Poliflw

Dat Wimar Jaeger, een paar jaar geleden nog collega wethouder, een integriteitsissue heeft, is tot daaraan toe. Daar gaat de gemeenteraad van Hilversum nu over. Ik wil alleen wel kwijt dat de oprichting van de media foundation, met hem als een van de bestuurders, gebeurde toen ik nog aan de bestuurstafel zat. Ik wist daar niets van en had ik er wat van geweten dan had ik bezwaar gemaakt, zoals ik eerder bezwaar had gemaakt tegen de riante subsidies voor de media week en het Dudok concert. Die discussie werd met deze constructie omzeild. Ik ben benieuwd wat de raad gaat doen met zijn vergeetachtigheid.  Maar dat is allemaal tot daaraan toe.

Erger vind ik hoe Bianca Verweij geframed wordt terwijl ze toch niet meer dan haar plicht doet door het integriteitsissue te melden. Bij mijn weten bejegent Bianca nooit iemand onheus. Ze komt alleen op voor zaken waar niet iedereen het eens mee hoeft te zijn. En daar gaat het uiteindelijk om.

Want ook al zei Wimar bij mijn afscheid als wethouder dat we geen verschil van mening hebben, die is er toch echt wel. Het grote verschil is dat ik,  Bianca, SP-ers, maar ook de mensen van Hart van Hilversum, PvdA, Groen Links, de Christen Unie ons vooral sterk willen maken voor een sociaal en groen Hilversum, terwijl Jaeger cs Hilversum graag mee laat doen in de BigLeague, in de metropool van Amsterdam—daar is de zwarte doos bij het station voor, de gele steentjes van de mediamile en We Hliversum.

De brief van een groep ondernemers ter ondersteuning van Wimar is tekenend. Zij hebben duidelijk belang bij het aanblijven van Wimar, want zij mogen aan zijn keukentafel meedelen in de grootse plannen van Hilversum. En de meesten van hen profiteren van gemeentelijke subsidies waar Jaeger toevallig over gaat. Maar waar zijn de brieven van de gewone  Hilversummers? Waar zijn de Hilversummers van Oost en Noord, vanKerkelanden en van het Riebeeckkwartier? Hebben die belang bij Hilversum de mediastad, bij de busladingen toeristen die Jaeger zo graag zou binnen wuiven?

Ik vond indertijd dat het geld dat Wimar aan de mediaweek en andere projecten van hem uitgaf, beter besteed zou kunnen worden aan jongeren- en buurtwerk. Sterke buurten: daar zou het over moeten gaan. Goede steun voor mensen die kwetsbaar zijn. Gegarandeerde banen voor mensen die op de reguliere arbeidsmarkt geen kans hebben. Zo voortvarend als Jaeger cs zijn met zijn grootste plannen, zo terughoudend is het huidige college met het socialer maken van Hilversum.

Ik moet denken aan een conflict in de Hilversumse hockeyclub een aantal jaren geleden. Een aantal leden wilden de Hilversumse hockeyclub naar de hoofdklasse krijgen. Anderen vreesden dat die ambitie veel geld en veel inspanning zou vragen en ten koste zou gaan van het sociale karakter van de club. De laatste groep won uiteindelijk.

Kortom, de discussie gaat niet alleen om de integriteit van Jaeger, maar ook over wat we willen met Hilversum. Willen we hoe dan ook meedoen in de Big League—ook als we daarvoor een weg over de hei nodig hebben en steeds meer geld moeten investeren in prestigieuze projecten—of willen we een sociaal en groen Hilversum?

Door bezuinigingen op de jeugdzorg en de gemeentelijke inkoop- en aanbestedingswaanzin staat de zorg voor onze jeugd ernstig onder druk. Jeugdzorgorganisaties die nog aanspraak willen maken op geld van gemeenten of regio’s worden steeds vaker gevraagd onder de kostprijs zorg te leveren en een woud aan bureaucratie op te tuigen. Dat is onacceptabel.

Opinie door Maarten Hijink (Tweede Kamerlid SP) en Bianca Verweij (fractievoorzitter SP Hilversum)

Zorgverleners die werken met kwetsbare jongeren moeten – als het aan de gemeenten ligt – tijd gaan schrijven en een uitgebreide administratie bijhouden. Terecht zeggen Jeugdzorgorganisaties dat ze onder die omstandigheden geen zorg kunnen leveren. Dit zien we in het hele land gebeuren.

Jeugdzorgwerkers kunnen hun tijd zoveel beter besteden. Ze hebben te maken met complexe situaties in huizen en gezinnen waar vaak meer dan één probleem aan de hand is. Het leveren van zorg is niet te factureren door tijdschrijven; zorgverleners hebben juist het vertrouwen nodig dat zij hun kennis, ervaring en liefde voor hun werk kunnen inzetten om deze problemen te lijf te gaan.

Liberaal beleid sloopte jeugdzorgSinds de jeugdzorg in 2015 door de regering van VVD en PvdA is overgeheveld naar de gemeenten wemelt het van de voorbeelden van onnodige bureaucratie, te lage tarieven en harde bezuinigingen door de overheid. Veel gemeenten kiezen, als het puntje bij het paaltje komt, voor de laagste prijs en niet voor de beste zorg. Gemeenten stellen bovendien allemaal hun eigen eisen, van verantwoording op dienstroosterniveau tot het lettertype waarin cijfers en stukken moeten worden aangeleverd. Veel jeugdzorgwerkers hebben de afgelopen jaren de tijd die ze aan papierwerk kwijt zijn zien verdubbelen, of erger.

3 september stonden 3000 jeugdzorgwerkers bij de Tweede Kamer in Den Haag. Zij gaven luid en duidelijk aan dat de grens bereikt is. De extreme werkdruk, de inkoop-en aanbestedingsgekte, de papierberg en de tekorten brengen de zorg voor de jongeren die hen zo lief zijn in gevaar.

Noodsignaal zorgaanbiedersHet is dan ook volkomen logisch dat drie grote gespecialiseerde jeugdbeschermings- en jeugdreclasseringsorganisaties (De William Schrikker Groep, Het Leger des Heils en De Jeugdgezinsbeschermers) hebben besloten niet akkoord te gaan met de inkoop voorwaarden die de vijf regio’s in Noord-Holland hen stelden. Met alle risico’s van dien, maar zij kunnen niet anders dan nu een rode lijn trekken.

Gemeenten en regio’s in Noord-Holland dienen dit noodsignaal serieus te nemen. Als ze doorgaan op de nu ingeslagen weg zetten ze de jeugdbescherming en jeugdreclassering in hun provincie op losse schroeven en brengen de gemeenten in deze Noord Hollandse regio’s de jeugdzorg in hun de provincie in gevaar.

Tegelijk is de noodsituatie in Noord-Holland ook een les voor Den Haag en de rest van ons land. Zorg, en zeker de jeugdzorg is geen markt en leent zich niet voor experimenten die de kwaliteit ondermijnen, de werkdruk verhogen en het mooie vak van jeugdzorgwerkers kapot maakt.

Aan de jeugdwerkers ligt het nietJeugdzorgwerkers hebben namelijk hart voor onze jongeren, krijgen te maken met complexe en moeilijke situaties. Ze kiezen niet voor het werk om stapels papier in te vullen. Zij hebben niets te maken met de strijd over geld die over hun rug en die van de kinderen wordt uitgevochten.

Er is de laatste jaren hard bezuinigd op onze jeugd. Het wordt tijd die schade te herstellen. Er moet nu geld bij. Gemeenten dienen reële prijzen te betalen voor de zorg die geleverd wordt en bovenop landelijk vastgestelde verantwoordingseisen zouden gemeenten de bureaucratie verder moeten verminderen in plaats van optuigen.

Schaam je rot, los het op!Wat ons betreft mag minister de Jonge hard ingrijpen en de gemeenten regels hierover opleggen. En de zorg-wethouders in de 25 gemeenten van Noord Holland die er een puinzooi van gemaakt hebben. Die moeten zich rot schamen en heel gauw zorgen dat de zorg voor onze jeugd en de arbeidsvoorwaarden van onze jeugdwerkers goed geregeld worden.