Poliflw

Ondanks het feit dat het CDA een groot en warm pleitbezorger is en is geweest, heeft het CDA vraagtekens gezet bij het nieuwe Programma Binnenstad dat wordt voorgesteld. Het Programma Binnenstad is ooit gestart met als doel om projecten te starten in de binnenstad om de economische verdiencapaciteit van de binnenstad te vergroten. “Wij vinden dat het Programma Binnenstad zijn waarde bewezen heeft en dat een vernieuwd programma Binnenstad ook heel belangrijk is. Maar dan moet het wel een programma zijn waar de binnenstad wat aan heeft. Zoals het nu wordt voorgesteld is het gewoon staand beleid met een nieuw sausje eroverheen en daar is het programma niet voor bedoeld”, zo zegt CDA fractievoorzitter Joost Bleijie. “Een voorbeeld: Het project ‘Verbeteren informatievoorziening omtrent verduurzamingssubsidies’ is heel nobel maar heeft niets met de economische verdiencapaciteit van de binnenstad te maken. Bovendien kan het aanjagen van dit soort subsidies ook gewoon onder het duurzaamheidsbeleid hangen. Daar heb je geen Programma Binnenstad voor nodig a 6 ton per jaar. We moeten veel kritischer zijn in wat we onder dit Programma hangen.” Hoe moet het dan wel volgens het CDA? “Het Programma Binnenstad zou twee belangrijke pijlers moeten hebben. Ten eerste moet het een versterking van het ambtelijk apparaat in zich hebben waar het belang van de binnenstad geborgd wordt. Daar vindt een goede regie plaats tussen alle vakafdelingen die iets met de binnenstad te maken hebben. Ten tweede zou het programma Binnenstad weer een aanjaagprogramma moeten zijn van dingen die goed zijn voor de binnenstad maar nu nog geen plek hebben in beleid bijvoorbeeld omdat ze tussen twee beleidsprogramma’s in zitten. De introductie van Ecoglazen is een voorbeeld hiervan.” Volgens Bleijie moet het programma in ieder geval geen Programma zijn waar een opsomming is gegeven van projecten die niet in de reguliere beleidsprogramma’s zijn opgenomen en daarom maar een plek krijgen in het programma binnenstad. “Mobiliteithoort bij mobiliteit, duurzaamheid bij duurzaamheid. We moeten de wens om te vergroenen gewoon bij het programma duurzaamheid houden en niet bij het Programma Binnenstad. Daar is het Programma niet voor bedoeld”. Bleijie zal op donderdag 23 januari tijdens de raadsbehandeling hiervoor een voorstel indienen. Vragen en/of opmerkingen naar aanleiding van bovenstaand bericht? Stuur een mail naar fractievoorzitter Joost Bleijie viaJ.Bleijie@gemeenteraadleiden.nl

De gemeente Leiden gaat jaarlijks een peiling onder ondernemers houden om te weten te komen hoe het gesteld is met het ondernemersklimaat in Leiden. CDA’er Joost Bleijie diende een voorstel waarin het college wordt opgeroepen om mee te doen aan een jaarlijkse, externe peiling of onderzoek naar het ondernemersklimaat. “Het gaat goed met de economie, zo valt ieder jaar te lezen in de begroting. Vraag is of we zeker weten of dat zo is? De enige cijfers die wij hebben komen uit de POK, de peiling ondernemersklimaat, maar daar gaat het college in 2020 mee stoppen. Bovendien was de peiling slechts eens in de twee jaar. Wat het CDA betreft moeten we doorgaan met het peilen van het Ondernemersklimaat vooral om daar lering uit te trekken. Een peiling geeft immers goed weer of de economie en het ondernemersklimaat werkelijk zo goed zijn zoals ieder jaar in de begroting wordt opgeschreven.” Bleijie geeft aan dat vooral ook en misschien wel vooral de mening van ondernemers belangrijk is. “Ik vind het heel belangrijk om te weten wat ondernemers van ondernemen in Leiden en het ondernemersklimaat vinden. Daar zit namelijk ook een beoordeling van de gemeentelijke dienstverlening naar ondernemers toe in. Als de gemeente zelf met cijfers hieromtrent komt, dan is het toch een slager die haar eigen vlees keurt. Maar ook de stand van lokale belastingen, de bereikbaarheid, de ruimte voor starters, het vestigingsklimaat, ze worden allemaal in een peiling meegewogen. Een belangrijke peiling wat mij betreft” Maar wat moet je uiteindelijk met zo’n peiling? “Volgens mij geeft een peiling vooral weer waar er een verschil van beleving zit tussen ondernemers en gemeente. De gemeente kan haar dienstverlening heel goed vinden en het ook zo beoordelen in de begroting, maar ondernemers kunnen dat heel anders ervaren. Idem op het gebied van bereikbaarheid. Het uitgangspunt van dit college om de fiets op 1 en dus de auto op 2 of lager te zetten kan in de politieke heel anders beoordeeld worden dan door het bedrijfsleven. Dar moeten wij als politiek lering uit trekken. Daarom is zo’n peiling erg belangrijk”. Het voorstel van Bleijie om jaarlijks deel te nemen aan een peiling, haalde een ruime meerderheid in de Raad.

Het CDA Leiden heeft tijdens de behandeling van de begroting samen met GroenLinks gepleit voor het hergebruiken van kunst uit de Wederopbouwperiode in nieuw te bouwen gebouwen in Leiden. Het gaat hier om kunstwerken die in gebouwen uit de Wederopbouwperiode werden aangebracht, maar die nu in depots liggen omdat de panden waarin ze waren aangebracht zijn gesloopt of op de nominatie staan om gesloopt te worden. “Kunst uit de wederopbouwperiode zijn vaak massieve kunstwerken die speciaal voor een pand zijn gemaakt en in bijvoorbeeld de muren of ramen van het pand zijn verwerkt. Mooie voorbeelden zijn de ramen die in het voormalige belastingkantoor aan het Stationsplein zitten, maar ook het balkonnetje van het inmiddels gesloopte pand van de Kamer van Koophandel en Sgraffito van Lex Horn uit het eveneens gesloopte pand waar het biomedisch laboratorium zat” zo zegt CDA’er Joost Bleijie. Die laatste twee kunstwerken liggen opslagen in depot en kunnen wat het CDA en GroenLinks betreft worden hergebruikt in nieuwe panden. “Het zijn vaak kunstwerken die een gevoelswaarde hebben voor mensen. Veel scholen en openbare gebouwen kenden kunstwerken als deze. Met succes dienden het CDA en GroenLinks een motie voor in die opriep om te onderzoeken waar de kunstwerken liggen en om welke kunstwerken het gaat, maar ook om te onderzoeken of het mogelijk is om deze kunstwerken te herplaatsen. “Er wordt veel gebouwd in Leiden om aan de vraag naar woningen tegemoet te komen. Een voorbeeld daarvan is het Project LEAD aan de Willem de Zwijgerlaan. Ondanks het feit dat het CDA geen voorstander is van dit project, zou het wel goed zij om de ontwikkelaar te verzoeken om Kunst uit de Wederopbouwperiode te herplaatsen in de nieuw te bouwen torens. Dan krijgen deze kunstwerken een tweede leven.” Uiteindelijk kreeg de motie steun van een ruime meerderheid in de Raad. Alleen de VVD en de SP stemden tegen Bron foto: Stichting Lex Horn (http://www.stichtinglexhorn.nl/)

Tijdens de Begrotingsraad van 12 november heeft het CDA tegen de begroting 2020-2023. Ongebruikelijk maar nodig, zo zegt CDA Fractievoorzitter Joost Bleijie. “Het is niet echt een CDA-gewoonte om tegen begrotingen te stemmen, maar in de Leidse situatie hebben we daar toch van afgeweken en tegen gestemd. De belastingen voor Leidenaren stijgen, het bedrag aan leningen groeit ook dit jaar weer flink, reserves worden stukgeslagen en inkomsten uit het Rijk nemen af. Je zou dan verwachten dat er een pas op de plaats wordt gemaakt met de uitgaven, maar dat is niet het geval. Nee dit college rent haar eigen financiële ravijn tegemoet en daar kan het CDA geen goedkeuring aan geven.” De meerjarenbegroting is toch structureel in evenwicht? Wat is dan het probleem? “Met de tekorten op het Sociaal Domein die de komende jaren volgen, is het nog maar de vraag of de begroting structureel in evenwicht is” zo zegt Bleijie, “voor de tekorten moet nog geld gevonden worden. Maar dat is de crux niet: Dit college geeft veel meer geld uit dan er binnenkomt. En dat geld wordt veelal geleend. Aan het eind van deze meerjarenbegroting staat de schuldquote op 173%. Ofwel 173% van het totale bedrag van de jaarbegroting, zo’n 550 miljoen euro staat dan uit in leningen. Daarmee staat Leiden in de dieprode zone. Gevolg is tweeledig: als eerste moet dat bedrag een keer worden terugbetaald. Zicht op hoe hebben we niet, maatregelen om bij te sturen zijn beperkt! Ten tweede wordt de speelruimte voor toekomstige college een stuk kleiner om dat veel van van de begroting naar het aflossen van leningen gaat. Nee, dit college neemt echt een hypotheek op de toekomst en de Leidenaar mag die betalen.” “Bovendien” zo gaat Bleijie door, “zijn de lokale belastingen niet alleen skyhigh in Leiden, tevens gaan ze richting kostendekkend. Ze dus nog verder laten stijgen is lastig.” En dan is er nog een rekening die Leiden met geleend geld gaat betalen voor Leiderdorp. “Ja, het college heeft in al haar wijsheid besloten om met alle financiële twijfels die er zijn, € 37 miljoen te gaan betalen voor de Leidse Ring Noord op Leiderdorps grondgebied. Ofwel een weg in Leiderdorp die Leiden gaat betalen, waar Leiden niets over te zeggen heeft, maar waar we ons wel voor in de schulden gaan steken. Absurd!” Alles bij elkaar opgeteld heeft het CDA dus doen besluiten om tegen de begroting te stemmen. “Deze begroting is gebaseerd op drijfzand, bevat knetterharde bezuinigingen op het Sociaal Domein, een budgetoverschrijding op de Leidse Ring Noord en een gepeperde rekening uit Leiderdorp. Een beetje financieel degelijke partij kan met goed fatsoen gewoon niet voor deze begroting stemmen.”

Het CDA Leiden zal niet in instemmen met het verzoek om extra krediet voor de verbouwing van het Leidse Stadhuis. Dat liet CDA fractievoorzitter Joost Bleijie weten tijdens de Raadscommissie Werk & Middelen waar het verzoek van het college van B&W om extra krediet op de agenda stond. “We hebben met elkaar een bedrag afgesproken dat de verbouwing mag kosten. Het CDA heeft daarmee ingestemd. Bij de totstandkoming van de raming van de kosten een jaar geleden is niet over een nacht ijs gegaan. Dan is het heel raar dat een jaar na de raming opeens tonnen meer nodig zijn voor de verbouwing van het stadhuis omdat geen enkele aannemer zegt het voor het vastgestelde bedrag kan doen. Dan gaat er ergens in de raming iets mis.” Stijgende bouwkosten wordt als een van de hoofdredenen genoemd waardoor er een tekort is ontstaan. Bleijie vindt dat vreemd. “Stijgende bouwkosten vanwege een aantrekkende bouwmarkt is niet iets van gisteren. Dat weten we al jaren. Niet voor niets heeft het CDA meerdere malen gewaarschuwd dat het college bij het doorrekenen van allerlei ambities zoals de verbouwing van het stadhuis voorzichtiger moet zijn en soberder moet begroten. Dat wordt telkens door D66, GL en Pvda met gezucht ontvangen. Het weerwoord is dan dat de ambities noodzakelijk zijn voor de stad en die mogen iets kosten. Nu krijgen wij dus gelijk! Te veel ambities en te weinig sober begroten heeft een budgetoverschrijding als gevolg.” Het college wil echter extra krediet om door te kunnen gaan met de verbouwing. Gebeurt dat niet dat valt de bouw nog duurder uit, meent B&W. “Dat wil ik graag geloven, maar daarmee wordt wel het mes op de keel van de Raad gezet. Het is slikken of stikken. Niemand wil natuurlijk dat het nog duurder wordt” zo zegt Bleijie. “De vraag is echter wie hier het probleem van budgetoverschrijding heeft veroorzaakt en wie er dus op de blaren moet zitten om het op te lossen. Er is een budget vastgesteld door de raad waarbinnen het college de verbouwing van het stadhuis moest realiseren. Als dat niet lukt, moet je niet om extra krediet vragen maar terug naar de tekentafel en het ontwerp aanpassen. Als dat meer geld kost, zal het college andere uitgaven moeten schrappen.” Dit college, zo meent Bleijie, lijkt echter bij budgetoverschrijdingen altijd om extra geld te vragen en nooit ambities te willen laten varen. “Dat is de financieel riskante variant waar het CDA niet voor kiest. Zeker niet als je ambities overeind wilt houden terwijl je het geld er niet voor hebt.” Wat nu dan? “Voordat er om extra krediet gevraagd werd, zou het college eerst de plannen moeten terugbrengen naar de tekentafel om zodoende met een plan te komen dat wel binnen het gestelde budget te realiseren is. Schrap bijvoorbeeld de niet noodzakelijke investeringen, de zogenaamde ‘nice to haves’ uit de restauratie van de raadzaal. Verrijdbare Televisieschermen zijn handig, maar niemand zal ze missen als ze er niet zijn. Of schrap de warmte-koude pomp van 5 ton die er later tussen is gefietst. De tijd dat de Leidenaar iedere keer om een bijdrage gevraagd wordt voor budgetoverschrijdingen en de tijd dat de raad daar maar moeiteloos mee instemt is wat betreft het CDA wel voorbij.’ Het CDA zal tijdens de gemeenteraadsvergadering op 20 september aanstaande een motie indienen waar ze het college oproept om het ontwerp, bij voorkeur zonder nieuw aanbestedingstraject te starten, aan te passen zodat het binnen de gestelde financiële kaders blijft. [update 20 september] Het CDA heeft tijdens de raadsvergadering tegen de kredietaanvraag voor het stadhuis gestemd. "Wij zijn voor de verbouwing en renovatie van dit eeuwenoude monument, maar dan wel binnen de door de raad gestelde financiele kaders" zo liet CDA fractievoorzitter Joost Bleijie weten tijdens het debat. "Passen de kaders niet dan zal het college terug moeten naar de tekentafel om dot alsnog voor elkaar te krijgen". Het CDA diende een motie in om dit te bewerkstelligen maar die haalde het ondanks de steun van de VVD, de SP en Partij Sleutelstad. "Helaas zien we ook nu weer dat de collegepartijen D66, GL en PvdA niet in staat zijn om kosten te schrappen maar meteen maar weer de buidel trekken om tekorten te dichten. Met het oog op de astronomische leningen die er worden aangegaan, is dit in mijn beleving onverantwoord". Het CDA wacht af of dit de laatste kostenoverschrijding zal zijn. "Ik hoop van wel, maar ik ben bang van niet."

Het CDA Leiden zal niet in instemmen met het verzoek om extra krediet voor de verbouwing van het Leidse Stadhuis. Dat liet CDA fractievoorzitter Joost Bleijie weten tijdens de Raadscommissie Werk & Middelen waar het verzoek van het college van B&W om extra krediet op de agenda stond. “We hebben met elkaar een bedrag afgesproken dat de verbouwing mag kosten. Het CDA heeft daarmee ingestemd. Bij de totstandkoming van de raming van de kosten een jaar geleden is niet over een nacht ijs gegaan. Dan is het heel raar dat een jaar na de raming opeens tonnen meer nodig zijn voor de verbouwing van het stadhuis omdat geen enkele aannemer zegt het voor het vastgestelde bedrag kan doen. Dan gaat er ergens in de raming iets mis.” Stijgende bouwkosten wordt als een van de hoofdredenen genoemd waardoor er een tekort is ontstaan. Bleijie vindt dat vreemd. “Stijgende bouwkosten vanwege een aantrekkende bouwmarkt is niet iets van gisteren. Dat weten we al jaren. Niet voor niets heeft het CDA meerdere malen gewaarschuwd dat het college bij het doorrekenen van allerlei ambities zoals de verbouwing van het stadhuis voorzichtiger moet zijn en soberder moet begroten. Dat wordt telkens door D66, GL en Pvda met gezucht ontvangen. Het weerwoord is dan dat de ambities noodzakelijk zijn voor de stad en die mogen iets kosten. Nu krijgen wij dus gelijk! Te veel ambities en te weinig sober begroten heeft een budgetoverschrijding als gevolg.” Het college wil echter extra krediet om door te kunnen gaan met de verbouwing. Gebeurt dat niet dat valt de bouw nog duurder uit, meent B&W. “Dat wil ik graag geloven, maar daarmee wordt wel het mes op de keel van de Raad gezet. Het is slikken of stikken. Niemand wil natuurlijk dat het nog duurder wordt” zo zegt Bleijie. “De vraag is echter wie hier het probleem van budgetoverschrijding heeft veroorzaakt en wie er dus op de blaren moet zitten om het op te lossen. Er is een budget vastgesteld door de raad waarbinnen het college de verbouwing van het stadhuis moest realiseren. Als dat niet lukt, moet je niet om extra krediet vragen maar terug naar de tekentafel en het ontwerp aanpassen. Als dat meer geld kost, zal het college andere uitgaven moeten schrappen.” Dit college, zo meent Bleijie, lijkt echter bij budgetoverschrijdingen altijd om extra geld te vragen en nooit ambities te willen laten varen. “Dat is de financieel riskante variant waar het CDA niet voor kiest. Zeker niet als je ambities overeind wilt houden terwijl je het geld er niet voor hebt.” Wat nu dan? “Voordat er om extra krediet gevraagd werd, zou het college eerst de plannen moeten terugbrengen naar de tekentafel om zodoende met een plan te komen dat wel binnen het gestelde budget te realiseren is. Schrap bijvoorbeeld de niet noodzakelijke investeringen, de zogenaamde ‘nice to haves’ uit de restauratie van de raadzaal. Verrijdbare Televisieschermen zijn handig, maar niemand zal ze missen als ze er niet zijn. Of schrap de warmte-koude pomp van 5 ton die er later tussen is gefietst. De tijd dat de Leidenaar iedere keer om een bijdrage gevraagd wordt voor budgetoverschrijdingen en de tijd dat de raad daar maar moeiteloos mee instemt is wat betreft het CDA wel voorbij.’ Het CDA zal tijdens de gemeenteraadsvergadering op 20 september aanstaande een motie indienen waar ze het college oproept om het ontwerp, bij voorkeur zonder nieuw aanbestedingstraject te starten, aan te passen zodat het binnen de gestelde financiële kaders blijft.

Het CDA heeft grote twijfels of het invoeren van ecoglazen tijdens de viering van Leidens Ontzet een succes zal worden. “Als we niet uitkijken draait het invoeren uit op een fiasco.” Vooropgesteld, het CDA is een groot voorstander van het invoeren van Ecoglazen tijdens Leidse evenementen. “Ecoglazen? Graag!” zo zegt CDA’er Joost Bleijie. “De tijd van wegwerpbekertjes is wel een beetje voorbij, niet in de laatste plaats omdat ze uiteindelijk na een keer gebruiken op de plastic afvalberg terecht komen of eindigen in het water. Natuurlijk kan dat veel duurzamer in de vorm van ecoglazen.” De mening wordt gedeeld door de horeca. “Horeca-ondernemers strijden al heel lang voor de invoering van ecoglazen en zien de graag dat zit snel wordt ingevoerd.”Waarom dat toch uitstel tot 2020? “Wij betwijfelen of de invoering van ecoglazen tijdens de komende viering van Leidens Ontzet wel realistisch is. Wij krijgen het idee dat het nu onder stoom en kokend water moet worden ingevoerd, terwijl ondernemers die er straks mee moeten gaan werken heel veel hindernissen zien.” Een van de hindernissen is de financiering van ecoglazen. “De rekening wordt nu eenzijdig bij ondernemers neergelegd. Vele kleinere ondernemers geven aan dat deze extra rekening in combinatie met de toch al hoge kosten van de reguliere festiviteiten tijdens Leidens Ontzet, gewoon niet te betalen is”. De invoering van Ecoglazen en de kosten die er mee gemoeid zijn, dwingen ondernemers om te schrappen in het organiseren van festiviteiten voor de deur. “Invoering van ecoglazen gaat ten koste van de buitenactiviteiten zoals een podium en een bandje, simpelweg omdat ondernemers dat niet kunnen betalen. Aan de zorgen die er zijn over de betaalbaarheid is nou geen gehoor gegeven.” Het niet organiseren van buitenactiviteiten levert ook voor de grote horeca-ondernemers weer twijfels op. “Geen buitenactiviteiten bij kleine ondernemers, heeft als gevolg dat feestgangers naar de grote festiviteiten op bijvoorbeeld de Nieuwe Rijn gaan. Daar is het al druk, maar als al die mensen er nog eens bij gaan komen dan wordt het onbeheersbaar. Ondernemers moeten dan weer meer kosten gaan maken voor bijvoorbeeld beveilingsmaatregelen. Dat maakt de festiviteiten nog duurder.” De twijfel die er is, is ook bekend bij het college. Zij zijn vastberaden om de invoering van ecoglazen als komend Leidens Ontzet in te voeren. “Nogmaals” zo zegt Bleijie, “Ondernemers willen ook graag ecoglazen invoeren, maar aan de twijfels die er zijn wordt gewoon geen gehoor gegeven. Het moet en zal nu gebeuren. Gevolg is dat de invoering van Ecoglazen tijdens Leidens Ontzet kan uitdraaien op een fiasco, iets wat ook weer slecht is voor het draagvlak van ecoglazen. Kortom, bezint eer ge begint, en wacht er nog mee. Beter goed invoeren dan halfbakken.”

Tijdens de behandeling van de Jaarstukken in de Leidse gemeenteraad heeft CDA’er Joost Bleijie gepleit voor een horecastop totdat de zogenaamde horecavisie is herzien. Deze visie beschrijft het horeca-aanbod in Leiden en bepaald in welke gebieden er welk type horeca kan worden toegevoegd. “De huidige visie beschrijft bijvoorbeeld dat aan de Nieuwe Rijn geen horeca meer mag worden toegevoegd omdat daar voldoende horeca aanwezig is. Aanvragen die worden gedaan worden dus afgewezen met deze reden.” De visie beschrijft ook dat er elders in Leiden nog wel plaats is voor horeca. “Aan de Haarlemmerstraat bijvoorbeeld” zo zegt Bleijie, “daar is nog ruimte voor Categorie 1 horeca, de daghoreca zonder alcohol”. Waarom pleit het CDA dan voor een horecastop? “We merken nu dat de college nog voor de herziening van de horecavisie voor de derde keer een uitzondering maakt op de visie. Tijdens het vorige college moesten er op de Nieuwe Rijn 5 horecazaken bijkomen, terwijl er een stop gold. De huidige wethouder staat horeca toe aan de Breestraat. De aanvraag voor een horecagelegenheid met 250 stoelen is in behandeling genomen, en niet afgewezen zoals de horecavisie voorschrijft. En als klap op de vuurpijl heeft het college een discotheek op bedrijventerrein De Waard vergund. Nog los van het feit dat er op het pand geen horecabestemming zit en nog los van het feit dat er in de binnenstad een discotheek van omvang leeg staat, schrijft de horecavisie voor dat er op het bedrijventerrein helemaal geen horeca mag vestigen.” Als je zo vaak uitzonderingen maakt op staand beleid (de horecavisie) dan meent Bleijie dat het tijd is voor een horecastop. “Kennelijk is het vastgestelde beleid weinig waard in de ogen van het college en vergund ze horeca op plekken waar ze wil. Dat terwijl de raad met het vaststellen van de horecavisie iets anders heeft besloten. Als je er niet op kan vertrouwen dat vastgesteld beleid gewoon wordt uitgevoerd, dan zit er niets anders op om het college een halt toe te roepen en ze op te roepen te stoppen met het laten vestigen van horeca in Leiden totdat de nieuwe horecavisie er is.” Om het college hiertoe ook daadwerkelijk op te roepen, zal Bleijie tijdens de gemeenteraadsvergadering van volgende week een motie indienen.

Tijdens de algemene politieke beschouwingen in de Gemeenteraad heeft CDA fractievoorzitter Joost Bleijie vraagtekens geplaatst bij het collegemotto “Samen maken we de stad”. Bij het vorig jaar gepresenteerde collegeprogramma gaf het college van D66, GL en Pvda aan graag met iedereen de stad te willen maken. Samenwerken, inspraak serieus nemen, participatie bevorderen: het college wilde niet vanuit de ivoren toren de stad besturen, maar nadrukkelijk met de hele Raad en met alle Leidenaren de stad de handen in een slaan. “Hoe zit het eigenlijk met het collegemotto Samen maken we de stad” vroeg Bleijie zich af, “en maakt het college ook echt samen met de inwoners en het CDA de stad?” De conclusie was niet mals. “Het valt het CDA op dat er de laatste tijd steeds meer onrust is over voorstellen van het college. Of het nou de uitbreiding van het aantal hockeyvelden is, het weghalen van een fietspad, het investeren in een ijshal of de herinrichting van de Hooigracht: Er was onrust in de stad. De onrust was het meest zichtbaar bij Bouwprojecten. Leidenaren zijn helemaal niet tegen bouwen, maar willen daar graag over meepraten. De steeds terugkerende klacht is dat participatie onvolledig en onvoldoende is. Geacht college, maak waar wat jullie continue zeggen en maak die stad ook echt samen. Anders is “Samen maken we de stad” een loze belofte!” Ook bij de wens van het college om samen met de gehele Raad, dus ook de oppositie de stad te maken, zette Bleijie grote vraagtekens. “Toen dit college aantrad, is het CDA gevraagd om vooral constructief oppositie te voeren. Met “Samen maken we de stad” viel er voor het CDA het nodige te halen. Genoeg reden dus om, en ik citeer “de zurigheid achterwege te laten.” Ik was daar blij mee. CDA’ers staan er immers om bekend vrolijk, constructief en complimenteus te zijn. En, eerlijk is eerlijk, het begon goed vorig jaar: het college liet het initiatief bij het CDA om met een voorstel te komen om eenzaamheid in Leiden te bestrijden. Dat voorstel gaat er binnenkort in samenwerking met wethouder Damen komen. Maar was dit een opmaat voor een innige samenwerking en maakt het college ook echt Samen met het CDA de stad? Nee, niet echt! Aan het CDA heeft het niet gelegen: Van alle Raadsvoorstellen die zijn ingediend, steunde het CDA ruimt 92%. Wij zijn dus zoals we beloofden een hele constructieve oppositiepartij.” Nog een super constructief staaltje van het CDA volgens Bleijie: “Van alle wijzigingsvoorstellen die de collegepartijen het afgelopen jaar indiende, werd ruim 75% door het CDA gesteund. Driekwart! Dat is echt een compliment waard! En andersom? Hoe zit het met de voorstellen die het CDA in diende? Hoe reageerden de ‘samen-maken-we-de-stad-partijen” hierop? Nou helaas veel minder constructief. Van de voorstellen die wij indiende, kreeg slechts 25% steun van de collegepartijen. “Maar dat ligt aan het CDA” hoor ik u denken. Dat zou kunnen. Maar hoe kan het dan, dat slechts 35% van alle voorstellen van de oppositie werden gesteund door de collegepartijen? Nee, afgaand op het afgelopen jaar geldt “Samen maken we de stad” toch vooral voor de collegepartijen.” Afsluitende had Bleijie nog een wens voor het college en de college dragende partijen in petto. “Voor het komende jaar hoopt het CDA dat D66, GroenLinks en de PvdA een andere mooie slogan in de praktijk zullen brengen: “Practice What You Preach”. U zegt namelijk vaker “Samen maken we de Stad”, dan dat u dat daadwerkelijk doet. Zowel in de stad als hier in de Raad. Gebleken is dat het CDA graag met u de stad maakt. Dat geldt ook voor veel Leidenaren. Nu u nog!”

Het college van B&W heeft een aanvraag binnengekregen voor een horecalocatie op een locatie waar de horecavisie nieuwe horeca niet toestaat. Om het plan toch door te kunnen laten gaan overweegt ze nu in te stemmen met het maken van een ingang aan de achterkant van het pand op een niet bestaand adres omdat de horecavisie dat in de ogen van het college wel toestaat. Klopt dat? Het was de strekking van de actualiteitsvraag die CDA’er Joost Bleijie tijdens de commissie Werk en Middelen aan wethouder Van Delft (GroenLinks) stelde. Dat vraag om een uitleg. “In 2016 hebben we in Leiden de horecavisie aangenomen” zo zegt Joost Bleijie. “In die visie is opgenomen waar er in Leiden nog ruimte is voor nieuwe horeca en waar niet. Op de Breestraat is er volgens de visie geen ruimte meer voor horeca en dus zullen alle aanvragen voor nieuwe horeca aldaar worden afgewezen. Maar nu zit de gemeente met het voormalige pand van de ABN-Amro op Breestraat 81 in de maag. Dat pand staat leeg. Er heeft zich kennelijk een ondernemer gemeld die daar wel een horecazaak in wil beginnen. Op zich niets mis mee natuurlijk, maar wel dat het aan de Breestraat niet kan. Dus is de aanvrager inventief geweest en heeft aangegeven dat de ingang van de horeca wel aan de achterkant van het pand, aan aan de Langebrug, te willen maken. Formeel is dat niet de Breestraat, maar het Pieterskwartier. De horecavisie schrijft voor dat daar in het Pieterskwartier nog wel ruimte is voor horeca. Een slim stukje ondernemerschap natuurlijk, maar tegen het beleid dat we als Raad hebben vastgesteld. Want kadastraal en qua bestemmingsplan is dit pand gewoon gelegen aan de Breestraat. Sterker nog, de achterkant is niet eens een bestaand adres! Maar wat is nou het probleem? “Het college dreigt voor de tweede keer met een wel heel dunne argumentatie een uitzondering te maken op de horecavisie. Dan kan je twijfelen aan de houdbaarheid van de visie. Die kan wat mij betreft dan ook meteen de prullenbak in als we dit gaan doen. Daarnaast getuigt het niet echt van betrouwbaar bestuur natuurlijk. Twee jaar geleden hebben we na een lang onderzoek en na intensieve debatten besloten waar wel en waar geen ruimte is voor horeca. Dat is uiteindelijk een goede balans geworden tussen wonen, werken en gezelligheid. Als daar nu op deze gekunstelde manier weer een uitzondering op wordt gemaakt, kan je twijfelen hoe betrouwbaar en toekomstbestendig de besluiten van het stadsbestuur nog zijn.” Maar er is volgens Bleijie nog een probleem. “De wijkbewoners zijn wat horeca betreft wel wat gewend in het Pieterskwartier, maar zeggen van dit plan en met name van het volume aan horeca dat gemaakt wordt dat het ‘too much’ is. Qua verkeersafwikkeling, qua bezoekersstromen, qua verwachte overlast, qua fietsparkeren twijfelen zij of dit wel goed is voor de wijk en of de wijk dit wel aankan. Daar hebben ze zorg over. Die zorg deelt het CDA. Daarom hebben wij het college gevraagd hoe het precies zit.” Het antwoord van Wethouder van Delft was dat er inderdaad een horecaondernemer een aanvraag heeft gedaan en dat het college de aanvraag passend zal beoordelen. Het is nog geen uitgemaakte zaak dat de horeca er ook echt gaat komen. “Daar waren we blij mee. Wij zullen deze aanvraag dan ook met argusogen blijven volgen en een de bel trekken als dat nodig is.” (bron foto: Google Streetview sept 2016)