Poliflw

Helaas is het niet gelukt om van iedereen een inhoudelijke reactie op het Ecorys rapport te krijgen. Het college zweeg. Net als de VVD en de CU. HOOP en CDA vonden het domweg een prima rapport, alle vragen zijn volgens hun beantwoord. De PvdA zegt hier in Harlingen niets te kunnen doen en schuift het dossier door naar de staten. Wij betreuren dat de grootste partij in Harlingen zich niet uit wil spreken over wat zij ervan vinden. De REC voldoet vanaf dag 1 niet aan de vergunning. Daar kun je toch niet blijven zwijgen? GroenLInks ziet kansen in dit rapport en nee, wij beloven niet dat wij hier in Harlingen zomaar "dat ding" kunnen sluiten. Wel beloven wij dat wij niet opgeven, dat wij blijven zeggen wat wij ervan vinden, blijven zoeken naar mogelijkheden en blijven samenwerken met GrienLinks in de staten, GroenLinks in de verschillende aandeelhoudende gemeenten en GroenLinks in de 2de kamer. Wordt vervolgt!

Gemeente Harlingen - Raadsvergadering

Woensdag 3 juli 2019, 19:30:00. Welkom bij de raadsvergadering van de gemeente Harlingen.

Groen in de raad – Machteloos? Ik kan ervan schrikken, als mensen roepen: “Daar hebben wij geen invloed op”, of: “dat wordt ergens anders bepaald”, of: “het heeft geen enkel nut om de straat op te gaan”. Staat de geschiedenis niet bomvol met verhalen over mensen die in actie komen en invloed uitoefenen? Zowel uit het recente verleden als “lang, lang geleden….”. Telkens weer blijkt duidelijk hoe groot de invloed is die 'gewone' mensen hebben. Wat blijkt ook uit de geschiedenis? Dat invloed krijgen iets van je vraagt. Dat je moet geloven in je strijd, dat je mensen die hetzelfde doel hebben vindt en verbindt, dat je er samen een stem aan geeft. En dat je volhoudt. Citaten als “I had a dream” van Martin Luther King, “Wees realistisch, eis het onmogelijke!” van Che Guevara, “Genoeg! Nu ga ik iets doen” van Sophie Scholl, ze inspireren nog steeds, geven hoop en kracht en bevestigen dat het wél kan. Karl Marx inspireerde onder andere de PvdA, met zijn oproep om “het heft in eigen handen te nemen”. Ronald Reagan's oproep “Mister Gorbachev, tear down this wall” gaf moed en vertrouwen aan al die mensen die deelnamen aan de vreedzame maandagprotesten in Leipzig. Protesten die leidden tot de val van de Berlijnse muur. Gisteravond schrok ik ervan, dat een raadslid met betrekking tot de REC en de ingeplande spoedvergadering zei dat de onrust het ergste is. Nee, zij had het niet over de onrust die er heerst over de gang van zaken bij de REC, of de onrust die is ontstaan door het gevoel van machteloosheid, onduidelijkheid, rookwolken en wel of niet giftige stoffen. Zij had het over de politieke onrust. Daarvoor verwees zij naar de partijen die de vergadering hadden aangevraagd, die opriepen tot het stil protest van aanstaande zaterdag, die al jaren onderzoek doen naar het REC-verhaal. Haar gevoel van machteloosheid werd duidelijk: de grenzen van haar invloed op het al dan niet sluiten van de REC liggen voor haar al onomstotelijk vast. Harlingen heeft daar niets over te zeggen. En iets anders beweren is dan ook niet meer dan valse hoop geven. Ja, onrust is vervelend. Hoe fijn zou het zijn als wij alsmaar lekker rustig een beetje hier en daar konden besturen? De realiteit echter is, dat de onrust niet wordt veroorzaakt door een of andere politieke partij, of door een stichting. Nee, de oorzaak voor de onrust is domweg een afvalverbrander die regelmatig brandt op plekken waar die niet hoort te branden, die met steeds kortere tussenpozen storingen vertoont. Die stank en rook over Harlingen verspreidt. En waarvan de directie de metingen stopt, minimaal communiceert en verbeteringen belooft, maar niet of niet goed genoeg uitvoert. Dát is de oorzaak van onrust. Onrust is vaak de motor voor verandering. Onrust geeft ook energie om in actie te komen. En dat leidt weer tot de overtuiging dat je invloed hebt. Dat je “genoeg is genoeg” zegt en ziet dat er meer mensen zijn die dat vinden. Of het nou gaat om de afschaffing van de dividendenbelasting, om rechtvaardige verdeling van geld, om het sluiten van het klimaatakkoord, om betere lonen zorg en onderwijs of om het sluiten van achterhaalde industrie. De enige manier om verandering in te zetten is in beweging te komen, om onrust te doorstaan, om je uit te spreken, om te verbinden met anderen. Deze onrust heeft niets te maken met rellen of gewelddadige acties. Het is de onrust die voorafgaat aan verandering. En daar is het nu tijd voor. Dat bleek de afgelopen weken ook in ons buurland Duitsland, waar door onrust en weerstand uit alle lagen van de bevolking met succes is geprotesteerd tegen bruinkoolmijnbouw en voor natuurbehoud (www.hambacherforst.org). Het is tijd om een signaal te geven aan de provincie Fryslân en aan de regering in Den Haag. Tijd om een einde te maken aan de onrust die de REC met zich meebrengt. En wel nu! Dat het geduld op is en dat een pleister op een pijp niet meer voldoende is. Laten we onze moed verzamelen en opstaan, laten we niet langer meer denken dat het geen nut heeft, maar simpelweg de mooie voorbeelden volgen van alle grote veranderingen die ingezet zijn door lef, verbinding en kracht. Het is nu tijd om te staan voor een Harlingen zonder REC. Laten wij de onrust omzetten in verandering naar een duurzame leefomgeving! Wordt vervolgd. Groene groet, Stephanie Geurtz GroenLinks Harlingen

Groen in de raad – Op het puntje van de stoel Een paar maanden geleden zei collega raadslid Gerrit Jan de Vries (VVD) tegen mij: “Stephanie, je zit altijd zo op het puntje van je stoel – ga eens wat relaxen”. Deze zin komt sindsdien regelmatig in mij op. Telkens als ik op het puntje van mijn stoel zit. En nee – ik zit daar niet altijd. Maar wel vaak. Zoals bijvoorbeeld gisteren tijdens de raadsvergadering, op het moment dat de PvdA het over het bouwproject “Freyhof” heeft. Aan het word is Bartele Boersma (PvdA), die vol jeugdig enthousiasme spreekt over de duurzaamheid van het project. Hoe gaaf het is dat er aardgasvrij en met houtelementen wordt gebouwd hier in Harlingen. Ik zou wel op willen springen, maar wacht geduldig op mijn beurt. Eindelijk mag ik mijn verbazing uiten over het feit dat de PvdA dus blijkbaar nieuwe wetgeving – namelijk gasvrij bouwen – als innovatief ziet. En als je het woord “duurzaam” drie keer noemt in een plan IS het blijkbaar een duurzaam project. Een beetje naïef en een beetje “doe maar normaal dan doe je al gek genoeg”, deze houding. Volgens mij missen we een kans, als wij dit plan zo doorzwaaien naar uitvoering. Ik mis beleid op circulaire materialen en innovatie. Terwijl juist daar in het coalitiestuk veel over geschreven is. De ambities waren er en ik vraag mij af hoe het kan dat die zich binnen een half jaar al laten verdunnen tot een soort middelmatigheid. Daarmee zet je Harlingen echt niet op de kaart als vooruitstrevende stad. Als beleidsmakers zou je wel degelijk zuinig op je laatste stukjes bouwgrond moeten zijn. En als je hebt afgesproken dat je innovatie belangrijk vindt, kun je niet, zoals wethouder Kuiken gisteren deed, duurzaamheid afwimpelen, omdat het duurder zou zijn dan gewoon bouwen. Ook hier maakt de PvdA duidelijk dat men nog niet zo goed op de hoogte is van de werking van ‘circulair’. De initiatiefgroep Tiny Houses weet dat wél. Die staat te trappelen om aan de slag te gaan met circulaire materialen, eigen energiewinning en andere innovaties. Er zijn ontwerpen, de financiering is rond. De vraag is alleen nog: “Waar?” Even leek het alsof de gemeente Harlingen er daadkrachtig werk van zou maken en dat ook hier in Harlingen een project met Tiny Houses gerealiseerd zou worden. Ik geloof daar nog steeds in. Immers, waar een wil is, is een weg. En de positieve grondhouding van het college zou bergen kunnen verzetten. Ik vraag mij wel af of het college weet wat voor goud zij in handen hebben met dit burgerinitiatief? Trouwens, het één sluit het ander volgens mij niet uit. Het project “Freyhof” heeft potentie. Zeker, over smaak valt te twisten. Of je het nou mooi of niet zo mooi vind, met enkele aanvullingen op duurzaam zou GroenLinks akkoord kunnen gaan met dit plan. Tegelijkertijd zouden we andere, frisse woonvormen willen zien hier in Harlingen. Gelukkig is Hein daar ook in geïnteresseerd. Dus de kans ligt er… voor het oprapen. Er zijn andere momenten van op het puntje van de stoel zitten… Tot volgende week! Stephanie GroenLinks Harlingen

Burgermeester Roel Sluiter nam deze motie van GroenLinks, Wadnpartij en PvdA over! Harlingen gaat op onderzoek, op weg naar #circulair #duurzaam

Photos from GroenLinks Harlingen's post

Groen in de raad 8 – commitment Commitment aangaan met iets of iemand. Een toezegging, een belofte doen. Een verplichting, een verbinding aangaan en je daarvoor inzetten. Soms is dat nog niet zo makkelijk, commitment geven aan iets of iemand. Immers: je zegt daarmee dat je je zult inzetten voor hetgeen waarmee je de verbinding aan bent gegaan – loyaal en misschien zelfs onvoorwaardelijk. Dat is nogal wat. Ondanks dat ik snel enthousiast raak, het positieve van veel ideeën kan zien, denk ik vaak aan wat Goethe zei: “Succes heeft vier letters: doen!”. Daarom ben ik altijd zorgvuldig met het geven van mijn commitment. De PvdA, de VVD en het CDA zijn net een verbinding aangegaan. Overzichtelijk, voor de duur van vier jaar. Ze hebben een coalitieakkoord gesmeed en in het openbaar hun commitment uitgesproken. Ongetwijfeld hebben ze zich hard gemaakt voor hun eigen punten, hier en daar water bij de wijn gedaan en soms een puntje weggegeven of geruild. Zelfs input van andere partijen was welkom en uiteindelijk hebben ze er hun handtekening onder gezet, elkaar een hand gegeven en geproost op de komende tijd. Ik stel mij zo voor dat het een feestelijk gevoel geweest is, dat moment. De komende tijd is nu. Donderdag wordt het akkoord in een openbare raadsvergadering gepresenteerd. Iedereen kan er dan nog wat van vinden, proberen een kleine wijziging erin te krijgen, ertegen of ervoor te zijn. Het is een ambitieus programma, een gezamenlijke visie, een plan, met hier en daar al een concrete invulling. “Bouwen aan een betere toekomst” is zoals de fracties in hun voorwoord zeggen “…niet in beton gegoten … in samenwerking en dialoog met de oppositie, het ambtelijke apparaat, het maatschappelijke middenveld en natuurlijk onze burgers is er ruimte om met elkaar te komen tot de best mogelijke resultaten”. Feit is, dat iedere persoon binnen de tientallige coalitie af en toe zijn of haar eigen normen en waarden af zal moeten wegen tegen het gegeven commitment. En dan zit je in een dilemma. Een bekend politiek dilemma. Blijf je de coalitie trouw en kies je persoonlijk gedoogbeleid of heb je het lef om af te wijken van je gegeven commitment? En hoe voelt dat dan? Feit is ook, dat ik benieuwd ben naar de ruimte en de kansen die het akkoord biedt. En dat ik van plan ben om die te benutten. Het akkoord is ambitieus op het gebied van duurzaamheid. In het gesprek met Hein Kuiken, over de definitieve input van GroenLinks op het akkoord, gaf hij duidelijk aan dat het tijd voor verandering is op het gebied van groen, circulair en duurzaam. Er is geld gereserveerd voor het creëren van bijenlinten en voor het verhogen van de biodiversiteit. Hoe de gemeente dit aan wil pakken is nog niet duidelijk. Daar ligt dus een kans voor GroenLinks. Zullen wij afspreken dat wij hier een goed plan voor maken? Door bijvoorbeeld een ecoloog erbij te betrekken, die meekijkt of wij zinvol te werk gaan en niet zomaar de boel een beetje opfleuren. Zullen wij afspreken dat onder het zorgen voor het milieu ook valt, dat door zoutwinning geen schade mag ontstaan aan de Waddenzee? Of dat het functioneren van de REC niet alleen goed gemonitord wordt maar dat er ook de ambitie moet zijn om deze overbodig te maken door voor 100% op duurzaam en circulair in te zetten? Zullen wij afspreken dat een Fairtradegemeente niet alleen het etiket draagt maar in alles ook fair handelt met lokale en nationale ondernemers? Bewust inkoopt als het gaat om catering of paperclips? En dat wij ons ook uitspreken over landelijke kwesties, zoals het uitzetten van mensen naar Afghanistan? Een handvol zaken die op de agenda moeten, tussen de letters van het geschreven akkoord. Omdat ik mijn commitment heb gegeven. Aan mijn fractie en de achterban, aan de idealen en ideeën van GroenLinks. Tot volgende week, Groene groet Stephanie Geurtz GroenLinks Harlingen

Column 5 “Groen in de raad” - lente! Donderdag, 8.15 uur. Het voelt een beetje alsof wij op schoolreis gaan. Een vrolijk gezelschap van raadsleden, de burgermeester en de griffie. Wij stappen uitgelaten de bus in voor een 2-daagse kennismaking in Katlijk. Met mijn hervulbare koffie-to-go beker in de hand ga ik zitten en kijk nieuwsgierig om mij heen. Wie zijn die mensen met wie ik nu 2 dagen op reis ga? Wat is hun beweegreden om zich in te zetten voor het grotere geheel? Waar halen zij hun drive vandaan, wat brengt hun in beweging? Ik mijmer een beetje terwijl het landschap langstrekt. 17 raadsleden, 17 personen, 17 mensen. Wij mogen invulling gaan geven aan de komende raadsperiode. Voor mij staan deze 2 dagen in het teken van elkaar ontdekken, vinden en ontmoeten. Na de korte rit door het Friese landschap stopt de bus op de locatie. Midden in het groen staat een mooie boerderij die omgetoverd is tot evenementenlocatie. Op het luifel staat: “werken, koken, trouwen” Ik schiet in de lach. Dat is vast geen toeval… want dat is precies de bedoeling van deze 2 dagen – het aangaan van een relatie, het commitment geven aan elkaar. Na wat kennismakingsactiviteiten en de introductie schuift Jaques Wallage aan. Hij geeft een lezing over de veranderende maatschappij. Inspirerend en stof om over na te denken. Gaan wij als raad vasthouden aan het verouderde verticale , van boven af, systeem of gaat het ons lukken om aan te sluiten bij de ommezwaai die in de maatschappij al lang plaats heeft gevonden? Werken wij vanuit vertrouwen of vanuit behoefte aan controle? Met zijn bijdrage bevestigt Jaques het GroenLinkse gevoel. Immers, dit is precies waar wij ons voor inzetten. Niet langer meer optreden als “de overheid”, maar vertrouwen op de mensen, hun ideeën serieus nemen en faciliteren, geloven in dat iedereen iets kan en wil! Dat iedereen een bijdrage kan leveren aan het NU en aan de toekomst. Mooi om te zien dat er na afloop volop over gesproken wordt. En los van de partijkleuren persoonlijke meningen uitgewisseld worden. Sommigen vinden het best onzin, en ook gevaarlijk, om burgers zoveel rechten en medezeggenschap te geven. Ik bespeur hier vooral de angst om los te laten. Om afstand te nemen van het oude systeem waarin veel dingen als vanzelfsprekend werden gezien. Wij sluiten de werkdag af met een kookworkshop. Wij snijden, kruiden, hakken, praten, drinken een glas wijn en bespreken van alles en nog wat. De sfeer is ontspannen, vriendelijk en persoonlijk. Sommige gesprekken ontroeren mij, zorgen ervoor dat ik met een zachte blik naar een stoere houding kan kijken. De volgende ochtend terug op de werk-kook-trouw locatie is duidelijk te voelen dat er vandaag iets verandert. Vandaag zal Hein Kuiken bekend maken met wie de PvdA de komende 4 jaar het college wil vormen. Dit was tot nu een gemeden onderwerp. Maar nu hangt het in de lucht. Ik denk terug aan het gesprek met de PvdA. Het open en constructieve gesprek met de informateur heeft een goede basis gelegd voor een samenwerking. Harlingen heeft links gekozen. Een mooie kans voor het nieuwe college om gehoor te geven aan de wereldwijde beweging naar groen en links. Om 13 uur kijkt iedereen naar zijn Ipad. De mail is binnen. PvdA, CDA en VVD. Daar gaat Hein voor. Het huwelijksbootje is van wal. Mijn teleurstelling maakt plaats voor aanstormende ideeën. De verandering die in de maatschappij is ingezet is niet meer te stuiten. C2C, circulaire duurzame bedrijven, energieneutraal bouwen, niemand meer tussen wal en schip laten vallen, de wethouder van geluk, de eetbare stad… Het is lente! Het Groen is niet over het hoofd te zien. Tot volgende week! Groene groet Stephanie Geurtz

Persbericht GroenLinks Harlingen GroenLinks Harlingen zal eerst niet deelnemen aan verdere coalitie onderhandelingen. Wij kijken met genoegen naar een constructief en open gesprek met de informateur. Helaas heeft dat niet geleid tot het resultaat waar we op hadden gehoopt. Gelet op de grote maatschappelijke vragen waar Harlingen voor staat; het in stand houden van het sociale domein, het opwekken van groene energie, het aanjagen van de circulaire economie (schone bedrijven naar Harlingen halen), het bouwen van duurzame huizen was GroenLinks inhoudelijk een goede samenwerkingspartner voor dit college geweest. Gelet op de verkiezingsuitslag (Harlingen koos links) en de programmatische en politieke overeenkomsten met de PvdA zou GroenLinks een voor de hand liggende keuze zijn geweest. Het lijkt erop dat de getalsmatige verhoudingen nu de doorslag hebben gegeven, door te kiezen voor een 10-koppige coalitie, PvdA, CDA, VVD. Wij kijken een beetje bezorgd naar deze keuze, immers zou dit kunnen betekenen dat wij in de komende 4 jaar onze milieucategorie van 4 naar 5 zien verhogen, met als gevolgen dat zwaar vervuilende industrie naar Harlingen getrokken wordt. Wij hopen dan ook dat er een college tot stand komt waarbinnen ruimte is voor vernieuwing en innovatie vanuit andere partijen. Een college dat ruimte geeft aan vooral groene en sociale initiatieven. Een college dat open in verbinding staat met de Harlinger samenleving van nu en van de toekomst! Wij zijn natuurlijk best een beetje teleurgesteld. Wij hadden graag een plek in het nieuwe college ingenomen. Omdat het kan, over links. Maar ook vanuit de raad zullen wij ons steentje bijdragen aan de maatschappelijke vraagstukken die op Harlingen af komen. Wij blijven ons voor de volle 100% inzetten voor een groen en sociaal Harlingen. Zo zullen wij ons o.a. vol inzetten voor projecten rondom cradle to cradle, circulaire economie en de wethouder van geluk!