Poliflw

NB: gesproken woord geldt, deze tekst is louter bedoeld als achtergrond ten behoeve van publicatie. 

Mevrouw de voorzitter, 

Zoals op de Politieke Avond al aangegeven zijn de financiële vooruitzichten voor gemeenten dit jaar niet direct rooskleurig. En ja, de septembercirculaire laat wel wat meer ruimte zien, maar het is afwachten of beloftes daarin voor komende jaren ook echt waargemaakt worden. En ja, we hebben als gemeente een prima weerstandsratio, maar wat als we in 2020 opnieuw te maken krijgen met forse tekorten? Dan kan het zo maar zijn dat we daar volgend jaar wat andere getallen zien staan. Mede daarom, voorzitter, moeten we zorgvuldig omgaan met de reserves die we hebben. Daarom verwachten we van het college bij de Kadernota 2021 een aantal scenario’s voor de inzet van de reserve die we opgebouwd hebben met inkomsten uit Precario. Hiervoor dienen we een motie in.

Daarbij komt dat onze inwoners een relatief fors bedrag bijdragen. De lokale lastendruk is – niet tegenstaande de campagneretoriek van een aantal, toevalligerwijze nu in de coalitie vertegenwoordigde, partijen – hoog in Lingewaard. Dat is op zichzelf niet zo erg, zolang de sterkste schouders de zwaarste lasten blijven dragen, we een fatsoenlijke kwijtscheldingsregeling overeind houden en inwoners er ook echt wat voor terug zien. En juist bij dat laatste hebben we wel vraagtekens.  

—

In mijn beschouwing over de Kadernota heb ik vier thema’s de revue laten passeren: de omgevingswet, de demografische revolutie in onze gemeente (en de daarmee samenhangende aandacht voor volkshuisvesting), klimaat, energie en verduurzaming en het sociaal domein. Ik wil deze thema’s vanavond nog eens nalopen om vanuit dat perspectief naar deze begroting te kijken. 

Het onderwerp omgevingswet krijgt in de begroting niet heel veel aandacht. We zien stellig opgemerkt worden dat we bij de invoering van de Omgevingswet op 1 januari 2021 ‘Omgevingswet-proof’ zijn, maar wat wil dat eigenlijk zeggen? Voorlopig is het werken aan een omgevingsvisie in volle gang, waarbij de PvdA gepleit heeft voor wat we een waardengedreven omgevingsvisie noemen: een visie waarin we vanuit een aantal centrale, funderende waarden naar de inrichting van onze gemeente kijken. We zijn benieuwd naar de uitwerking het komende jaar. 

Voor de demografische revolutie in onze gemeente geldt helaas hetzelfde als voor de omgevingswet: er wordt relatief weinig over gezegd. In programma acht zien we de demografische druk snel oplopen tot 83 procent in 2023. Daar moeten we verder over nadenken: hoe gaan we bij een veranderende bevolkingssamenstelling een leefbare en gezonde gemeente overeind houden? Dat gaat niet vanzelf, maar vraagt veel aandacht voor bijvoorbeeld het toekomstbestendig maken van de bestaande woningvoorraad. Volkshuisvesting is meer dan bouwen alleen, voorzitter. Tegelijkertijd is bouwen wel nodig: verschillende doelgroepen vinden in onze gemeente gewoonweg geen woning meer. We zijn daarom heel benieuwd naar de startnota wonen, zodat we met elkaar in detail het gesprek kunnen voeren over de vraag hoe we deze immense uitdaging aangaan. 

Het thema klimaat, energie en verduurzaming raakt hier aan. Als we naar de nieuwe paragraaf duurzaamheid kijken vallen ons drie dingen op. De Raad is over veel tegelijk in gesprek, maar de samenhang die we zoeken komt hier niet echt tot uitdrukking. Waar willen we nu met elkaar naar toe en (vooral) hoe doen we dat? Inwoners mogen van ons scherper antwoord op die vraag verwachten. Tegelijkertijd hebben we relatief weinig cijfers: we weten op veel punten niet hoe het gaat. En dat zou wel moeten: pas als we bijvoorbeeld weten hoe het gaat met opwek- en besparing van energie weten we of we op de goede weg zijn. Vraag aan het college: wanneer kunnen we echt actuele cijfers verwachten? 

Dan in de derde plaats: de inzet van middelen via het Transitiefonds duurzaamheid. Dat hebben we vorig jaar bij de Begroting 2019 ingesteld, maar als ik de tabel reserves en voorzieningen goed lees hebben we het geld nog niet daadwerkelijk in het fonds gestopt, laat staan dat we er wat mee gedaan hebben. En dan gaan we nu een aantal fondsen bundelen en er een Transitiefonds Energie van maken. Maar wat gaan we daar dan mee doen, voorzitter? Komend jaar moet er 300.000 euro uit dat fonds komen voor de routes ‘energiebesparing’ en ‘duurzame energie opwekken’. Maar wat kopen we daarvoor? En was het nu echt de bedoeling van deze middelen om daaruit externe inhuur te betalen? Dat leek ons toch bij het instellen van het Transitiefonds niet de bedoeling, of zaten we op dat punt mis? Hoe het ook zij: duidelijkheid is nodig, en daarom dienen we op dit punt een motie in.

Dan ten slotte het sociaal domein. Dat was, is en blijft omgeven van zorgen voorzitter, zowel inhoudelijk als financieel. Zonder inhoudelijke en beleidsmatige verbeteringen (en de daarbij horende investeringen) geen betaalbaarheid op lange termijn. En, toegegeven, ook de Rijksoverheid heeft hier een verantwoordelijkheid. Helaas ziet het huidige kabinet dat anders. 

Als er bij ons in de gemeente ondertussen iets belangrijk is, dan is het wel dat we op dit punt schouder aan schouder staan om zorg en ondersteuning voor onze inwoners beter te maken. Dat lijkt nu ook te lukken: zowel afgelopen mei in het debat over de Taskforce als in juni over de Kadernota zijn unaniem moties van de PvdA aangenomen die richting geven aan het gesprek over de toekomst. Maar, voorzitter, waarom wordt dat dan vervolgens niet verwerkt in de begroting? Op dat punt een amendement. En ook waar het gaat om de verwerking van financiële afspraken vanuit de Kadernota in de begroting ging iets niet goed, voorzitter. De voorgestelde besparing van 1 miljoen euro werd geheel en al toegerekend aan de post Jeugd ZIN. Dat was niet de bedoeling, gaf het college ook al aan, en verdient het om twee redenen gecorrigeerd te worden. In de eerste plaats is een reëel budget voor jeugdzorg gewoon nodig en moeten alle kinderen in Lingewaard zeker kunnen zijn van zorg en ondersteuning als die nodig is. In de tweede plaats is een aparte post voor de voorgenomen ombuigingen nodig, vooral ook om te kunnen blijven volgen hoe het gaat. Daarom ook wat dit betreft een amendement. 

Gelukkig was voor deze amendementen bij de Politieke Avond direct veel steun, waarvoor dank. 

Voorzitter, ten slotte kom ik graag nog even terug op de vraag die ik in het begin van mijn betoog heb opgeworpen: krijgen onze inwoners eigenlijk de gemeente waar zij recht op hebben? Hoe zou het antwoord op die vraag luiden als we hem stellen aan de turners van SGS Lingewaard en hun ouders, om maar een voorbeeld te noemen? 

Juist in een tijd dat we als gemeente elke euro moeten omdraaien en we een dure plicht hebben richting onze inwoners om de goede keuzes te maken, is er volgens de Partij van de Arbeid nog wel wat af te dingen op de in de begroting gekozen richting. We missen soms nog de urgentie en ambitie waar het gaat om de omgevingswet en de demografische verschuivingen in onze gemeente. We zijn blij met de inzet op duurzaamheid, maar missen samenhang. We zijn met de wethouder sociaal domein echt bezig aan een nieuwe koers, maar verwachten wel een blijvende samenwerking over grenzen van college en Raad, oppositie en coalitie heen. Ten bate van al onze inwoners. En soms moeten we eens stevige keuzes durven maken als Raad: dus aan de rem trekken waar het gaat om een enorme investering in het verflauwen van twee haakse bochten. Op dit laatste punt het inmiddels al veelbesproken amendement met GroenLinks.

Ter afronding, voorzitter. Ons valt op dat we in de informatiepositie van de Raad wel wat slagen te maken hebben. Denk aan Next Garden, denk aan sportpark Polseweg, denk ook aan het ‘project Karstraat’. De Raad, geachte leden van het college, is niet de vijand. Samen zijn wij het gemeentebestuur, samen staan we voor onze inwoners. Ieder vanuit onze eigen rol en positie. Handel daar ook naar. Onze Raad is een bron van kennis en inzicht, met leden die vanuit een positieve grondhouding kijken naar ons college. Dat is een inzicht dat dezer dagen her en der wel wat scherper op het netvlies mag, voorzitter. 

Het bericht Reactie op de Begroting 2020 verscheen eerst op PvdA Lingewaard.

De belastingdruk in Lingewaard ligt 25% hoger dan gemiddeld. Maar krijgt u daar ook wat voor terug? Onze visie op de gemeentebegroting voor komend jaar:

Het bericht Begroting 2020: onze visie verscheen eerst op PvdA Lingewaard.

In de Raad van afgelopen donderdag stond een motie van CDA en VVD op de agenda onder de titel ‘Trots op de boer!’. Het bleek een klassiek staaltje boerenbedrog.

Boerenbedrog is een wat uit de tijd geraakte zegswijze. Het is een poging om mensen met veel interessant taalgebruik een rad voor ogen te draaien. Waar de uitdrukking precies vandaan komt is, is niet helemaal helder, maar hij past om drie redenen uitstekend bij de motie van afgelopen donderdag.

Ten eerste omdat de motie helemaal niet van deze partijen was. Enig zoekwerk van de SP leerde dat de motie in tal van andere gemeenten al was ingediend, in vrijwel dezelfde bewoordingen, met dezelfde bedoeling. Alleen dan vaak door de SGP-fractie aldaar. En zoals wel vaker: als je wil pronken met andermans veren gaat het nogal eens mis. Zo waren de indieners blijkbaar vergeten even goed te lezen wat er eigenlijk in de motie stond. Verschillende als feiten gepresenteerde beweringen klopten helemaal niet. Zo werd gesteld dat veel mensen in Lingewaard in de landbouw werken. In Gelderland is dat 2,7 procent van de beroepsbevolking en in Lingewaard ligt dat cijfer niet veel hoger. Als dat al niet klopt, wat dan te denken van de beweringen over de complexe juridische kwesties die nu zo veel moeilijkheden geven?

Ten tweede omdat de motie veel woorden nodig had om heel weinig te zeggen. Uiteindelijk was het de bedoeling dat de Raad zou uitspreken dat ‘onze boeren’ het allemaal heel moeilijk hebben, dat we hen van harte steunen en dat het college ‘een positieve grondhouding’ naar de agrarische sector zou moeten aannemen. En wat dan? Wat kopen agrariërs daar nu daadwerkelijk voor? Want laten we het eens over de praktijk hebben. Wat deden CDA en VVD in Lingewaard recentelijk eigenlijk voor moois voor de agrarische sector? Waar wij als PvdA in veel debatten – bijvoorbeeld in het complexe dossier rondom de geiten in Gendt of de ingewikkelde positie van tuinders rondom Next Garden – samen met anderen hebben gevochten voor werkbare oplossingen laten juist CDA en vooral VVD het dan vaak afweten. Krokodillentranen nu zijn dan toch niks waard?

Ten derde omdat er wel degelijk wat aan de hand is. De agrarische sector plukt de wrange vruchten van het beleid dat met name CDA, VVD en de grote land- en tuinbouworganisaties de afgelopen jaren hebben ontwikkeld. Regels zijn zo complex geworden dat een agrariër standaard een paar juristen in de arm moeten nemen. Bedrijven zijn nog alleen rendabel op industriële schaal, omdat grote multinationale ondernemingen snoeihard op de prijzen drukken. In die situatie moeten we vooral samen aan de slag om een omslag te maken. Dat gaat echt niet lukken met een positieve grondhouding alleen. Daar is stevige politieke arbeid voor nodig. Maar zouden CDA en VVD in Lingewaard ook echt aan het werk willen, als ze al niet eens de moeite nemen hun eigen symbolische motie te tikken? 

Dat de agrarische sector boos is, is niet gek. Hoe die boosheid geuit wordt gaat ons overigens veel te ver. Democratisch protest mag, maar geweld en intimidatie zijn nooit acceptabel.

Maar is dit soort moties van CDA en VVD dan niet vooral een doorzichtige poging de aandacht af te leiden van het feit dat deze partijen in hoge mate verantwoordelijk zijn voor de situatie van nu? En is dat niet vragen om nieuwe frustratie en teleurstelling als mooie woorden wederom geen betekenis blijken te hebben? En is het klakkeloos overnemen van die motie in Lingewaard niet een teken dat fracties van CDA en VVD de afgelopen jaren weinig tot niets voor ‘onze boeren’ gedaan hebben?

Laat u niks op de mouw spelden, agrariërs van Lingewaard. Mooie woorden, daar koopt u niks voor. Boerenbedrog is het. Niet meer, niet minder.

Het bericht Boerenbedrog verscheen eerst op PvdA Lingewaard.

Het bericht Wij gaan weer naar school verscheen eerst op PvdA Lingewaard.

Waarom zo bang voor de wietproef? Na een lange periode van discussie en overleg gaan tien gemeenten experimenteren met het legaal bevoorraden van coffeeshops. Deze zogenoemde ‘wietproef’ is bedoeld om een vreemde kronkel in het softdrugsbeleid aan te pakken. Nu mogen coffeeshops wel softdrugs verkopen, maar is de kweek en aanvoer strafbaar. Drugscriminelen verdienen niet alleen enorme bedragen met de aanvoer van softdrugs, kweek op zolderkamers en in schuren is bovendien gevaarlijk en veroorzaakt overlast. Juist daarom is het goed dat de proef er nu komt. Natuurlijk moet de wiet die straks via de legale weg in tien steden aan coffeeshops geleverd wordt ook ergens gekweekt worden. De Rijksoverheid zal een aantal plaatsen in Nederland aanwijzen waar deze ‘staatswiet’ gekweekt gaat worden. Omdat zowel Arnhem als Nijmegen mee doet met de proef is het niet verwonderlijk dat al snel gesproken werd over mogelijke kweek in zowel Lingewaard als Overbetuwe. Er is in kassen in onze gemeenten ruimte genoeg en ondernemers tonen belangstelling. Zij zien economische kansen en geef ze eens ongelijk. Er is sprake van een stabiele afname van een relatief gemakkelijk te kweken gewas door een stabiele partner, de Rijksoverheid. Des te verwonderlijker is het dat veel politici in de gemeenten Lingewaard en Overbetuwe blijkens berichten in De Gelderlander nogal afhoudend reageren. In Overbetuwe gaven verschillende partijen al aan dat zij het onwenselijk vinden wanneer de voor de proef benodigde wiet in Overbetuwe gekweekt zou worden en ook in Lingewaard reageerden fractievoorzitters van VVD en LBL afhoudend. Wij vinden dat jammer. Natuurlijk zijn er mitsen en maren rondom de kweek van legale wiet in kassen in onze gemeenten. Eerste vraag is de veiligheid. Waar criminelen grote sommen geld verdienen aan de kweek is er nu de mogelijkheid dat op zijn minst een deel van die winst wegvalt. Dat kan reacties uitlokken, ook gericht tegen telers van legale staatswiet. Het is aan de Rijksoverheid in samenspraak met politie, justitie en lokaal gezag om op dat punt voldoende maatregelen te nemen. Een tweede punt van zorg is het signaal dat uitgaat van legale kweek van wiet in onze kassen. Welke uitstraling geeft dat richting ondernemers die bloemen of tomaten kweken? Blijven tuinbouwgebieden aantrekkelijk? En wat als de proef geen succes blijkt en wordt afgebroken? Wie draagt dan bedrijfsrisico en kosten voor investeringen? Het zijn legitieme vragen, die vooral door opdrachtgever en opdrachtnemer beantwoord moeten worden. Politici die nu de hakken in het zand zetten en op voorhand weigeren na te denken over de mogelijkheden van kweek in onze gemeenten lijken zich bovendien onvoldoende te realiseren dat de proef juist bedoeld is om criminelen de wind uit de zeilen te nemen. In zowel Lingewaard als Overbetuwe worden regelmatig hennepplantages op zolders en in schuren gesloten. Keer op keer wordt gehamerd op de risico’s die dergelijke plantages met zich meebrengen en de overlast die veroorzaakt wordt. Is het dan niet onze dure plicht te proberen daar wat aan te doen? En wanneer ondernemers zelf in beginsel positief staan tegenover de proef, wie zijn wij dan om daar op voorhand zo afwijzend op te reageren? De glastuinbouw komt uit een moeilijke economische periode en staat voor grote uitdagingen, bijvoorbeeld op het gebied van verduurzaming van de productie. Een stabiele inkomstenstroom kan helpen om de komende jaren juist investeringen op dit punt mogelijk te maken en de bedrijfseconomische structuur van de tuinbouwsector in onze regio te versterken. Dat zijn overwegingen die we niet zo maar terzijde mogen schuiven, uit angst voor wat we nog niet weten. Want een ding is op dit moment zeker: waar de legale wiet gekweekt wordt en welke voorwaarden en veiligheidsgaranties daarbij horen is nog niet bekend. Om dan nu zo afhoudend te reageren is slechts ingegeven door angst en zoals bekend is dat een slechte raadgever. Uiteraard is het aan de politiek af te wegen of de maatregelen genomen voor de veiligheid van inwoners en ondernemers afdoende zijn. En uiteraard moeten we nadenken over de economische en morele voors- en tegens van de kweek van lokale wiet. Maar laten we dat doen op basis van kennis en inzicht en niet op basis van vooroordelen. En laten we bovendien niet wegkijken van de overlast en onveiligheid die ook in onze gemeente momenteel veroorzaakt worden door de illegale plantages die er al zijn. Wat de Partij van de Arbeid betreft is de kweek van wiet ten behoeve van de proef met legale bevoorrading van coffeeshops in Lingewaard en Overbetuwe onder strenge voorwaarden mogelijk. Daarbij is zorgvuldigheid belangrijk. Daarom roepen we onze collega’s op niet op basis van vooroordelen de hakken in het zand te zetten, maar mee te denken met Rijksoverheid, politie, justitie en lokale ondernemers. Juist ten behoeve van de veiligheid van onze inwoners is het belangrijk dat we deze proef een kans geven. Maarten van den Bos, fractievoorzitter PvdA Lingewaard Elbert Elbers, fractievoorzitter PvdA Overbetuwe

Na een lange periode van discussie en overleg gaan tien gemeenten experimenteren met het legaal bevoorraden van coffeeshops. Deze zogenoemde ‘wietproef’ is bedoeld om een vreemde kronkel in het softdrugsbeleid aan te pakken. Nu mogen coffeeshops wel softdrugs verkopen, maar is de kweek en aanvoer strafbaar. Drugscriminelen verdienen niet alleen enorme bedragen met de aanvoer van softdrugs, kweek op zolderkamers en in schuren is bovendien gevaarlijk en veroorzaakt overlast. Juist daarom is het goed dat de proef er nu komt.

Natuurlijk moet de wiet die straks via de legale weg in tien steden aan coffeeshops  geleverd wordt ook ergens gekweekt worden. De Rijksoverheid zal een aantal plaatsen in Nederland aanwijzen waar deze ‘staatswiet’ gekweekt gaat worden. Omdat zowel Arnhem als Nijmegen mee doet met de proef is het niet verwonderlijk dat al snel gesproken werd over mogelijke kweek in zowel Lingewaard als Overbetuwe. Er is in kassen in onze gemeenten ruimte genoeg en ondernemers tonen belangstelling. Zij zien economische kansen en geef ze eens ongelijk. Er is sprake van een stabiele afname van een relatief gemakkelijk te kweken gewas door een stabiele partner, de Rijksoverheid. 

Des te verwonderlijker is het dat veel politici in de gemeenten Lingewaard en Overbetuwe blijkens berichten in De Gelderlander nogal afhoudend reageren. In Overbetuwe gaven verschillende partijen al aan dat zij het onwenselijk vinden wanneer de voor de proef benodigde wiet in Overbetuwe gekweekt zou worden en ook in Lingewaard reageerden fractievoorzitters van VVD en LBL afhoudend. 

Wij vinden dat jammer. Natuurlijk zijn er mitsen en maren rondom de kweek van legale wiet in kassen in onze gemeenten. Eerste vraag is de veiligheid. Waar criminelen grote sommen geld verdienen aan de kweek is er nu de mogelijkheid dat op zijn minst een deel van die winst wegvalt. Dat kan reacties uitlokken, ook gericht tegen telers van legale staatswiet. Het is aan de Rijksoverheid in samenspraak met politie, justitie en lokaal gezag om op dat punt voldoende maatregelen te nemen. 

Een tweede punt van zorg is het signaal dat uitgaat van legale kweek van wiet in onze kassen. Welke uitstraling geeft dat richting ondernemers die bloemen of tomaten kweken? Blijven tuinbouwgebieden aantrekkelijk? En wat als de proef geen succes blijkt en wordt afgebroken? Wie draagt dan bedrijfsrisico en kosten voor investeringen? Het zijn legitieme vragen, die vooral door opdrachtgever en opdrachtnemer beantwoord moeten worden. 

Politici die nu de hakken in het zand zetten en op voorhand weigeren na te denken over de mogelijkheden van kweek in onze gemeenten lijken zich bovendien onvoldoende te realiseren dat de proef juist bedoeld is om criminelen de wind uit de zeilen te nemen. In zowel Lingewaard als Overbetuwe worden regelmatig hennepplantages op zolders en in schuren gesloten. Keer op keer wordt gehamerd op de risico’s die dergelijke plantages met zich meebrengen en de overlast die veroorzaakt wordt. Is het dan niet onze dure plicht te proberen daar wat aan te doen? 

En wanneer ondernemers zelf in beginsel positief staan tegenover de proef, wie zijn wij dan om daar op voorhand zo afwijzend op te reageren? De glastuinbouw komt uit een moeilijke economische periode en staat voor grote uitdagingen, bijvoorbeeld op het gebied van verduurzaming van de productie. Een stabiele inkomstenstroom kan helpen om de komende jaren juist investeringen op dit punt mogelijk te maken en de bedrijfseconomische structuur van de tuinbouwsector in onze regio te versterken. Dat zijn overwegingen die we niet zo maar terzijde mogen schuiven, uit angst voor wat we nog niet weten. 

Want een ding is op dit moment zeker: waar de legale wiet gekweekt wordt en welke voorwaarden en veiligheidsgaranties daarbij horen is nog niet bekend. Om dan nu zo afhoudend te reageren is slechts ingegeven door angst en zoals bekend is dat een slechte raadgever. Uiteraard is het aan de politiek af te wegen of de maatregelen genomen voor de veiligheid van inwoners en ondernemers afdoende zijn. En uiteraard moeten we nadenken over de economische en morele voors- en tegens van de kweek van lokale wiet. Maar laten we dat doen op basis van kennis en inzicht en niet op basis van vooroordelen. En laten we bovendien niet wegkijken van de overlast en onveiligheid die ook in onze gemeente momenteel veroorzaakt worden door de illegale plantages die er al zijn. 

Wat de Partij van de Arbeid betreft is de kweek van wiet ten behoeve van de proef met legale bevoorrading van coffeeshops in Lingewaard en Overbetuwe onder strenge voorwaarden mogelijk. Daarbij is zorgvuldigheid belangrijk. Daarom roepen we onze collega’s op niet op basis van vooroordelen de hakken in het zand te zetten, maar mee te denken met Rijksoverheid, politie, justitie en lokale ondernemers. Juist ten behoeve van de veiligheid van onze inwoners is het belangrijk dat we deze proef een kans geven. 

Maarten van den Bos, fractievoorzitter PvdA Lingewaard

Elbert Elbers, fractievoorzitter PvdA Overbetuwe

Het bericht Waarom zo bang voor de wietproef? verscheen eerst op PvdA Lingewaard.

Bouwen, Bouwen, Bouwen. Het was de slogan van de coalitie die een jaar geleden aantrad. Nodig om te voorkomen dat onze gemeente verder zou vergrijzen. Nu een jaar later is de vraag gerechtvaardigd hoe het daarmee staat, met dat bouwen. In de Begroting 2019 werd een bedrag vrijgemaakt van jaarlijks 150.000 euro voor een ‘versnelling in het nieuwbouwprogramma’. In gewone mensentaal betekent dat: sneller meer huizen bouwen. Maar dat lijkt nog niet echt op te schieten. Ook dit jaar lazen we in het jaarverslag weer dat onze gemeente nog sneller vergrijst dan we verwachtten. Dat komt doordat ‘de nieuwbouw de afgelopen jaren is achtergebleven’. Die versnelling is dus nodig, zou je denken. Maar wat merken we daar dan concreet van? Weinig. Er zijn plannen voor nieuwe woningen. Meer dan 900 zullen er bijkomen de komende jaren, vertelt het college steeds weer. Maar navraag leert dat veel van die plannen nog niet verder zijn dan de tekentafel. Dat duurt dus nog wel even. Ondertussen zijn de huizen nu nodig. Wie op dit moment een woning wil huren moet onvoorstelbaar lang wachten. En een beetje betaalbaar huis kopen is heel moeilijk. In Bemmel – misschien wel de snelst vergrijzende kern van Lingewaard – staan dit moment 29 woningen te koop onder de 275.000 euro. 11 daarvan zijn al verkocht onder voorbehoud. En 275.000 euro is voor vrijwel iedere starter natuurlijk al veel te veel. Er zijn dus meer woningen nodig, maar de gemeente is afwachtend. Initiatieven van inwoners die zelf een plekje zoeken om te bouwen kwamen maar moeilijk van de grond. En mensen die op hun eigen kavel een extra woning willen neerzetten kregen de afgelopen jaren standaard nee te horen. Toen we dat, net als CDA en GroenLinks overigens, wilde veranderen sputterde het college nogal tegen. Het zou maar tot problemen leiden, als mensen extra woningen gaan bouwen. Gelukkig besloot de Raad dat we hier opnieuw over gaan nadenken, maar ook dat zal nog wel even duren. Voor meteen beginnen was geen meerderheid. Waar inwoners dus niet mogen bouwen, geeft het college wel veel ruimte aan grote ontwikkelaars. Daar moet het heil van komen. Maar voor wie bouwen zij eigenlijk? Liefst natuurlijk voor mensen met een goed gevulde portemonnee. Dat levert immers geld op. Maar wie een wat smallere beurs heeft, op zoek is naar een huurwoning of als starter de woningmarkt op gaat? Voor hem of haar is in onze gemeente weinig ruimte. Terwijl we juist hen nodig hebben. Jonge mensen, gezinnen. Doorstroming. Een levendige gemeente met een gezonde leeftijdsopbouw kan niet zonder betaalbare woningen. Willen we die ‘versnelling’ echt concreet maken zijn drie dingen nodig. Meer ruimte voor inwoners die willen bouwen. Actief grondbeleid en een duidelijk woningbouwprogramma. Zodat die huizen die nodig zijn er ook komen. En een stevig gesprek met de woningcorporaties over meer goede en betaalbare huurwoningen. Jongeren moeten in onze gemeente meer kansen krijgen, ouderen moeten kleiner kunnen gaan wonen als ze dat willen. Het motto bouwen, bouwen, bouwen is dan ook zo gek nog niet. Maar in geouwehoer kun je niet wonen. We moeten aan het werk.

Bouwen, Bouwen, Bouwen. Het was de slogan van de coalitie die een jaar geleden aantrad. Nodig om te voorkomen dat onze gemeente verder zou vergrijzen.

Nu een jaar later is de vraag gerechtvaardigd hoe het daarmee staat, met dat bouwen. In de Begroting 2019 werd een bedrag vrijgemaakt van jaarlijks 150.000 euro voor een ‘versnelling in het nieuwbouwprogramma’. In gewone mensentaal betekent dat: sneller meer huizen bouwen.

Maar dat lijkt nog niet echt op te schieten. Ook dit jaar lazen we in het jaarverslag weer dat onze gemeente nog sneller vergrijst dan we verwachtten. Dat komt doordat ‘de nieuwbouw de afgelopen jaren is achtergebleven’. Die versnelling is dus nodig, zou je denken. Maar wat merken we daar dan concreet van?

Weinig. Er zijn plannen voor nieuwe woningen. Meer dan 900 zullen er bijkomen de komende jaren, vertelt het college steeds weer. Maar navraag leert dat veel van die plannen nog niet verder zijn dan de tekentafel. Dat duurt dus nog wel even. Ondertussen zijn de huizen nu nodig. Wie op dit moment een woning wil huren moet onvoorstelbaar lang wachten. En een beetje betaalbaar huis kopen is heel moeilijk. In Bemmel – misschien wel de snelst vergrijzende kern van Lingewaard – staan dit moment 29 woningen te koop onder de 275.000 euro. 11 daarvan zijn al verkocht onder voorbehoud. En 275.000 euro is voor vrijwel iedere starter natuurlijk al veel te veel.

Er zijn dus meer woningen nodig, maar de gemeente is afwachtend. Initiatieven van inwoners die zelf een plekje zoeken om te bouwen kwamen maar moeilijk van de grond. En mensen die op hun eigen kavel een extra woning willen neerzetten kregen de afgelopen jaren standaard nee te horen. Toen we dat, net als CDA en GroenLinks overigens, wilde veranderen sputterde het college nogal tegen. Het zou maar tot problemen leiden, als mensen extra woningen gaan bouwen. Gelukkig besloot de Raad dat we hier opnieuw over gaan nadenken, maar ook dat zal nog wel even duren. Voor meteen beginnen was geen meerderheid.

Waar inwoners dus niet mogen bouwen, geeft het college wel veel ruimte aan grote ontwikkelaars. Daar moet het heil van komen. Maar voor wie bouwen zij eigenlijk? Liefst natuurlijk voor mensen met een goed gevulde portemonnee. Dat levert immers geld op. Maar wie een wat smallere beurs heeft, op zoek is naar een huurwoning of als starter de woningmarkt op gaat? Voor hem of haar is in onze gemeente weinig ruimte. Terwijl we juist hen nodig hebben. Jonge mensen, gezinnen. Doorstroming. Een levendige gemeente met een gezonde leeftijdsopbouw kan niet zonder betaalbare woningen.

Willen we die ‘versnelling’ echt concreet maken zijn drie dingen nodig. Meer ruimte voor inwoners die willen bouwen. Actief grondbeleid en een duidelijk woningbouwprogramma. Zodat die huizen die nodig zijn er ook komen. En een stevig gesprek met de woningcorporaties over meer goede en betaalbare huurwoningen.

Jongeren moeten in onze gemeente meer kansen krijgen, ouderen moeten kleiner kunnen gaan wonen als ze dat willen. Het motto bouwen, bouwen, bouwen is dan ook zo gek nog niet. Maar in geouwehoer kun je niet wonen. We moeten aan het werk.

Het bericht Bouwen, Bouwen, … verscheen eerst op PvdA Lingewaard.

Een dubbele Raadsvergadering vorige week, met mooi resultaat. Twee moties en een amendement van de PvdA werden unaniem aangenomen. Na veel discussie en gedoe, het opstappen van verschillende adviesraden en een hoop conflict is er nu eindelijk en brede adviesraad voor het sociaal domein. Zodat inwoners mee kunnen praten over werk, zorg en ondersteuning in onze gemeente. Al sinds we daar in Lingewaard het debat over opende in 2015 was de PvdA nauw bij dit dossier betrokken. We vroegen debatten aan, dienden moties in. En nu eindelijk kan het dossier dicht: er komt een brede adviesraad die zowel college als Raad gaat helpen. Een paar kleine punten in de regels voor de adviesraad werden met ons amendement nog beter gemaakt. Nu kunnen we verder. En dat is nodig ook. Zoals we al aangaven ging het afgelopen week vooral over de tekorten op zorg en ondersteuning. Na een stevig pleidooi in de Raad hebben we voor elkaar gekregen dat het geld dat wordt vrijgemaakt om de tekorten op te vangen ook gebruikt kan worden in investeringen in nieuwe manieren van werken. Samen gaan we aan de slag om te kijken hoe we zorg en ondersteuning in Lingewaard toegankelijk, kwalitatief en op de lange termijn betaalbaar houden. Dat zal nog de nodige inzet vergen en daar lopen we niet voor weg. De komende maanden gaan we, graag samen met u, aan de slag. Kijk nog een keer naar onze oproep om samen aan de slag te gaan en doe mee. Want de gemeente die we willen zijn, bouwen we samen.

Het bericht Een dubbele Raadsvergadering vorige week, met mooi resultaat. verscheen eerst op PvdA Lingewaard.