Poliflw

Ook op de Amsterdamse arbeidsmarkt wordt dagelijks gediscrimineerd. Hierdoor kunnen mensen minder makkelijk een baan vinden, verdienen ze minder en is het lastiger om verder te komen in hun carrière. Daarom gaat GroenLinks-wethouder Rutger Groot Wassink arbeidsdiscriminatie steviger aanpakken.

Of het nou bewust of onbewust gebeurt: we gebruiken stereotypen voor de ander en leven in onze eigen bubbel. Dat doet pijn en maakt dat mensen zich afkeren van de samenleving.

Door discriminatie tijdens sollicitaties en op de werkvloer lukt het sommige groepen niet om verder te komen in hun carrière. Amsterdam is een superdiverse stad, maar Amsterdammers met een biculturele achtergrond vinden minder makkelijk een baan dan witte sollicitanten, ook zwangere vrouwen worden gediscrimineerd. Mannen verdienen nog altijd meer dan vrouwen. Wethouder Rutger Groot Wassink (Antidiscriminatie en Diversiteit) wil zich niet alleen steviger uitspreken tegen discriminatie, hij wil ook af van de vrijblijvendheid. “We zetten woorden om in daden,” schrijft hij in een brief aan de gemeenteraad.

Leiderschap

De gemeente begint bij zichzelf en wil een voorkeursbeleid gaan voeren, zodat het personeel van de gemeente een betere afspiegeling van de Amsterdamse bevolking wordt. Er moeten meer mensen van kleur een plek krijgen in het midden en hoge management. Amsterdam organiseert al trainingen om inclusief te werven en te selecteren om zo mensen van verschillende achtergronden gelijke kansen te geven. Hierdoor is het aandeel van vrouwen in de top al toegenomen, dat is nu 45%. Maar het aantal medewerkers met een biculturele achtergrond blijft nog achter. Er moet dus meer worden gedaan om de doorstroom van deze groep te bevorderen.

De stad wil samen met bedrijven en organisaties optrekken om arbeidsdiscriminatie te voorkomen en te bestrijden. Ook de voedingsbodem onder discriminatie moet worden weggenomen, zodat het niet steeds weer de kop opsteekt.

Mystery guests

Omdat we weten dat een zachte aanpak niet werkt, wil Rutger Groot Wassink mystery guests inzetten. Dat zijn inspecteurs in burger die komen kijken of de regels wel worden nageleefd. In de horeca werkt dat al bij het controleren van het deurbeleid. De gemeente gaat onderzoeken hoe dit soort mystery guests kunnen worden ingezet bij bedrijven en ook om het eigen beleid als werkgever te toetsen.

Amsterdam wil leiderschap tonen door sterke sociale normen te stellen. Als de gemeente zelf zegt: “In deze stad tolereren wij geen arbeidsmarktdiscriminatie,” dan zal dat andere bedrijven en organisaties aansporen om na te gaan hoe zij voor een inclusieve werkomgeving zorgen. Ook gaat de gemeente met bedrijven praten om een vrijwillig keurmerk inclusieve organisatie te ontwikkelen. Bedrijven kunnen elkaar dan zelf bij de les houden en helpen om een inclusieve werkomgeving te creëren, een werkomgeving waar iedereen zich thuis voelt.

Stagediscriminatie

Als je het probleem echt bij de bron wilt aanpakken dan moet er ook stagediscriminatie worden aangepakt. Groot Wassink: “Als het bij de eerste kennismaking met werkgevers al misgaat, is het moeilijk om een goede start op de arbeidsmarkt te maken.” Daarom gaat de gemeente met het ROC van Amsterdam praten over de mogelijkheden om een pilot te beginnen met mystery guests. Deze kunnen worden ingezet om stagediscriminatie bij leerbedrijven tegen te gaan.

Op 13 februari stemde een ruime meerderheid in de gemeenteraad voor de plannen. Behalve coalitiepartijen GroenLinks, D66, PvdA en SP, stemden ook oppositiepartijen Partij voor de Dieren, DENK, ChristenUnie en Bij1 voor de plannen.  

Per 1 juli zullen ruim 500 ongedocumenteerden op een plek kunnen rekenen in de 24-uursopvang. Dat staat in het plan dat wethouder Rutger Groot Wassink vandaag presenteerde.

Het gaat om een groep mensen die in Amsterdam leven zonder papieren. Deze ongedocumenteerden hebben geen verblijfsstatus maar kunnen vaak ook niet terug naar het land van herkomst. Velen van hen leven daardoor noodgedwongen op straat. Dit betekent dat ze in de kou moeten slapen, niet naar de wc kunnen en moeten zien te overleven zonder geld omdat ze ook niet mogen werken.

De 24-uursopvang geeft ze een dak boven het hoofd, en er wordt ook aan perspectief gewerkt. Want ook zij moeten de kans krijgen om een eigen leven op te bouwen. De 24-uursopvang gaat daarmee verder dan de Bed, Bad en Brood-opvang waar ze nu terecht kunnen. Anders dan bij Bed, Bad & Brood, zullen ongedocumenteerden ook overdag in de opvang terecht kunnen.

Kleinschalig

Fractievoorzitter van GroenLinks Femke Roosma: “Bed, Bad en Brood alleen helpt mensen niet om uit hun uitzichtloze situatie te komen. Als je elke ochtend op straat wordt gezet en pas aan het eind van de middag naar binnen mag, dan ben je alleen maar bezig met overleven.” Met de 24-uursopvang zal dat veranderen en zal er ook samen met ongedocumenteerden worden gekeken hoe ze mee kunnen doen in de Amsterdamse samenleving.

De gemeente gaat op zoek naar ruim tien panden, zodat de ongedocumenteerden kleinschalig kunnen worden opgevangen. Het bijzondere aan dit plan is dat ongedocumenteerden zelf, en ook vrijwilligersorganisaties en steungroepen aan het plan hebben meegewerkt. Een van die groepen is We Are Here.

Deze groep ontstond in september 2012 toen een aantal ongedocumenteerden besloot op te komen voor haar rechten. Ze wilde niet langer in de marge leven, de groep wilde zichzelf zichtbaar maken. Dat deed ze door samen actie te voeren, en een tentenkamp op te zetten – eerst in de tuin van de Diakonie, en later op de Notweg. Roosma: “We Are Here liet zien dat hun situatie uitzichtloos was: dat ze nergens recht op hadden en nergens heen konden. Zij hebben zware en moeilijke omstandigheden getrotseerd om het onzichtbare leed zichtbaar te maken.”

Landelijke doorbraak

Het werk van We Are Here heeft ook bijgedragen aan een landelijke doorbraak. Twee weken geleden maakte staatssecretaris Mark Harbers namelijk al bekend dat het kabinet afspraken heeft gemaakt, met onder meer de gemeente Amsterdam, over de ontwikkeling van een landelijke voorziening voor de opvang van ongedocumenteerden. Het Rijk gaat voor het eerst meebetalen aan de opvang van mensen die geen verblijfsstatus hebben maar ook geen recht hebben op landelijke opvang. Roosma: “Hiermee erkent nu ook het Rijk dat de asielprocedure niet sluitend is en dat er mensen in de asielprocedure tussen wal en schip vallen. Dat is een belangrijke doorbraak.”