Dinsdag 3 september 2019: Gemeentebestuur wakker geschud na arrestatie in het Wipperspark. Het was 1980, wij woonden in het Wipperspark, een rustige en kindvriendelijke buurt. Mooie omgeving met park, scholen, sportverenigingen en zwembad binnen loopafstand. Ik was druk met mijn werk, mijn vrouw met het huishouden en de zorg voor onze kinderen. Wij maakten lange dagen.
Het contact met buurtbewoners was heel goed en mede daardoor was het er fijn wonen. Eerder dat jaar kwam er een stel wonen: dhr. Vahrmeijer en zijn partner mw. Van Elsäcker, een paar deuren bij ons vandaan. Zij huurden een woning van een particulier en parkeerden hun ‘Amerikaanse slagschip’ daar waar parkeerruimte al schaars was. We maakten er geen probleem van, waarom zou je ?
2 mei 1980, het weekend stond voor de deur, plots was daar politie in de straat, veel politie en naar later bleek stond er een aantal politiewagens buiten het Wipperspark zo opgesteld dat er niemand zomaar in of uit kon gaan; Vahrmeijer en partner werden gearresteerd: “flessentrekkerij”.
5 mei 1980, het toenmalige dagblad Het Vrije Volk opende met deze arrestatie als groot nieuws op de voorpagina. Het was een journalist van Het Vrije Volk die onderzoek had gedaan naar de handel en wandel van dhr. Vahrmeijer en mw. Van Elsäcker en deze stelde onder andere vast dat men honderdduizenden guldens schuld had en nogal wat bedrijven in ellende had achtergelaten.
In die periode was dhr. Hans van Es burgemeester van Maassluis, benoemd in augustus 1979. Hij kreeg met zijn benoeming een nare erfenis op zijn bord, de zogenaamde ‘zand-affaire’ die in 1977 in de publiciteit kwam en nog jaren door zou sudderen met de nodige financiële- en imagoschade voor Maassluis.
April 1980, dus één maand voor de ontmaskering van onze toenmalige mede-‘Wipperspark bewoners’, maakte het college in een bomvol stadhuis middels een persconferentie bekend, dat men een akkoord had bereikt met Conro Enter Lines voor een Maassluis’ draagvleugelboten-plan voor een lijndienst naar Londen. Met daarbij de bouw van een terminal en een 7 verdiepingen hoog hotel dat uiteindelijk werkgelegenheid zou bieden aan 150 tot 200 man. Conro Enter Lines gevestigd te Rotterdam was opgericht in 1979 met als enig aandeelhouder mw. Erica van Elsäcker.
Dit zou dan gaan plaatsvinden vanaf mei 1981. Er werd door dhr. Vahrmeijer gesteld, dat de onderneming over een werkkapitaal van NLG 36 miljoen zou beschikken (!). Vragen van de pers waar dit geld vandaan kwam werden niet beantwoord. Verantwoordelijk wethouder Izaac van der Knaap (wethouder van 1970 tot 1990) uit het toenmalige college had gehoopt met dit zogenaamde goede nieuws het imago van de stad Maassluis weer in positieve zin op te kunnen krikken. De pers deed hier uitgebreid verslag van, het NOS-journaal zond beelden uit van deze conferentie en dit gaf Maassluis zeker de nodige publiciteit en stond hiermee voor heel even in positieve zin op de kaart.
Je vraagt je af hoe dit toch zover heeft kunnen komen.
Het gemeentebestuur in zee met een pas opgericht bedrijf. Er wordt gebluft met grote bedragen en veel werkgelegenheid. Journalisten stellen kritische vragen en deze worden niet beantwoord, gewoon genegeerd. Er is toen volgens mij door de gemeente geen enkel gedegen onderzoek gedaan
naar de hoofdrolspelers, naar hun achtergrond en hetgeen eerder zou zijn
Het gemeentebestuur zal in het stadhuis een tijdje met gordijnen dicht en de handen in het haar hebben gezeten, op dat moment niet wetende dat 2 jaar later, in 1983, een andere affaire landelijke aandacht zou gaan trekken: ‘Woonwijk Steendijkpolder opgespoten met giftig havenslib’.
In 1992 verhuisden wij naar de Trasmolen, gelegen naast de Steendijkpolder.
Geraadpleegde bronnen:
Historische kranten, Leidse Courant 1980
Gemeentearchief Schiedam, Krantenkijker
Deze column is op dinsdag 3 september 2019 op de website van Maassluis.nu geplaatst
