Poliflw

Nederland moet een veto uitspreken over het nieuwe Visserijfonds en de Europese begroting als het Europese Parlement volgende week besluit tot een verbod op de pulskor. SGP-kamerlid Roelof Bisschop drong daarop aan in een landbouw- en visserijoverleg in de Tweede Kamer.

De SGP-visserijwoordvoerder wees erop dat Eurocommissaris Vella ook positie fis over het vissen met de pulskor. Vella schreef dat in reactie op een brief die een aantal kamerleden onder leiding van Bisschop aan de Commissaris hadden gestuurd.

Roelof Bisschop in het Kameroverleg: “Volgende week is de cruciale stemming in het Europees Parlement over het dreigende pulskorverbod. Werpt het Europese parlement onze visserij terug in de tijd of kiest het voor innovatie en verduurzaming?

Eind vorig jaar had het Europees Parlement grote woorden over het klimaatbeleid –naar 55% emissiereductie in 2030, alle Europese regels moeten in lijn gebracht worden met het Parijsakkoord. En wie torpederen nu onze kotters die met de pulskor opstomen uit Urk en Stellendam? Uitgerekend het Europees Parlement. Dat is ongeloofwaardig.

Dan heeft eurocommissaris Vella een betere kijk op de zaak. Deze week reageerde hij op de brandbrief, ondertekend door verschillende visserijwoordvoerders in deze Kamer. Hij blijft positief over de pulskor en wijst op de innovatierapportage die de Commissie eind 2020 op zal stellen, en waarin ook de puls meegenomen wordt. 

Waar zet de minister nu op in? Overweegt zij om harder van leer te trekken nu het de verkeerde kant op gaat, bijvoorbeeld door te dreigen met een veto op het nieuwe Visserijfonds en het MFK, de Europese begroting? De Kamer heeft een SGP-motie aangenomen om de minister-president naar Brussel te sturen. Welke actie heeft de premier inmiddels ondernomen?”

 

“De SGP wil een ‘variatietoets’ voor Europese voorstellen en wetten. Geen eenheidsworst meer, maar een gevarieerde menukaart met eigen gerechten.” Dat zegt SGP-kamerlid Roelof Bisschop in zijn bijdrage aan het Kamerdebat over Europa.

Bisschop verwijst hiermee naar het onlangs verschenen rapport van de WRR ‘Europese variaties.’ Daarin wordt bepleit dat de grote verscheidenheid van de landen in Europa mee kan en moet wegen in Europese regels en beleid.

Een verstandig advies, vindt Bisschop: “Veel te lang heeft Europa gekoerst op meer eenheid en een ‘ever closer union’. Die tijd is echt voorbij, kijk maar om je heen naar wat er in de lidstaten gebeurt. Helaas is dat nog niet doorgedrongen in veel Europese hoofden in Brussel, en trouwens ook in Den Haag. Een variatietoets zou daarom goed zijn. Als de koers niet wordt verlegd, dan gaat het vroeg of laat fout.”

 

 

Bijdrage Roelof Bisschop aan debat over de EU

 

“Bouw voor mij een roestig huis

tegen een merelveld[1] vol schone mythen

tegen de klaprozen van Poperinge

en de gouden kiezen van Auschwitz

tegen een uitzicht op mist en zuiverheid

bouw mij een moeilijk, pijnlijk huis.”[2]

 

Met deze krachtige zinnen schildert de voormalige Dichter des Vaderlands, Ramsey Nasr,

de waarde van Europese samenwerking,

tegen de grauwe achtergrond van twee gruwelijke wereldoorlogen.

 

Evengoed schildert de dichter de tegenstrijdigheden op ons continent als:

“een hol gevuld met Kelten en Katharen, Etrusken, Moren, Magyaren, (…) Lappen en Vandalen.”

Bouw daarom, aldus de dichter,

“een moeilijk en pijnlijk huis, (…)

tochtig en half af, maar écht”.

 

Voorzitter, dat laatste beaam ik van harte.

In eerdere debatten heb ik betoogd dat we aan het bouwwerk van de EU geen extra vleugels moeten bouwen,

terwijl de fundering verzakt en het dak lekt.

Vorig jaar wees ik tijdens het debat over de staat van de Europese Unie op drie fundamentele weeffouten in de EU:

de voortgaande, sluipende bevoegdheidsoverdracht; de dreigende transferunie; en de politieke agenda’s van bepaalde Europese instituties.

Ik hoor graag hoe uitvoering wordt gegeven aan mijn vorig jaar aangenomen motie over de rol van de Europese Commissie?[3]

 

Realisme

Voorzitter, wat mij treft in het gedicht van Nasr is het realisme.

Helaas mis ik in de EU nog vaak het gezonde boerenverstand.

Onze centrale vraag bij het beoordelen van Europese voorstellen, en van de visie van het kabinet op de EU, is dan ook: wat is realistisch?

 

Zorgpunten

Alvorens die vraag te beantwoorden, noem ik drie belangrijke punten van zorg voor mijn fractie.

 

Ten eerste moet de Brexit een serieuze waarschuwing zijn:

té vergaande integratie, ten koste van nationale soevereiniteit en eigenheid, kan burgers van de EU vervreemden.

 

Ten tweede moet de parlementaire controle en invloed op de EU beter.

De lidstaten moeten weer stevig aan het roer.

In haar recente rapport ‘Hoge dijken, lage drempels’ deed de Staatscommissie Parlementair Stelsel een zevental waardevolle aanbevelingen op dit vlak.[4]

Ik zie uit naar een appreciatie van het kabinet van deze aanbevelingen.

 

Ten derde. Urk, Stellendam en Vlissingen zien donkere wolken uit Brussel, Parijs en Londen komen.

Zoals het dreigende verbod op de pulskor op basis van onredelijke emoties. Wageningen publiceerde gisteren de dramatische gevolgen.

Financieel, voor natuur en voor ondernemerschap.

Ambtenaren lekten een advies over een inbreukprocedure.

Hoe is het mogelijk? Wie regeert hier? Emotie of innovatie? EU-ambtenaren of de visserijministers?

 

Staat van de EU 2019

Voorzitter, terug naar mijn centrale vraag:

is de kabinetsvisie op de EU wat ons betreft realistisch?

Ons antwoord luidt: ja en nee.

 

Ja, ‘variatie’ moet uitgangspunt, en samenwerking moet kosteneffectief zijn.

 

Ja, de EU moet de belangen van de burgers dienen, en prioriteiten stellen.[5]

 

Maar het kabinet kan en moet soms veel harder op de rem trappen.

 

Europese coördinatie van grensbewaking, prima, maar geen EU-grensleger.

Dat geldt ook voor een Europees leger en gelijkschakeling van NAVO en EU.[6]

 

Streef naar een modern en houdbaar MFK,

en een eerlijke lastenverdeling,

maar ga niet akkoord met een MFK dat groeit tot misschien wel 1.300 miljard.[7]

Tussen haakjes: moeten salarissen van Eurocommissarissen écht zo hoog?[8]

 

 

Vragen

 

Voorzitter, ik sluit af met twee vragen aan de MP.

 

1.    Hoe gaan wij merken dat het kabinet ‘Europese variaties’ hoog in het vaandel heeft staan?[9]

 

2.    Hoe maakt Nederland, in EU-verband, concreet werk van het “stevig aan boord houden” van de Verenigde Staten?

 

 

 

 

De toekomst van de groenteveredeling en de positie van Nederlandse familiebedrijven daarbij staat op het spel. Dat kregen SGP-Kamerlid Roelof Bisschop en kandidaat-Europarlementariër Bert-Jan Ruissen vorige week vrijdag mee tijdens een werkbezoek aan veredelingsbedrijf RijkZwaan. 

Voor de ontwikkeling van onder meer ziekte- en droogteresistentie bij groentegewassen is het cruciaal dat bedrijven gebruik kunnen maken van bestaande plantenrassen. Deze ruimte onder het bestaande kwekersrecht wordt doorkruist doordat multinationals octrooien proberen te vestigen op planten die via klassieke veredeling tot stand zijn gekomen. Dan is het voor andere bedrijven veel lastiger om deze planten te gebruiken voor de ontwikkeling van nieuwe rassen. Onlangs gaf de Raad van Beroep van het Europees Octrooibureau een van deze multinationals gelijk. De verklaring van de Europese Commissie dat de Bio-octrooirichtlijn zo uitgelegd moet worden dat planten die op de klassieke wijze veredeld zijn niet onder de octrooibescherming mogen vallen, voldoet niet. 

De SGP maakt zich grote zorgen. SGP-Kamerlid Roelof Bisschop: ‘We moeten monopolisering van de groenteveredeling voorkomen. Dat is niet goed voor de noodzakelijke innovatie. Ziektedruk en veranderingen in het klimaat vragen om doorontwikkeling. Het patenteren van gewone planten moeten we daarom aanpakken. In Den Haag en Brussel pleiten we voor actie op Europees niveau om de toekomst van de groenteveredeling en onze familiebedrijven veilig te stellen.’