Poliflw

Aan de ene kant de boeren naar de mond praten en beweren dat je het provinciaal beleid radicaal van koers zult doen veranderen, en aan de andere kant gedwee tekenen voor voortzetting van het bestaande beleid. Dat noemen ze “van twee walletjes eten”. Het is echter de vraag hoelang dat door beide “walletjes” gepruimd wordt.

Het Brabantse bestuursakkoord laat er geen twijfel over bestaan: “De besluiten over de Versnelling Transitie Veehouderij blijven van kracht.” Precies daar is het verzet tegen deze versnelling, tegen aparte regels voor Noord-Brabant, door het CDA feitelijk ingeleverd. Naar je hoopt door nieuw inzicht, maar het kan ook - want dat schijnt in de politiek vaker voor te komen - om op het bestuurders-pluche te kunnen plaatsnemen. In het eerste geval leg je je achterban uit waarom je van mening bent veranderd. In het tweede geval deel je hen mee dat je hen (helaas?) hebt moeten laten vallen.

Maar wonderlijk genoeg gebeurd geen van beiden. De zelfverklaarde “boerenpartij” tekent weliswaar voor het bestuursakkoord, maar blijft evengoed verkondigen dat de Versnelling Transitie Veehouderij moet worden aangepast. Gisteren gebeurde dat weer met de eis dat de datum van 1 april 2020 (waarop boeren hun vergunningaanvraag moeten hebben ingediend) van tafel moet. Gevolgd door een niet mis te verstaan: “Instandhouding van die datum kan en zal CDA Brabant niet dragen”. Maar hé! Dat staat haaks op de afspraken, gemaakt in het bestuursakkoord. Wie houdt wie hier voor de gek?

Ergens lijkt het CDA dat bestuursakkoord niet zo serieus te nemen. Men gokt met de eigen wens tot ‘uniform beleid’ (zeg maar dat de Brabantse regels niet strenger mogen zijn dan elders in Nederland) straks mee te liften op een mogelijk soepeler landelijk beleid. Zo ondergraaft men op voorhand het bestuursakkoord waarvoor men enkele maanden geleden nog tekende. het kan niets anders betekenen dan dat het CDA nu feitelijk geen steun meer verleent aan het eigen bestuursakkoord. Immers als dat gehandhaaft blijft met de datum van 1 april 2020, “zal en kan het CDA dat niet dragen”.

Toch lijkt het CDA de consequenties van deze opstelling niet te dragen. Welbeschouwd zijn er eigenlijk maar twee opties. Of je kiest voor het pluche en laat de boeren vallen of je kiest voor de boeren en laat deze coalitie vallen. Tenzij men natuurlijk op inhoudelijke gronden alsnog tot een heroverweging komt die weer in lijn is met het bestuursakkoord. Dan moet men wel de boeren gaan uitleggen dat er in 2017, mede door onze SP-gedeputeerde Johan van den Hout, geen historische fout is gemaakt, maar met een vooruitziende blik een moeilijk maar uiterst verstandig besluit is genomen.

Maar hoe het ook loopt, ondertussen is er ook heel andere schade aangebracht. Het meest verontrustende aan deze beroerde handelswijze is namelijk het gevolg: de ondermijning van het vertrouwen in de politiek. Deze “zwabber-politiek” lijkt vooral het wantrouwen en cynisme aan te wakkeren. Het schaad daarmee de provincie ook in algemene zin. Want het mag nimmer zo zijn dat besluitvorming onder invloed van persoonlijke bedreigingen plaatsvindt. In die zin adviseer ik het CDA met haastige spoed om woord en daad weer op een lijn te brengen, niet langer van twee walletjes te eten en gewoon hom of kuit te kiezen. Daar is werkelijk iedereen bij gebaad.

In de statenvergadering van 25 oktober stelde Maarten Everling namens de SP-fractie de volgende vragen over de ondermijning in het buitengebied: 

Maarten Everling: “Wat goed dat er zoveel boeren zijn. Jullie komen voor een ander onderwerp, dat besef ik, maar ook andere onderwerpen die hier besproken worden raken jullie direct. Zo ook deze. Er zullen ongetwijfeld verschillende onder jullie zijn die hier op één of andere manier mee te maken hebben gehad: door drugsdumpingen op jullie land, door anonieme briefjes in de bus die vragen of je een schuur te huur hebt, of op andere manieren. 

 Vanochtend rond een uur of zeven. Mijn telefoon licht op: een push bericht van Omroep Brabant: dode man gevonden in drugslab in Den  Dungen. Voorzitter, helaas zien wij veel en veel te vaak dit soort berichten voorbijkomen.  

Vorige week publiceerde de Brabantse onderzoeksredactie verschillende artikelen over ondermijning in het buitengebied. Ook vanochtend stonden daar weer artikelen over in de kranten. Het is een thema dat al langer leeft. En weet u, om SP-Kamerlid Michiel van Nispen te quoten, het maakt niet of er sprake van veel ondermijning, of heel veel ondermijning. Het is hoe dan ook te veel. Daar moeten we wat mee. En laat het college nu een kersverse gedeputeerde Veiligheid hebben. Ik ben dus héél benieuwd wat het college gaat doen om de ondermijning aan te pakken en de veiligheid, van de boeren, bewoners en gebruikers van het buitengebied, te beschermen. We hebben hierbij de volgende vragen:

1. We hebben een kersverse gedeputeerde Veiligheid, wat is precies zijn rol in deze en wat zijn zijn verantwoordelijkheden en wat zijn die van de commissaris? Uit hoofde van zijn functie heeft hij bepaalde bevoegdheden. Graag helderheid hierover.

2. Wat is volgens het college haar rol en verantwoordelijkheid in de aanpak van ondermijnende criminaliteit?

3. Waarom is volgens het college de meldingsbereidheid zo laag en wat gaat zij eraan doen om boeren - en andere bewoners en gebruikers van het buitengebied - het vertrouwen te geven dat melden wérkt?

4. Welke andere concrete stappen gaat het college nemen om de veiligheid in het buitengebied te vergroten?

5. De landelijke politiek heeft keer op keer bezuinigd op de politie. De gevolgen voor Brabant merken we steeds beter. Is het geen tijd dat de provincie zich keihard uitspreekt tegen deze beweging en bij de regering aan gaat dringen op een forse investering in de politie, onder andere om deze ondermijnende criminaliteit eens echt aan te pakken? Is het college bereid om dat te doen? Zo ja, kunt u PS dan daarover informeren? Zo nee, waarom niet?”

Het antwoord van de gedeputeerde was dat het vooral heel belangrijk is dat er een gedeputeerde voor Veiligheid is, maar voor concrete antwoorden op de vragen had hij helaas geen tijd meer behalve dan dat er heel veel mensen opgeleid moeten worden om zo naar veiligheid in het buitengebied 3.0 te komen. 

Na acht jaar meebesturen, neemt de SP vandaag weer plaats in de oppositie. Johan van den Hout  en Henri Swinkels namen vandaag afscheid. Johan gaat weer verder en Henri zal als lid van de SP-fractie doorgaan bij de provincie. Johan van den Hout ziet het voortzetten van zijn beleid op het gebied van milieu en landbouw door de nieuwe coalitie als een groot compliment. Hij werd geroemd om zijn dossierkennis. Een vreemde eend in de bijt, soms een beetje bot en altijd eerlijk. Over Henri Swinkels zei CdK van der Donk dat hij niet gewoon van cultuur hield, maar dat hij cultuur was. Eerlijk en verbindend, altijd ruimte houdend voor een open dialoog. Vol passie en creativiteit en altijd de mensen centraal stellend heeft hij de afgelopen jaren keihard gewerkt.