonen om zich thuis te laten voelen. Gezamenlijke ruimtes, zoals een gedeelde woonkamer, kan ontmoeting stimuleren en eenzaamheid verminderen. En eenzaamheid onder internationale studenten kan worden tegengegaan door gemengde bewoning. Daarom diende Lieke samen met enkele andere partijen een motie in om afspraken te maken met ontwikkelaars en woningcorporaties over gemengde bewoning van internationale en Nederlandse studenten, en om wooneenheden voor jongeren met gezamenlijke ruimtes te stimuleren. Aangenomen!

Tot slot heeft de raad een motie van de SP aangenomen waarmee de raad uitspreekt dat de verhuurdersheffing zo snel mogelijk afgeschaft moet worden, en moet worden omgezet in een investeringsplicht voor woningbouwcorporaties. In 2012 is de verhuurdersheffing van totaal 1,7 miljard euro als een soort extra belasting ingevoerd als gevolg van de kredietcrisis. Hierdoor kunnen corporaties minder investeren in het bijbouwen van sociale huurwoningen, het betaalbaar houden van de huren, en onderhoud en verduurzaming. Door als raad onze afkeur voor de verhuurdersheffing uit te spreken, zetten we druk op het ministerie van Binnenlandse Zaken. Aangenomen!

Sinds kort kunnen alle inwoners van Groningen gratis gebruik maken van een energiecoach.

De coach geeft tijdens een online huisbezoek gratis advies. Bewoners die meedoen krijgen een energietas met bespaarmiddelen zoals ledlampen, radiatorfolie en tochtstrippen.

“De energierekening is voor veel mensen een grote maandelijkse kostenpost. Energie besparen is geld overhouden voor andere belangrijke zaken. Tegelijk draagt energiebesparing bij aan de doelstelling van de gemeente Groningen om in 2035 een CO2 neutrale gemeente te zijn.”

- Philip Broeksma

GroenLinks raadslid Jasper Been deed in de gemeenteraad het voorstel om de energiecoaches in te stellen.

"Het tegengaan van energiearmoede is een van de belangrijkste opgaven en kansen in de energietransitie. Een opgave, omdat het voor mensen met een kleine portemonee ingewikkeld is om te verduurzamen. Een kans omdat juist zij financieel veel te winnen hebben bij het besparen van energie."

- Jasper Been

De energiecoaches gaan online van start, maar komen met in achtneming van de RIVM richtlijnen indien wenselijk en mogelijk ook aan huis. Na inschrijving wordt een afspraak gemaakt en een korte handleiding gegeven over het inbellen. Het project is een initiatief van Energieloket Groningen. Dit is een samenwerking tussen gemeente Groningen en energiecoöperatie Grunneger Power. Aanmelden kan via de website van energiecoöperatie Grunneger Power: www.grunnegerpower.nl/energiecoach

De energiecoaches zijn getrainde vrijwilligers; Groningers die de eigen buurt kennen en andere wijkbewoners onafhankelijk adviseren. Met een woningscan brengen de coaches eerst in kaart waarop energie bespaard kan worden. Als de bewoner dat wil kunnen direct maatregelen worden aangebracht. Zoals het plaatsen van een waterbesparende douchekop of het vervangen van gloeilampen door ledlampen.

In 2035 wil de gemeente Groningen aardgasvrij zijn. De energiecoach adviseert ook over alternatieven om te verwarmen en koken.

Alle Groningers kunnen in de laatste week van juni profiteren van gratis duurzame producten en workshops in een speciale “Energieloket-pop-up-store”. Dit is mogelijk tijdens de Energieweek van het Energieloket Groningen. Meer informatie en het gehele programma van de Energieweek is te vinden op www.grunnegerpower.nl.

Dat staat in een motie van GroenLinks en Partij voor de Dieren die vandaag door de Raad is aangenomen. In de motie wordt het college opgeroepen te onderzoeken hoe de kennelhouders meer hondenbelasting kunnen gaan betalen ten gunste van minima met een hond in deze gemeente.

Dat staat in een motie van GroenLinks en Partij voor de Dieren die vandaag door de Raad is aangenomen. In de motie wordt het college opgeroepen te onderzoeken hoe de kennelhouders meer hondenbelasting kunnen gaan betalen ten gunste van minima met een hond in deze gemeente.

"Op dit moment betalen kennelhouders net zoveel hondenbelasting als een inwoner met twee honden, terwijl zij vaak véél meer honden houden. Dat vinden we behoorlijk oneerlijk en we zien sowieso graag een afbouw in het commercieel fokken van en handelen in dieren - er zijn er namelijk méér dan genoeg die een huisje zoeken. Een korting zoals de kennelhouders die nu in Groningen krijgen past daar dus niet bij." 

- Nick Nieuwenhuijsen

De fractie ziet daarom graag dat kennelhouders meer gaan betalen en minima minder door middel van het verhogen van hun kwijtschelding voor de hondenbelasting. In november 2020, bij het behandelen van de tarieven van de gemeentelijke belastingen, komt het college met een voorstel hierover.

Door te investeren in betere stroom- en watervoorzieningen en door gebruik van dieselgeneratoren te beperken maken we de drafbaan de groenste evenementenlocatie van het land!

De Drafbaan in het Stadspark heeft alles in zich om uit te groeien tot een evenemententerrein van nationale allure. Daarom investeert het college van burgemeester en wethouders in de ontwikkeling van de Drafbaan.

De concerten van de Rolling Stones (1999) en Tina Turner (2000) in het Stadspark staan in het collectieve geheugen van de Groningers gegrift. Die trend zette zich destijds niet door, maar de Drafbaan is met evenementen als Stadspark Live en Hullabaloo aan een tweede leven begonnen als topevenemententerrein. Het college is van mening dat hier de toekomst van de Drafbaan moet worden gezocht.

Dit voorjaar gaf het gemeentebestuur daarom opdracht de ontwikkeling van de Drafbaan tot topevenemententerrein te onderzoeken. Met gerichte investeringen moet de Drafbaan zich in de toekomst kunnen meten met gerenommeerde locaties als het Goffertpark in Nijmegen en het Zuiderpark in Den Haag. Evenemententerreinen met een capaciteit van mogelijk 65 duizend man, waar shows van de absolute wereldtop gehouden kunnen worden (U2, Coldplay, Rammstein). Daarnaast werkt de gemeente nog een business case uit naast de investeringen. Ook wordt er onderzocht hoe de drafbaan toegankelijker kan worden voor meer verschillende activiteiten.

"Het is een belangrijke kans om onze positie als stad op het gebied van cultuur en evenementen verder te versterken."

- Glimina Chakor

Bovendien moet de Drafbaan uitgroeien tot groenste evenementenlocatie van Nederland. Bijvoorbeeld door te investeren in betere stroom- en watervoorzieningen voor het aan -en afvoeren van water voor toiletten en spoelgelegenheden voor plastic bekers en om het gebruik van dieselgeneratoren te beperken. ‘Een eendaags festival op de Drafbaan verbruikt in totaal zo’n 40 duizend liter diesel’, benadrukt Chakor. Met de juiste aanpassingen kan dit zeker met driekwart worden gereduceerd. Daarmee dragen we bij aan de reductie van CO2 en stikstof.’

Zoals eerder gemeld ziet het college geen toekomst meer voor de drafsport in het Stadspark. Daarom wordt de raad gevraagd in te stemmen met de beëindiging van het huurcontract met de Koninklijke Harddraverij & Renvereniging Groningen (KHRV) met ingang van 1 januari 2021. ‘We zijn ons bewust van de lange traditie die de drafsport op de Drafbaan heeft en de verwevenheid daarvan met de historie van onze stad’, aldus sportwethouder Inge Jongman. ‘Maar tegelijkertijd moeten we ook constateren dat de publieke belangstelling voor de drafsport beperkt is.’

Naast de aanpak van de infrastructuur (water, stroom, internet) wordt er onder andere geïnvesteerd in de egalisatie van het veld, de aanleg van drainage, een betere in- en uitstroom van bezoekers en het verbeteren van de bereikbaarheid van de Drafbaan voor hulpdiensten.

De gemeenteraad neemt begin september een besluit over de toekomst van de drafbaan.

Samen met D66 en ChristenUnie komen we vandaag met een voorstel om een aanspreekpunt te organiseren voor wooncoöperaties. We willen dat het inwoners makkelijker wordt gemaakt om hun eigen woonvorm te realiseren. 

Een wooncoöperatie is een vorm van zelforganisatie waarbij bewoners zelf de regie nemen over beheer, onderhoud of zelfs nieuwbouw van hun woonomgeving.

"De behoefte om een wooncollectief te starten in een woonvorm neemt toe, maar het is ook complex. Daarom vragen we de gemeente om een aanspreekpunt te organiseren om inwoners op weg te helpen. Een wooncoöperatie voegt diversiteit toe aan onze woningmarkt en kent een sterke sociale samenhang."

- Lieke Schoutens

Het starten van een wooncoöperatie is echter vaak nog niet eenvoudig. ChristenUnie-raadslid Tessa Moorlag: ‘Je loopt onder meer tegen financiële puzzels en wet- en regelgeving aan. Dan kan het helpen als de gemeente je even op het juiste spoor zet, of in verbinding brengt met anderen die het eerder hebben gedaan of dezelfde behoefte hebben.’ 

Bekende vormen van wooncoöperaties zijn onder meer de woonschepen en woonwagens, maar in alle lagen van de samenleving neemt de interesse in zelforganisatie toe. D66-raadslid Tom Rustebiel: ‘Ook starters hebben in toenemende mate deze behoefte, maar je ziet ook wooncoöperaties voor senioren ontstaan. Het is mooi als inwoners zelf de vrijheid krijgen om de manier waarop ze willen wonen zelf in te richten.’

Donderdagavond 18 juni was er het tweede GroenLinks online-Gesprek over keuzes voor- en na Corona. Na Het Gesprek op 4 juni met Kees Vendrik, over vooral de mondiale en nationale aspecten van de corona crisis richtten we ons nu op de regio. Met gastsprekers Engbert Breuker – lid van het Break Out Team, Jasper Been – Raadslid en Melissa van Hoorn - Statenlid. Gespreksleider Hans Paul Klijnsma.

Zo'n dertig mensen bezochten wederom deze online bijeenkomst en luisterden vol aandacht naar de aanwezige sprekers. Om te beginnen Engbert Breuker die als sociaal ondernemer gedreven is in het grijpen van kansen om kwetsbare sectoren in de samenleving sterker te maken als mede kwetsbaren sterker te maken. Volgens Engbert delen we het leven in op 3 niveaus: op micro, meso en macro niveau, het dorp/de stad, de organisatie en de wereld. Hij stelt dat wij allemaal reële keuzes hebben als we op zoek gaan naar mogelijkheden tot verandering. Zelfs wereldvrede is haalbaar in 2025 wanneer je van onderaf de verbinding weet te leggen met het meso en macro niveau.

Op microniveau, zoals Engbert in zijn eigen dorp Den Andel met al zijn dorpsgenoten realiseerde kan je alles tot stand brengen wat er nodig is om de gemeenschap te zelfvoorzien: lokale voedselstromen, eigen energievoorziening, kunst& cultuur, hergebruik van afval, eigen boeren, eigen dorpshuis etc.

Op meso niveau ligt de kracht in samenwerking: voor de eigen plastic voorziening in Den Andel werd samenwerking gezocht met de wijk Selwerd en zo ontstaat al snel verbinding en dus verandering. Corona heeft een enorme kans laten zien, economie is voor het eerst in de geschiedenis ondergeschikt gemaakt aan gezondheid. Het is vreemd dat goede producten duur zijn en slechte producten goedkoop, we moeten daarom meer toe naar sociaal ondernemerschap. Niet de aardappelen invliegen terwijl we er hier bovenop zitten.

Op macroniveau zullen we toe moeten naar een intelligente break out, de vraag is of voor iedereen dezelfde regels nodig zijn of dat er regio’s gecreëerd kunnen worden met verschillende aanpak. Er zal een bottum up beweging op gang moeten worden gebracht die een economische transformatie kan bewerkstelligen. Hierbij hanteert Engbert drie uitgangspunten:

Jasper Been zet zich als raadslid in om in de Gemeente Groningen nu de juiste beslissingen te nemen waar deze crisis om vraagt. Met het miljoenentekort waar de Gemeente al jaren tegen aankijkt is er het risico dat er flink bezuinigd gaat worden. GroenLinks wil juist nu het tegenoverstelde doen en de buffers aanspreken door investeringen in de stad te doen en te zorgen voor mensen die financieel in de problemen zijn gekomen. Waar heb je anders buffers voor als je ze niet gebruikt als het zo nodig is als nu? We moeten alles op alles zetten om bedrijven en instellingen die dreigen om te vallen overeind te houden. Geld moet blijven circuleren in de lokale economie: dat wat lokaal wordt uitgegeven mag niet worden onttrokken aan lokale ondernemers. Thuisbezorgd heeft bv gouden tijden, maar met een zeer ruime afdracht door de lokale ondernemer verdwijnt een groot deel van de verdiensten naar het hoofdkantoor elders in de wereld. Ook investeert de Gemeente miljoenen in de openbare ruimte, waar vooral eigenaren van vastgoed van profiteren. Hier is beleidsverandering nodig. Daarom wil GL lokale initiatieven blijven ondersteunen met subsidie.

Melissa van Hoorn voegt vanuit de Provincie toe dat ook hier gezocht wordt naar aansluiting bij de kansen die nu voorliggen. Uitgangspunt is dat net als de natuur, ook de economie meer gemaakt en gevormd kan worden. Er wordt stevig ingezet op circulaire economie en productie in de eigen omgeving. Het moment is er nu voor een ommezwaai en het stimuleren van de regio. Ook wordt er ingezet op een inclusief aannamebeleid bij bedrijven in diezelfde regio. Een veilig inkomen is nodig om de brede welvaart die de provincie voorstaat te bevorderen. Groningen als energieprovincie werkt hierin samen met het bedrijfsleven en kan lokale accenten leggen. Mensen moeten meerwaarde zien en effect van hun eigen gedrag.

In de discussie die ontstaat komen ook de zorg voor kinderen met achterstanden, onderschatting van de achterstand en armoede aan bod. Natuurlijk ligt hier een opdracht voor de politiek maar Engbert Breuker bepleit ook dat mensen vaak heel goed weten wat ze nodig hebben en mensen in de buurt actief kunnen meezoeken naar waar het fout gaat. Jasper Been meldt dat de Gemeente individuele initiatieven uit de samenleving zo mogelijk ondersteunt. Armoede is niet zomaar op te lossen maar zorgen voor meer eigen regie en de menselijke maat is van belang.

Engbert Breuker brengt het Basisinkomen in, vanuit gevoeligheid misschien beter bestaansminimum te noemen. Binnen GroenLinks staat genoemde basisinkomen nog ter discussie. Wellicht goed voor een volgend thema in de serie Het Gesprek. Na de vakantie hopelijk een vervolg op de start van een succesvolle serie Gesprekken over thema’s die ons aangaan.