Poliflw

Nu de fractie van GroenLinks de eerste 100 dagen achter de rug heeft en een beetje gewend is aan de vergadercyclus willen we GroenLinks leden en sympathisanten uitnodigen voor een open fractievergadering. Op 27 mei vergaderen we van 19.30 uur – 22.00 uur op het gemeentehuis in Geldermalsen en nemen in elk geval de stukken door van de raadsvergadering van 28 mei. Deze stukken kun je vinden op de vergadering-pagina van de gemeenteraad. Daarnaast hebben we natuurlijk tijd voor ingebrachte onderwerpen, zorgen of andere zaken die je onder de aandacht wilt brengen. Fijn als je je even aanmeldt zodat we ongeveer weten hoeveel mensen we kunnen verwachten. Maar je mag ook spontaan langskomen natuurlijk.

Verder staan de volgende onderwerpen op de agenda

Geschreven door Lydi Groenewegen

Mijn vader is bijna vierennegentig. Zo’n leeftijd waarop je achter de geraniums mag zitten. Maar daar houdt hij niet zo van. Hij zaait ze liever zelf, in een kasje achter zijn huis. Eerst in kleine bakken en als de plantjes opkomen verspeent hij ze naar wat ruimere bakken en potten tot ze groot en sterk genoeg zijn om in de tuin hun plek in te nemen en uit te groeien. Daar is veel geduld en toewijding voor nodig. En vruchtbare grond en warmte natuurlijk. ‘Zaaien is het makkelijkste onderdeel,’ vertrouwde hij mij toe, ‘pas als het zaaigoed wordt uitgezet moet je op gaan letten. Voor je het weet wordt het overwoekerd door onkruid en dat groeit vaak sneller dan het zaaigoed.’

Hij heeft wel een probleempje: er zijn steeds meer zaadsoorten om uit te kiezen en ze beloven allemaal grotere, mooiere en sterkere bloemen. En toen moest ik aan onze gemeente denken waar ook steeds meer keuze is en naar hartenlust wordt gezaaid met mooie woorden en beloftes. Bij FvD wordt er gestrooid met uilenballen, mammoeten en zelfs een zondvloed, bij de gemeentelijke organisaties, fracties en onze eigen GroenLinks partij doen we het met zonnepaneelweides, gastvrije dijkervaringen, duurzame doorontwikkelingen en sociale veiligheidsverbindingen ...

Het woord dat ik het meeste hoorde bij alle vergaderingen en pitches die ik de afgelopen weken bijwoonde in de gemeente, was het simpele woord ‘samen’. Iedereen wil het samen doen. Iedereen wil samen verbinden. Iedereen wil samen ontwikkelen. Alle partijprogramma’s beloven het. We doen het samen. Samen betekent: bij elkaar, met elkaar, voor elkaar, eensgezind, verenigd. En daar raak ik het spoor bijster. Als we het toch allemaal samen willen doen, waarom hebben we dan steeds meer partijen nodig? Wat bedoelen we dan met samen? Misschien moeten we dat woord eens herijken. Waarom krijgt een nieuwkomer die ook in zijn partijprogramma het woord samen voorbij laat komen, maar tot het tegenovergestelde oproept, zoveel stemmen in West Betuwe? Is het omdat het nieuw is? Er van alles beloofd wordt? Soevereine bloemenstengels met wortels die reiken tot in de Renaissance? Dualistische fruitbomen met vruchten die tot boreale porporties uitgroeien?

‘Meisje,’ zei mijn vader – dat is het leuke van een oude vader hebben, je blijft altijd een meisje - , je moet vertrouwen blijven houden, je niet gek laten maken.’ En hij legde me uit dat als zaad niet gevoed wordt het geen schijn van kans heeft. Geef het geen water, geen voedingsbodem en blijf zelf zaaien waarin je gelooft. Hij kan het weten. Vijf oorlogsjaren en daarna vier dienstplichtige Indië-jaren. En nog steeds is hij een rasoptimist!

Woorden zijn uitgesproken gedachten. Dus laten we vooral de gesprekken aangaan. Niet wijzen naar, niet bang zijn voor, niet schelden op, maar vragen waarom, goed luisteren en dan Groene en Linkse stekjes uitzetten. Dan gaat het zeker lukken om ons gedachtegoed - een eerlijke, groene en sociale wereld, wortel te laten schieten in de vruchtbare Fruitdelta van West Betuwe!

Geschreven door Lydi Groenewegen

Mijn vader is bijna vierennegentig. Zo’n leeftijd waarop je achter de geraniums mag zitten. Maar daar houdt hij niet zo van. Hij zaait ze liever zelf, in een kasje achter zijn huis. Eerst in kleine bakken en als de plantjes opkomen verspeent hij ze naar wat ruimere bakken en potten tot ze groot en sterk genoeg zijn om in de tuin hun plek in te nemen en uit te groeien. Daar is veel geduld en toewijding voor nodig. En vruchtbare grond en warmte natuurlijk. ‘Zaaien is het makkelijkste onderdeel,’ vertrouwde hij mij toe, ‘daarna begint het pas en als het zaaigoed wordt uitgezet moet je helemaal op gaan letten.’

Hij heeft wel een probleempje: er zijn steeds meer soorten zaad om uit te kiezen en ze beloven allemaal grotere, mooiere en sterkere bloemen. En toen moest ik aan onze gemeente denken waar ook steeds meer keuze is en naar hartenlust wordt gezaaid met grootse woorden en beloftevolle vergezichten. FvD strooide bij de provinciale verkiezingen met bindende referenda, het openbreken van partijkartels en totaalvisies, en bij de gemeentelijke organisaties doen ze het met zonnepaneelweides, gastvrije dijkervaringen, duurzame doorontwikkelingen en sociale veiligheidsverbindingen.

Het woord dat me het meest verraste en ik het meeste hoorde bij de vergaderingen en pitches die ik de afgelopen weken bijwoonde in de gemeente, was het simpele woord ‘samen’. Iedereen wil het samen doen. Iedereen wil samen verbinden samen ontwikkelen, samen werken, samen leven. Alle partijprogramma’s beloven het ook. We doen het samen. Samen betekent: bij elkaar, met elkaar, voor elkaar, eensgezind, verenigd. En daar raak ik het spoor bijster. Als we het toch zo nodig allemaal samen willen doen, waarom komen er dan steeds meer partijen bij? Wat bedoelen we dan eigenlijk met samen? Misschien moeten we dat woord eens herijken. Waarom krijgt een nieuwkomer die in zijn partijprogramma het woord ‘samenleving’ veelvuldig voorbij laat komen, maar dat op geheel eigen wijze interpreteert, zoveel stemmen in West Betuwe? Is het omdat het nieuw is? Er van alles beloofd wordt? Soevereine bloemenstengels met wortels die reiken tot in de Renaissance? Dualistische fruitbomen met vruchten die tot boreale proporties uitgroeien?

‘Meisje,’ zei mijn vader – dat is het leuke van een oude vader hebben, je blijft altijd een meisje - , jullie moet vertrouwen blijven houden, je niet gek laten maken. Geef het geen water, geen voedingsbodem, maar blijf zelf zaaien waarin je gelooft.’ Hij kan het weten. Vijf oorlogsjaren en daarna vier dienstplichtige Indië-jaren. En nog steeds zaait hij compassie voor de medemens. Hij is een rasoptimist!

Woorden zijn uitgesproken gedachten. Dus laten we vooral de gesprekken aangaan. Niet wijzen naar, niet bang zijn voor, niet schelden op, maar vragen waarom, goed luisteren naar en dan stekjes uit gaan zetten. Dan gaat het zeker lukken om het gedachtegoed van de toekomst - een eerlijke, groene en vooral sociale wereld - wortel te laten schieten in de vruchtbare Fruitdelta van West Betuwe!

Geschreven door Jur van der Lecq

Nu het stof van de laatste verkiezingsuitslag langzaam is neergedaald  wordt het tijd om ons eens goed te bezinnen op het nieuwe politieke landschap dat er nu ontstaan is. Wat is er aan de hand met Nederland? De Nederlandse politiek is zo miezerig geworden zei onlangs een van mijn fractiegenoten en ik vrees dat hij daar gelijk in heeft. De meeste politici zijn door hun mediatrainers zo afgericht dat ze zijn verworden tot praatmachines die nietszeggende verhalen de ether in spuien. Het lijkt wel of elke vorm van authenticiteit er door deze trainers vakkundig wordt uit gesloopt. Het gaat er niet meer om dat je een visie verwoordt, maar dat je iets zegt dat zoveel mogelijk mensen willen horen. Dus zijn alle verhalen van de verschillende politieke partijen steeds meer op elkaar gaan lijken en krijgen de grootste schreeuwers de meeste stemmen.

“Het is een langzaam en smartelijk proces, het geboren worden tot werkelijke, innerlijke zelfstandigheid” schreef Etty Hillesum in haar dagboek tijdens de tweede wereldoorlog. Dat is waar en dat was het zeker voor haar in haar tijd. Voor mij als kunstenaar biedt de kunst op zulke momenten uitkomst. Juist als we op de bodem van de put zijn en onszelf of de mensheid op zijn moeilijkst en lelijkst meemaken, zijn er gelukkig altijd verhalen. Dat moeten we ons herinneren en daar moeten we aan herinnerd worden. Want als we dat vergeten, dan vergeten we dat we zelf een schakel zijn in een ketting tussen verleden en toekomst en dan vergeten we de werkelijke functie van kunst. Kunst die er toe doet, is er niet om te sussen of te oordelen, haat te zaaien of afstand te creëren en zeker niet om een waarheid te dicteren. De kunst die er toe doet wil ons laten griezelen en ons troosten, laten huilen en lachen, vervullen met dankbaarheid en ongerustheid, liefde en twijfel. En dat zijn nou net de eigenschappen die ik in het huidige politieke landschap mis.

En alles wijst er op dat we komende tijd bereid moeten zijn om het recht op dat soort kunst op te eisen. Om zij aan zij te staan, de theaterbezoeker, de bibliotheekpashouder, maar ook de depressieve puber, de boze PVV-er en Forum voor Democratiestemmer, de oververmoeide manager, de teleurgestelde pensioengerechtigde, de onhandelbare peuter. Met z’n allen naar het Malieveld, met een heel groot spandoek waar op staat: Wij willen een echt verhaal!

Gisteren zijn verschillende moties en amendementen van GroenLinks West Betuwe aangenomen door de raad in de raadsvergadering. Waaronder onze motie 'Die ballon gaat niet op'.

De Tweede Kamer heeft op 9 december 2014 een motie aangenomen, waarin de gemeenten worden opgeroepen het oplaten van ballonnen actief tegen te gaan. GroenLinks West Betuwe staat achter dit besluit.

De ballonnen gaan feestelijk de lucht in, maar eindigen op straat en in de natuur als afval. Dieren en ook mensen hebben last van de gevolgen hiervan. Daarom hebben wij een motie opgesteld om inwoners, ondernemers, verenigingen en organisaties van festiviteiten op te roepen om geen balllonnen aan te schaffen, uit te reiken en op te laten in de gemeente West Betuwe. Met 20 van de 31 stemmen is deze motie aangenomen door de raad, nu is West Betuwe nog groener geworden!

Samen met het CDA en Leefbaar Lokaal Belang dienden we een motie in om sluipverkeer in Est tegen te gaan. De wethouders adviseerde ons om hier mee te wachten, maar de raad van West Betuwe liet zich niet passeren. Ook deze motie werd breed gedragen in de raad. Met 30 stemmen is de motie aangenomen.

Gisteren werd ook het raadsvoorstel Ontwerp Meerjarenbeleidsplan en de concept Veiligheidsstrategie 2019-2022 behandeld. In dit raadsvoorstel hebben we een tekst gewijzigd, dit werd unaniem gesteund door de raad, de volgende tekst wordt toegevoegd aan het voorstel:

"De gemeenteraad onderschrijft in belangrijke mate de gekozen prioriteiten. Dat geldt ook voor de wijze waarop u recht doet aan de verhoudingen tussen de betrokken partners w.o. de gemeenten. Binnen deze uitgangspunten is de gemeenteraad echter van mening dat er meer ruimte dient te worden gevonden voor een versterking van de lokale politie (w.o. wijkagenten) en meer ruimte voor de verantwoordelijkheid van de gemeente voor integrale veiligheid op lokaal niveau."

En tot slot zijn we erg blij dat de raad ingestemd heeft met motie van de ChristenUnie om mee te doen als partner aan de Week van Respect.

Geschreven door Lydi Groenewegen

In de restauratie van station Geldermalsen staat een kleine boekenkast. Niet meer dan een paar houten plankjes zijn het, gevuld met boeken die reizigers mee kunnen nemen en op een ander station weer achter kunnen laten. Met een groen petje op mijn hoofd en een rode tas om mijn schouder zat ik afgelopen zondag te wachten op mijn GroenLinks fractiegenoten toen ik een boekje met opvallende typografie zag staan dat de prachtige titel ‘Levenskunst, boeken voor menschen die denken’ droeg. Het was uitgegeven in 1920 door W. Hilarius uit Almelo en had als subtitel: ‘Zelfopvoeding’. Met dit boekje uit de roaring twenties in mijn tas liep ik een paar uur later door de regen naar de Dam. Eerst de klimaatmars.

De mars begon in de stromende regen en eindigde in de stromende regen, maar dankzij de kleurige paraplu’s en de lucratieve teksten op de borden die de lucht in werden gehouden, werd het een vrolijke tocht. We streden met elkaar vóór iets: vóór het behoud van moeder aarde vóór iedereen. We liepen tussen grootouders en kinderen, studenten en middelbare echtparen, eenlingen en vriendengroepen en ik was blij dat we besloten hadden geen GL jasjes aan te trekken. Dat voelde goed. Allemaal burgers, allemaal gelijk.

Een paar dagen later zat ik in een zo goed als uitverkocht Carré. De Franse filosoof Bernard-Henri Lévy zou in een anderhalf uur durende solovoorstelling, mede georganiseerd door de Groene Amsterdammer, zijn visie op Europa delen met het publiek. Dat mislukte. Zijn waarschuwing dat Europa ten onder gaat omdat de fascisten terug zijn bleef niet onopgemerkt - dat was namelijk het enige wat hij zei - maar de visie, die je mag verwachten van iemand die zichzelf de rockster filosoof noemt, ontbrak. En omdat hij zich nogal dictatoriaal opstelde in zijn one-man show, wekte dat verwarring. Niet alleen bij mij, maar ook bij de rest van het publiek: er liepen behoorlijk wat mensen voortijdig en opstandig de zaal uit. Waar hadden we op gehoopt? Antwoorden, inzichten?

Staan we aan het begin van een nieuwe roaring twenties? Honderd jaar geleden begon het tijdperk van de heropbouw en de uitbreiding van de democratie optimistisch, maar het bleek een opmaat voor een nieuwe Wereld Oorlog. En nu? Is het genoeg om met opgeheven arm te fulmineren tegen opkomend fascisme? Is het genoeg om met vrolijke klimaatleuzen de vervuilers aan te vallen?

Ik denk dat Jesse Klaver deze week liet horen hoe het zou kunnen. Hij liet zich niet inpakken door verslaggevers die hem vileine uitspraken richting de coalitie wilden ontlokken, maar sprak zijn oprechte blijdschap uit over de voorgenomen CO2 heffing voor de grote bedrijven na de succesvolle klimaatmars. Zoals hij destijds ook tevreden terugkeek op het afschaffen van de dividend belasting. Geen ‘zie je wel, we hadden gelijk’, maar ‘goed voor het milieu, goed voor de burgers, we gaan verder met samenwerken’. En tussen de regels door sprak hij over de verandering van inzicht die langzaam gaat, maar zeker gaande is.

En dat sluit mooi aan bij een hoopvolle zin uit het geleende stationsboekje die ik las: ‘Men moet vóór alles aan de mogelijkheid der vervolmaking van den menschelijken geest gelooven en ieder plantje met een onuitputtelijk geduld aankweeken’.

Werk aan de winkel dus. Het is bijna 2020!

Geschreven door Jur van der Lecq

Op 10 maart wordt door Milieudefensie de Klimaatmars georganiseerd op de Dam in Amsterdam. De fractie van GroenLinks West Betuwe nodigt inwoners uit om met ons mee te lopen!

Net als Milieudefensie willen wij een veilige toekomst voor onszelf en onze kinderen. De regering moet kiezen voor échte oplossingen. Grote vervuilers moeten eerlijk mee betalen aan de energietransitie. Het klimaat wacht niet op ons, het is tijd voor actie!

De Klimaatmars start om 13.00 uur en eindigt om 16.00 uur. Natuurlijk gaan we met het openbaar vervoer. We pakken gezamenlijk de trein van 9.53 uur. We spreken af bij deze trein.

Geschreven door Andrea Zierleyn

De eerste echte raad van de gemeente West Betuwe is inmiddels ruim een week geleden en het stof is neergedaald. Het was chaos alom, zelfs ervaren raadsleden klaagden en ook de pers had er geen ander woord voor. Het deed mij denken aan de X-curve van transitiedenkers als Rotmans en Loorbach. Het idee daarachter is dat oude structuren afnemen en nieuwe toe. Op het punt waar ze elkaar ontmoeten ontstaat chaos, voordat daaruit een nieuw evenwicht kan groeien.

De wereld waarin we nu leven kan daar goed in gevat worden, maar ook onze gemeente West Betuwe? En de vraag is of dat nieuwe evenwicht er een is van het nieuwe of oude systeem?

Terug naar de raad van 19 februari. Ik had moeite wijs te worden uit de wirwar van amendementen en moties voor de nieuwe APV. Zeker als er gedurende de vergadering van alles gewijzigd wordt. Je hebt net je standpunt bepaald en dan komt er een subamendement of blijkt het geheel eigenlijk overbodig te zijn. Eh, gaan we nu voor of tegen stemmen? Gelukkig is het een tijdelijke APV, dus we mogen het nog een keer overdoen en dan gaat het vast alweer iets makkelijker. Voor de luisteraars was het lastig te volgen en misschien is het een idee om de volgende keer op het grote scherm het betreffende amendement/motie te projecteren.

Inmiddels is het wel duidelijk dat het nog vele maanden zal duren voordat de nieuwe gemeente soepel draait en alles op zijn plek is gevallen. Daarom hoop ik dat uit de chaos iets moois gaat groeien: weg van de tegenstellingen, geen nodeloze rompslomp, openheid en transparantie van college naar raad en vice versa en vooral naar onze inwoners.

Ieder jaar neemt het aantal klachten over vuurwerk toe. De meeste meldingen gaan over harde knallen van vuurwerkbommen en andere geluidsoverlast. Ook onze veiligheidsdiensten doen een dringende oproep om maatregelen te nemen omdat zij hun taken steeds moeilijker kunnen uitvoeren. In de huidige APV staan geen concrete maatregelen met betrekking tot het beperken van de toenemende overlast. Het is tijd om dit aan te pakken en daarom dient GroenLinks West Betuwe op 19 februari de motie Vuurwerkoverlast in.

Met deze motie willen wij het de inwoners van West Betuwe mogelijk maken met elkaar een gebied of kern vuurwerkvrij te verklaren. Ook pleiten wij ervoor dat er geen vuurwerk wordt afgestoken rond winkelcentra, verzorgingshuizen, monumentale panden en locaties waar veel dieren verblijven en moeten vreugdevuren verboden worden omdat zij een grote belasting zijn voor milieu en hulpdiensten.

De coalitie wil graag eerst een onderzoek doen in de gemeente voor zij iets verandert in de APV rondom vuurwerk, maar omdat er is er al genoeg onderzoek is gedaan op zowel lokaal als landelijk niveau waaruit blijkt dat een ruime meerderheid van de bevolking de vuurwerkoverlast wil verminderen, vindt GroenLinks West Betuwe het  belangrijk om nu gehoor te geven aan de oproep van politie, ambulancepersoneel en inwoners zodat nieuwe maatregelen op tijd kunnen worden uitgewerkt.  

Er was in de stemming geen meerderheid voor de motie. Wel gaven een aantal partijen aan dat ze het een sympathieke motie vinden en behoefte hebben aan een onderzoek naar vuurwerkoverlast.