Poliflw

De afdelingen Houten, IJsselstein-Lopik, Montfoort-Linschoten, Nieuwegein en Vijfheerenlanden organiseren digitale bijeenkomsten met kandidaat-Kamerleden over steeds een ander thema.

 

Iedereen, lid of geen lid, is van harte welkom om in gesprek te gaan met kandidaat-Kamerleden en elkaar. Tijdens de bijeenkomsten is er gelegenheid om vragen te stellen, zorgen of ideeën te delen. Vragen kunnen ook vooraf gemaild worden naar info@d66houten.nl.

 

De bijeenkomsten starten om 20.00 uur. We ontvangen graag een aanmelding per mail: campagne@d66ijsselstein.nl.

 

Voorzitter,

Bij de vorige behandeling van deze ASV projecten gaven wij al aan dat we de beoogde ontwikkelingen toejuichen, maar ook hoe complex dit dossier is en hoe lastig het is om de kosten, wijze van financieren en de risico’s goed in beeld te krijgen.

We hebben ingestemd wetende dat de opening van de grondexploitaties en de startnotitie nog in de raad zouden worden behandeld en met de toezegging dat we hier nog een keer met de woordvoerders van de fracties dieper op in zouden gaan. Dit heeft, waarschijnlijk vanwege corona, niet plaatsgevonden. Dat is te begrijpen, maar ook jammer.

Want nog steeds vinden wij het erg complex en lastig om besluiten te nemen.

Wij vragen ons ook af richting de toekomst of dit de juiste manier is om in dit kwetsbare gebied om te gaan met woningbouw.

De plannen en ontwikkelingen die we voor ogen hebben zijn mooi, en die moeten betaald worden. Maar de voorkeurslocatie voor woningbouw is eigenlijk alleen gebaseerd op toeval, deze locaties komen toch vrij, omdat er een boerderij wordt verplaatst. En het aantal woningen is volledig financieel gestuurd. Ergens logisch, want dit moet betaald worden. Maar pas daarna gaan we onderzoeken of het daar wel past en kan. En terwijl we dat nog niet weten, maken we als raad al wel keuzes waardoor we voor mijn gevoel over het point of no return zijn gestapt. Het college ziet ook onzekerheden en daarom zien we wel drie verschillende grondexploitaties terug in de stukken. Maar het is lastig om te overzien wat bouwen op locaties van derden bijvoorbeeld concreet voor gevolgen heeft.

Voorzitter, ons lijken 8 tot 11 woningen aan de Lekdijk 28 te veel woningen. We creëren hiermee een soort mini-nieuwbouwwijkje tussen actieve agrariërs, wat ons vragen om problemen lijkt. Er is ook veel weerstand tegen in de omgeving. Daarnaast zien wij met dit aantal woningen een serieus risico op verrommeling van dit unieke gebied. Het risico dat we over tien jaar door dat gebied fietsen en spijt hebben van de keuzes die zijn gemaakt. Daarom aantal vragen aan de wethouder:

Ziet de wethouder nog alternatieve manieren om deze ontwikkelingen te financieren? Zijn er bijvoorbeeld nog mogelijkheden om op meer geschikte locaties grond te kopen en daar woningen te bouwen om dit project te financieren? Tekenen wij, door nu in te stemmen met de stukken zoals ze nu voorliggen, bij het kruisje voor 11 woningen aan de Lekdijk 28, mochten de HIA en ruimtelijke en landschappelijke onderbouwingen uitwijzen dat dit kan? Hoeveel ruimte hebben we aan het einde van het jaar na afronding van deze onderzoeken nog om bij te sturen? En over de weerstand die er leeft: was het college tijdens de vorige behandeling van deze ASV projecten hier al van op de hoogte? Hoe reflecteert het college op de communicatie en participatie met de omgeving rond deze projecten?

Ook dienen we een amendement in om het college een alternatief plan uit te laten werken om tot substantieel minder woningen te komen aan de Lekdijk 28.

Tot slot.

De woningbouw die plaats moet vinden voor ASV project 2 lijkt ons beter passend op die locatie. Ook zijn we blij dat de doelen die met ASV project 2 worden nagestreefd een stap dichterbij komen, met name de realisatie van de Droom van Schalkwijk, een mooi initiatief. Wij zien daarmee echt kwaliteit toegevoegd worden aan dit gebied. Wij zullen met project 2 dan ook instemmen.

Het D66 voorstel: het versoepelen van de maatwerkvoorschriften van Windpark Houten met als doel én meer duurzame energie én nachtelijke bescherming voor de omwonenden is door college en raad niet overgenomen.

Met een gelijk ervaren geluidsoverlast én een flink verhoogde energieproductie tijdens het speciale draaiprogramma bleken de huidige maatwerkvoorschriften onnodig streng te zijn. Maatwerkvoorschriften hebben als doel de overlast van windmolens voor omwonenden te beperken.

Het is dan niet verwonderlijk dat partijen zoals coöperatie U-wind, de obligatiehouders en bewonersgroep Redelijk Houten de gang naar de rechter maken om de te strenge maatwerkvoorschriften van tafel te krijgen. Ook Eneco overweegt deze stap. Het D66 voorstel om de te strenge maatwerkvoorschriften te versoepelen zou de kans op juridische processen en kosten aanzienlijk verkleinen.

Als de  maatwerkvoorschriften helemaal van tafel gaan is er geen extra bescherming voor de omwonenden. Door niet zélf een keuze te maken voor duurzame energie laat het college de omwonenden mogelijk onnodig met lege handen staan.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart stemden in Houten ruim 2.600 inwoners op D66. Na de vorming van het nieuwe college bleek voor ons een rol weggelegd in de oppositie. Onze invloed lijkt daardoor misschien afgenomen, maar in de praktijk valt dat erg mee. Doordat we ons goed kunnen vinden in de hoofdlijnen van het collegeprogramma, kunnen we een constructieve bijdrage leveren in de gemeenteraad. Een rol die goed bij ons past. We richten ons vooral op onderwerpen die voor ons ambitieuzer moeten. Daarbij werken we graag samen met andere partijen in de gemeenteraad. En daar boeken we regelmatig succes. Een paar voorbeelden:

Jongeren: meer inspraak voor jongeren in de lokale politiek is voor ons een belangrijk speerpunt. Samen met de SGP hebben we een motie ingediend om jongeren zo breed mogelijk te betrekken bij gemeentelijk beleid. Deze motie werd door de hele raad omarmd.

Cultuur: samen met de PvdA hebben we ervoor gezorgd dat de komende jaren geld beschikbaar blijft voor laagdrempelige evenementen zoals Gluren bij de Buren, de Cultuurnacht en Loeren bij de Boeren. Het college had hier vanaf 2020 geen middelen meer voor gereserveerd. Het voorstel kreeg een ruime meerderheid in de raad.

LHBTI’s: samen met GroenLinks hebben we het college opgeroepen om meer aandacht te geven aan de positie van Houtense LHBTI’s. Met de ondertekening van het regenboog stembusakkoord van het COC hadden we al beloofd om ons in te zetten voor de veiligheid en acceptatie van LHBTI’s in Houten. De motie kreeg de grootst mogelijke meerderheid in de raad.

Jeugdzorg: samen met het CDA hebben we het college de opdracht gegeven om de raad beter te informeren over de uitvoering van de jeugdzorg.  We kregen de steun van de volledige raad en het college heeft dit voortvarend opgepakt.

Naast concrete verbetervoorstellen vragen we regelmatig aandacht voor onderwerpen die landelijk of lokaal actueel zijn. Denk bijvoorbeeld aan de verkeersveiligheid van fietsers, de integratie van statushouders, aandacht voor onze inwoners die extra zorg nodig hebben, passend onderwijs of initiatieven om een gezonde leefstijl te stimuleren. Zo beïnvloeden we de beelden in de raad en de agenda van het college. Het is goed om te zien dat de lokale democratie werkt en de samenwerking met andere partijen ook daadwerkelijk mooie resultaten oplevert.

Uit bovenstaande punten blijkt al dat onze fractie actief uit de startblokken is gesprongen. Helaas geldt dat niet voor het college. Inwonersparticipatie moet een belangrijk kroonjuweel worden van dit college, maar sinds de start hebben we nog niets gezien van de zogenaamde samenlevingsagenda. Ook op het onderwerp klimaat is nog geen beweging: het klimaatplan is uitgesteld naar volgend jaar. Terwijl er op dat vlak juist veel moet gebeuren. En ook het vervolg op de stedenbouwkundige verkenning zal pas in 2019 vorm krijgen. Terwijl het steeds lastiger wordt om passende woonruimte te vinden. Wat ons betreft zijn de wittebroodsweken van het college allang voorbij, het is tijd voor actie. In de afgelopen maanden hebben wij in ieder geval aangetoond dat we er klaar voor zijn!

In 2002 ben ik met ons jonge gezin in Houten komen wonen. Waarom was Houten voor ons een logische keuze? Allereerst het ruime aanbod van fijne, betaalbare eengezinswoningen. Maar minstens zo belangrijk vonden we de goede voorzieningen, de gemoedelijke sfeer, de prima verbindingen en de fantastische natuur in het buitengebied. Allemaal kwaliteiten waar we nog steeds elke dag van genieten.

De laatste jaren merken we dat er niet goed is nagedacht over het Houtense woningaanbod. Het is te eenzijdig. Veel van onze jongeren trekken weg. Ze kunnen geen betaalbare woning vinden in Houten. Ouderen willen graag doorstromen naar een passende woning dichtbij voorzieningen, maar die zijn er te weinig. Binnenkort is er in Houten helemaal geen plaats meer voor deze groepen inwoners.

Tijdens de verkiezingsdebatten in het voorjaar werd ik regelmatig bekritiseerd. D66 ziet de nood namelijk zo hoog oplopen, dat hoger bouwen en bouwen buiten de Rondweg gewenst is. Niet bijbouwen betekent namelijk dat we nee zeggen tegen onze jongeren en ouderen. Dat we ze wegjagen. Omdat Houten al af is en er voor hun geen plaats is. Wij vinden dat asociaal. Vooral omdat die jongeren en ouderen een belangrijk rol spelen in onze gemeenschap. In de verenigingen en als vrijwilliger. Ze hebben hier een sociaal netwerk waar ze zelf op steunen of waar ze anderen tot steun zijn.

Het is goed dat het nieuwe college dit onderwerp serieus neemt. De plannen klinken ambitieus. Maar is het genoeg om de problemen op te lossen? En gaat het snel genoeg? D66 denkt daar actief over mee. En als het nodig is, dan zullen we de aanjager zijn. Op ons kan u rekenen!

Marcel van Gooswilligen Fractievoorzitter D66 PS: contact over wonen en andere onderwerpen is altijd welkom op marcel@d66houten.nl.

Samen met de SGP diende D66 Houten tijdens de raadsvergadering van 18 september een motie in die het college oproept om aan de slag te gaan met jongerenparticipatie in Houten. Hieronder leest u de inbreng van Jaap Staman over deze motie:

De afgelopen weken heb ik samen met Jan Henric van Vliet van de SGP gesprekken gevoerd met Houtense jongeren en jongerenwerkers. In deze gesprekken werd ons duidelijk dat er onder jongeren de behoefte is om meer betrokken te worden bij gemeentelijk beleid.

Deze gesprekken zijn uitgemond in de motie die wij straks zullen indienen. De motie roept het college op om in 2019 te starten met een nieuw initiatief om jongeren zo veel mogelijk én zo breed te betrekken bij en mee te laten denken over gemeentelijk beleid. Het is vervolgens aan het college om dit gezamenlijk met jongeren definitief vorm te geven. Het adviesvangers-concept, dat in de motie wordt benoemd, is hierbij een sterk voorbeeld van hoe jongerenparticipatie vorm kan worden gegeven en kan richting geven aan de zoektocht van het college.

Dit concept is voorziet in drie behoeften die in onze gesprekken met jongeren en jongerenwerkers nadrukkelijk naar voren zijn gekomen: jongerenparticipatie zou zo breed mogelijk, laagdrempelig en structureel moeten worden vormgegeven.

Dus niet alleen de politiek betrokken ‘usual suspects’ en niet alleen met betrekking tot ‘jongerenonderwerpen’. Laagdrempelig, dus laten we het jongeren makkelijk maken om hun stem te laten horen en voorkomen dat er teveel van jongeren wordt gevraagd en verwacht.  En structureel, dus het gehele jaar door. Met als kers op de taart de door het college voorgestelde jongerentop, die wat ons betreft jaarlijks een plek zou moeten krijgen in het Houtense politieke proces.

Jongeren hebben verfrissende en vernieuwende inzichten en hebben de behoefte om mee te denken over onderwerpen die hun toekomst bepalen. Laten we hen deze kans geven en laten we onszelf niet de kans ontnemen ons voordeel te doen met hun inzichten.

Tijdens de raadsvergadering van dinsdag 18 september werd het collegeprogramma 2018 – 2022 behandeld. Hieronder leest u de inbreng van fractievoorzitter Marcel van Gooswilligen in dit debat.

Voorzitter, geachte aanwezigen,

Het collegeprogramma ziet er op het eerste gezicht goed uit. D66 herkent zich in de belangrijkste ambities van dit college. Er zijn te weinig passende woningen voor onze jongeren en ouderen, dus we moeten weer gaan bouwen. We hebben steeds meer overlast door het veranderende klimaat, daarom gaan we hard werken aan een energieneutraal Houten. Om Houten leefbaar te houden, moeten we er voor zorgen dat iedereen mee kan doen. En ook wij zien graag dat inwoners, ondernemers en maatschappelijke organisaties meedenken over de toekomst van Houten.

Toch ging bij ons de vlag nog niet uit. We hebben drie zorgen:

1 Heeft dit college voldoende oog voor de kwetsbaren in onze samenleving? Hebben we zorg om elkaar? En zorgen we voor elkaar? Sommige inwoners verdienen extra hulp, en dat moeten we dan ook met elkaar regelen. Is het college bereid hier voldoende geld aan uit te geven? Dit is moeilijk uit de plannen te halen en daarom zijn wij bang dat dit onvoldoende aandacht krijgt.

2 Hoe gaat het college samenwerken met onze inwoners? Krijgen die inwoners ook echt invloed op de plannen? En krijgen die inwoners dan ook het geld om daar zelf inhoud aan te geven? Overleggen met ondernemers en belangengroepen is hartstikke goed. En meer ambtenaren die beleid gaan maken en uitvoering gaan regisseren is ook niet perse verkeerd. Maar samenwerken met onze inwoners is toch echt iets anders. D66 zou graag meer geld uitgeven aan kansrijke en succesvolle initiatieven van onze inwoners. Initiatieven die aansluiten bij de ambities van dit college. Dat heeft namelijk veel meer effect.

3 Gaat dit college een solide financieel beleid voeren? Tijdens de vorige raadsvergadering hebben we gediscussieerd over de beklemde algemene reserve. Voor D66 is het belangrijk dat we voldoende middelen achter de hand hebben om een volgende crisis door te komen zonder harde noodgrepen. Die gaan tijdens zo’n crisis namelijk extreem veel pijn doen, vooral bij kwetsbare groepen. Dat willen we voorkomen. De vier coalitiepartijen wilden voor de komende jaren meer ruimte om beleid te maken. Meerdere keren werd gezegd dat het echt niet de bedoeling was om hier meteen gebruik van te maken. Wat schetst onze verbazing: bij de eerstvolgende raadsvergadering blijkt dat toch al te gebeuren! De fractievoorzitter van GroenLinks gelooft dat er geen crisis meer komt, dus die ziet het nut van een buffer niet in. Van de andere drie partijen had ik echt meer discipline verwacht. Ik houd mijn hart vast voor de komende jaren.

D66 is een constructieve partij. Wij gaan actief meedenken met het college over invulling van het beleid. En dat gaan we doen in dialoog met bewoners, belangenorganisaties, ondernemers en met het college. Vanuit de dialoog hadden wij nog schriftelijke vragen gesteld aan het college. Helaas vonden we even geen luisterend oor. Daarom stellen we nu alsnog de 10 belangrijkste vragen:

1 De route naar de samenlevingsagenda is nog onduidelijk. Wanneer gaan we met elkaar om de tafel zitten om procesafspraken te maken zodat we weten wat we mogen verwachten van het college?

2 Is het college bereid om met de inwoners rondom de Goyerbrug te overleggen wat zij nodig hebben om hun waardevolle inbreng te leveren? Denk bijvoorbeeld aan een eigen adviesbudget zoals al in de expertmeetings werd geadviseerd en ook door de inwoners zelf werd gevraagd? En verwacht het college dat er een zorgvuldig communicatie- en participatietraject kan worden doorlopen binnen de wettelijke beslistermijn voor de vergunningsaanvraag van 6 maanden? Graag duidelijkheid hierover.

3 Wat is de ambitie voor het aantal nieuwe woningen voor deze collegeperiode? We gaan harder dan gepland, en ik neem aan dat we niet stoppen als we in deze collegeperiode al het geplande aantal van 1.800 woningen voor het jaar 2025 hebben bereikt. Kunnen we erop rekenen dat het college doorzet?

4 In het coalitieakkoord werd ingezet op verbeterde bus- en treinverbindingen in en rond de nachtelijke uren. In het collegeprogramma is dit verder niet benoemd. Wat is de inzet van het college op dit punt?

5 In het voorjaar van 2019 komt het college met een bestedingsplan voor de 1 miljoen voor mobiliteit. Bent u het met ons eens dat een groot deel hiervan moet worden ingezet voor duurzame mobiliteit?

6 Het fietspad naar de Goyerbrug wordt niet genoemd in het akkoord en het programma. Graag de bevestiging dat de prioriteit hiervan niet is gewijzigd.

7 Wat is de overkoepelende visie van het college op gezondheid en gezondheidsbevordering? Vooral voor jongeren en ouderen?

8 Er wordt aandacht en geld besteed aan schoolgebouwen. We zien geen ambities om een doorgaande leerlijn te stimuleren, bijvoorbeeld door IKC’s en brede scholen. Bij huisvesting is dit juist belangrijk. Graag verduidelijking.

9 Er gaat meer geld naar de bibliotheek. Eerder gaf de wethouder nadrukkelijk aan dat geld op basis van afspraken over het productenboek zou worden ingezet. Wat ons betreft een logische volgorde. Welke afspraken zijn hier nu over gemaakt?

10 Er wordt een initiatievenbudget van 100K opgenomen. Welk deel hiervan gaat daadwerkelijk terechtkomen bij onze inwoners, de verenigingen en de personen die hun ziel en zaligheid geven om Houten mooier te maken?

Tot zover onze vragen.

Tot slot: ondernemende inwoners verdienen volgens D66 extra ruimte en aandacht. Daarom hebben wij meegewerkt aan de motie van de PvdA over het evenementenfonds. Evenementen leveren een belangrijke bijdrage aan de leefbaarheid van Houten en initiatiefnemers verdienen een steuntje in de rug. Ook ondernemende jongeren verdienen volgens D66 extra ruimte en aandacht. Daarom hebben wij samen met de SGP een motie voorbereid over de inbreng van jongeren in de Houtense politiek. Omdat dit onderwerp een belangrijke persoonlijke motivatie is van Jaap Staman om de politiek in te gaan, geef ik hem tot slot graag zelf het woord om deze motie toe te lichten.

Houten heeft de afgelopen jaren een behoedzaam financieel beleid gevoerd. Het succes daarvan zien we terug in de jaarstukken over 2017. We sluiten het jaar af met een positief resultaat, ondanks een paar grote tegenvallers. En vanuit de bestemmingsreserve economische crisis kunnen we een miljoen euro terug geven aan onze inwoners, dat is 50 euro per huishouden. Een knappe prestatie.

Toch ziet D66 in de jaarstukken twee ontwikkelingen die aandacht vragen:

Allereerst het niveau van de reserves. In de crisisjaren is een deel van de beklemde reserves ingezet. Dat was nodig om de pijn van de crisis te verzachten. Voor de komende jaren zullen we daar voorzichtiger mee moeten zijn. We hebben een buffer nodig om tegenvallers op te kunnen vangen. En we hebben een buffer nodig om ook de volgende crisis weer soepel door te komen. D66 roept het nieuwe college daarom op om de beklemde reserves intact te laten. Wij weten ons daarin gesteund door de opmerking van de externe accountant. Die meldde dat de solvabiliteit van de gemeente Houten achterblijft bij soortgelijke gemeenten. Er is dus geen ruimte voor potverteren.

Een tweede aandachtspunt is de veelheid aan kleine overschotten. Eerder vroeg D66 naar de overschotten op het armoedebeleid en op de ondersteuning van studenten die geen mogelijkheid tot bijverdiensten hebben. Er is geld voor armoedebeleid overgebleven omdat de uitvoering vertraagd was. Er is geld voor ondersteuning van studenten overgebleven, doordat de doelgroep de regeling niet weet te vinden. En deze regeling bleek inmiddels zelfs verdwenen van de website van de WIL. We zijn blij dat op beide fronten actie wordt ondernomen en steunen het amendement om het overschot op het armoedebeleid (39K) over te hevelen naar 2018.

Nog blijer zijn we met de pilot die dit jaar wordt uitgevoerd binnen het programma samen leven. Door tijdig bij te sturen op de benutting van de beschikbare budgetten zal het beschikbare geld effectiever worden ingezet. Dat betekent dat het beschikbare geld ook daadwerkelijk terecht komt bij de inwoners die dat hard nodig hebben. D66 is nu al benieuwd naar de resultaten van deze pilot. Graag een toezegging van de wethouder dat we volgend jaar de resultaten van deze pilot gerapporteerd krijgen.

Tot slot: het solide financieel beleid van de afgelopen jaren heeft Houten door de crisis geloodst en de rekenkamercommissie heeft geconstateerd dat Houten er sterker uit is gekomen. Er ligt dus een stevig fundament voor de komende jaren. Dat is een bijzondere prestatie van het vorige college en van alle ambtenaren die daarbij betrokken waren. En natuurlijk van D66 wethouder Van Liere in het bijzonder.

Dankuwel!

Het zou goedkoper worden en de kwaliteit van de dienstverlening zou omhoog gaan. Dat waren de geluiden toen de gemeente Houten in 2013 in de gemeenschappelijke regeling Werk en Inkomen Lekstroom stapte. Nu, in 2018, concludeert D66 dat deze verwachtingen niet worden waargemaakt. Ieder jaar stijgen de uitvoeringskosten. Ook dit jaar wordt in de begrotingswijziging om extra geld gevraagd. Geld dat gaat naar ICT, communicatie, systemen, juridische zaken en de ambtelijke organisatie. Geld dat wij liever zien gaan naar de kerntaak van WIL: het begeleiden en ondersteunen van mensen naar werk en zelfredzaamheid. Vragen om incidentele middelen lijkt bij WIL structureel te worden, ondanks dat de Houtense raad in 2017 heeft besloten dat de benodigde kwaliteitsslag in de jaren daarna weer binnen de bestaande begroting gerealiseerd moest worden. Dit is door WIL toentertijd ook toegezegd. Extra geld voor bedrijfsvoering zou niet meer nodig zijn. Maar nu wordt toch echt weer om extra geld gevraagd. Wanneer houden we hiermee op?

Ook de kwaliteitsverbetering die in 2013 werd beloofd wordt niet geleverd. De schuldhulpverleningstrajecten duren veel te lang, aanzienlijk langer dan bij vergelijkbare gemeenten. Daarnaast is de WIL niet in staat om effectief werkzoekenden en werkgevers met elkaar te verbinden. De afstand tot WIL en daarmee de overheid is in de huidige situatie te ver.

D66 is blij dat het college in haar zienswijze ook kritisch is. Er wordt om meer transparantie gevraagd over waar het extra gevraagde geld naartoe gaat en het college wil hierover vooraf worden geïnformeerd, niet achteraf. Ook uit het college haar zorgen omtrent het invlechten van SW-taken in het takenpakket van WIL. Dit onderstrepen wij. De basisdienstverlening van WIL staat op het moment al onder druk. WIL 2.0 is nog in ontwikkeling en er wordt al gesproken over WIL 3.0. Er is continu gerommel in de organisatie. Het piept en kraakt en met de SW-taken erbij krijgt de organisatie dus nog meer te verduren. Wij maken ons hier oprecht zorgen over.

In het najaar vindt een heroriëntatie op de opdracht en vormgeving van WIL plaats. Hieruit moet blijken wat de doelen worden van WIL in de toekomst en op welke onderdelen van WIL de verschillende gemeenten een beroep zullen doen. Het is voor ons daarom logischer om te wachten met het investeren in de vormgeving en bedrijfsvoering van WIL totdat het toekomstbeeld voor de WIL helder is. Wij stellen daarom met een amendement op dit raadsvoorstel voor om de keuze hiertoe uit te stellen totdat de uitkomst van de heroriëntatie duidelijk is. Een amendement, dat dient als serieus signaal richting WIL.

Voorzitter ik rond af.

Door in te stemmen met de begrotingswijziging zoals hij nu voorligt, handelen we in de omgekeerde wereld.

Het lijkt ons niet meer dan de meest logische volgorde: eerst goed onderzoeken en bepalen wat we willen. Vaststellen wat we van elkaar verwachten. En vervolgens kijken wat dit kost en het geld toekennen.

Dank u wel

 

Op initiatief van de burgemeester wordt aan het begin van iedere raadsvergadering door één van de leden van de raad een grondwetsartikel voorgedragen en toegelicht die voor hem of haar van betekenis is. Tijdens de raadsvergadering van 12 juni 2018, waarin het coalitieakkoord werd behandeld, was de beurt aan D66 fractievoorzitter Marcel van Gooswilligen. Hieronder is de inbreng terug te lezen.

 

Wat is voor mij een belangrijk artikel in de grondwet? En waarom?

Voor mij is de keuze snel gemaakt: dat is artikel 1. Het artikel over gelijke behandeling en het verbod op discriminatie. Dat artikel luidt:

Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

In dit huis benadrukken we regelmatig dat iedereen naar vermogen mee moet kunnen doen. Dat betekent als vanzelf dat er geen ruimte is voor discriminatie. Dat we in de gaten houden dat iedereen gelijk wordt behandeld. Dat iedereen gelijke kansen krijgt.

Toch worden ook in Houten groepen inwoners gediscrimineerd. Een paar voorbeelden:

Tijdens de verkiezingscampagne waren we te gast bij het LHBT cafe in Houten. Jongeren vertelden ons dat het lastig is om als homo of transgender jezelf te zijn. Gewoon omdat de omgeving daar soms moeilijk over doet. Ze soms zelfs actief worden tegenwerkt. En ze daardoor niet helemaal zichzelf kunnen zijn. Ik vond dat best confronterend.

Of de protesten tegen de bouw van de moskee. De moslims in Houten werden collectief weggezet als terroristen. Terroristen. Ik vond dat schokkend. En dat vind ik nog steeds.

En laatst nog, de wethouder die door de krant wordt gevraagd hoe het wethouderschap te combineren is met 5 kinderen. Een vermoeiende vraag lijkt me. Een vraag die aan mannelijke collega’s niet wordt gesteld. Ik voelde plaatsvervangende schaamte. En om eerlijk te zijn werd ik er zelfs boos om.

Hoe is het om steeds aangesproken te worden op wie je bent in plaats van wat je doet? Dat vond ik altijd moeilijk in te beelden. Zelf ben ik nooit gediscrimineerd. Logisch, ik ben een blanke man, ik val op vrouwen, en ik praat keurig Nederlands.

Sinds ik de politiek ben ingegaan kan ik er een beetje van meeproeven. Ik word af en toe geconfronteerd met rare vooroordelen. Dat is wennen. Opeens blijk ik een zakkenvuller te zijn. Onbetrouwbaar. En op macht belust. Jullie herkennen dat waarschijnlijk wel. Dat staat behoorlijk ver af van mijn intenties en mijn drijfveren om de politiek in te gaan.

Het is relatief onschuldig. Maar ik merk wel hoe vermoeiend het is. Hoe irritant het is. Hoe chagrijnig ik er van wordt. Het doet me beseffen dat het niet plezierig is om regelmatig afgerekend te worden op de karakteristieken die op een groep worden geprojecteerd. Niet op wat ik doe, maar op wat ik ben.

Vanuit dat besef mijn oproep: laten we onze naasten accepteren. Accepteren als ze op ons lijken, maar vooral accepteren als ze anders zijn. Of liever nog, laten we onze naasten liefhebben als onszelf.