Poliflw

Tijdens de behandeling van onze bespreeknotie "transitie jeugd", waar wij oproepen tot normalisering en het de-medicaliseren van de jeugdzorg, moest ik denken aan de brieven van Dikke Freddy. In het bijzonder de brief van Dikke Freddy aan zijn naamgenoot Dikke van Dale. Middels de imaginaire zwerver Dikke Freddy stelt schrijver Erik Vlaminck sociale wantoestanden op hilarische wijze aan de kaak. In deze bewuste brief deelt hij aan zijn naamgenoot, die kennis van taal heeft, zijn constatering dat men in het sociaal domein nogal bedient van jargon waarbij niet zelden verschillende benamingen voor een en hetzelfde gebruikt wordt of waar een en hetzelfde woord meerdere vertaalslagen kent. Tijdens de bespreking van onze bespreeknotie bleek dit laatste het geval te zijn met het woord ‘Preventie’. Preventie is voor ons geen klinische benadering. Bij preventie staan wij niet in de zorgstand maar staan wij helemaal aan het begin. Het begin van het gehele socialisatieproces. Van het gezin tot het maatschappelijk middenveld. Het verenigingsleven speelt voor ons hierin een belangrijke rol. Een kind dat lid is van een verenging bouwt een sterker positief zelfbeeld op, meer zelfvertrouwen, kan beter met tegenslagen omgaan en is weerbaarder. Dat resulteert in minder zorg in de toekomst. In de Christendemocratische verkenning van lente 2021 wordt het woord preventie ook gebruikt. Met deze "vorm van preventie" wordt het -betaalde- "voorliggend-laagdrempelige-veld" bedoeld. Men stroomt makkelijk in, maar als men eenmaal in deze keten instroomt is de kans veel groter dat iemand doorstroomt naar duurdere zorg dan dat men uitstroomt. Iets kleins wordt vanzelf iets groots; of nog beter gezegd, iets normaals wordt ineens abnormaal. Dit doet denken aan een woongroepbegeleider die mij vertelde dat wanneer een puber 's avonds bij hen uit het raam klom om naar een feestje te gaan, dit als niet wenselijk gedrag werd gezien, dus de puber krijgt extra zorg. Maar bij een puber thuis wordt deze actie eerder bestempeld als normaal, ondernemend, gezond en recalcitrant pubergedrag. In de CDV intro staat: "preventie problematiseert bepaald gedrag, in plaats van dat jongeren leren dat leven nu eenmaal niet altijd leuk is." U ziet, binnen onze partij bezigen wij ook verschillende vertalingen voor een en hetzelfde woord. Dit geeft hoop. Onze collega raadsleden zaten met dit woord ook in de zorgstand, dachten ook binnen het jeugdstelsel. Ze koppelden het woord Preventie ook met laagdrempelige, maar wel betaalde, hulp. Voor de volgende stap moeten wij terug. Moeten wij, samen, weer scherp krijgen wat wij allemaal verstaan onder de vele woorden binnen het (jeugd) zorg domein. Te beginnen met preventie. Onze V.I.P motie, waarbij wij vorig jaar opriepen voor meer geld, aandacht en erkenning voor het verenigingsleven, werd mede hierdoor nog niet ondersteund door de gehele raad. Onze taak nu, het duidelijk en helder krijgen wat we onder preventie verstaan. Vervolgens zullen we ook het debat aan moeten gaan. Waar valt preventie onder? Onder het jeugddomein? Onder WMO? Immers uit onderzoek blijkt dat o.a. eenzaamheid onder ouderen veel minder is bij de ouder die (ooit) lid was/is van een vereniging. Met andere woorden, lid van een vereniging heeft een preventieve werking op instroom naar elke vorm van betaalde zorg. Misschien moeten we daarom wel gaan denken aan een nieuw domein: De leefbare stad.

Op 8 april heeft de eerste beeldvormende sessie over de bespreeknotitie van Christine de Moor en collega Joyce de Goede van D'66 plaatsgevonden. In 2015 is de decentralisatie Jeugd ingevoerd. Als gemeente hebben we de verantwoordelijkheid voor de jeugdhulp gekregen. De pijlers van de jeugdwet zijn preventie, eigen kracht van gezinnen en het demedicaliseren van problemen. Maar de afgelopen jaren zijn we voornamelijk bezig geweest met de organisatie van de jeugdhulp, die niet vlekkeloos verliep. Net als in veel gemeenten in Nederland liepen ook in Breda de financiële tekorten op voor jeugdhulp. Daarnaast is Juzt, de grootste specialistische jeugdhulpaanbieder in onze regio, door de financiële malaise definitief onderuit gegaan. Al met al zijn we in Breda met de transitie jeugdhulp en de gevolgen hiervan bezig geweest. De transformatie, de beweging naar voren, is helaas maar in beperkte mate op gang gekomen. Vandaar dat wij vinden dat het hoog tijd is dat wij ons als raad gaan buigen over hoe we dit wel voor elkaar kunnen krijgen en daarmee verder kijken dan de (financiële) waan van de dag. Met deze bespreeknotitie willen wij bereiken dat we in Breda duidelijk definiëren wat we onder preventie verstaan. Gaan wij het beeld volgen van inspreker de heer Johan Kruip van het NJI die zegt dat onder andere sportverenigingen, cultuurclubs en de scouting een bijdrage leveren aan de pedagogische basis van kinderen? Een basis, waardoor het kind veerkrachtig en weerbaar wordt, kan voorkomen dat op latere leeftijd de (dure) jeugdhulp niet ingeschakeld hoeft te worden. De gemeente Deventer heeft een positief resultaat op de gemeentebalans op het jeugdbeleid. Die heeft nadrukkelijk, vanaf 2009, de beweging naar voren gemaakt. Hierbij zijn de buurthuizen, verenigingsleven en scouting erkend in hun belangrijke bijdrage in het leven van opgroeiende kinderen. Het uitgangspunt hiervan was: "geen kind is gelukkig in de jeugdhulp" en "gewoon afschalen naar normale zaken". Een buitenspelend kind, voetballend met zijn teamgenoten bij zijn clubje, dat is een goede bakermat voor een mooi leven. Voorkom een start vol therapieën en professionele interventies. Zorg voor: zo lang mogelijk normaal! Het CDA Breda onderschrijft dit volledig en we weten dat we dit niet zomaar voor elkaar krijgen. Hier is een lange adem en commitment van alle partijen voor nodig. Niet alleen voor nu, maar voor de komende 9 jaar. Samen met D'66 hebben we nu de eerste stap gezet. Wordt vervolgd.

De afgelopen jaren heeft CDA-kamerlid Hilde Palland-Mulder (nr.12 op de kandidatenlijst) zich in de Tweede Kamer ingezet voor ondernemersbelangen. Zij heeft diverse voor ondernemers belangrijke dossiers en wetsvoorstellen behandeld. Ook heeft ze een plan geschreven over het belang van familiebedrijven. Hilde doet daarin voorstellen om familiebedrijven beter te ondersteunen bij de overdracht aan een volgende generatie. Op 11 maart van 17-18 uur gaat Hilde daarover en over andere onderwerpen in gesprek metBredase Ondernemers en andere geïnteresseerden. Peer Swinkels zal ook aan de sessie deelnemen. Hij isCEO en innmiddels de 7e generatie in het zeer bekende Brabantse familiebedrijf, Swinkels Family Brewers, de brouwers van onder meer Bavaria en Swinckels. De deelnemers krijgen uitgebreid de gelegenheid vragen te stellen en met elkaar in gesprek te gaan. Als u aan deze online sessie wilt , kunt u zich tot en met 10 maart aanmelden via cda@breda.nl Deelnemers kunnen vooraf vragen toezenden via dat mailadres. Caspar Rutten, CDA raadslid en nummer 56 op de kieslijst in West-Brabant treedtop als gastheer. Voor eventuele vragen over de sessie kunt u contact opnemen met hemvia caij.rutten@breda.nl of via bovengenoemd mailadres. Bent u er ook bij?

Medio 2019 werd door het college van Breda een participatieleidraad in het leven geroepen. Deze werd afgelopen donderdag in de raadscommissie besproken.Marc van Oosterbosch heeft hier kritische vragen bij gesteld en komt met volgend opiniestuk: De participatieleidraad loopt vooruit op de omgevingswet die ervoor moet zorgen dat alle RO ontwikkelingen (Ruimtelijke Ordening) door de initiatiefnemers vooraf dienen te worden besproken met bewoners en belanghebbenden uit de omgeving. Dit betekent kortweg: Wil je een plan ontwikkelen of heb je een initiatief daartoe dan zul je eerst met de bewoners (en andere belanghebbenden) om de tafel moeten om de voors en tegens te bespreken voordat er überhaupt een plan gemaakt kan worden. Ja, u hoort het goed: er wordt dus niet zomaar een plan gemaakt waar u aan het einde nog iets van mag vinden. Nee, er wordt vooraf geïnventariseerd door de ontwikkelaar/initiatiefnemer in de wijk wat de wensen zijn. Klinkt fantastisch, en dat klopt. Het zou ook zeker een heel stuk beter moeten zijn dan de oude methode. In de nieuwe situatie mag u namelijk aangeven wat volgens u het beste past in de wijk. In de oude situatie waren de plannen al voor 80% uitgewerkt en was het puur nog even voor de vorm dat u wat mocht vinden. Dus moeten we blij zijn met de omgevingsvisie en deze vorm van participatie? Lijkt me wel. Maar toch kriebelt het als ik de grote verschillen zie in aanpak en interpretatie van de leidraad. Bij ieder project, bij iedere ontwikkeling, groot, klein, veel of weinig impact, is de vorm waarin bewoners betrokken worden verschillend. Wat me opvalt is ook de terughoudende rol van de gemeente. In principe klopt dat ook wel, want tenslotte moet de initiatiefnemer om de tafel met de bewoners en wordt daarna pas het plan aangeboden aan de gemeente, maar toch. We komen uit een situatie waarbij de gemeente vaak de plannen presenteerde, of in ieder geval met ondersteuning van. Nu blijft het overheidsorgaan op de achtergrond wat de bewoners toch in veel gevallen achterdochtig maakt. Ligt er een verborgen agenda ergens op een bureau op het stadskantoor? Hoewel goed bedoeld en volgens de regeltjes vraagt een beleidswijziging een goede begeleiding vanuit de overheid. De bewoners van Breda kunnen bij de overgang van methode 1 naar methode 2 best wat hulp gebruiken. En wie zou hierin kunnen faciliteren? Juist, de overheid, de gemeente Breda. Als de gemeente naast de bewoners gaat staan tijdens de participatie, ze ondersteunt in de gesprekken met de initiatiefnemers, dan zal langzaam ook weer het gevoel ontstaan dat de gemeente naast de bewoners staat en niet tegenover (of ergens om de hoek). Laten we participatie binnen de nieuwe omgevingswet met zijn allen aangrijpen om ontwikkeltrajecten succesvol te laten verlopen met commitment van alle partijen. Laten we dat op een constructieve manier doen met een ondersteunende rol van de gemeente. De eerste stappen zijn gezet maar er zijn er nog veel te gaan.

Tijdens de begrotingsbehandeling van de gemeente Breda voor 2020 zijn een aantal door Breda'97 gemaakte moties en moties die Breda'97 mee ingediend heeft aangenomen door de gemeenteraad.

Breda'97 had een motie ingediend voor een snelle aanpak van de ontsuitingsweg bij sportpark de Roosberg. Ook het CDA had een vergelijkbare motie. Door één motie in te dienen werd deze ingediend door Breda'97, CDA en VVD aangenomen door de Raad.Volgens de motie moet er een oplossing komen in 2020 of 2021.

Breda'97 heeft de motie "Lobby Verkeerscontroles naar gemeenten" ingediend. Deze werd medeondertekend door de PvdA en Groen Links. Wij stelen voor een lobby richting regering op te starten met het doel snelheidscontroles ook door handhaving uit te laten voeren. Ter financiering hiervan de opbrengsten van de verkeersboetes aan de gemeente toe te bedelen. De reden hiervoor is dat de politie te weinig capaciteit heeft om op regulieren wijze snelheidscontroles  uit te voeren op kritische wegen. De motie is aangenomen.

In de bijdrage van Breda'97 heeft Peter Vissers maar weer eens aandacht gevraagd voor de vervanging van de bouwloods aan de Slotlaan. Deze moet wijken voor woningbouw. Al vele jaren geleden zijn er toezeggingen door de politiek gedaan dat dit probleem opgelost zou worden voordat de oude loods niet beschikbaar zou zijn. Het lijkt er op dat er op korte termijn positieve ontwikkelingen te verwachten zijn.

Ook het collectief bouwen is weer aan de orde gekomen Het CDA heeft gesteund door Breda'97 het initiatief genomen tot de motie "Zo komt CPO van de grond"Zo komt CPO van de grond". De motie draagt het college op dat  CPO niet als sluitpost gezien mag worden en het college moet een maximale inspanning leveren om betaalbare grond op de juiste plaats voor CPO beschikbaar te krijgen met als doel starters en ouderen de kans te gunnen om in de eigen wijken en dorpen te kunnen blijven wonen.

Donderdag 3 oktober staat de oordeelvormende sessie over de "postition paper" armoede op de agenda van het Bredaas Beraad. Deze paper gaat vooral uit van het feit dat elke Bredanaar de zogenaamde weg 'omhoog' kan maken, dus uit de armoede middels werk. Wij als CDA Breda vinden dit natuurlijk zeer belangrijk om deze focus te hebben en te houden. Maar we moeten zeker niet uit het oog verliezen dat voor sommigen mensen die nu in armoede leven in Breda dit niet altijd mogelijk is. Wij vinden dat we solidair moeten zijn met hen, en zorgen dat in het komende armoede beleid plaats is voor een waardig menselijk bestaan voor iedere Bredanaar, dus ook voor hen waarvoor een stap hoger in de piramide van Maslov niet (meer) tot de mogelijkheden behoort. Toch blijkt de stap uit de bijstand richting werk niet altijd even vanzelfsprekend te zijn dan dat dit lijkt. Meermaals blijkt dat men in een armoedeval terecht kan komen, men schulden opbouwt omdat men de toeslagen moet terug gaan betalen of dat, indien het contract toch niet voortgezet kan worden, door de flexibilisering van de arbeid bv men in een neergaande spiraal terecht kan komen, omdat de betalingen door blijven gaan maar de aansluiting van het tijdelijke werk op de voorziening van de overheid niet altijd goed aansluit. Wij hebben wel een idee hoe werk wel kan lonen! ARBEIDSSTAGE In de arbeidsstage gaat de bemiddelde deelnemer voor een proefperiode van x maand (Bijv. 3 maanden) aan de slag met behoud van uitkering, aangevuld met een extra €x (bijv. €200) bedrag uit de vrijlatingsregeling welke door de gemeente (W&I) wordt geoormerkt als bijzonder inkomen (niet meetellend voor berekening toeslagen en IB). De werkgever betaald een maandelijks social return bedrag (bijv. bruto uitkering + €200) aan de gemeente, de gemeente keert uitkering en bonus aan de bemiddelde uit. Het resultaat is veel minder regelingen, eenvoudig en simpel, de kandidaat houdt zeker meer geld over zonder kans op boetes. Als alles iedereen bevalt dan kan er over gegaan worden naar een arbeidsverhouding. Dat is de kern van het verhaal, helemaal in het huidige arbeidstekort kunnen zo zowel werkgevers als participanten eerst aan elkaar wennen zonder verplichtingen en risico's en met een voor iedereen begrijpelijke regeling. Dat werken moet lonen is natuurlijk ook voor de werkgever belangrijk. Volgens het Nibud zijn werkgevers gemiddeld per jaar €13.000 euro kwijt aan een werknemer met financiële problemen, vanwege o.a. administratie, verzuim, productiviteitsverlies etc. Volgens de laatste gegevens heeft minimaal 62% van de werkgevers te maken met werknemers met geldproblemen, lees vooral ook loonbeslag. De werkgever moeten wij als gemeente hierin ontzorgen; we kunnen bijvoorbeeld denken om het succesvolle revolverend fonds, welke nu enkel geld voor jongeren tot 27 jaar, ook in te zetten voor hen die een baan hebben. Ondersteuning, hulp voor de ondernemers voor hun werknemers moet veel makkelijker en eenvoudiger worden. Een telefoonnummer, waar ze meteen juist en effectief geholpen kunnen worden, met doorverwijzingen zonder wachttijden van weken. Een opzetten van een centrum van expertise, rondom financiële dienstverlening. Vicentius vereniging en de voedselbank in Breda hebben veel ervaring met mensen die leven in de armoede. Zij hebben een duidelijk beeld hoe dit centrum opgezet kan worden en de doelen ervan in samenwerking met alle partijen die hiermee van doen hebben en de gemeente Breda.

Donderdag 3 oktober staat de oordeelvormende sessie over de "postition paper" armoede op de agenda van het Bredaas Beraad. Deze paper gaat vooral uit van het feit dat elke Bredanaar de zogenaamde weg 'omhoog' kan maken, dus uit de armoede middels werk. Wij als CDA Breda vinden dit natuurlijk zeer belangrijk om deze focus te hebben en te houden. Maar we moeten zeker niet uit het oog verliezen dat voor sommigen mensen die nu in armoede leven in Breda dit niet altijd mogelijk is. Wij vinden dat we solidair moeten zijn met hen, en zorgen dat in het komende armoede beleid plaats is voor een waardig menselijk bestaan voor iedere Bredanaar, dus ook voor hen waarvoor een stap hoger in de piramide van Maslov niet (meer) tot de mogelijkheden behoort. Toch blijkt de stap uit de bijstand richting werk niet altijd even vanzelfsprekend te zijn dan dat dit lijkt. Meermaals blijkt dat men in een armoedeval terecht kan komen, men schulden opbouwt omdat men de toeslagen moet terug gaan betalen of dat, indien het contract toch niet voortgezet kan worden, door de flexibilisering van de arbeid bv men in een neergaande spiraal terecht kan komen, omdat de betalingen door blijven gaan maar de aansluiting van het tijdelijke werk op de voorziening van de overheid niet altijd goed aansluit. Wij hebben wel een idee hoe werk wel kan lonen! ARBEIDSSTAGE In de arbeidsstage gaat de bemiddelde deelnemer voor een proefperiode van x maand (Bijv. 3 maanden) aan de slag met behoud van uitkering, aangevuld met een extra €x (bijv. €200) bedrag uit de vrijlatingsregeling welke door de gemeente (W&I) wordt geoormerkt als bijzonder inkomen (niet meetellend voor berekening toeslagen en IB). De werkgever betaald een maandelijks social return bedrag (bijv. bruto uitkering + €200) aan de gemeente, de gemeente keert uitkering en bonus aan de bemiddelde uit. Het resultaat is veel minder regelingen, eenvoudig en simpel, de kandidaat houdt zeker meer geld over zonder kans op boetes. Als alles iedereen bevalt dan kan er over gegaan worden naar een arbeidsverhouding. Dat is de kern van het verhaal, helemaal in het huidige arbeidstekort kunnen zo zowel werkgevers als participanten eerst aan elkaar wennen zonder verplichtingen en risico's en met een voor iedereen begrijpelijke regeling. Dat werken moet lonen is natuurlijk ook voor de werkgever belangrijk. Volgens het Nibud zijn werkgevers gemiddeld per jaar €13.000 euro kwijt aan een werknemer met financiële problemen, vanwege o.a. administratie, verzuim, productiviteitsverlies etc. Volgens de laatste gegevens heeft minimaal 62% van de werkgevers te maken met werknemers met geldproblemen, lees vooral ook loonbeslag. De werkgever moeten wij als gemeente hierin ontzorgen; we kunnen bijvoorbeeld denken om het succesvolle revolverend fonds, welke nu enkel geld voor jongeren tot 27 jaar, ook in te zetten voor hen die een baan hebben. Ondersteuning, hulp voor de ondernemers voor hun werknemers moet veel makkelijker en eenvoudiger worden. Een telefoonnummer, waar ze meteen juist en effectief geholpen kunnen worden, met doorverwijzingen zonder wachttijden van weken. Een opzetten van een centrum van expertise, rondom financiële dienstverlening. Vicentius vereniging en de voedselbank in Breda hebben veel ervaring met mensen die leven in de armoede. Zij hebben een duidelijk beeld hoe dit centrum opgezet kan worden en de doelen ervan in samenwerking met alle partijen die hiermee van doen hebben en de gemeente Breda.