#raaddb
Wie een eerbetoon afdoet als snoepreis heeft weinig historisch besef Vandaag vertrok de Bossche gemeenteraad per bus naar Wales. Een vierdaagse snoepreis volgens de fractie van de SP die als een van de weinigen weigerde deel te nemen. Een waardevol eerbetoon aan de vrijheid en onze bevrijders als je het mij vraagt. Bij de bevrijding van Den Bosch sneuvelden 146 soldaten van de Welsh Division. Jongens van overzee stierven in een land dat niet het hunne was, voor het herwinnen van vrijheid die henzelf -ware het nipt- niet afgenomen was. Ook kwamen tijdens de oorlog en bij de bevrijding van Den Bosch honderden inwoners om het leven. Sommigen, zoals Ivar, het jongste Bossche oorlogsslachtoffer die slechts een paar maanden oud was, bliezen hun laatste adem uit in de Nazi-concentratiekampen. Anderen stierven omdat ze actief deelnamen aan de gevechtshandelingen of omdat ze simpelweg op het verkeerde moment op de verkeerde plek waren. Granaatvuur van over de Maas vroeg tot in het voorjaar van 1945 -Den Bosch was al enkele maanden bevrijd- nog tientallen levens. De Welsh Division was toen al verder getrokken. Na de opmars door Frankrijk, deelname aan het ardennenoffensief, Market Garden en de bevrijding van 's-Hertogenbosch trokken de bevrijders van onze stad naar het front in Duitsland om een doorbraak over de Rijn te forceren. Van de 17.000 militairen die in augustus 1944 onder de wapenen waren zouden er velen niet naar huis terugkeren. In 2019, tijdens de 75e jarige bevrijding van 's-Hertogenbosch, vieren we dus niet alleen dat we mogen leven in vrijheid, we herdenken ook de onbaatzuchtige bijdrage die de soldaten van overzee leverden. We eren hen die vochten voor onze vrijheid en we herdenken hen die daarbij sneuvelden op grond waar ze nog nooit eerder een voet hadden gezet. De viering en herdenking dit najaar is er een ván en vóór al onze inwoners. Belangrijk, omdat het enorme offer dat is gebracht noopt tot stilstaan bij de prijs van vrede: dat we zuinig zijn op onze herwonnen vrijheid en gelijkheid, dat we ondanks onze onderlinge verschillen blijven streven naar broederschap. Dat de eens per vier jaar georganiseerde uitstap voor de Bossche gemeenteraad ons nu naar Wales voert (de pers reist voor verslag met ons mee) staat ook in dat teken. Vorig jaar, bij de 74e herdenking van de bevrijding van onze stad, was het voor het eerst dat er geen enkele bevrijder meer aanwezig was. De leeftijd te hoog, de gezondheid te broos - de geest wil maar het lichaam niet meer. Enkelen hopen er dit jaar nog eenmaal bij te kunnen zijn, sommigen zal dat niet lukken. Hen bezoeken we, hen bedanken we, hen eren we. En ja, naast een eerbetoon is deze vierdaagse reis per bus ook bedoeld voor teambuilding. Ook dat is noodzakelijk. Een van de meest gehoorde zorgen over de ontwikkeling van onze samenleving is dat het steeds lastiger blijkt om gedeelde grond te vinden. Dat ook in de politiek het etaleren van verschillen belangrijker lijkt dan het vinden van gezamenlijke oplossingen voor gedeelde noden en wensen. Eens per vier jaar leren de Bossche raadsleden elkaar daarom kennen buiten de politieke arena. Want gelukkig delen we in de Bossche politiek breed het besef dat we het met elkaar moeten doen. Dat we verder komen als we niet de politieke verschillen centraal stellen maar de uitdagingen van onze gemeente en haar inwoners. Daarom zitten in de bus naar Wales politici van bijna alle partijen. Naast deze PvdA'er zit een 50-plusser, en om ons heen zitten politici van CDA, Bossche Groenen, VVD, Lokaal Gestemd (eerder bekend onder de naam Bossche Volkspartij), D66, Rosmalens Belang, Gewoon Ge-Dreven, en GroenLinks. Dat de SP-fractie zowel het eerbetoon als de teambuilding aan zich voorbij laat gaan is een keuze. Een keuze die mijn fractie op grond van bovenstaande anders maakt en die ik persoonlijk jammer vind omdat ik een ervaring als deze ook met de collega's van de SP zou willen delen. Dat de SP-fractie op de ochtend van vertrek lunch-pakketten uitdeelde aan de partijen die wel meegaan was sympathiek. Maar dat ze inmiddels via social media en pers een vals beeld probeert te schetsen over de aard van deze reis betreur ik. Dat doet weinig recht aan de afwegingen van hun collega's en getuigt daarnaast van weinig historisch besef.
