Poliflw

Wat een mooie avond beleefden wij op zaterdag 7 maart. Wij hebben erg genoten. Van de aanwezigen, van de gesprekken, van de film, van het eten en van de locatie. 

Deze avond hebben we georganiseerd we omdat we verder willen kijken. We kijken naar Hilversum in 2040, hoe onze gemeente er dan uit moet zien. Hoe oud ben jij dan? Hoe zie jouw leven er dan uit? Wil je dan niet ook in een gemeente wonen die past bij jouw idealen?

Fysiek en qua leefklimaat: willen we die groene gemeente blijven en hoe doen we dat? Willen we die kindvriendelijke gemeente blijven waar kinderen veel keuze hebben in onderwijs en waar ze veilig zelfstandig naartoe kunnen? Willen we een gemeente zijn waarin mensen die pech hebben, ook overeind kunnen blijven? En willen we voldoende woningen hebben waar mensen graag wonen, ongeacht hun leeftijd en mogelijkheden?

GroenLinks wil met jou een stap maken in de richting naar dit Hilversum van 2040. Want voor de invulling van die visie hebben we jou nodig. Vrouwen en mannen van alle leeftijden en met diverse ervaringen. Zodat Hilversum een inclusieve en diverse afspiegeling van Nederland is. Om je te betrekken bij deze keuzes, nodigen we je uit om steeds mee te denken. En mee te organiseren.

Op deze avond hebben we samen gegeten en gekeken naar de film Knock Down the House. Omdat we de rol van vrouwen belangrijk vinden, willen we vaker samen die inspiratie zoeken dan eens per jaar. Heb je suggesties voor films of wil je op een andere manier meepraten over een inclusieve samenleving? Dan horen wij heel graag van jou!

Meer filmWe begonnen de avond met een filmpje. Dit filmpje wordt ingesproken door Cynthia Nixon. Misschien ken je haar nog uit Sex and the City. Ze is sindsdien de politiek ingegaan. 'Be a Lady, they said'.   Vond je dat een heftig filmpje, kan dat niet in Nederland? Op vrijdag 6 maart werd dit filmpje gelanceerd door Tweede Kamerlid Kathalijne Buitenweg.

Een aanrader wie hierover verder wil lezen, is het boek De ZIJkant van de macht, van Julia Wouters. Over vrouwen uit alle politieke partijen die zich uitspreken over hoe zij zijn gezien, bejegend, benaderd en ook in de hoek gezet doordat ze vrouw zijn en zich in een mannenwereld manifesteerden. Bijgaand tref je de QR-code die je kunt scannen met je telefoon om de kern van dit boek te lezen. Of ga naar https://juliawouters.nl/tijd-voor-een-politieke-vuist/.

Actie?! We hebben voor de film gesproken over wat feminisme voor ieder van ons betekent en we hebben verschillende mooie verhalen gehoord. Wat we niet hebben besproken is 'wat kunnen we zelf doen', welke actie kunnen we oppakken? Aanwezig GroenLinks-bestuurslid Melody heeft ons enkele mooie inzichten gegeven; maak een groep en help elkaar. En ook; leer van elkaars verschillen. Want zoals we zaterdag zeiden, het gaat niet om dat vrouwen hetzelfde zijn als mannen. Het gaat erom dat vrouwen gelijke kansen krijgen. We willen hier vanuit GroenLinks Hilversum samen aan werken. Onze actie is dan ook om te kijken hoe en wat we hieraan kunnen doen.

Maar we hebben ook een vraag aan jou: wat is jouw actie?

Wat doe jij al, waar kunnen anderen van leren? Wat kan jij doen? Wat zou jij willen doen? Waar zou jij aan mee willen doen?

Laat je dit in een reactie aan ons weten? Je bereikt ons via sara.steenkamp@groenlinks-hilversum.nl. 

Wat we in ieder geval willen doen is vaker een evenement in het kader van feminisme en diversiteit organiseren. We houden onze leden op de hoogte via onze emails. Ben je (nog) geen lid? Volg ons dan op facebook of instagram. 

De fractie PvdA-GroenLinks zet zich dit jaar opnieuw voor een algeheel vuurwerkverbod in de gemeente Wijdemeren. Gisteren hebben we een initiatiefvoorstel hiervoor ingediend in de gemeenteraad. Het College van B&W van de gemeente Wijdemeren moet binnen een maand op ons voorstel reageren.

De fractie PvdA-GroenLinks pleit al jaren voor een vuurwerkverbod omdat:

Mensen gewond raken door het afsteken van vuurwerk c.q. rondvliegend vuurwerk. Elk jaar weer wijzen oogchirurgen en andere medici op de  grote gevaren van vuurwerk. Er met vuurwerk veel schade aan (openbare) gebouwen, de openbare ruimte,  brievenbussen en dergelijke wordt aangericht. Hulpverleners in gevaar zijn omdat er zwaar vuurwerk op ze afgevuurd wordt. Vuurwerk een enorme luchtvervuiling veroorzaakt. De zware metalen die  vrij komen zijn  slecht voor mens, dier, water en bodem. Veel (huis)dieren doodsbang zijn voor vuurwerk. Voor hun is Oud & Nieuw zeker geen feest.

De fractie PvdA-GroenLinks zet zich dit jaar opnieuw voor een algeheel vuurwerkverbod in onze gemeente. Begin maart 2020 hebben we een initiatiefvoorstel hiervoor ingediend in de gemeenteraad. Het College van B&W moet binnen een maand op ons voorstel reageren. De volledige tekst van ons voorstel is te vinden via de website van de fractie in Wijdemeren.

In de laatstgehouden Raadsvergadering van 6 februari is een voorstel van het College van B&W fundamenteel aangepast. Het College wilde de bevoegdheid hebben om (maximaal) één miljoen Euro uit te geven per zogenaamde ‘strategische grondaankoop’; zonder toestemming van de gemeenteraad!

Daar waren wij, als oppositiepartijen PvdA/GroenLinks en DeLokalePartij, geen voorstander van. Dat vinden wij een aantasting van het zogenaamde ‘budgetrecht’ van de gemeenteraad. Wij willen dat zo’n aankoop van tevoren aan de gemeenteraad wordt voorgelegd ter goedkeuring.

Tot onze verbazing gingen na een stevig gesprek tijdens een schorsing in de raadsvergadering ook de coalitiepartijen met ons mee. VVD, D66 en DorpsBelangen leverden al hun eisen in. Daarmee verwierpen ze dus een voorstel van hun eigen College. Zelfs een ultieme poging van wethouder De Kloet om in dit kader bedragen onder de € 25.000 zonder voorafgaande toestemming van de raad uit te mogen geven werd genegeerd.

Dit alles getuigt van weinig vertrouwen in het College. Dat is ook wel verklaarbaar. Recent hebben we te maken gehad met forse overschrijdingen op grote infrastructurele projecten. Zoals de overschrijding van € 420.000 op het project herinrichting Oud Loosdrechtsedijk tussen de rotondes. Het College heeft dus moeite om dit soort grote projecten te beheersen. En wie garandeert ons dat dit niet gebeurt bij de aankoop van grond, en dan met name in het traject daarna als er bijvoorbeeld met woningbouw wordt gestart?

Feitelijk is het College qua grondaankopen dus ‘onder curatele’ gesteld. Is dat wegens (een gebrek aan) vertrouwen? Wij vinden het (een) noodzakelijk (kwaad).

Stan Poels en Gert Zagt Raadsleden PvdA/GroenLinks en DeLokaleParti Gemeente Wijdemeren

Voor wie omhoog kijkt, zijn er geen grenzen: “Knock Down the House”

Diner en film voor Internationale Vrouwendag, 7 maart 2020

Voor wie omhoog kijkt, zijn er geen grenzen. En omhoog kijken, dat deden vier Amerikaanse vrouwen toen ze zich verkiesbaar stelden nadat Donald Trump president werd. Wat was hun motivatie, welke doelen stelden zij zichzelf als vrouw in de politiek en hoe bereikten ze die doelen in een tijd waarin sociale media je kunnen maken en breken? De film ‘Knock Down the House’ vertelt hoe zij hun politieke ambitie wisten te combineren met werk en gezin. En dit vindt GroenLinks een geweldig onderwerp om samen over in gesprek te gaan. GroenLinks trapt daarom op 7 maart 2020 Internationale Vrouwendag af met een screening van deze inspirerende film met vooraf een Syrisch diner.

Lees verder >>

WereldRadioDag

Vandaag is het 13 februari, één dag voor Valentijnsdag, dat weet iedereen. Maar dat het vandaag WereldRadioDag is weten maar weinigen. De dag waarop we de vrijheid en onafhankelijkheid van de radio herdenken en stilstaan bij de vrijheid van meningsuiting.

Onafhankelijkheid van de radio en vrijheid van meningsuiting: de radio bracht mij naar onze prachtige mediastad, de vrijheid van meningsuiting bracht mij naar de politiek!   Want vrij zijn wij hier. Vrij om te zeggen wat we willen. Vrij om te doen wat wij willen (uiteraard binnen bepaalde grenzen) en in vrijheid kunnen we samenleven.

Maar vrijheid brengt ook verantwoordelijkheid met zich mee. En dat is precies waar wij ons mee bezighouden in de raad en in de commissies.

Politiek dat zijn we zelf

Als ‘gewone’ inwoner realiseer je je niet altijd hoe ver die verantwoordelijkheid zich uitstrekt. Maar sinds ik halverwege vorig jaar deel uit maak van de GroenLinks-fractie zie ik het ineens heel helder. De gemeenteraad gaat over alles waar wij als inwoners van Hilversum mee te maken krijgen. Een kleine greep uit de onderwerpen waar we ons het laatste half jaar mee bezig hebben gehouden; de jeugdhulpverlening, de regionale energietransitie, de fietsenstalling aan de zeedijk, het stationsgebied, de lokale belastingen, de omgevingsvisie (oftewel hoe ziet Hilversum er over 20 jaar uit?) en de verduurzaming van ons raadhuis.

Dus als er mensen zijn die zeggen dat de politiek ze niet interesseert of dat ze niks met politiek hebben, zeggen ze eigenlijk; het kan me niet schelen hoe ons dorp of stad er uitziet. Het kan me niet schelen hoe wij in Hilversum met elkaar omgaan. Het kan me niet schelen of onze kinderen goed onderwijs krijgen. Het kan me niet schelen of onze ouderen de juiste woningen krijgen. En het kan me ook niet schelen hoe Hilversum er over 20 jaar uitziet. 

Eerlijk gezegd denk ik dat iedereen geïnteresseerd is in politiek. Want de politiek dat zijn wij, dat gaat over ons en over onze toekomst. 

Er samen uit komen

En natuurlijk doe je als partij concessies want je zit niet in je eentje in de raad. Maar dat kennen we allemaal. Dat doen we thuis ook als we het niet met elkaar eens zijn. Ook dan praten we met elkaar en proberen we eruit te komen en ook thuis levert dat soms compromissen op. En ja, ook thuis is dat soms zuur net als in de politiek.

Een voorbeeld is de verduurzaming van ons raadhuis. Als GroenLinks hadden we graag gezien dat de raad een stapje verder was gegaan zodat we na een verbouwing het raadhuis gasloos zouden kunnen verwarmen. Maar dat bleek voor de meeste partijen nog een stap te ver en zo werd het raadsbesluit van twee weken geleden het compromis dat voor ons politiek gezien het hoogst haalbare bleek.

Maar als je dat vergelijkt met drie jaar geleden, toen voor de meeste partijen het verduurzamen van het raadhuis nog een ver-van-mijn-bed-show was, dan hebben we tóch heel wat bereikt. En als we over drie jaar weer stemmen over een gasloos raadhuis is ook dat vast een dichter-bij-mijn-bed-show geworden!

Yvonne Pelgrum is Commissielid voor GroenLinks Hilversum.

Les 1: ‘Om echt zaken voor elkaar te krijgen heb je geduld nodig’

In juni 2018 lag het er, het coalitieakkoord. Vanaf dat moment zat de fractie van GroenLinks in de coalitie en ging Jan Kastje aan de slag als wethouder. Nu zo’n 1,5 jaar later willen we onze leden van GroenLinks Hilversum graag een kijkje in de keuken geven van Jan. Want hoe is het nou om wethouder te zijn. Wat komt er bij kijken en wat kan je echt doen. In een paar interviews nemen we je mee in het leven van een wethouder. Vandaag de eerste met als vraag; hoe is het nou als wethouder?

Door: Sara Steenkamp, campagneleider GroenLinks Hilversum

Het is zaterdagmiddag, eind 2019, nat en al bijna donker als ik het filmtheater van Hilversum binnenloop. Jan staat bij de bar en bekijkt de bierlijst. Ik kijk om me heen. Wat een fijne plek is dit toch. Perfect voor een goed gesprek. Jan en ik hebben afgesproken om kennis te maken. Vanuit het campagne-/communicatieteam willen we hem helpen om de leden van GroenLinks een kijkje in de keuken te geven bij een wethouder. Want Jan is nu 1,5 jaar wethouder in Hilversum namens GroenLinks. Als wethouder heeft hij veel op zijn bord, zo ook vandaag. “Normaal is zaterdag mijn echte vrije dag. Maar ik heb vandaag voornamelijk stukken gelezen. Morgen gaan mijn vriendin en ik wat leuks doen samen, dus moest het vandaag”. Als wethouder draai je mee in een vast ritme. “Maandag staat in het teken van de besluitvorming, dinsdag van het college, woensdag van de raad. Op vrijdag krijgen we de stukken om de aankomende week voor te bereiden. Deze lees ik vaak zondag, zodat we maandag bij de besluitvorming echt besluiten kunnen nemen.” Dat is het eerste wat ik leer van Jan: het leven van een wethouder is druk.

Er is nog veel meer te leren van het leven van een wethouder, lessen die we graag delen met alle leden. Jan zit al jaren in de politiek en het goed communiceren met de leden vindt hij heel belangrijk. “Toen ik fractievoorzitter was wilde ik al elke week een nieuw bericht op de website. Dat kan prima. Het is een kwestie van gewoon duidelijke afspraken met elkaar en dan vooral doen”. Dat is duidelijk; aan daadkracht heeft Jan geen gebrek. Aan doelen ook niet en aan kennis al helemaal niet.

Kennismaken

Voor vandaag beginnen we vooral met die kennismaking. Want Jan en ik kennen elkaar nog niet echt. We hebben elkaar gezien bij het regio-uitje afgelopen november. Daar kwam Jan direct op me af: “Jij bent Sara”, zei hij kordaat met uitgestoken hand. “Ehm ja, hi! En jij bent?”, zei ik twijfelend… “Jan, de wethouder”, zei hij met een brede lach. Oeps, dat had ik natuurlijk moeten weten als campagneleider.

Met enkele blogs willen we onze leden een kijkje in de keuken geven van wethouder Jan Kastje. In dit blog de vraag; hoe is het nou als wethouder?

Terug naar zaterdagmiddag. We komen al snel op gezamenlijke interesses; Jan speelt rugby en dat heb ik tot voor kort ook gedaan. De daadkracht, het harde, maar vooral ook het sociale en eerlijke. Dat spreekt ons beiden aan in deze mooie sport. Maar we lijken niet in alles op elkaar. Waar ik pas sinds deze zomer lid ben van GroenLinks en net ben begonnen als campagneleider is Jan een doorgewinterde GroenLinkser. In 1992 begon hij als stagiair bij het wetenschappelijk bureau van GroenLinks en in 1995 werd hij projectmedewerker. Hij heeft een indrukwekkende staat van dienst. Zo is hij partijbestuurder geweest, provinciaal statenlid in Noord-Holland en is al sinds 2010 lid van de GroenLinks-fractie van Hilversum. Hier zit duidelijk een politieke tijger die weet hoe het werkt.

Hoe is het als wethouder?

“Hoe vind jij het dan als wethouder, zo na 1,5 jaar?” vraag ik hem. Daar moet Jan even over nadenken; wat is het juiste woord dat deze periode kenmerkt. “Leerzaam?”, stel ik voor … “Ja, dat is het meest politiek correcte antwoord”, lacht hij. “Het is absoluut leerzaam.” Hij lacht en gaat verder; “het is ook echt leuk hoor. Het is geweldig om op een plek te zitten waar je echt dingen kan waarmaken. Als wethouder ben je echt een stad aan het besturen. Dat wist ik wel, maar het dagelijks besturen van een stad heeft nog meer impact dan ik me van tevoren kon voorstellen. Als wethouder heb ik echt moeten leren om van een politicus een bestuurder te worden. Als politicus, zeker in de oppositie, moeten we onze speerpunten vertegenwoordigen. Als coalitiepartner zit je aan tafel. We hebben belangrijke GroenLinks speerpunten kunnen vaststellen in het coalitieakkoord. Dat betekent dat er budget voor is gereserveerd. Dat is het begin. Nu is het zaak om dit echt te gaan uitvoeren en dat doen het gemeentebestuur en de ambtenaren. Het ambtelijk apparaat voert het coalitieakkoord uit en daar ben je als wethouder verantwoordelijk voor.”

Het eerste wat Jan dan ook deed was met de medewerkers op het Raadhuis kennis maken en nog meer procedures en termen ontdekken. Want als raadslid kijk je mee, maar als bestuurder voer je echt uit. Jan legt uit: “Om goed te weten hoe dat ambtelijke apparaat werkt heb je echt enkele maanden nodig. Je moet elkaar leren kennen. Het belangrijkste is dat je goed leert omgaan met je eigen team. Op alle thema’s.” Dan heb je de uitdaging nog van de diversiteit in de portefeuille. Mijn vraag: “je hebt een portefeuille waar je U tegen zegt. Van Monumenten tot Vergunningen en van Klimaat & Energie tot Wonen. Dat houdt je vast bezig.” Jan lacht weer vrolijk; “Ja dat is ook echt het ingewikkelde. Iedereen heeft het druk en alle procedures zorgen helaas toch voor stroperigheid. Bestuurder zijn is echt een oefening in geduld. Dat is misschien wel mijn grootste leerpunt sinds de start als wethouder. Om echt zaken voor elkaar te krijgen heb je geduld nodig.”

Het goede nieuws is dat Jan verwacht dit jaar echt effecten te zien van waar de gemeente en zijn team de afgelopen 1,5 jaar mee bezig zijn geweest. Het eerste is het voorstel om het Raadhuis als monument te verduurzamen. Dit wordt in de week van 27 januari in de raad besproken. We houden jou als lid graag op de hoogte hiervan.

Sara Steenkamp

P.S. Op de hoogte blijven van Jan’s werk? Volg ons op onze socials en schrijf je in voor de nieuwsbrief (zie hieronder). Heb je zelf een vraag aan Jan? Stel ze via e-mail dan neem ik ze de volgende keer mee.

Welk gevoel blijft er achter, een paar dagen na het GroenLinks-debat over de Hilversumse Hoogte in het Raadhuis? In ieder geval dat het onderwerp sterk leeft in de Mediastad. Of, zoals organisator en raadslid Lex van Waarden het zei: “Als je in Hilversum ’bouwhoogte’ roept, zit iedereen meteen op de kast”.

Zo’n tachtig belangstellenden waren dinsdag 17 december 2019 naar de Burgerzaal in het Raadhuis gekomen om mee te praten over het thema Hilversumse Hoogte. De aanleiding is even duidelijk als urgent: Hilversum moet de komende jaren duizenden woningen extra bouwen om aan de enorme vraag naar woonruimte te voldoen. Betaalbare woningen, woningen voor 1- of 2-persoonshuishoudens, eengezinswoningen, woningen voor jongeren en voor ouderen. Doen we dat niet, dan wordt Hilversum uiteindelijk een vergrijzende, dure slaapstad waarin het steeds moeilijker wordt om het voorzieningenniveau op peil te houden.

Tegelijkertijd wil vrijwel niemand in deze mooie tuinstad dat we stukken bos of hei opofferen om te gaan bouwen. En dus moet de oplossing binnen de gemeentegrenzen worden gezocht. In het bebouwen van lege stukken stad, in renovatie van bestaande woonwijken en (inderdaad, het hoge woord is eruit) in hoogbouw. Want alleen op die manier kan je relatief veel woningen bouwen op een klein oppervlak.

Vrij veel mensen die op het debat afkwamen deden dat vooral om tégen hoogbouw te pleiten. Het zou niet bij “het dorp” Hilversum passen, het zou vooral een Amsterdams woonprobleem oplossen, het zou het leefklimaat verpesten. GroenLinks werd door een van de sprekers zelfs neergezet als “een bouwbedrijf dat hier 50 flatgebouwen wil neerplempen”. Die had niet geluisterd naar de inleiding van Lex van Waarden, die vooral het taboe op hoogbouw in Hilversum wil doorbreken. Volgens Van Waarden zijn er voorbeelden van slechte hoogbouw, maar ook van heel geslaagde hoogbouw in Hilversum, zoals Villa Industria. Er zijn volgens hem zeker 3 plekken in Hilversum (Arenapark, Mediapark en Oosterspoorplein) waar hoogbouw goed zou passen. Uiteraard alleen als zo’n project de ruimtelijke kwaliteit zou versterken, ingebed in groen. Architect Marijn Schenk van Next Architects en stadsbouwmeester van Amstelveen gaf daarvan een paar mooie voorbeelden. Voor Amstelveen, en later voor Amersfoort, heeft Schenk een hoogtevisie ontwikkeld die als richtsnoer werkt bij de planning en toekenning van nieuwe hoogbouwprojecten. Zijn collega Do Janne Vermeulen van Team V Architectuur inspireerde veel aanwezigen met mooie projecten in binnen- en buitenland die lieten zien dat hoogbouw op de juiste plaats en in harmonie met de omgeving ook een verrijking van de stad kan zijn. Van haar hand is het ontwerp van ‘Haut’, de meest duurzame en hoogste houten woontoren van Amsterdam.

Na de pauze werd gedebatteerd aan de hand van een aantal stellingen. Daaruit bleek dat ook redelijk wat aanwezigen wél open staan voor bouwen ‘in de derde dimensie’, zoals Dudok het ooit formuleerde. De andere partijen uit het Hilversumse politieke spectrum waren erbij, maar kozen ervoor zich nog niet uit te spreken over het thema hoogbouw. Toch was de avond voor organisator Lex van Waarden geslaagd: “Dit was precies onze bedoeling. Bouwhoogte is al jaren een grote roze olifant in Hilversum, waar iedereen omheen draait. Nu hebben we het er toch over gehad. En dat zal de komende jaren heel wat vaker gebeuren.” GroenLinks-wethouder Jan Kastje vond het debat “inspirerend en een goede voorzet voor de komende discussies in de gemeenteraad.”

Foto's: Maarten Paul van der Elst, Sara Steenkamp en Arnoud van den Heuvel

GroenLinks heeft samen met Hart voor Hilversum, D66 en Hilversums Belang de gemeenteraadvergadering van 13 december jl. voorgesteld om al het gemeentelijk huisvuil voortaan CO2-arm op te halen. Dat kan door de vrachtauto's van het GAD (Gezamenlijke Afvalstoffen Dienst) op blauwe in plaats van fossiele diesel te laten rijden.

Blauwe Diesel (B100) is een brandstof gemaakt van 100% plantaardig materiaal. Blauwe diesel is een duurzame dieselbrandstof en een volledige vervanger van fossiele diesel. Blauwe diesel is fossielvrij, CO2-neutraal en is biologisch afbreekbaar. Het is gemaakt uit hernieuwbare grondstoffen. Omdat het gemaakt is uit afvalproducten is het bovendien circulair. Wanneer je de uitstoot vergelijkt met de productie en transport van fossiele diesel dan is de CO2-uitstoot bij blauwe diesel maar liefst 89% lager. Deze omschakeling kan plaatsvinden zonder dat er motorische aanpassingen nodig zijn aan het rijdend materieel van de GAD.

In de toekomst wil het GAD het huisvuil met vrachtauto’s met een elektromotor ophalen. Dat vergt echter een grote investering in een nieuw wagenpark. Vooruitlopend op deze grote omschakeling is het rijden op blauw diesel een eenvoudig en op korte termijn te realiseren alternatief voor fossiele verbranding.

Omdat de GAD een samenwerkingsverband is tussen de Gooise gemeenten moet het voorstel eerst besproken worden met de gemeentebesturen van de andere Gooise steden. De literprijs van blauwe diesel is hoger dan fossiele diesel. Onderzocht zal worden of de omschakeling gevolgen moet hebben van de afvalstoffenheffing. Verwacht wordt dat de prijs van blauwe diesel in de toekomst lager wordt. Voor consumenten is er sinds kort ook blauwe diesel te tanken bij Tamoil aan de Zoutmanlaan nr 5 (Hilversum-Zuid).

Soms vraag je je af of men in Den Haag wel weet hoe het is in de Nederlandse gemeenten aan toe gaat? Dit had ik in de discussie rond de Participatiewet afgelopen week. De Participatiewet werd in 2015 ingevoerd om mensen die naast de arbeidsmarkt blijven staan aan een baan te helpen. Vorige week publiceerde het Sociaal en Cultureel Planbureau een vernietigend rapport over deze wet. De wet, van het kabinet Rutte-II van VVD en PvdA, heeft er niet of nauwelijks toe geleid dat er meer mensen vanuit een uitkering of sociale werkplaats naar een gewone baan zijn doorgestroomd.

GroenLinks deelt het beeld dat het Sociaal Cultureel Planbureau schetst. We vinden dat er in de huidige situatie veel te veel druk wordt gezet op mensen om aan het werk te gaan, zonder hierbij oog te hebben voor de achterliggende oorzaken waarom mensen thuis zitten. Misschien gaat er nu eindelijk iets veranderen dacht ik. Maar het kabinet kwam als snel met een reactie.

Staatssecretaris Tamara van Ark (Sociale Zaken, VVD) wil af van de vrijblijvendheid in de bijstand en wil daarom in de wet vastleggen dat alle gemeenten bijstandsgerechtigden een "passend, niet vrijblijvend aanbod" doen. Nu is dat niet verplicht. Nog meer dwang dus. De reactie van het kabinet is een duidelijk voorbeeld van een denkfout die in onze samenleving is geslopen. Veel mensen zijn ervan overtuigd geraakt dat iedereen aan het werk moet, want mensen die werken zijn het gelukkigst. Als dit je niet lukt, is het je eigen schuld en mag je daarvoor worden gestraft of verplicht worden om werk dat je wordt aangeboden aan te nemen. Ik zal hieronder uitleggen dat dit beeld niet reëel is.

Iedereen moet aan het werk, mensen die werken zijn het gelukkigst

Het idee achter de Participatiewet is dat iedereen aan het werk moet. Door een baan hebben mensen een zinvolle dagbesteding, een inkomen en de mogelijkheid om zich te ontwikkelen.

Dit zal vast voor een heleboel mensen zo zijn, maar geldt echt niet voor iedereen. Voor een grote groep is werk helemaal niet de weg naar een gelukkig leven. Stel dat je bijvoorbeeld kampt met gezondheidsproblemen, dat je als alleenstaande ouder zorgt voor je kinderen of mantelzorger bent voor een familielid. Is het dan de beste oplossing om daarnaast te moeten werken? Daarnaast kampt 1 op de 7 werknemers in Nederland tegenwoordig met burn-outklachten. Dit roept de vraag op of werken echt wel zo goed is voor mensen als het kabinet ons doet geloven?

Als je het niet lukt om aan het werk te komen is dat je eigen schuld

Het beeld dat steeds wordt geschetst is mensen die in de bijstand zitten lui zijn en daarom daar zitten. Het is volgens het kabinet dan ook logisch dat je door de zogenaamde tegenprestatie iets terug gaat doen voor de uitkering die je ontvangt. Deze redenering gaat ervan uit dat iedereen in Nederland dezelfde kansen heeft op school en op de arbeidsmarkt. Als je vervolgens in de bijstand terechtkomt, is dat je eigen schuld.

De realiteit is echter dat er in Nederland sprake is van een grote kansenongelijkheid. Het simpele feit is dat als je ouders hoogopgeleid zijn, je zelf ook een veel grotere kans hebt om hoogopgeleid te geraken dan wanneer je ouders laagopgeleid zijn. Daaruit voortvloeiend zijn je kansen op de arbeidsmarkt natuurlijk ook een stuk beter. Het is totaal niet rechtvaardig om kritiek te uitten op mensen in de bijstand zonder daarbij kansenongelijkheid in ogenschouw te nemen.

Mensen die niet werken moeten worden verplicht om dat wel te doen.

Terug naar het plan van staatssecretaris Van Ark. Gemeenten moeten mensen in de bijstand een niet vrijblijvend aanbod tot werk doen. Dit plan slaat de plank volledig mis. Het overgrote deel van mensen in de bijstand bestaat uit mensen die er voor kiezen om niet te werken vanwege bijvoorbeeld de zorg voor kinderen. Daarnaast is er een groep die vanwege andere problemen niet in staat is om te werken. Zoals een wethouder uit Stadskanaal het vorige week in NRC formuleerde: “Ongeveer een kwart van de bijstandsgerechtigden is domweg bezig zijn leven weer op de rails te krijgen. Dat ontkennen vind ik getuigen van een irreëel mensbeeld”, voegde hij daaraan toe.

Voor deze mensen is de verplichting om te werken onrechtvaardig en zorgt alleen maar voor problemen. Dit beleid moeten we in Hilversum absoluut niet uit gaan voeren. Laten we in plaats daarvan verder durven kijken dan alleen werk. Laten we voor iedere inwoner van Hilversum die een steuntje in de rug nodig heeft, kijken naar de best mogelijke ondersteuning. In de vorm van zorg, werk, een uitkering of wat dan ook.

Arie Poels Fractielid GroenLinks Hilversum

GroenLinks ontvangt vragen van inwoners over het verduurzamen van hun woning. Hoe pak je het aan? 

GroenLinks heeft eerder al een avond georganiseerd waar een presentatie is gegeven over verduurzamen van je huis. Deze presentatie vind je hier terug. 

De gemeente Hilversum heeft enkele subsidiemogelijkheden inclusief financiering voor verduurzaming, deze zijn te vinden op de website. 

Raadslid Lex schreef enkele weken geleden nog een blog met de diverse mogelijkheden die je hebt om duurzaam te zijn in Hilversum. Dat blog lees je hier terug.