Poliflw

Op 15 juli vulde een vijftiental GL-leden een vergaderzaal van het Gemeentehuis. Iedereen zat op ruime afstand van elk ander lid. Raar, onwennig, maar nodig! Zij spraken over Zutphen na Corona: wat kan de gemeente, wat kan GL en wat kunnen de burgers doen om Zutphen uit het dal te duwen?

Onze wethouder Harry Matser schilderde de problemen waar Zutphen mee te kampen heeft, zoals de enorme kosten van de sociale zorg en de toenemende kosten voor de gemeente door corona. De gemeentelijke inkomsten stagneren onder andere omdat er minder toeristen zijn en daardoor ook minder parkeeropbrengsten. En dat terwijl de kosten stijgen bijvoorbeeld door steun aan kleine bedrijven die geen rijkssteun ontvangen. Toezeggingen door het Rijk zijn zwaar onvoldoende om de gemeenten uit de schulden te houden. Harry zag ook kansen om Zutphen nog aantrekkelijker te maken door vergroening en voorrang voor fietsers en voetgangers, door lokale productie en distributie van voedsel, een circulaire bedrijven en een schoner klimaat door de energietransitie.

Dolf Logemann vertelde dat de raadsfractie werkt aan een toekomstvisie om gemeentelijke beleidsplannen aan te toetsen. Die visie heeft drie pijlers: een duurzame lokale economie, leefbare wijken en lokale verbondenheid. Elk van de pijlers wordt nader uitgewerkt in concrete doelen en resultaten die nauw aansluiten bij het beeld dat Harry gaf van de toekomst van Zutphen. In de discussie kwam de vraag naar voren, of dit soort fraaie droombeelden realiseerbaar zijn. Zonder corona zou dat wellicht moeilijker zijn geweest, maar juist door deze pandemie is in brede kring het besef sterk toegenomen dat we niet terug moeten naar wat “normaal” was, maar dat we een betere leefwereld nodig hebben.

Fractievoorzitter Martine Westerik ging in op de werkgelegenheid in Zutphen en de kansen van schoolverlaters op de arbeidsmarkt. Hoewel vooral de horeca zwaar te lijden heeft gehad van de lock down, blijken veel jongeren toch een stageplaats of werk te vinden. De werkgelegenheid in de sectoren zorg, dienstverlening, onderwijs, gemeente en particuliere bedrijven blijft groot. De goede verbindingen van Zutphen per trein en waterwegen schept goede kansen voor versterking van de Zutphense economie. Naar verwachting zal Zutphen de komende jaren flink uitbreiden zowel qua werkgelegenheid als qua aantal woningen.

Links kwam aan bod bij de Visie Sport en Bewegen. De wethouder droomt daarbij van een besloten vennootschap die het gemeentelijke sport- en accommodatiebedrijf zou moeten doen. Dit bedrijf zou het versnipperde beheer van de verschillende sportvelden en binnenaccommodaties moeten verbeteren.

GroenLinks steunt dat principe, maar gelooft er niet maar zo in dat een aparte B.V. (buiten de gemeente) als sport- en accommodatiebedrijf het beter zou doen dan de gemeente zelf. De SP was natuurlijk dezelfde mening toegedaan. En verder vond men vrijwel raadsbreed dat de beslissing tot het al dan niet oprichten van zo’n B.V. zó belangrijk is dat die instemming van de Raad vraagt. De wethouder heeft toegezegd dat de B.V. er zonder instemming van de Raad niet komt.

Bij deze discussie speelde een belangrijk technisch punt over de wettelijke bevoegdheid van het College.

Sinds de dualisering van het gemeentebestuur (al bijna 20 jaar geleden) is het zo dat het College bevoegd is om, bijvoorbeeld, een besloten vennootschap voor de gemeente op te richten. Volgens de Gemeentewet kan het College dat alleen nadat de Raad geconsulteerd is.

Vanwege die regel bestaat bij velen (ook bij sommige raadsleden) het misverstand dat de Raad bij de oprichting van een besloten vennootschap door het College alleen maar geconsulteerd hoeft te worden en geen beslissende stem zou kunnen hebben.

En dat klopt niet; de Raad kan ook bij de mogelijke oprichting van een B.V. voor gemeente­lijke doelen van tevoren procedurele en / of inhoudelijke kaders vaststellen. En dat is precies wat onze gemeenteraad in dit geval heeft gedaan.

Zet cookies aan om de video te tonen.

In de Raadsvergadering van 27 januari heeft raadslid Dolf Logemann de burgemeester gevraagd waarom het zo lang moet duren voordat de agressieve bewoner van het Kerkpad tussen de Wijnhofstraat en de Kapperallee wordt aangepakt.

Het gaat om de veehouder die zijn bedrijfsgebouwen aan weerszijden van het Kerkpad, een openbare weg, heeft liggen. Deze veehouder verjaagt iedereen die van de weg gebruik maakt met intimiderend gedrag, blokkades, bijna-aanrijdingen en in één geval zelfs een handgemeen. Op de website www.meldpuntkerkpad.nl staan inmiddels 57 incidenten. Het College liet de omwonenden in december zelfs weten dat zij niet langer een rol in deze situatie ziet. Uit het antwoord van de burgemeester bleek dat dit gelukkig niet zo is. Maar een duidelijk plan van aanpak, bijvoorbeeld met bestuursdwang of een dwangsom ontbreekt vooralsnog. Een weinig bevredigend antwoord dus.

Maandagavond is in de Raad de gemeentewet aangepast, een wijziging die er voor zorgt dat de burgemeester meer middelen in handen heeft om woonoverlast tegen te gaan.

Soms heb je als raadslid een dilemma. Maandagavond speelde ons raadslid Martine Westerik met zo'n dilemma: het is logisch dat de burgemeester middelen nodig heeft om woonoverlast tegen te gaan, maar hoe ga je om met mensen met schulden? Mensen die een dwangsom waarschijnlijk toch niet op kunnen brengen?

Als Groenlinks zijn we ons bewust dat overlast niets toevoegt aan de leefbaarheid van onze stad, laat staan voor de betreffende omwonenden. Het spreekt voor zich: hoe minder woonoverlast, hoe beter. Tegelijkertijd zijn wij ons er ook van bewust dat woonoverlast nooit helemaal weggenomen kan worden. Het spreekt voor zich dat de burgemeester (vanuit haar verantwoordelijkheid voor de openbare orde) over middelen dient te beschikken die woonoverlast zo effectief mogelijk tegengaan; de voorgestelde wijziging van de APV (algemene plaatselijke verordening) lijkt daarvoor een effectief middel.

Bij dat middel zet GroenLinks echter wel een paar kanttekeningen die Martine aan burgemeester Annemieke Vermeulen wilde meegeven:

“GroenLinks maakt zich zorgen over de dwangsom die bij de gedragsaanwijzing opgelegd kan worden; in een aantal gevallen zal de dwangsom niet geïnd kunnen worden en dus zinloos zijn. Daadwerkelijke incasso zou zelfs problemen van overlast gevende huurders alleen maar groter kunnen maken. Het gaat hier uiteindelijk om de effectiviteit. Dan is het ook goed om te weten dat het de verhuurder is die het uiterste middel kan inzetten (namelijk naar de rechter om een definitief einde van de huurovereenkomst te eisen). De last, de gedragsaanwijzing die de burgemeester kan opleggen gaat minder ver (maximaal een tijdelijk huisverbod), en zal dus eerder komen en misschien wel een noodzakelijke stap in het proces worden bij de echt ernstige gevallen. Tijdige afstemming tussen burgemeester en het betreffende wooncorporatie is dus zeker gewenst.”

GroenLinks is dan ook erg blij met het antwoord van de burgemeester: ze is zich heel goed bewust van het feit dat een dwangsom slechts in uiterste gevallen kan worden opgelegd en dat goede afstemming en duidelijke afspraken met de wooncorporaties belangrijk zijn.

 

Tijdens het vragenkwartiertje in de Raad van 28 januari stelde GroenLinks raadslid Irene Kleinrensink de vraag hoe Gemeente Zutphen zich voorbereidt op het nieuwe inburgeringsbeleid.

in het nieuwe stelsel gaan gemeenten zelf voor alle inburgeraars een individueel inburgeringsplan maken, waarbij het doel is dat nieuwkomers meteen aan het werk kunnen en ondertussen de taal leren.

Destijds gaf de wethouder aan dat er nog veel onduidelijkheid was over hoeveel financiële middelen er beschikbaar zouden komen, maar dat ze er wel mee bezig was. Maandag tijdens de actieve informatievoorziening vanuit het college gaf wethouder Laura Werger aan dat het nieuwe beleid is opgeschoven tot 1 januari 2021: nog steeds snel, maar het geeft iets meer ruimte alles goed voor elkaar te krijgen. Daarbij vertelde ze dat er regiocoördinatoren aangesteld worden met hulp vanuit Divosa en Deventer als kartrekker.

"Ondertussen laat dit onderwerp mij natuurlijk ook niet los, dus ik blijf het nauwlettend volgen". - Irene

Fijn dat het college er bovenop zit en ons informeert!

 

Nog maar net benoemd als raadslid hoorde ik van een situatie in het lommerrijke deel van Warnsveld waarbij de gemeente een deel van een openbaar bosje had verkocht aan een naburige bewoner.

Kort daarop belandden er voor dat stuk twee vergunningaanvragen op het bureau van de gemeente: een voor de kap van tien bomen en een tweede voor het bouwen van een tuinhuis met een vloeroppervlak van meer dan 50 m2. Ik heb daar in mijn eerste raadsvergadering een vraag over gesteld.

Het antwoord van het College was dat de verkoop van het bosperceel formeel juist was, maar dat het niet vanzelfsprekend is dat de gemeente de beide vergunningaanvragen zal honoreren. Dat is dus de eerste winst.

Na de vergadering gaf wethouder Sueters aan dat hij zelf de criteria in het huidige beleid voor verkoop wel erg ruim vindt. Voor mij betekent dit twee dingen: de criteria moeten worden aangescherpt zodat geen publiek groen meer verdwijnt naar mensen die er heel andere dingen mee willen.

Ik zal daar een voorstel voor doen. En ik zal de beschikkingen van de gemeente over de beide vergunningaanvragen nauwgezet volgen, want je weet het maar nooit …

Nog niet eens geïnstalleerd als raadslid en in onze fractie-app komt een nieuwsbericht binnen over de Iranese Naser Aziz met de vraag: wie wil zich hier eens in verdiepen? Ik natuurlijk!! 

Dit is precies de reden waarom ik ooit de politiek in wilde! Omdat ik iets wil doen aan onrechtvaardigheid, omdat ik me woest maak om oorlog, verdrietig om de gevolgen, omdat ik wil dat we menselijker omgaan met mensen, omdat ik de wereld een beetje eerlijker wil maken…. Kortom: ik dus! Nu kan ik ook echt iets gaan betekenen….

Denk ik… dacht ik… 

Want: wat ga ik nu doen? Wat kán ik eigenlijk doen? “Me and my big mouth…” Waar moet ik beginnen? 

Het is nu aan de politiek… Ik besluit me eerst maar eens goed te verdiepen in het verhaal van Naser. Dat stemt me niet vrolijk. Naser is een jongen van 25 die vanwege politieke en journalistieke activiteiten moest vluchten uit Iran; zonder identiteitsbewijs. Hij is lid van de onafhankelijkheidsbeweging “The Arab struggle Movement”, waarvan de leider eind 2017 werd doodgeschoten in Den Haag. Het lijkt er op dat ook Naser op deze zelfde dodenlijst staat.

Ondanks dit gegeven is Naser uitgeprocedeerd en moet hij in april terug naar Iran. In Iran wacht hem vermoedelijk een lange gevangenisstraf, maar bovenal is hij bang vermoord te worden. Zelfs in het AZC Zutphen (waar hij eigenlijk woont) voelt hij zich niet meer veilig vanwege andere Iraniërs, om die reden verblijft hij nu in een Safe house elders in het land.

Eens per week moet Naser zich melden bij het AZC in Zutphen. De advocaat van Naser heeft aangegeven in beroep te gaan tegen de beslissing, maar het lijkt er op dat Naser de uitspraak niet in Nederland mag afwachten. 

Gelukkig hebben we met onze “top 10” (onze fractie) een heleboel kennis in huis. Mirjam -die als beleidsmedewerker bij onze Tweede Kamerfractie heeft gewerkt- wijst me de weg naar de huidige beleidsmedewerker Asiel en immigratie. 

Tijdens de campagne werd me vaak gevraagd wat het voordeel is van een landelijke partij ten opzichte van een lokale partij. Ik had hier altijd meerdere antwoorden op, maar nu wordt het werkelijke antwoord me ineens heel duidelijk, want: wat heb ik een kort lijntje naar een enorme bak aan kennis en ervaring! Ik ben verrast hoe snel er steeds reactie komt op mijn vragen: zelfs op zaterdagavond! Hoe blij ik ook word van deze conclusie, de inhoudelijke antwoorden stemmen me veel minder vrolijk…. 

Er zijn eigenlijk maar twee mogelijkheden: 

Met een zo groot mogelijk politiek Zutphens draagvlak (dit zit wel goed, heb ik begrepen) een beroep doen op de discretionaire bevoegdheid (voor uitleg, lees hieronder) van de staatssecretaris (Mark Harbers), maar hij schijnt hier niet erg ontvankelijk voor te zijn. Er moet dan wel heel goed onderbouwd worden dat Naser gevaar loopt wegens politieke activiteiten. Sowieso kijkt de staatssecretaris vaak pas naar een dossier als alle procedures zijn afgerond, maar dat is voor Naser nou juist misschien wel net te laat…    Een nieuwe asielprocedure beginnen. (Hier moet ik nog meer over weten en uitzoeken, wordt vervolgd!)

Ook zoek ik contact met onze wethouder Patricia Withagen. Naser blijkt al onderwerp van gesprek in het college en ook het college zit er bovenop. Nadat het college contact heeft gehad met de advocaat van Naser blijkt dat de gemeente eigenlijk niets kan doen zo lang het Hoger Beroep loopt…. 

Tja… en dan zijn we dus eigenlijk terug bij af?  Op dit moment kán ik weinig. Daar sta je dan met je idealen, denkend als raadslid iets te kunnen doen aan onrechtvaardigheid. Dat gaat blijkbaar niet zomaar, maar ja… als het makkelijk was, had iemand anders de wereldproblemen al wel opgelost, nietwaar? Ik ga dit verhaal in elk geval op de voet volgen en zal klaar staan als er wél actie ondernomen kan worden. Ik vertrouw hierbij op de andere Zutphense fracties, het college en ook de steun van de beleidsmedewerkers in de Tweede Kamer. Dat is fijn! 

Wordt vervolgd! 

 

NB: Een discretionaire bevoegdheid is in het Nederlands bestuursrecht een bevoegdheid die een bestuursorgaan in meer of mindere mate de vrijheid toekent om in concrete gevallen naar eigen inzicht een besluit te nemen. Met andere woorden: De staatssecretaris kan een verblijfsvergunning afgeven als hij daar voldoende reden voor ziet.