Poliflw

Door Joël Voordewind op 8 augustus 2020 om 11:42

Reactie op oproep voorgangers over vluchtelingenkinderen

Vandaag verscheen er een brief van vele predikanten, priesters en voorgangers, gericht aan de volksvertegenwoordigers van het CDA en de ChristenUnie. Ze schrijven dat ze zich zorgen te maken over de kinderen die leven in de erbarmelijke omstandigheden op de Griekse eilanden. Ze hebben daarom een aantal vragen voor de Kamerleden. Middels deze blog wil ik vanuit de ChristenUnie een antwoord geven op de brief.

Het is mooi om te zien dat er onder christenen zoveel bewogenheid is voor de kinderen in de vluchtelingenkampen. In de afgelopen weken ontving ik veel kritische mails van betrokken mensen. Deze brief laat nogmaals zien: het hart van christelijk Nederland klopt voor deze kinderen, zonder ouders en in een schrijnende situatie. De ChristenUnie deelt deze bewogenheid.

Juist om die reden is te begrijpen dat we veel kritiek kregen toen we, samen met CDA, VVD en D66, begin juli niet vóór de in de brief genoemde motie stemden. De ChristenUnie was en is het immers eens met de lijn van deze motie: het komen met een plan voor een opvang van de kinderen in Nederland. Er is echter geen Kamermeerderheid voor een barmhartiger asielbeleid, zo schreef Gert-Jan Segers al in een eerder blog. Daarom zijn we genoodzaakt binnen de coalitie over asielbeleid afspraken te maken. En daarom stemden we tot onze spijt tegen de motie.

Binnen de coalitie is afgesproken dat er met Nederlandse hulp gezorgd wordt voor de opvang van uiteindelijk vijfhonderd kinderen, op het Griekse vasteland. Zij krijgen een veilig onderkomen, onderwijs en voogdij. Daar heeft de Nederlandse overheid zich aan gecommitteerd. En daar houdt de ChristenUnie het kabinet dan ook aan. Het is een compromis, maar het moet een compromis zijn dat wérkt en ervoor zorgt dat de vluchtelingenkinderen veilig zijn.

We hebben het kabinet voor een deadline gesteld. Uiterlijk in september moeten de eerste kinderen naar de opvang op het Griekse vasteland zijn gebracht. Daarvoor moet alles op alles worden gezet. Komt de opvang niet van de grond, dan heroverwegen we onze steun aan het plan. Dat betekent dat de optie om een deel van de kinderen wél naar Nederland te brengen ook weer op tafel komt. Voor de ChristenUnie staat namelijk één ding voorop: deze kinderen verdienen een veilige plek om op te groeien.

Door Carla Dik-Faber op 4 augustus 2020 om 10:58

Meer maatregelen nodig tegen overgewicht

Het Verenigd Koninkrijk neemt meer maatregelen in de strijd tegen overgewicht. Mensen met overgewicht die zijn besmet met corona hebben een grotere kans op ziekenhuisopname. Zij hebben sneller beademing nodig of komen op de ic terecht. De Nederlandse overheid moet daarom het Britse voorbeeld volgen: we moeten snel meer maatregelen nemen in de strijd tegen overgewicht.

Ook in ons land ligt er een grote uitdaging. De Nederlandse cijfers zijn niet rooskleurig. De helft van de Nederlanders heeft te maken met overgewicht, ongeveer vijftien procent met obesitas. In deze tijd van corona zien we eens te meer hoe schadelijk overgewicht voor de gezondheid is. Een groot deel van onze bevolking is nu extra kwetsbaar, omdat ze te zwaar is.

Een gezond gewicht is niet alleen vanwege corona van belang. Als je gezond eet en voldoende beweegt, ben je fitter en beter bestand tegen ziektes, waarvan corona slechts één voorbeeld is. Je hebt minder kans op hart- en vaatziekten en diabetes. Een gezond gewicht zorgt, kortom, in het algemeen voor een gezonder leven.

De overheid maakt al een beweging de goede kant op. In het Preventieakkoord van staatssecretaris Paul Blokhuis zijn afspraken gemaakt tussen overheden, zorg, bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties. Op deze manier zijn al grote stappen gezet om overgewicht tegen te gaan. Tegelijkertijd is er veel meer nodig. De samenleving moet zó worden ingericht dat het gemakkelijker wordt om te kiezen voor gezondere voeding. Wat de ChristenUnie betreft komen er dus meer maatregelen.

Op dit moment gaat tachtig procent van de supermarktreclame over ongezonde producten en slechts 20 procent over producten uit de schijf van vijf. Het merendeel van de reclames verleidt dus nu tot een ongezond eten en dat moet veranderen. Wij zien het graag andersom, dus 80 procent van de reclames moet gaan over gezonde producten. Daarnaast moet de productsamenstelling verbeteren. Dat betekent minder vet, sluipsuikers en zout in de producten. Daarover moet duidelijke informatie op het etiket komen. Tenslotte willen we dat impulsaankopen voor ongezonde producten aan banden worden gelegd. Geen chocoladerepen bij de kassa meer om nog even snel mee te pakken.

De aanpak van overgewicht is uiteraard een verantwoordelijkheid van ons allemaal, niet alleen van de overheid. In de eerste plaats van mensen zelf. Het is echter ook een verantwoordelijkheid van de levensmiddelenbranche. Vooral deze is immers kampioen tegenstribbelen. De branche doet wel iets, maar het blijven muizenstapjes. Terwijl het nu de tijd is om grote stappen te gaan zetten. Na de zomer spreken we in de Tweede Kamer weer over het preventieakkoord. De ChristenUnie zal het voorbeeld van het Verenigd Koninkrijk zeker inbrengen en vragen om meer maatregelen.

Dit is het moment om er een schep bovenop te doen. Meer maatregelen om overgewicht terug te dringen is niet alleen belangrijk in de strijd tegen corona, maar is in het belang van een gezonder en vitaler Nederland.

Dit opiniestuk verscheen eerder vandaag in het Nederlands Dagblad.

Door Eppo Bruins op 30 juli 2020 om 22:50

Kabinet moet jonge gezinnen meer zekerheid geven

„Ja we hebben een kinderwens, maar eerst nog ...” En vul het dan maar in. Het kunnen persoonlijke wensen zijn en dat is ieders vrijheid. Het wordt echter een maatschappelijk probleem als veel stellen de zin afmaken met „... eerst nog een betaalbare woning vinden”, „... eerst nog een baan met meer zekerheid”, „... eerst nog de studieschuld aflossen.”

Dan doen we als maatschappij iets niet goed. Het is onze gezamenlijke opdracht om jonge mensen de vrijheid en ruimte te geven om die keuze te maken als dat ze gegeven is. Het gezin is de plek, de kleinste eenheid, waar je aandacht en geborgenheid vindt. Voor een bloeiende start van gezinnen - en daarmee voor kinderen - moet er een aantal dingen fors op de schop in ons land.

Allereerst die schulden. De ChristenUnie was, is en blijft tegen het leenstelsel waarmee het vorige kabinet iedere student met een nog grotere schuld heeft opgezadeld aan het begin van zijn of haar werkzame leven. Het werpt een drempel op om ontspannen te studeren of om de studie te kiezen die bij je past. Het veroorzaakt stress en prestatiedruk. Boven alles versterkt het een leencultuur. Het reduceert mensen tot calculerende wezens die moeten ‘investeren in zichzelf’.

Een tweede punt is de woningmarkt. Die is ontoegankelijk geworden voor jonge mensen. Wie nu een woning heeft, profiteert mee van de waardestijging. Voor een starter is wonen echter een nachtmerrie. Huren zijn te hoog en een huis kopen zonder eigen vermogen is haast onmogelijk. Wij pleiten er voor dat starters worden vrijgesteld van overdrachtsbelasting op een manier die de koopprijs niet verder opdrijft. Om jonge gezinnen te helpen moet de woningmarkt weer veranderen in echte volkshuisvesting.

Het derde en minstens zo fundamentele punt is dat veel jonge mensen hun kinderwens uitstellen door de flexibilisering van de arbeidsmarkt. Deze week bleek uit CBS onderzoek dat vrouwen met een flexibel en dus onzeker arbeidscontract minder vaak kinderen krijgen dan vrouwen met een vast contract. Logisch! Een vrouw die in een onzekere situatie zit, aarzelt of dat wel het goede moment is om een kindje te krijgen. Ook een onzeker contract van de partner en andere aspecten spelen hier een rol. Maar duidelijk is dat de hyperflexibilisering van de arbeidsmarkt leidt tot onvrijwillig uitstel van keuzes en wensen.

De grootste en mooiste verantwoordelijkheid die een mens aan kan gaan, vraagt om stabiliteit en zekerheid. Een gezonde schuldenlast, een toegankelijke woningmarkt en een evenwichtige arbeidsmarkt zijn voorwaarden waar iedere generatie recht op heeft. De ChristenUnie zet zich daarvoor in en wil dat dit kabinet die handschoen nog oppakt omwille van de jonge gezinnen. Het is onze taak om jonge mensen de mogelijkheid te geven een goede start te maken in het werkzame leven. Want bloeiende gezinnen zijn in het belang van ons allemaal.

Dit opiniestuk verscheen eerder vandaag op RD.nl

Door Peter van Dalen, Peter Ester op 20 juli 2020 om 17:23

Europa: bijzondere tijden vragen om bijzondere maatregelen

De spanningen in Europa lopen hoog op. Met name tussen zuidelijke landen als Italië en Spanje enerzijds, en noordelijke landen als Nederland anderzijds. Het “zuiden” verwijt het “noorden” een harde, ongevoelige opstelling die wars is van solidariteit. Het “noorden” wil staatsschulden niet in één gezamenlijke Europese pot stoppen. Dat zou leiden tot vergemeenschappelijking van nationale schulden en de druk bij zuidelijke landen wegnemen om drastisch te hervormen.

Nationalistische partijen roepen om het hardst dat de Europese geldkraan niet permanent open mag staan voor Rome of Madrid. Zelfs wordt gepleit voor ontbinding van de eurozone en ook de Nexit-gedachte wordt weer beluisterd. Globalistische, eurofiele partijen zien hun kans schoon en eisen een versnelde federalisering van de Europese Unie. Het politieke debat verhardt in snel tempo.

Derde weg

Wij bepleiten een derde weg. De weg van redelijkheid, die nuchterheid en solidariteit verbindt. Het is ook Nederlands belang dat we Zuid-Europa niet opzadelen met een schuldenlast waaronder ze bezwijken. Nederland exporteert stevig naar zuidelijke landen, van vis tot bloemen, van agrarische machines tot kaas. Ons MKB is hier zeer actief. Tal van Nederlandse bedrijven en instellingen hebben financiële belangen ten zuiden van de Alpen en Pyreneeën. Het is dus ook in ons belang dat zuidelijke landen financieel-economisch overeind blijven en maatschappelijk niet verslonzen. Maar minstens zo belangrijk: het spoort met fundamentele waarden van barmhartigheid en gerechtigheid. We laten landen die in de gevarenzone zitten niet aan hun lot over en hun bevolking niet verkommeren.

Bijzondere tijden vragen om bijzondere maatregelen. Uitgebreide leenfaciliteiten bijvoorbeeld voor landen die hun toch al hoge staatsschuld verder zien oplopen, met Italië voorop. Om de coronacrisis te overleven heeft Italië geld nodig, veel geld. Hun zo belangrijke toeristische sector is ineengestort. Veel Italianen komen nauwelijks rond. Miljoenen Italianen hebben een collectieve oudedagsvoorziening van amper 500 euro. Onze AOW is het dubbele. Een sociaal drama dreigt voor landen als Italië, ook voor de jongste generatie. Juist nu moet Nederland laten zien dat onze principes van saamhorigheid en gerechtigheid hier leidend zijn. Kredieten uit het Europees stabiliteitsmechanisme (ESM) voor zuidelijke landen moeten worden versterkt. Laten we de voorwaarden niet te hard maken. Wij denken aan soepele terugbetalingsregelingen. De rentestand maakt dat mogelijk.

Vergroening

Voorts willen wij het ESM-pakket versterken met andere constructies zoals herstelobligaties of ‘corona-bonds’. Dat zijn leningen die door de Europese Unie worden aangegaan met als specifiek doel om voor een bepaalde looptijd (zeg 15 jaar) in de lidstaten de klappen van de coronacrisis op te vangen en te bestrijden. Omdat de EU gezamenlijk leent, kan de rente zeer laag zijn. Lager dan wanneer Italië of Spanje zelf zouden lenen op de kapitaalmarkt. Dergelijke leenfaciliteiten willen we koppelen aan milieu- en klimaatdoelstellingen zoals die (gaan) gelden voor de EU als zodanig. Lidstaten die projecten en bedrijven steunen die groener uit de crisis willen komen, zouden voor een dubbeldeel van deze obligaties in aanmerking kunnen komen. We sturen daarmee op de noodzakelijke verduurzaming van Europa. Let wel: dit zijn geen eurobonds waarbij tegen een vrijwel onbeperkte looptijd ongericht obligaties worden uitgegeven. Die leiden immers tot collectivisering van schulden in de gehele eurozone. Onze derde weg verbindt solidariteit met zuidelijke landen met gericht herstelbeleid en verduurzaming van hun economie.

De richting die de ministers van Financiën van de Eurogroep de afgelopen dagen in zijn geslagen, zien we als een goede stap: crisisondersteuning vanuit het ESM. Noodzakelijk omdat de situatie nu echt anders is dan bij de eurocrisis van enkele jaren geleden. En, er zijn in zuidelijk Europa sindsdien stappen gezet; denk aan de hervormingen op de arbeidsmarkt in Spanje en de reductie van de Portugese staatsschuld. Italië heeft een begin gemaakt met hervorming van de pensioenen. Het zou bijzonder cru zijn dit allemaal te laten vervliegen.

Wij bepleiten de ESM-faciliteit aan te vullen met onze voorstellen zoals herstelobligaties of ‘corona-bonds’, hand-in-hand met vergroening. Zo blijft de Europese solidariteit in stand en wordt de duurzame ontwikkeling aangejaagd. Deze waardengedreven combinatie is de kern van onze derde weg. Ook voor Nederland geldt dat in deze bijzondere tijden, bijzondere maatregelen moeten worden genomen.

Peter van Dalen is Europarlementariër voor de ChristenUnie en Peter Ester is Senator voor de ChristenUnie

Door Eppo Bruins, Peter Ester op 20 juli 2020 om 17:46

In de afgelopen maanden heeft het kabinet vele miljarden vrij gemaakt om bedrijven noodsteun te bieden in deze barre coronatijden. Met deze steun geven we werkgevers, werknemers en zzp’ers een beetje lucht. Wij zijn blij dat Nederland in de afgelopen jaren dusdanige buffers heeft aangelegd, dat we ons deze miljardeninjectie kunnen veroorloven. De Jozef-economie, zo blijkt maar weer, is geen speeltje van zuinige economen van calvinistische snit, maar een effectieve strategie om ons te wapenen tegen slechte tijden. Het aanleggen van solide buffers is geen financieel leerstuk van economische watjes, maar getuigt van realiteitszin en het leren van eerdere crises.

Het kabinet heeft met deze enorme bazooka van tientallen miljarden de noodsteun voor bedrijven en hun werknemers gelanceerd. Voor baan- en inkomensbehoud. Er komt echter een moment waarop we de overstap moeten maken van generieke ondersteuningsmaatregelen naar gericht maatwerk. Nu redden we het nog met massale loonsteun, maar die kunnen we niet eindeloos verlengen. De zakken van het kabinet zijn weliswaar diep, maar niet onbeperkt. Noodsteun is bedoeld voor de korte termijn, maar is op deze schaal onhoudbaar op de langere termijn.

Wij pleiten voor een tweesporenbeleid waarin algemene, betrekkelijk ongedifferentieerde tijdelijke steunmaatregelen vergezeld gaan van structurele hervorming van onze arbeidsmarkt. We hebben een fundamentele reset nodig om onze arbeidsmarkt te ontdoen van doorgeschoten flexibilisering en globalisering. Een arbeidsmarkt die wat ons betreft inclusief is, die kwetsbare groepen werknemers en werkzoekenden recht doet, die zich geïnspireerd weet door het Rijnlandse sociale model, en duurzame arbeidsparticipatie bevordert. Gelukkig liggen de nodige plannen op de plank: het  arbeidsmarktadvies van de Commissie Borstlap, maar ook het recente pensioenakkoord. En eerder: de wet Arbeidsmarkt in balans en de plannen rond zzp’ers.

Wij willen een paar gedachten meegeven over de noodzaak en richting van deze structurele reset. Wij maken ons allereerst grote zorgen over de arbeidsmarktpositie van kwetsbare groepen werknemers. Zij worden als eerste het slachtoffer van deze ingrijpende crisis. Zij lopen verhoogde risico’s om hun baan te verliezen; hun baankansen staan op de tocht. De doorgeschoten flexibilisering van economie en arbeidsmarkt verzwakt de positie van flexwerkers, van jongeren, van mindergekwalificeerde zzp’ers, van arbeidsgehandicapten, van mensen met minder baankansen, van Wajongers, juist in een tijd dat allerlei beschermingsconstructies zwaar op de proef worden gesteld. We hebben binnen de polder voor groepen kwetsbare werkzoekenden zoals personen met een arbeidsbeperking, meerjarige afspraken gemaakt over het aantal nieuw te realiseren banen. Deze afspraken staan door de coronacrisis zwaar onder druk. Ook de vorige crisis raakte mensen met een beperking volop. We mogen de quota-afspraken voor de groep arbeidsbeperkten niet laten verslappen. We moeten voorkomen dat grote groepen mensen met een arbeidsbeperking op de reservebank terechtkomen. Het kabinet moet hier zeer alert zijn.

De beste bescherming van werknemers, zo luidt ons pleidooi, tegen een crisis is het op orde hebben en houden van kerncompetenties en beroepsvaardigheden. Een beroepsbevolking die wendbaar en weerbaar is, is beter toegerust om een crisis te overleven, om omslagen op de arbeidsmarkt het hoofd te bieden. De opgaaf voor modern arbeidsmarktbeleid is een beroepsbevolking die getraind is in de juiste arbeidsmarkt-skills, beschikt over relevante arbeidservaring en scholingsbereid is. Een beroepsbevolking, kortom, die veerkrachtig is. Dat maakt dat we werkzoekenden en werknemers kunnen geleiden van krimp- naar groeisectoren, van overschot- naar tekortsectoren. Het onderwijs, en zeker het beroepsonderwijs, heeft hier een belangrijke taak. Leven lang leren moet in daden worden omgezet.

We moeten ervoor zorgen dat de ontwikkeling van werkzoekenden, schoolverlaters, maar ook mensen met een baan, niet stilvalt. Permanente ontwikkeling is het credo van activerend arbeidsmarktbeleid. Duurzame arbeidsparticipatie is hier de sleutelterm. Dat gaat op voor alle geledingen van de arbeidsmarkt, van hoog tot laag en van praktisch tot theoretisch opgeleid. Voor jongeren moet gelden dat leer-werkcombinaties tijdens de crisis hun band met de arbeidsmarkt in stand houden en afglijden voorkomen.

Wij pleiten ervoor om in de aanloop naar Prinsjesdag dit gedachtengoed rond een wend- en weerbare beroepsbevolking een extra impuls te geven. Ook financieel. De sociale partners zouden de beschikbare O&O-fondsen versneld kunnen ontsluiten en ontschotten om een paar stevige stappen in dit dossier te maken. De SER kan hier een bemiddelende rol spelen. Duurzame arbeidsparticipatie, een veerkrachtige beroepsbevolking en de competenties en vaardigheden die daar bij horen, zijn de beste strijdmiddelen tegen een crisis op de arbeidsmarkt. Dat geldt voor werknemers maar ook voor zzp’ers. We moeten dit voortvarend en offensief aanpakken zodat Nederland ditmaal echt sterker uit de crisis komt en beter is voorbereid op een volgende noodsituatie.

Eppo Bruins is lid van de Tweede Kamer en Peter Ester is lid van de Eerste Kamer voor de ChristenUnie

Door Gert-Jan Segers, Carla Dik-Faber op 17 juli 2020 om 08:06

ChristenUnie: ‘geen zelfdodingspil, wel betere zorg voor ouderen’

“Als corona ons íets duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat echte aandacht en goede zorg het verschil maken in een mensenleven. Ik vind het buitengewoon pijnlijk dat in een tijd waarin ouderen zich extra kwetsbaar voelen, D66 een voorstel indient waarvan we weten dat het bij veel ouderen tot grotere onzekerheid en meer angst leidt." Dat stelt ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers in reactie op de indiening van een initiatiefwetsvoorstel om een zelfdodingspil mogelijk te maken.

"In dit initiatiefwetsvoorstel is het beschermen van hun leven niet langer het uitgangspunt, maar een optie. Het mag duidelijk zijn dat dit voor de ChristenUnie een onbegaanbare weg is. Voor ons is het nooit een optie geweest en zal het nooit een optie zijn dat een kabinet waar wij onderdeel van zijn deze wet gaat invoeren. Onze ouderen verdienen onze beste zorg, helemaal als het leven hen zwaar valt. De ChristenUnie zal nooit de grens overgaan naar een samenleving waarin we gezonde mensen helpen een einde aan hun leven te maken. Wij zullen altijd kiezen voor betere zorg en meer aandacht voor onze ouderen.”

ChristenUnie-Kamerlid Carla Dik-Faber: “D66 kiest ervoor om tegen alle adviezen in met een wet te komen die letterlijk levensbedreigend is. Achter de verhullende term ‘voltooid leven’ gaat zeker op hogere leeftijd veel lijden schuil; het beeld van de autonome burger die graag regie voert over het einde van het leven, is allang door onderzoek van Els van Wijngaarden doorgeprikt. En notabene een commissie onder aanvoering van D66-senator Schnabel zei eerder al: doe het niet, biedt geen zelfdodingspil aan, maar denk na over betere zorg, over alternatieven. Dat D66 doorgaat met een wetsvoorstel voor een zelfdodingspil terwijl er op zoveel vlakken nog zoveel winst te behalen is, kan ik dan ook alleen maar zien als een politieke wens die ons wordt opgedrongen. In plaats van een plan om tegemoet te komen aan de zorgen, het gepieker en de noden waar ouderen onder kunnen lijden, zegt D66: hier heeft u een pil. Dat vind ik heel, heel wrang.”

Door Stieneke van der Graaf op 13 juli 2020 om 19:34

Grondrechten, vrijheden en gezondheid: onze eerste reactie op de 'coronawet'

Het kabinet heeft de afgelopen tijd gewerkt aan een Coronawet en de eerste versie daarvan voldeed niet aan de criteria die de ChristenUnie hanteert als het gaat om bescherming van onder andere onze persoonlijke vrijheden en de godsdienstvrijheid. Nu ligt er een ingrijpend aangepaste versie en ook deze wet zullen wij toetsen aan de hand van een aantal heldere criteria, waarover ik hieronder meer zal schrijven.

Noodzaak

Eerst waarom het belangrijk is dat we het hierover hebben. De besluiten die de afgelopen tijd voor de bestrijding van het coronavirus zijn genomen, raken onze vrijheden die in de grondwet zijn opgenomen. Zoals de vrijheid van godsdienst, de vrijheid om te vergaderen en te betogen, en zelfs de vrijheid om elkaar thuis te ontmoeten.

De genomen maatregelen staan nu in noodverordeningen. Die noodverordeningen kennen alleen een beperkte democratische controle achteraf, zijn bedoeld voor een korte periode en zijn zeker niet bedoeld voor het op langere termijn inperken van onze grondrechten. Dat hiervoor in eerste instantie is gekozen is voorstelbaar, maar alleen verdedigbaar in het licht van de acute noodsituatie zoals die er was aan het begin van de coronacrisis.

Als er in de komende maanden opnieuw maatregelen genomen moeten worden in de strijd tegen het coronavirus die onze vrijheden raken, dan zijn noodverordeningen daarvoor zeker niet geschikt. Dan moet er een wet liggen die onze grondrechten beschermt tegen te vergaand ingrijpen van de overheid.

Grondig gewijzigd

De afgelopen tijd werkte het kabinet aan een coronawet en de eerste versie van die wet was niet goed. Zo maakte de wet handhaven achter de voordeur mogelijk. De wet voorzag in de invoering van een app voor bron- en contactonderzoek (terwijl niet eens duidelijk was hoe de app eruit komt te zien en hoe die onze privacy raakt). Maatregelen konden met de wet worden vastgelegd voor een jaar en het kabinet kon zonder betrokkenheid van het parlement beslissen of ze de veilige afstandsnorm zou willen vergroten. Het parlement zou in geen enkel geval vooraf betrokken zijn bij de afwegingen, maar alleen achteraf kunnen controleren.

Het mag duidelijk zijn dat de ChristenUnie nooit van plan is geweest met zo’n wet in te stemmen: de wet bood te veel mogelijkheden voor de overheid om in te grijpen, te weinig ruimte voor democratische besluitvorming en te weinig bescherming van onze grondrechten. Het kabinet moest dus terug naar de tekentafel.

De wet die het kabinet vandaag naar buiten bracht is op deze punten grondig gewijzigd. Ingrijpen achter de voordeur is geheel onmogelijk gemaakt. De corona-app is uit de wet gehaald. De duur van de wet is teruggebracht naar zes maanden. Het kabinet kan niet meer eenzijdig beslissen over wat een veilige afstand is. De maatregelen moeten vooraf worden voorgelegd aan de Tweede Kamer. Zo kunnen we de verschillende belangen afwegen en de maatregelen toetsen aan de grondwet.

Meer aanpassingen zijn nodig

Je zou kunnen stellen dat de wet die nu voorligt veel beter is dan de wet zoals deze eerder naar buiten kwam. Toch vindt de ChristenUnie het nodig dat ook deze wet nog verder zal worden aangescherpt voordat deze op onze steun kan rekenen. Ik noem een paar punten.

Zo moet de wet niet langer duren dan strikt noodzakelijk. Nu al maatregelen vastleggen voor een half jaar, vinden wij nog steeds te lang. De ChristenUnie wil dat de wet hooguit drie maanden geldt, tenzij de Tweede Kamer besluit de wet te verlengen. De maatregelen moeten direct worden afgeschaald als ze niet meer nodig zijn om het coronavirus te bestrijden.

Voor de ChristenUnie is het van belang dat fundamentele vrijheden zoals godsdienstvrijheid, vrijheid van vergadering en betoging, en de bescherming van je persoonlijke levenssfeer beschermd zijn. Dat telt zwaar bij onze finale afweging bij alle wetten, maar bij deze wet in het bijzonder.

Het is goed dat voor verpleeghuizen gezocht wordt naar maatwerk en er niet meer wordt gedacht aan een landelijk bezoekverbod voor naasten. De ChristenUnie wil zekerstellen dat er altijd ruimte is voor het maken van individuele afwegingen en dat de kwaliteit van leven van bewoners van verpleeghuizen centraal staat bij het maken van die afwegingen.

De boetes op het niet naleven van de maatregelen zijn nog steeds erg hoog. De ChristenUnie wil geen hoge boetes en een boete zou niet moeten leiden tot een strafblad of gevolgen hebben voor je Verklaring Omtrent Gedrag.

Ook zal duidelijk moeten zijn dat altijd moet worden afgewogen of de maatregelen proportioneel zijn. Dat vraagt een afweging tussen wat echt nodig is om de volksgezondheid te beschermen en de gevolgen daarvan voor onze vrijheden en onze samenleving.

De wet is vandaag ingediend bij de Tweede Kamer. De komende tijd gaan we de wet verder bestuderen, het kabinet er kritisch op bevragen, we zullen komen met voorstellen om de wet aan te passen en uiteindelijk moeten we er een oordeel over geven.

Bescherming van onze gezondheid en bescherming van onze rechten en vrijheden moeten hand in hand gaan. De ChristenUnie zal alleen instemmen met een wet waarbij die balans goed is. Democratische controle en zorgvuldigheid bij het maken van afwegingen zijn daarbij cruciaal. Daar zullen wij de voorstellen van het kabinet in ieder geval aan toetsen.

Door Webredactie op 13 juli 2020 om 16:45

Jop Douma nieuwe directeur partijbureau ChristenUnie

Jop Douma is de nieuwe directeur van het partijbureau van de ChristenUnie. Douma volgt formeel Menno van Hulst op, die de afgelopen tijd in zijn functie werd waargenomen door Mark de Boer. Douma werkte tussen mei 2012 en augustus 2017 ook al voor de ChristenUnie, toen als hoofd communicatie.

Partijvoorzitter Piet Adema is blij met de terugkeer van Douma op het partijbureau: “Jop is een ideeënrijke en energieke voorman die de groei die de partij nu doormaakt ook op het partijbureau kan aanjagen. Hij kent de ChristenUnie van binnenuit, maar neemt daarnaast een hele hoop communicatie- en organisatie-expertise mee van buiten de partij. We willen en kunnen met Jop verder bouwen aan een organisatie die de breedte van de partij - met een recordaantal vertegenwoordigers en bestuurders – faciliteert en ondersteunt bij het versterken van ons christelijke-sociaal geluid.”

Douma: “Ik wil bouwen aan een beweging van christenen die met God, middenin de samenleving staan. Dat deed ik onder meer bij de EO, bij het Leger des Heils en de laatste jaren bij Stichting Present. Ik ben blij dat ik dat nu opnieuw bij de ChristenUnie mag doen, omdat we ons geloof juist in de politiek handen en voeten kunnen geven. Het partijbureau kan het kloppende hart zijn van een authentieke en relevante partij van politici met kristalheldere idealen. Daar ben ik graag dienstbaar aan.”

Jop Douma volgt vanaf september Menno van Hulst op, die sinds 2008 directeur van het partijbureau was. Vanwege ziekte werd Van Hulst sinds maart 2019 in zijn functie waargenomen. Van Hulst blijft ook de komende tijd verbonden aan het partijbureau.

Met de uitspraak van de Raad van State kwamen direct projecten op het gebied van woningbouw en infrastructuur stil te liggen. Om die vergunningen weer vlot te trekken, is geïnventariseerd welke maatregelen op korte termijn genomen konden worden om stikstofruimte te creëren. Daaruit zijn deze drie maatregelen naar voren gekomen:

- de verlaging van de maximum snelheid

Over de aanpassing in het veevoer is nu veel te doen onder boeren en dat begrijp ik. Dat er een ministeriële regeling is die voorschrijft wat een koe moet eten, tast boeren aan in hun vakmanschap. Als geen ander weten boeren wat ze hun vee moeten voeren en ze maken zich ongerust over de gezondheid van hun dieren.

Daarom stond en sta ik helemaal achter het initiatief van de melkveehouderij om met een alternatieve veevoer maatregel te komen. Daarvoor werd de datum van 1 juli afgesproken. Mocht het overleg geen resultaat opleveren, dan zou worden teruggevallen op de ministeriële regeling. Het is goed om te zien dat de afgelopen weken constructief overleg gevoerd is tussen ministerie en melkveehouderij en dat wederzijds begrip gegroeid is.

Toch is het niet gelukt om er samen uit te komen en daar baal ik enorm van. Natuurlijk had ik graag gezien dat er een regeling was gekomen die beter aansluit op de boerenpraktijk. Als Parlementslid kan ik echter niet zomaar de criteria van de Raad van State terzijde schuiven. En daar knelt het. Als de veevoer maatregel niet goed juridisch te borgen en handhaafbaar is, zal de rechter er – zodra er een zaak is – zeker een streep doorheen zetten. Daarmee komen direct vergunningen voor andere projecten, die stikstofruimte nodig hebben, in de knel. En dan zijn we weer terug bij af.

Nu hebben CDA en VVD een motie ingediend waarin ze bepleiten dat het PBL de ministeriële regeling en het voorstel van de sector doorrekent, evenals de optie waarbij boeren de keuze krijgen voor één van beide trajecten. Dit lijkt aantrekkelijk, maar het is goed om te beseffen dat ook het voorstel van de sector zelf van iedere melkveehouder een aanpassing van het voer vraagt. Daarbij moeten er duizenden privaatrechtelijke contracten worden gesloten tussen melkveehouders en voerleverancier die dan ook door de overheid gecontroleerd worden, om de toets van de rechter te kunnen doorstaan.

Of het nu langs de ene of de andere regeling is, we vragen de melkveehouderij om mee te doen. Dat is niet onmogelijk. We hebben het over een periode van 4 maanden waarin een reductie van 0,2 kiloton op een totaal van 280 kiloton gerealiseerd moet worden. Natuurlijk mag diergezondheid niet in de knel komen en daarom is in de ministeriële regeling een uitzonderingsbepaling daarvoor opgenomen. De komende weken worden gebruikt om in overleg met experts van o.a. diergeneeskunde te kijken of er nog aanvullende maatregelen nodig zijn.

Eind augustus zal het PBL komen met de doorrekeningen. Dat is later dan ik had gewild en ik had boeren graag eerder duidelijkheid willen geven. Het is belangrijk dat zij hun voorraden op orde hebben en zich voorbereiden op 1 september, de datum dat er een regeling ingaat.

Tegelijkertijd wil ik graag de blik vooruit richten en samen met de sector werken aan een nieuwe regeling vanaf januari 2021. De regeling die dan ingaat zal beter aansluiten bij de boerenpraktijk. De Tweede Kamer heeft daarover ook een motie van mijn hand aangenomen. Er is dan ook ruimte voor minder knellende regels, omdat vanaf volgend jaar gewerkt wordt aan maatregelen om de totale ‘stikstofdeken’ boven ons land te verminderen. Stikstof ‘leverancier’ is niet alleen de landbouw, maar ook de zee- en binnenvaart, de industrie, de bouw etc. Het oplossen van het stikstofprobleem gaat niet alleen de boeren, maar ons allemaal aan.

Door Eppo Bruins op 10 juli 2020 om 17:00

Erkenning voor sociale ondernemingen

In de afgelopen maanden sprak ik in de Tweede Kamer vaak over de economie. In tijden waarin de overheid ongekende economische steun geeft, is het belangrijk om te beseffen wat voor economie we eigenlijk voorstaan. Wat voor bedrijven willen we in dit land? Voor de ChristenUnie zijn dit ondernemingen die niet alleen gaan voor winst op de korte termijn, maar langdurige positieve maatschappelijke impact maken. Sociale ondernemingen zijn daar een fantastisch voorbeeld van. Daarom ben ik blij dat in de kabinetsplannen van vandaag die wettelijk worden erkend.

Sociale ondernemers zetten in hun bedrijfsmodel de maatschappelijke missie voorop. Ze zorgen er bijvoorbeeld voor dat mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk kunnen. Ze zijn koplopers op het gebied van duurzaamheid. Of ze strijden tegen uitbuiting. Denk bijvoorbeeld aan organisaties zoals Tony Chocolonely, Fairphone, of Happy Tosti. Deze ondernemingen verdienen in onze samenleving alle ruimte.

Helaas zijn er belemmeringen. Zo is het kiezen van een rechtsvorm voor deze ondernemers ingewikkeld: als een ondernemer kiest voor een stichting, is het lastig om geld te lenen voor zijn investering. Als BV moet de ondernemer elke keer bij een bank uitleggen dat ze bij het bedrijf ‘sociaal’ zijn, en dus op een andere manier kijken naar winst en rendement.

Om dat te veranderen kwam ik in 2018, met steun van Social Enterprise NL (de koepel van sociale ondernemingen), met een plan. Ik wil dat ondernemers zich wettelijk kunnen registreren als sociale (of: maatschappelijke) onderneming. Ik vind dat er heldere criteria moeten komen waar deze ondernemingen dan aan voldoen. Daarmee zorgen we voor wettelijke erkenning voor deze ondernemingen die maatschappelijke impact aantoonbaar als belangrijkste doel hebben.

Vandaag presenteert het kabinet haar voorstel voor maatschappelijke ondernemingen. Ik zie in dat voorstel veel van mijn plan terug. Ondernemers krijgen straks de mogelijkheid om te kiezen voor een maatschappelijke BV. Er komen duidelijke eisen waar zo’n BV aan moet voldoen. Zo is het voor iedereen duidelijk dat deze bedrijven van waarde zijn voor mens, milieu en maatschappij. En lossen we belemmeringen op.

Ik vind dat we deze maatschappelijke ondernemingen verder moeten gaan versterken. De overheid kan bijvoorbeeld sociaal ondernemers fiscaal voordeel geven of bij specifieke aanbestedingen de voorkeur geven aan een maatschappelijke onderneming.

Sociaal ondernemers hebben immers aandacht voor wat echt telt: ze dragen zorg voor de schepping, ze dragen bij een samenleving waarin iedereen mee kan doen, ze gaan uitbuiting tegen. Deze ondernemers verdienen ruim baan. Het kabinetsvoorstel van vandaag is een heel mooie stap vooruit!