Poliflw

Het zal jullie niet ontgaan zijn maar de onderhandelingen voor een nieuwe coalitie in Schiedam zijn voorbij. Onderhandelingen waaraan GroenLinks, samen met PS, van meet af aan een constructieve en substantiële bijdrage heeft geleverd. Dat heeft geleid tot een coalitieakkoord dat inhoudelijk nooit eerder zo open, sociaal én duurzaam is geweest. Op de algemene ledenvergadering van 25 april hebben de leden dan ook unaniem hun steun uitgesproken voor deelname aan de coalitie van VVD, AOV, D66, PS, CDA en GroenLinks.

Als er één ding is dat de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart duidelijk hebben gemaakt, is het dat GroenLinks gesteund wordt door een steeds groter deel van de bevolking. Steeds meer mensen vinden het tijd dat Nederland socialer en duurzamer wordt en dat het tijd is voor een nieuwe bestuursstijl. Voor de afdeling Schiedam heeft dat geresulteerd in drie raadszetels. Het was dan ook duidelijk dat als GroenLinks mee ging doen in een nieuw te vormen college, zich dat ook moest vertalen in een andere koers.

Op de ledenvergadering van 26 maart is er afgesproken dat Jeroen Ooijevaar en René Karens namens GroenLinks de onderhandelingen zouden voeren en dat zij zich zouden laten ondersteunen door een klankbordgroep bestaande uit fractie, bestuursleden en leden wiens specifieke kennis en ervaring individueel werden geraadpleegd. Tijdens die ledenvergadering is ook afgesproken welke punten voor ons van cruciaal belang waren. Daarnaast stond de ledenvergadering positief tegenover het voorstel om zonodig gezamenlijk met PS de onderhandelingen in te gaan en één wethouder te leveren. Dit alles gaf René en Jeroen een stevige inhoudelijke en kwantitatieve basis om aan de onderhandelingen te kunnen beginnen.

Deze basis heeft, samen met de kundig gevoerde onderhandelingen door Jeroen en René, geleid tot het resultaat dat er nu ligt: “Bouwen met nieuwe energie”. Een coalitieakkoord waarin veel van onze wensen zijn terug te zien. Duurzaamheid wordt een integraal deel van de besluitvorming, de sociale woningvoorraad wordt op peil gehouden en verduurzaamd, minimaregelingen worden gehandhaafd, de schuldhulpverlening wordt breder toegankelijk en er wordt werk gemaakt van bestuurlijke vernieuwing, diversiteit en inclusie. GroenLinks is met de oproep voor verandering de verkiezingen ingegaan. Door dit resultaat -een zeer ambitieus akkoord, samen met de stevige portefeuille die Jeroen Ooijevaar als wethouder toebedeeld heeft gekregen- denk ik dat we veel van onze idealen de komende vier jaar gerealiseerd kunnen zien.

Ik wil bij deze iedereen bedanken die het afgelopen jaar bijgedragen heeft aan het behalen van dit mooie resultaat. De mensen van de kandidatencommissie, de programmacommissie, het campagneteam, de mensen die iedere keer weer langs de deur zijn gegaan om mensen te enthousiasmeren om op GroenLinks te stemmen en de donateurs die de campagne financieel hebben gedragen. Kortom, iedereen die het afgelopen jaar keihard heeft gewerkt om dit resultaat te behalen. Een mooi resultaat, dat zeker smaakt naar meer. U hoort nog van ons!

Bart Voortman waarnemend voorzitter

De man schrikt even als ik naast hem kom zitten en ik hem daarbij aanraak. Ik leg mijn hand op zijn arm als ik hem vraag of ik iets voor hem kan doen. En wéér die schrik in zijn reactie. 

Ik vraag hem of hij het vervelend vindt, of het hem hindert dat ik zo dichtbij kom. En van zijn antwoord schrik ík even: “Nee mevrouw, maar de meeste mensen beschouwen mij als uitschot en mij aanraken doen ze al helemaal niet.” Ik antwoord dat ik hem zo niet zie maar wél als iemand die wat pech heeft gehad. En nogmaals vraag ik hem of ik hem kan helpen. Hij is bijna verbaasd dat ik het weer vraag. “Wat denkt u dat u voor mij zou kunnen doen?” is zijn bittere tegenvraag.

Ik werk op de Vijverhofstraat in Rotterdam, bij de Nico Adriaans Stichting en ik draai mee bij de voorbereiding van de Nachtopvang. Het vriest hard buiten met een ijskoude Noordoosten wind en het is druk. Uiteindelijk zullen we die avond meer dan 100 mensen opvangen; dak- en thuislozen die anders buiten zouden moeten slapen. Alle bezoekers krijgen een warme kop soep en een paar boterhammen, als ze dat willen. Er is voor iedereen een slaapplek. We voldoen aan de eisen die de Gemeente heeft gesteld aan de opvang.

In die drukte kan ik maar met weinig mensen spreken maar de persoonlijke aandacht die ik geef veroorzaakt steeds dezelfde reactie: verbazing en verwarring. En vervolgens een aarzelende glimlach. Een enkeling vertelt zijn verhaal:

Gescheiden man, huis toegewezen aan vrouw en kinderen, baan kwijt geraakt door de crisis, geen dak boven zijn hoofd, geen adres dus geen uitkering. Vrouw psychisch in de war, huis kwijt geraakt door gokverslaafde man (getrouwd in gemeenschap van goederen), met o.a. een flinke hypotheekschuld en deurwaarders die haar het leven zuur maken. Ook zij heeft uiteindelijk geen adres meer, dus geen uitkering. Maar wel schulden. En een zoon van 7.

Elk verhaal is een trieste opsomming hoe het fout kan gaan in een mensenleven. Op eigen kracht kunnen ze maar zelden hier bovenop komen. Met hulp, een steuntje in de rug, iemand die luistert, compassie heeft en extra inzet, lukt het wel. Soms al in enkele weken, vaker in een paar maanden. En daarmee komt iemand weg uit die val tussen wal en schip, belandt hij of zij weer op de kade, met uitzicht op een toekomst.

Vangnet, sociaal stelsel, uitkering, bijstand – ik heb niet zoveel met die begrippen. Wel met compassie, aandacht, een handje helpen, met elkaar voor mekaar, samen-leven, maar ook sociale rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid. Die laatste twee begrippen zijn ook liberale waarden. Gelukkig.

Annebeth Wilton

Kandidaat-raadslid

Column van Bart Voortman

Hoe gaan we om met mensen in de bijstand? Over deze ‘thuiszitters’ heeft iedereen een mening. We hebben in Nederland gelukkig een sociaal vangnet voor mensen die het, eventjes of langer, tegenzit. Dit vangnet is bedoeld om te voorkomen dat mensen bij verlies van werk door bijvoorbeeld ontslag als gevolg van reorganisaties, economische crisis of ziekte geen enkele manier meer hebben om voor zichzelf te zorgen. Maar over dat sociale vangnet bestaan helaas veel misvattingen.

Zo bestaat er de misvatting dat mensen het leuk zouden vinden om thuis te zitten en niets te doen; een soort lekker lange vakantie. Er zullen heus enkele uitzonderingen zijn, maar over het algemeen wil iedereen zich nuttig voelen en betekenisvol bezig zijn. Kijk maar naar het enorme aantal vrijwilligers. Bovendien is de hoogte van de uitkering echt niet toereikend om vakantie te vieren, zelfs geen korte. Bijstand is geen feestje of vakantie, verre van dat!

Een andere misvatting is het uitgangspunt “werkloosheid is een keus”. Met andere woorden: als je maar voldoende je best doet, vind je wel werk. Daarom hebben uitkeringsgerechtigden de verplichting om 5 tot 10 maal per week te solliciteren naar banen die er niet zijn. Waren die er namelijk wel geweest dan waren deze mensen niet werkloos geweest. Vinden ze wel werk, dan gaat dat ten koste van iemand anders. Zeker voor 50-plussers is de sollicitatieplicht een enorme wassen neus. Ze solliciteren zich suf, maar worden niet uitgenodigd voor gesprekken. Dat leidt onherroepelijk tot frustratie, onzekerheid en boosheid.

Een derde misvatting is dat uitkeringsgerechtigden dan maar een andere ‘verplichte tegenprestatie’ zouden moeten leveren voor hun uitkering. De bijstand is een sociaal vangnet voor als het tegen zit. De bedoeling is dat deze mensen zo snel mogelijk weer mee kunnen doen in de samenleving. De enige logische tegenprestatie die we zouden moeten vragen van bijstandsgerechtigden is: zo snel mogelijk weer aan het werk gaan. Echt werk. Betaald werk. Dan laten we ze geen gratis klusjes opknappen, klussen die anders door een betaalde arbeidskracht zouden zijn gedaan. Bovendien, het opleggen en controleren van verplichte tegenprestaties kost veel geld en energie. Die kan beter besteed worden aan het uit de bijstand helpen van Schiedammers.

Waar leiden deze misvattingen toe? Stress! Stress bij mensen met een laag inkomen, terwijl dat lage inkomen op zichzelf al stress oplevert. Stress bij instanties die werken vanuit wantrouwen en die deze mensen achter de vodden moeten zitten. Stress die een hoop maatschappelijke kosten met zich meebrengt. Kosten die we uiteindelijk samen moeten opbrengen. Het is daarom tijd voor verandering. Tijd voor een systeem gebaseerd op vertrouwen in plaats van wantrouwen. Minder regels voor bijstandsgerechtigden geven ruimte voor zelfontplooiing. Geef bijstandsgerechtigden de ruimte zich te ontwikkelen, een zinvolle bijdrage te leveren en misschien af en toe wat bij te verdienen op weg naar een baan zonder dat er direct gekort wordt.

GroenLinks wil daarom toewerken naar een regelvrije bijstand. Gebaseerd op vertrouwen in plaats van wantrouwen. Gebaseerd op de overtuiging dat het overgrote deel van de bijstandsgerechtigden van goede wil is. De overtuiging dat de huidige dichtgeregelde bijstand hen eerder tegenwerkt dan vooruit helpt. En op de overtuiging dat deze aanpak minder kost dan het huidige systeem en de samenleving veel meer oplevert.

Bart Voortman

Nummer 4 kandidatenlijst GroenLinks Schiedam