Op Wereld Alzheimerdag heeft onze fractie vragen gesteld aan het college over Sliedrecht dementievriendelijke gemeente. In 2017 is hiervoor een plan opgesteld en onze fractie wil graag weten of dit plan ook is uitgevoerd en zo nee, wat er nog gaat gebeuren. Ook in Sliedrecht neemt het aantal inwoners met dementie toe en daarom is het nodig dat we als gemeenschap weten hoe hiermee om te gaan. De flyer die eind vorig jaar in Sliedrecht is verspreid is daartoe een mooie aanzet, maar wij zijn benieuwd naar het vervolg.
4 documenten
Gert-Jan SegersDe Hineni-brigade ...
ChristenUnie Sliedrecht 19-03-2018 13:30
De Hineni-brigade Een tijdje geleden liet de KRO Kruispunt me kennismaken met een lied van Leonard Cohen dat ik nog niet kende. Op het moment dat ik de interviewer vertelde dat ik zo uitzag naar de stilte om daarna het klooster in Egmond binnen te lopen, liet de eindredacteur 'You Want It Darker' horen. Cohen nam ditnummer vlak voor zijn dood op en zong met zijn karakteristieke diepdonkere stem, ‘Hineni, hineni, I am ready, my Lord’. Het is de echo van Jesaja 6 waarin God zich afvraagt wie Hij zal zenden en waarna de profeet zegt: ‘Hineni, hier ben ik’. Het is voor mij het refrein van deze campagne geweest. Mijn voorganger Ron van der Spoel vertelde me niet lang geleden dat het altijd zijn hoop was geweest dat mensen vanuit de wereld naar de kerk zouden komen, maar dat het nu zijn wens is geworden dat de mensen van de kerk de wereld in zouden trekken. Ik heb de afgelopen weken gezien hoezeer zijn wens dagelijks op zoveel plekken in vervulling gaat. Op het campagnepad, waarop ik deze weken met onze lokale kandidaten optrok, ontmoette ik een oudere man uit Wezep. Ik mocht hem een taart aanbieden waarmee m’n partijgenoten ter plaatse ‘dankjewel’ zeiden. In een buurt in Wezep hadden in korte tijd meerdere jongeren een einde aan hun leven gemaakt en de angst sloeg de buurt om het hart. Deze oudere man trok zich het lot van jongeren aan, is activiteiten gaan organiseren en is letterlijk naast jongeren gaan zitten. Hij wilde zelf geen één-op-één-relatie leggen, maar sindsdien heeft er in die buurt geen jongere meer suïcide gepleegd. Op Urk bezocht ik zaterdag Waypoint Urk van Tot Heil des Volks. Het is een kringloopwinkel waar mensen via de verslavingszorg of reclassering aan het werk kunnen en daarbij begeleid worden. Een jongere vrouw vertelde hoe ze hier weer heeft kunnen opkrabbelen uit een diep dal en er nog lang hoopt te kunnen blijven werken. Een oudere weduwe vertelde dat ze hier al bijna 20 jaar vrijwilligerswerk doet en met een stel ruwe bonken vol tattoos een reis door Israël heeft gemaakt. Een jongen die haar aan het begin van de reis had vertelde dat hij niets met God had, wilde aan het einde ervan gedoopt worden. De weduwe straalde toen ze het vertelde. Ik mocht de naam van een Zorgboerderij in Bodegraven onthullen, waar die avond een vrijwilliger een driegangenmenu voor de dementerende bewoners had bereid. In Scherpenzeel en Woudenberg mocht ik vrijwilligers bedanken, zoals die van de EHBO die er bij elke manifestatie bij zijn, de vrijwilligers van de Hervormde Kerk en de vrouw die vanuit Stichting Gave de opvang van asielzoekers had begeleid. In Oldebroek ging ik langs een ondernemer die zo goed met de schepping en zijn mensen omgaat, dat ook hij een taart verdiende. In mijn eigen Amersfoort was ik in de Voedselbank die zoveel meer doet dan eten uitdelen aan de lange rij die daar stond te wachten. In Drachten stond onze campagnewinkel vol met waardevolle stichtingen die zich daar mochten presenteren, zoals Stichting Present en Colors, die kinderen wil helpen uit gezinnen waarin kanker voorkomt. In onder andere Genemuiden, Urk, Utrecht ben ik bij ouderen langs geweest die deels zelf nog actief waren en liefdevol verzorgd werden door zorgzame medewerkers en mantelzorgers. En in Amsterdam ben ik opnieuw onder de indruk geraakt van het werk van de mensen van Scharlaken Koord en van Frits Rouvoet die geen enkele vrouw achter de ramen veroordelen, maar ze alleen maar een betere toekomst willen bieden. Natuurlijk hoop ik dat we woensdag gezegend worden met gegroeide steun voor onze mensen in de gemeenteraden. Maar ik hoop vooral dat onze mannen en vrouwen advocaten zullen zijn van al die waardevolle vrijwilligers, ondernemers, mantelzorgers, hulpverleners, ouderen en jongeren. Samen vormen we de Hineni-brigade van mensen die heel zachtjes ‘hier ben ik’ zeggen en op hun plek doen wat ze kunnen. Als leden van deze brigade zijn we geregeld in de kerk, af en toe in een klooster, maar bovenal geroepen om de wereld in te gaan. Op hoop van zegen.
Gert-Jan Segers'We zijn geen ...
ChristenUnie GroenLinks VVD D66 CDA Sliedrecht 22-05-2017 05:40
'We zijn geen neezeggers, maar wel-doeners.' (een stukje uit mijn congresspeech van vandaag) Afgelopen zaterdag was ik bij een ontbijtbijeenkomst in Rozenburg. Even voor uw beeld: Groenlinks, CDA, D66 en VVD waren toen nog niet als vrienden uit elkaar en Feyenoord was nog lang geen kampioen. Onder dat gesternte zat ik dus in de auto. In alle vroegte, richting Rozenburg, op zaterdagochtend. Om te spreken over het thema hoop. Ik moet eerlijk toegeven: ik heb even moed moeten verzamelen om zo vroeg te gaan rijden. Ik ben toch meer een avondmens geloof ik. Bij Gouda reed ik een prachtige, volle regenboog tegemoet. Dat was al de eerste meevaller van de ochtend. In Rozenburg zelf trof ik zo’n 100 ochtendmensen aan. En wat voor mensen. Aan die 100 ochtendmensen mocht ik iets vertellen over wat wij in de politiek proberen te doen. Over onze agenda van hoop. Na mijn verhaal bij dat ontbijt stond een oudere vrouw op. 82 jaar en ze zat naast haar even oude man. Ze vertelde hoe ze haar geloof niet bij woorden wilde laten. Ze vertelde hoe ze in het dorp altijd langs een groep hangjongeren loopt. En, zo vertelde ze, iedereen noemt hen ´tuig van de richel´, maar weet je, dat is helemaal niet zo. Pas was er weer langs gelopen en was ze even bij ze op hun bankje gaan zitten. Tussen de jongens in. ‘Hoe is het jongens? Doen jullie nu ook examen?’ Want ze wilde zich niet neerleggen bij al die mensen om haar heen die die jongeren tuig noemden. ‘Alles wat ze nodig hebben is een beetje liefde, Gert-Jan. Dat is alles: een beetje liefde. En als ik nu in de stad wat van die jongelui tegenkom, dan groeten ze me, vragen ze me hoe het met me gaat en dan vraag ik hoe het met hun examens is.’ Ik vond dat zo gaaf. Als oudere had ze hoofdschuddend naar die jongeren kunnen kijken. Als christen had ze kunnen klagen over gebrek aan normen en fatsoen bij deze jongeren. Als bezorgde burger had ze snel door kunnen lopen. Maar ze deed het niet. Ze stond stil, ging tussen hen in zitten en gaf een kleine beetje liefde door. Hoe moeilijk kan zoiets makkelijks zijn? Zo stonden er die ochtend meer mensen op. Een raadslid dat een fietsenplan had bedacht voor mensen in de bijstand. Iemand die meedraaide bij de voedselbank. De een na de ander vertelde over zijn of haar vijf broden en twee vissen. En terwijl ik naar de verhalen luisterde, dacht ik, dit is het. Dit is onze beweging. Dit is onze meet-up van mensen die opstaan, doen wat ze kunnen om hun geloof handen en voeten te geven en hun naaste lief te hebben. Als je mij vraagt: wat is de kern van dat hoopvolle realisme waar de ChristenUnie steeds over spreekt? Dan zou ik zou willen antwoorden: dít is de kern. Mensen die opstaan en doen wat ze kunnen. We zijn geen neezeggers, maar wel-doeners. Dat is de beweging waar wij onderdeel van uitmaken. Waar wij de stem van zijn in de politiek. Lees hier de rest van mijn speech: https://www.christenunie.nl/blog/2017/05/20/Congresspeech-Gert-Jan-Segers-We-zijn-geen-neezeggers-maar-wel-doeners.?originNode=30984
Gert-Jan SegersDe informateur vroeg ...
ChristenUnie Sliedrecht 18-05-2017 14:25
De informateur vroeg me vanochtend wat ik vond dat er nu moest gebeuren. M'n antwoord heb ik opgeschreven.