Poliflw

Door Henk Nijboer op 11 december 2019 Delen  

Door de maximale inkomensgrens voor sociale huurwoningen te verlagen.

Starters leggen het af tegen beleggers die torenhoge huren vragen. Onze politieagenten, leraren en verpleegkundigen worden de stad uitgejaagd. Het kabinet doet helaas veel te weinig.

Deze ‘singlestraf’ moet van tafel.

Binnenkort wil de minister een nieuwe schijnoplossing invoeren. Als het aan de regering ligt, worden singles uitgesloten van sociale huur, doordat voor hen de inkomensgrens van 38.000 naar 35.000 euro gaat. Dus komen veel minder mensen in aanmerking. Deze ‘singlestraf’’ moet van tafel.

Kijk naar Emma. Zij is net begonnen op een prachtige basisschool in Amsterdam-Zuidoost en is hartstikke trots op haar werk. Ze woont noodgedwongen samen met haar zus en betaalt 1.600 euro huur om een beetje in de buurt van haar werk te kunnen wonen. Die huur gaat bovendien elk jaar met 75 euro omhoog. Emma wil graag op zichzelf wonen, maar door de plannen van de minister kan ze die wens wel op haar buik schrijven.‎

Singles met een middeninkomen worden bij voorbaat kansloos.

Singles met een middeninkomen worden bij voorbaat kansloos. Met een inkomen van 36.000 euro kunnen ze onmogelijk huren in de vrije sector. De huur ligt daar boven duizend euro per maand en in Amsterdam en Utrecht nog veel hoger. Door de inkomenseis van drie tot vier keer de huur, komen ze simpelweg niet in aanmerking voor deze woningen.‎

Steeds meer singles gaan wurgcontracten aan.

‎Met een besteedbaar inkomen van 2.100 euro netto per maand is een maandelijkse huur van 1.100 euro onbetaalbaar. En onverantwoord. Volgens het Nibud loop je grote financiële risico’s als de helft van je inkomen wordt opgeslokt door woonlasten. Toch gaan steeds meer singles wurgcontracten aan. Ze kunnen niet anders. Schuldenproblemen liggen vervolgens op de loer.‎

130.000 singles worden getroffen door dit kabinetsplan.

Het gaat om jongeren die hun eigen leven willen opbouwen en zelfstandig willen wonen. Het raakt mensen die net gescheiden zijn en dringend een nieuwe woning nodig hebben. En denk ook aan ouderen die kleiner willen wonen omdat hun levenspartner is overleden. Het leidt tot schrijnende situaties. Dertigers die nog op zolder bij hun ouders moeten wonen. Eenoudergezinnen op een kamer van 12 vierkante meter. Steeds meer mensen die op een vakantiepark leven. En de dakloosheid onder werkenden neemt toe.

Het antwoord is meer betaalbare woningen bouwen.

Niet de sociale voorraad verkleinen. Onze politieagenten, leraren en verpleegkundigen moeten gewoon weer in de stad kunnen wonen. Ook als ze single zijn. De maximale inkomensgrens moet juist omhoog, niet omlaag. Singles mogen niet de dupe worden van het wanbeleid van dit kabinet. De ‘singlestraf’ moet zo snel mogelijk van tafel.

Ben jij single? Dan wordt een betaalbare huurwoning vinden nu nóg moeilijker. 🔑Help ons dit kabinetsplan te stoppen 👉 bit.ly/singleswoning

Door de maximale inkomensgrens voor sociale huurwoningen te verlagen.

Tweede Kamerlid

Door Henk Nijboer op 12 november 2019 Delen  

Veel mensen hebben hierdoor moeite met het vinden van een woning naar wens. Zowel de starter, die uit huis wil, de kersverse vader en moeder die zoeken naar een grotere woning voor het gezin en de senior die zoekt naar een kleinere woning om te genieten van een pensioen. De huurprijzen stijgen door de wooncrisis explosief. Huisjesmelkers maken maximaal misbruik en vragen woekerhuren. Huurders zien een steeds groter deel van hun inkomen verdwijnen aan huur.

Het kabinet doet veel te weinig.

Een kwart komt aan het einde van de maand tekort. Het is daarom noodzakelijk dat er meer geïnvesteerd wordt in betaalbare woningen. Het kabinet doet veel te weinig. Ja, er wordt een financiële impuls gegeven aan de bouw van sociale huurwoningen, maar per saldo stijgen de belastingen voor corporaties. Zij kunnen dus minder, in plaats van meer bouwen. Bovendien kiest het kabinet ervoor alleen te investeren in de tien rijkste gebieden en gemeenten waarmee een zogenaamde woondeal is gesloten.

De blik is dus gericht op de Randstad. Maar de meerderheid van Nederland woont in de regio. Het is bizar dat Nijmegen, Breda, Tilburg, Leeuwarden, Assen en Maastricht helemaal niets krijgen om de woningnood te ledigen. Terwijl woningnood in heel Nederland heerst. We hebben een miljoen huizen tekort. In Breda en Tilburg wordt over tien jaar een tekort van veertienduizend woningen verwacht. Tachtig kilometer verderop ligt Nijmegen dat in de top drie staat van gemeenten met de grootste woningnood.

Hebben mensen buiten de Randstad minder recht op een betaalbare woning?

Maar Nijmegen ligt niet in de Randstad, dus krijgen ze geen geld. Hebben inwoners daar minder recht op een betaalbare woning? Natuurlijk niet. Door de woningcrisis moeten woningzoekenden in regio Arnhem-Nijmegen bijna veertien jaar wachten op een sociale huurwoning. In de regio Breda is dit langer dan zes jaar. Er is meer. Er zijn gebieden waar sprake is van krimp: Oost-Groningen, Zeeland en Limburg. Als we willen dat deze gebieden leefbaar blijven moet er meer geïnvesteerd worden.

Ook de regio verdient een volwaardige behandeling

In behoud van voorzieningen, een dorpshuis, een fatsoenlijk winkelcentrum en zorgvoorzieningen. Ze zijn noodzakelijk om de leefbaarheid van wijken op peil te houden. Maar het kabinet geeft geen krimp. Deze week debatteert de Tweede Kamer over de woningplannen van dit kabinet. Dat biedt kans om de plannen van het kabinet bij te sturen. Ook de regio verdient een volwaardige behandeling. En investeringen om problemen op te lossen. Of het nou woningnood is of krimp. Dat kan niet zonder extra geld. Anders blijft een betaalbare woning in een fijne wijk voor de starter, het gezin en de senior een wens die nooit in vervulling zal gaan.

PvdA-Kamerlid Henk Nijboer en de PvdA-fractievoorzitters van Breda, Tilburg, Maastricht, Nijmegen, Assen en Leeuwarden.

Tweede Kamerlid

Door Henk Nijboer op 26 september 2019 Delen  

We moeten dit plan van de regering tegenhouden! Steun ons hierin en laat je e-mailadres achter.

Mogen we je op de hoogte houden van deze actie?

Ja     Nee

De bittere realiteit is dat beleggers en speculanten dankbaar gebruik maken van de woningnood, en torenhoge huren rekenen. Als huurder kan je immers geen kant op. Het is dan ook onbegrijpelijk dat minister Ollongren (D66) het juist nog moeilijker wil maken voor mensen om een betaalbare woning te vinden. Als het aan de regering ligt, gaat de maximale inkomensgrens voor alleenstaanden voor een sociale huurwoning nog verder omlaag, naar 35.000 euro.

Emma wil graag op zichzelf wonen, maar door de plannen van de minister kan ze die wens wel op haar buik schrijven.

Wat dat betekent, laat het verhaal van Emma zien. Ze is net begonnen op een prachtige basisschool in Amsterdam Zuid-Oost en is hartstikke trots op haar werk. Nu woont ze noodgedwongen samen met haar zus, en betaalt maar liefst 1600 euro huur in de maand om nog een beetje in de buurt van haar werk te kunnen wonen. Die huur gaat bovendien elk jaar met 75 euro omhoog. Ze wil graag op zichzelf wonen, maar door de plannen van de minister kan ze die wens wel op haar buik schrijven.

Onze leraren, politieagenten en verpleegkundigen worden de stad uit gejaagd.

De minister maakt het gat tussen wal en schip nog groter. Het is voor mensen zoals Emma onmogelijk om een betaalbare woning te vinden. Onze leraren, politieagenten en verpleegkundigen worden de stad uit gejaagd. De prijzen van koopwoningen zijn gestegen tot gemiddeld 300 duizend euro. Onbetaalbaar met een gewoon inkomen. Wie straks te veel verdient voor een sociale huurwoning, moet huren in de onbetaalbare vrije sector. De prijs voor een huurwoning in Eindhoven steeg vorig jaar met 12,1 ‎procent, in Rotterdam met 14,3 procent. Singles en jongeren onder de 35 zijn vaak tot de helft van hun inkomen kwijt aan woonlasten. Juist de groep die het lastig heeft, wordt hierdoor getroffen.

Dit onzalige plan moet van tafel. De inkomensgrenzen moeten juist omhoog, zodat ook heel normale inkomens weer in de stad kunnen wonen, in de buurt van hun werk. Als we dan ook meer sociale huurwoningen bouwen, kan je weer zeker zijn van een fijne en betaalbare woning.

Tweede Kamerlid

Hoera, ze zijn er een beetje achter gekomen, de ‘marktwerking’ in de sociale huursector heeft geleid tot een nieuwe woningnood en onbetaalbare huren. Er komt voor de sociale huursector een miljard euro (over tien jaar, dus maar 100 miljoen per jaar!) beschikbaar voor vermindering op de verhuurdersbelasting als woningcorporaties woningen bouwen met een huurprijs onder de laagste aftoppingsgrens in de huurtoeslag (607,46 euro in 2019). De verhuurderheffing gaat overigens gewoon door. Voor 2023 is de verwachte opbrengst, bijna twee miljard euro. Ofwel: huurders blijven over een periode van 10 jaar circa 20 miljard meebetalen aan belasting op sociale huurwoningen en ‘krijgen’ er 1 terug. Een wel heel treurig klein super dun sigaartje uit eigen doos.

Even terug in de tijd. Zo’n 25 jaar gelden, onder het eerste kabinet Kok (PvdA, VVD en D66), werd de sociale huursector ‘verzelfstandigt’. Dit breekpunt in de geschiedenis van de sociale volkshuisvesting begon onder kabinet Lubbers met de Nota Volkshuisvesting in de Jaren Negentig, ook wel genoemd ‘operatie-Heerma’(vader van de huidige CDA-fractievoorzitter).

De naoorlogse woningnood zou opgelost zijn, was de redenering. De overheid was niet meer nodig. Gemeentelijke woningbedrijven werden overgedaan aan woningcorporaties. Artikel 22,  van de grondwet ‘Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid’ kon wel met een stevige korrel zout genomen worden. Als kersvers Kamerlid heb ik dat toen (1996) in en buiten de Kamer fel bestreden en waarschuwde dat woningcorporaties zo gedwongen werden om als commerciële woningbedrijven te gaan opereren. Dat de woningzoekenden en huurders de dupe zouden zijn. En zo is het treurig genoeg ook gegaan. Topsalarissen voor directeuren (gelukkig niet allemaal), miljarden verliezen door beleggen in obligaties, investeringen in verliesgevende projecten die niets met volkshuisvesting te maken hadden, massale sloop en verkoop van sociale huurwoningen en alsmaar stijgende huurprijzen.

Het enige positieve is dat de woningnood en de onbetaalbaarheid van huren erkend worden en de overheid weer een klein beetje zijn financiële verantwoordelijkheid voor de volkshuisvesting lijkt te nemen.

In 2013 werd de verhuurderheffing over de WOZ-waarde van sociale huurwoningen ingevoerd (particuliere verhuurders gaan vrijuit!). Een belasting dus op de ‘marktwaarde’ op huurwoningen van corporaties die alleen tot uitdrukking komt wanneer ze verkocht zouden worden. Maar dan zijn het geen sociale huurwoningen meer. Het is dus feitelijk een ordinaire belasting op huren. Sociale huurwoningen hebben geen ‘marktwaarde’, maar alleen een gebruikswaarde als huisvesting. Zo was onze sociale huursector tot voor 25 jaar geleden opgebouwd, met financiële steun van de overheid.

Het Sociaal en Cultureel Planbureau zegt over de huidige situatie (gegevens over 2018); ‘Ongeveer een derde van de Nederlandse huishoudens woont in een corporatiewoning. Dit aantal nam het afgelopen decennium af, doordat de woningcorporaties meer woningen verkochten of sloopten dan er bijgebouwd werd. Terwijl het aantal corporatiewoningen afnam, nam het relatieve aantal huurders met een laag inkomen toe’. Toch geen misselijke constatering van het planbureau. Voor de verzelfstandiging woonden meer dan 50% in een huurwoning met in verhouding nog betaalbare huren.

Het enige positieve is dat de woningnood en de onbetaalbaarheid van huren een beetje erkent worden en dat de overheid weer een heel klein beetje zijn financiële verantwoordelijkheid voor de volkshuisvesting lijkt te nemen. Lilian Marijnissen zei terecht dat alleen bouwen niet genoeg is om de wooncrisis te beteugelen. Woningzoekenden hebben niets aan gesubsidieerde huizen die niemand kan betalen. Ze wil de huren voor vijf jaar bevriezen en vindt dat de prijs voor nieuw gebouwde woningen verplicht betaalbaar moet zijn. Er zal nog veel strijd nodig zijn willen we de Volkshuisvesting weer sociaal kunnen noemen. Doe eens normaal en sociaal zou ik zeggen, stop de sloper en verhuurdersheffing en bouw betaalbare huurwoningen. De overheid moet zijn grondwettelijke plicht  weer oppakken; ‘Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid’. En dus ook de financiële zorg en betaalbaarheid!

Het is tijd voor rechtvaardigheid! Ben je nog geen vriend voor rechtvaardigheid? Sluit je dan nu aan!

Door Henk Nijboer op 23 september 2019 Delen  

Wie recent een huis heeft gezocht weet hoe moeilijk het is iets te vinden dat je kunt betalen. Daarom is het zeker nu belangrijk dat huurders goed beschermd worden tegen te hoge huren.

Het is zeker nu belangrijk dat huurders goed beschermd worden tegen te hoge huren.

Toch maken huisjesmelkers schaamteloos misbruik van de afhankelijkheid van huurders. Verhuurders vragen stelselmatig te hoge huren. Onderzoek van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb) van afgelopen zomer toonde aan dat de maximale huurprijs in zeventig procent (!) van de gevallen werd overschreden. Als huurder ben je dan allang blij dat je een woning kan vinden, dat je een kamer hebt. In je wanhopige zoektocht ben je al gauw bereid een beetje meer te betalen dan je aanvankelijk van plan was. Huurders die daarna erachter komen dat ze belazerd worden, durven niet te klagen. Wat als je je woning kwijtraakt, of wordt weggepest? De enkeling die zo moedig is naar de Huurcommissie te stappen, krijgt alleen maar de te hoge huur terug. De verhuurders worden niet beboet. En als je verhuisd bent, proberen ze het gewoon opnieuw. Zolang er geen boetes kunnen worden opgelegd, zullen huisjesmelkers misbruik blijven maken van de afhankelijke positie van huurders.

Toch maken huisjesmelkers schaamteloos misbruik van de afhankelijkheid van huurders, het is onaanvaardbaar dat deze illegale praktijken onbestraft blijven.

Het is onaanvaardbaar dat deze illegale praktijken onbestraft blijven. Daarom is het een goede zaak dat de Tweede Kamer vorige week heeft ingestemd met een voorstel van PvdA en CDA om huisjesmelkers boetes op te gaan leggen. Daarmee kunnen gemeenten optreden in de strijd tegen louche verhuurders, en zorgen voor eerlijke en betaalbare huren.

Tweede Kamerlid

Voor steeds meer mensen is het moeilijk om iedere maand weer de huur op de hoesten Terwijl wonen een recht is. Iedereen moet zeker kunnen zijn van een betaalbare woning. 🏠 Eens? Teken dan onze petitie! 👉bit.ly/woneniseenrecht

Huren stijgen met 2,5%

De woninghuren waren in juli gemiddeld 2,5 procent hoger dan in dezelfde maand een jaar eerder. Dat constateert het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) op basis van nieuwe cijfers.

Door Henk Nijboer op 2 juli 2019 Delen  

Mensen die al jaren in hun buurt wonen, worden geconfronteerd met prijsstijgingen van tientallen procenten. In Berlijn grijpt de overheid in. Met prijsstijgingen van wel 70 procent besloot het linkse stadsbestuur onlangs om radicaal in te grijpen: alle huren worden voor vijf jaar bevroren. Dat goede voorbeeld verdient navolging!

Toen de afspraken met de gemeente afliepen, besloot de belegger die hun huizen had gebouwd de huren sterk te verhogen

De PvdA is al langer voor Berlijnse maatregelen om de huurwaanzin in Nederland te stoppen. Daarover sprak ik vorige week met de huurders van het Java-Eiland in Amsterdam. Ze zijn er in de jaren ‘90 komen wonen, zijn gehecht geraakt aan hun thuis, en hebben een sociaal netwerk en vriendschappen opgebouwd in de buurt. Toen de afspraken met de gemeente afliepen, besloot de belegger die hun huizen had gebouwd de huren sterk te verhogen, zelfs te verdubbelen. Onbetaalbaar, uiteraard. De belegger biedt maar een oplossing: “dan moet u maar verhuizen.” Terecht zijn de huurders woedend.

De overheid moet streng durven ingrijpen in de vrije sector.

Zeker nu er woningnood is, moeten huurders beschermd worden. Wonen is namelijk een grondrecht. De overheid moet daarom streng durven ingrijpen in de vrije sector. Daarvoor heb ik al twee voorstellen voor wetswijziging (via amendementen) ingediend. Ten eerste mogen wat de PvdA-betreft de huren met maximaal 3 procent stijgen bovenop de inflatie. Ook in de vrije sector. Dit beschermt huurders, zodat zij niet door enorme prijsstijgingen uit hun huis worden gejaagd. En ten tweede willen we huurders die al geconfronteerd werden met hoge stijgingen naar Berlijns voorbeeld beschermen. De huren worden bevroren, als die met 30 procent of meer zijn gestegen in de vijf jaar ervoor.

We kunnen volkshuisvesting niet overlaten aan de markt.

Iedereen wil zeker kunnen zijn van een fijne en betaalbare woning. De absurde huurstijgingen in het hele land laten zien dat we volkshuisvesting niet kunnen overlaten aan de markt en de beleggers. Een huis is namelijk geen stapel stenen, maar een thuis.

Tweede Kamerlid

Door Agnes Jongerius, Henk Nijboer op 23 mei 2019 Delen  

Een eigen huis, een plek onder de zon. Voor veel mensen een droom die steeds ‎onbereikbaarder is geworden. Speculanten, beleggers en huisjesmelkers zijn de baas op de huizenmarkt. Hierdoor zitten starters en middeninkomens in de knel: geen toegang tot ‎sociale huurwoningen, dure vrije huur of een onbereikbare koopwoning. De te lage ‎inkomensgrens voor sociale huur maakt een betaalbaar huis onbereikbaar voor gewone mensen. ‎Wonen is een grondrecht. Ook de politieagent, de verpleegkundige en de leraar moeten ‎kunnen wonen in de stad waar zij werken. Opmerkelijk genoeg wijst minister Ollongren naar ‎Brussel voor een oplossing. Het is echter de hoogste tijd dat de minister de inkomensgrens ‎verhoogt, nu blijkt dat dit volgens Europese regels mag.‎

De inkomensgrens moet voor ‎een sociale huurwoning worden verhoogd, zodat ook de politieagent, leraar of verpleger weer ‎aanspraak kan maken op een sociale huurwoning.

Voor mensen met een middeninkomen is het nu bijna onmogelijk om een goede en ‎betaalbare woning te bemachtigen. Sinds 2013 stegen prijzen voor koopwoningen met 36,1 ‎procent tot recordhoogtes, gemiddeld 300 duizend euro. Wie kan dat nog betalen? Met ‎de strengere hypotheekeisen betekent dit dat steeds minder middeninkomens een huis kunnen kopen. ‎

Wie te veel verdient voor een sociale huurwoning en te weinig voor een koophuis ‎moet huren in de vrije sector. Maar in dit segment is de situatie ‎allerbelabberdst. Zo steeg de prijs voor een huurwoning in Eindhoven vorig jaar met 12,1 ‎procent, in Rotterdam met 14,3 procent. Huurders betalen soms tot wel 40 procent van hun inkomen aan woonlasten. Veel meer dan de 29 procent die huiseigenaren gemiddeld ‎kwijt zijn. Dit is onhoudbaar. ‎

Voor mensen met een middeninkomen is een koopwoning onbetaalbaar en sociale‎huur onbereikbaar. Zij vallen tussen wal en schip. Daarom moet de inkomensgrens voor ‎een sociale huurwoning worden verhoogd, zodat ook de politieagent, leraar of verpleger weer ‎aanspraak kan maken op een sociale huurwoning.

Pak die ruimte In haar weigering om de ‎inkomensgrenzen te verhogen verschuilt minister Ollongren zich achter Europese regels. Zij zegt dat Brussel een inkomensgrens oplegt. Echter, de hoogte van die grens ‎wordt niet door de EU bepaald, blijkt uit antwoorden op vragen van de PvdA-fractie in het Europees Parlement. Volgens de Europese Commisse gaat Nederland zelf ‎over die grens. Pák die ruimte dan ook, zeggen wij tegen de minister. ‎ Menig ander Europees land heeft zijn zaakjes wel goed op orde. Zo hebben Frankrijk ‎en Oostenrijk, met goedkeuring van Europa, een inkomensgrens van ruim 70 duizend euro.

Wij gaan voor een verhoging van de inkomensgrens voor sociale huur.

Het kan en moet beter. Wij gaan voor een verhoging van de inkomensgrens voor sociale huur. Het ‎kan, het mag, nu nog doen. Aan de PvdA zal het niet liggen: wij willen dat‎alle inkomens zeker kunnen zijn van een betaalbaar huis in de stad. ‎

Europa

Tweede Kamerlid

Een betaalbare woning dreigt steeds meer een luxegoed te worden. Een markt voor beleggers, in plaats van een recht voor gewone mensen. Daar strijden wij tegen. Lees hier over onze oplossingen 👉 www.pvda.nl/wonen

'Tekort sociale huurwoningen is zo groot dat er een deltaplan nodig is'

Een urgentieverklaring voor een sociale huurwoning is zeer lastig te bemachtigen door een gebrek aan woningen. De Federatie Opvang pleit voor een deltaplan om snel goedkope huizen bij te bouwen.