Poliflw

Door bezuinigingen op de jeugdzorg en de gemeentelijke inkoop- en aanbestedingswaanzin staat de zorg voor onze jeugd ernstig onder druk. Jeugdzorgorganisaties die nog aanspraak willen maken op geld van gemeenten of regio’s worden steeds vaker gevraagd onder de kostprijs zorg te leveren en een woud aan bureaucratie op te tuigen. Dat is onacceptabel.

Opinie door Maarten Hijink (Tweede Kamerlid SP) en Bianca Verweij (fractievoorzitter SP Hilversum)

Zorgverleners die werken met kwetsbare jongeren moeten – als het aan de gemeenten ligt – tijd gaan schrijven en een uitgebreide administratie bijhouden. Terecht zeggen Jeugdzorgorganisaties dat ze onder die omstandigheden geen zorg kunnen leveren. Dit zien we in het hele land gebeuren.

Jeugdzorgwerkers kunnen hun tijd zoveel beter besteden. Ze hebben te maken met complexe situaties in huizen en gezinnen waar vaak meer dan één probleem aan de hand is. Het leveren van zorg is niet te factureren door tijdschrijven; zorgverleners hebben juist het vertrouwen nodig dat zij hun kennis, ervaring en liefde voor hun werk kunnen inzetten om deze problemen te lijf te gaan.

Liberaal beleid sloopte jeugdzorgSinds de jeugdzorg in 2015 door de regering van VVD en PvdA is overgeheveld naar de gemeenten wemelt het van de voorbeelden van onnodige bureaucratie, te lage tarieven en harde bezuinigingen door de overheid. Veel gemeenten kiezen, als het puntje bij het paaltje komt, voor de laagste prijs en niet voor de beste zorg. Gemeenten stellen bovendien allemaal hun eigen eisen, van verantwoording op dienstroosterniveau tot het lettertype waarin cijfers en stukken moeten worden aangeleverd. Veel jeugdzorgwerkers hebben de afgelopen jaren de tijd die ze aan papierwerk kwijt zijn zien verdubbelen, of erger.

3 september stonden 3000 jeugdzorgwerkers bij de Tweede Kamer in Den Haag. Zij gaven luid en duidelijk aan dat de grens bereikt is. De extreme werkdruk, de inkoop-en aanbestedingsgekte, de papierberg en de tekorten brengen de zorg voor de jongeren die hen zo lief zijn in gevaar.

Noodsignaal zorgaanbiedersHet is dan ook volkomen logisch dat drie grote gespecialiseerde jeugdbeschermings- en jeugdreclasseringsorganisaties (De William Schrikker Groep, Het Leger des Heils en De Jeugdgezinsbeschermers) hebben besloten niet akkoord te gaan met de inkoop voorwaarden die de vijf regio’s in Noord-Holland hen stelden. Met alle risico’s van dien, maar zij kunnen niet anders dan nu een rode lijn trekken.

Gemeenten en regio’s in Noord-Holland dienen dit noodsignaal serieus te nemen. Als ze doorgaan op de nu ingeslagen weg zetten ze de jeugdbescherming en jeugdreclassering in hun provincie op losse schroeven en brengen de gemeenten in deze Noord Hollandse regio’s de jeugdzorg in hun de provincie in gevaar.

Tegelijk is de noodsituatie in Noord-Holland ook een les voor Den Haag en de rest van ons land. Zorg, en zeker de jeugdzorg is geen markt en leent zich niet voor experimenten die de kwaliteit ondermijnen, de werkdruk verhogen en het mooie vak van jeugdzorgwerkers kapot maakt.

Aan de jeugdwerkers ligt het nietJeugdzorgwerkers hebben namelijk hart voor onze jongeren, krijgen te maken met complexe en moeilijke situaties. Ze kiezen niet voor het werk om stapels papier in te vullen. Zij hebben niets te maken met de strijd over geld die over hun rug en die van de kinderen wordt uitgevochten.

Er is de laatste jaren hard bezuinigd op onze jeugd. Het wordt tijd die schade te herstellen. Er moet nu geld bij. Gemeenten dienen reële prijzen te betalen voor de zorg die geleverd wordt en bovenop landelijk vastgestelde verantwoordingseisen zouden gemeenten de bureaucratie verder moeten verminderen in plaats van optuigen.

Schaam je rot, los het op!Wat ons betreft mag minister de Jonge hard ingrijpen en de gemeenten regels hierover opleggen. En de zorg-wethouders in de 25 gemeenten van Noord Holland die er een puinzooi van gemaakt hebben. Die moeten zich rot schamen en heel gauw zorgen dat de zorg voor onze jeugd en de arbeidsvoorwaarden van onze jeugdwerkers goed geregeld worden.

Terwijl de regen niet op lijkt te houden op donderdag 6 september is er plots een doorbraak. Niet alleen de zon breekt door, ook het regeerakkoord brokkelt af! De loondispensatie plannen die sinds het aantreden van Kabinet Shell 1 - ik bedoel Rutte 3 - boven het hoofd hangt van duizenden mensen met een arbeidsbeperking gaan van tafel!

Door Leyena van der Laan, lid SP Zaanstreek

"Nu doorpakken voor een rechtvaardiger Nederland!"

De afgelopen maanden ben ik door het land gegaan en heb met gemeentes gesproken, met mensen gesproken en met werkgevers gesproken over deze plannen. Het is al snel duidelijk: deze plannen zijn voor niemand goed, behalve de staatskas. Immers; het kabinet geeft een cadeau van 2 miljard op jaarbasis aan de buitenlandse belastingdiensten en dat geld moet toch ergens vandaan komen.

December 2017 in Den Haag op het Plein voor de Tweede Kamer. Ik bezoek een protest tegen de plannen van het kabinet om Wajongers die kunnen werken maar geen baan krijgen maar wel te korten. 80 euro per maand minder voor mensen die net zo veel, soms meer, kosten maken als een ieder onbelemmerd mens. Vier jaar geleden is afgesproken dat het bedrijfsleven eind 2016 14.000 nieuwe banen zou hebben gecreëerd voor gehandicapten en de overheid 6.500. Dit werd door de overheid niet gehaald en was veel te weinig! Heel veel mensen zouden een korting op het inkomen krijgen en dat terwijl ze nog geen baan hadden zoals hun werd beloofd.

Deze korting moet dan ook teruggedraaid worden!

Na de jaarwisseling begon de strijd tegen de nieuwe kabinetsplannen dan ook goed. 30 maart startte Naomi Doevendans een petitie en op zaterdag 26 mei 2018 trok ik met een camera naar Apeldoorn: Wij Staan Op! en SP Apeldoorn zamelden handtekeningen in voor die petitie #benikhetnietwaard. En al gouw ging ik in gesprek met meer mensen met een arbeidsbeperking. Zelf heb ik in Apeldoorn gewoond en gewerkt in de sociale werkvoorziening aldaar, ik begreep dat ook deze al opgeheven was. Jammer, waarom al die afbraak van ons sociale stelsel!

Sunita Biharie en vele lokale SP'ers trokken de kar vol overtuiging en ook de Partij voor de Dieren werkte mee in de vorm van Arjan Groters. Resultaat: een Raadsbrief aan Staatssecretaris van Ark, om de plannen niet uit te voeren! Ondertekend door iedere fractie in de Apeldoornse raad, behalve dan die van de VVD. Weinig verrassend, toch jammer.

Met de beelden die ik gemaakt had in Apeldoorn kwam het eerste filmpje tot stand:

Nadien werd ik al gouw benaderd door Bianca Verweij van de Hilversumse SP. Ook hier ging ik met mijn boodschappenkarretje gevuld met statief en camera naar het Hilversumse. Een dag vol lering over (Arbeids-)beperkingen en validisme en een grote samenwerking met onder andere de FNV en LFB, een landelijke belangenorganisatie dóór en vóór mensen met een verstandelijke beperking.

Het volgende filmpje was het resultaat:

Tegen het einde van het politieke reces, de 'zomervakantie' voor mensen in de politiek, besloot ik om nog voor Prinsjesdag een soort van “terugblik filmpje” te maken, met beelden van de eerdere acties. Echter nadat ik een interview opnam met Jasper van Dijk, Tweede Kamerlid voor de SP, bedacht ik mij om nog één keer een actief filmpje te maken om mensen te overtuigen!

Zaterdag 1 september toerde ik door het land om Sunita, Bianca en de mensen van SP Hilversum nog 1 keer te filmen. Eenmaal thuis monteerde ik het geheel in recordtijd tot een van mijn beste filmpjes ooit en plaatste het online op maandag. Via de social media ging het al snel heel Nederland door!

Het resultaat:

En eindelijk op donderdag 6 september kwam vlak na het avondeten en vlak voor de koffie het bericht:

Kabinet schrapt plan om arbeidsgehandicapten onder minimumloon te betalen

Geweldig nieuws! Met tranen op mijn gezicht belde ik met Naomi Doevendans, de initiatiefneemster van de petitie, en Nick Bootsman. Twee mensen die voor deze actie ook heel Nederland door trokken, en net als ik compleet verrast en dolgelukkig zijn!

Wat een geweldig zware strijd was dit, en wat een geweldig sterke mensen heb ik gevonden in deze strijd. Mensen die echt niet verschillen van andere, een, twee dagen in de week of de hele week aan het werk gaan met een arbeidsbeperking. In de ochtendspits met de trein kunnen ze voor u onbekend, naast u zitten met de zelfde gedachten. Ze rijden naast u in de file zonder dat u het ooit zult weten, maar weet dat ze er zijn. Mensen die heel gewoon aan het werk gaan, maar net iets meer hebben moeten, of nog moeten overwinnen.

Naomi en Nick, Bedankt voor alle lessen die jullie mij geleerd hebben. En terwijl ook ik een Arbeidsbeperking heb, was ik lang niet zo op de hoogte als jullie.

Nu vieren wij feest, maar morgen gaan wij weer hard aan de slag voor een rechtvaardiger Nederland!

Doe mee met ons, sluit je aan en ontdek dat er zoveel moois is om voor te strijden. Nu is het tijd om die 80 euro in de maand terug te krijgen voor de mensen wie een baan beloofd was, en die nog niet hebben!